ER KOMT NU TOCH SCHOT IN
LEIDSE SCHOUWBURGPLANNEN
SNELFIX
FILMS
NA VIJF JAAR ONDERHANDELEN
Binnenkort een definitief besluit
over bouw op het Schuttersveld
Officiële publikaties
■r*
jfciapporsfais
Rondom de veemarkt
STEMMING IETS LEVENDIGER
VAN DEZE WEEK:
back ie anger"triest
van
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 12 maart 1960
Tweede blad no. 2999S
Zoals bekend verleende de Leidse raad indertijd een krediet van
f. 15.000 voor het ontwerpen van een schetsplan van een Schouwburg,
overeenkomstig het rapport van de Gemeentelijke commissie van advies
voor de bouw van een Schouwburg. Sindsdien zijn bijna vijf jaar
verlopen. Een periode, waarin achter de gemeentelijke schermen talrijke
onderhandelingen zijn gevoerd om tot de verwezenlijking van de
bouwplannen te komen. Thans vernemen wij uit zeer goede bron, dat
in een der eerstvolgende zittingen van de Leidse raad, t.w. 21 maart
of 11 april a.s., een voorstel aan de orde komt tot de bouw van een
Schouwburg op het Schuttersveld.
Met grote en kleine
zaal
en een
foyi
er
Zijn wij wel ingelicht, dan voorziet
deze bouw, naar een ontwerp van het
Architectenbureau Postma, te Deven
ter, in een grote zaal met volledige
toneelaccommodatie, welke plaats biedt
aan ruim 800 personen. Voorts een
kleine zaal, eveneens met een zij het
meer bescheiden toneelaccommodatie,
een foyer, een ruime toegangshal en
royale wandelgangen, die in de pauze
van een voorstelling bij gelijktijdig ge
bruik van beide zalen als koffiekamer
dienst zouden kunnen doen en tenslotte
een café-restauramt.
Tijdens diverse besprekingen met
name in de Commissie van Advies is
uitvoerig gesproken over de inrichting
van de grote zaal. Het ging hierbij om
de vraag welke ook leeft in de toneel
wereld of over moet worden gegaan
tot de bouw van een rangentheater, in
de geest zoals dit ook in de oude schouw
burg nog aanwezig is, of een zaalbouw
met één, zo nodig twee balkons aan de
achterzijde van de zaal. Tot dit laatste
is thans besloten, waarbij echter voor
op is gesteld, dat de zaal zal moeten vol
doen aan hoge eisen van intimiteit, dat
de bouw een sterke verbondenheid tus
sen de toneelspelers en het auditorium
mogelijk moet maken, dat de zaal geen
slechte plaatsen moet bevatten en dat
de afstand tussen de voorzijde van het
toneel en de achterwand van de zaal
een lengte van circa 20 meter niet mag
overschrijden.
GEEN SCHERM
Bij de indeling van de bouw is ook nog
een ogenblik de vraag overwogen of het
wenselijk zou zijn een schouwburg te
bouwen met één grote zaal, die door het
aanbrengen van een scherm tevens zou
kunnen worden verkleind tot een kleine
zaal. Aan de hand van tal van ontvan
gen adviezen heeft men deze gedachte al
spoedig laten varen. Een dergelijke op
lossing zou in hoge mate afbreuk doen
aan de akoestiek en in dit opzióht zijn
wij met de huidige schouwburg zeer ver
wend.
SCHUTTERSVELD
Aangezien in het bestaande centrum
van onze nagenoeg pleinloze stad geen
enkel terrein of plaats is aan te wijzen
waar een schouwburg op verantwoorde
wijze kan worden gebouwd, is de aan
dacht direct reeds gevallen op het
Schuttersveld, komende uit de richting
van molen „De Valk" aan de rechter
zijde.
