Niet Sovjet-Unie maar Engeland is
FINLANDS eerste handelspartner!
DE LAATSTE ZET
in het hart
van
Maar West-Duitsland ligt aan
de spits met invoer in Finland
MAANDAG 21 DECEMBER 1959
KERSTVERHAAL
door onze correspondent
dr. P. G. J. Korteweg
Ook New York kent zijn donkere
dagen vóór Kerstmis. Sneeuw ligt er
nog nietmaar de lucht is grauw en
een koude wind giert om de massale
hoekige wolkenkrabbers van Rocke
feller Center. Geen katteriger tijd om
op straat te zijn, dan 's ochtends om
een uur of halfzeven. Maar ja, voor
veel werksters, chauffeurs, kranten
bezorgers en vuilnismannen is het
dan al hoog tijd om te beginnen.
Zo tegen Kerstmis zijn de New-
yorkse hotels vol met toeristen van
buiten de stad, die hun Mainstrect
ergens in Iowa of Kentucky ontvlucht
hebben om te genieten van de veel
schitterender fonkeling van Broad
way of Fifth Avenue. Die toeris
ten verwacht men Js middags en
's avonds op straat, niet om half
zeven 's ochtends. Maar vreemd ge
noeg heeft zich op Sixth Avenue
reeds om zes uur in de morgen een
rij gevormd, hoofdzakelijk van niet-
Newyorkers. Is er een uitverkoop in
dat kolossale gebouw, waarbij ze
staan te wachten?
Wanneer ge dichterbij komt, ziet
ge dat ze voor de deuren staan van
Radio City Music Hall en dat deze
ders, moeders en kinderen zo onge
zellig vroeg zijn opgestaan om één
ding in New York toch vooral niet
te missen: de kerstvertoning in
's wereld grootste en van klatergoud
blinkende theater.
Om kwart voor zeven, als het nog
donker is op straat, gaan de deuren
reeds open. De gehele dag zullen er
mensen in de rij staan en de laatste
bezoekers van de reeks doorlopende
voorstellingen zullen 's nachts om
acht minuten voor énen pas naar bui
ten komen. Eindelijk kunnen dan ook
de herders en de wijzen uit het Oos
ten, de schaapjes en de kamelen hun
bed en hun nachthok eens op gaan
zoeken. Morgen om kwart vóór zeven
begint er weer een dag, waarin ze
zes keer naar de stal van Bethle
hem zullen trekken ,vol ontzag aan
gestaard door 37.000 toeristen.
Er is veel meer te zien, tijdens één
voorstelling, dan die processie naar
de kribbe, maar ondanks alle loenst
en vliegwerk van de andere num
mers, moet het kerstspel voor vele
bezoekers toch wel het centrale ge
beuren blijven: een jongenskoor, dat
„Stille Nacht" zingt in een donkere
zaal dan, flauw verlicht langs de
enorme zijwanden, het begin van de
stoet het zingen zwelt aan, het ko
lossale orgel gaat meespelen, het
licht verplaatst zich naar het cen
trum van het toneel, waar de stal
is, de os en de ezel, Maria, Jozef en
het kindje in de lcrïbbe. Géén sen
satie, géén drama; alleen een stoet
van herders en wijzen, die met hun
dieren van weerszijden komen aan-
schrijden naar dat centrum.
Meer dan 6000 mensen en kinderen
in die grote zaal zien bewogen en
aandachtig toe. Zij denken er niet
meer aan, dat het buiten kil is en
nauwelijks nog licht. Wat wekt hun
ontroering? De muziekf De verlich
ting? Waarschijnlijk komt hun bewo
genheid toch vóór alles van binnen
uit, omdat ieder bij het zien van dat
tafereel terugdenkt aan Kerstmis
thuis, aan het kerstverhaal, dat voor
gelezen werd in Iowa of Kentucky.
Wat men verder te zien krijgt?
Vooral de jongens zullen nog lang
napraten over dat geiveldige moment
van de „show": het opstijgen van
een raket! Wat een donderend ge
raas, wat een geweldige steekvlam
men, wanneer midden op het toneel
een raket zijn reis naar de maan be
gint en inderdaad verdwijnt hoog in
de coulissen.
Over raketten gesproken: de be
roemde precisie-danseressen van dit
theater heten de Rockettes raketjes
dus eigenlijk). Met z'n zesendertigen
doen deze meisjes alles precies tege
lijk en de boeren, burgers en buiten
lui zijn van die knappe dressuur
meestal danig onder de indruk.
