camera s
GROENTEN UIT EIGEN TUIN
ROND
EN
VOETLICHT
Een schipbreukeling met comfort
ZATERDAG 9 JULI WEKELIJKS BIJVOEGSEL PAGINA 2
VAN DE WEEK
PROBEER HET EENS...
ONS MENU Voor wie het niet „blauw-blauw" wil laten
Hij voelt er niets voor om dat met
de handen te verdienen. Dus bouwt
hij in gedachten een handig kom plot
op. Door een serie valse aanwijzin
gen wil hij de indruk gaan vestigen,
dat hij met een aantal zeer belang
rijke Amerikaanse geheimen achter
het IJzeren Gordijn verdwenen is. In
feite zal hij er dan voor zorgendat
hij als een schipbreukeling op een
klein, onbewoond eilandje terecht
komt. Tegen die tijd, dat hij daarvan
gered werd, zullen de kranten wel
in de hoogste opwinding zijn geraakt
en hem bestempeld hebben tot een
laag bij de grondse verrader. En dan
De aubergine, ook wel „eiervrucht"
genoemd ziet men de laatste weken
nogal veel in de groentewinkels lig
gen. Hij valt dan ook op met z'n glan
zend huidje en z'n mooie dieppaarse
kleur, maar velen zullen zich toch af
vragen wat je met zo'n aubergine nu
eigenlijk moet beginnen.
Uit voedingsoogpunt bekeken is de
aubergine niet bijzonder belangrijk en
de prijs nodigt meestal ook niet tot een
gergeld gebruik, maar toch kan deze
vrucht de basis vormen van aparte fij
ne gerechten, die onze maaltijden weer
eens heel anders maken! De aubergi
ne heeft een bijzonder fijne geur en
smaak; de gerechten, waarin de au
bergine wordt verwerkt zijn dan ook
bij uitstek geschikt voor bijzondere ge
legenheden.
ZONDAG:
Printanière soep (zomergroente
soep), kalfstong, doperwtjes eji
worteltjes, zure eiersaus, aardap
pelen; kersenvlaai.
MAANDAG:
Tongragoüt, peultjes of tuinbonen
aardappelkoekjes, tweekleurenvla.
DINSDAG:
Gebakken kaasplak, spinazie,
aardappelen. tomatensaus, be
schuit met bessen.
WOENSDAG:
Eiercotelet, snijbonen, gebakken
aardappelen, karnemelkvla.
DONDERDAG:
Runderlapjes, postelein, aardappe
len, vanillepudding met aardbeien.
VRIJDAG:
Aubergines op Hollandse wijze, sla,
aardappelpuree, keizerinnerijst.
ZATERDAG:
Macaroni met ham en kaas; schui
mige yoghurtvla.
Eiercotelet: 3 eieren hard koken,
pellen en in plakken snijden. Een glad
gebonden saus maken van 3 dl bouil
lon, 36 gr. bloem en 36 gr. boter en de
eieren hierdoorheen roeren. Koud weg
zetten en er dan 3 6 4 platte koekjes
van vormen, deze door paneermeel, ei
en nog eens paneermeel halen en in
frituurvet bakken.
Daarna een klein pijpje macaroni
erin steken en een manchetje eraan
bevestigen.
Aubergines op Hollandse wijze: De
aubergines in de lengte doorsnijden en
in wat boter in de koekepan 10 minu
ten smoren, het vruchtvlees eruit ha
len, fijnsnijden en vermengen met wat
gebakken champignons, tomaat en ui.
Hiermede de aubergines vullen, de
helften in een beboterde vuurvaste
schotel leggen, met geraspte kaas be
strooien en in de oven gratineren. Voor
het opdoen garneren met plakjes to
maat.
Vaak is de stelling verkondigd, dat een foto-amateur eerst een
paar jaar(!) gedegen ervaring met zwart-wit films moest hebben,
vooraleer hij zich aan die zo veel moeilijker kleurenfotografie mocht
gaan wagen.
De feiten leren echter anders. Beginnende amateurs, die de moed
gevonden hebben om na hun eerste zwart-wit pogingen die geen
bijster best resultaat opleverden direct maar aan kleurenopnamen
beginnen, komen tot de wonderlijke ontdekking, dat hun eerste foto's
in kleur beter zijn dan de zwart-wit opnamen! En dat beter zijn spruit
dan niet voort uit het feit, dat een foto in kleur gauwer „aanspreekt".
Nee, de opname-zelf, de opbouw en keuze van de motieven is aan
merkelijk beter.