De volgende overwegingen hebben
hierbij een rol gespeeld: 1. De schouw
burg moet centraal gelegen zijn, d.w.z. zo
dicht mogelijk bij het centrum van de
WIJZIGING
GESLOTENVERKLARING RIJNKADE
Burgemeester en Wethouders van Lei
den brengen ter openbare kennis, dat de
Gemeenteraad heeft besloten de gesloten-
verklaring van de Rijnkade, voor zover ge
legen tussen Zijlsingel en Oosterstraat,
voor alle motorrijtuigen en voor alle wa
gens in de richting van de Oosterstraat in
dier voege te wijzigen, dat deze gesloten
verklaring zal gelden tussen een punt, 58
nieter van de Zijlsingel, en de Oosterstraat.
Een afschrift van dit besluit is gezonden
aan de Hoofdingenieur-Directeur van de
Rijkswaterstaat in Zuid-Holland, aan de
door de Minister van Verkeer en Water
staat aangewezen verenigingen, beharti
ging van verkeersbelangen ten doel heb
bende. en aan Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland.
,->>e-
stad en bij het centrum van het gebied,
waaruit de bezoekers van de schouwburg
komen. In de eerste plaats is dit de ge
meente Oegstgeest. 2. Belangrijk is
voorts een ligging aan, of in de onmid
dellijke nabijheid van, de bestaande ver
voersmiddelen, tram, autobus, en (in
mindere mate) trein. 3. In de onmiddel
lijke omgeving moet een ruime parkeer
gelegenheid zijn voor hen die met hun
auto's de schouwburg bezoeken. 4. Ook
aan de achterzijde moet de schouwburg
gemakkelijk bereikbaar zijn voor de ver
voersmiddelen, waarmede de toneelattri
buten worden aan- en afgevoerd.
WAAROM EEN NIEUWE
SCHOUWBURG
Hoewel de huidige schouwburg aan de
Oude Vest in akoestisch opzicht een ju
weeltje is en herinneringen opwekt aan
de oude hofstadtheaters, achtten B. en
W., daartoe voorgelicht door de gemeen
telijke adviescommissie, het thans niet
meer verantwoord om nieuwbouw nog
langer uit te stellen. De positie van Lei
den als centrumgemeente, de brandge
vaarlijke situatie van het bestaande ge
bouw en de te gebrekkige toneel accom
modatie de Nederlandse Opera waagt
zich niet aan opvoeringen te Leiden
leggen aan deze overwegingen ten grond
slag.
Heeft het „Oude Vestje" een eerbied
waardige geschiedenis het gebouw is
in 1705 door de bekende toneelspeler en
directeur Jac. van Rijndorp gesticht
ook de eerste nieuwbouwplannen dateren
uit 'n ver verleden. Opeenvolgende colle
ges van B. en W. hebben zich er mee
bezig gehouden.
Reeds in 1929 achtte de toenmalige
burgemeester de toestand van de
schouwburg zo brandgevaarlijk, dat hij
met sluiting dreigde, indien niet onmid
dellijk de nodige maatregelen werden ge
troffen ter vermindering van het brand
gevaar. Wel werd toen met financiële
steun van de gemeente de nog bestaan
de kachelverwarming door een centrale
verwarming vervangen, doch de toestand
bleef ver beneden hetgeen verantwoord
moest worden geacht.
Hoewel het vraagstuk van de Leidse
Schouwburg met deze voorziening geens
zins was opgelost, veroorzaakten de na
1929 ingetreden crisisjaren en de daarop
volgende bezettingstijd gans andere
zorgen en bleef het derhalve rusten.
Reeds kort na de oorlog is het toen
malige college van Burgemeester en Wet
houders zich weer met het schouwburg-
vraagstuk bezig gaan houden. Ook dat
college was van mening, dat de be
staande schouwburg hoe goede dien
sten zij ook aan de Leidse gemeenschap
heeft bewezen en nog bewijst niet
meer kon voorzien in de behoefte aan
schouwburgruimte in onze stad. Het ge
bouw is dermate verouderd, de ruimte,
welke het biedt, is zo beperkt, de outil
lage zo onvoldoende voor de toneeleisen,
die thans worden gesteld, en niet in het
minst, de risico's, welke met het oog op
het brandgevaar meebrengt, zijn van
dien aard, dat het duidelijk was, dat een
radicale vernieuwing noodzakelijk zou
zijn binnen niet te lange tijd. De finan-
cierings-moeilijkheden van de openbare
lichamen, welke enkele jaren geleden
echter tot gevolg gehad, dat de overwe
ging van dit vraagstuk voorlopig moest
worden opgeschort. Toen echter tegen
het einde van 1952 van de zijde van de
brandweer met klem van redenen werd
gerapporteerd, dat het brandgevaar in de
bestaande schouwburg zo groot was, dat
zonder ingrijpende voorzieningen het
gebruik van het gebouw niet meer ver
antwoord was te achten, is het vraag
stuk opnieuw acuut geworden.
