Negerstudenten doen grote aanval
op rassenscheiding in Ver. Staten
Ria en Karin Roberticharme en
gratie aan hoge9 draaiende ladder
Ze durven op barkruks te zitten!
Moet de driekleur op 't Elysée
wel of niet gestreken worden?
Jaartallen kennen ze niet, maar
het acrobatische vak verstaan ze
ZATERDAG 12 MAART 1960
(Van onze Amerikaanse correspondent)
„Dit zou weieens het begin kun
nen zijn van de grote aanval op de
rassenscheiding", moet de neger-
dominee dr. Martin Luther King
gezegd hebben, nadat hij uitvoerig
overleg had gepleegd met oudere
negerscholieren en studenten.
Begin februari heeft een groep
negerstudenten plaats genomen
aan een toonbank in een goedkoop
warenhuis in Greensboro (North
Carolina).
Al dergelijke warenhuizen hebben toon
banken met barkrukjes ervoor, waar het
publiek iets eten of drinken kan. In het
zuidoosten van de Verenigde Staten be
schouwen echter vele blanken het als
beneden hun waardigheid om te eten en
te drinken samen met negers. Vandaar
dat 't in de staten ten zuiden van Wash
ington D.C. aan negers niet geoorloofd
is plaats te nemen aan zulke „snack
bars". Meestal heeft men voor de negers
een klein gedeelte gereserveerd, waar zij
voedsel of koffie in een kartonnen be
kertje in ontvangst kunnen nemen, mits
zij daarna dan de zaak verlaten en hun
maal buiten opeten. Overal elders in
deze populaire winkels zijn de negers als
klant natuurlijk zeer welkom. De stu
denten in Greensboro hebben besloten
niet langer genoegen te nemen met die
discriminatie en zij zijn op de barstoel-
tjes aan de toonbank gaan zitten.
Aanstekelijk voorbeeld
De directie besloot toen om de gehele
zaak maar te sluiten. Het voorbeeld van
Greensboro werkte aanstekelijk: ook in
South Carolina, in Virginia, in Florida
en in Tennessee kwam t tot dergelijke
GEVEILDE PERCELEN
Ten overstaan van notaris N. W. Holt-
kamp te Leiden.
Winkelhuis met afz. bovenwoning
Oude Rijn 11/lla in bod: f. 14.200 is uit
de hand verkocht.
Notaris W. S. Jongsma te Leiden.
Herenhuis met tuin Noordeindeplein
6a is uit de hand verkocht. Herenhuis
met tuin Vondellaan 12 in bod: f. 21.400
koper: J. H. Drenth te Leiden, q.q. voor:
f.21.900. Woonhuis Vliet 41 in bod:
f. 5.200 koper: B. J. Huurman te Leiden,
q.q. voor: f. 7.200. Woonhuis Geeregracht
21/21a in bod: f.4.250 is uit de hand
verkocht. Woonhuizen Kaarsemakers-
straat 6. 8, 10 en 12 tezamen na afmij
ning in bod: f. 6.795 koper: B. J. Huur
man te Leiden, q.q. voor: f. 7.445. Woon
huis met tuin Duivenvoordestraat 12
(Oegstgeest) in bod: f. 17-800 koper: W.
den Dubbelden te Oegstgeest, q.q. voor:
f. 20.000.
ACADEMISCHE EXAMENS
Aan de Leidse Universiteit zijn
ge
slaagd voor het doctoraal examen klas
sieke taal- en letterkunde mevr. E. M.
v. d. Hoek-Boerdam te Leiden; voor het
kand. examen Franse taal- en letter
kunde mevr. H. M. Warren-Ferguson te
Kloetlnge en de heren G. M. M. Ha
mers en E. C. P. M. Sweens, beiden te
Den Haag. Voor het doctoraal examen
Gen. II mej. J. J. Holleman te Den
Haag en de heer J. de Koning te Den
Haag; voor het semi-artsexamen de he
ren A. B. Kunst te Haarlem en O. A. M.
Langezaal te Leiden; voor het artsexa
men mej. N. Bensink te Voorburg, mej.
M. te Riele te Scheveningen en de he
ren A. H. Goldstein (USA), W. H. Klein-
loog te Voorburg, F. Ch. M. Th. Palmen
te Den Haag en R. Vink te Den Haag.
In een keurig verzorgde uitgave
vraagt de N V. Werninks Tennósvloeren
en Sportvelden aandacht voor draine
rende rode gemalen baksteentennisba
nen.
