FILMS™
De concentratie in de toneelwereld KerkeliJ'k L
Schromelijke achterstelling van
„de provincie"
even
DIACONESSENHUIS
Nederlands Dans Theater gaf
blijken van vernieuwingsdrang
DEZE WEEK:
„Kat op een heet zieken dak"
Een cadeau
voor hef
gehele gezin
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1959
„De afkeer van de huidige vorm van toneelspretding, die elk jaar in toneel
kringen groter wordt, heeft thans geleld tot een plan tot „concentratie van
talent" door de Haagse Comedie en de Nederlandse Comedie. Beide groepen
willen vanaf september 1960 gaan spelen met een enkelvoudig gezelschap, dat
zich in de eerste plaats richt tot de eigen standplaatsen Den Haag en Amsterdam
en wat de provincie betreft tot een veertiental belangrijke plaatsen".
Dit was de aanhef van een artikel in niet op schromelijk wijze te kort ge-
een der Amsterdamse bladen, dat ik
kort geleden onder de ogen kreeg.
Maandag jJ. gaf het Leidsch Dagblad
eveneens een bericht over deze aange
legenheid. dat in zoverre uitvoeriger was
dat daarin niet veertien, maar zestien
provincale plaatsen genoemd werden.
Het zyn: Haarlem, Rotterdam. Breda,
Hilversum, Utrecht, Arnhem, Nijmegen,
Eindhoven, Heerlen, Maastricht, Den
Bosch, Deventer, Zwolle, Enschede, Gro
ningen en Leeuwarden.
Leiden, academiestad van bijna 100.000
Tilburg met 138.000, en Apeldoorn met
100.000 inwoners komen op deze lijst
niet voor.
Ofschoon de gehele inhoud van de ge
publiceerde plannen van de Haagse
en Nederl .ïdse Comedie tot nadenken
stemt, moet ik toegeven dat eerst nadat
het bestuur van de Leidsche Schouw
burg vergadering bij monde van zijn
voorzitter, prof. Kuenen op een met de
Leidse pers belegde bespreking, dit laat
ste feit ook uit andere bron slechts kon
bevestigen en daarover verontrust was,
mijn belangstelling in hoge mate werd
opgewekt.
De Nederlandse Comedie wil 330 voor
stellingen per seizoen geven, waarvan
100 in de grote provinciesteden, resteren
230 in Amsterdam waarin vermoedelijk
40 matinees zyn begrepen. Blyven 190
avondvoorstellingen. Dat zou neerkomen
op bijna vyf voorstellingen per week,
wat zeer onwaarschijnlijk lykt. Of wil
men een of twee voorstellingen per week
uitwisselen met de Haagse Comedie?
Vermoedelijk zijn de plannen van de
Haagse Comedie in volledige overeen
stemming daarmede.
Wordt op deze wijze de „provincie"
Kynologenver. .Rijnland"
Op uitnodiging van de Kynologenver.
„Rijnland" hield de heer H. Wensink,
wachtmeester bij de Haagse politie,
gisteravond in de goed gevulde boven
zaal van „Zomerzorg" een boeiende le
zing over „Omgang met honden".
De heer Wensink, die over een rijke
ervaring beschikt op het gebied van de
opleiding van honden voor speciale ta
ken. zoals verdediging bewaking, het
opsporen van lekken in ondergrondse
gasleidingen e.d. wees er nadrukkelijk
op dat het van het grootste belang is
zich te verplaatsen in de gedachtenwe-
reld van de hond. Men moet zich voort
durend afvragen: waarom doet de hond
zo en niet anders? Men moet het vol
ledige vertrouwen van het dier winnen
en wederkerig moet men geheel en al
op de hond kunnen vertrouwen. Slaan
of ongedurig optreden is daarbij uit
den boze.
Na de pauze werd er een zeer druk
gebruik gemaakt van de gelegenheid
om vragen te stellen.
Bij ontstentenis van de voorzitter, dr.
ir. I. C. Lindenbergh, sprak het be
stuurslid mevr. C. C. van Buuren-Vee-
nenbos uit Leidschendam woorden van
welkom en dank.
Geveilde percelen
Ten overstaan van: notaris N. W.
Holtkamp te Leiden.
Rijndykstraat 94 in bod: f 3.200 koper:
P. Rijvers te Leiden voor: f3.950.
Hoge Rijndijk 28 (Zoeterwoude) in
bod: f18.200.koper: J. van den Bosch
te Leiderdorp, q.q. voor: f 20.600.
