FILMS
Sfeervol feest van klank en kleur besloot burgerijdagen - V. V.S.L.
VAIN DEZE WEEK:
„Helden"
Seinpost - toernooi
j Ir. J. A. Meijlink alhier en ir. W. A.
Zuidweg te Wassenaar zijn benoemd tot
I leden van de examencommissie Nijver
heidsonderwijs akten NK—Nz 1960.
Tweede blad no. 29956
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 23 januari 1960
- -
wÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊ
De Pieterskerk stond te wach-
ten
Men kon als het moest binnen te
recht. Maar het bleek gelukkig niet
nodig
De weergoden maakten een ga
lant gebaar jegens fiei lustrumvie-
rende VVSL en zorgden gister
avond niet alleen voor droog weer,
maar zelfs voor draaglijke tempe
raturen.
De taptoe kon dus in de open
lucht gehouden worden. Op het
sfeervolle Pieterskerkplein, dat door
vele felle lampen in een zee van
licht was gedompeld.
De schemerige contouren van de
majestueuze Pieterskerkhet monu
mentale Gravesteen en de pittores
ke geveltjes zorgden voor een pas
sende entourage. Boven de hoofden
van de duizenden belangstellenden
staken de grimmig kale bomen hun
kruinen omhoog naar de donkere
hemel. Kunstenaarshanden zouden
moeilijk een passender décor heb
ben kunnen ontwerpen voor het
kleur- en klankrijke schouwspel,
dat op het glanzende plein werd
verzorgd door de Koninklijke Mi
litaire Kapel en het Jachthoorn-
korps van het Garderegiment Ja
gers.
KLEURSCHAKERING
De stralende glans van het koper
het diepe zwart van de berenmutsen
het sprekende groen en blauw der
uniformen, het smetteloze wit der
koppels, het schreeuwende rood en
het glinsterende goud op tressen en
epauletten vormden een rijke kleu-
renschakeringfascinerend wisse
lend in de wonderlijke marsen als
een geordende chaos.
Na een stoere entree en het mel
den van algemeen leider majoor
Rocus van Yperen bij de garni
zoenscommandant, kolonel Postma.
werd een gevarieerd programma
militair punctueel afgewerkt. De
massale, heldere klanken van de
K.M.K. wisselen zich snel af met
het sonore geluid van de Jagers-
jachthoorns. Deze staan onder lei
ding van de martiale sergeant Pe
ters.
CLIMAX
Vlot wordt naar de climax toege
werkt: het besluit door de K.M.K.
Het begin van dit eind: het ge
voelige ,,Land of hope and glory".
Een druk op een knopje, stemmige
schemer heerst op het plein. Aller
ogen richten zich op die tamboer
voor het verlichte venster hoog in
de kerk. de hooggeplaatste solist in
"Nightfall in camp" met bege
leiding van de K.M.K. Dan valt be
neden de stilte. Een enkele trompet
laat hoog boven alle hoofden de
heldere klanken van de taptoe in
fanterie schallen. Nauwelijks is de
laatste echo in de donkere nacht
weggewaaid of de Jf.M.K. zet een
koraal in. Het klinkt als een muzi
kale bede: Blijf bij mij Heer"
De laatste tonen vermengen zich
met het geluid der kerkklokken. Zij
laten zich negen maal horen. En de
vele aanwezige genodigden weten,
dat het tijd is om zich van de ban
ken te verheffen voor onze natio
nale hymne. De taptoe is voorbij.
GELUKWENSEN
Majoor Van Yperen moet ge
lukwensen in ontvangst nemen.
Van kolonel Postma, van de
VVSL, van burgemeester jhr. mr.
F. H. van Kinschot namens de bur
gerij. De burgers trekken nu snel
weg, achter de militairen. Het plein
ligt nog verlicht, maar verlaten. Het
was kórt. maar fascinerend. Jam
mer. dat het zo incidenteel is
Majoor van Yperen en zijn man
nen marcheren inmiddels verder.