25 JAAR „ZUIDWIJCK"
Hedenmiddag zal de Mixed Hockey
club „Zuidwijck' de dag herdenken waar
op zij voor 25 jaar, officieel te Wasse
naar startte op een terrein van het land
goed „Zuidwijck", waaraan zij haar
naam ontleende.
Het bestuur zal hedenmiddag van half
v\jf tot half zes recipiëren in restaurant
De Grote Vink.
Tevens is er hedenmiddag een reünie
waaraan een honderdtal oudleden uit
alle dielen van het land zal deelnemen.
Morgen zullen deze oud-leden hun
krachten meten met de huidige leden,
terwijl de jongere leden zullen deelne
men aan een juniorentoernooi, waar
voor zijn uitgenodigd de LMHC, Kievi
ten en Te Werve. De juniorenwedstrij
den vangen om half elf aan, terwijl de
reünisten om half twee de strijd gaan
aanbinden.
Alle wedstrijden worden gespeeld op
het hockeycomplex Roomburg nabij de
Burggravenlaan.
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN
Anton Steven, zn van G. S. Kuiters en
W. M. Raaphorst, Cornells, zn van H. W.
Kanbier en J. A. Meeuwls. Ellse Hélène
Alexandra, dr van P. J. A. Jollie en M. E.
C. Pelffer, Irene, dr van B. Batelaan en
W. G. Balfour van Burleigh, Maritza Ga-
brlella. dr van D. J. van den Berg en J.
Russchenberg, Bernard Pleter, zn van W.
A. Schoonderbeek en J. Harmsen, Remco
Frederlk Gerhard, zn van A. Coster en M.
M. Mispelblom Beljer, Joma, dr van R. A.
de Groot en A. J. Poot, Theodorus Rober-
tus, Andreas Johannes, zn van T. B. M.
Winkelman en C. H. de Roolj, Catalijn
Petronella Johanna, dr van H. A. C. W.
van Wijk en J. M. J. Boom, Maria Anna
Johanna, dr van J. J. Verkade en J. M.
Hoogeveen. Henrlc Ambrolse. zn van H.
Pomes en A. M. J. H. van Eyseren.
ONDERTROUWD
A. N. Frankhuizen en S. W. Koelewljn,
C. H. Vis en A. M. A. L. E. Deurvorst, F.
Aarts en F. J. Offerman, R. F. van Dtnter
en J. E. Dleperlng, N. Langezaal en W.
Klom, P. J. Molenkamp en A. M. Koppers,
P. T. Tebrugge en J. Schouls. F. G. M.
de Haas en C. H. Uljee. P. J. Dol en P. H.
C. Bergman, J. M. Schramp en C .T. H. J.
Hendriks. S. H. Overdlep en J. M. Rum-
menie.
OVERLEDEN
J. Rlbot, 78 Jaar, man, J. Ciere, 51 Jaar
echtgenote van H. D. van Putten. A. H.
van de Laar, 66 laar man, C. Turk. 79 Jr
man. H. C. Hulsbosch, 84 Jaar wed. van
H. j. Verdegaal.
tonelen. Dominee Kling, die het weten
kan, verwacht dat de aotie zich ook zal
uitbreiden tot Georgia, Alabama en
Louisiana. Soms sluit men de zaken,
soms laat men de negers zitten zonder
hen te bedienen, soms laat men hen tien
maal zoveel betalen als de blanken, soms
arresteert men hen en soms maar dat
is totnutoe een uitzondering gooien
blanken met eieren of met ammoniak.
In Nashville, Tennessee, zijn inmid
dels reeds 33 negers berecht voor derge
lijke acties. Het overgrote deel verkoos
33 1/3 dag de gevangenis in te gaan bo
ven „het onrecht van segregatie" en een
boete van 50 dollar. Er zullen er nog
veel meer terecht moeten staan.