Zelf zie ik ze eerlijk gezegd liever
vliegen En ook dat kunnen som
mige artiesten in dit theater. De
Rockettes blijven doorgaans met één
elegant been op de grond, maar de
jonge vrouwen van het ballet hebben
er zich de laatste tijd in belcwaamd
om met behulp van onzichtbare dra
den heel gracieus over het geweldige
toneel te vliegen. En waarlijk niet
laag bij de grond, want de hoogte van
dit toneel is wel 20 meter en de
breedte is even wijd als een New-
yorks stratenblok. Dat „vliegen"
komt onder anderen goed te pas bij
de opvoering van balletten, die onder
water heten te spelen. Die balletten,
waarin zeepaardjes en waternymfen
elegant rondzweven, zijn waarlijk
een lust voor het oog. En toch, tóch
blijft dat kerstspel het centrum van
alles. Als d&t er niet was, zou men
s ochtends niet om halfzeven in de
kou staan
Burgemeester gemeente Sleen
geschorst
(Speciale berichtgeving)
De burgemeester van Sleen (Dr.), de
heer S. J. van Royen, is bij besluit van
Ged. Staten van Drente van 18 decem
ber 1959 met ingang van die datum voor
een maand geschorst uit zijn functie
daar gebleken is, dat hij in ernstige
mate in strüd heeft gehandeld met de
normen van behoorlijk bestuur. De Com
missaris der Koningin heeft de heer G.
Londo, burgemeester van Westerbork be
last met de tijdelijke waarneming van
het ambt.
Nog een winnaar in
K.N.V.B.-toto
Het aantal winnaars in de KNVB-toto
bedraagt thans 2. De naam van deze
tweede winnaar wordt nog niet bekend
gemaakt.
HONDERDJARIG JUBILEUM
VAN DE NILLMIJ
Tijdens een besloten bijeenkomst van
directie, commissarissen en het voltallige
personeel van de N.V. Levensverzeke
ringmaatschappij Nillmij in het Kurhaus
is zaterdag het honderdjarig bestaan
van de maatschappij gevierd. Na een
herdenkingsrede van de oudste directeur,
de heer H. W. Meijer, leidde de presi-
denit-commissaris, mr. H. L. Woltersom,
de burgemeester van 's-Gravenihage, mr.
H. A. M. T. Wolfschoten in. Deze deelde de
heer Meijer mede. dat H.M. de Koningin
hem heeft benoemd tot officier in de
Orde van Oranje-Nassa-u.
De heer Meijer, die per 1 januari 1960
als directeur van de Nillmij aftreedt, zal
aan de Maatschappij verbonden blijven
als gedelegeerd commissaris.
Voor de tweede prijs komen reeds 80
deelnemers in aanmerking. (Men zie ook
de eerste pagina van het Sportblad).
Eerbetoon aan gevallenen
Martin-Marinerramp
Zaterdagmorgen is aan boord van
H. M. „Amsterdam" een plechtigheid
gehouden in verband met de ramp, wel
ke Martin Mariner P 302 van de Kon.
Marine nabij Fak Fak heeft getroffen.
De „Amsterdam" was ingeschakeld bij
de opsporingswerkzaamheden naar over
levenden.
De Commandant Zeemacht in Ned.
Nleuw-Guinea, die zich in gezelschap
van de waarnemend gouverneur-gene
raal, per vliegtuig van Hollandia naar de
plaats des onheils had begeven, her
dacht aan boord van H. M. „Amster
dam" de gevallenen. De herdenking
werd besloten met het in zee werpen van
een krans, op de plaats waar de Marin
Mariner donderdagmorgen j.l in 24 me
ter diep water was neergestort. Dit eer
betoon vond plaats namens de Kon. Ma
rine, het gouvernement en vliegtuig-
squadron 321, tot welk squadron het ver
ongelukte vliegtuig behoorde.
Ruslands beroemde
ijsbrekers komen
uit Finse fabrieken
(Van onze Scandinavische
correspondent)
Finland heeft in de eerste jaren na de
oorlog geen normale buitenlandse han
del gehad om dat het enorme reparatie-
betalingen jegens Rusland op zich moest
nemen. Onder meer moest het vele sche
pen leveren, waardoor de Finse reders
voor hun eigen vlootbehoeften op bui
tenlandse werven niet in de laatste
plaats Nederlandse aangewezen
waren.