Witte Rozenstraat 38/38a in bod:
f 10.600.is uit de hand verkocht.
Koddesteeg 16/16a in bod: f3.800.is
niet gegund.
Notaris W. S. Jongsma te Leiden.
Warmonderweg 5 in bod: f32.500.
koper: B. J. Huurman te Leiden, q.q.
voor: f36.700.
Hooigracht 4 in bod: f4.700.— koper:
H. Eikelenboom te Voorschoten, q.q.
f5.700.—.
Kruisstraat 12 in bod: f3.550.— koper:
C. J. L. Coster te Wassenaar, c.s. voor:
f 3.550.—.
Morsweg 110 in bod: f34.400.koper:
D. Groenewegen te Leiden voorf 37.800.
Willemstraat 40 in bod: f3.150.ko
per: J. Bleyie te Leiden, q.q. voor:
f3.500.—.
Oosterdwarsstraat 9 en Hugo de Groot
straat 6, resp. in bod: f7.420.en
f 12.200.— zyn niet gegund.
Hooigracht 1 en 3, Hooigracht 5, Hooi
gracht 5a, Hooigracht 7, Nieuwe Rijn 64,
Nieuwe Ryn 64a, Nieuwe Rijn 65/65a
resp. in bod: f 11.000—, f29.200.—,
f 10.400 f8.200.—, f 11.400.—f20.000.—
en f21.600.— zyn uit de hand verkocht.
daan?
Dat de Haagse- en Amsterdamse Co
medie streven naar opvoering van het
spelpeil, kan iedere Nederlandse toneel-
minnaar slechts verheugen. Maar dat
het overgrote deel van het Nederlandse
volk van deze hogere kunstui tingen
praktisch verstoken zal blijven, is onbil
lijk. Amsterdam en Den Haag tellen sa
men 1.477.000 inwoners. De grote pro
vinciesteden met inbegrip van de zonder
meer overgeslagen plaatsen Leiden, Til
burg en Apeldoorn bijna het dubbele,
n.l. 2.791.000.
De rechten van Amsterdam en Den
Haag op een eigen uitgelezen gezelschap
zijn onbetwistbaar. Maar in hoge mate
aanvechtbaar zou het zijn als de Haagse
en Nederlandse Comedie bovendien naar
believen konden uitwisselen, ten koste
van de provinciesteden.
Zou aan die rechten te kort gedaan
worden wanneer zowel Amsterdam als
Den Haag per week 3 avondvoorstellin
gen en één matinee van het eigen gezel
schap te aanschouwen krijgen? Dat zijn
dan, globaal genomen, 170 voorstellingen
per seizoen. Maar dan blijven toch per
gezelschap 160 avonden vrij voor de pro
vincie? Indien de Amsterdamse Come
die aan Den Haag geen voorkeur geeft
boven de provincie, en ook de Haagse
Comedie schakelt Amsterdam met de
provincie gelijk, dan zijn er twintig ge
meenten waarover de 2x160 is 320 avon
den te verdelen zijn, wat neerkomt op
een gemiddelde van 16 avonden per ge
meente.
Zonder te durven beweren dat een
dusdanige regeling de instemming van
alle provinciesteden zou hebben, zou zjj
althans de indruk hebben gevestigd van
een ernstig streven naar een redelijke
oplossing.
Hierbjj is afgegaan op de juistheid van
de publikaties dat in de kleinere provin
ciecentra de belangstelling voor toneel
aanzienlijk is verminderd.
Indien de verschenen publikaties een
Advertentie
juist overzicht geven van de bij het De
partement van O. K. en W. voorgelegde
plannen, wekken deze de indruk dat de
inzender zich bij het opstellen niet vol
ledig bewust zijn geweest van hun ver
antwoordelijkheid jegens de gehele Ne
derlandse bevolking.
B.H.
NED. HERV. KERK
Advertentie
Voor de nieuwbouw van het
ontvangen: tot 1 oktober: f. 441.601.78
gedurende oktober f. 5.189.93
totaal f. 446.791.71
DIT MOET ÉÉN MILJOEN WORDEN.
