DEAN MARTIN
Een Zoeklicht
CACTUSSEN IN DE HERFST
ZATERDAG 31 OKTOBER
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 2
Hij verbaasde Hollywood en zich zelf
„eens stond golf
vooropnu film
v OP DE BOEKENMARKT)
"M j
--S-;
Acteur Anthony Franciosa speelt acteur
Hoofdpersoon
Hoewel Dean dus in „Career" een
flinke rol voor zijn rekening neemt, is
hij toch niet de hoofdpersoon in dit
drama, dat zich afspeelt in de toneel
wereld. Dat is zonder twijfel de .veel
belovende acteur van Italiaanse af
komst, Anthony Franciosa, die bijna
voortdurend in het beeld is.
Anthony speelt een rol, die hem op
het lijf geschreven lijkt. Evenals in het
normale leven is hij in deze film een
bijzonder fanatiek acteur, die lang en
hard moet vechten voor het succes.
DEAN MARTIN
gewijzigde omstandigheden
Dean Martin heeft niet alleen
Hollywood, maar waarschijnlijk
ook zichzelf verbaasd.
De filmwereld hield het hart
vast, toen ongeveer drie jaar ge
leden die geruchtmakende breuk
tussen hem en Jerry Lewis ont
stond.
Tien jaar lang had dit tweetal
als zingende clowns gedanst op
het pad van de minste weer
stand. Commerciële successen
hadden zij aan de lopende band
vervaardigd, maar de artistieke
waarde bleef ver beneden de
maat.
Bovendien, ook als persoon was Dean
Martin niet zo byster gezien. Men ver
weet hem luiheid, onstandvastigheid,
onbetrouwbaarheid, gebrek aan ver
antwoordelijkheidsgevoel, een te grote
liefde voor het geestrijke vocht en
meer van dergelijke niet benijdens
waardige eigenschappen.
Dean geeft thans grif toe schuldig
te zijn geweest. Hij weet maar al te
goed, dat hij toentertijd lui was en
gemakkelijk te beïnvloeden en dat hij
eigenlijk alleen maar belangstelling
had voor golf en pretjes, die met een
voldoende hoeveelheid alcohol overgo
ten waren.
„Maar vergeet niet, dat ik toen niet
van mijn werk hield. Ik voelde mij
diep ongelukkig. Ik had geen enkele
stimulans en bepaalde mij derhalve
maar tot mijn grote hobby: golf. Maar
gelukkig, die dagen zijn nu voorgoed
voorbij".
Grondig gewijzigd
Ja, de omstandigheden henben zich
wel grondig gewijzigd, waar het Dean
Martin betreft. Hij kan zich nu een
„gezeten" artiest noemen. Hij werkt
veel in dure nachtclubs, staat vaak
voor de televisiecamera's en is een
geregelde verschijning in de gr ammo-
foonplatenstudio's. Hij kan onmogelijk
alle aanbiedingen accepteren. Dat
heeft hem een bijzonder grote zeker
heid en onafhankelijkheid gegeven.
Zeker op filmgebied. Hij kan zich ver
oorloven een keus te maken .Wat hem
niet aanstaat wijst hij rustig af.
Enhij kan eerlijk zijn. Het doet
hem geen schade, als hij zegt, wat hij
denkt. Hollywood vraagt zich hardop
af ,waar Dean toch dat acteren geleerd
heeft, dat hij de laatste jaren heeft
laten zien. In de tijd, dat hij met Jerry
Lewis werkte had hij nimmer getoond
het werkelijk te kunnen.
Dean haalt de schouders op over
deze opmerkingen. „Ik weet er nog
niets van", verklaart hij. „Ik probeer
te denken als de figuur, die ik moet
uitbeelden, maar verder gaat het echt
niet. Alles, wat ik bereikt heb, heb ik
te danken aan de regisseurs. Zij deden
al het werk".
Ontkenning
Vanzelfsprekend staan er dan altijd
regisseurs gereed om het tegendeel te
beweren.
