camera s
in KAMER en TUIN
Een Zoeklicht
ROND
OTTO PREMINGER VERFILMT EXODUS
EN
VOETLICHT
Rademakers nieuwste filmrelaas
„Makkers...staakt uw wild geraas"
ZATERDAG 12 MAART WEKELIJKS BIJVOEGSEL PAGINA 2
N.V. Barry Coe
v OP DE BOEKENMARKT
EEN PRINSELIJK VERHAAL
JILLE HA WORTH
.van schoolbank tot
filmsterretje.
Wilt u wat aandelen in de carrière
van een veelbelovend filmacteur
Dan kunt u terecht bij mijnheer Barry
Coe, die vanzelfsprekend in Holly
wood woont. Want alleen daar kan
men op zo'n idee komen. Deze mijnr
heer Coe is een knappe, veelbelo
vende jongeman. Volgens ingewijden
snelt hij een aantrekkelijke loopbaan
op het witte doek tegemoet.
Maar het ontbreekt de heer Coe
aan middelen. Daarom heeft hij een
plannetje ontworpen, waartoe de wet
van Califomiö hem de mogelijkheid
laat. Hij maakt van zichzelf een
naamloze vennootschap met een ka
pitaal van een half miljoen dollar. Wie
maar wü kan aandelen kopen in zijn
carrière.
Volgens hem is het dan mogelijk
zijn verdiensten opnieuw in zichzelf
te investeren. „Want een nieuwe
jonge acteur is precies hetzelfde als
een nieuw bedrijf. Hij
heeft het even hard nodig
om zijn winsten in zijn
..bedrijf" te kunnen ste
ken. Op deze manier is
zijn „zaak" op een ge
zónde financiële leest ge
schoeid. een behoorlijke
investering op langere
termijn".
Of Coe's plannetje suc
ces zal hebben, is nog
een grote vraag. Overi
gens heeft de jonge Bar
ry op zichzelf ook al aar
dig geboerd. Onder con
tract met 20th Century
Fox speelde hij al in acht
films, waarvan ..Peyton
Place" wel de bekendste
is. En nu concurreert hij
met de ..koning van het
witte doek" Clark Gable
in de .liefde tegenover
Carroll Baker in Para-
mounts „But not for me".
Het is een goede rol, die
Barry Coe nog meer be
kendheid kan geven en
wellicht meer gegadig
den voor zijn aandelen.
LANGE ATLEET
Hij is ongeveer 1 meter
85 lang en weegt tegen de
80 kilo. Een veelzijdig
sportsman. Barry werd
geboren in Los Angeles
als zoon van een journa
list, die later perschef
van Errol Flynn werd.
Terwijl Barry met zijn
tweede vader inge
nieur Joseph S. Coe,
wiens naam hij ook ge
bruikt als aéteur rond
reisde. kreeg hij zijn op
voeding in Canada, Nw.-
Mexico, Honolulu en Mia
mi in Florida. En daar
zat hy natuurlijk heel
dicht bü het filmvuur.
Het duurde dan ook niet
lang of het oog van de
filmmensen viel op deze
lange, donkere atleet.
Inmiddels heeft Coe een „fanclub",
die al meer dan 5000 leden telt. De
club geeft een keurig verzorgd or
gaan uit. dat gratis onder de leden
verspreid wordt. „Een dure geschie
denis", vertelt Barry Coe, „maar
het is een uitstekende investering".
Hij geeft grif toe, dat deze kwestie
slag op heeft gelegd. Want als zoda
nig kunnen we Otto Preminger zeker
wel rangschikken. Ongetwijfeld zijn
er tegen deze Amerikaanse regisseur
bezwaren in te brengen, ook hij komt
niet geheel onder de glamourinvloe-
den van Hollywood uit, maar hij heeft
knappe films gemaakt, waarmee hij
een indrukwekkend visitekaartje heeft
gepresenteerd.
SCHOLIERTJE
En Otto Preminger gaat nu „Exo
dus" verfilmen. De man, die eens
Jean Seberg tot ster bombardeerde,
heeft nu ook een nieuw sterretje o'nt-
dekt. Hij had zijn rolbezetting al bijna
compleet. Onder andere staat de
blonde Eve Marie Saint op de lijst.