Door de stad. op weg naar het
Schuttersveld. Daar vinden de bur
gerijdagen van het VVSL-lustrum
een daverend en vurig slot. Achter
dit deel van het feest wordt e&i
pyrotechnische punt gezet: een flink
vuurwerk. Naast de individuele
ballen en knallen, gillen en ploffen
in alle mogelijke kleuren en vor
men is er ook heel wat groter
werk. Maar eens dooft het laatste
vonkje en het feest is echt voorbij
ll!!!ll!!ll!l!l!lilll!!lljlll!llll!ll!l]IM
Eiland in de zon
Felle emoties op een
klein stukje grond
Casino Alec Waugh heeft in een
inmiddels zeer bekend geworden roman
een pakkend beeld geschetst van het
leven op een betrekkelijk klein tropisch
eiland. Een eiland, zó klein, dat nage
noeg iedereen iedereen kent, maar toch
ook weer niet zó klein, dat het leven
erop niet geladen kan zijn met harts
tocht en sociale onrust. Maar voor alles
wordt dat leven beheerst door het ras
senprobleem. Te goeder naam en faam
bekend staande families worden door
een journalist ten gronde gericht, wan
neer hij in artikelen onthult, dat er
negerbloed in hun aderen vloeit.
Onder de warme tropenzon ligt dat
eiland. Oppervlakkig lijkt het een plekje
grond van een rustige schoonheid, maar
onder de menselijke oppervlakte gist het,
borrelt het, leven warme gevoelens, slui
meren de verborgen emoties. Wanneer
dit alles overkookt, gaan de gevolgen
ver over de grenzen van dit kleine,
ogenschijnlijk sterk geïsoleerde en on
betekenende brokje grond heen. Alec
Waugh heeft met rappe pen al deze
menselijke hartstochten in woorden ge
vangen en regisseur Robert Rossen
heeft getracht ze te vangen in beelden.
Een vergelijking van deze twee groot
heden wij betoogden het reeds eerder
is ondoenlijk. De mogelijkheden zijn
geheel anders. Imponerend is ook het
kleurrijke beeld, dat Rossen geeft. In de
hoofdrollen heeft hij daarbij de steun
gekregen van een bewogen acteur als
James Mason, van de knappe Joan
Fontaine, de exotische Dorothy Dan-
dridge en de bekende calypsozanger
Harry Belafonte. Voor de bewonderaars
van deze zanger is het aardag te weten,
dat hij „Island in the sun" en „Lead
man and holler" zingt.
Aart de Rivièra
Kostelijke reprise
Luxor Het is bepaald geen nieuwe
film, die wij deze week tegenkomen in
het theater aan de Stationsweg. Dat
kan ook niet, want hy werd gemaakt
vóór de ongelukkige romance van de
exotische Gene Tierney met Prins Aly
Khan, waarna zij voargioed van het
fikntonoel is verdwenen. En dat was
weer enkele jaren voor Dainny Kaye
zijn filmcarrière in een nieuwe rich
ting boog. Voor het witte doek nam hij
afscheid van zijn befaamde clownerie
en zijn kolderieke vrolijkheid- Volgens
zijn zeggen zou hjj in het vervolg al
leen maar de humor in het werkelijke
leven zoeken. Zijn eersteling in deze
sfeer ,,Me and the colonel" was een
zeer knappe prestatie en de tweede
film, die kortgeleden in ons land in
roulatie is gegaan „The five pennies"
heeft eveneens een gunstig onthaal ge
kregen. Maar men kan daarbij toch niet
vergeten, dat Danny Kaye de bekend
heid, welke hij vergaard heeft we
kunnen hier rustig van roem spreken
in de eerste plaats heeft verkregen
als een groteske clown, als een koste
lijke komiek, als een verrukkelijke
dwaas. Vanzelfsprekend moet in dit
moeilijke metier de ene film beter ge
slaagd uitvallen dan de andere, maar in
het algemen mag men stellen, dat Dan
ny Kaye zich in zijn komische films een
bezield en geestig humorist heeft ge
toond.
„On the Riviera" is wellicht niet het
beste produkt van Danny-oude-stijl,
maar er zit voldoende vaart en sfeer in
om de kijkers enkele gezellige momen
ten te bezorgen. Het is zo lang geleden,
dat hij hier draaide, dat zelfs zij die
voor de tweede keer komen kijken
moeite zullen hebben zich de geschie
denis te herinneren, temeer, daar het
nogal een ingewikkelde historie betreft.
Danny Kaye speelt een dubbelrol.
Die van een met roem overladen, over
bekende vlieger een notoire vrou
wenjager en die van een simpele
maar zeer begaafde artiest, wiens sterk
ste zijde de imitatie is. Herhaaldelijk
worden die twee personen door elkaar
gehaald en tegen het einde van het
verhaal weet men eigenlijk niet best
meer in welke creatie Danny voor de
camera stond. Maar wanneer hij er
dan een keer dubbel voor komt te
staan, zou men toch gaan geloven, dat
het twee personen zijn. Het is te inge
wikkeld om na te vertellen en te amu
sant om het tevoren te onthullen. Daar
om kunnen we het beter aan de bio
scoopbezoeker overlaten. Zij zullen er
veel plezier mèe beleven.
