Meer dam 100 schilderijen op
fan Gogh-tentooiistelling in Parijs
Bijzonder knap werk!
Noorwegens fauna is uitgebreid met
zeer schadelijk roofdier: de mink
Rondgang door het leven en het
iverk van de beroemde schilder
Van moordlust bezetenroeien
mimen en forellen uit
zij o.a.
Opgericht 1 maart 1860
Vrijdag 12 februari 1960
Vijfde blad no. 29873
(Van onze Parijse correspondent)
\n het Jacquemart-André-museum in Parijs, is dezer dagen door de
franse minister van Cultuur, André Maulraux, een tentoonstelling
en over het werk van Vincent van Gogh geopend. Deze expositie
•jl twee maanden duren en belooft wel dè grote sensatie van dit seizoen
zullen worden. De laatste Van Gogh-expositie in Parijs vond plaats
19-16 en in schilderskringen is men het er nog altijd over eens, dat
e gebeurtenis een blijvende invloed heeft uitgeoefend op de generatie
;jn kunstenaars, die nu naar de veertig loopt! Er bestaat geen twijfel
im of deze nieuwe collectie van werken van de grote meester is veel
itgebreider en veelzijdiger dan de verzameling die veertien jaar gele
ien hier werd getoond. Interessant zal het nu ook zijn de reacties waar
nemen van de jongere schilders, van abstracte en van figuratieve
ëze, op het werk van deze Nederlandse grootmeester, die in de
vblieke waardering de laatste decennia ups en downs heeft gekend.
Theo waarvan er hier ook ettelijke wor
den geëxposeerd, kan men zinnen lezen
aLs: „In een schilderij wil ik iets troos-
tends uitdrukken, gelijk muziek dat
soms kan". En verder: „Ik geloof echt,
dat ik alleen maar door middel van myn
kunst iets werkelijks te zeggen heb".
Die .boodschap" van Vincent wordt
hiér door een aantal onbekende schilde
rijen en tekeningen én door de vele
foto's en documenten, die aan de expo
sitie zijn toegevoegd, welsprekender en
overtuigender geopenbaard dan tot dus
ver, schijnt het, nog ooit ergens tot ui
ting is kunnen komen.
WASSENAAR
BURGERLIJKE STAND
Geboren: Maurice H. E. M., zn van L. A.
Zonneveld en E. W. Stuivenwold. Chris
tine E. M., dr van T. A. Zwart en E. E.
Schultz, Zita S.. dr van W. B. M. van Uf-
felen en W. M. T. H. Mooijman. Edsard B..
zn van B. J. Rouwenhorst en E. Roskam.
Godelleve J. M„ dr van B. A. Voorham en
C. W. M. Hoogeveen.
Ondertrouwd: C. M. P. van der Heijden
en M. E. W. Jurgens, H. J P. Brouwer en
E. J. M. Rooljakkers. H. W. Tijssen en M.
M. de Roojl, M. M. Gerla en M .S. L. Aan-
genendt, H. G. van Rhyn en J. C. Schoorl
Overleden: A. Parlevliet 90 Jr. W. H.
Antonlssen. 76 Jaar. E. L. Müller. 65 Jaar.
M. P. Zoutenbler. 68 Jr. C. J. Fr. Smeele.
76 Jr. E. Rutten, 40 Jaar. C. Landsmeer,
68 Jaar. A. C. Peschler, 80 Jaar.
Zeven verken uit
Russische musea
Completer en veelzijdiger is dus deze
atoonstelling: ruim honderd doeken en
«er dan 40 tekeningen had men van
m Gogh nog niet eerder tezamen ge
en, en in die massa is vooral ook zijn
ugd in Nederland sterk vertegenwoor-
Sd. Een openbaring vormen verder
zeven schilderijen uit twee Sovjet-
ssische musea (Ermitage en Poesjkin),
e voor de eerste wereldoorlog door de
issische kunstverzamelaars Morosof en
oetsjin in Parijs waren aangekocht,
ader die „Russische" doeken bevinden
ezers schrijven
Géén „Jantje van Leiden"
Het onderschrift van de redactie on-
het artikel „Scheerapparaat in
fest-Duitsland" in uw blad van 8 fe-
uari j.l. heeft ons bestuur zeer ver-
lasd. Het kan U toch bekend zijn, dat
jenwoordig in ons land voor bijna alle
inches een vakdiploma onder meer is
reist, dit blijkt o.m. uit de verslagen
ii de Kamer van Koophandel.