Maar tochIn de ontkenning van
Vincent Minelli schuilt iets van een
bevestiging: Hij is gemakkelijk te re
gisseren, want hij voelt aan, wat je
wil!"
En dan zyn we weer beland by de
strijdvraag, die zo oud is als het me
dium film zelf. Wordt de film alleen
gemaakt door de regisseur of wordt de
waarde mede bepaald door de presta
ties van de acteurs en actrices? Wij
persoonlijk huldigen het laatste stand
punt. Men kan toch moeilijk het dode
materiaal en de levende mens op één
lijn stellen! Zeker niet .wanneer er van
talent sprake is. Dan moet naar
ons gevoel de prestatie van de ac
teur of actrice mede bepalend zijn voor
de kwaliteit van het filmprodukt.
Heeft Dean Martin talent? Een
moeilijk te beantwoorden vraag. Uit
Deans woorden zou men kunnen op
maken, dat hij er zelf sterk aan twij
felt. Hij geeft immers de regisseurs alle
eer. „Maar misschien hebben zangers
wel een goed gevoel voor acteren", zo
merkt hij op en hij wijst op de suc
cessen, die Frank Sinatra, Bing Crosby,
Doris Day en andere vocalisten in
speelfilms hebben behaald. „En hoe
moet ik anders verklaren, hoe het de
laatste jaren met mij gelopen is?"
Wat anders
Zijn eerste „betere" werk leverde hij
in „The young lions". Toen volgde de
rol van een doorgewinterde gokker in
„Some came running" en daarna was
hij de aan de" drank verslaafde assis
tent-sheriff in „Rio bravo". En kort
geleden ging „Career" in première,
waarin Dean Martin de rol vertolkt
van een intigrerende toneelregisseur.
„Het was weer eens wat anders",
verklaarde hij- moet zeggen, ik heb
die film met veel plezier gemaakt.
Trouwens, ik heb nu veel meer be
langstelling voor mijn filmwerk gekre
gen door de interessantere rollen.
Zeker, ik neem nog wel eens de tijd
voor een partijtje golf, maar dat staat
nu niet meer voorop. Mijn werk komt
thans eerst!" En Hollywood verbaast
zich over de grote activiteit, welke
Dean Martin vandaag de dag aan de
dag legt.
als steward op een schip. Maar hij kon
zijn draai niet vinden. Tot hij op acht
tienjarige leeftijd heel toevallig tegen
een toneelrolletje opliep. Toen stond
zijn besluit vast, hij zou acteur worden.
inderdaad aanleg
Resoluut als hij was, stapte hij met
een maar op een toneelleraar af. Maar
die hooide tot zijn ontsteltenis, dat
Anthony in zijn jonge leven nog niet
eens een stuk gezien had. „Hij zond
mij weg om eens te gaan kijken bij
Jose Ferrer in „Cyrano de Bergerac".
En daarna ging ik naar elk toneelstuk,
als ik het maar even betalen kon".
De jonge Anthony toonde inderdaad
aanleg. Hij sloot zich na enige tijd
aan bij een toneelgroep, veroverde een
beurs voor een toneelstudie en begon
zo aan zijn carrière, die hem naar
Broadway en Hollywood zou leiden.
„Film is voor een acteur geen ver
starring, als hij zich maar niet alleen
tot het filmen bepaalt", meent Antho
ny. „Ik geloof, dat een acteur er goed
aan doet van alle mogelijke media ge
bruik te maken. Hij kan zich daardoor
steeds verbeteren".
toe, als je in iedere film dezelfde soort
rol speelt? De bewonderaars schijnen
er niet om te geven. Trouwens, vele
grote sterren zijn alleen zo groot ge
worden".
„Bovendien, als alles, ondergaat ook
de filmstijl steeds verandering. Dit is
nu eenmaal de eeuw van de speciali
satie en vele regisseurs geven liever
een contract aan iemand, die bewezen
heeft een bepaald type te kunnen uit
beelden, dan aan iemand, die zijn be
kwaamheid in deze nog moet tonen".
Neen, Joan houdt vol, dat het beter is
zich te houden aan een bepaald type.