Spontaan
De actie is spontaan begonnen en met
kennelijk enthousiasme hebben jonge,
intellectuele negers in het zuidoosten
zich solidair getoond met de avant gar
de in Greensboro. Eerst, nadat de actie
zich begon te verbreiden heeft de
NAACP (het Nationale Verbond tot het
Vooruitbrengen van Kleurlingen) zich
erachter gesteld. Men moet heit toejui
chen, dat dominee King thans de leider
van de nieuwe beweging schijnt te wor
den. King is zelf nog maar even dertig
jaar oud. Hij heeft in 1955 en 1956 reeds
van zich doen spreken toen hij de auto
busboycot organiseerde in Montgomery
(Alabama). De negers in die stad heb
ben geweigerd per bus te reizen, zolang
zij, gescheiden van de blanken, achter
in moesten zitten. De boycot heeft lang
geduurd, maar zij hebben hun pleit ge
wonnen. King is de man van het lijde
lijk verzet. Hij wenst geen geweld. Hij
waardige discipline moeten betrachten
en goede betrekkingen moeten nastre
ven ln hun contact met al hun mede
mensen.
Minder lijdelijk
houdt zijn volgelingen voor, dat zij een brengen.
Ook thans houdt dominee King dit
voor aan de studenten in het zuidoosten
Zij moeten aldus King geen kwaad
met kwaad vergelden, zij mogen niet te
rugslaan als men hen aanvalt en zij
moeten bereid zijn de gevangenis in te
gaan om hun overtuiging. Hetgeen dan
ook gebeurd is. Toch is dit verzet iets
minder lijdelijk dan dat van de bus-
boyoot. Die negerpassagiers lieten iets
na, maar deze studenten doen iets. En
King keurt dit goed. Dit geeft hun de
kans om te handelen, zegt hij, eindelijk
kunnen zij zich eens uiten.
Zal de leider deze beweging in de
hand kunnen houden? Reeds zijn er ne
gers tot verdere actie overgegaan. Zij
zyn gaan „posten" voor warenhuizen,
die negers niet aan de toonbank laten
zitten en zii sporen hun rasgenoten aan
om niet langer in die zaken te kopen.
Ook hebben zij reeds protestbijeenkom
sten belegd in hun gebied.
Botsingen met groepen van blanke
Jongelui zijn natuurlijk niet uitgesloten.
In Chattanooga (Tennessee) heeft de
brandweer met waterstralen ruziemakers
uiteengedreven.
De spanning neemt toe, maar men
kan het zich voorstellen, dat de ongelijk
behandelde groep in dit deel van Ame
rika eindelijk al die vertraging van al
dat uitstel beu is en de rechten opeist,
die haar volgens de grondwet toekomen.
Juist in deze periode is het onderwerp
van de burgerrechten in d senaat aan
de orde. Het ongeduld van de negers in
het zuidoosten onderstreept de noodzaak
om verbetering in de toestand aan te
LEIDERDORP
„Eigen haard is wel
wat herrie waard"
De Toneelvereniging „Ons Genoegen"
gaf gisteravond in het Dorpshuls een
opvoering. Het stuk was getiteld „Eigen
haard is wel wat herrie waard". Het is
eigenlijk de eerste maal, dat „Ons Ge
noegen" zelfstandig een uitvoering heeft
gegeven. Men was n.l. gewend op de
feestavonden van de Chr. Oranjevereni
ging een toneelopvoering van bovenge
noemde club te zien. De heer W. Hen-
driksen, leider der vereniging, deelde ons
gisteravond mee, dat het de bedoeling is,
dat op 30 april ter gelegenheid van de
verjaardag van H.M. de Koningin, dit
stuk weer zal worden opgevoerd. En dat
is verheugend, want „Ons Genoegen"
heeft weer eens duidelijk getoond over
goede krachten te beschikken.
„Eigen haard is wel wat herrie waard"
is een blijspel in 3 bedrijven. Alle spelers
waren rolvast. Naarmate het stuk vor
derde verdween de nervositeit. Het
echtpaar Sanders Jr. had van het echt
paar Sanders sr. een landhuisje gekre
gen. Na aankomst was het wachten op
de verhuizer met de meubels. De ver
huizer arriveerde tenslotte, maar ver
telde niet verder te kunnen komen,
wegens een gebroken as. De enige ver
binding met het dorp is een wankel
bruggetje, dat op een gegeven ogenblik
bezwijkt, waardoor ze tenslotte geheel
van het dorp zijn afgesneden, ja zelfs
niet weten hoe aan eten te komen. In
het laatste bedrijf blijkt, dat in de kel
der een marskramer bivakkeert en als
die zijn spek gaat bakken, gaat de fami
lie Sanders daarop af. Deze marskramer
weet tenslotte een oplossing voor alle
moeilijkheden te vinden, door n.l. allen
aan het fluiten te zetten, waardoor de
aandacht van een in de nabijheid ge
legen boer wordt getrokken. Al met al
vrolijk, vlot en goed gespeeld, terwijl
men dikwijls hartelijk moest lachen om
malle situaties.