Het er zich afmaken „Met een Jantje
a Leiden" is er bij de gemiddelde Ne-
rlandse winkelier niet bij. Wij moeten
i wel aannemen dat uw onderschrift
»t lichtvaardig is neergeschreven, of
tUicht meer geldt voor de midden-
ind in West-Duitsland.
Sden.
J. H. v. d. KLOOT, secretaris
„Leidse Middenstands-
Centrale".
Het bedoelde onderschrift was geen
ffltyging tegen de Nederlandse mid-
Dstand die door de eis van vak-
Ploma's terdege op haar taak wordt
«rbereid maar een verduidelijking
a een van de laatste zinsneden in het
Meel van onze correspondent in Bonn:
i detaillist staat er meestal met een
«huldig gezicht bij: van hem kan
a tenslotte niet verwachten, dat hij
van de door hem verkochte appara-
i precies kent". Het onderschrift be
dde aan te geven, dat de handelaar
ia artikelen wel degelijk behoort te
fonen. Zoals gezegd: dank zij de eis
i vakdiploma's maakt Nederland op
punt een bijzonder gunstige indruk.
1 L.D.)
- Tijdens de katholieke studenten
den i960 te Tilburg-Hilvarenbeek over
„Overbevolking in de wereld", hield
stadgenoot, prof. dr. W. Brand,
Menochtend een referaat, getiteld:
"e methoden in sommige Aziatische
Men om de geboorte te beperken".
letterkundige opdracht
aan leidenaar
staatssecretaris van Onderwijs,
en W., mr. Y. Scholten, heeft op-
fcht verleend aan de letterkundige
Charles, alhier tot het schrijven
1,1 een essay over de democratische
lachte in de Nederlandse litteratuur
'Ui vóór en nh 1940.
Ons kort verhaal
door Nic. P. Faas
De man met de wandelstok, een
der schilderijen van Van Gogh
(uit 1882), die uit particuliere Ne
derlandse collecties voor de Parijse
expositie werden afgestaan.
„Ja, we hebben al antwoord van
Jan en Annie. Van de zomer komen ze
een week of wat naar Holland. Tus
sen haakjes: ik vind het toch maar
een prestatie van de post! Dinsdag
naar Cleveland geschreven en vanmor
gen al een brief terug. In amper vyf
dagen. Knap werk. hè?".
Van Wulfsen nipte aan zijn koffie en
keek zijn gasten een voor éen aan. Zo
wat iedereen knikte.
„O, lang niet gek", beaamde Sybran-
dy. „Toch zou ik jullie een sterker
staaltje over de posterijen kunnen ver
tellen. Hoewel
„Zou je dat nu wel doen, Karei?",
zei zijn vrouw. „Het lijkt zo n onwaar
schijnlijk verhaal. Soms heb ik zelf
moeite om het te geloven". En fluiste
rend voegde ze eraan toe: „Meneer
Van Brummelen zit immers bij de
PTT
In de kring stak een kleine storm
van protest op. De gastvrouw vertolkte
veler gevoelens: „Nee maar. Olga
Nu zitten we natuurlijk helemaal om
die geschiedenis te springen. Kom er
maar mee over de brug. buurman!"
Sybrandy, een lange, slanke figuur
van achter in de veertig, zoog een vonk
in een verse pijp en stak van wal.
„Het zal nu een jaar of acht, ne
gen geleden zijn. Op een middag kom
ik thuis uit kantoor en ik vraag Olga
of er nog post gekomen is.