Zij is dezer dagen juist naar Israël
vertrokken, want zij moet leren schie
ten. En in Israël schat men drie
maanden nodig te hebben om haar
een geweer te laten hanteren. Voor
het gemak heeft Eve Marie Saint
haar beide kinderen maar meege
nomen.
Maar ondanks verwoed speuren kon
Otto Preminger toch geen geschifte
persoon vinden voor de vertolking van
de belangrijke rol van Karen. Hij had
eigenlijk het zoeken al zo'n beetje
opgegeven, toen hij in Zuid-Engeland
kennismaakte met het hierbij afge
beelde blonde scholiertje Jill Ha-
worth. Preminger was werkelijk en
thousiast. Volgens hem bezit zij de
juiste combinatie van onschuld, char
me en verstand om de moeilijke rol
tot een goed einde te brengen. Wat
een volmaakt meisje! Hij engageerde
haar prompt. Wie weet, wellicht is
voor dit veertienjarige meisje ook een
ogenschijnlijk heerlijke carrière als
filmster weggelegd.
Er is in de Israëlische boek
winkels thans nauwelijks een
artikel, dat zo vlot van de hand
gaat als het boek „Exodus" van
Leon Uris. In het kort kan men
zeggen, dat het een uitvoerige
schildering is van de totstand
koming van de staat Israël. Een
tikkeltje geïdealiseerd, geschied
kundig niet helemaal feilloos,
maar voor het overige een adem
benemende avonturengeschiede-
nis op een redelijke solide
authentieke basis.
Wij lazen ergens, dat in de Ver
enigde Staten het boek blijkbaar zo'n
opgang heeft gemaakt, dat de Ame-
het land van de bijbel, maar naar
het land van de Bijbel, maar naar
Israël, het land van Exodus trekken.
Was het wonder, dat deze „best-sel-
ler" eens in handen van de filmmen
sen zou vallen? Dat schijnt nu een
maal het onontkoombaar lot van alle
literaire succeswerken te zijn. Ge
lukkig maar, dat een vakman er be-
OTTO PREMINGER
.nu Exodus.
De man met die lange, wilde haar
dos achter de camera rechts op de
foto is Fons Rademakers. Na een
flinke leerschool in het buitenland te
hebben doorlopen o.a. onder Vit-
torio de Sica heeft hij zich in ons
land op de film geworpen. Zijn cine
matografisch debuut was ,,Dorp aan
de rivier". Zeker geen onverdeeld
succes! Men heeft aan het aanvan
kelijke produkt langdurig en opval
lend moeten schaven voor het accep
tabel bleek voor het buitenland. Des
tijds zei scenarioschrijver Hugo Claus
ons reeds: ,,Dat boek van Anton Coo-
len is in feite onverfilmbaar. Het is
te fragmentarisch"
Dit was heel duidelijk terug te vin
den in de film. Er was nauwelijks een
draad te vinden, die de verschillende
scènes tot een eenheid maakte. Door
er een verteller aan toe te voegen,
werd dat bezwaar voor een groot
deel opgeheven. Maar bij alle nega
tieve punten, bleef er één positieve
als een paal boven water. Fons Rade
makers had zich in sommige scènes
als een bekwaam cineast doen ken
nen. Na de revisie gooide zijn eerste
speelfilm dan ook hoge ogen op de
Berlinale in Berlijn en zelfs heeft zij
op de nominatie gestaan voor een
Oscar.
Met een ietioat afgezaagde en plat
getrapte opmerking zou men kunnen
zeggen: „Fons Rademakers eerste
ling hield beloften in voor de toe
komst Welnu, aan deze filmer
thans het woord om die beloften waar
te maken. Hij is er druk aan bezig.
Althans aan zijn tweede film: „Mak
kers staakt uw wild geraas". We
hebben het al eens eerder gezegd,
al doet de titel wel zoiets vermoeden,
het is allerminst een sinterklaasver
haaltje voor jeugdige kindertjes. Dat
zou ook niet passen in het dramati
sche talent van Fons Rademakers.