Nadat de afbetaling beëindigd was,
kon er eerst \yeer van een normaal han
delsverkeer sprake zijn. De levering van
schepen aan Finland liep terug en
daardoor daalde Nederland op de rang
lijst van leveranciers. Ook de Verenigde
Staten zagen hun handel op Finland
teruggaan. West-Duitsland en Sovjet-
Rusland kwamen een paar plaatsen om
hoog en Engeland handhaafde zich tot
vorig jaar als Finlands eerste handels
partner, een plaats die het in 1954 van
Sovjet-Rusland had overgenomen.
Van tijd tot tijd kon men (ook
in de Nederlandse pers) berichten
lezen waarin Sovjet-Rusland nog
steeds Finlands eerste handels
partner werd genoemd en zelfs de
indruk werd gewekt dat Rusland
meer dan vijftig percent van die
Ons kort verhaal
door James Langham
Geen van beiden hoorde het tikken,
het dwingende, onvermijdelijke tik
ken van de oude Franse pendule. Het
was een zacht, schijnbaar uit de
eeuwigheid komend geluid, dat niet tot
hen doordrong. Ze zaten diep voorover
gebogen, bijna begraven in hun eigen
concentratie.
Julian moest een zet doen. Zijn rech
terhand en arm had hij voorzichtig
opgeheven en met een zorgvuldig ge
baar had hij zijn witte ivoren raads
heer zó geplaatst, dat de zwarte ko
ningin van zijn tegestander bedreigd
Werd.
Toen herademde Mark. Hij schiep
behagen in de situatie. Ze hadden nog
tijd genoeg. Het was pas twintig voor
vier. En er was geen reden om zich al
vóór zes uur zenuwachtig te maken.
De tijdelijke bedreiging van zijn ko
ningin was slechts een lichtzinnig ge
baar geweest van zijn tegenstander.
Hij kon het zich veroorloven dat ge
baar te veronachtzamen. Hij besloot
tenminste drie minuten te wachten,
voordat hij Julians zet zou pareren.
Hij staarde naar het bord, maar zijn
gedachten zwierven weg naar een be
paalde flat in Hampshire Mews. De
beelden snelden aan zijn herinnering
voorbij: de avond tevoren, de gezellig
ingerichte kamers, het feestje, de goud
kleurige gordijnen, die juist iets min
der goud-kleurig waren dan Amarilla's
haar, de koele, straffe drinks, de aan
vankelijk formele ontvangst, die lang
zaam maar zeker een ander karakter
kreeg totdat degenen, die matig wa
ren, dwaas begonnen te doen en de
anderen onstuimig werden. Van mid
dernacht tot drie uur in de ochtend,
toen ze met zijn drieën waren overge
bleven: Julian, Mark en Amarilla.
„Ik zou natuurlijk met één van jullie
beiden kunnen trouwen", zei ze, hét
laatste glas gin met Franse vermouth
in haar slanke hand vasthoudend,
maar ik zal met hem trouwen, die
de partij van morgen wint. Om zes
uur zal ik opbellen voor de uitslag".
Absurd was het eigenlijk, dacht
Mark. Maar toch ook weer geheel in de
lijn van het slot van een absurd feest.
Het was nu precies zo'n opmerking ge
weest, die je 's nachts om drie uur
kunt maken met het enige, geforceerd-
opgewekte doel de nietszeggende con
versatie nog wat voort te zetten.
En toch, had er niet een bepaalde
blik in Amarilla's ogen gelegen toen
ze dit grapje had gedebiteerd en hem
had aangekeken? Het kon toch onmo
gelijk Julian zijn! Nee, dat kon ze niet
ernstig menen. Mark nam hem eens
goed op. Julian, een dromer. Slordig
haar, sigarettenas op zijn pak. Een
bonkig lichaam, twee linker handen en
dat irriterende, eeuwige geduld. Nee,
het kon onmogelijk Julian zijn. Een
grap was trouwens maar een grap.
Zijn aandacht werd weer op het spel
gericht daar Julian wat zei.
„De situatie is niet hopeloos".
Mark begon te lachen.
„Mijn koningin ia niet overdreyen
verontrust".
Nadat hij het spel snel overzien had,
trok hij Hare Majesteit terug in een
strategische positie achter één von
haar iets moediger pionnen.
Het spel ging verder, maar geen van
beiden wist enig noemenswaardig voor
deel te boeken.
