PIET PAALTJENS SCHONK EEN
GLIMLACH AAN NEDERLAND
GUPAi
FILMS
Hitchcock opnieuw ah
meester van spanning5
WITTE
KRUIS
Predikant-dichter Haverschmidt
125 jaar geleden geboren
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 13 februari 1960
Tweede blad no. 29974
Het meisje der zonde
Boeiende episoden in
realistisch filmwerk
Lido Men herinnert zich nog. dat
de blinkende medaille van het Duitse
„Wirtschaftswunder" enige jaren gele
den plotseling een uiterst onfrisse keer
zijde bleek te hebben. Onder geheim
zinnige omstandigheden werd een ze
kere Rosemarie Nitribit vermoord, een
meisje van lichte zeden, dat zich in het
bijzonder op het kweken van financieel-
krachtige relaties had toegelegd. De
dader van de moord werd tot dusver
niet gegrepen, al verdacht men iemand,
die evenwel, ondanks lange verhoren,
steeds zijn onschuld heeft volgehouden.
Dit onderwerp, dus rechtstreeks op een
actuele gebeurtenis gebaseerd, is al eer
der verfilmd, met Nadja Tiller in de
hoofdrol. In dit werk van Rapid-film in
München viel de rol van Rosemarie toe
aan Belinda Lee. die daarvoor althans
lichamelijk niet ongeschikt mocht heten.
Regisseur Rudolf Jugert is er intussen
in geslaagd nog iets meer te maken dan
alleen een doorlopende expositie van
vrouwelijk schoon. Ontroerend is de
ontmoeting, in het begin van haar „car
rière", met de bankier Woltikoff, die
schatrijk is, maar tot het inzicht is ge
komen, dat met geld niet alles te koop
is. Rosemarie verzuimt naar deze waar
schuwende stem te luisteren. Na Wolti-
koffs dood bewandelt zij (of juister: be
rijdt zij, want haar connecties krijgt
zij dank zij haar ritjes door de stad in
een fraaie auto) een zeer brede weg.
die onvermijdelijk ten verderve voert.
Steeds hoger wordt haar bankrekening,
maar steeds eenzamer wordt haar hart.
De angst voor dreigend onheil overvalt
haar. weer klinken waarschuwende
stemmen, maar dan is het reeds te laat
en een wurgende hand omknelt haar
halsVooral aan het slot stijgt de
dramatische spanning tot een hoogte
punt. De beklemming in het lege, liefde
loze leven van een vrouw, die alleen
maar aan geld dacht, wordt steeds ster
ker voelbaar. Psychologisch is dit ge
deelte bijzonder knap, vooral het nach
telijk toneeltje op de brug, waar haar
nog een laatste waarschuwing bereikt.
Dank zij de episode-Woltikoff en de be
nauwende scènes tegen het slot, als de
wolken zich boven haar leven beginnen
samen te trekken, is deze uiteraard
realistische film niet in onbeduidende
sensualiteit blijven steken, maar kreeg
zij een zekere allure door de schildering
van de steeds dichterbij komende onder
gang.
Blue jeans
Jeugd zonder leiding
Luxor Een triest en somber relaas
van onbegrip tussen ouders en kinderen.
De ouders in dit naargeestige verhaal
zijn zo verstrikt in hun eigen gedachten,
in hun eigen leventje, in hun eigen op
vattingen, dat zij geen begrip kunnen
opbrengen voor de problemen van de
jeugd. Oh, in materiële zin ontbreekt
het deze jongeren aan niets. Daar zor
gen de ouderen wel voor. Maar voor het
overigeZij hebben zelfs geen ver
moeden van de stormachtige gevoelens,
die bezit hebben genomen van de jeugd.