„Een brief van een bank. En ik heb
er nog strafport op moeten betalen
ook. Kijk. hier is-ie".
Ik scheur de envelop open en lees
iets in de trant van:
Naar aanleiding van Uw sollicitatie
verzoeken wij U, zich vrijdag a.s. om
11 uur te onzen kantore te vervoe
gen. U gelieve te vragen naar de
heer Dingemans van de Afdeling
Personeelszaken. Zonder Uw tegen
bericht nemen wy aan, dat genoemd
tijdstip U schikt.
Hoogachtend,
's-Gravenhaagsche Bank N.V.
,,'t Is toch niet iets n&órs, Karei?",
vraagt Olga, als ze mijn beteuterde ge
zicht ziet.
„Ach welnee, vrouwtje. Hier lees
maar. Sollicitatiehoe kómen ze
erbij! Ik snap er werkelijk niets van.
Of wacht eens evenIs-ie mis
schien voor Flip bestemd? Misschien
heeft hij vast geschreven, voor als hij
straks van de Mulo komt".
Olga vliegt het briefje door en is
een paar seconden sprakeloos.
„Flip! Nee, niet dat ik weet. In het
adres staan trouwens duidelijk jouw
voorletters. K. Th. Een heel raar ge
val. Weet je er heus niets van?"
Ik leg de hand op het hart en schud
plechtig van neen.
„Maar dat neemt niet weg", zeg ik.
„dat ik enorm benieuwd ben wat die
lui bezielt. Weet je wat, ik ga er ge
woon op af en doe of m'n neus bloedt.
Ik wil weten hoe dat zit".
De eerstvolgende dagen hebben Olga
en ik een geheimpje. Tegenover de
kinderen laten we niets uit. Soms. als
we elkaar veelbetekenend aankijken,
kunnen we ons lachen niet houden.
Eén keer vraagt Toos wat er toch is.
Ze vindt dat haar ouders „nogal mal"
doen. Maar als we haar verzekeren dat
er niets bijzonders aan de hand is,
De Ronde der gevangenen, af
komstig uit het Poesjkin-museum
te Moskou.
zióh de „Wandeling in de tuin van Et-
ten" waarop de moeder van de kunste
naar met een 'bos bloemen tegen zich
aangeklemd, gearmd loopt met de vrouw
tot wie Van Gogh zich in die dagen
sterk voelde aangetrokken, en de be
roemde „Ronde der gevangenen", die
door een gravure van Gustave Doré werd
geïnspireerd. De grote verdienste van
deze tentoonstelling, waarvoor ook de
belangrijkste Nederlandse musea en ver
zamelaars bijdragen hebben geleverd,
komt zeker toe aan de Belg Mare Tral-
baut, de stichter van de internationale
Van Gogh-archieven, die hier zijn le
venswerk nu op indrukwekkende wijze
bekroond ziet. De talrijke personalia
als meubels, brieven en officiële docu
menten (.bijv. uittreksels uit geboorte
registers) en vooral de vele fotos zijn
voor het grootste deel afkomstig
uit deze bron. Die foto's, zoals een
portret van Vincent op elfjarige
leeftijd, zyn niet alleen van grote bio
grafische waarde. Men heeft hier ook
het belangwekkende procédé toegepast
naast een schilderij van een huis, een
haven, een akker, een dorpsplein, de
foto's van diezelfde onderwerpen op te
hangen om aldus aan te tonen wat de
schilder aan die werkelijkheid heeft
„toegevoegd".