Elk uitje van generaal De Gaulle bezorgt
functionaris migraine of kippevel
(Van onze Parijse
correspondent)
Er zijn geen lichte ver
antwoordelijkheden, alleen
maar ondankbare taken.
Neem dat beroep van die
geüniformeerde functio
naris, die op het Elysée
met de zorgen over de
koninklijke of republi
keinse standaard is
belast. Ge zoudt zeggen:
?en baantje om slapende
oud mee te worden. Maar
zo is het dan toch weer
niet helemaal.
Gedurende de Derde en
Vierde Republiek had
deze brave borst steevast
het voorschrift gevolgd,
dat de vlag op het ambts
paleis onmiddellijk ge
streken diende te worden,
zodra het staatshoofd zijn
hielen maar even had ge
licht, al waren het slechts
voor een ommetje van
vier stratenblokken en
twaalf minuten zoals een
Frans president zich in de
rustige jaren nog wel eens
veroorloven kon.
De huidige bewoner van
het Elysée, generaal Char
les de Gaulle, zal in Pa
rijs natuurlijk nooit elders
een luchtje moge schep
pen dan in het riante park
dat zijn paleis omgeeft en
waar zich achter iedere
forsere boomstam een
stille inspecteur moet ver
schuilen. Een reden te
meer waarom de generaal
zijn weekeinden bij voor
keur in zijn persoonlijke
buitenhuis in Colombey-
les-deux-Eglises pleegt
door te brengen.
De eerste keer dat de
generaal, vergezeld van
zijn gade, weggedoken in
de kussens van zijn offi
ciële Citroën-D.S., voor
zo'n privé-toertje zijn
ambtswoning wilde verla
ten, schoot de gardist ter
stond uit zijn controlepost
om het vlaggedoek te doen
strijken. Maar hy had de
koorden nog niet losge
knoopt, of een der leden
van 's generaals persoon
lijk kabinet riep hem al
weer terug met de te
rechtwijzing in 's hemels
naam die vlag met rust te
laten om te voorkomen,
dat heel Parijs zich in
paniek af zou vragen of
de presidentnu ja
wie zal het zeggen: er
misschien de brui aan had
gegeven.
De volgende week, toen
het presidentiële echtpaar
weer wat welverdiende
rust in de „campgane" zou
?aan zoeken, bleef de vlag-
bewaker dus maar kalm
in zijn hokje zitten. Nü
werd hij echter door een
ander lid van het officiële
kabinet op de vingers ge
tikt en aan het uniform
jasje getrokken met de
vraag waarom hij die drie
kleur zo maar ongestoord
liet wapperen.
Hevel", antwoordde de
goede man.
„Onzin, weg met die
vlag", luidde het tegen-
consigne .„Alle kranten
hebben immers al ge
schreven dat de generaal
naar buiten ging?"
Zijn dagtaak is er zo
niet simpeler op gewor
den. Bij officiële reizen
door het binnen- of het
buitenland ofwel naar Al
gerije, zijn er geen pro
blemen en geen vuiltjes
aan de lucht, en moet de
tricolore natuurlijk ter
stond worden geh&Ald.
Maar elk ander uitje van
de generaal-president be
zorgt de goede man mi
graine en kippevel, nu hem
onder het oog is ge
bracht dat één lichtzin
nige manoeuvre wellicht
onvoorstelbare gevolgen
kan opleverenen de
Parijse „man in de straat"
vraagt zich intussen maar
af of hU nu dus zelfs ook
in dAt restant van repu
blikeinse traditie geen
vertrouwen meer mag heb
ben. De vlag op het Elysée
terwijl misschien de pre
sident zich in Colombey
ruim tweehonderd kilo
meters van zijn Parijse
basis heeft verwijderd...!!
ZOETERWOUDE
Sportdemonstraties
voor goed doel
Gisteravond werd in de gymnastiek
zaal van het Paroahiehuis een sportde-
monstratie gehouden, georganiseerd
door het plaatselijke comité voor de
Vluchtelingenhulp. Medewerking ver
leenden hieraan de gymnastiekvereni
gingen Sparta" uit Leiderdorp en
..Meerburg" uit Zoeterwoude. zomede de
afdeling zaalsporten van de sportver
eniging „Meerburg". Namens het co
mité sprak de heer B. Schemkes eer:
welkomstwoord. Hij herinnerde aan de
grote nood, die nog steeds onder de
vluchtelingen heerst.