De Franse pendule bracht het fatale
tijdstip van zes uur iets dichterbij. De
twee schakers gaven al hun aandacht
aan het spel, dat de laatste maanden
tot hun wekelijkse ontspanning was
gaan behoren. Ze gaven elkaar weinig
toe. Mark toonde in zijn spel onbe
zorgde onvoorzichtigheid, grote vin
dingrijkheid en nu en dan iets briljants.
Julian dacht langer na en speelde
voorzichtig. In tegenstelling met Mark
trachtte hij zijn zetten te baseren op
de methode van klassieke spelers.
Meestal speelden ze zo maar een
partijtje. Het was een onschuldig ge
noegen en de uitslag telde nauwelijks
of in het geheel niet.
Maar dit keer, terwijl de kleine wij
zer van de klok langzaam naar de vijf
schoof, verraadden beide spelers door
hun gezichtsuitdrukking en gebaren
een lichte nervositeit. Het was wel hun
gebruikelijke wekelijkse spelletje, maar
het had dit keer een bepaalde beteke
nis, die ln hun beider gedachten rond
spookte.
„Schaak!"
Het was een woord, dat Mark enigs
zins juichend zou hebben uitgespro
ken, maar Julians stem had een be
deesde, afwachtende klank. Mark staar
de gespannen naar het bord en toen
hij diep ln gedachten verzonken was,
dwaalden Julians gedachten af naar
Amarilla en haar laatste woorden op
dat feestje.
Hij trachtte, zoals Mark ook gepoogd
had te doen, de grap als een grap te
beschouwen. Zijn blik dwaalde af naar
Marks knappe, magere gezicht. Toen
werd hij plotseling door een eigenaar
dige gedachte overvallen, een ge
dachte. die vreemd was aan zijn karak
ter: „Hij houdt van niemand, maar
hij kan ongetwijfeld velen het hof
maken".
Het was eigenlijk wreed en waar
schijnlijk ook niet waar. Toen trachtte
hl) zijn eigen gevoel te peilen. Hij
wist tenslotte, eens en voor altijd, hoe
veel hij van Amarilla hield! Zijn
stormachtige gevoelens uitte hij in on
uitgesproken woorden, die nooit luidop
uitgesproken zouden mogen worden.
Hij had echter geen tijd om over
deze problemen na te denken. Hij
moest al zijn aandacht aan het spel
wijden daar Marks rechterhand bo
ven het bord zweefde. Ze kwam neer
als een vogel, die haar jongen wilde
beschermen, en schoof de koning terug
naar zijn oorspronkelijke plaats. Deze
defensieve beweging was tevens een
soort aanval, want één van Julians to
rens werd nu door Marks zwarte ko
ningin bedreigd.
Mark herademde. Dit gaf Julian iets
om over na te denken. Amarilla! Hou
ding I Ja, dat was het woord: houding!
De manier, waarop zij met één hand
op de schoorsteenmantel had geleund
en met de neus van de ene elegante
schoen de hiel van de andere had aan
geraakt, had magnetische aantrek
kingskracht gehad. Haar stemming
wisselde gedurig en was altijd onvoor
spelbaar. Ze had iets weg van een ras
paard. Ze was meegaand en volgzaam.
De gedachte aan haar zou hem een
andere wereld doen binnengaan, maar
het spel moest nog uitgespeeld worden.
Julian nam rustig een pion van het
bord. Marks reactie bestond uit een ge
amuseerde glimlach.
„Je hebt toch wel begrepen
Hij wees naar Julians toren en de
zwarte koningin, die nu een ernstige
bedreiging was gaan vormen. Julian
trok zijn wenkbrauwen op. HU liet niet
merken hoe hij erover dacht. Zonder
lang te aarzelen veroverde Mark de
toren, zyn koningin in een schijnbaar
veilige positie latend.
Dat was gemakkelyk geweest, dacht
hy. Verloor Julian soms zyn greep op
het spel? Of had hij iets gevaarlyks
gedaan? Ging er iets om in die lang
zaam en voorzichtig werkende her
senen van hem, waardoor zijn spel
verloren zou zijn? Het was een ont
nuchterende gedachte.
Toch verminderde de spanning
weer. Met steeds grotere pauzes tus
sen de zetten werd het bord voortdu
rend leger. Een pion hier, een pion
daar, een raadsheer, een paard. Beide
spelers konden wyzen op vele geval
len stukken.