Zy kennen het oerwoud van emoties
niet, waarin die jongeren verdwaald
dreigen te raken. De jeugd, die onstuit
baar voortgestuwd door de nieuwsgie
righeid zonder een leidende en begrij
pende hand, haar weg maar moet weten
te vinden. En daarbij helaas op het ver
keerde pad terecht komt. Het zijn vrien
delijke, aardige scholieren. Het is niet
het kwaad, dat zij zoeken. Zij weten
alleen met hun ontluikende volwassen
heid geen raad. En wanneer zij dan met
de consequenties van hun onbedacht
zame daden geconfronteerd worden,
grijpen zij in hun wanhoop naar een af
grijselijk wanhoopsmiddelmoord op
het ongeboren leven. Maar zelfs deze
ellendige gang van zaken mag de ouders
de ogen nog niet geheel openen. Een
nieuwe schok is nodig om te begrijpen,
dat de jeugd niet vraagt naar een uit
gestippelde levensbaan, maar naar be
grijpend advies bij het gaan van haar
eigen gekozen weg.
De Amerikaanse makers van deze film
hebben de realiteit onverbloemd op het
witte doek gezet. Drie jeugdige krachten
Carol Lynley, Marsha Hunt en Brandon
de Wilde kregen hierbij hun kans.
Niet altijd waren hun creaties aan
vaardbaar, maar de spontaniteit en kin
derlijke naïveteit vergoedden veel. Het
is geen opwekkend verhaal en de waarde
van zo'n film als waarschuwing is uiter
aard dubieus, maar ongetwijfeld geeft
deze rolprent weliswaar niet vrij van
overdrijving waardoor de totaal in
druk wat verzwakt wordt toch te denken.
Haven der hartstochten
Melodrama in havenstad
Rex De Duitse stad Hamburg
schijnt bijzonder in trek te zijn bij de
Europese filmindustrie. Ook deze Fran
se film: „La fille de Hamburg", dat de
Nederlandse titel „Haven der harts
tochten" kreeg, wordt de bioscoopbezoe
ker verplaatst naar deze bekende haven
plaats. Het verhaal wordt omgeven
door liet lawaai van het nachtleven.
De niet bijster originele geschiedenis
begint in een krijgsgevangenenkamp in
Hamburg waar Franse soldaten te werk
worden gesteld. Pierre ontmoet daar een
Duits meisje. Maria, die hem sigaretten
en voedsel brengt. Dat meisje is nooit
uit zijn gedachten geweest en wanneer
later zijn schip Hamburg aandoet, gaat
hij onmiddellijk op zoek naar haar. Hij
ontmoet haar heel toevallig in een
nachtolub. Zij heeft tijdens de oorlog
haar ouders verloren en is aan lager
wal geraakt .Van het lieve 17-jarige
meisje is niet veel meer over. Zij is ver
bitterd. Pierre doet al het mogelijke
haar op te beuren. Hij geeft zelfs het
geld. dat een van zijn vrienden hem
heeft geleend voor haar uit. Wat deze
vrienden natuurlijk niet nemen. Zij
hebben zich nogal duur geamuseerd en
eisen hun geld terug. De ruzie loopt zo
hoog, dat zij Pierre neersteken. Maar
die heeft nog net voldoende adem over
om zijn geliefde Maria te bereiken, die
een te grote dosis slaaptabletten heeft
ingenomen. Deze twee doden vormen
het melodramatische slot van een te
leurstellende film.
Klassieke film van Lang
Studio Een van de eerste geluids
films van de beroemde regisseur Fritz
Lang „M. een stad zoekt zijn moorde
naar" draait deze week in het intieme
theater boven Lido. En die intieme sfeer
van dit theater is wel de juiste om dit
klassieke filmverhaal intens mee te be
leven. Hoewel de filmische middelen,
waarover men in de tijd dat de geluids
film nog in haar kinderschoenen stond
beschikte, slechts zeer gering waren,
heeft Lang van „M" een film gemaakt,
die heden ten dage nog met de beste
thrillers kan wedijveren.
Sommige scenes zullen de moderne
mens wel ietwat ouderwets en langdra
dig aandoen (de dialoog heeft dan verre
RAAD VAN ARBEID
Tot chef van de buitendienst van de
Raad van Arbeid is benoemd de heer C.