De samengestelde ploegen van beide
gymnastiekverenigingen demonstreerden
aan verschillende toestellen en met vrije
oefeningen. Er werd ook een partij vol
leybal en badminton gespeeld. Er heer
ste een prettige sfeer. Vooral de presta
ties van het 62-jarige Sparta-lid. de
heer Bergman, werden zeer gewaar
deerd. Ondanks het feit, dat de zaal
maar weinig toeschouwers kan bevatten
werd aan het einde van de avond toch
nog een bedrag van f75 aan het comité
afgedragen.
Marconist heeft ontslag
ingediend
De directie van Radio Holland N.V.
heeft vanochtend medegedeeld dat de
marconist Van Rie gisteravond zijn
ontslag bü deze maatschappij heeft in
gediend. In een gesprek met de hoofd
inspecteur heeft Van Rie gezegd tot het
inzicht te zijn gekomen dat hij in zijn
positie niet kon worden gehandhaafd.
EHBO-raad Leiden
DE JAARVERGADERING
De EHBO-Raad-Leiden. het overkoe
pelend orgaan van alle EHBO-vereni-
gingen in Leiden en Oegstgeest, hield
gisteravond in het gebouw van de GGD
aan de Mare, zijn jaarvergadering. In
zijn openingswoord sprak de voorzitter,
de heer L. H. Piek, er o m. zijn voldoe
ning over uit, dat de EHBO-Raad zijn
bestaansrecht sinds de oprichting in
1946 duidelijk heeft bewezen en thans
in Leiden een begrip is geworden. Dit
is aldus spreker, het resultaat van de
voorbeeldige samenwerking tussen de
aangesloten verenigingen, hetgeen als
een uniek feit de aandacht van vele
EHBO-kringen buiten Leiden heeft ge
trokken.
Uit het jaarverslag van de secretaris,
de heer B. A. Alberts, bleek, dat het
aantal aanvragen bij de EHBO-raad om
EJHBO-assisftentie bij sportgebeurtenis
sen en andere evenementen ook in 1959
weer belangrijk is toegenomen en dat
ook op ander gebied de EHBO-raad bij
zonder actief was. Het aantal gevraagde
assistenties bedroeg in 1959 niet minder
dan 250, waarbij ruim 60 maal daadwer
kelijk werd opgetreden bii min of meer
ernstige ongevallen.
Naast een zevental lezing- of film
avonden, organiseerde de EHBO-Raad
onderlinge EHBO-wedstrUden en de
Leidse Bedrijfs EHBO wedstrijden, als
mede een grote buitenoefening voor de
leden van de aangesloten verenigingen.
Nadat de penningmeester, de heer H.
v. d. Vos, rekening en verantwoording
van het geldelijk beheer had afgelegd,
waarbij een klein voordelig saldo reden
tot gepaste vreugde gaf en hem dechar
ge was verleend, dankte de voorzitter
beide functionarissen voor hun versla
gen en het vele werk in 1959 voor de
EHBO-Raad verricht.
Na de behandeling van een aantal
huishoudelijke punten, waarbij o m. werd
besloten om ook dit jaar weer de Leidse
Bedryfswedstrijden te organiseren, volgde
de bestuursverkiezing. De periodiek af-
tredende leden, mevrouw M. Brussee
Schaart,, B. A. Alberts en J. Slegten-
horst werden bij acclamatie herkozen.
Na een korte rondvraag sloot de voor
zitter deze geanimeerde jaarvergadering.
Medische Dienst
Warmond: dokter A. G. M. H. Walen
kamp, tel. K 1711—220. Zuster Konijn,
Dorpstraat 68, Warmond, tel. K 1711
250.
Voorschoten: dokter H. Olthuis, J. W.
Frisolaan, telef. 2527: Wijkverpleegster
Gezondheidscentrum, tel. 2177.
Wassenaar: dokter H. W. Plink, Lange
Kerkdam 56, tel. 2075; dokter H. C. Boo-
gaart. Storm van 's Gravesandeweg 1,
tel. 4466. Apotheek: Apotheek Siderius,
Langstraat 86, tel. 2141.
Leiderdorp: dokter Hennink, Maurits-
singel 166, tel. 33686.
Oegstgeest Dokter Melssner, tel.
