0 -
BEN GOERION verheugt zich in
oud en jong Israels genegenheid
In Aarlaiiderveen is naastenliefde
een heel vanzelfsprekend begrip
Tezamen met zijn boezemvriend
(president) Ben Zwi werkte hij
aan Israels nationaal tehuis
lichtgewicht loafer
ZWIJGGELD VOOR POHLMANN
VAN ONGEVEER 300.000 M.
Ouders kunnen zieke dochter
dank zij de „36 bezoeken
Kerkelijk Leven
DONDERDAG
23 JUNI 1960
(Van onze correspondente in Israël, Mirjam Gerzon)
„En gij, kinderen van het land, vrede en tot weerziens". Onder een
stralend blauwe hemel brachten de luidsprekers op het vliegveld te
Lydda Ben Goerions afscheidsgroet over. Daar stond Israels grote
man, gereed zijn tweede Europareis binnen enkele maanden te aan
vaarden: klein van statuur en gebruind in zijn lichte zomerpak met
witte hemd en open kraag. Hij vertrok op een ogenblik, dat de strak
blauwe hemel een schrille tegenstelling scheen te vormen met de
onweerswolken, die zich samentrekken aan de Israëlische politieke
hemel.
Honderden Israëli's waren gekomen om van hun premier afscheid
te nemen. Is deze 73-jarige Israëls geharnaste profeet"? Is deze ver
beten en vaak impulsief-emotionele vechter hoofdzakelijk een autocra
tische of eigenzinnige politicus? Hoe komt het, dat het nationale ver
trouwen in het regime van deze 73-jarige staatsman, filosoof, politicus
en publicist juist in uren van crisis tot uitdrukking komt en het publiek
met een mengeling van vertedering en trots deze kleine man met zijn
wild aan weerszijden van het hoofd uitfladderende witte haren met hun
ogen tot in het vliegtuig wilde begeleiden?
Hij geeft vorm aan
idealen der jeugd
Ben Goerion heeft zich slechts lang
zaam kunnen neerleggen bij de plicht
plegingen van formeel eerbetoon. Toen
hij eenmaal de noodzakelijkheid en re
delijkheid ervan inzag, heeft hij zich bij
de internationale ên protocolaire spel
regels neergelegd. Op Israëlische bodem
echter veroorlooft hij zich, met zicht
baar genoegen, het stijve protocol zo
nu en dan te doorbreken. Iets, dat hij
in het buitenland uit eerbied tegenover
zijn gastheren nimmer in die mate zal
doen- Ben Goerion en zijn vrienden, van
wie de meesten hoge regeringsfuncties
bekleden, begonnen 40 50 jaar geleden
als arbeider in Palestina te werken. Zij
schiepen bewust een arbeidersklasse,
omdat zij ervan overtuigd waren, dat 'n
staat zonder een gezonde joodse maat
schappij er niet zou komen. En hiervoor
was het nodig terug te gaan tot de
eeuwenoude beroepen van boer en ar
beider. Zij legden bewust uiterlijke ze
kerheden af. Ben Goerion begon na zijn
aankomst in Palestina in 1906 als 20-
jarige onmiddellijk als arbeider in de
citrusplantages te werken. Hij heeft,
voordat hem enige jaren later de re
dactie van een arbeiderskrant werd toe
vertrouwd, in de wijnkelders en ver
volgens als weg- en landarbeider ge
werkt.
Anders dan elders
In Israël gaan vele dingen ande<rs dan
elders. Ben Goerion en zijn vrienden
creëerden bewust een precedent in de
geschiedenis: zij beijverden zich voor de
totstandkoming van 'n arbeidersklasse;
eerst later werden de socialistische ar
beidersbewegingen gevormd. Dit in te
genstelling met andere landen, waar het
socialisme ontstond als een belofte en
remedie tegen het sedert eeuwen in be
hoeftige omstandigheden levende arbei
dersklasse. Ben Goerion heeft herhaal
delijk, ook als politieke leider, niet ge
schroomd precedenten te scheppen,
overtuigd als hij steeds is geweest, dat
een praktisch idealisme - geboren uit
de historisch gevoelde noodzaak om een
eigen nationaal tehuis te verwezenlij
ken - vanzelfsprekend niet de geijkte
paden van vorige generaties kan volgen.
