POSITANO,
Geloof
levende
paard
in hef
r/s WERELDS MOOISTE BALKON"
hangt maar wat tussen hemel en zee
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 4
Aards paradijs bestaat uit één straat en een
labyrint van ongehoord steile trappen
Hoe werkt het?
SCHEMA OPNEEM BUIS
l'ensf Igaasje jnaar
■■■-■ sC*Y|electronenkanonl
TELEVISIE STELT ONS IN STAAT EEN "r-
BEWEGEND BEELD DAT OP GROTE ;jjx
AFSTAND IS OPGENOMEN EN DOOR
MIDDEL VAN ELECTRISCHE SEINEN IS
OVERGEBRACHT, DIRECT OP HET SCHERM
VAN EEN ONTVANGER WAAR TE NEMEN.
1 elect ronenstraall]
Ifotokothodel
trefplaat kaatst
straal terug
multiplicator
versterkt de
straal
telefoon-
kabel naarf
regisseur I
DE REGISSEUR IN DE REGIE"
KAMER ZIET DE OPGENOMEN
BEELDEN OP Z.G.„ MONITORS".
HIJ KIEST DAARUIT HET .BEELD
DAT WORDT UITGEZONDEN. EN
GEEFT TELEFONISCH AANWIJ-
ZINGEN AAN DE CAMERAMANNEN
IN DE STUDIO BEVINDEN ZICH
VERSCHILLENDE CAMERA'S. DIE
ALLEN DE SCENE OPNEMEN...,
IN DE CAMERA WORDT DOOR
- zender li EEN LENZENSTELSEL HET BEELD
OP EEN FOTOKATHODE GEWORPEN.
DEZE ZENDT, AFHANKELIJK VAN DE
HOEVEELHEID LICHT. ELECTRONEN
UIT NAAR DE TREFPLAAT WAAROP
HET BEELD ONSTAAT IN DE VORM
VAN ELECTRISCHE LADINGEN. DIT
BEELD WORDT AFGETAST DOOR EEN
ELECTRONEN STRAAL. DEZE ONTLAADT
DE TREFPLAAT WEER. WAAR VEEL
Yf/A LADING, DUS VEEL LICHT IS, WORDT
EEN GROOT DEEL GEABSORBEERD,
DE REST WORDT TERUGGEKAATST.
DE TERUGGEKAATSTE STRAAL (CAME
RASIGNAAL) KOMT DUS IN STERKTE
OVEREEN MET DE LICHTSTERKTE
OP DAT PUNT.
ii
DE ELECTRONENSTRAAL i
TAST 25 x PER SECONDE I
HET GEHELE BEELD AF
VAN LINKS NAAR RECHTS I
EN SCHUIFT HIERBIJ NAARj
BENEDEN8
Elk jaar gevecht" tussen (le bewoners en
Saraceense zeerovers om vereerde ikoon
(Van onze Romeinse correspondent)
(I)
De scooter van Augustarello, het knechtje van de bakker van
Positano. is stellig goed beveiligd. Voorop ziet men een geweldige
hoorn uit vuurrood koraal om het „boze oog" te weren. Aan „het
boze oog" gelooft hier in het Napolitaanse namelijk iedereen, en In
de eerste plaats degenen, die zeggen dat zij er niet aan geloven!
Toch is Augustarello geen heiden, al lijkt hij, als veel van zijn
stadgenoten, erg op een van die levensblije antieke bronzen, die
satirs, faunen en andere jonge natuurgeesten uit de stoet van Dio-
nisos voorstellen. Augustarello's rooms-katholieke overtuiging komt
tot uiting in een met rode letters op de „Vespa" geschilderde schiet
gebedje: „Heilige Anna, wil mij beschermen". Voorts heeft hij op het
rechterspatbord een groot overdruksel aangebracht met een voor
stelling van de H. Maria van de rozenkrans, die in Pompei wordt ver
eerd. Augustarello is echter ook een jongen van deze tijd en daarom
vertoont het linker spatbord een tweede overdruksel: Sophia Loren
met veel rondingen en weinig kleren!
Die scooter is echt de weerspie-
geling van alles wat er in zijn
jeugdig brein leeft, vooral als men
nog weet, dat er aan het stuur en
aan het zadel fraaie en heel lange
repen leer wapperen, die de herin
nering opwekken aan cowboys en
aan het droomland Amerika, waar
zoveel jongens uit Positano, als ze
wat ouder zijn, heentrekken.