Onbekend werk
Aan de hand van de prachtig-uitge-
voerde catalogus maakt men op deze
expositie een rondgang door het oeuvre
én het leven van de grote schilder. Die
wandeling begint al heel vroeg, want er
is hier zelfs een ontroerend tekeninge
tje aanwezig, dat Vincent op zijn elfde
jaar maakte bij wijze van verjaarsca
deau voor zijn vader, de dominee. In een
wat ouder doek, het Strand van Scheve-
ningen. ontmoet ge voor het eerst de ro
manticus Van Gogh, die ook in de
Drentse periode (1883) zijn kunst nog zo
sterk beheerst. In het Brabantse Nue-
nen zijn het vooral de sombere kleuren
van donkerbruin en zwart, die Van Gogh
op zijn palet uitkiest om zijn stillevens
en zwaardoorgroefde boerenkoppen te
schilderen. Via Antwerpen, begeleiden
we dan de schilder naar Parijs, waar hij
het licht en de kleur ontdekt en uit wel
ke periode van precies twee jaren hier
achttien doeken aanwezig zijn, waarvan
het gezicht op Montmartre en het por
tret van Père Tangu al tot de rijpe
meesterwerken behoren. Maar de rijkste
Jaren van zijn leven kondigen zich nu
toch pas aan en successievelijk volgt
men thans Vincent naar Arles, Saint-
Rémy en Auvers-sur-Oise, het dorp
dicht bij Parijs, waar hij gestorven is en
woonde in het logementje juist tegen
over het kerkhof waar hij onder een ge
barsten grafsteen, overwoekerd door
klimop naast zijn broer Theo nu zijn
eeuwige rust geniet.
Iets troostends
Over Van Gogh. wiens beroemdste
schilderyen als het Zelfportret of de
Aardappeleters in tienduizenden repro
ducties in even zovele huiskamers han
gen, meenden de deskundigen dat het
laatste woord nu wel was gezegd. Die
mening schijnt hier voorbarig. In de
vaak aangrijpende brieven aan zijn broer
(Van onze Scandinavische correspondent)
Wilde dieren behoren nog altijd tot de bekoring van Noorwegen.
Wie Gullbransscns „Eeuwig zingen de bossen" gelezen of gezien heeft
of, nog beter, de boeken van Mikkel Fönhus kent, weet daarvan mee
te praten.
De betrekkelijk schaarse bevolking en de uitgestrektheid en woestheid
van het land, met tal van vierkante kilometers waar nooit een mens
zijn voet zet, zijn oorzaak, dat tal van wilde dieren zich er kunnen
handhaven. Hiertoe behoren een rijke waterfauna met zalm en forellen,
een mooie vogelstand met adelaars, havikken, auerhanen, zwanen,
ganzen, sneeuwhoenders, diverse prachtige eendesoortcn enz., voorts
enkele reptielen (adders) en betrekkelijk veel zoogdieren: beren, veel
vraten, elanden, rendieren (die overigens meer halfwild of tam dan
wild voorkomen), vossen, lynxen, dassen, marters, bevers, otters,
zeehonden e.a. In opgezette toestand vindt men er in elke boerderij
wel een paar.
's zomers Pekka en Lisa komen be
zoeken. Maar geen nood: de .Vereni
ging van vrienden van Pekka en Lisa"
slaat zijn ledenregister gastvrij voor
u open en met de contributies komen
broer en zus beer toch aan de kost.
De Noren doden jaarlijks wel veel be
ren, zelfs vele honderden, maar dat is
op hun tochten in de Noordelijke IJszee
en het betreft ijsberen. Men houdt er
opruiming onder (vangt ook menig
exemplaar levend) omdat de ijsbeer de
mens concurrentie aandoet bij de rob
benjacht.
De schuwe beer koml
nog maar zelden voor
O
Elk jaar leggen de jagers er zoveel
neer, dat de belangen van de mens
niet te zeer lijden door de dieren. Dui
zenden elanden vele zwaarder dan
een koe moeten opgeruimd worden.
Daar de eland nooit ver weg gaat van
zijn geboortegrond, weet elke landeige
naar wel ongeveer hoeveer er op zijn
terreinen lopen. Hij mag er jaarlijks
een vastgesteld aantal van schieten.
In Zweden worden er elk jaar 25.000
geschoten, in Noorwegen, dat minder
bebost is, plus minus 4500.