Hoe dat kan?
Eigenlijk is het begrijpelijk. Want die
zogenaamde moeilijkheden met kleu
renfilms dateren uit de tijd, dat deze
nog wel eens nukken vertoonden. Waar
bij nog kwam, dat alleen een uiterst
nauwkeurig bepaalde belichtingstijd
goede resultaten gaf. Wie er met lens
opening of belichtingstijd even naast
zat, kreeg last van een z.g. kleurzweem.
Dat zijn opnamen, waarbij het lijkt
alsof een uiterst dun gekleurd waas je
over de opname ligt. We kennen b.v.
roodzweem en blauwzweem. Zeer er
varen kleurenwerkers hadden daar
zelfs mee te kampen.
Wie het huidige kleurenmateriaal be
licht, zoals in de gebruiksaanwijzing
die bij elke kleurenfilm wordt verstrekt
duidelijk wordt aangegeven, zal spoe
dig merken, dat de moeilijkheden thans
veel geringer zijn, dan hij misschien
vermoedde.
Maar daarmee is nog niet verklaard
waarom kleurenfoto's door beginners
vaak beter gemaakt worden dan zwart
wit opnamen.
Welnu, bij zwart-wit fotografie moet
de amateur leren, de kleuren wèg te
denken. Iedere kleur wordt „opgelost"
in een nuance van grijs. Het combine
ren van deze grijze tinten van fel wit
tot diep zwart tot een boeiend geheel,
verlangt ervaring, die de beginneling
niet heeft. Hij ziet de frisse vrolijke
kleuren in de natuur, kiest een onder
werp, dat hem prettig aandoet, maar
vergeet, dat hij zich dat alles zónder
kleur moest voorstellen. Dit nogal moei
lijke transponeren van kleuren in grij
zen hoeft hij echter niet te doen, wan
neer hij met kleurenmateriaal werkt.
Wat hij ziet, ziet de kleurenfilm ook,
alleeneen beetje beter.
En wanneer de afbeelding later niet
klopt met wat hij zich van de werke
lijkheid nog herinnert, is dat meestal
een gevolg van het tekort aan kleur -
herinneringsvermogen.
Ja, dat vermogen om zich kleuren
goed te herinneren en voor te stellen,
is bij ons mensen erg onontwikkeld. De
strijdvraag over de kleur van iemands
ogen, zijn das of japon kan reeds ont
branden zodra een paar mensen
enkele ogenblikken na het vertrek van
de persoon in kwestie op hun her
innering afgaan. Wat de één fel-oranje
noemt, kenschetst de ander als rood;
lichtblauw, lila en paars zijn soms
kleurbenamingen, die men voor een
zelfde kleur aangeeft.
De moderne kleurenfilm ziet boven
dien meer dan het menselijk oog. Wan
neer een stralende hemel over het land
schap koepelt, ontdekt het oog niet de
blauwe gloed, die over het geheel ligt.
Op de kleurenfoto verschijnt dan de
waterplas, veel blauwer dan men het
zich voorstelde. Nog sterker: zelfs de
vaak vrij sterke reflectie, veroorzaakt
door fel-getinte voorwerpen in de na
bije omgeving, ontgaat ons oog. Wij
zien niet de groene schemer op het ge
laat van mensen onder bomen, noch
de rossige gloed op .het licht-crême
tafeltje onder het rode zonnescherm.
Maar de gevoelige laag van de kleu
renfilm registreert dit alles wel. Wie
deze dingen wil vermijden, omdat hij
meent, dat ze een onwerkelijke indruk
maken, moet zorgen, dat hij een filter
kiest, dat bepaalde stralen verhindert
de gevoelige laag van de kleurenfilm
te treffen en leren reflecties te ver
mijden.
Zo we al eens de waarschuwing ga
zen dat de beginneling in zijn enthou-
.iasme niet moet grijpen naar filters,
lie bij de zwart-wit fotografie gebruik
te, voegen we er nu aan toe, dat een
spaarzaam gebruik van een enkel zéér
licht getint filter maar dan speciaal
voor de kleurenfotografie volkomen
verantwoord is.
Wie het blauw van de Middellandse
Zee op zijn kleurendia's het vorige jaar
tè blauw gevonden heeft of misschien
ook de sneeuw op de berghellingen van
Zwitserland nu eens zonder blauwe
rloed wil zien, dient te weten dat een
lichtroze of zalmkleurig filter een goed
niddel is om deze blauwe gloed weg te
ïemen.