Al die „beveiligingen,, zijn niet
overbodig, ivant Augustarello is
veel op de „strada nationale" (ove
rigens de enige straat van Posita
no), de autoweg die het plaatsje
verbindt met Amalfi en Sorrento.
Oase van rust
Weggedrukt tegen de rotsen
en half zwevend boven het stra-
lendblauwe water van de Tyr-
rheense zee ligt Positano.
Het is een vergeten stukje
aards paradijs, waar wonder
lijk genoeg vroomheid en bijge
loof hand in hand gaan.
Het gebied onmiddellijk ten
zuiden van Napels en het eiland
Sicilië kennen vele van deze
oasen van rust.
Onze correspondent te Rome,
Adr. H. Luijdjens, zal een kleine
serie artikelen aan deze streek
wijden, waarvan dit het eerste is.
Breed is die straat beslist niet.
Wanneer de grote autobus uit
Amalfi nadert wordt er bij elke
bocht en dat ivil zeggen om de tien
meter, want de hele straat bestaat
uit bochten, heftig getoeterd. Komt
er van achter de steenrotsen geen
geluid terug dan gaat de bus rus
tig verder; klinkt er wel een tegen-
signaal dan wordt voorzichtig ge
polst wat er achter zit en is het
een auto en geen motorfiets of
scooter dan schuiven de tivee voer
tuigen centimeter voor centimeter,
langs elkaar, omdat er nu eenmaal
voor twee wagens geen plaats is.
Die weg tussen Sorrento en Amalfo
voert tussen aan de ene zijde lood
rechte bergen, aan de andere een
diepe afgrond met als bodem de stra
lend blauwe Tyrrheense Zee, die likke
baardend op haar prooi schijnt te
wachten. Maar die prooi komt nooit,
want juist omdat de weg zo on
gehoord moeilijk is, rijdt men er
voorzichtig en komen er geen on
gelukken voor, zeker niet wanneer
mensen uit de streek zelf achter het
stuur zitten. Maar Augustarello doet
toch goed zich aan vele heiligen aan
te bevelen, want die weg, stellig het
mooiste „balkon van de wereld", moge
dan al door het paradijs voeren, hij
is nog te jong om nu reeds te verlan
gen naar het „paradijs" te gaan.
Er is voor Positano, een stadje ver
maard in de hele wereld door het
grote aantal kunstenaars dat er zich
gevestigd heeft, eigenlijk geen plaats.
Het hangt daar maar wat tussen he
mel en zee en heeft weinig contact
met de aarde. Er is maar één straat
en verder een labyrint van ongehoord
steile trappen. Men klautert er rond
als een klipgeit. Er zijn ongeveer twee
duizend inwoners en men kan er, met
wat goede wil, zowat zeshonderd
vreemdelingen onderbrengen, die er
's zomers komen baden, 's winters van
de stralende zon genieten, en het hele
jaar door van de rust en van de ge
moedelijke vriendelijkheid der bevol
king.
Dat de vroomheid van de Positanen
en niet alleen van Augustarello naar
ons begrip vreemde vormen aanneemt,
EN de boer, hij ploegde
voort".
Aan dit bekende dich
terwoord van Werumeus Bu-
ning moest ik denken, bij het
zien van deze schilderachtige
fotografische impressie.
Ja, de natuur kent geen stil
stand.
Nu al wordt de grond omge
ploegd om vóór de winter klaar
te zijn, opdat het nieuwe leven
in de lente vrij baan vindt.
Men spreekt tegenwoordig wel
eens smalend over het paard,
dat in deze tijd van mechani
satie aan de kant zou staan.
Vergis U niet: deze trouwe
viervoeters zijn er nog en ver
richten hun diensten, zonder
zich iets van de technische voor
uitgang aan te trekken.
Gt ELUKKIG zijn er nog boe-
- ren, die deze diensten
nodig hebben.
Zij willen hun vrienden liever
niét missen óók!
Zou men een paard, dat jaren
lang trouw zijn plicht deed, zó
maar aan de paardeslager mee
geven, omdat de machine mis
schien voordeliger is?
Men kan de mensen véél in
de schoenen schuiven, maar dat
't allen alléén en uitsluitend om
geldelijk gewin te doen is, lijkt
een miskenning, zij het dan van
een minderheid.