Actiecomité DIACONESSENHUIS,
Secr. W. de Zwjjgerlaan 41, Oegstgeest
Postrekening 533001
Film over jeugdmisdaad
Oorspronkelijk tot een zware gevange
nisstraf veroordeeld wegens moord, roof
en een reeks andere misdrijven, wordt
een jongen na grote moeite van een
idealistische directeur van een opvoe
dingsgesticht in zijn inrichting geplaatst,
aldus de Amerikaanse film ,3ad boy",
die gisteren in „Het Boshuis" aan de
HofLaan tijdens een wijkgemeenteavond
van de Nederlands Hervormde Gemeen
te door de Vereniging Rekkense Inrich
tingen vertoond werd. Met de plaatsing
in de opvoedingsinrichting begint men
een felle strijd om de jongen weer te re-
valideren, voor de maatschappij ge
schikt te maken, doch niets baat; de
jongen blijft verbitterd, onhandelbaar.
Niemand slaagt erin om het kwade,
harde karakter te doorgronden. Doch
men aanwaardt het niet; het kan nu
eenmaal niet, dat iemand zonder oor
zaak zo slecht is. Hoe de bewuste jon
gen tot zijn huidige misdadige staat is
gekomen, begrijpt de toeschouwer na een
lange „fash-back", die het verleden van
de jongen laat zien.
„Ontspoord", zoals de film in het Ne
derlands heet, laat dan zien hoe de jon
gen aanvankelijk niets verbetert, in
tegendeel: hij voegt nog een misdaad
toe aan de vele, die hij al begaan heeft.
Tot het keerpunt komt, het onvermijde
lijke keerpunt, zouden wij haast zeggen.
Verrassend en toch met enig psycholo
gisch inzicht te voorzien.
De film „Bad boy" is een van de vele,
die de laatste jaren aan het probleem
van de „zielsgeïsoleerde" jeugdmisdadi-
ger gewijd zyn. Te veel films zijn aan
dit probleem gewijd, meenden wij wel
eens, doch „Bad boy" is beslist geen
overbodige geweest. Deze film gaf van
dit tijdsprobleem een openhartig beeld,
terwijl ze daarnaast tevens een frisse
en psychologisch verantwoorde aanpak
laat zien.
Voor kinderen was er 's middags in
„Het Boshuis" een filmvoorstelling. ,De
geheimzinnige wildstroper" heeft de kin
deren een boeiende middag bezorgd.
Badminton-nieuws
Het competitieprogiramma voor de
(komende) week luidt:
Maandag: Smash 5P.V. Stadhuis 1
Dinsdag: Drop-shot 2Smash 2. Dins
dag: S.M.L. 1Smash 4.
Farah Diba vandaag naar
Perzië teruggekeerd
De 21-jarige Farah Diba is heden
ochtend. vroeg uit Parijs, waar zij een
uitzet heeft gekocht, naar Teheran
teruggekeerd om waarschijnlijk voor
Kerstmis nog met de Sjah in de echt
te worden verbonden.
Voor haar vertrek verklaarde zij,
dat de verloving mogelijk een week
of twee na haar aankomst in de Per
zische hoofdstad zou worden bekend
gemaakt
Farah Diba had 51 koffers zij zich.
De waarde van haar uitzet, die zij in
drie weken in Parijs kocht, wordt ge
schat op ruim een half miljoen gulden.
De bruidsjapon is door Yves St. Lau
rent, de opvolger van Christian Dior,
ontworpen.
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
r.EBOREN
Adrians Caroline, dr. van L. Truljers en
A Dijksman: Catharina Maria Elisabeth,
dr van J M. van Zoen en C M. Rekel-
hof; Rudolf Jacobus, zn. van J. Beekman
en \V. de Moon; Marcel Josephus, zn. van
J G. C. van Spaandonk en H. D. Wlg-
gers; Cornells Antonlus, zn. van A. C. E.
Schenk en H. W. de Haas; Maarten Marle
zn. van L. Schaap en H. M. Krufjt.
ONDERTROUWD
C. de Vos en M. Berenfenger; W. RUs-
dam en I. E. Laman; L. J. Duijndam en
H. M. Verheul; T. F. Bonnet en J. H. M.
Zonderop; H. Hollebeek en M. A. M. Bo
ting; D .J. Bonnet en H. M. A. van der
Heyden; G. Lafeber en G. Mink; H. J. van
de Weerthof en W. J. Tlmmers... H. S.
Noppen en G E. Knllff; J P. Chaudron
en J ligt voet: C G. M.