De kans bestaat echter, dat anderen
le voorkeur juist geven aan opnamen
•-onder filter, omdat zij het resultaat
nders te „warm" vinden. Want dit
lichtroze filter verschuift de kleuren
inderdaad iets naar de „roze" kant-
Tenslotte vermelden we nog éen fil
ter dat echter volkomen kleurloos
moet zijn om de ultra-violette stra
len, die een schadelijke invloed op de
kleur kunnen hebben, af te snijden.
Dit kleurloze ultra-violet (afgekort met
u.v.filter en ook in het spreken wel
aangeduid met „uuvee" filter) of sky
light filter kunt u gebruiken in de ber
gen, aan het strand of op het water.
En zou u het een keer op de lens laten
zitten bij andere opnamen, dan is er
nog niets aan de hand. Want het is
een filter dat geen kwaad kan doen,
alleen maar goed.
Van kleurherinneringsvermogen
gesproken: Denk eens aan een
bepaalde jurk of das van u zelf,
die u b.v. in een week niet ge
zien hebt. Zoek nu eens een
kleurtje wol of stukje stof op,
dat naar uw mening gelijk is aan
de tint die u zich voorstelde.
Haal dan die jurk of das te voor
schijn en vergelijk eens. U kunt
dan zien hoe sterk (of zwak) uw
vermogen is om kleuren te ont
houden!
Als u kleurenafdrukken hebt
laten maken en u vindt dat de
tinten een beetje flets zijn, be
kijk dan 's avonds deze kleur-
afdrukken nog eens vlak onder
een zeer sterke lamp (minimaal
1500 Watt, liever meer). Dan
merkt u, dat kleuren veel licht
verlangen om brillant te zijn.
Wilt u een prachtige plafond
schildering opnemen, leg dan uw
camera maar rustig op de grond
(met het „oog" naar boven) en
belicht door middel van de zelf
ontspanner b.v. 1 seconde. Last
van trillingsonscherpte hebt u
dan stellig niet. Maar ga een
paar passen achteruit omdat
anders uw hoofd misschien mee
op de plafondschildering komt.
Kleurenopnamen vragen liefst
grote vlakken. Maak ter verge
lijking maar eens wat opnamen,
waarbij u eerst de foto maakt
met alles erop wat u maar meent
dat erop moet staan. En stap dan
eens al naar de omstandig
heden één of vijf of tien pas
sen naar voren en bekijk de
situatie nog eens. In veel geval
len vindt u nog een aantrekke
lijk motief, dat een forsere beeld
vulling geeft.
Erwten tegen gaas
Het kweken van groenten is
een prettig werkje. Speciaal als
er volop geoogst kan worden en
daar is men nu volop aan toe.
Erwten en peulen zijn er nu ge
noeg; laat ze vooral niet te lang
hangen en niet te dik worden.
Peulen zijn dan niet meer voor
de consumptie geschikt of men
moet ze als doperwten eten en
dat is in feite toch jammer. Als
het gewas te zwaar wordt, moet
men er nog eens een dun touw
of plastic draad langs spannen.
Als het gewas eenmaal omgezakt
is, krijgt men het niet zo gemak
kelijk meet overeind en dat moet
men dus zien te voorkomen.
De lavendel staat nu in volle
bloei; het is niet alleen een sier
lijke tuinplant, doch ook in de
kruidentuin maakt men er wel
gebruik van; het kruid kan uit
stekend gedroogd worden. Het is
een overblijvende plant en men
kan er dus jarenlang plezier van
hebben.
Aardappelen rooien moet men
niet te vroeg doen. Het is wel
verleidelijk om als de oude slecht
worden, eens te kijken hoever
het ermee staat. Voorzichtig
krabt men dan een beetje grond
weg. Als het slechts voor een
enkel feestmaaltje bestemd is,
kan men bij elke pol wel enkele
van de grootste wegnemen, doch
voor een groot gezin is dat veel
te schadelijk en zal men ze voor
lopig nog moeten laten zitten.
Boerenkool, die men al eerder
heeft gezaaid, zal so _*r
zijn, dat ze gepoot kon wor
den op de voor haar bestemde
plaats. Meestal doet men dat op
de plaats waar de vroege aard
appelen groeien. Dan zal men
dus nog een paar weken geduld
moeten hebben en dat kan ook
heel goed; er is nog geen haast
bij. Als men verzuimd heeft om
zelf te zaaien, straks worden op
de markt in de stad voldoende
jonge planten te koop aangebo
den. Daar kan men dus ook te
recht en ook de tuinders zullen
er wel over hebben. Boerenkool
moet evenals alle koolsoorten in
verse grond gepoot worden; dat
wil dus zeggen: niet op een bedje
poten, waar verleden jaar ook al
kool groeide.