Een heldere, harde slag scheen de
kamer plotseling geheel te vullen. Het
was de pendule, die half zes had ge
slagen. Nog een half uur! Door een
toevallige samenloop zou de partij wel
eens tegen zes uur uit kunnen zijn, het
tydstip, waarop Amarilla zou opbellen.
Maar zóu ze wel bellen?
Terwijl hU in alle gemoedsrust op
Julians volgende zet wachtte, moest
Mark bijna luidop lachen. BelnchelUk!
Natuurlijk zou ze niet bellen! Maar als
zij het niet zou doen, zou hU bellen!
Hij zou haar dan vertellen, dat hij ge
wonnen had. Hij moest immers win
nen! Een innerlijke stem vertelde hem,
dat Amarilla's scherts met weinig
moeite van zyn kant voor hem reali
teit kon worden, zodra Julian verloren
had. Tien minuten later riep hij met
triomfantelyke stem: „Schaak!"
Er was slechts één veld, waar Ju
lians koning heen kon gaan, één bewe
ging voor hem om te maken. Hij deed
die zet en er verschenen enkele rim
pels boven zijn ogen. Maar toen ver
dwenen ze weer als sneeuw voor de
zon. Hij had iets verder doorgedacht
en zag enig licht aan het einde van de
tunnel.
Het spel naderde zyn einde, terwyl
de kleine wyzer van de klok de zes na
derde. Met een resoluut gebaar ver
schoof Julian zün laatste raadsheer.
Hij wist dat die zet slechts één ding
kon betekenen. Het betekende dat geen
van beiden kon winnen
Hij dacht even in een flits aan Amarilla
en er verscheen een vage glimlach op
zijn gezicht. Hij haalde zUn hand door
zijn haar en zocht naar zUn sigaret
tenkoker. Hy opende haar. Ze was leeg.
HU stond op en liep naar de schoor
steenmantel, waar de telefoon stond en
een sigarettendoos. Hij stond daar met
zyn rug naar Mark gekeerd. Met vaste
hand en beheerst gebaar opende hij
de doos, haalde er een sigaret uit en
stak haar aan.
Het was Marks beurt om een zet te
doen. De laatste minuten had hU al
zyn aandacht aan het spel gegeven en
toen Julian zbn raadsheer verschoven
had, besefte hU meteen, evenals zUn
tegenstander dat had gedaan, dat hU
handel in handen zou hebben. Dit
is echter volkomen onjuist.
Rusland zou zelfs een onbelang
rijke rol spelen indien het Finland
niet van benzine en stookolie voor
zag. Engeland moet vechten (en
doet dit met grote shows in Firn
land) om zijn plaats te behouden.
Het heeft in 1959 evenwel, on
danks de big show, in West-
Duitsland zijn meerdere moeten
erkennen. Het land van Adenauer
werd, althans wat de import in
Finland betreft, nummer één. Als
afzetgebied voor hout en hout-
produkten is Engeland nog
steeds veel belangrijker dan Duis-
land.
Finland levert dus hout, cellulose en
papier voor de wereldmarkt. Deze pro-
dukten vormen meer dan negentig per
cent van Finlands exportpakket. Maar
aan die produkten heeft Rusland de
minste behoefte. Dat er niettemin nog
een buitenlandse handel met Rusland
van tegen de twintig procent van de to
tale Finse buitenlandse handel is ont
staan, komt voort uit de omstandigheid,
dat het exportpakket van Finland zich
wijzigt. Het programma van de reparatie
betalingen bestond ten dele uit produk
ten, die Finland niet maken kon zonder
eerst een industrie daarvoor op te bou
wen, n.l. een metaalindustrie. Het heeft
deze gesticht en kan nu gehele papier
fabrieken aan de Sovjet-Unie leveren,
terwijl Finse motoren, zU het mondjes
maat, over de gehele wereld ingang vin
den.
Slechts tien procent
Onlangs is een nieuw handelsverdrag
met Rusland, althans een basisovereen
komst, tot stand gekomen waarbU voor
de jaren 19611965 een toeneming van
de goederenuitwisseling, ln absolute cU-
fers uitgedrukt, van tien percent werd
voorzien. Een stijging, die er in het ge
heel niet op wUst, dat Rusland bezig zou
zyn alle andere landen uit Finland te
verdringen. Waarom men al zo vroegtU-
dig contracteerde? En voor zo'n lange
periode tegelUk?