C. W. M. Soontiëns.
OVERLEDEN
L. Koekebakker, 72 jr., man; D. Wasse
naar. 66 Jr., man; O. H. Voorma, 48 Jr.,
man; H. W. Kruymel. 80 Jr., weduwe van
R. Seller.
Panrdekoope en
In de Leidsche Schouwburg:
Volmaakte en minder goede presentaties
Het zonder een enkele subsidie werkende Nederlandse Danstheater,
met de coryfeeën Marianne Hilarides en Jaap Flier presenteerde zich,
onder de auspiciën van K. en O. voor het eerst in onze stad, met een
mengeling van traditionele en hyper-moderne choreografiën, waaruit
de prijzenwaardige drang naar vernieuwing van de balletkunst duidelijk
bleek. De artistieke leider Benjamin Harkarvy is daarvan de inspire
rende mentor.
Het is duidelijk, dat het op het kleine podium van de Leidse
Schouwburg moeilijk dansen is. Het kan niet uitblijven, dat men in
de bewegingen beperkt blijft. Des te meer waardering voor de moed
en de durf, waarmee de zaken aangepakt werden en men toch tot
succesvolle realisaties kon komen.
Wat de genoemde coryfeeën betreft:
wij zagen hen in „De maan in de tra
peze", een nieuw ballet in de choreo
grafie van Hans van Manen op muziek
van Benjamin Britten (diens opus 28)
en de „Grand pas de deux" op de No-
tenkrakermuziek van Tsjaikofsky, in de
choreografie van Lev Ivanof.
In het eerste wordt tussen de clown en
de maan eveneens een „pas de deux"
uitgevoerd: een tedere, met originele,
soms te geforceerd aandoende bewegin
gen.
Marianne Hilarides in de rol van de
maan demonstreert in dit spel van
„droom en werkelijkheid" niet veel méér
dan formidabel knap uitgevoerde acro
batiek, waarvan in de grond een soort
show gegeven wordt. Van een „poëtisch
droomspel" op de rand van de werke
lijkheid blijft op zo'n manier niet veel
over. Wel kan er bewondering zyn voor
de grote technische beheersing waar
mee deze moderne „pas de deux" werd
uitgevoerd.
Jaap Flier als de onbeholpen partner,
die de maan tenslotte weer treurend
moet afstaan, vervulde naast haar een
heel wat minder dankbare rol.
In de schitterend gedanste klassieke
„pas de deux" na de pauze kon onze
bewondering naar beiden uitgaan, zó
sierlijk en volmaakt kwam zij tot haar
recht. Hulde daarvoor!
Het ballet „Giovanezza", in de choreo
grafie van Rudi van Dantzig en op de
muziek van Vivaldi, onderscheidde zich
door de gratie van lijn en vorm, waar
mee deze oud-Italiaanse dansen tot
uitvoering kwamen. Het leek alsof schil
derijen van Botticelli bloeiend voor ons
opengingen, in een stylistisch smaakvol
verzorgd artistiek décor en welgekozen
kostuums van Toer van Schaijk. „Four
times six" van de hand van Benjamin
Harkarvy groeide uit tot een portret
van vier dansscènes, vol blijde, Jeugdige
en geestige levenslust.
Ondeugende speelsheid uitte zich in
een ononderbroken stroom van oor
spronkelijke uitdrukkingskracht, onder
steund door de waarlijk charmant-luch-
tige muziek van Walter Moulant.
De drie paren namen deze luchtigheid
ten volle over. elk met een zeer per
soonlijke signatuur. Een staaltje van
frisse, typisch Amerikaanse vloeiende
bewegingskunst, waarvan een hoogst
aantrekkelijke bekoring uitging. Wy had
den er graag een herhaling van gezien
en gehoord, omdat de muziek hier har
monisch en zwierig met de dans ver
weven was.
Het veel te lang uitgesponnen „Feest-
gericht" tenslotte gaf een macabere de
monstratie van een deel der huidige
jeugd, welke men als de „nozemjeugd"
zou kunnen bestempelen. Het ging hier
wild toe en het „feestgericht" ont
aardde in een .jnoordgericht" op het
meisje, naar wier gunst twee jonge
mannen, van wie één dit ook al met de
dood bekopen moet, dingen. Het meisje
Stella werd realistisch uitgebeeld door
Willy de la Bije, Aart Verstegen en
Jaap Flier waren de rivalen in de liefde.
Een suggestieve presentatie, waarin de
„tijdgeest" een geducht woord meesprak.