24865 en dokter Reterink, tel. 20394.
ereld
Nederlandse zusjes veroveren circnsm
(Van onze Amsterdamse
correspondent)
„Ik was een baby van één jaar, toen
we Nederland verlieten. Toen ik 19 jaar
was ben ik twee maanden terugge
weest. Nu ben ik er dus voor de derde
maal. Binnenkort gaan we naar Enge
land, maar volgend jaar komen we
beslist terug".
Het meisje, dat dit vertelt, is de
20-jarige Ria Roberti. Wij troffen haar
met haar ouders en zusje Karin (17)
in een grote, aluminium caravan op
een Amsterdamse gracht. Die caravan
is hun woning. Ria noch Karin heeft
ooit een ander tehuis gekend dan een
woning op wielen.
Zij heeft een Nederlands paspoort,
maar spreekt slechts gebroken Neder
lands. Zij bracht vele jaren in Dene
marken door, maar spreekt ook slechts
gebroken Deens. Zij spreekt een taal,
die het meest op Duits lijkt. Het is
circus-Duits en het is de internationale
voertaal tussen artiesten, waar ook ter
wereld. En Ria en Karin zijn artiesten.
Zij zijn nauwelijks op school geweest.
Hun leerschool was de manege van het
VOORSCHOTEN
Auto tegen lichtmast
Gistermiddag om tien minuten over
halfdrie is een personenauto, bestuurd
door een Voorschotenaar, ter hoogte
van ,,De Grote Vink" tegen een ver-
keerszuil aangereden. Daarna schoot
de auto iets naar rechts om vervolgens
links van de weg een lichtmast van
de Nederlandse Spoorwegen aan te
rijden. De lichtmast en de voorzijde
van de auto werden totaal vernield.
Dokter James achtte het nodig de
bestuurder naar een Leids ziekenhuis
te doen vervoeren.
De Rijkspolitie stelt een onderzoek
in naar de oorzaak van deze aanrij
ding.
Het treinverkeer had geen vertra
ging.
De zusjes Roberti, links Ria (20),
rechts Karin (17).
circus. Wie kan er in die wereld van cir
cus en variété zijn brood verdienen met
de kennis van geschiedenis en van gram
matica? Op welke school word Je geleerd
een pas-de-deux te rijden op een paar-
derug? Of hoe je een vrijstaande knie-
stand kan maken op een trapeze?
Ria en Karin hebben hun jaartallen
nooit geleerd, maar zij weten alles van
paarden en acrobatiek. En daarom kun
nen zij een dik correspondentiedossier
laten zien, waaruit blijkt, dat zij on
danks de hoge gages, die zij bedingen,
uit alle delen der wereld contracten
krijgen aangeboden.
VERMAARDHEID
In de wereld van de „showbusiness"
hebben de meisjes grote vermaardheid
door de charmante en perfecte wijze,
waarop zij hun luchtnummer brengen.
Hoog boven de circuspiste werken zij
aan een ronddraaiende ladder en tijdens
dit voortdurende spel van gratie, har
monisch samenwerken en geraffineerd
balanceren tonen zij hun vaak adembe
nemende acrobatische kunsten. Bij wijze
van uitzondering hebben zij twee weken
op een toneel gewerkt, op het toneel van
het Amsterdamse Tuschinski-theater,
waar het nummer eigenlijk niet tot zijn
recht kwam. Maar het is nu de tijd, dat
vrijwel alle circussen stilliggen in voor
bereiding voor het zomerseizoen.
En Ria vertelt: „In 1957 zijn we met
het luchtnummer begonnen bij Circus
Louïs in Denemarken. We hadden dade
lijk succes. Wij reisden met circussen
door Duitsland, Engeland, Frankrijk,
Spanje, Portugal en stonden verleden
Jaar bij Strassburger in Amsterdam.
Het publiek was overal enthousiast en
dan is 't niet moeilijk contracten te krij
gen. Vroeger werkten we uitsluitend met
paarden, maar dan ben Je gedwongen
om stil te liggen als de circussen niet
reizen. Met het hoogtenummer kunnen
we bijna overal terecht. Toch ben ik blij,
dat we nu weer een seizoen bij het cir
cus Billy Smart gaan werken. Dan doen van Je eigen vaderland zien
onderdeel van een Wild West-show. Weet
we ook mee ln een paardennummer als
U, dat ik verleden jaar in Engeland als
ballerina te paard heb gedoubled voor
de filmster Wanda Hudson?"