Beren komen nog maar zelden voor,
ze zijn schuw en lang niet altijd scha
delijk. Er zyn twee zeer populaire be
ren, Pekka en Lisa, die als heel kleine
herejongen uit Finland aan Noorwegen
cadeau werden gedaan. De eigenaar
hield ze, tot ze hem figuurlyk de oren
van het hoofd aten. hy kreeg toen ver
lof ze los te laten In de eenzame streek
waar hy woonde. Na een dag of wat
kwamen ze helemaal verkommerd en
uitgehongerd by hem terug en werden
ze weer binnengelaten.
Toen heeft iemand anders zich over
hen ontfermd. Deze had een eenzaam
huis op de boomloze hoogvlakte in Jo-
tunheimen, waar een natuurlijke inzin
king in de bodem tot berekuil ingericht
kon worden. Nu is het in Noorwegen
bij de wet verboden om wilde dieren
voor geld tentoon te stellen een oude
paragraaf uit de tijd toen bereleiders
het waarschijnlk te bont maakten
zodat geen entree geheven kan wor
den van de duizenden toeristen, die
Nooit genoeg.
De ..veelvraat", een duivel in die-
rengedaante, is eveneens op zyn re
tour. In Noorwegen schiet men er jaar
lijks een tiental, «n Zweden méér! Zo
zijn bijzonder schadelijk omdat ze zo
veel rendieren doden. Ze zyn veel leni
ger en kunnen in de sneeuw beter
vooruit komen. Het zyn echte doorja
gers, ze vreten een dier snel op en be
ginnen dan zo snel mogelyk aan een
volgend. In oude geschriften kan men
lezen dat de veelvraat de gewoonte
heeft zyn gevulde lichaam tussen twee
dicht opeen staande bomen te masse
ren om de spijsvertering te versnellen.
Hij kan ook goed in bomen klimmen.
Als men overnacht in de bergen,
hoort men vaak grote zwerfstenen, die
hier en daar opeengestapeld liggen,
over elkaar schuiven. Het is een heel
apart geluid, waarin men zich niet ver
gissen kan. Het behoort tot het leven
van de Noordse jungle. Het betekent
meestal dat grote dieren geschrokken
vluchten en minder nauwgezet zijn met
het kiezen van de plaats, waar ze hun
voeten zetten. Waarom zij vluchten
wordt aan uw en onze verbeelding over
gelaten en het is dan moeilijk het eer
ste halfuur de slaap te vatten. Hoort
men dit schuiven van steen op steen
in de westelijke bergen, van Hardanger
bijvoorbeeld, dan kan er ook iets an
ders aan de hand zijn, namelijk de de-
nudatie, de uiterst langzame natuur
lijke afbraak van het gebergte, waar
men dan getuige van is.
Gruwelijke slachting
De zeehondenjacht levert jaarlijks
een buit van zo'n 230.000 stuks
waarvan 180.000 jonge dieren. Het is
een gruwelijke slachting, die onder deze
haast menselijk aandoende baby's
wordt aangericht. Een 17- of 18-jarige
jongeman, die genoodzaakt wordt, er
aan deel te nemen, wordt er in een
dag tien jaar ouder door. De jonge
dieren neemt men om het bont, waar
schoentjes en siervoorwerpjes van wor
den gemaakt, de oudere dieren ook
voor het vet.
Een kwart eeuw geleden ging men
in Noorwegen in het groot vossen hou
den om aan de stijgende wereldbe
hoefte aan bont te kunnen voldoen. Er
waren duizenden farms van zilvervos
sen, blauwvossen en tenslotte platina-
vossen, waar goed geld mee verdiend
werd. Tot de mode veranderde, de prijs
daalde en de cultuur niet meer lonend
was. In de laatste jaren hebben an
dere dieren, niet uit Europa afkomstig
maar van Noord-Amerika uit geïmpor
teerd, de plaats van de vossen in de
teelthokken ingenomen: minks. Het is
een martersoort met een zeer gezochte,
kostbare huid, die in wilde toestand
een moordenaar is, alles dodend, wat
op zijn weg komt, veel meer dan het
dier zelf kan eten.