De reden daarvan ligt naar het ons
voorkomt in aanzienlUke nieuwe leve
ranties van schepen, waartoe Finland
zich heeft verplicht, ditmaal niet als
reparatiebetaling, maar afgewikkeld in
het normale deviezenverkeer.
In de laatste jaren heeft Finland veel
geroemde, zeer krachtige Usbrekers aan
Rusland geleverd. Daarnaast handels
schepen en wel van maximaal 8.500 ton.
De nieuwe overeenkomst voorziet behal
ve in nieuwe leveranties van Usbrekers,
in twintig motorschepen in grootte van
11 13.000 ton en (voor het eerst) in
scheepsreparaties.
Deze zUde van de overeenkomst klinkt
wellicht als muziek in de oren van allen,
ook in het buitenland, die te maken
hebben met de levering van scheepsln-
stallaties, delen daarvan en scheeps
uitrusting. In de tegenwoordige slappe
tUd in de scheepsbouw kan zulk nieuws
alleen maar welkom zUn.
Russische auto's ongewenst
In totaal wordt de helft van Finlands
export naar Sovjet-Rusland nu door
weliswaar niet kon verliezen, maar ook
niet kon winnen. HU werd door een
onbeheerste woede overvallen.
Hij staarde naar het bord en werd
er zich toen plotseling van bewust, dat
Julian opgestaan was. Snel sloeg hU
de ogen op: Julian stond bij de schoor
steenmantel met de rug naar hem
toegekeerd.
Mark kon altUd snel een besluit ne
men. In een oogwenk zag hU zUn kans.
Met een voorzichtige beweging van
zUn linker elleboog, schoof hij zijn
laatste pion van het zesde naar het ze
vende veld. Nog één beweging naar het
achtste veld zou de koningin doen val
len. De overwinning zou hem toeval
len en het was zUn beurt om een zet
te doen!
De pendule sloeg zes. De laatste slag
was nog niet verklonken, of de telefoon
begon te bellen. Julian liet het toestel
enkele seconden bellen als klonk het
geluk hem als muziek in de oren. Toen
pakte hU de horen op.
„Ja," zei hU met zachte stem, „met
Julian. Wacht even".
HU draaide zich om en keek Mark
aan.
,De spiegel boven de schoorsteen
mantel is erg klein", zei hy met effen
zakelUke stem. „maar ze is erg goed".
Toen sprak hij weer tot Amarilla,
zonder echter zUn ogen van Mark af
te wenden.
„Een moment geleden was ik er nog
van overtuigd, dat het remise zou wor
den," zei hU, „maar toen maakte Mark
tot miin verbazing een nogal domme
fout. En daarom, wel, ik heb gewon
nen. Dat is alles.
Mark zat diep gebogen over het
bUna lege schaakbord en sloeg met
een magere bleke, hand zUn koning
omver. HU zag niet de gelukkige uit
drukking op Julians gezicht en hU
hoorde niet wat Amarilla antwoordde:
HIk ben blU"» zei ze.
produkten der metaalindustrie in be
slag genomen.
Voor de schepen zal Rusland, evenals
totdusver, 40 miljoen roebel in vrije va
luta beschikbaar stellen zodat Finland
gelegenheid heeft daarvoor elders te
kopen wat het nodig heeft.
Een gebruikelyke post is voorts aan
de Finse zUde ook die der kabelproduk-
ten. Deze industrie is een der voor
naamste oudere takken van Finse be-
drUvigheid. Het verdrag voorziet in le
veringen, variërende van 2535 miljoen
roebel per jaar.
Nieuw is de levering van Finse tex-
tlelwaren en schoenen als een kleine
bydrage ter verhoging van de Russische
levensstandaard. Maar ook aan de Rus
sische kant zUn uitbreidingen onder
nomen. Nieuw is de levering van Jaar-
lyks 1.500 ton walvisvet, 35.000 ton vee
koeken, 10.000 ton sojabonen en 5.000
ton plantaardige oliën. Voorts posten
voor elektrische huishoudelUke artikelen
fotomateriaal, groenten en fruit. In hoe
verre de Finse importeurs dit ambiëren
is nog niet bekend. Men zal eerst erva
ring dienen op te doen.