Ciskede rat
Ontroerende avonturen
van Piet Bakkers
„schoffie"
Rex Piet Bakker heeft met zijn
„Oiske" een bijna legendarische figuur
geschapen.
Talloze Nederlanders kennen dit ha
veloze, maar intelligente ratje uit de
volksbuurt, dit ontwapenende en ont
roerende „schoffie". Zij hebben zijn
avonturen leren kennen niet alleen
door de roman van Piet Bakker, maar
de laatste jaren ook door de verfil
ming van dit boek. Het was merkwaar
dig genoeg een Duitse regisseur, die dit
oer-Nederlandse verhaal op het witte
doek bracht. Overigens is deze Wolfgang
Staudte niet de eerste de beste. Hij
maakte tal van goede films, waarvan
„Ciske, de rat" zeker de slechtste niet
was. De rol van Ciske werd op char
mante wijze vertolkt door Dic'f van dei-
Velde. Verder komen wij ond?: de me
dewerkenden tal van bekende namen
tegen. Wij noemen slechts: Kees Brus-
se, Jenny van Maerlant, Johan Kaart,
Robert de Vries, Paul Steenbergen, Hans
overleden Cees Laseur. Zij allen tezamen
maakte van Piet Bakkers levendige ver
haal een alleszins acceptabele film. En
dat kan men in het buitenland niet al
tijd zeggen .wanneer er weer een lite
rair werk in handen van filmmakers is
gevallen
Kostelijke persiflage
Studio Gezelligheid en blijmoedig
heid gaan uit van de verfilming van
Shaws' satirisch toneelstuk „Helden", dat
indertijd tot de grote successen behoor
de van de Haghespelers, met regisseur
Eduard Verkade als de Zwitserse kapi
tein Bluntschi en later van Comedie,
onder regie van Cor Hermus, toen Ank
v. d. Moer, Guus Hermus en Han Bentz
v.d. Berg er de hoofdrollen in vervulden.
Nu ziet men de Oostenrijkse film
acteur O.W. Fischer en de Zwitserse ac
trice Liselotte Pulver als het eerste paar
waar het hier omgaat, het tweede wordt
als in een operette gevormd door
de Berlijner met de Hollandse naam Jan
Hendriks, als de pedante held van de
koude grond luitenant Sergius Saranoff
en de verleidelijke Ellen Schwiers als het
dienstmeisje Louka. Het worden, zoals
het behoort, twee gelukkige paren,
waaraan Shaw heel wat boeiends doet
voorafgaan. Deze maakte van „Helden"
("Arms and Men") een verukkelijke per
siflage op de oorlog, geestig, amusant en
ironisch.
De laconieke O.W. Fischer is geen
„held" evenmin als zijn medeminnaar
Saranoff, die zich al gauw met Louka
troost.
Een oorlogje tussen Servië en Bulga
rije wordt door Shaw aangegrepen om
vlijmscherp tegen het militarisme stel
ling te nemen, maar hij doet dit zó kos
telijk, dat zelfs de grootste pro-milit.a
rist er zijn plezier aan beleven zal. Het
verhaaltje doet er niet veel toe: wan
neer men weet, dat een kanon dat niet
schieten kan er een rol in speelt, dat de
„held" van Slivnitza helemaal geen held
was, maar zijn overwinning aan stom
geluk of toeval te danken had en dat er
verder een grote portie romantische lief
de in dit pseudo-oorlogsverhaal opduikt,
dan begrijpt men wel, dat er eerder
sprake is van een tinnen soldaten dan
wel van een echte oorlog. Shaw heeft
dan ook de gruwelijkheden van Wereld
oorlog II niet meegemaakt. Goed: het
gehele geval loopt uit op twee gelukkige
huwelijken. Dat is charmant uitgewerkt,
Advertentie
Voor de nieuwbouw van het
DIACONESSENHUIS LEIDEN
ontvangen: tot 1 dec. 1959 f451.136,79
gedurende december f 2.181,75
Totaal f453.318,54
Dit moet één miljoen worden.
Actiecomité DIACONESSENHUIS.
Secr. W. de Zwijgerlaan 41, Oegstgeest
Postrekening „Stichting Steunfonds
Diaconessenhuis Leiden" 533001.
hier ten beste wordt gegeven, dan is de
zaak helemaal voor elkaar!