Er zit, volgens haar, geld in. „De pro
ducers weten dan, wat de bewonderaars
willen en kunnen hun aandacht beste
den aan het zoeken naar en het uit
zoeken van geschiedenissen, die bij
deze vertolkers passen. En hoe dan ook,
het is het verhaaltje, dat ook in deze
dagen nog de doorslag geeft".
Geen type
Welk een verschil met de opvattin
gen, die Carolyn Jones erop na houdt.
Ook zij verschijnt in „Career" op het
witte doek. Als een resolute impresa-
Wel een type
In de film is Anthony getrouwd met
Joan Blackman, een knappe brunette.
Ze is de lieve echtgenote met veel be
grip voor de aspiraties van haar man,
maar wil tenslotte toch niet alles ac
cepteren. Echt een bijzonder „type"
vrouw, de schrik dus van vele actrices,
die er juist zorgvuldig voor waken een
type te worden. „Waarom eigenlijk",
vraagt Joan zich af. „Wat doet het er
ANTHONY FRANCIOSA
wispelturig
8 .Eindelijk eens een eerlijk portret
van een acteur", zegt Anthony. „De
gebruikelijke clichébeelden ontbreken
en duidelijk wordt aangegeven, dat de
acteur niet slaagt van de ene dag op
de andere. Het is ook geen kwestie van
een grammetje geluk, al moet dat er
bijkomen. De film laat de vaak zware
offers zien. die een man moet bren
gen om acteur te worden. Het is mis
schien geen prettige geschiedenis, maar
wel een eerlyke
Deze zoon van een Italiaanse aan
nemer in New York is een emotionele,
humeurige en soms zelfs wispelturige
jongeman. Geen gemakkelijk mens. In
zijn schooltijd blonk hy uit in de sport.
Het toneel interesseerde hem geen zier.
Ook niet, toen hij de schoolbanken
verlaten had. Hij zwierf wat rond en
viel van het ene baantje in het an
dere. Hij waste borden, plaatste zon
neschermen, probeerde als lasser een
boterham te verdienen en deed dienst
JOAN BLACKMAN
wel een type
CAROLYN JONES
geen type
rio. Dat was niet de rol, die producer
Hal Wallis voor haar bestemd had. Die
had haar de rol van de aan de alcohol
verslaafde actrice toebedeeld. Maar
Shirley MacLaine voelde meer voor
deze rol en dus ruilden de dames,
uiteraard met toestemming. Want Ca
rolyn wilde nu wel eens wat anders.
Ze had al zo vaak als een dergelijk
dametje een film volgemaakt en nu
kon ze voor de eerste maal in haar
loopbaan eens een behoorlijke vrouw
zijn. „Producers dachten aan mij al
leen maar wanneer ze een dronkaard,
een vampier of een vreemde schreeu-
werd nodig hadden. Kleurrijke rollen
ongetwijfeld, maar ze brachten mij
nergens .Ze werden er alleen ingezet
voor het komische effect of voor de
seks. Ik was een type en dat haatte ik".
Daarom hoopt Carolyn zo vurig, dat
ze mét „Career" bewezen heeft wat
meer mans te zijn.
„Wie weet", lacht ze. „Misschien
nemen ze mij dezer dagen nog eens
als een gevoelige, uiterst rechtschapen
echtgenote, die haar man en kinderen
bijzonder lief heeft en geen drank of
verdovende middelen gebruikt. Het zal
wel .een verandering zijn!"
Hans Martin. „Marianne". Leo
polds Uitgeversmij., Den Haag
1959.
Er zit toch iets onbillijks in hét ter
zijde schuiven van een groot deel van
het Nederlandse proza, omdat dat deel
niet in overeenstemming zou zijn met
de modernste stromingen. Met dat
grote deel bedoel ik natuurlijk die boe
ken, die wat kwaliteit betreft staan
boven de soort, die men met het be
faamde woord „kitsch" pleegt aan te
duiden. De boeken, die ik nu op het
oog heb. zijn de goed geschreven, goed
doordachte, psychologisch aanvaard
baar gemaakte romans, die evenwel,
wat hun onderwerp betreft, niet mo
dern zijn in de zin van op het ogen
blik de voorkeur hebbend. Indien
echter deze niet moderne romans goed
zijn in de zin, die ik hierboven heb
aangeduid, dan is er geen reden om
ze op andere gronden te verwerpen.