Teneinde de schouwburg nog enkele
jaren de commandant van de brand
weer wenste tot eind 1958 te gaan te
kunen gebruiken, werd een krediet van
f. 45.000 beschikbaar gesteld, voor welk
bedrag de meest noodzakelijke voorzie
ningen, vooral t.o.v. de brandveiligheid,
Wat verdwijnen gaatHet
intieme interieur van de huidige
scshouwburg, in akoestisch opzicht
een juweeltje.
werden getroffen. Nadat daarna nog
maals enkele veiligheidsmaatregelen wa
ren genomen, is deze vijf-jarige periode
wederom enkele jaren geprolongeerd.
Zeer binnenkort zijn nu echter defini
tieve bouwplannen te verwachten.
Dat onze stad het zonder een behoor
lijk geoutilleerde schouwburg niet kan
stellen, staat wel vast. Het maatschap
pelijk leven in deze tijd is niet denkbaar
zonder een dergelijke schouwburg. Spe
ciaal na de oorlog is de belangstelling
voor en de behoefte aan goed toneel (in
de ruimste zin) bij de Leidse bevolking
verheugend sterk toegenomen, een feit,
waarvoor wij voor een niet gering deel
dank kunnen brengen aan de werkzaam
heid van de stichting K. en O.
De algemene vergadering
der Verenigde Naties
VIRO KWAM BIJEEN
Voor de leden van de Vereniging voor
Internationale Rechtsorde afdeling Lei-
den-Oegstgeest hield de heer J. Meijer,
hoofd Directie Internationale Organisa
ties van het ministerie van Buitenlandse
Zaken, gisteravond in het gebouw van
de Nationale Levensverzekering Bank
aan het Rapenburg een inleiding over de
Algemene Vergadering van de Verenigde
Naties. Na het begroetingswoord van
mevrouw P. H. SmitsWitvliet, die de
voorzitter wegens ziekte verving, ver
kreeg de heer Meijer het woord.
Allereerst probeerde hij door cijfers
een indruk te geven van deze gigantische
vergadering, welke haar zetel heeft in
New York en waar 82 landen door 2000
gedelegeerden worden vertegenwoordigd.
Spreker ging verder uitvoerig in op de
'organisatorische structuren, welke in de
V.N. zijn ondergebracht. Hij schetste de
V.N. als een organisatie, welke de gehele
wereld bestrijkt, en een toneel is van ge
meenschappelijk beleid. Het is de enige
conferentie, waar men ook vertegen
woordigers van landen achter het IJze
ren Gordijn regelmatig kan ontmoeten.
Dit maakt de V.N. tot een belangrijke
observatiepost voor de politiek aan beide
zijden van het ijzeren gordijn. De dis
cussies in de Algemene Vergadering,
welke bijna nooit tot een goed x-esultaat
leiden, zijn een weerspiegeling van de
politieke verhoudingen in de wereld.
Naast deze Algemene Vergadering zijn
nog een groot aantal andere organen bij
de V.N. ondergebracht, zoals de Veilig
heidsraad en de Economische en Sociale
Raad, van welke laatste 18 landen lid
zijn. Verder zijn 4 regionale economische
commissies ingesteld. De andere gespe
cialiseerde organisaties achtte de heer
Meijer voldoende bekend. Telkens be
staan zij weer uit 82 landen. Sinds een
jaar of drie is er ook een Internationale
Atoomorganisatie in Wenen gevestigd.