Als redacteur van het eerste arbei
derdagblad in Palestina tekende de uit
Rusland geïmmigreerde en in Plonsk
(Polen) geboren David Green met de
naam Ben Goerion, een der joodse ver
zetshelden tegen de Romeinen. Teza
men met zijn boezemvriend, de huidige
president van Israël, Ben Zwi. ging Ben
Goerion in Saloniki Turks recht stude
ren, daar hij meende dat een diepere
kennis van de Turkse wetgeving destijds
noodzakelijk was. Kort nadat zij beiden
voor een korte vakantie in 1915 waren
teruggekeerd, werden zij gevangen ge
nomen en door de Turkse overheid uit
Palestina verbannen. Men ging er, te
recht. van uit, dat hun invloed onder
de joodse kolonisten te groot was. Toen
beiden na endge omzwervingen in Ame
rika aankwamen, wisten zij precies
waarin hun taak lag: het scheppen van
een sterke pioniersbeweging In Amerika
en de vorming van een joodse brigade.
Na een kort militaire trainingsperiode
keerde Ben Goerion als vrijwillger en
korporaal in het Britse leger terug onder
generaal Allenby, die de Turken uit Pa
lestina verdreef. Van zijn terugkeer af
heeft Ben Goerion tot de politieke lei
ders van de joodse bevolkingsgroep in
Palestina behoord. Gedurende de
laatste twee decennia concentreert hij
een door sommigen niet ongevaarlijk
geachte macht en bevoegdheden in
eigen hand.
Vertrouwen in „de ouwe"
Schept de premier hiermede niet een
gevaarlijk precedent voor de jonge, de
mocratische staat, vragen velen zich af,
die weten, dat een groot percentage der
nieuw-aangekomen afkomstig is uit lan
den achter het ijzeren gordijn of uit de
Arabische wereld, waar de immigranten
nooit met een democratisch staatsbestel
in aanraking kwamen. Wanneer Ben
Goerion hierop gewezen wordt, dan luidt
zijn antwoord dat de veiligheid van de
staat dit van hem eist. En bij deze
toestand tussen oorlog en vrede legt de
Israëli zich neer.
Men vergeeft hem trouwens veel om
dat hij herhaaldelijk zijn impulsieve
Onze correspondente in Israël
schreef bijgaand artikel bij het
vertrek van 's lands premier en
minister van Defensie David Ben
Goerion, die thans in Europa ver
toeft en ook voet op Nederlandse
bodem zette.
Illilllllllllllllllllllll
aard en sterke emoties kan bedwingen
en dan met durf en sterke realiteitszin
op een eerder genomen besluit kan te
rugkeren, zelfs indien dit zijn populari
teit kan schaden. Deze persoonlijke
moed verstevigt voortdurend bij zijn
kiezerscorps het vertrouwen in het re
gime van „de ouwe".
Israëls jeugd vertoont een gezonde
opstandigheid tegenover de politieke
macht en strijdleuzen van de oudere
generatie. Maar in „de ouwe", zoals ve
len hem met vertedering en bewonde
ring noemen, ziet de jeugd niet de re
presentant van een oudere generatie.
Hierin ligt tevens de grote verdienste
van Ben Goerion, namelijk dat hij
aan de idealen van de Israëlische jeugd
herhaaldelijk vorm en uitdrukking kan
geven.
Massaal gelach
Op het vliegveld te Lydda hebben wij
deze nationale affectie voor Israëls pre
mier gevoeld. Men volgde hem toen hij
de buitenlandse diplomaten allen de
hand drukte en men verheugde zich
over de eerste foto's van Ben Goerions
aankomst te Parijs, in een stemmig kos
tuum compleet met das. Van zijn klein
kinderen nam de premier nog eens ex
tra hartelijk afscheid. Hij hief ze op,
kuste ze, zette ze neer en liep weer
terug naar de baby, die beduusd door
zoveel microfoons en fotografen haar
grootvader een afscheidskusje weigerde.