VROEGER
Vader Max Roberti (de eigenlijke fa
milienaam is Röber zucht diep. „Paar
den zijn duur", zegt hij. „Ik kan me niet
veroorloven vijf maanden per jaar met
paarden te werken om dan in het win
terseizoen zeven maanden stil te liggen.
Vroeger ging dat wel toen was het een
andere tijd".
Vroeger! Dat was in de tijd. dat Circus
Van Bever en Circus Roberti in Neder
land de enige circusondernemingen wa
ren. Toen Max met zijn ouders, broers
en zusters iedere zomer steden en dor
pen bezochten, waar zij als ras-artiesten
een veelzijdig circusprogramma boden.
In Tilburg trouwde Max de dochter van
een politie-agent. Moeder Roberti heeft
daar tot op de dag van vandaag geen
spijt van gehad.
In 1940 wist het Jonge gezin naar
Denemarken te komen, waar Max Ro
berti 18 jaar lang de paardendresseur is
geweest van Circus Louïs. Maar enkele
Jaren geleden heeft hij terwille van de
carrière van zijn dochters afscheid ge
nomen van de paarden. Ria en Karin
zijn bezeten van hun nummer, maar
vader houdt iedere avond opnieuw zijn
hart vast. Zeker, het werken op de ba
lancerende ladder behoeft niet gevaar
lijk te zijn, maar er kin altijd iets gebeu
ren.
Zoals op 21 oktober J.l. in Hamburg,
toen Ria bij de zgn. „Schwung-Abfall",
waarbij zij met de hielen aan de trapeze
moet blijven hangen, losschoot en inwen
dige kneuzingen opliep, en Karin van
melde en een pols brak. Ach, zes weken
acht meter hoogte achter haar aan tui-
later stonden zij weer opgewekt ln de
première van Circus Krone in het cir
cusgebouw van München.
HOOGTEVREES
Hoogtevrees? Karin zegt: „In het Co
losseum te Lissabon hing ons apparaat
32 meter hoog. Toen ik eens van het
hoogste balkon naar beneden in de zaal
keek, werd ik duizelig. Tijdens het werk
ben je echter zo geconcentreerd, dat
je geen tijd hebt om over die hoogte na
te denken".
Moeder Roberti is niet jaloers op haar
zusters, die in Tilburg hun geregelde
hulsmoederbestaan leiden. Zij is dol op
reizen en trekken en op de sfeer van cir
cus en theater. En niet zonder trots
toont zij de prachtige kostuums van
haar dochters, wier aantrekkelijkheid
door deze flonkerende pakjes nog wordt
geaccentueerd. „Ik maak ze allemaal
zelf. Als je ze koopt, kosten ze honder
den guldens en zijn ze lang niet zo mooi
afgewerkt. O. soms ben ik maanden
bezig aan één zo'n kostuumpje. Ik ga
vaak naar films en revues alleen om
ideeën op te doen".
En zij toont ons de ware kunstwerkjes,
resultaten van vakkennis en geduld. Op
enkele pakjes zijn duizenden namaak-
briljantjes één voor één vastgenaaid.
„Ria en Karin hebben ieder drie pakjes
en een rok, die met verschillende kleu
ren pailletten zijn bedekt. Ik bestel ze
in Parijs. Alleen daar kun je de goede
krijgen. Op het rokje heb ik er 45.000
genaaid, op ieder pakje 30.000, en alle
maal met een dubbele steek
HARD VAK
Rekent u maar uit: meer dan een
kwart miljoen glinsterende pailletjes
van slechts enkele millimeters diameter
heeft moeder Roberti vastgenaaid. Het
resultaat is, dat het applaus luid opkla-
tert. zodra de zusjes de piste binnentrip
pelen.
„Het is een hard vak meneer", zegt
Max Roberti. „Als Je tot de top wil beho
ren, moet Je werk éf zijn, maar mag er
ook niets mankeren aan de make-up en
de kleding".
De namen van Karin en Ria zullen de
komende maanden in grote, kleurige
letters staan aangeplakt in alle Engelse
steden, waar de enorme circusonder
neming van Billy Smart zijn tenten op
slaat. Maar volgend jaar komen de Ro
berti's terug! Circus Strassburger heeft
er nu al om verzocht. En zij komen
graag, want als je heel Europa hebt af-
gezwalkt wil je toch ook wel eens iets
Nieuwe uitgaven
Achter de rattenvanger, gedichten door
Michel van der Plas.