Zeer opmerkelijk vond spreker de plot
selinge opkomst van Afrika. Dit jaar
zullen in ieder geval nog 4 Afrikaanse
landen tot de V.N. toetreden. Een frap
pant voorbeeld van de enorme ontwik
keling in Afrika noemde de heer Meijer
het verschijnsel, dat de Belgische rege
ring drie jaar geleden de zelfstandig
wording van Kongo schatte op 20
jaar, terwijl nu vastsftaat dat Kongo
reeds in juni van dit jaar een zelfstan
dige staat zal zijn.
De heer Meijer besprak vervolgens in
vogelvlucht de verschillende commissies
in de V.N., waarna zich een interessan
te discussie ontspon.
J. RIJNBENDE
«Tfoefe Coiffotes
HOGE WOERD 21 TEL.20560
(Van een deskundige medewerker)
Er is in de afgelopen week toch wel
duidelijk een beetje meer leven gekomen
in de rundveehandel.
Voornamelijk de eindmarkten, met na
me Leiden, Leeuwarden en Zwolle gaven
een wat levendiger stemming te zien.
De aanvoeren waren niet zo ruim voor
het begin van de Lentemaand en het
zachtere weer droeg er toe bij, dat de
goede melkkoeien meer in trek waren,
terwijl de weidekoeien zelfs aanzienlijk
gtrager werden verhandeld. Direct wel
tegen niet zoveel hoger prijzen, maar er
was toch wel gauw een f20 tot f25 per
stuk meer te bedingen voor een geschik
te koe of vaars dan de laatste weken het
geval was.
Voor de mindere kwaliteiten bleef het
in de kooplust, nog erg kalm. doch het
aanbod werd toch uiteindelijk geplaatst
en de prijzen gingen vooral niet lager.
Ook in de slachtveesector ging het in
de loop van deze week wat beter en
trokken de prijzen voor de betere en
prima kwaliteiten wat aan. Ook dit was
op de agn. .magere markt' van enige
gunstige invloed.
Ten aanzien van het jonge fok vee was
de kooplust matig, doch er viel toch ook
een tikje meer leven te bespeuren. Er
loopt momenteel al heel wat jong goed
buiten, hetgeen niet te verwonderen is,
want het weiland heeft van de winter
zeer weinig geleden en er is dus voor de
beesten wat te gtrazen. Ook oudere bees
ten, die kalfdragend zijn, kan men al in
het land zien. Het ligt voor de hand, dat
zulks de veehouders zeer welkom is,
want hooi en krachtvoeder zijn duur.
De veitte kaiverenmarkten waren ruim
bezet, waardoor de handel een even
stroever verloop had en de prijzen voor
al voor de tussen- en mindere kwalitei
ten met 10 tot 15 cent per kg naar be
neden gingen.
Prima kwaliteit was er niet veel en
deze bleef duur. In de top zelfs voor
enkele tot f. 3.50 per kg levend gewicht
toe. doch verder liepen onze noteringen
in hoofdzaak tussen f. 2.- en f. 3.- naar
mate de klasse en het gewicht. De lich
tere kalveren krijgen momenteel te veel
concurrentie van de nuchtere kalveren,
die deze week weer volop te koop wa
ren en nliet meer zo duur zijn.
De wol veemarkt was wederom even
schaars bezet; alles kon zeer vlot en tot
wat hogere prijzen worden opgenomen.
De moeilijkheden met het transport
-naar, of beter gezegd in Frankrijk, schij
nen dus hierop nog geen nadelige in
vloed te hebben. Strubbelingen zijn al
zo dikwijls voorgekomen met de vlees-
export naar Frankrijk, doch het waait
meestal nogal gemakkelijk over en 20 is
het nu waarschijnlijk ook weer.
De uitvoercijfers blijven tenminste tot
heden toe vrijwel constant. De varkens-
markt was in de afgelopen week nog
weinig fleurig. Voor de soorten boven
een levend gewicht van 120 kg liepen de
prijzen vrijwel overal nog met enkele
centen per kg terug. De Utrechtse beurs
was ook voor deze soorten zeer zwak ge
stemd.
De paardenmarkt was met enige vraag
voor levende en geslachte export naar
Frankrijk en België, even williger en
stevig prijshoudend.