Dan volgde weer het officiële gedeelte.
Ben Goerion las zijn verklaring voor
en de premier zou zichzelf niet zijn,
indien in de geschreven tekst geen
veranderingen kwamen!
Na zijn afscheidsgroet voor de om
ringenden en de aan de radio luiste
rende natie, steeg er geen applaus op te
Lydda. Het publiek leek gevangen in
zijn eigen emoties. Kort daarop volgde
ontspannen een massaal gelach: met
forse sprongen, uitdagend en vol bra
voure, rende Israëls vitale 73-jarige
staatsman, met twee treden tegelijk de
trappen op naar de ingang van het
vliegtuig. Jongensachtig wachtte hij
daarop zijn echtgenote en klein gevolg.
„Nog altijd even wild, maar toch een
groot man", was het commentaar van
een soldaat, die, evenals zovelen, in hun
premier en minister van Defensie de
verpersoonlijking zien van oud en nieuw
Israël.
Advertentie
Voor
parelwitte tanoen
Bestrijdt
tandbederf
Voor weekend en vakantie
Sportief, luchtig, gemakkelijk.
Structuurweefsel
in diverse kleuren.
SCHOONZUSTER VAN
PRINS BERNHARD IN
ONS LAND
Met het KLM-toestel uit New York is
gistermiddag Prinses Simone van Lippe
Biesterfeld-Arnoux, een schoonzuster
van Prins Bernhard, op Schiphol aange
komen. Met haar 18-jarige Franse zoon
Stephane Archibald de Watzdorf reed
zij na haar aankomst in een hofauto
naar paleis Soestdijk. Het betreft een
particulier bezoek.
Prinses Simone is de echtgenote van
Prins Bernhards broer, Prins Aschwin,
die in New York conservator van een
museum is.
Weer ontkenning, dat hij dader sou zijn
(Van onze correspondent in onn)
In het Frankforter proces tegen de 38-jarige handelsreiziger Heinz Pohlmann,
verdacht van moord op de 24-jarige „Lebedame" Rosemarie Nitribitt op 29 oktober
1957, kwam het gisteren tot een nieuwe ontkenning van de beklaagde. Daaren
boven vuurde de officier van Justitie een reeks vragen op hem af over discrete
aanbiedingen ten bedrage van niet minder dan 270.000 mark als Pohlmann zou
zwijgen over Rosemarie's klanten
Pohlmann bekende, dat twee jaar na Nitribitts dood een onbekende hem via
een Hamburgse advocaat een eerste aanbod had gedaan. De onbekende bood aan
50.000 mark te betalen als Pohlmann zou afzien va niedere publicistische activiteit
over de prostitué en de in zijn bezit zijnde papieren over haar a?n de advocaat
zou geven.
openbaarheid te worden getrokken. Zij
het slechts véég! Dat zou voor de be
trokkenen waarschijnlijk uitlopen op de
grootste moeilijkheden in hun gezin
en in hun maatschappelijke positie.
Pohlmann moest de onderhandelingen
over dit gigantische project in feite
een nieuw vegeteren op de moord van
zijn vriendin! afbreken toen de
Westduitse persraad erin slaagde na
een weekbladartikel de verdere publi-
katies over Nitribitt te doen staken.
Wat verdachte zelf
over de dader denkt
De Frankforter handelsreiziger schijnt
daar gretig op in te zijn gegaan: hij
kreeg in 1959 20.000 mark en zou
een jaar later nog eens 20.000 mark en
in februari 1961 10.000 mark krijgen.
Pohlmann bestreed gisteren dat het
hier om zogenaamd zwijggeld ging.
,Men wilde van mij", zo zei hij, „een
voudig de rechten op het verhaal over
Rosemarie afkopen". In feite werd hier
evenwel de affaire-Nitribitt een regel
recht schandaal!
Daarnaast bleken zich destijds nog
andere perspectieven voor Pohlmann
in de zaak-Nitribitt te zullen openen.