Welaan: gaat u eens kijken wat Shaw
en Wirth voor u gebrouwen hebben!
Het zal u niet berouwen!
Het mysterie van het
zwarte museum
Niet alleen luguber, maar
zelfs gevaarlijk realisme
TRIANON Nu moet de Filmkeu
ringscommissie toch niet al te ruim van
opvatting worden ten aanzien van mis
daad-films! Dat er niet minder dan zes
moorden èn een zelfmoord in dit lugu
bere produkt gepleegd worden zegt op
zichzelf niet zo héél veel. Overdaad
schaadt en een normaal, evenwichtig
mens is al dit moord-gedoe bij het op
snuiven van de frisse buitenlucht als
op slag vergeten. Maar wat voor indruk
moet de realistische uitbeelding van zo-
veiel mi&claaid in kleiwen èn op het
brede doek hebben op labiele bezoekers,
die er toch zullen zijn? Men kan de
schouders ophalen over het verhaal van
de journalist-auteur, die de Londense
politie sart met zijn kritiek in de door
hem geschreven misdaad-kolom in een
courant. Deze man, Bancroft, is zélf de
dader van de moorden, die. op zeer ge
varieerde wijze gepleegd, een wereldstad
met ontzetting vervullen, omdat de po
litie niet in staat blijkt de dader te
vinden. Een jong meisje wordt gedood
door een kijker, waaruit plotseling
scherpe spietsen in haar ogen dringen:
een ander meisje wordt, terwijl ze in
haar bed ligt, geguillotineerd: een han
delaarster in antiquiteiten laat het le
ven door een zelf geleverd moordwapen:
een psychiater wordt geëlectrocuteerd;
het, vriendinnetje van Rick, de slaafse
helper van Bancroft, laat het leven in
de „liefdetunnel" van de kermis, waar
waarbij de uitstekende kleurenfotografiena a's klaP op de vuurpijl Rick ziin
ii. 1 r. ,-V, i i
tot het volledige succes van dit al even
charmante verhaal meewerkt. Regisseur
is dan ook niemand minder dan Franz
Peter Wirth, die grote bekendheid ver
wierf als T.V. regisseur en aan deze film
een sterk persoonlijke signatuur meegaf.
Als U zich eens een avond prettig ver
maken wilt, kennis wilt maken met aller
aantrekkelijkste medewerkenden en het
leven van de fleurige kant wilt bezien,
kunt U bij deze film terecht.
Het gaat het maar om, of U Shaws'
ironie begrijpt, de dingen niet te zwaar
opvat en niet al te preuts bent. En als u
dan ook nog genieten kunt van het
„meester" dioodt en daarbij zelf
het leven komt. Het afschuwelijke
„moordmuseum" in de kelder van Ban
crofts huis komt herhaaldelijk terug in
deze film en draagt nog in belangrijke
mate tot de naargeestige sfeer van de
misdaad bij. Die overdaad aan misda
den zou deze film eerder belachelijk
dan aannemelijk maken. Hiertegen gaan
onze bezwaren dan ook niet in de eer
ste plaats, maar wel tegen het bepaald
niet ongevaarlijke realisme van dit pro
dukt in kleuren, dat, ronduit gezegd,
een blunder van de Filmkeuringscom
missie en een blamage voor de bioscoop
wereld ls. Br zijn grenzen en die wer-
Ver. van belangstellenden
in „De Lakenhal"
Gisteravond hield de „Vereniging van
Belangstellenden in de Lakenhal" in dit
museum een zeer goed bezochte leden
vergadering. In zijn inleidend woord
sprak de voorzitter, de heer P. Herfst, er
zijn blijdschap over uit, dat vele intro
ducés eveneens van hun belangstelling
blijk gaven en spreker hoopte, dat zij
zich nog staande de vergadering als lid
zouden opgeven. Nadat de secretaresse,
mevr. A. Huizinga-Schölvink, de notulen
van de vorige vergadering had voorgele
zen, gaf de voorzitter een korte toelich
ting op de hierna volgende verkiezing
van een drietal nieuwe bestuursleden.