Vissen en vogels bedreigd
De Britse lords, die vroeger tegen
hoge pachtsommen het alleenrecht van
de zalm- en forellenvisserU in menige
Noorse rivier aan zich trokken, zjjn
verdwenen. De sport is te kostbaar ge
worden. Maar nu is ..mylord de mink"
gekomen.
By honderden zjjn zjj uit hun hokken
ontsnapt en zy vermenigvuldigen zich
in het nieuw verworven paradys, waar
z|j niet eens natuurlijke vijanden ont
moetten, als waren zy konyntjes. De
honderden waren duizenden. Zij volg
den de Britse edellieden op aan de vis
wateren, maar zyn minder sportief,
houden zich niet aan één seizoen. Zy
zyn van moordlust bezeten en roeien
zalm en forel en tal van vogelsoorten,
waarvan zij de eieren en de jongen
nemen, nog eens totaal uit als de mens
er geen paal en perk aan weet te
stellen.
Noorwegen heeft zich een nieuw roof
dier op de hals gehaeld, dat het land
enorme schade berokkent. En als de
duizenden minks geschoten zouden
worden, bedreigen zij met de opbrengst
van hun huiden misschien nog de prijs
van de gekweekte
neemt ze daar genoegen mee - vreemd
genoeg op haar leeftyd.
Jullie kunt je voorstellen dat het
naar myn gevoel erg lang duurde vóór
die bewuste vrydag aangebroken was.
Maar eindelijk is het dan zover Ik zeg
tegen myn assistent dat ik even een
boodschap moet doen en dat hy me
pas na de middag terug kan verwach
ten. Om by elven meld ik me bij de
portier van de bank.
„Goeie morgen. Ik heb een afspraak
met de heer Dingemans van de perso
neelsafdeling".
De man geeft niet dadelyk antwoord.
Maar op zyn gezicht staat duidelyk te
lezen, dat hij aan myn verstand twy-
felt. Dan komt hy overeind in zyn
loge en zegt afgemeten:
.Meneer Dingemans? Het spyt me,
maar aat is onmogelijk. Meneer is al
een paar jaar dood. U moet U bepaald
vergissen".
Ik sta perplex. Dit zaakje wordt hoe
langer hoe raadselachtiger. Maar nu
wil er toch beslist het myne van we
ten. Zo goed en zo kwaad als dat gaat,
probeer ik myn verbazing te onder
drukken. Ik mompel een excuus en
vraag of ik dan de tegenwoordige per
soneelschef even kan spreken. De por
tier pakt de telefoon en geeft het ver
zoek door.
„Een ogenblik meneer, U kunt zó te
recht by mr. Jolink. Wilt U me maar
vast volgen?"
Een paar minuten later zit ik tegen
over het hoofd van personeelszaken.
Door zyn goudomrande glazen neemt
hy my doordringend, maar toch niet
onvriendelyk op.
„Zo, meneer Sybrandy. Zyn er
moeilijkheden?"
In geuren en kleuren zet ik de kwes
tie uiteen en ik besluit met de opmer
king, dat dit toch wel een heel vreem
de manier van doen is. Iemand op
roepen die niet gesolliciteerd heeft,
voor een gesprek met een functionaris
die al jaren geleden gestorven is, en
dat alles per brief met te weinig porto
erop
„Tja, een beetje eigenaardig is dit
zeker. Vertelt U me eens: hebt U dat
briefje misschien by U?"
Ik reik het hem toe. En dadelyk
daarop buldert er een lach door de ka
mer dat de ruiten rinkelen.
„Een prachtmop zeg, geweldig, nee
die is even goed!"
De tranen staan nog in zyn ogen, als
hy me vraagt:
„Hebt U ook op de datum gelet?"
„Needaar heb ik niet by stilge
staan. Hoezo?"
„Wel, myn waarde heer, deze brief
blykt een beetje belegen te zyn. Hy
dateert van ruim twintig jaar geleden.