Brandweerstempeltocht
OVER AFSTANDEN VAN 10, 15 EN
25 KM
Teneinde het contact tussen overheids
personeel en bui-gerij te verstevigen heeft
ed Brandweerpersoneelsvereniging „De
Vlam" het initiatief tot een brandweer
stempeltocht genomen. Aan deze op
zaterdag 23 april te houden wandelmars,
kunnen zowel militairen als gemeente
en Rijkspolitie, brandweer, B.B. en bur
gerverenigingen deelnemen. Er zal een
parcours van 10, 15 en 25 km worden
uitgezet. Het ligt in de bedoeling om
deze stempeltocht ieder jaar te houden.
Het secretariaat is gevestigd aan de
Brandweerkazerne, vanwaar ook de start
zal plaats vinden. Iedere deelnemer aan
de tocht ontvangt een draagmedaille,
terwijl ook tal van groepsprijzen be
schikbaar worden gesteld.
Ferry te Hongkong
Levendige avonturen in
kleurrijke omgeving
Lido De Rank Organisatie heeft
kosten noch moeite voor deze grootse
avonturenfilm willen sparen. Een film
groep uit Londen werd voor enkele
maanden naar Hongkong gestuurd. Im
mers, slechte ter plaatse zou men de
bijzondere sfeer en het kleurrijke leven
van deze oosterse metropolis juist kun
nen treffen. Er werd een flink, oud
schip op de kop getikt en in handen
van vakmensen gegeven. Deze maakten
er nog een acceptabele veerboot van.
Een veerboot, die in het verhaal een
uiterst belangrijke rol speelt. Aan het
einde van de geschiedenis spreekt een
van de hoofdrolvertolkers, Curt Jur-
gens, zelfs over een driehoeksverhou
ding tussen hem, zijn opponent, de im
posante Orson Welles, en „Vette Annie",
zoals de weinig spectaculaire vertaling
van de Chinese naam van het schip Fa
Tsan luidt. Orson Welles is op deze
veerboot de kapitein. Een man met een
niet al te hoogdravend verleden, die op
niet al te smetteloze wijze aan het schip
is gekomen, maar ook een man, die nu
als hoogste gezagdrager op dat kleine
stukje varende grond buiten zijn schoe
nen van verwaandheid loopt. En het is
hem een enorme grief, dat hij op zijn
schip een uitgewezen landloper moet
vervoeren (Curt Jurgens), een aan de
drank verslaafd geraakte aristocraat,
die nergens meer welkom is. Ook niet
aan de andere kant van de veerlijn en
daar ook Hongkong hem niet meer wil
binnenlaten, is hij gedwongen aan boord
van het schip te blijven. Een levens
grote haat bloeit op tussen die twee
mannen, twee sterk contrasterende per
soonlijkheden. Geen wonder, dat tussen
dit acteursgeweld de charmante Sylvia
Syms een beetje in het niet verzinkt .Zij
moet voor het romantische tintje zor
gen. Zij is het lieftallige onderwijzeresje,
dat steeds met haar leerlingetjes met
de veerboot op en neer moet, zich sterk
aangetrokken voelt tot de haveloze be-
stemmingloze zwerver en een beroep
poogt te doen op zijn betere-ik. Van
zelfsprekend beleven het schip en zijn
passagiers enkele wilde avonturen. Zij
worden achtereenvolgens geteisterd door
een ontploffing, een tyfoon en een pira-
tenoverval. Gelegenheid genoeg dus
voor levendige en spannende scènes. Een
kans, die regisseur Lewis Gilbert niet
ongebruikt voorbij heeft laten gaan. Op
een breed doek en in sprekende kleuren
zet hij een attractieve hoeveelheid
avonturen voor. Alles bij elkaar: een
groots gemonteerde, met vakmanschap
en gevoel voor details en humor ge
maakte avonturenfilm.
The king and I
Bijzondere film
Casino In „The king and I" speelt
Yul Brynner een van zijn glansrollen,
Een van de vele. Alleen om Yul Bryn
ner al, die met zijn sterke persoonlijk
heid het doek beheerst en om het feit,
dat hij voornemens is de film vaarwel
tp zeggen, is een bezoek aan dit theater
ten voile de moeite waard.