Eens verklaarde hij ons, dat hij in
zijn films altijd iets wilde zoeken naar
iets specifieks Nederlands, naar iets
echt Hollands. In zijn „Dorp aan de
rivier" vond hij dat in een karakte
ristiek Brabants dorpje, maar ook in
zijn „Makkers" werkt hij met derge
lijke effecten. Zoals wel uit deze foto
blijkt, die genomen kon worden in
de befaamde poffertjeskraam aan het
Weteringscircuit te Amsterdam. Voor
twee dagen legde de Nederlandse
Filmproduktie Maatschappij beslag op
dit bekende etablissement met zijn
smakelijke gerechten. Ze zullen te
zijner tijd in de bioscopen worden
opgediend bij „Makkers staakt uw
wild geraas".
Giuseppe Tomasi di Lampedusa.
„De Tügerkat". Van Loghum
Slaterus, Arnhem, 1960.
Het is niet helemaal te wonderen,
da: dia reman van Giuseppe di Lam
pedusa genaamd II Gattopardo mi.
ten onrechte vertaald met „De Tijger-
kat" aangezien ik vermoed dat „Het
Luipaard" juister ware geweest een
wereldsucces is gebleken.
Dit boek tooh is geschreven door de
Prins van Lampedusa en het speelt op
Sicilië. Het is het enige boek, dat deze
auiteur hij is gestorven in 1957
BARRY COE
.naamloze vennootschap.
hem ertoe gebracht heeft zichzelf in
een naamloze vennootschap te laten
omvormen. Als na „But not for me"
niet spoedig een nieuwe belangrijke
rol volgt, zal hü zijn advocaten op
dracht geven de zaak wat te bespoe
digen. „Maar ik houd 51 procent van
de aandelen voor mijzelf", zegt hij
lachend. Hij wil kennelijk dus niet al
Vaste planten komen vrijwel
in elke tuin voor. Ze zijn on
misbaar voor de entourage en
vooral in een border heeft men
ze nodig. De hoogop groeiende
soorten kunnen de achtergrond
van uw tuin of border vormen
en het kleine goedje dient men
meer op de voorgrond te hou
den. Lavatera's zijn vrij alge
meen bekende planten. Lava-
tera trimestris pleegt men veel
in de tuin te kweken. Het is
een éénjarig gewas met grote
malva-achtige donker roze bloe
men; echt iets voor uw4 border
of voor het snijbloemenhoekje.
Ze behoeven niet eerst in kas
sen of bakken voorgekweekt te
worden. U kunt ze direct ter
plaatse in de volle grond van
de tuin zaaien. Na opkomst zal
men alleen maar behoeven te
dunnen en dat is alles wat men
er aan te doen heeft.
Lavatera olbia moet men
meer als een vaste plant be
schouwen. Een plant, die wel
een hoogte van ruim ander
halve meter kan bereiken en
van begin zomer tot laat in de
herfst overdekt kan zijn met
een schat van lila-roze bloe
men, die ook al weer aan de
malva doen denken. Deze lava
tera vormt na de bloei vrij ge
makkelijk zaad en soms in zo'n
overvloed, dat de plant er niet
meer aan denkt nog nieuwe
scheuten met bloemknoppen te
vormen. Daarom is het van
veel belang, dat de uitgebloeide
scheutjes takjes waarop
geen bloemknoppen meer zitten
worden weggenomen.
Deze Lavatera moet dus be
slist op de achtergrond gepoot
worden. Niet alleen dat ze zo
in de hoogte opgroeien; ook in
de breedte hebben ze wel een
onderlinge afstand van een
halve meter nodig.
Lavatera olbia kan men ook
prachtig voortkweken door mid
del van stekken. Dat kunt u
vroeg in het voorjaar doen, als
de eerste scheuten tot ontwik
keling komen, doch over het
algemeen bereikt men betere
resultaten door in de nazomer
te stekken. Jonge scheuten ter
lengte van ongeveer tien cen-
timeter wortelen in de volle
grond van de tuin vrij gemak
kelijk. Men zal ze alleen de
eerste tijd tegen de felle zon
moeten beschermen, doch dat
moet men er maar voor over
hebben. Laat in de herfat of
vroeg in het voorjaar kunnen
ze dan op de voor hen be
stemde plaats gepoot worden.
Ze zijn niet helemaal winter
hard. Oude planten kan men
beter een beetje aanaarden;
over de jonge legt men wat
groene sparretakken; dat kan
in beide gevallen voldoende be
scherming bieden.