Deze ervaring bestaat wel t.a.v. de
Russische auto's, de prestlgepost in het
handelsverdrag. Deze post geeft telkens
moeilUkheden om dat het publiek de
Russische modellen niet wenst. De mo
toren schUnen wel goed te zijn er lo
pen er ook vele in Noorwegen maar
de carrosserie ls altijd een aantal jaren
bU de ontwikkeling in Amerika en West-
Europa ten achter. Er zqn bepaald in de
Russische auto-industrie niet zoveel oor
spronkelijke geesten werkzaam als in
die van de raketten en ruimtevaartpro
jecten. Het publiek geeft dus de voor
keur aan Europese en Amerikaanse wa
gens en de importeurs blijven met hun
Russische zitten. Een wantrouwend mens
kan daar een verkapte boycot in zien
maar daar is o.i. geen sprake van. De
verschillen in uitvoering waren steeds zo
in het ooglopend ofschoon er wel op de
achterstand wordt ingehaald dat het
niet onzeker zou zijn welke modellen de
Russen zelf zouden kiezen, &ls zij vrU
kiezen mochten!
Straatbeeld gaat
veranderen
Intussen hebben de onderhandelaars
van Finse zUde zich er mede verenigd ln
de komende Jaren vUf A zesduizend per
sonenwagens en achttienhonderd vracht
wagens tegen tot dusver vUfendertig-
honderd vUfduizend en driehonderd
te importeren. Het straatbeeld in de
steden zal daar zeker door beïnvloed
worden, hetgeen tegemoetkomt aan de
Russische wens om met de benzine
(voorziene toeneming 65 procent!) ook
de auto's aan Finland te leveren en dat
duldelUk te laten uitkomen.
Intussen zal Engeland waarschUnlUk
Finlands eerste handelspartner blyven.
De grote invoer-quota van West-Duits
land in dit Jaar kunnen door de econo
mische blokvorming in Europa wel eens
te lUden krUgen.
PAARDESPORT
Vijf kandidaten
voor Rome
In afwachting van de beslissing van
het NOC heeft het bestuur van de
Stichting Nederlandse Hippische Sport
bond een vUftal ruiters aangewezen als
kandidaten voor de Olympische Spelen.
ZU worden getraind door de Hongaarse
overste Geza von Haszlinzsky. Het zUn:
Irene Jansen (Ubbergen) met Icare F 2,
Tjeerd Velstra (Marssum) met Ferner,
Harry Wouters van den Oudenwyer
(Eist) met Hubertus, Bertie Uytendaal
(Breda) met Hako en Ben Arts (Am
sterdam) met Hillary. Daar alle paarden
het afgelopen jaar bUzonder veel con
coursen gelopen hebben is het eerste
trainingsvoorschrift voorlopig rust. De
dieren hebben momenteel allemaal een
startverbod.
In de eerste helft van januari wordt
beslist daar de ruiters zeer verspreid
wonen of er een oentrale training mo
gelijk is, of dat overste Von Haszlinzsky
zUn pupillen steeds afzonderlUk gaat
bezoeken. H.M. de Koningin heeft reeds
toestemming gegeven bU een eventuele
training deze in de KoninklUke Stallen
in Den Haag te laten houden.
Daar één „Olympisch paard" voor
allen zeer weinig is, hoopt de Hippische
Sportbond op korte termUn nog enkele
goede paarden te vinden. MogelUk staat
een niet geselecteerde ruiter een paard
af, of kan er nog een aankoop gedaan
worden. In het laatste geval zal de NHS
zoals reeds meer gebeurd is, een beroep
doen op de Nederlandse industrie.
MARKTBERICHTEN
KATWIJK AAN DEN RIJN. 19 december.
Groenteveiling: waspeen Al (per kist)
7.60—9.20, Idem A2 (per kist) 4.20—7.60
idem BI (per klet) 8.90—10.70, Idem B2
(por kist) 2.40—3.20, Idem 01 (per kist)
4.50, idem C2 (per kist) 4.00, groenekool 1
11,00—13.00, boerenkool 1 11.tot 16.—.
kroten B2 (per kist) 3.30, andijvie 1 25.—
tot 28.andijvie 2 18.rodekool l
26,rodekool 2 20,
Aanvoer waspeen 45.000 kg. waarvan
80.000 kg voor export werd verkocht.
ROTTERDAM, 21 december. Veemarkt.
Aan/voer ln totaal 1611 stuks. Vette koelen
en ossen 860, varkens 751 Pr()s per kg
vette koelen le kw. 305325, 2e kw. 285—
305, 3e kw. 270285; varkens (lev. gew.)
ïee. 166. 163. ie/