Het verhaal is bovendien zo roman
tisch, zo sprookjesachtig, dat men bijna
niet kan aannemen, dat het op authen
tieke gegevens berust. En toch is dat
echt waar. Die romantische, sprookjes-
>ll!lllilllllllllllllllllllilli!lllllll!llll!llllllll!lllll!lllllilll!lllilili'!lil!|IHI!:!,"'<"l!lli!lllllllllllllllllllll!llllllllllll!l
derstreept door de kleuren en decors.
Omdat de filim vervaardigd werd naar
aanleiding van het grote succes, dat de
Broadway Show „The king and I" had,
is 'het wel duidelijk, dat het show-ele
ment zeer sterk vertegenwoordigd is.
Een show echter, die niet bombastisch
niet koel Amerikaans met kitseh-
effecten, maar juist groots, intigrerend
en suggestief.
Het verhaal is wat het gegeven be
treft grappig, de uitwerking roman
tisch. Een romantiek, die tot veie ont
roerende scenes leidt, waarvan de slot-
scene wel het hoogtepunt vormt. Dat
juist deze slotscène ontroerend is, is een
van de grote verdiensten van deze film.
Want hoe gemakkelijk had zij senti
menteel kunnen worden, waardoor de
film haar doel voorbijgestreefd zou zijn.
Een Engelse weduwe (een innemende
rol van Deborah Kerr) gaat met haar
zoontje naar het hof van Siam om de
kinderen van koning Mongkut aan het
hof les te geven en iets van de Euro
pese „beschaving" bij te brengen. Zij
weigert zich te onderwerpen aan de wil
van de trotse koning, die aan de ene
kant zijn rijk wil moderniseren en. zo
zou men het tegenwoordig zeggen, ,meer
westers' wil maken en aan de andere
kant star vast blijft houden aan slaver
nij en andere middeleeuwse toestanden.
Dit leidt tot conflicten. Conflicten, die
er niet gemakkelijker op worden als
zowel „the king" als „I" sympathie voor
elkaar gaan koesteren, maar door hun
ingeboren trots wel verplicht zijn zich
gereserveerd te gedragen ten opzichte
van elkaar. Hun opvoeding, hun tradi
ties, hun opvattingen, wijken bovendien
te veel van elkaar af. Maar één ding
hebben zij gemeen: een grote mate van
menselijkheid verborgen achter een
masker van trots.
Een film, die tot wisselende gemoeds-
uitingen noopt en vaak vertederd door
de vele levenswijsheden, die zo harmo
nisch in het verhaal verweven zijn.
En eeuwig zingen de bossen
Gulbranssens trilogie
geprolongeerd
Trianon Het filmdrama naar het
beroemde boek van de Noorse schrijver
Gulbranssen trekt veel belangstelling.
Tegen de achtergrond van het impo
sante landschap met zijn bergen, fjor
den, meren en bossen in voortreffe
lijke Agfacolor speelt de strijd zich
af tussen een tweetal families, de een
van adel, maar steeds verder aan lager
wal gerakend, de ander in groeiende
rijkdom, doch zonder het geluk, dat de
oude Dag daarin meent te kunnen vin
den. Zoals wij de vorige maal reeds
schreven: het is naar Nederlandse
smaak allemaal nogal pathetisch, het
geen waarschijnlijk de reden is, dat
deze filrp zoveel toeschouwers trekt. Wij
Nederlanders staan niet gauw „op onze
tenen", maar we vinden het toch wel
interessant om anderen „heldhaftig" te
zien doen!