G. KROMDIJK.
Lavatera olbia in bloei.
ooit geschreven heeft. De roman roept
het beeld op van t midden van de vo
rige eeuw, d.w.z. de tijd waarin Gari
baldi en zijn vrijscharen, van terzijde
gesteund door Oavour, de Italiaanse
staatsman die gewerkt heeft aan de
eenwording van het Koninkrijk, land
de bij Marsala om het eiland bij Italië
te trekken. Opvallend is het wel dat
Oavour niet genoemd wordt.
Deze tijd is al voldoende om de be
langstelling te wekken voor dit prinse
lijk werk in dubbele betekenis. Doch
het voornaamste beroep op die belang
stelling zal wel gedaan zijn door het
standpunt van waaruit het geschreven
is. Lampedusa heeft tot hoofdpersoon
gekozen zijn. overgrootvader, de bezit
ter van het Sicilaanse landgoed, dat
hij in de roman Salina noemt. Fabrizio
Corbera, Prins van Salina is, als het
verhaal aanvangt, een man van mid
delbare leeftijd met vele zonen en
dochters. Hij is het middelpunt van
zijn familie, zijn pachters en bedien
den, van de Sicilaanse wereld vóór de
eenwording. Een feodale wereld, doch
een die op het punt staat een democra
tische te worden. Deze Salina is een
uitzonderlijk mens. Hij is een man met
een grote intelligentie, een groot hart
en een heldere kijk op zijn levensperio
de en wat daaruit voort, zal komen.
Goed, de adel zal verdwijnen, althans
in de vorm, waarin die zich totnogtoe
gemanifesteerd heeft. Maar daarvoor
in de plaats zullen de nieuwe rijken
opstaan. De maatschappelijke groep,
waaruit het meisje Angelica voortkomt,
dat zal trouwen met zijn neetf en pleeg
zoon.. Tancredi, de Garibaldlst. Een
groep, waarin men zo snel mogelijk zal
kijken of men niet ergens papieren of
andere bewijzen van oorspronkelijke
adeldom 'kan vinden. Zie de vader van
Angelica.
Salina is behalve een wijsgerig man
ook een mens met een interessant in
nerlijk leven. En, zoals een ieder die
nadenkt over het bestaan van de mens,
in ziin hart melancholiek. Zijn vlucht
uit hst dagelijkse voltrekt zich in zijn
observatorium ,v/aar hij door zijn kij
kers de loop der sterren volgt. Deze
liefhebberij neemt evenwel niet weg,
dat hij heus wel met zijn twee benen
op de grond staat en de facetten van
zijn leven: de jacht, vrouwen, zijn ge
zin. zijn mcoie paleizen en aangename
maaltijden, in hoge mate weet te waar
deren. Door deze veelzijdige belichting
van de figuur Salina is de roman ,De
Tijgerkat" meer nog een boeiende ze
denschildering geworden dan een ver
haal van een omwenteling.
Bespiegeling en handeling wisselen
elkaar op de onverwachtste wijze af-
Het verhaal bestaat voor een groot deel
uit de overpeinzingen van de hoofdfi
guur en z\jn reacties op de daden van
zijn omgeving. Doch dit heeft het voor
deel, dat bijv. de landschaps- en om-
gevingsbeschrijvingen een grote bezie
ling krijgen, die de eenheid man-eiland
uitstekend tot stand brengt.
Terugkomende op wat ik in de aan
vang zei: nl. dat het mij niet zo ver
wondert dat II Gattopardo een wereld
succes is geworden, zou ik dit als volet
willen verklaren. Dat een beek als dit
duizenden lezers vindt, terwijl het to
taal niets heeft van de gebruikelijke
best-seller-flodderigheid, wijst erop,
dat die lezers er blijkbaar genoeg van
hebben een land altijd beschreven te
zien van het standpunit van de kleine
man uit. Want hoe belangrijk dat
standpunt ook moge zijn, de andere
kant is en blijft er ook. Dit evenwel
zou nog niet voldoende zijn. Deze ro
man is in feite een familiekroniek en
straalt de authenticiteit uit van een,
met kleine verschuivingen, in feite wa
re geschiedenis. Geschiedenis die
dat blijkt uit dit verhaal indruk
wekkender en geloofwaardiger te voor
schijn treedit uit het leven in de tijd
dan uiit beschouwingen over die tijd.
CLARA EGGINK