Met balletkunst had dit alles overigens
niet veel te maken, terwijl het geheel
naar ons gevoel nog een te dilettantis
tisch karakter droeg, om er over te jui
chen. Luctor Ponse schreef er een rit
misch puntige en sterke muziek bij.
Vernieuwingsdrang is goed: men moet
zich by de tijd aanpassen.
Doch zy mag niet afzakken tot een
verward en langdradig allegaartje, waar
door het balletniveau volgens hoge es
thetische normen, afzakt naar een peil,
dat in dit opzicht zeker slechts weinigen
bevrediging kan geven.
Moord en doodslag komen tegenwoor
dig in het werkelijke leven al zoveel
voor, dan dat zy bij voorkeur niet ook
nog ten tonele gevoerd behoeven te
worden.
Tenzy men daar bepaald een genoe
gen in schept!
Maar dan gaat onze persoonlijke voor
liefde toch beslist uit naar de ware
schoonheid van het klassieke ballet.
Verschilende vrouwelijke medewer
kenden zyn met fraaie bloemen gehul
digd. De belangstelling, zowel 's middags
als 's avonds was byzonder groot. Het
nieuwe gezelschap is met grote hartelyk-
heid en veel applaus ontvangen.
De balletkunst blykt gelukkig ook in
onze stad veel geïnteresseerde aanhan
gers te bezitten!
De middagvoorstelling was, evenals de
Franse toneelmiddag van eergisteren,
mede georganiseerd door de Leidse
Jeugdactie.
Beroepen te Zype (N.-H.) (toez.) H. D.
Homan te Maasbommel. Aangenomen
naar Uitwlerda A. L. Lapré te Groningen;
naar Utrecht (vac. A. J. Brinkman» S.
Gerssen te Huizen (N.-H.). Bedankt voor
Opheusden J. Bakker te Glessendam; voor
Ommen dr. J. de Bruljn te Leeuwarden;
voor Oudeschoot A. E. D. A. Ravesloot te
Steenwy kerwold.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Kootw(jkerbroek H. Kre-
mer, kand. te Eén (Dr.); te Wassenaar O.
Jager te Almelo. Aangenomen naar Neder -
horst den Berg P. Sytsma. kand. te Am
sterdam, die bedankte voor Reltsum en
voor Rutten (N.O.P.). Bedankt voor Am
sterdam-zuid (Slotervaart) W. Griffioen te
Nijkerk; voor Dieren (vac. H. v .d. Plaat)
W. Griffioen te Nijkerk.
GEREF. GEMEENTEN
Bedankt voor Benthuizen en voor Veen
Chr. van Dam te Rotterdam-zuid.
NED. HERV. KERK
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Murmerwoude C. van der
Weele te Lelden; te Schiedam J. C. van
RavenswaalJ te Schevenlngen.
Litteris Sacrum speelde voer
Pro Juventute in Delft
De Kon. Ver. „Litteris Sacrum", de
bekende Leidse toneelvereniging, speel
de gisteravond in Delft op een toneel
avond georganiseerd door en ten bate
van de vereniging Pro Juventute.
Telken jare organiseert de afdeling
Delft van deze vereniging een avond
met een speciaal karakter. Dit keer
werd het een Spaanse avond. In dit
verband had men onze stadgenoten uit
genodigd de voorstelling, die zij aan het
eind van het vorige seizoen in Leiden
speelden de twee-acter „De vrouwen
krygen hun zin" van de gebroeders
Quintero en het spel in één bedryf „De
brief van Don Juan" vain Luisa Treves,
in Delft te herhalen.
Hoewel deze voorstelling viel tussen
de serie opvoeringen van „Pas op voor
paddestoelen", welke deze vereniging
thans in Leiden speelt, gaf „Litteris"
gaarne gehoor aan dit vererende ver
zoek. Het werd een groot succes.
PROF. DR. J. RIDDERBOS 80 JAAR
Dinsdag viert prof. dr. J. Ridderbos
te Kampen, rustend hoogleraar van de
theologische hogeschool aldaar, zyn
80ste verjaardag.
iiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinill
Zege van het positieve op het negatieve
Trianon Tennessee Williams' „Kat op een heet zinken dak" heeft
indertijd als toneelstuk een schokkende herinnering achtergelaten. Niet
minder zal dit de zo mogelijk nog schokkender verfilming onder de
regie van Richard Brooks doen.
Zij is onverbloemd vrijmoedig en realistisch, men zal er de drama
tische suggestie diep van ondergaan.