Ik ken een boer die z'n ka
meraad, de ouwe „Bles" per sé
niet de dood in wilde jagen.
Hij liet 't dier, zélfs toen 't
niet meer kón werken, rustig in
de wei grazen, genietend van
een welverdiende „ouwe" dag.
Dat was dan de A.O.W. voor
ouwe Bles. Het was een lust het
dier daar zo kalm te zien staan!
Velen zullen dit sentimenteel
vinden, maar zó was die boer
nu eenmaal.
Zij zijn zeker niet allemaal
zo, verre van dat.
Maar die éne boer kan dui
zenden anderen tot voorbeeld
zijn!
Die schamen zich misschien
wat als ze dit lezen.
Enfin: dat kan geen kwaad!
INTUSSEN doen de drie paar-
dekrachten hun best.
Ze weten heus wel, waar
't om gaat.
Paarden zijn intelligenter dan
U denkt.
Ze spannen zich in, als ze 't
„vort" en 't „hu" horen, want
het land moet geploegd en hun
jonge baas mag niet teleurge
steld worden.
Dieren zijn een stuk gewilliger
dan mensen.
Ook zij denken wel aan de
beloning na het werk maar hün
is 't toch niet altijd en eeuwig
om „iets" te doen.
Straks krijgen ze de haver,
waar ze na de arbeid récht op
bebben enze genieten
ervan.
Het is te hopen, dat ze nog
lang voor de ploeg mogen
lopen.
Ze zijn er krachtig genoeg
voor.
En wat is mooier dan deze
sterke dieren hun zware taak
trots te zien volbrengen, zodat
straks het ganse veld rijp ligt
voor de nieuwe oogst?
SINDS eeuwen hebben hun
voorgangers de boer ge
holpen.
Deze drie zullen 't blyven
doen, zolang ze daartoe bij
machte zijn.
Ik heb ze gezien!
De spieren stonden strak ge
spannen en uit de ogen las ik,
dat ze blij waren de jonge, ploe
gende boer te mogen helpen.
Misschienkwam daar een
beetje fantasie bij.
Er moet ook een beetje „ge
loof" aan te pas komen.
Welnu: ik geloof méér in het
levende paard dan in de leven
loze machine, die me niets zegt,
als ik haar over het land zie
hobbelen.
Aan het warmtrillende paard
kan je tenminste merken, dat 't
z'n best heeft gedaan.
Aan de stompzinnige machine
zie je niets
En straks ,als „Bles" vrolijk
hinnekend naar de voederbak
gaat, of bevrijd van iedere last
het land indraaft, is 't een
vreugd, hem z'n welverdiende,
hartige kost naar binnen te zien
smikkelen
Ik houd het daarom nog maar
éven op het paard!
FANTASIO
Eigenlijk i:
blijkt ook uit de lyrische oproepen, die
de pastoor tot zijn kudde richt. In deze
dagen vindt men het stadje volgeplakt
met grote manifesten, waarvan wij de
tekst niet zonder moeite in onze nuch
tere taal kunnen weergeven:
AANDACHT EN VERRUKKING
Positano is niet alleen een
geografisch gegeven, een voetstuk
der schoonheid van uitzonderlijke
betekenis, niet alleen een punt van
internationale aantrekkingskracht
waar de vreemdeling zich onweer
staanbaar heengezogen voelt, maar
het is ook en vooral, zoals men
zegt de alkoof der zon en een stra
lende weerspiegeling van de glim
lach Gods.
De Heilige Maagd, die als enige
ter wereld haar voorbeeld vergeefs
zoekt, wordt in de Heilige Schrift
aangeduid als de vrouw met zon
bekleed en schoon door de blik
semstralen van de eeuwige god
delijke schoonheid en door de grote
dichter Dantecorr.) wordt zij ge
heten: onwrikbaar middelpunt van
eeuwige raad.
Verheven proza
Op dit verheven proza volgt dan de
oproep de zondagsmis te komen bij
wonen. Theologisch zal het waar-
er tussen zee en bergen geen plaats
schijnlijk allemaal wel kloppen, maar
we denken toch dat een pastoor in
onze noordelijke contreien deze weel
derige taal wat vreemd zal vinden.
Hier in het Napolitaanse is nu een
maal alles een beetje uitbundiger.