Onbekenden boden hem een kwart mil
joen aan als hij zou afzien van alle pu-
blikaties en filmprojecten. Het werd
ook hier duidelijk dat bepaalde, blijk
baar vermogende Duitsers, die veel
vuldig contact met Nitribitt hadden
gehad en door de nauwgezette prostitué
nauwkeurig in haar zakagenda als
betrof het de boekhouding van een be
drijfje! waren genoteerd, bang wa
ren via weekbladartikel of films in de
(Van onze Alphense correspondent)
Toen in augustus 1956 een polio-epidemie in vele delen van ons land
slachtoffers maakte, bleef ook Aarlanderveen voor de gevreesde ziekte
niet bespaard. Het levenslustige en graag geziene 16-jarige dochtertje
van het landbouwersgezin Groot, Trudy, voelde zich in die dagen niet
meer zo. fit. En al spoedig wezen de verschijnselen uit, dat Trudy, die tot
dat ogenblik kerngezond was. ook getroffen was door polio. Zij werd
overgebracht naar het Academisch Ziekenhuis in Leiden, waar haar
moeder gedutende de eerste weken niet van haar ziekbed week. Boven
dien kwam haar vader haar elke avond bezoeken. Het meisje was bewus
teloos en kreeg zuurstof toegediend.
Pluim voor politie
en circusdirectie
Iedere Aarlanderveender leefde mee
met de zieke. Men hoopte haar weer
gauw terug te zien. Een ydele hoop ove
rigens, welke nog steeds niet in vervul
ling is gegaan. Trudy ligt nog steeds in
een ziekenhuis. Nu is dat het Zuider
ziekenhuis in Den Haag, waar zij op de
poliozaal is opgenomen. Elke dag naar
Leiden trekken was voor de ouders niet
zo moeilijk. De busverbinding tussen
beide plaatsen is namelijk uitstekend.
Vele moeilijkheden
Toen men het na enige tijd voor Trudy
beter oordeelde, dat zij zou worden op
genomen in het reeds genoemde Haagse
ziekenhuis, om in een speciale kliniek
voor polio-patiënten te worden behan
deld, waren die moeilijkheden er wel
degelijk. En het waren vele moeilijk
heden, waarmee het beproefde ouderpaar
te kampen had.
Vooral het bezoekuur lag voor het
echtpaar Groot erg ongunstig. Bovendien
duurde de reis te lang. Dagelijks immers
gingen de beer en mevrouw Groot om 4
uur van huis en keerden pas om 11 uur
's avonds terug in Aarlanderveen. Daar
tussen lag een vermoeiende reis met
bussen en treinen en een altijd weer
aangrijpend bezoek aan hun zieke Trudy.
Voorts zaten zij er altijd over in, hoe hun
andere kinderen, die aan de zorg van
de op een na oudste dochter waren toe
vertrouwd, het wel zouden maken
Vrienden van het gezin Groot hadden
deze gang van zaken reeds enige tijd met
zorg gade geslagen. Uiteindelijk infor
meerden zij zo hier en daar eens voor
zichtig of er niet geholpen zou kunnen
worden.
of het regende dat het goot, om zes uur
stond er een auto voor het huis van de
heer Wingelaar in het Zuideinde.
Goed ze (1)
Op een dag kwam „een van de 36" ten
gevolge van opstoppingen onderweg te
laat bij het ziekenhuis aan. Om zo wei
nig mogelijk tijd te verliezen zette hij
zijn wagen maar snel ergens neer. Hij
mocht daar echter niet parkeren. Prompt
schoof de Haagse politie een briefje tus
sen zijn ruitenwisser, waarop stond, dat
hij een proces-verbaal tegemoet kon zien.
De eigenaar van deze auto, een KLM-
vlieger, ging de volgende dag naar Den
Haag, waar hij het een en ander met de
hoogste politie-autoriteiten besprak. Het
briefje werd verscheurd De KLM-
vlieger heeft er nooit meer iets van ge
hoord.