Een familiefilm vol hevige conflicten, zoals deze in vele families
kunnen voor komen, voerend naar een hevige climax, waarin „de kat
op haar pootjes terecht komt". Althans: zo wil het de illusie van alle
betrokkenen, ook die van de toeschouwer.
Of die illusie in vervulling zal gaan, vertelt de geschiedenis niet.
Men hoopt het en.vertrouwt er op!
„De kat op een heet zinken dak" is
de naar liefde hunkerende vrouw, zy
ontvangt die liefde van haar man niet.
Deze man is een dronkaard geworden.
Hij walgt van alles om zich heen. in de
eerste plaats van zichzélf.
Daar liggen gecompliceerde, psychische
oorzaken aan ten grondslag. In het
byzonder de zelfmoord van zyn grote
en trouwe vriend Skipper heeft hem
döep getroffen. Diens heengaan bete
kende het wegvallen van alle steun.
Brick is tot een onverantwoordelyke
slappeüng verworden. Zyn huwelyk met
Maggy van wie hij vermoedt.dat zy mede
sohuldig is aan de dood van zyn vriend
Skipper en die hy daarom verafschuwt,
bleef kinderloos
Daar is de vader, Big Daddy (Grote
Papa). Van hem ontving hy nooit liefde.
De dood van Grote Papa wordt ieder
ogenblik verwacht.. Hy lydt immers aan
een ongeneeslyke kwaal? De erfenis lykt
voor de deur te staan. En als Grote
Papa, zelf onkundig van zyn moordende
ziekte, uit het ziekenhuis terugkomt,
zyn het speciaal zyn oudste zoon Cooper
en diens vrouw Mae, die hem trachten
in te spinnenom de enorme erfenis.
Grote Papa doorziet hun spel, dat zy
met hun walgelyk stel „nekloze" kin
deren voor hem spelen.
Dan volgt de ontmoeting met zyn
zoon Brick. De zoon, van wie hy het
meeste houdt. Althans dénkt te houden.
En tydens het volgende dispuut, komt
klles uit. De waarheid, niets dan de
naakte, vraselyke waarheid. De leugens
en de leugenachtigheid rond hem, ver-
dwynen. Hij ziet zichzelf nu óók als de
man, die alles rond zich verzamelde wat
in het ryk der materie hoort.
Liefde, welke hy zelf wél van zyn
arme vader, de zwerver ontving, gaf hy
aan niemandEn ook Brick komt
door de elkaar opeenvolgende ophelde
ringen tot het bewustzyn, dat misver
standen tussen hem en zijn vrouw aan
hun totale verwydering ten grondslag
lagen. Zy was onschuldig aan Skippe's
zelfmoord, wél Brick indirect zélf. Hij
vindt de weg terug naar zyn vrouw,
gelyk Grote Papa die naar Grote Mama
terugvindt. De film suggereert, dat nu
alles in orde is.
Zou alles werkelijk vergeten zijn?
Zelfs de grote vriendsohap voor Skip
per?
Men tast daaromtrent in het duister.
Doch de „happy ending" wordt ge
noegzaam duidelyk gemaakt, om er in
te willen geloven.
Elizabeth Taylor als Maggie, de vrouw
van Briok. De typisch op Marlon Brando
gelijkende Paul Newman als Brick. Maar
vooral en boven alles uit Burl Ives als
..Big Daddy": zij gedrieën dragen in
dringend dit spel van snydend-bittere
conflicten naar een uitzichtvoller einde
- en misschien .,een nieuw begin" -, dan
men na alle ellende had kunnen ver
moeden.
In deze film voltrekt zich een aaneen
schakeling van innerlijke en uiterlijke
spanningen, een strijd om het her
winnen van liefde, zonder welke het
leven ondragelijk is.
Het gaat hier in menig opzicht anders
toe dan in het veelbesproken toneel
stuk.
Maar zeker niet minder aangrypend.
Zo mogeiyk zelfs méér: in hoge mate
sterk als aller spel is.
Ook de regie, die vele suggestieve
close-ups toepast. Daarbij mogen zeker
Grote Papa" (Burl Ives). Maggie
(Elizabeth Taylor) en Brick (Paul
Newman) in een der scènes.
niet de by voortduring pakkende
dialogen vergeten worden.
Men „ondergaat" het schrynende ge
beuren, dat U geen moment los laat,
alsof ge het meebeleeft.
Tot aan de ontroerende climax.
Men zou het min of meer goede
einde als de overwinning van het
positieve op het negatieve kunnen
noemen: de vader, die met zijn ver
beten wilskracht tegen de naderende
dood nog juist bytijds zijn zoon voor
de ondergang behoedt, met behulp
van zyn moedige schoondochter, wier
liefde voor de echtgenoot, ondanks
alles, ongebroken blyft.
Onstuimige driften
Dwaas meisje ontdekt
eindelijk ware geluk
Lido Heel wat films hjden aan
„teveel": er komen details in voor, die
voor de gang van het verhaal niet strikt
noodzakelyk zyn, of er is een al te
breedsprakige poging gedaan de hoofd
figuren psychologisch tot hun recht te
laten komen, wat dan weer niet aan de
doorzichtigheid van het werk ten goede
komt. Dat dit Franse werk, waarin hier
en daar ook weer teveel overhoop ge
haald wordt, niettemin boeit, is vooral
te danken aan het voortreffelyke werk
van de cameramensen, die door geraffi
neerde belichting t»l van scènes tot ju
weeltjes van filmkunst wisten te maken,
ot de prestaties der spelers op een hoger
niveau brachten.
In het kort komt de inhoud hierop
neer, dat de zoons van twee families,
die een mosselkwekery hebben in Zuid-
Frankryk, zeer uiteenlopende mensen
typen zyn: Guillaume is een dromer,
aanvankelyk een maatschappelijke mis
lukkeling, die veel geld verspilt, Henri
is een actieve bedrijfsleider, knap van
uiterlyk, maar niet al te kieskeurig in
zijn moraal. Er ontstaat een spannende
situatie, als Guillaume, tegen de hoop
van zyn familie in, terugkeert en een
kennisje meebrengt (Belinda Lee), dat
de oorzaak wordt van dramatische ge
beurtenissen. Ofschoon deze jonge dame,
met een uiterst dubieus verleden, aan
vankelijk in de armen van Henri ver
zeild raakt, huwt zij Guillaume, wanneer
Henri wegens doodslag in de gevangenis
zit. Eenmaal teruggekeerd in de mossel
kwekerij tracht hij Guillaume zijn vrouw
te ontfutselen. Het lijkt erop. dat hij
hierin slagen zal, maar op het laatste
ogenblik komt de jonge vrouw tot ander
inzicht en zy blyft bij haar echtgenoot.
De rol van deze laatste (Guillnume)
werd op uitnemende wyze vertolkt door
Daniel Gélin. Vooral de slotscènes zyn
van hoog gehalte: na de onstuimige
driften komt de inkeer en die verstilling
is op meesterlyke wyze door de camera
in beeld gebracht. Welke bezwaren men
mag hebben tegen een verhaal, dat hier
en daar al te volledig wil zijn, die ta-
frelen aan het eind vergoeden veel: er
gaat van die toch niet overdreven boet
vaardigheid zelfs een verkwikkende in
vloed uit: de jonge vrouw ziet eindelijk,
na de vele dwaasheden van haar jeugd
en na de fout waarin zy dreigt te vallen,
waar haar werkehjk geluk ligt: by haar
echtgenoot Guillaume.
EEN KOFFERSCHRIJF
MACHINE
in lederen tas met ritssluiting.
KOLIBRI
f 265.
KANTOORMACHINEBEDRIJF
HAARLEMMERSTRAAT 167-
LEIDEN
The captain's table
Kostelijke reprise
Casino „The captain's table" is snel
In Leiden teruggekeerd. Het is maar net
drie maanden geleden, dat deze koste
lijke kleurige Rankfilm voor de eerste
maal in onze stad getoond werd. Maar
er zyn altyd nog mensen, die niet in
de gelegenheid waren om dat uiterst
plezierige zeetripje mee te maken aan
boord van een modern passagiersschip.
Het zeekasteel vaart onder commando
van een kaptein, die zyn 22 voorafgaan
de levensjaren op vrachtschepen heeft
doorgebracht. Hy is allerminst een sa
lon artiest en dreigt byna te verdrinken
in de stroom van sociale functies, die
hij heeft te vervullen. Maar de ergste
plaag voor deze verstokte vrygezel wordt
gevormd door de amoureuze attenties
van de talrijke mooie jonge vrouwen,
waarmede dit filmschip royaal is ver
sierd. En zy houden hun charmes be
paald niet verborgen. Het is een uit
bundig, vroiyk en vlot vaartochtje met
tal van dolle, en soms pikante situaties.
„Het Pantermeisje"
Als Tarzan soms een
vrouw zoekt
Rex Als Tarzan, die in Luxor deze
week de menselyke baviaan uithangt,
soms eens ruzie mocht krygen met d'al-
oude Jane en een andere vrouw gaat
zoeken, kunnen we hem adviseren eens
naar de film „Het pantermeisje", die deze
week in Rex draait, te gaan kyken. Tar-
zans voorliefde voor lianenslingerpar-
tyen, het ravotten met (liefst zwarte)
panters en krokodillen en het leven ver
zuren van altoos in het oerwoud rond
slenterende slechtaards, kennend, kun
nen wy hem met gerust hart het „pan
termeisje" als dé ideale echtgenote
aanbevelen. Doch hy moet niet denken,
dat hy nog langer de baas in het bos is.
Want mocht Tarzan by echtelyke twis
ten zijn apen te hulp roepen, het „pan
termeisje" hoeft maar met haar slanke
vingers te knippen of er komt een reus
van een olifant trompettend aansprin-
ten. Het behoeft geen betoog, wie na af
loop van de ruzie de sleutel van de boom
woning in de zak heeft. Het „panter
meisje" natuurlijk, hetgeen ze zich ook
wel bewust is. Want parmantig loopt het
supermeisje door het bos, doodt linksen
rechts wilde dieren en dryft een bende
diamantdieven tot wanhoop. Zy heeft
daarby weliswaar hulp van een gerouti
neerde Jager, doch dat mag geen naam
hebben. Er wordt verder in deze persi
flage- (doch niet als persiflage bedoelde)
oerwoudfilm veel en hard gevochten. En
steeds één goede tegen twee slechten. En
wonderlyk genoeg wint steeds de goede.
Een film dus met een moraal!
Bontwerkerij en
Pelterijenhandel WM
Tarzan en zijn vijanden
Verbeterde uitgave
Luxor Het schynt het streven van
de Amerikaanse filmindustrie te zyn om
niet alleen zogenaamde verbeterde Wes
terns af te leveren, zoals „Shane", „High
Noon" en „Hanging tree", maar ook ver
beterde Tarzanfilms, waarvan „Tarzan
en zyn vyanden" een goed voorbeeld is.
Dit is dan voornamelyk te danken aan
de regie en de wyze, waarop het overi
gens vry simpele verhaal is uitgewerkt.
Want wat lichaamsbouw betreft lykt
Gordon Scott als twee druppels water
op zijn voorganger Lex Barker, het
geen tevens van beider spelprestaties
kan worden gezegd. Die zyn namelyk
omgekeerd evenredig met de omvang
van hun respectievelijke lichamen.
Scott is vroeger stoker, lijfwacht en
cowboy geweest. Beroepen, die ertoe heb
ben bijgedragen ,dat hy tegen een stootje
kan. Én dat moet dan ook wel in deze
film. Het gaat er vaak heel rauw toe. De
scènes, waarin een flink robbertje wordt
geknokt, zyn bijzonder realistisch in el
kaar gezet. Lang niet al die scènes zijn
geheel getruceerd. Er wordt wel degelijk
af en toe een flinke klap uitgedeeld.
Opmerkelyk is, dat de „moderne" Tar
zan lang niet zo'n „Übermensch" is als
de „ouderwetse" Tarzan. Hij moet er heel
wat moeite voor doen eer hij vier ban
dieten en een slechte vrouw letterlijk en
figuurlijk is het stof doet bijten Hy moet
heel wat tegenslagen incasseren, hetgeen
ertoe bydraagt, dat het aantal onwaar-
schyniyke situaties tot een minimum
wordt beperkt. Dat is een winstpunt voor
wat dit genre betreft. Tevens zijn winst
punten de vaak rake beeldinstelling en
de authentieke opnamen in de wildernis
van Kenya. Onder meer wordt op in
dringende wyze de jacht van een leeuw
op een hert in beeld gebracht.
Hoewel men na enige meters celluloid
zo ongeveer de afloop kan raden, is de
film van begin tot eind zeer boeiend.
Niet alleen de liefhebbers van dit genre
zullen hun plezier aan „Tarzan en zyn
vyanden" beleven. Waarschyniyk zullen
de vyanden van de Tarzanfilms ook wel
iets goeds ln deze rolprent ontdekken.