De prei, die men al heeft uit-
gepoot soms moet men dat
nog doen kan men nu een
lichte overbemesting geven. De
bekende tuin- en gazonkorrel-
mest kan men daarvoor heel
goed gebruiken. De ondiepe
greppeltjes moet men nu gelei
delijk dicht schoffelen.
G. KROMDIJK.
Foto Turkenburg
komt hp weer te voorschijnhij be
wijst zijn onschuld en diezélfde kran
ten zullen zwaar moeten betalen voor
hun valse aantijgingen.
Dat het allemaal niet zo loopt, als
de heer Mason in gedachten heeft
uitgestippeld laat zich gemakkelijk be
grijpen. Tot zijn redding werkt alles
volmaakt, maar dan
Daarvoor is het ook een komedie!
En vanzelfsprekend geeft Vera Miles
tenslotte toch maar de voorkeur aan
een leven naast die charmante fam-
tasierijke avonturier boven een net
uitgestippeld bestaan in hoge diplo
matieke kringen.
Herkent u hem?
James (Zevende Sluier) Mason als
schipbreukeling op een klein onbe
woond eilandje.
Nu ja, een schipbreukeling
Dan toch wel een van een zeer bij
zonder soort.
De ongekroonde koning in de vak
bond der schipbreukelingen.
De heer Robinson Crusoë zou on
getwijfeld groen van jaloezie gewor
den zijn, wanneer hij zijn moderne
nakomeling in al zijn glorie had kun
nen aanschouwen.
Geen wonder de arme Robin
son had indertijd niets, en mijnheer
James Mason heeft alles.
Laten we maar eens een kleine
inventarisatie maken. Wat heeft de
heer Mason niet allemaal in zijn een
zaamheid meegesleept.
Om alvast te beginnenblikopeners,
messen, vorkÊn, lepels, soeplepels,
koppen, schotels, borden, glazen, ja
zelfs een zilveren dienblad, damast
tafelkleden, een theepot en een fluit
ketel ontbreken niet.
Om het verblijf in de eenzame
stilte wat te veraangenamen heeft de
schipbreukeling de beschikking over
een tent, een slaapzak, een zonne
scherm, een hangmat, een braadspit,
een oven, een scheepsklok, een
flinke stapel boeken, een draagbaar
radiootje, een spel kaarten en een
volledige visuitrusting.
En gelooft u ons, mijnheer behoeft
geen honger te lijden, want zijn mee
gebrachte ijskast is ruimschoots ge
vuld met uitermate smakelijk voedsel
in blik, heerlijke lekkernijen en
bijna vanzelfsprekend ook vol
doende flessen met aangename in
houd. Zelfs champagne ontbreekt niet.
Een respectabele uitrusting voor
een eerbaar lid van het gilde der
schipbreukelingen, nietwaar? Maar
deze mijnheer is dan ook geen alle
daagse heel gewone schipbreukeling.
Neen, hij is een vrijwilliger. Een
volontair dus
Waar wij al die waanzin vandaan
halen
Natuurlijk uit een film. Uit de Pa-
ramount-komedie, die een titel heeft
meegekregen, ivelke men zou kunnen
vertalen met „Een beetje diefstal".
James Mason is niet alleen de schip
breukeling, hij is ook de diefHij
steelt de verloofde van een kennis
van hem.
In het begin van het verhaal loopt
Mason rond als een vrolijke, licht
hartige vrijgezel, met wel oog, maar
geen verdere belangstelling voor de
vrouwen. Hij vermaakt zich best ook
zonder haar. Als een blijmoedig
marine-officier geniet hij met volle
teugen van het goede leven tot zijn
rust verstoord wordt, wanneer hij een
oude, zeer degelijke vriend een op
klimmend diplomaat ontmoet. En
deze gaat vergezeld van zijn stra
lende verloofde (Vera Miles). Het
duurt niet zo erg lang of Mason komt
tot de conclusie, dat zijn veelgepi
zen vrijgezellendom toch eigenlijk
niet zo belangrijk is. Maar hij is er
ook van overtuigd, dat hij eerst een
fortuin ergens vandaan zal moeten
slepen voor hij Vera voor zich kan
winnen.