In verband met het aftreden van prof.
dr. A. W. Bijvanck en mej. F. Ie Poole,
alsmede het feit, dat het organisatorisch
beter is, dat de directeur van „De La
kenhal" de heer J. N. van Wessem geen
bestuursfunctie vervult, aldus spreker,
moet het bestuur noodzakelijk worden
aangevuld met drie leden. Leiden draagt
er een steentje toe bij om de Europese
cultuur te helpen dragen en wij zijn
aangewezen óm de schatten, die in „De
Lakenhal" aanwezig zijn te bewaren en
eventueel uit te breiden. Het is noodza
kelijk, aldus de voorzitter, dat het be
stuur wordt aangevuld met leden, die
aan een en ander actief deel kunnen
nemen. Aangezien het bestuur meende
in prof. mr. J. V. Rypperda Wierdsma,
mr. H. A. C. Branderhorst en de heer
A. Kooisveld de juiste figuren te heb
ben geven, werden zij dan ook bij accla
matie gekozen: mr. Branderhorst zal als
penningmeester fungeren. Tot leden van
de kascommissie werden notaris J. C. v.
Eek en de heer G. Groen benoemd. Hier
na ontvouwde de voorzitter de plannen
om te komen tot een grote ledenwerf
actie. De contributies f. 4.- per jaar
zijn ontoereikend om de lage subsidie
aan te vullen teneinde meerdere kunst
schatten te kunnen aankopen. Voor drie
leden, die in de komende zes weken de
meeste nieuwe leden aanbrengen, wor
den drie premieplaten: reproducties van
bekende meesters, beschikbaar gesteld.
Na de rondvraag gaf de directeur van
„De Lakenhal" aan de hand van een
aantal lantaarnplaatjes een toelichting
op de nieuwe aanwinsten van het mu
seum. o.a .het winterlandschap van Jan
van Goyen. Na deze uiteenzetting wer
den deze aanwinsten bezichtigd.
Tiemeyer, Lies Franken en de onlangs I Duits-Zwitsers-Oostenrijkse dialect dat den Ihles overschreden.
„The nunys story
Welverdiend geprolongeerd
Lido Het verwondert ons geens
zins, dat „The Nun's story" met Audrey
Hepburn in de hoofdrol, geprolongeerd
is. Deze film geeft niet alleen een inte
ressante kijk op het leven der nonnen
en de strenge eisen, die aan haar ge
steld worden, doch bovendien prachtige
beeld envan de Kongo, waar „zuster
Luc" lange tijd haar missiewerk ver
vult. De waardig spelende Audrey Hep
burn vindt in Peter Finck een uitne
mend tegenspeler. Vermoedelijk zullen
ook deze week velen behoefte gevoelen,
dit op hoog niveau geplaatste filmwerk
te gaan zienl
Schrijf niet steeds Uw
naam, maar gebruik
Haarlemmerstraat 167171
LEIDEN
Maandag a.s. wordt het startschot
gelost voor de jaarlijkse strijd om de
Seinpostbeker, georganiseerd door de
Noordwijkse Schaakvereniging „Daniël
Noteboom".
De deelname in de eerste groep
(tienkamp) is de sterkste, die de orga
niserende vereniging ooit binnen haar
„muren" heeft gehad. Behalve de hui
dige kampioen van de LSB, Th. v. d.
Oord jr. LSG) hebben ook ingeschre
ven de oud-kampioenen W. G. Demmen-
dal (LSG) en Jerry Bey (Leithen),
welke laatste na een lange afwezig
heid weer ten strijde zal trekken. Van
Leidse zijde nemen verder deel M. D.
Etmans (Philidor), R. D. Westra
(LSG), W. F. Schüss (Phiildor) en J.
Verduin (LSG). J. Turk en J. Sleeboom
zullen de Noordwijkse kleuren verde
digen. De tiende spelen zal nog nader
worden aangewezen.
Naast deze hoofdgroep is een acht-
kamp geformeerd met de volgende spe
lers: Th. P. v. d. Berg (Philidor), R.
A. G. de Graaf (Philidor), Jan Koet
(Leithen), J. A. v. d. Meiden (Phi
lidor), J. Piket (Philidor), II. Tijster
man (NZH), F. Hoek (Daniël Note
boom) en R. C. fle Lange (Daniël No
teboom).
BELANGRIJKE OPDRACHTEN
De Genie heeft aan de NV Ergo Elec
tric alhier opdracht verleend tot het uit
voeren van enkele voorzieningen aan
militaire gebouwen te Leiden, Den Haag,
Amsterdam en het vliegveld Ypenburg,
tot een totaal van f. 191.792. Voorts ont
ving zij van de Centrale directie van de
I PTT te Den Haag een opdracht van
f 109 985.