Zeekant, gedichten door Max Crolset.
Beweging van het Jaar, gedichten door
Jaap Harten.
De dominee en z'n preek, door
ds. E. G. van Teylingen, uitg. Willem de
Zwijgerstichting, Den Haag, serie Re
formatorische Stemmen.
Domineesspiegel, door dr. S. H.
Spanjaard, uitg. Het Wereldvenster,
Baarn. Dit boek is gegroeid uit de
zeer uitgebreide kennis van de predi
kant-auteur op het gebied van vooral
nieuwere letterkundige voortbrengselen,
zoals toneelstukken, romans en novel
len. In een achttal hoofdstukken heeft
ds. Spanjaard het oordeel over de do
minee in binnen- en buitenlandse lite
ratuur bijeengebracht, achtereenvolgens
onder de titels: Functieverlies, Versleten
ornament, Matador-huichelaar, Giftige
moraline. Macht en waan, Mens onder
mensen. Martelaar van de eeuwigheid.
Predikantenschemering of terugkeer tot
domineesland.
Ds. Spanjaard is erin geslaagd door
deze overzichtelijke groepering (met tal
van korte samenvattingen uit literaire
werken en zijn eigen oordeel aan het
slot van elk hoofdstuk) een duidelijk
inzicht te geven in de reacties van mo
derne auteurs op het „verschijnsel" do
minee in de tegenwoordige samenleving.
Die beoordeling in de desbetreffende
literatuur valt nogal eens sterk kritisch
uit, al staat daar menige waarderende
reactie tegenover. Men leze dit boek om
te zien waarop die kritiek of goedkeu
ring gebaseerd is. Juist omdat dit werk
met kennis van zaken is gecomponeerd,
leest men het vlot uit. Trouwens, als
niet-christelijke auteurs hun oordeel
over „de dominee" geven hoe dat dan
ook uitvalt raakt dit niet alleen hém
alleen, maar toch eigenlijk ook een
ieder, die zich tot de gemeente rekent.
„Domineesspiegel" is dus veel méér dan
een „domineesboek", al gaat het in
naam alleen over de kerkelijke leids
lieden.
Opnieuw in de houten broek,
door D. van der Stoep en H. H. Felder-
hof, uitg. Bosch en Keuning N.V.,
Baarn Dit boek is een vervolg op een
vroegere soortgelijke uitgave „over do
minees, preken en kerkmensen". Voor
wie het niet mocht weten: de „houten
broek" is een ander woord voor kansel
of preekstoel. Deze titel is bepaald
typerend, want daarin komt een soort
„humor" tot uiting, die men wel kan
toepassen op welk ander beroep ook,
maar nu juist niet op het Heilig ambt".
Wat ons, in het algemeen gesproken, in
de vroegere uitgave en nu ook in dit
vervolg irriteert, is de wel goed bedoel
de. maar in wezen toch banale gemoede
lijkheid, waarmee de Evangelieprediking
benaderd wordt. Onprettig doet ook het
schouderklopje aan, dat de schrijvers
aan hun „slachtoffers" geven: dominee
Schoch houdt van een moderne aanpak,
dominee Vroegindewey preekt op een
frisse en levendige manier, dominee
Vuijst is een voorganger met durf en
enthousiasme enz. enz. Het is best mo
gelijk, dat deze beschrijvingen van per
soon, woord en werk van enige tiental
len, in groter of kleiner kring bekende
voorgangers een stichtende werking heb
ben op een aantal lezers (essen). Aan de
goede bedoelingen van deze uitgave wil
len we dan ook niet twijfelen. Maar het
is voor ons gevoel een bijna-blasfemische
gedachte om de Boodschap „aan te prij
zen" op een wijze, waarin zó nadrukke
lijk de kwaliteiten van een aantal bood
schappers worden geëtaleerd als in dit
boek geschiedt. Ook de Evangeliepredi
king kan in deze moderne wereld niet
helemaal zonder „reclame", maar wat,
naar ons gevoel, in opzet en geest van
dit boek ontbreekt is de erkenning, dat
het tenslotte gaat om „de verborgen
omgang met God". Hadden de schrij
vers dit beter beseft, dan zou dit boek
trouwens ongeschreven zijn gebleven!
Rl.
liiliHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiii
Het Leidseh Dagblad
Als van ouds de
MEEST GELEZEN COURANT
van Leiden en Omstreken
Itllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllüllllllllllllllllllllllli
