Brand in openb. school Haverstraat
Auditief en visueel een belevenis
in uren van „brandend" musiceren
De originele pepermuntplant!
De originele KING pepermunt!
,ImterscÏÏiolaire ontmoeting' met
vierentwintig deelnemenden
Bralims in grootse herschepping
Dean Dixon's directie:
Opgericht 1 maart 1860
Vrijdag 19 februari 1960
Tweede blad no. 29979
Advertentie
Beker gemeentebestuur voor Meisjes -H.B.S.
Degenen, die tot het organiseren van onderlinge „Culturele Ontmoetingen"
door representerende leerlingen uit de onderscheidene scholen voor middelbaar
onderwijs het initiatief hebben genomen, past erkentelijkheid. In de persoonlijk
heidsvorming speelt ook het podium een opvoedende rol. Men leert daar zichzelf
waarnemen in de prestatie, die men ten overstaan van vreemden schenkt, zich
zelf voornemen zowel in wat men wèl als in wat men niet vermag. Juist dit
laatste is zeer heilzaam, des te meer wanneer het wakend oor of oog van een
deskundige jury het gepresteerde registreet.
Gisteren in het Antonius-Clubhuis
ging het om twee secties: muziek en de
clamatie. elk met een eigen jury. Aan
het hoofd van de bijeenkomst stond Ar-
da v. d. Scheer, als presidente van de
ter zake in het leven geroepen „Inter-
scholaire Contact Commissie". Zij be
groette de aanwezige autoriteiten en
leerkrachten en vertegenwoordigde in
stanties, om vervolgens de heer Iskar
Aribo gelegenheid te geven de jury-op
vattingen toe te lichten.
De manifestatie zelf heette kortweg
„IJK.O. 1960", waarbij de spelling van
„Cultureel" dus met een K gedacht moet
worden. Ook is in beide secties een ver
deling tussen junioren en senioren door
gevoerd. welke laatsten dan 16 jaar of
ouder zijn. In het geheel waren 24 pro
gramma-nummers in het geding.
Deze prestaties zijn vrijwel alle zoda
nig voor het voetlicht gebracht, dat bij
na uit elk één of ander boeiend element
naar voren trad, Schutterigheid inge
treden is en nauwelijks geweest en een
remming hier of daar behoefde nergens
de sympathie in de spanning van de
luisterende en vergelijkende aandacht te
breken.
In de muziek ging de eerste senior-
prijs naar Ada v. d. Bent van het Chr.
Lyceum, wegens haar piano-solo in Zam-
bre en Generalife van Turina. Zij be
schikt over een aanzienlijk gevorderde
techniek en weet af van de verhoudin
gen en de wetten, die in de muzikale
voordracht gelden. Met de kwaliteiten
van haar aanslag, haar heldere sonore
toongeving en haar karakteriserend ver
mogen maakte zij van muziek „Muziek".
Tweede werd het duo Rien de Reede,
fluit en Reggy Meyler, piano, beide van
het Rembrandt Lyceum. De Reede is een
bekende figuur uit K. en Gdat hem al
enige malen gelegenheid tot solistisch
optreden verschafte. Zijn routine, zijn
evenwichtige en muzikale speelwijze en
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN
Maria Marianne ,dr. van J. van der
Steen en J Klein; Anna Marijke, dr. van
J van Kuijk en T. TIJssen; Cornells Jo
hannes ,zn. van P. B. Vink en J. T. van
der Post; Robert, zn. van E. Velthuljzen
en M ,H. Ringelberg; Erik, zn .van A. Mat-
ser en E. N. Schouten, Johnny, zn. van
P .Bruggenkamp en P. Groenveld; Ralna-
rlus Johannes Antonlus Maria, zn. van R.
van der Zee en P. C. Thorn; Arie Zacha-
rias, zn. van Z. van Glnhoven en J. M.
Burggraaf; Hermanus Petrus, zn. van P.
C. van Tellllngen en A. T. Kamper; Jo
hannes Wilhelmus Maria, zn. van A. J.
Pelgrim en J. M. W. Vervoorn; Johanna
Elisabeth, dr. van A .Prins en E, BUkman;
Willy, dr. van A. Robbers en W. Rllsdam;
Emmy, dr .van A. Robbers en W. Rljsdam;
Karlii Cornelia Maria, dr. van C. van
Brltsum en A. E. J. H. Bakker; Marga-
retha, dr .van C. Schaap en J. Groen.
GETROUWD
H. Gaasbeek en A. N. Heruer; J. M.
Vermond en G. C. Wisse: B. W. Helnen
en J. P. van der Mel); J. H. van Ingen
en K. L. Grlekspoor; L. H. T. C. van der
Wir.lk en C. J. T. Ober; L. Staffeleu en
A. Verhoeven; A. Piket en C. J. W. van
der Ven; N. C. W. Klulters en J. M. van
der Poel; J. H .W. Mak en A. J. Bakker;
R. B. Visser en E. van As.
OVERLEDEN
M. C. van Drlel, 68 Jr.. man; P. Lleon,
3 dagen, zoon; J. B. M .Edlng, 9 Jr., doch
ter.
zijn overwogen zinsbouw rechtvaardigen
de prijs ten volle. Het duo koos een An
dante van Mozart.
Bij de musicerende junioren viel de
eerste prijs de pianiste Marianne Ver-
mey van de Meisjes-hbs ten deel we
gens haar „Valse Brillante". Vrijwel alle
wereldpianisten hebben deze 2de Cho-
pin-wals op he trepertoire. „Brillante"
is zij niet geworden, dat was ook niet te
verwachten, ook was veel niet afgeslepen
als bij een briljant behoort, maar deze
wals is veeleisend en de vertolking be
vatte toch menig verdienstelijk facet.
Als tweede trad Loes Janssen van het
Agnes Lyceum naar voren, een pianiste
die ons met drie moderne dansen van
Jurriaan Andriessen deed kennis ma
ken. Zij gaf blijk van een goed tech
nisch fundament en muzikaliteit valt
haar niet te ontzeggen.
Er zijn evenwel nog twee muziekpres-
taties geweest, buiten mededinging ge
bleven, die nochtans gehuldigd zijn. Ten
eerste de gemeenschappelijke zang van
twee Negro-spirituals door de heer
Buurmans en klas 3c der Meisjes-hbs,
symbolisch door de Leidse Jeugd Actie
met een houten zuil beloond. Dit zin
gen behoorde zonder twijfel tot de zeer
gave verichtingen van de avond. Ten
tweede was er een Brahms-Rapsodie in
g, gespeeld door Kees Pinxteren van het
Boneventura Lyceum, met grote allure,
heldere kracht en gelukkige melodische
belijning. Misschien was de linkerhand
iets te boud en fors.
Voorzitter van de desbetreffende jury
was Iskar Aribo, die de beslissingen
(waarmee we geheel instemmen) nam
tezamen met de dames Bromolow en
Stevens-Ridderhof en met de heren Op
dam en Stevens.
De jury-raad voor de declamatie, be
staande uit de docenten in de Neder
landse taal, koos Ludy Boekraad, een
Agnes-Lyceïste. als senior-eerste voor
haar „Idioot in het Bad" van Vasalis.
Dit is knap, suggestief en meeslepend
voordragen. Tweede-senior werd Irene
Smidt van de Meisjes-hbs, gezien het
rake sfeertreffen van Jan van Nijlen's
„Haven" zeer terecht. Junior 1 zou de
gymnasiaste Fenneke Fockema Andreae
worden, wegens de rustige zegging van
haar Kerstlied van Van Duinkerken, en
junior 2 Van van Leeuwen, der Meisjes-
hbs, die Lodeisen's „Heel in de Verte"
zo treffend schetste.
Ook hier bracht de Jury-voorzitter, de
heer Visser, nog een prestatie extra naar
voren, te weten .Huilen" van Julia
Frank, door Anny van Galen van de
Chr. Kweekschool. De jury liet deze
voortreffelijke prestatie onbekroond, om
dat de mogelijkheden van dit meisje een
technisch hogere keuze hadden toege
laten. Deze beslissing vinden we wrang
en scholastiek in het kader van deze
jeugd-wedstryd zonder stijve concours
classificatie. Annie van Galen bleek de
meest begaafde, begiftigd met een plas
tische en sterke stem, voorbeschikt om
emotie te scheppen, door middel van
haar knappe vertellende kunst. Bij de
kunstkritiek is het zo gesteld, dat daar
de categorieën „goed. echt of waar"
zwaarder tellen dan „moeilijk" of „ge
makkelijk"
Door wethouder Van Schalk is „voor
de beste school", In dit geval de Meisjes-
hbs, een beker overhandigd vanwege het
Gemeentebestuur, die door Andries Kue-
nen in ontvangst werd genomen. Door
de heer De Wilde is namens K. en O.
een vaas aangeboden. De tUd, die de
jury-leden nodig hadden voor hun over
leg, werd opgevuld door een optreden
van "The Teachers Jazz Band".
V.
Fameus knap spel van Lola Bobeseo
De Amerikaanse dirigent Dean Dixon heeft hier auditief zowel als
visueel voor K. en O. een verrassend boeiende entrée met het Residen
tie-Orkest gemaakt.
Verrassend door zijn zuivere en nobele visie op de uitgevoerde
werken, door de warmzingende orkestrale klank celli!jof de opval
lende doorzichtigheid ervan en door de nog nooit geziene, sterk
persoonlijke, zéér aparte dirigeertrant, die ons de ganse avond boeiend
in zijn ban hield,
Dixon's bewogen muzikaliteit stimuleerde het orkest tot ver boven
het normale niveau liggende, meeslepende prestaties, die speciaal in
Brahms' .Vierde" hun culminatiepunt bereikten.
Eigenlijk is het een onmogelijkheid een karakteristiek te geven van
de wijze waarop deze dirigent, in wie van top tot teen de muziek
brandt", dit alles bereikt.
Zijn soepele, expressieve gebaren
flinker- en rechterarm in volkomen har
monie .waarin hij het ganse lichaam
betrekt, zijn tevens de exactheid zelve.
Zijn bewegingen beefden zijn muzikale
intenties tot in finesses uit, zij zijn vol
komen met zijn inzichten verweven. De
muziek vloeit vanzelfsprekend en na
tuurlijk uit zijn handen. Soms staan die
loodrecht omhoog geheven handen een
tijdlang stil. Dixon „laat" dan het
orkest spelen en het „speelt",, zoals
men het zelden hoort.
een eenheid von conceptie, doch ook
van stemming, die het geniale k>m-
nen en de diepe ernst van de hier vol
ledig gerijpte Brahms symboliseerden.
Er was, totaal in alle denkbare vol
maaktheid, de sfeer van gelatenheid
en berusting, maar ook die van be
heerste heroïek, waarbij elk orkestraal
effect toch in de geestelijke substantie
van de grote meester gehuld werd.
Uitmondend in de onovertroffen gloed
volle Finale, waarin het thema (Bachs'
„Nach dir, Herr, verlanget mich")
niet minder dan 31 maal imposant ge
varieerd wordt.
Wij hebben deze symfonie met be
wondering voor de schone technische
uitvoering sublieme inzetten! en
met verwondering over het edele aan
voelen ademloos beluisterd, de enorme
zeggingskracht als welhaast nooit te
voren als een ware zegen ondergaan.
Dank zij Dixons' dynamisch interpre
tatievermogen, gevat in een onverbre
kelijk, biologerend geheel, waarin toch
ook het accent bij voortduring gelegd
werd op ieder minutieus détail.
Het was geen wonder, dat een waar
lijk „gegrepen" auditorium na deze
grootse en unieke weergave in storm
achtige bijval losbarstte en Dixon her
haalde malen dankend terugriep. Ook
het orkest verdiende die bijval en die
dank na het meeslepende spel ten
volle!
De Roemeense violiste Lola Bebesco,
thans concertmeesteres van „Les vio
listes de Brxixelles"waarover haar
De Noorse componist Harald
Saeverud, de violisi Lola Bobeseo
en de dirigent Dean Dixon.
(Foto L.D./Holvast)
man de scepter zwaait en hier welbe
kend van haar optreden in vroeger
jaren bij de Kunstkring, ivas de soliste
in Prokofjof's jeugdwerk, zijn fameus
moeilijk vioolconcert in D. gr. t. (van
1913).
Zij heeft de violist Berl SenowsJcy,
die zijn Europese concert op het laat
ste moment moest afzeggen, even
fameus knap vervangen. Wat Prokofjef
hier voorschrijft, speelt zich voor een
groot deel af in de regionen van het
haast onspeelbare.
Lola Bobeseo bleek echter geheel en
al tegen haar onnoemlijk zware opgave
opgewassen, met een ongewone brille
alle obstakels van het Scherzo over
winnend. Bovendien kon men haar
prachtige toon beluisteren in het me
lodieuze Andantino, wadrvan het thema
zijn reprise vindt in het „hemels",
sfeervolle laatste deel.
Dixon toonde hier ook in alle sober
heid zijn verwonderlijke dispositie voor
de begeleidingskunst, met een onge
woon transparant klinkend orkest.
Ook voor de violiste waren de toe
juichingen naar volle verdienste uit
zonderlijk hartelijk.
Interessant was nog de kennisma
king met de eendelige „Symfonia Do
lorosa" van de Noorse componist Ha
rald Saeverud, reminicentie aan de
tweede wereldoorlog en opgedragen
aan een vriend, die door de vijand ter
dood gebracht werd. De componist
stoelt nog duidelijk in de laatromantiek,
doch weet toch een eigen sfeer te
scheppen. Het werk is van breedspra-
kerigheid niet vrij, maar de aanvan
kelijk wat schraal geïnstrumenteerde,
klagende thematiek vindt in de kun
dige verwerking een imposante climax,
waarin alle orkestrale rijkdom sugges
tief gerealiseerd wordt. Opmerkelijk
was hier reeds, welk een verrassend
gave klank Dixon constant exposeerde
en hoe hij deze zelfs in de hevigste
fortissimi wist te bewaren. Ook in dit
werk bestond er voor de dirigent ruim
schoots gelegenheid zijn voorliefde
voor geëmotioneerde expressiviteit,
zonder in het patetische over te gaan,
I te bewijzen.
De in de zaal aanwezige 62-jarige
componist kon in het succes dat zijn
I compositie oogstte, delen.
In zijn woord van welkom sprak ds.
H. Heule, geref. predikant te Leiden, er
zijn vreugde over uit, dat zovelen van
hun belangstelling voor het werk van
de bijbelverspreiding blijk gaven en ook
nu weer de verleiding van een t.v.-avond
hadden weerstaan om deze filmavond
bij te kunnen wonen. De heer E. J.
Brugman, secretaris van het NBG,
schetste hierna met een enkel woord het
heilzame werk, dat het NBG in nauwe
samenwerking met 22 buitenlandse ge
nootschappen sinds de oprichting in
1814 heeft verricht. Over de gehele we
reld worden ca. 2500 talen gesproken en
men heeft reeds bereikt, dat de bijbel,
geheel of gedeeltelijk, in 1136 talen
wordt verspreid. Dat het NBG hierin
een zeer belangrijk aandeel heeft is in
ternationaal bekend, aldus spreker, het
geen mede moge blijken uit het feit, dat
ds. IJ. Schaaf, als afgevaardigde van
het NBG vorig jaar naar You-Ande in
Kameroen is geweest om als lid van een
studiecommissie mede te werken aan de
vertaling van de bijbel in de Bamiléké-
taal. Dit werk vraagt grote financiële
offers; daarom hoopt het NBG op een
steeds toenemend ledental, aldus ein
digde spreker.
„Waar eens de hemel zong" is een
film die een actueel beeld geeft van de
bijbel in de wereld van nu. Het is geen
speelfilm, doch een aaneenschakeling
van prachtig gekleurde taferelen uit
Palestina met de bevolking in de hoofd
rol. Palestina blijft op de verbeelding
werken van allen, die de bijbel van harte
liefhebben. Hoewel de meeste toeschou
wers nooit in het Heilige Land zijn ge
weest, verdiepen velen zich toch gaarne
in de kennis van dit land. Ze vinden in
deze film een visueel beeld van het ge
lezen woord. In de opnamen wordt niet
verheeld, dat men zich in de 20ste eeuw
bevindt, doch op verrassende wijze
wordt het nieuwe Israël verweven met
het oude; heden en verleden gaan hier
onmerkbaar in elkaar over. De toe
schouwer gaat zich hierbij betrokken
voelen en wel zo, dat de geprojecteerde
mensen, landschappen en situaties hem
telkens weer doen herinneren aan de
dagen van „Jezus' omwandeling op
aarde". Men ziet een jongen werken in
een timmermanswerkplaats in Nazareth
en in de hedendaagse vissers op het
meer van Genesareth herkent men de
eenvoudige vissers uit wie Jezus de
meeste van zijn discipelen recruteerde.
Kortom een film, welke een onvergete
lijke indruk achterlaat.
Filmavond „Het Zonnehuis"
Indachtig het succes, dat de Ver. „Het
Zonnehuis" het vorige jaar oogstte met
een filmavond in de Zuiderkerk, zal een
dergelijke propaganda-avond vrijdag as.
herhaald worden, ditmaal evenwel in een
ander stadsdeel, te weten in Maranatha-
kerk en met opening en sluiting, resp.
door ds. Van Achterberg en ds. Hèule.
Het programma omvat de vertoning
van de semi-documentaire film „Zeven
stuivers" en de veelbesproken grote
speelfilm „Een mens was teveel" van de
bekende Nederlandse cineast Rudi
Hornecker, welke laatste film door de
critici als indrukwekkend wordt bestem
peld.
De film „Zeven stuivers" is een waar
heidsgetrouwe propaganda voor het werk
dezer vereniging, welke zich de verple
ging van langdurig zieken in een chris
telijk milieu ten doel stelt.
ACADEMISCHE EXAMENS
Aan de Leidse Universiteit is geslaagd
voor het doet. examen Ned. recht, de
heer D. B. W. Postma te Leiden.
Met een warm gespeeld „Wilhel
mus", waarin Dixon zyn opmerkelijke
dirigeertechnlek al onmiddellijk demon
streerde, is dit concert, dat wy graag
tot de schoonste in de stroom der ge
hoorde, rangschikken, ingezet.
Zulks vanzelfsprekend ais eerbetoon
aan onze jongste Prinses, wier 13e ver
jaardag gevierd werd.
Wat dirigent Dixon deze avond pres
teerde, doet naar een terugkomst sterk
verlangen!
H
Officiële pnblikaties
UITLOTING GELDLENINGEN.
Burgemeester en Wethouders van Leiden
brengen ter algemene kennis, dat op
3 maart 1960, aes voormiddags om 9.30
uur in een der vertrekken van het Stad
huis zal worden overgegaan tot:
a. de uitloting van een bedrag van
f 16.000.van de 3% obligatielening
1896, groot f 1.069.000,—;
b. de uitloting van een bedrag van
f 160.000,van de 3% obligatielening
1947, groot f4.120.000,—;
de uitloting van een bedrag van
f 160.000,van de 4 1/4% obligatie
lening 1952 II, groot f6.400.000,—;
d. de uitloting van een bedrag van
f90.000,van de 4 1/4% obligatie
lening 1952 Hl. groot f3,600.000,—.
Lelden, 16 februari 1960.
Hedennacht, kort na twee uur, werd
de brandweer gealarmeerd voor een
brand, welke was uitgebroken in een
der lokalen van de openbare lagere
school in de Haverstraat.
Bij aankomst zag de brandweer, die
met groot ma riaal was uitgerukt, zich
tegenover een felle vuurhaard geplaatst.
Door de brand, welke woedde in het op
de eerste verdieping gelegen lokaal van
de eerste klas, aa-n drie zijden in te
sluiten, slaagde de brandweer er in om
uitbreiding te voorkomen. Het lokaal
brandde echter geheel uit. De enorme
hitte-ontwikkeling was oorzaak, dat van
een over de school gelegen perceel vijf
ruiten sprongen. Bovendien werden en
kele plafonds met een dikke roetlaag
bedekt en ontstond er enige brandscha
de aan ramen en kapstokken van de
naast het lokaal gelegen gang.
Vermoedelijk is de brand ontstaan
door een defect aan de oliehaard, welke
's nachts blijft doorbranden. Het hoofd
van de school, de heer J B. Volkers,
woonde de blussingswerkzaamheden,
welke onder leiding stonden van de
commandant van de brandweer, de heer
S. W. Hagedoom, bij.
Schooljeugd vrijaf
In overleg met de gemeentelijk in
specteur van het onderwijs, de heer
B. Swanenburg, is de schooljeugd he-
De brandweer in actie. Een felle
vuurzee, gepaard gaande met een
enorme rookontwikkeling, woedde
hedennacht in dit klasselokaal.
denochtend naar huis gestuurd. Met
het oog op de herstelwerkzaamheden,
welke enige tijd in beslag zullen ne
men, zal de school in een ander ge
bouw worden ondergebracht. Vermoe
delijk zal a.s. maandag er zijn reeds
nieuwe leermiddelen besteld weer
met het onderwijs worden begonnen.
Alle ouders krijgen hierover bericht.
Filmavond Nederlands
Bijbelgenootschap
„WAAR EENS DE HEMEL ZONG"
Teneinde het werk van de bijbelge
nootschappen in de wereld bijzonder te
accentueren organiseert het Nederlands
Bijbelgenootschap in tal van plaatsen
van ons land filmavonden, die de bezoe
kers een visuele indruk geven van het
veelomvattende werk van dit Genoot
schap. In dit kader kwamen de leden
van de Leidse afdeling met hun intro-
ducé's gisteravond in „Het Boshuis" bij
een en maakten kennis met de prach
tige kleurenfilm „Waar eens de hemel
zong" het nieuwste produkt van de
cameraman Erik Weymeersch.
Lola Bobeseo dankt
(Foto L.D./Holvast)
Dan weer ontwikkelen zijn gebaren
als door een schok voortbewogen, een
haast ongeloofwaardige suggestiviteit.
Hij schijnt letterlijk met de vinger op
een knop te drukken en de muziek
wordt U voorgetoverd. Men zou dit
wellicht bij anderen als „show" be
stempelen. Bij Dixon is daarvan ech
ter geen sprake: het is bij hem met
ziel en wezen verweven.
De weemoed en de mijmerende ver
stilling, maar ook de macht en de
warme pracht van Brahms „Vierde"
zijn onder Dixons' directie tot haast
ongekende belevenissen geworden in