De madonna om wie het gaat, is een
zeer bijzondere madonna, een Byzan
tijnse ikoon, die in de hoofdkerk wordt
bewaard. Eeuwen geleden werd ze ge
stolen door Saraceense zeerovers, die
deze rijke kust, de grote handelsrepu
bliek van Amalfi, voortdurend belaag
den. Maar nauwelijks hadden de pi
ratenschepen zee gekozen of er ver
soheen een dreigend licht aan de
hemel en ijlings keerden zij terug om
de ikoon weer aan land te brengen.
Dat gebeuren wordt ieder jaar feeste
lijk (en nogal wild) herdacht. Op de
avond van 13 augustus landen „de Sa-
racenen" .tegenwoordig doorgaans vis
sers en ook wel badgasten uit Capri.
Er wordt een verwoed gevecht geleverd
tegen de met hamassen geklede be
woners van Positano, die echter vol
gens de regels van het spel tenslotte
het onderspit delven, zodat de half
naakte wildemannen de ingang van de
kerk kunnen forceren om daar het
vereerde paneeltje te stelen. Met hun
buit verdwijnen zij in het duister en
kiezen zee. Maar plotseling daalt van
de bergwand een stralende engel neer
(in onze dagen helpt een helikopter
van de NAVO-basis in Napels deze
hemelse verschijning een handje!) en
de verschrikte piraten brengen ijlings
voor Positano.
de madonna weer terug naar de kerk.
Klokgelui, schoten uit mortieren, een
vuurwerk waarbij men er zich alleen
maar over verbaast dat de huizen niet
instorten (doden vallen er bij deze on
gehoorde Zuiditaliaanse vuurwerken
wel, zoals dezer dagen weer in Cala-
brië is gebleken en de verdere nach
ten brengen christenen en heidense
piraten door in een feest, zoals alleen
Petronius zou kunnen beschrijven
Uitmuntende hotels
Die uitbarstingen van vrome geest
drift vrolijken 't leven van al die heer
lijke oorden aan de kust van Amalfi
niet weinig op. Doorgaans heerst er de
meest volledige rust. En Positano,
waar o.a. de pianist Wilhelm Kempff
een mooie villa heeft laten bouwen
annex een openbare concertzaal (het
Orpheumen waar de grootmeester
van alle choreografen, Leonide Mas-
sine, eigenaar is van twee eilanden, is
wel een van de heerlijkste plaatsen om
te overwinteren of de zomer door te
bïengen. De hotels zijn uitstekend en,
zoals overal in de omgeving van Na
pels, zo proper en zindelijk, dat zelfs
Zwitserse en Nederlandse hotelhou
ders er nog wel kunnen leren. Ze doen
dit ook, want zeker de helft van het
Italiaanse hotelpersoneel, dat men
overal in de wereld vinden kan, is af
komstig uit deze streek en werd opge
leid in de vermaarde hotelschool van
Amalfi.
HET OPGENOMEN GELUIDSIGNAAL
WORDT AAN HET CAMERA-
SIGNAAL TOEGEVOEGD WAARNA
HET GEHEEL WORDT VERSTERKT EN
UITGEZONDEN...
SCHEMA BEELDBUIS.
lontennel
tech.-v.dijk
electronen
straal
I besturingj
fluores
cerende
laag
versterken
DE BEWEGING VAN DE STRAAL
(AFTASTING) MOET NAUWKEURIG
GELIJKTIJDIG (SYNCHROON) VER'
LOPEN MET DE AFTASTING IN
DE OPNEEMBUIS IN DE STUDIO.
DAARTOE WORDEN BEIDEN BE
STUURD DOOR EENZELFDE
SIGNAAL: HET SYNCHRONISATIE
SIGNAAL DAT WORDT
AAN
HET VOORNAAMSTE DEEL VAN
DE ONTVANGER IS DE BEELDBUIS.
DAARIN WORDT HET CAMERA
SIGNAAL OMGEZET IN EEN
ELECTRONENSTRAAL VAN WIS
SELENDE STERKTE, DIE DE
VOORWAND (HET SCHERM) TREFT.
DEZE IS VAN BINNEN BEDEKT
MET EEN FLUORESCERENDE LAAG
DIE ONDER INVLOED VAN DE STRAAL
LICHT GAAT GEVEN.
TOEGEVOEGD
Het strand van Positano is klein maar zonnig
Foto
Leidsch
Dagblad
I