Kijkt U maar: 2 november 1930 staat
er boven. Denkt U eens goed na: hebt
U als jongeman niet eens by de bank
Uw diensten aangeboden?"
„Niet dat ik me kan herinneren,
maar 't is best mogelyk. Wilt U daar
mee zeggen
„Precies! Een doodenkele keer komt
het voor. dat zo'n brief by de PTT
zoek raakt, en jaren later opduikt. Het
is overigens de eerste keer dat ik zoiets
meemaak".
Ook ik heb schik in het geval - al
kan ik mezelf maar moeilyk vergeven
dat ik er met die datum ingevlogen
ben.
We zitten nog een paar minuten ge-
noeglyk te praten. Als terloops infor
meert mr. Jolink naar myn werk. Als
hy hoort dat ik boekhouder ben by
Van Zwieten en Co., neemt het gesprek
een merkwaardige wending.
Met de byzonderheden daarvan zal
ik jullie maar niet vermoeien. Het
komt hierop neer. dat myn sollicitatie
uit 1930 een dikke twintig jaar later
een prachtig staartje krijgt. De staart
van een paradijsvogel, als jullie weet
wat ik bedoel. Zes weken na dat be
zoek aan de 's-Gravenhaagsche Bank
treed ik er in dienst. - En ik ben er
aardig op vooruitgegaan, nietwaar
Olga?"
„En óf, Karei. Byzonder knap werk
van de post. U ziet, meneer Van Wulf
sen, ook als het daar eens wat langer
duurt dan vijf dagen, kan er toch iets
heel behoorlyks uit de bus komen!"
WASSENAAR
De Chr. Gymnastiekvereniging
Irene", die al enige tijd met veel
succes de judo- en jiu jitsu-sport be
oefent. gaat een nieuwe jiu Jitsu-afde-
ling voor heren stichten.
Centraal Genootschap
kwam bijeen
Uit het jaarverslag van de afdeling
Wassenaar van het Centraal Genoot
schap voor Kinderherstellingsoorden en
-gezondheidskolonies blykt, dat in het
afgelopen jaar door deze afdeling 22
kinderen werden uitgezonden geduren
de in totaal 1563 verpleegdagen.
Verreweg het grootste deel ging dit
jaar naar de koloniehuizen Ketelaar en
Boshuis. Met genoegen wordt in het
verslag melding gemaakt van de steun
en medewerking, die bU het werk van
de kinderuitzending werd ondervonden
van de controlerende geneesheer, dr.
J. .T. Wafelbakker, gemeente-arts.
Het aantal contribuerende leden der
afdeling bedraagt 315. De collecte, die
eenmaal per twee jaren gehouden wordt
bracht in 1959 f. 751.38 op. Met dank
baarheid wordt melding gemaakt van
de financiële hulp, die de afdeling on
dervond in de vorm van een gemeen
telijke subsidie, dat de sluitsteen vormt
van het werk. In de vacature ontstaan
door het overiyden van dokter Hubbe-
ling werd in het afgelopen Jaar voor
zien door benoeming van dokter J. A.
Römer, in de vacature ontstaan door
het vertrek van de heer H. GrUpsma
door benoeming van de heer H. Hilge-
man.
Op de jaarvergadering, die gisteren
gehouden werd moest voorzien worden
in twee vacatures, ontstaan door het
bedanken wegens vertrek van mevr. G.
van BlaaderenPijnacker en wegens
drukke werkzaamheden van de heer J.
v. d. Vegcht. In deze vacatures zUn
gekozen resp. mevr. D. H. L. E. Ver
veenJonckers Nieboer en de heer
T. van Zanten.
WARMOND
TAFELTENNIS
TTV Steeds Vooruit" De uitsla
gen van de deze week gespeelde cor
petitiewedstrijden luiden: (dame
Steeds Vooruit 1Avantl 1 55: (h
ren) St. Vooruit 1—St. Hoger 3 0—1