Goed ze (2)
Toen het circus Krone in Den
Haag zijn enorme tenten had opge
slagen, ging de directrice van het
Zuiderziekenhuis de „zaak Trudy
Groot" hespreken met de directeur
van het circus. Zij vertelde, dat haar
patiënt zo graag een voorstelling
van het circus zou hijwonen. Wij zul
len kort zijn. Trudy hèèft, liggend in
haar bed, op een van de beste plaat
sen de hele voorstelling gezien. De
voorbereidingen, die hiervoor, met
behulp van het hele circuspersoneel
moesten worden getroffen, waren
vele. Men had het er echter graag
voor over.
Ere-lijst
Hier volgt de erelijst van hen die
het dagelijks vervoer met hun eigen
auto verzorgen: E. van Doom, Gebr.
Eijkelenboom, fa. A. Blom, A. van
Egmond, G. Boekesteijn, J. Bos, J.
Hoogeveen, J. Rodenburg, J. W.
Gerritsen, J. P. van Wijk, fa. C. van
't Riet, W. C. v. d. Bijl, P. v. Leeu-
wen, C. Kempenaar, C. J. Kempen,
Jac. van Vliet, Jac. Rozenstraten,
P. Verdonk, A. Angenent, Mevrouw m
Rodenburg, J. Burggraaf, H. Broek-
huijzen, A. van Muiswinkel, T. D.
Kempenaar, H. M. Kokr H. N. Pen- n
nings, J. van der Knijff, J. Poot, L. f|
van Amersfoort, J. Sanders, A. van
Soest, W. Visser, dokter v. d. Wind-
Peereboom Voller, C. v. d. Bijl en J. m
Oudshoorn. Reserves: M. Keizer, C. s
Tolk. L. Verduyn en mevrouw
Bergsma-Lucas.
lllillllll
„De 36 van Aarlanderveen" zorgen ook,
dat er van tijd «öt tijd een Moemetje is
voor Trudy. Voor zover mogelijk gaan zij
ook vaak mee naar de zaal, waar Trudy
ligt om de groeten van alle inwoners van
Aarlanderveen over te brengen. Buren-
plicht en naastenliefde zijn voor de Aar-
landerveners beslist geen holle frasen.
Trudy's ziekte is hardnekkig en van
langdurige aard. Het meeleven van de
bevolking van Aarlanderveen moet toch
wel bijdragen aan haar herstel. Trudy
is haar dorpsgenoten (in de allerbeste
betekenis van het woord) dan ook bij
zonder dankbaar. Nog dankbaarder is
Trudy, dat zij een heel enkele keer met
medeneming van al haar voor haar her
stel noodzakelijk apparatuur, voor enkele
uren een bezoek mag brengen aan haar
ouderlijke woning achter de Hoge Rijn
dijk. Enige verpleegsters en een dokter
gaan dan mee.
(Hoewel het niet gebruikelijk is, dat
de redactie commentaar geeft op een
dergelijk verhalend artikel, menen wij
voor dit bijzondere geval toch een uit
zondering te moeten maken. Wat in Aar
landerveen wordt gedaan, verdient
eigenlijk in elke besloten dorpsgemeen
schap navolging. In Aarlanderveen wordt
bewezen, dat een klein volk niet louter
en alleen in tijden van nood groot kan
zijn. Hulde voor zoveel bewijs van mede
leven met een zo zwaar getroffen een
voudig landbouwersgezin! Red. L.D.).
De auto staat klaar
instappen maar
(Foto Leidsch Dagblad)
Spontaan
Pleegde een vrouw de moord?
Hoewel Pohlmann ook gisteren danig
in het nauw werd gebracht, kwam hij
er niet toe enige bekentenis af te leg
gen. Op de vraag of hy de dader kende
zei hü: „Ik heb daar elf maanden over
nagedacht. De daad kan niet door een
man zyn gepleegd. Immers, er is een
gevecht in Nitribitts kamer geweest
waarby het nogal heftig moet zyn toe
gegaan. Een man had zo'n gevecht
voor de moord niet nodig. Denkt u
zich my eens in: ik weeg 200 pond en
Rosemarie woog net aan 110 pond
Daarmee verschafte de handelsreiziger
zich overigens geen alibi: de aanwyzin-
gen gaan nog altyd in zyn richting
Een van de inwoners van het dorp
kwam toen op de gedachte te tracht
ten de ouders enkele keren per week
met de auto naar Den Haag en weer
terug te brengen. De man, wiens
naam niet mag worden genoemd,
pakte de telefoon en zette zijn plan
aan een van zijn naaste vrienden
uiteen.