Dusoswa en tot plaatsvervangend chef
de heer J. Belt.
EXPOSITIE BOERHAAVEZALEN
Van 15 t/m 28 februari wordt in de
Boerhaavezalen een expositie gehouden
van werken van Christa van Santen,
Henk Kouwenhoven en Jac. Wassenaar.
MUSEA-BEZOEK IN 1959
Het bezoek aan de hier ter stede ge
vestigde rijksmusea was in 1959 als
volgt: Prentenkabinet 1.443 (in 1958
3.374), Museum van Oudheden 23.105
(20.547), Museum voor Volkenkunde
43.521 <36.085), Museum voor de geschie
denis der Natuurwetenschappen 647
(2.582). Dit laatste museum was in 1959
slechts een half jaar geopend. Het Mu
seum van Natuurlijke Historie had ook
in 1959 geen expositieruimte.
Advertentie
Stop met kneedbaar bont
van Ceta-Bever
„De voorlichting op
medisch gebied door
tv is ongevraagd"
Het hoofdartikel van het vandaag uit
gekomen nummer van „Medisch Con
tact" bespreekt „medische voorlichting
door televisie". Het herinnert vooreerst
aan de gretigheid, waarmee een groot
deel van het publiek zich 's avonds naar
de beeldbuis richt, ook als een onder
richtend onderwerp op het scherm komt.
„Als het om ongevraagde medische
voorlichting gaat" zo vervolgt het ar
tikel „mag deze wel even op haar
effect worden bekeken. In medische
kringen slaat men de ontwikkeling van
met name die voorlichting, zo al van
wezenlijke voorlichting kan worden ge
sproken, met zorg gade".
„In dergelijke uitzendingen spelen
nieuwsgierigheid, sensatie, schrik, af
keer en huivering zozeer mee, dat men
de verantwoordelijkheid voor het bieden
van dergelijke televisieuitzendingen niet
zwaar genoeg kan tillen".
Na op enkele recente uitzendingen
nader te zijn ingegaan besluit het ar
tikel: „Wellicht is. wat hier een voor
lichtingsprobleem schijnt, in het geheel
geen probleem, wanneer men er oog
voor heeft, dat medische voorlichting
aan het publiek binnen vormen en
grenzen van algemeenheid moet blijven.
Over die grens heen gaande voert men
het publiek, dikwijls tot zijn schrik en
schade, binnen de muren van operatie
zalen, waarin de sfeer van wetenschap
pelijke bekwaamheden en spanningen
niet gedoogt, dat er een camera-oog ge
tuige van is anders dan ten behoeve
van diegenen, die voor eigen weten
schappelijke vorming of voor de ont
wikkeling van de wetenschap in het
algemeen kennis daarvan willen nemen".
Advertentie
Goede voorlichting over
jaloezieën bij de vakman
Off. Dealer D. LADAN
MOLENSTEEG 27 bU de Doezastraat.
TELEFOON 21375
LEIDSE MARKIEZENFABRIEK.
de overhand). Maar toch weet Lang ook
in deze film vaak met slechts enkele
knappe beelden, waarbij het geluid
hoegenaamd geen rol speelt, bijzonder
veel te suggereren. Deze beelden doen
nog steeds modern aan.
Ëen kindermoordenaar slaat telkens
opnieuw in de wereldstad toe. De politie
doet a'l het mogelijke om hem te grij
pen. Als haar pogingen blijven echter
zonder resultaat. De moordenaar wordt
een obsessie. En dan slaat hij weer toe...
In enkele rake flitsen laat Lang zien
hoe het meisje verdwijnt. Eerst een op
name van kinderen op een grauwe bin
nenplaats, die „de boze" man spelen.
Dan de moeder, die zich bezorgd af
vraagt waar haar dochtertje blijft.
We zien het kale trappenhuis, dat totaal
verlaten is. de binnenplaats, die onbe
haaglijk leeg is. Dan in een flits de
moordenaar, die het meisje een ballon
geeft. Meteen daarop een simpele, maar
juist daarom juist bijzonder beklem
mend beeld van de ballon, die in tele
graafpalen verstrikt is geraakt en de
bal van het meisje, die doelloos weg
rolt tussen de struiken...
Heel langzaam voert Lang de span
ning, die op het juiste ogenblik door
fijne humoristische trekjes wordt gebro
ken. op. Een spanning, die naarmate de
film vordert, steeds beklemmender
wordt. Een spanning, die resulteert in
de achtervolging van de moordenaar
door de gehele onderwereld van de stad,
die het recht tenslotte in eigen hand
wil nemen.
Di<- achtervolgingsscene vormt een
van de hoogtepunten van de film, die
wat dit betreft wel iets weg heeft van
„The third man".
Peter Lorre als de kindermoordenaar
speelt in deze film naar onze mening
een van de beste rollen van zijn leven.
Hoe weerzinwekkend hij ook is. Men
krijgt uiteindelijk toch wel medelijden
met hem...
The naked and the dead
(Helden zonder glorie)
Keihard realisme
CASINO Reprise van een keiharde
oorlogsfilm, naar de beroemde roman
van Norman Mailer. Mededogen mag de
soldaat niet kennen, of....? Aldo Ray
Cliff Robertson en Raymond Massey le
ren U, met tallozen anderen, wat oor
log inhoudt.
De strijd tussen de Amerikanen en de
Japanners, waarin de meedogenloze en
gehate sergeant Croft een grote rol
speelt, een man zelfs die „het prettig
vindt om te doden", speelt hierin een
grote rol.
Een patrouille krijgt onder leiding van
sergeant Croft een belangrijke, doch
welhaast onnoemelijk zware opdracht.
Deze valt als eerste slachtoffer. De pa
trouille bewijst tenslotte haar diensten,
want de Amerikanen kunnen een door
de Japanners bezet eiland bezetten. Na
tuurlijk is in deze film ook aan de lief
de een belangrijke plaats ingeruimd
want waar zoveel mannen zijn, zijn ook
vrouwen.
De reprise van dit belangrijke en to
nadenken stemmende grootse film wei:
zal zeker velen welkom zijn.
Beroemd Leids student
Snikken en grimlachjes
Het had aanvankelijk heel wat voeten
in de aarde eer Frans, die in die tijd zijn
vrienden reeds vermaakte met zijn pun
tige, humoristische gedichtjes, bereid was
iets van zijn werk in het studenten jaar
boek te publiceren.
Pas toen zijn beste vriend. Van der
Kaay, voorstelde dat indien de redactie
een vreselijke „draak" van zijn hand op
nam Frans zijn voorbeeld zou volgen,
stemde deze toe. Zijn bijdrage bestond
uit een viertal. „Immortellen", „De bleeke
jongeling", „Liefdewraak" en „Aan den
Kamper poëet F. T. C. Steinmetz", ge
dichten die eerst veel later te weten
in 1867 ook buiten de studentenwe
reld bekend werden. In dat jaar ver
scheen namelijk de eerste druk van
„Snikken en grimlachjes", welke bundel
zijn naam voor het nageslacht zou bewa
ren.
(Speciale berichtgeving)
Morgen is het 125 jaar geleden, dat Frangois Haverschmidt meer
bekend onder zijn pseudoniem Piet Paaltjens in Leeuwarden geboren
werd.
Waarschijnlijk heeft deze predikant-dichter de waarheid van zijn
eigen woorden niet ten volle beseft toen hij in een inleiding tot zijn
levensschets van Piet Paaltjens, zijn dubbelganger, schreef: „Er zijn
levensgeschiedenissen, die zich uiterst moeilijk laten schrijven".
Was de levensgeschiedenis van de dichter Piet Paaltjens voor hem
zelf reeds moeilijk te schrijven ,nog moeilijker is het voor ons om deze
samen te voegen tot een onverbrekelijk geheel met de biografie van
de predikant Haverschmidt.
Vergalde levensavond
Dertig jaren, tot aan zijn dood in 1894,
bleef hij in deze stad. Hij maakte naam,
niet alleen als predikant, maar ook als
voordrachtskunstenaar. Hij schreef nog
steeds gedichten, maar nimmer meer be
reikte hij het hoge humoristische peil
van zijn studententijd, de tijd waarin
„snikken en grimlachjes" geboren werd.
De erfelijke neiging tot zwaarmoedig
heid verergerde en vergalde zijn levens
avond. Het werd tenslotte zo erg, dat
Haverschmidt zenuwziek in een inrich
ting opgenomen moest worden. Later,
weer terug in Schiedam, deed zijn ziekte
hem de hand aan zich zelf slaan.
Nederland rouwde om de man die haar
een glimlach geschonken had
DE CChle, PIJNSTILLER
Wéér die pijn?... dit, maar
ook die andere plagende pij
nen vaagt u snel weg met
WITTE KRUIS.
Tabletten, poeders
of cachets!
VAN DEZE WEEK:
Dominees-geslacht
Reeds als 7-jarig kind wist de kleine
Fransje stellig te vertellen dat hij „domi
nee wilde worden". En eigenlijk was dit
niet vreemd. In anderhalve eeuw tijds
waren uit zijn voorgeslacht reeds 12
predikanten voortgekomen. Toch heeft
het feit dat Fransje van zijn vierde tot
zijn achtste jaar de zomervakanties bij
zijn grootvader, predikant te Dantuma-
woude, doorbracht, ongetwijfeld ertoe bij
gedragen dat de knaap na zijn gymna
siumtijd nog steeds niet van gedachten
veranderd was.
In 1852 werd de nu 17-jarige Frans dan
ook ingeschreven aan de Leidse Univer
siteit. Aan de zes jaren, die hij in de
Sleutelstad doorbracht, hebben wij het
bestaan van de dichter „Piet Paaltjens"
te danken. In deze zes jaren ook wist
Haverschmidt zich een .apart" plaatsje
in de Nederlandse letterkunde te ver
werven.
ken naar een vriendenkring. De in deze
tijd gemaakte vriendschappen bleken op
den duur dan ook het hechtst te zijn: de
vrienden ontmoeten elkaar niet alleen
in het „Bierhuis van vader Müller", maar
kwamen regelmatig op de kamer van een
van hen bijeen om „een boom op te zet
ten" of maakten gezamenlijk lange wan
delingen. In deze tijd rijpte de humor
van de gevatte Frangois, die door zijn
vrienden bijzonder graag gezien werd.
Op een van hun uitstapjes, naar Haar
lem, ontmoetten zij in een koffiehuis op
de Groote Markt een vreemdeling, die
zich in het gezelschap van de studenten
niets op zijn gemak voelde.
Op Haverschmidts vraag „met wien
zij de eer hadden kennis te maken" ant
woordde de man: „Piet Paaltjens".
Het was vreemd maar allen voelden
dat de man niet zijn eigen naam noemde.
Pas in 1856 nam de „haas", zoals de
watervlugge Haverschmidt door zijn
vrienden genoemd werd, het pseudoniem
Piet Paaltjens aan.
,,De mandie verdicijnen moest"
Marine-officieren in
Hilversum beëdigd
Gistermiddag zijn door de comman
dant van het Marine-Opleidingskamp te
Hilversum, kapt. ter zee J- N. J. van
der Meij, tien beroepsofficieren en 19
officieren behorende tot de Koninklijke
Marine Reserve beëdigd.
Aanwezig bij deze plechtigheid waren
onder meer de commandant van de
Marine Luchtvaartdienst, kapt. ter zee
H. G. Holtz. die per helikopter op het
vliegveld Hilversum, vlak bij het MOK.
arriveerde, de hoofdintendant Zeemacht
schout bij nacht van de administratie
C. P. van der Berg, en commandeur E.
Leertouwer, inspecteur van de vlieg
technische dienst. Na de inspectie be-
edigde kapt. ter zee Van der Meij de
nieuwe officieren door het afnemen
van de uit drie gedeelten bestaande
eed: ten eerste trouw aan de Koningin,
ten tweede trouw aan de wetten en ten
derde onderwerping aan de krijgstucht.
De plechtigheid werd besloten met een
défilé voor de pas beëdigde officieren,
onder wie luit. ter zee 3e klasse KMR,
G. de Niet uit Wassenaar, luit. ter zee
der elektrotechnisohe dienst der 3de
klasse ir. J. J. Verhoeven uit Wassenaar
en luit. ter zee van speciale diensten
der 3de klasse KMR, J. A. Brongers uit
Leiden.
TRIANON Een film van Hitch
cock kan in één opzicht geen verras
sing zijn.
Men weet immers, wat men van de
master of suspense" te venoachten
heeft.
Spanning is zijn handelsmerk.
Maar toch verwondert men zich
iedere keer weer over de weergaloze
wijze, waarop deze begaafde vakman
spanning weet op te roepen.
Men staat telkens weer verbaasd
over de feilloze intuïtie, waarmede hij
zijn middelen weet te kiezen, de geraf
fineerde manier, waarop hij deze ge
bruikt en de schier volmaakte harmo
nie, die hij bij combinatie bereikt.
Zo is b.v. het geluid, waar zovele fil
mers nauwelijks raad mee weten, bij
Dit plaatje werd gemaakt bij de
opnamen voor de film „De man
die verdwijnen moest Regisseur
Alfred Hitchcock geeft de jonge
Eva Marie Saint op het station van
Chicago nog enkele aanwijzingen.
hem een wezenlijk onderdeel van de
handeling. Het helpt mee aan het be
reiken van het uiteindelijke doel van
alle beelden: sfeer creëren. In de be
perking toont zich de meester. Op een
bepaald moment valt het geluid hele
maal weg. Juist dat gemis, die mate
loze stilte, is welsprekender dan welk
geluidje ooit zou kunnen zijn.
In de val
Dat gebeurt ongeveer halverwege de
film. Onze held (Cary Grant) is dan
in een val gelokt en staat te midden
van eindeloze vlakten op een kruis
punt. Men weet, dat ergens het ge
vaar loert, maar naar alle kanten kan
j men kijken. En dan komt de onver-
wachte aanval toch. Maar door die be
klemmende stilte, welke dat nietige
1 figuurtje omgeeft, wordt de toeschou-
u er weer naar een van die verrassende
I hoogtepunten gedragen.
En zo zouden wij kunnen doorgaan.
Met de camera's, met de kleuren, met
het geluid, met het décor, met de mon
tage, met alles jongleert Alfred Hitch
cock op ongelofelijke wijze. Steentje
voor steentje, of beter nog beeld voor
beeld, bouwt hij de spanning op. Wij
hebben het al eens meer gezegd, niet
alleen het dode materiaal weet hij feil
loos te hanteren, ook de acteurs en
actrices zet hij nauwgezet naar zijn
hand.
Toch persoonlijkheid
Hoewel de dichter zelf zijn studenten
tijd eens de „tijd van de kluchtigen ernst,
de tijd der dwaasheid, de tijd van het
Io Vivat noemde", voelde hij zich aan
vankelijk in de studentengemeenschap
niet op zijn gemak.
Eenzaam
Het studentenleven viel hem tegen,
hij voelde zich eenzaam en was er de
figuur niet naar om urenlang op Socië
teit Minerva te blijven plakken. Zijn
behoefte aan gezelligheid deed hem zoe-
Heimwee
Nooit heeft Haverschmidt zjjn studen
tentijd meer kunnen vergeten en zijn
aangeboren neiging tot zwaarmoedig
heid maakte het hem al niet gemakke
lijker om „de mooiste tijd van zijn leven"
als voorbij te kunnen beschouwen. Hij
had heimwee, vooral de eerste jaren na
zijn proponents-examen toen hij predi
kant was in het Friese Foudgum en
Raard, waar hij zoals hij zelf schrijft
„zowat begraven was".
Trouw las hij in die jaren de Oprechte
Haarlemsche Courant om toch in elk
geval te weten wanneer een van zijn
vrienden trouwde, een kind had gekre
gen of gestorven was.
In 1862 kwam aan de kwelling een
einde. Haverschmidt werd beroepen in
Den Helder. Het jaar daarop trad hij in
het huwelijk met de Utrechtse Johanna
Maria Osti en weer een jaar later volg
de zijn overplaatsing naar Schiedam.
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
houwer A. Hettema ontworpen
beeld, vooraf wordt geëxposeerd
op een in te richten tentoonstelling
van beeldhouwwerken. Het beeld is
in een Haarlemse bronsgieterij
reeds gegoten.
Het kan haast niet anders. Hitchcock
beweert immers altijd, dat zijn films
gereed zijn voor de opnamen beginnen.
Dan staat elke scène, elk beeld uit die
scène en elke beweging in dat beeld
precies omschreven. De „meester"
blijft bij de opnamen om supervisie te
houden, maar alles is zo nauwkeurig
omschreven, dat het in feite nauwelijks
nodig is.
Maar toch, ergens blijft de persoon
lijkheid van de medespelenden be
waard. Cary Grant kan elke voorge
schreven beweging maken, de emotie,
de gevoelens van de reclameman, die
zich plotseling in een maalstroom van
spionage en contra-spionage ziet op
genomen, moet toch van binnenuit
komen.
Hij is de hoofdpersoon van een ver
haal. dat zich nauwelijks laat naver
tellen.
Spionnen zien hem aan voor een man,
die contra-spionage geschapen heeft,
maar die in werkelijkheid niet bestaat.
Alles stellen zij in het werk om hem
uit de weg te ruimen. Heen en weer
geslingerd door dit door James Ma
son gehanteerde noodlot, komt Cary
Grant dan een niet bijster knappe
maar gevoelige en lieftallige vrouw
tegen. Het is de kleine blonde Eva
onderscheiding verwierf met een bijrol
Marie Saint, die zes jaar geleden een
in Mario Brando's ,,On the waterfront",
maar wier ster daarna snel is gestegen.
Niet ten onrechte, zoals ook weer blijkt
in deze fascinerende Hitchcock.
Wellicht zullen er zyn, die „Vertigo"
knapper vonden ongetwijfeld zat er
iets meer tempo in maar ook deze
„Man, die verdwijnen moet" is een
eehte, typische Hitchcock met alle ver
diensten van dien.
GEBOREN
Rudie Lucas Johannes, zn van L. de Ro-
miJ n en J. P. van Noord, Peter Hans, zn
van G. P. Goudberg en A. M. L. Faber,
Cornells, zn van H. J. P. Staphorst en C.
Lardée.
ONDERTROUWD
E. W. Baumann en C. J. Schouten, I.
BelJ en A. J. Sommeling, F .Dubach en J.
M. Pieete, H. van Leeuwen en B. Dijkman
B C. Heilbron en M. C. P. Wallaart, D. J.
Derogee en G. J. J. Stremmelaar, A. Loolj
en M. C. Verwelj, P. Bekooil en C. Heruer,
J. P. van Kempen en J. Ie Feber, A. J.
Baartwijk en A. S. Vlele, N. de Geus en
J. C. Holtkamp, A. van Hal en J. Ravens-
bergen, T. J. van de Water en M. H. L.
M. Hazenoot, R. P. Hulsmann en C. Roo-
zendaal D. Roman en R. Qulspel.
OVERLEDEN
J. Boerman, 20 jaar, zoon, A. Wijling,
72 Jaar, man, P. Schippers. 75 jaar. echt
genote van A. C. Zuiderduin, G M. Heij-
nen, 54 Jaar, echtgenote van J. Roden
burg.
Over enkele maanden zal in Leiden
- in de omgeving van de Frederik
van Eedenlaan - een bronzen beeld
van Piet Paaltjens worden ge
plaatst. Het ligt in de bedoeling,
dat dit door de Amsterdamse beeld-