Gevaarlijk blond
Journalist ontmaskert
narcotica-handelaars
Luxor Een Zweedse film zonder
veel typisch-Zweedse kenmerken, be
halve dan de blondjes, die de Ameri
kaanse journalist Harry bij zijn onder-
zoek naar de Zweedse zeden en gewoon-
achtige sfeer wordt nog eens extra on-* ten ln groten getale ontmoet, Harry is
niet van gisteren, want hü ontdekt al
spoedig, dat de knappe zangeres
striptease-danseres Mona slachtoffer is
van het gebruik van verdovende midde
len, die haar manager Max haar ter be
schikking stelt. Harry rust niet eerder
voordat hij de bende narcotica-hande
laars, die hij achter Max en zijn du
bieuze vrienden vermoedt, op het spoor
is. Tenslotte stelt hij de politie van zijn
ontdekking op de hoogte en dan is het
met Max en zijn handlangers spoedig
afgelopen. Nu ja, spoedig eigenlijk niet,
want voordat de politie dank zij Harry
de laatste klap kan uitdelen, heeft er
zich heel wat afgespeeld. De Zweedse
filmproducenten hebben kennelijk wel
eens een Amerikaanse, Engelse of Franse
film op dit gebied gezien: bijzonder
origineel is het verhaal niet en de uit
werking evenmin. Maar de Zweden ver
staan wel de kunst de spanning tot het
uiterste op te voeren. Harry weert zich
in de stijl van Eddie Constantine, al
ziet het er meermalen hachelijk voor
hem uit. Gelukkig krijgt hij op die kri
tieke ogenblikken de hulp van een van
de vele blondjes, zodat hij wel gehavend,
maar nog steeds in levenden lijve ten
slotte in een taxi kan springen, die be
stuurd wordt door nóg een blondje. We
houden het dus op: weinig origineel,
maar spannend amusement, waarbij de
toeschouwer hier en daar een kijkje
krijgt in de wereld van het Stockholmse
„vermaak".
Ministers Beerman
en Lampe naar West
De minister van Justitie mr. A. S. W.
Beerman, en de gevolmachtigd minister
van de Nederlandse Antillen in ons land
de heer W. F .M. Lampe, zijn gister
avond van Schiphol vertrokken voor een
reis naar de West. Om kwart voor elf
stapten de beide bewindslieden in het
KLM-toestel naar New York, vanwaar
zij naar de Antillen zullen doorreizen.
Minister Beerman maakt de reis op
uitnodiging van de Antilliaanse regering.
Ongeveer negen dagen zal hij op het
eilandengebied verblijven om besprekin
gen te voeren met zijn ambtgenoot mr.
J. Isa. Een van de voornaamste punten,
die ter sprake zullen komen noemde
minister Beerman bij zijn vertrek op
Schiphol de integratie van de rechter
lijke macht. „Ik hoopzo zei de minis
ter, „dat het mogelijk zal zijn een ster
kere binding tussen de rechterlijke
machten van Nederland en de Antillen
te bewerkstelligen".
Voor minister Lampe geldt het bezoek
aan de Antillen als een routinebezoek.
„Het is reeds 16 maanden geleden", al
dus de gevolmachtigd minister, „dat ik
in mijn gebiedsdeel ben geweest, en mijn
wens om meer contacten te leggen tus
sen de Antillen is zich steeds meer aan
het realiseren".
Advertentie
Lijm zonder klemmen met
van Ceta-Bever
Man of the West
Adembenemende spanning
Rex Er draait deze week weer eens
een heerlijke spannende film in het thea
ter aan de Haarlemmerstraat. In „Man
of the West" kan de liefhebber van
fluitende kogels en meedogenloze ban
dieten weer volop aan zijn trekken ko
men. Ditmaal spelen echter geen cow
boys met rinkelende sporen en zwaaien
de lasso's, maar een stelletje luguber
uitziende schurken, de hoofdrol. Com
pleet met trein- en bankovervallen. En
natuurlijk is ook het vrouwelijk schoon
weer ten volle het aanzien waard.
Gary Cooper, die zich weer eens aan
het wild-west genre wijdt, speelt de rol
van Link Jones, een gewezen bandiet die
een beter leven is begonnen. Hij is in
opdracht van de mensen uit zijn dorp
op zoek naar een onderwijzeres. De trein
waarin hij reist wordt overvallen, doch
de overval slaagt maar ten dele, omdat
Jones met een heer en een dame, de
zangeres Billie Ellis, weet te ontsnap
pen. Jones herinnert zich uit zijn jeugd
een hut, welke in deze omgeving moet
staan en welgemoed begeeft het drietal
zich op pad. Het komt temidden van de
vroegere vrienden van Link terecht. Om
het eigen vege lijf te redden stemt
Jones toe mee te werken aan een bank
overval. Na een tocht, die het grootste
gedeelte van de film in beslag neemt,
en gedurende welke men kan genieten
van spannende tweegevechten, komen
zij bij de stad, waar de overval plaats
moet vinden. Daar wordt dan een stevig
robbertje gevochten. Er vallen heel wat
slachtoffers. Link Jones en het meisje
zijn de enige overlevenden, zoals het bij
een goede film, waarin het recht moet
zegevieren, behoort.
Ëen adembenemend spannende film,
waarnaar de toeschouwer van het begin
tot het eind geboeid zal blijven kijken
en waarin men Gary Cooper kan be
wonderen in de creatie van een verbeten
cowboy, die een zware innerlijke strijd
moet voeren om niet voor de tweede
maal op het slechte pad te raken.
Waarheen de verbittering voeren kan
Studio Ze zijn er, tegenwoordig, overal: de „angry young man"
(de verbitterde jonge mannen). Verbitterd op en over alles, door de
vele onzekerheden en onrechtvaardigheden, die leven en maatschappij
met zich mee brengen. En zij vragen zich nimmer af, of de schuld
misschien ook bij henzèlf ligt
De schrijver John Osborne behoort tot hen. Hij gaf in zijn toneelstuk
„Look back in anger" („Omzien in wrok") hiervan 'n meedogenloos,
triest en mistroostig beeld. Even triest en mistroostig, niet alleen door
de tragische inhoud, maar ook door de naargeestige, intussen prachtige
opnamen, is de realistische verfilming, met Richard Burton, Claire
Bloom en Mary Ure in de hoofdrollen.
Een tragisch beeld van eenzame men
sen in een harde wereld.
Hij zonder God en gebod, zij, eerst aan
hem overgeleverd, dan de weg naar huis
terugvindend en zich tenslotte toch weer
naar hem toewendend, omdat zij inner
lijk niet anders k&n.
Waarheen zal de verbittering, dit
leven zonder enig idealisme, waaraan
vele jongeren van thans zich willoos
overgeven, voeren?
Géén antwoord
Richard Burton, met zijn koele, wrede
9gen, is de verbitterde, onberekenbare
jongeman. Heen en weer geslingerd tus
sen zijn wanhopig-negatieve levenshou
ding, reeds daterend uit de oorlog en
zijn felle, zinnelijke hartstocht voor zijn
jonge vrouw. Die levenshouding brengt
haar tot vertwijfeling. De geïrriteerde
sfeer tussen beiden is geladen, vooral
ook door het feit, dat zij uit verschillen
de milieus stammen. Er ontstaat een
onhoudbare toestand, vooral ook wan
neer er een andere vrouw in hun
woning komt. Zij vlucht terug naar haar
ouders. Haar man werpt zich in een
nieuwe passie
Hoe hij uiteindelijk de weg naar zijn
eigen vrouw terug vindt nadat hun
kindje dood geboren is laat deze film
zien.
De binding, lichamelijk zowel als gees
telijk na het ondervonden leed
overbrugt de ellende. Die binding is
onherroepelijk, onontkoombaar.
De film geeft echter geen antwoord
op de dwingende vraag, hoe het in de
toekomst met beiden zal gaan. Het leven
gaat immers verder?
WÜ hopen, dat de Kefde, die deze
jonge mensen elkaar toedragen, naar een
uitweg zal leiden. Maar overtuigd daar
van zün wjj niet.
Want het leven voortzetten in zulk
een poel van diepe verwordenheid, i
slechts voor de allersterksten weggeb?.'
En dat deze mensen „sterk" i)ji
daarvan heeft deze meesterlijk door
Tony Richardson geregisseerde film on
allerminst overtuigd.
Als wrok, verbittering en haat in het
mensenleven domineren, is de toekoms'
uitzichtloos.