Zomin als men in een maatschappij
de rustig levenden (rustig, soms alleen
in het oog van de buitenstaander) zou
afwijzen 'ten gerieve van de rustelozen.
Er is plaats voor allen, zou ik zeggen.
Dat bij lezers en critici de persoon
lijke voorkeur kan uitgaan naar mo
derner werk naar werk met een nieuwe
kijk op de oude zaken, is begrijpelyk,
maar het is iets, dat eigenlijk niet te
maken heeft met de kwaliteit van dat
andere soort proza, mits dit laatste
zich zo weet aan te dienen, dat het de
lezer overtuigen kan.
Dat laatste nu, overtuigen, doet de
nieuwste roman van Hans Martin Ma
rianne" genaamd, zonder twijfel. Want
deze roman voldoet aan de criteria
van goed geschreven zijn, goed door
dacht zijn en psychologisch aanvaard
baar zyn. De jonge vrouw Marianne,
die wij volgen van haar schooltijd tot
haar middelbare leeftijd, is een mens,
dat interessant genoeg is om er zich
mee bezig te houden. Haar leven is
door haar afkomst, door het gedrag
van haar ouders en door haar mislukte
huwelijk moeilijk en in bepaalde zin
ook avontuurlijk. De schrijver weet de
loop van dit levenslot logisch uit een
en ander te laten voortvloeien. Men
begrijpt de gang van zaken en men
voelt dat het leven van deze Marianne
zó en niet anders heeft kunnen zijn.
Daarom noem ik de roman .Marianne"
een goed boek. Dat deze figuur niets
uitzonderlijks vertoont, dat zij geen
eigenaardig karakter heeft en met
haar twee benen op de goede wijze op
de grond staat, dat zij, kortom, een
Nederlandse burgeres uit het goede
hout gesneden is, maakt haar volgens
mij aanvaardbaarder (aanvaardbaar
via het exposé van deze roman, bedoel
ik) dan de kitschdames van een Sagan
b.v. Deze laatste heeft mij met al haar
gewaagdheden en kwasi-diepe tragiek
nog nooit kunnen overtuigen van de
echtheid van haar sujetten. Sujetten,
die m.i. gebaseerd zijn op de wensdro
men van een onvolwassene.
Ik geef toe, dat het opwindender kan
zyn om over bepaalde al of niet be
dachte milieus in Parijs te lezen in-
plaats van over ons eigen minder hec
tische bestaan in Nederland. Dat doet
evenwel aan de kwaliteit van een
roman als deze „Marianne" niét af.
Eloise Jarvis Mc Graw. „De
Vrouwelijke Farao". Van Holke-
ma en Warendorf, Amsterdam z.j.
Deze roman is een goed voorbeeld
van een boek, dat niet overtuigt en
dat terwijl het onderwerp zelf zodanig
Cactussen en vetplantjes ver
langen eigenlijk een speciale be
handeling in de herfst, en dat
wil zeggen: er zo weinig moge
lijk aan doen. De meeste soorten
gaan nu min of meer rusten en
dan mogen ze niet zo veel water
meer hebben. Het kweken van
cactussen en vetplantjes is wel
een aardige liefhebberij; er is
zelfs een speciale vereniging
„Succulenta" op dit gebied, doch
men maakt er dikwijls grote
fouten mee. Over het algemeen
geeft men de succelenten in de
zemer veel te weinig water en
's winters te veel. Heus: het zijn
niet allemaal echte woestijn-
planten en de meeste soorten
vinden het 's zomers wat prettig
als ze eens begoten worden en
behoorlijk water krijgen. Nu zal
men echter de watergift aan
zienlijk moeten beperken; men
kan voorlopig volstaan met ze
éénmaal per veertien dagen een
beetje water te geven en dat kan
men geleidelijk nog verminde
ren. De bemesting dient men in
de wintermaanden ook geheel
achterwege te laten; dat kan
men beter 's zomers doen.
Cactussen hebben nogal eens
last van wolluis; die zitten
meestal op een plaats, dat men
er niet zo gemakkelijk bij komen
kan. Er zijn vele goede middelen
om die luizen te bestrijden, doch
van vele moet men grote hoe
veelheden aanschaffen en heeft
men maar kleine nodig. En dan
wordt het te kostbaar en komt
er niets van. Poliflor-zomer
wordt in kleine flesjes verkocht.
U kunt het bij de zaadhandel
bestellen. Maak een oplossing
van twee en een half procent en
besproei de planten er mee. Doe
dat niet in de volle zon, doch
liever tegen de avond. Na tien
dagen zal men het sproeien
moeten herhalen.
„Koppige" luizen zal men niet
zo gemakkelijk tussen de stekels
kunnen bereiken; er is echter
wel een middeltje ze te raken.
Met een fijn penseeltje worden
de luizen dan even met de op
lossing aangestipt en dan ster
ven zij vrij snel.
Cactussen moeten in deze tijd
van het jaar ook niet vei pot
worden. Als ze een groter potje
nodig hebben, kan men ze beter
vroeg in het voorjaar verpotten,
dus aan het begin van de nieuwe
groeiperiode. Zorg dan voor
voedzame grond. Eigenlijk is de
gewone bloemistengrond niet
best; het moet een mengsel zijn
van rulle kleigraszodengrond;
dus verteerde graszoden, wat
oude koemest en veel metsel-
zand. U kunt er ook nog gewone
tuingrond doorheen doen.
G. KROMDIJK
is, dat het ieders belangstelling be
hoort op te wekken. Deze schrijfster
heeft zich gewaagd aan een levensbe
schrijving van de mysterieuze vrouwe
lijke farao, Hatsjepsoet. Deze heeft
Egypte omstreeks de veertiende eeuw
voor Chr. met bekwame hand bestuurd
en het land in vrede tot voorspoed ge
bracht. Er zij gezegd, dat er weinig
historisch vaststaat over deze figuur.
Iets wat echter een auteur nog niet
het recht geeft om er maar op los te
fantaseren. En zelfs d&t zou nog niet
zo erg zijn in dit geval, indien men
al lezende ook maar enigszins het ge
voel kreeg van: ja, dat is wel aan
vaardbaar.
De schrijfster zelf moet ook eniger
mate nattigheid gevoeld hebben, want
zy biedt de heren Egyptologen nederig
excuus aan en zegt niet verder te heb
ben willen gaan dan: ,En als het nu
eens op deze wyze gebeurd was?"
Ondanks deze bescheidenheid moet
ik toch zeggen, dat ik ervan overtuigd
ben geraakt, dat het zo bepaald niet
gebeurd is. Ik kan heus niet aanvaar
den, met de beste wil niet, dat het
faraonische hof van de achttiende
dinastie zo als twee druppels water
leek op een burgerfamilieklusje, waar
de koningin met het koosnaampje
Sjesoe werd aangesproken. Waar men
vloekte „by Pta's baard!" Waarin de
koningin op het ene moment tegen
haar architect zegt: Ja, ik ben al een
week of wat in blijde verwachting" en
op een ander: .Mijne Majesteit be
haagt het nu goud uit te delen". Neen,
volgens mij komt deze voorstelling van
zaken bepaald niet overeen met de
mentaliteit van deze oude Egyptische
vorsten, wier forminabele megalomane
nalatenschap nog steeds voor iedere
toerist te bezichtigen is. De schrijfster
is overigens enigermate geëxcuseerd:
wij kunnen ons van dat leven nauwe
lijks meer een voorstelling maken
waarom er zich dan aan gewaagd?
CLARA EGGINK
Kies Uw voeding met overleg
Het Voorlichtingsbureau voor de
Voeding meldt:
Iedereen constateert op zijn tijd, dat
het leven duur is. De huisvrouw merkt
het aan haar inkopen voor de dage
lijkse maaltijd, waaraan een vrij groot
gedeelte van het inkomen wordt uit
gegeven. Wij kunnen het zonder meer
met elkaar eens zijn, dat het zaak is,
dat gedeelte dan zo goed mogelijk te
besteden. Bezuinig daarom liever niet
op het gebruik van bepaalde levens
middelen. Wie een goede voeding wil
samenstellen, zal bij voorkeur dagelijks
gebruik maken van
a 3/4 1. melk of melkprodukten,
zoals karnemelk en yoghurt.
een portie aardappelen, groente en
eventueel fruit.
1 k 2 plakjes kaas en een stukje
vlees of een vleesvervanging, zoals
vis, ei, peulvruchten of af en toe
een melkgerecht
margarine of roomboter.
bruine broodsoorten of grove bind
middelen, zoals b.v. havermout, gort.
boekweit en gaar tarwegries.
Waar U wèl op kunt bezuinigen, is op
het gebruik van suiker, zoete brood
belegsels, snoepgoed, gebak, spek, olie
en vet. Produkten, die voor een goede
gezondheid van minder belang zyn en
onze voeding vaak onnodig duur
maken.
Inkopen met kennis van zaken.
Om onze uitgaven aan de voeding
zoveel mogelijk aan te passen aan de
inhoud van onze portemonnee, moe
ten wij met overleg inkopen. Mogen we
U een paar wenken aan de hand doen?
Losse melk is voordeliger dan flesse-
melk en kan, nadat hij gekookt is,
uitstekend verwerkt worden in kof
fie, pap en pudding.
Koffiemelk kan de voeding onnodig
duur maken en is wat voedings
waarde betreft niet te verkiezen
boven de gewone melk.
Een gedeelte van de melk kan door
de goedkopere karnemelk vervangen
worden.
Groente en fruit zyn in het seizoen het
goedkoopst. Hoe verleidelijk ook,
primeurs, blik- en diepvriesgroente
en -fruit kunnen beter wachten tot
een speciale gelegenheid.
Een rauw groenteslaatje kan af en
toe de plaats van fruit innemen.
Vlees, vis, kaas, ei en peulvruchten
kunnen elkaar vervangen, wat voe
dingswaarde betreft.
Zo kunt U in plaats van 75 gr.
vlees, 50 gr. kaas, 150 gr. niet-
schoongemaakte vis of 75 100 gr.
vis zonder graat, 1 of 2 eieren of
100 gr. peulvruchten gebruiken.
Het maakt overigens in voedings
waarde geen verschil of U dure dan
wel goedkope soorten kaas, vlees of
vis kiest. Alleen de zeer vette vlees
soorten hebben weinig „opbouwendé"
waarde voor ons lichaam.. Wanneer
lever en nier goedkoop zijn, profi
teert U daar dan ook speciaal van.
Zij zijn zeer rijk aan vitamines en
voedingszouten.
Af en toe kunt U deze levensmid
delen vervangen door een melkge
recht, b.v. een stevige pap als toetje.
Ook of U dure dan wel goedkopere
margarine neemt maakt voor de
gezondheid weinig verschil.
Bruine broodsoorten en grove bind
middelen zijn waardevoller en bo
vendien soms goedkoper, dan het
lichtere brood en de sterk gezuiverde
graanprodukten.
Door het maken van een boodschap
penlijstje en door het vergelijken van
kwaliteit, voedingswaarde, smaak en
prijs van de levensmiddelen kunt U
onnodige uitgaven voorkomen.
Zet U b.v. eens naast elkaar de prijs
van:
koffiemelk en losse melk
koffiepoeder en koffiebonen
luxe witbrood en regeringsbrood
dure primeurs en goedkope groen
ten en vruchten van het seizoen
vruchtenjam en huishoudjam
verpakte soepen en soep van verse
groente, met of zonder vlees bereid,
soepballetjes in blik of glas en zelf-
bereide gehaktballetjes.
Doe met overleg uw inkopen en wees
er zeker van, dat het geld aan da
voeding, goed besteed is.