Aangemoedigd door het enthousiasme,
waarmee deze reageerde, kreeg hy al
gauw van 25 autobezitters in Aarlander
veen de toezegging, dat zij gaarne bereid
waren hun wagen met chauffeur be
schikbaar te stellen. Typerend voor de
gemeenschapszin in Aarlanderveen was
het dat niemand, van welke geloofsrich
ting ook, maar het geringste bezwaar
maakte.
Erezaak
Integendeel. Men vond het een eer het
beproefde echtpaar te mogen helpen.
Enige wat achteraf wonende veehouders,
die om deze reden niet waren lastig ge
vallen, kregen lucht van het plan en be
schouwden het eveneens een erezaak om
alsnog bij de vervoersdienst te worden
ingeschakeld. Het slot van het liedje was,
dat alle autobezitters in Aarlanderveen
(het zijn er 36) zich bereid verklaarden
voor het dagelijkse vervoer van het echt
paar naar Den Haag te zorgen. En zij
doen nog steeds hun wat zij noemen
plicht. Het ziet er naar uit, dat zulks
ook in de toekomst het geval zal zijn.
De organisatie van de „vervoersdienst"
berust by de heer H. M. Kok. Er werd
een lijst opgesteld, welke een half jaar
geldig is. Op die lyst komen de namen
van de 36 autobezitters voor en de data,
waarop zij voor vervoer moeten zorgen.
Elke avond omstreeks zes uur kan men
een auto voor de deur van de heer T.
Wingelaar zien staan, van waar uit de
tocht naar Den Haag begint. Iedereen
heeft zich altijd keurig aan de op de lijst
vermelde data gehouden. Of de wegen nu
glad waren, of het vroor dat het kraakte,
Haags jongetje verdronken
Het vijfjarige jongetje Willem van
Rumpt is gisteren omstreeks zes uur in
een vaart in de groente- en fruitmarkt
aan de Fruitweg in Den Haag gevallen
en verdronken. Het jongetje was met
zijn vader, die grossier in groente en
fruit is. meegegaan naar diens opslag
ruimte. De vader kon zijn zoontje op 'n
gegeven ogenblik nergens vinden. Twee
portiers van de markt gingen onmiddel
lijk dreggen. Korte tijd later haalden zij
het stoffelijk overschot op.
Haarlemse oplichter
gearresteerd
(Speciale berichtgeving)
De Haarlemse recherche heeft op 2
juni een 21-jarige inwoner van Haarlem
gearresteerd, die met hulp van colpor
teurs sinds augustus van vorig jaar in
tientallen gemeenten In Noord- en Zuid-
Holland op grote schaal het publiek zou
hebben opgelicht met de verkoop van
boenwas, zeep en shampo, waarbij werd
gesuggereerd dat deze produkten ge
maakt waren door blinden en minder-
validen en dat ook de opbrengst gedeel-
telyk voor deze mensen bestemd was.
De jongeman maakte een winst van
242%, waarvan hy gemiddeld 30 aan
de colporteurs gaf. In het afgelopen half
jaar bereikte hy een bruto-omzet van
f. 18.000. Het grootste deel joeg verdach
te er door bij het spelen aan gokauto
maten in café's. Bij zijn arrestatie had
hij een zakelijke schuld van f. 2500. Als
vlag om de lading te dekken had de
Haarlemmer een 58-jarige invalide
NED. HERV. KERK
Beroepen te Amsterdam Ph. W. Berg-
kotte te Ooeterbeek.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Paesena en Moddergat A.
C. van Beek Jr., kand. te Woerden.
CHR. GEREF. KERKEN
VRIJE EVANG. GEMEENTEN
knecht in dienst, die de potjes met was
e.d. vulde. De jongeman liet de colpor
teurs keurig uitziende legitimatiebewij
zen met een foto, kantoor en fabrieks-
adres en een rood stempel „minder-va-
liden werkplaats Aurora" gebruiken.
