ORANJE VERPLETTERT BELGEN
IN FEYENOORD STADION: 9-1!
Drie gave doelpunten in eerste zes minuten
Wilkes: „Wij waren zo goed...""
Tja
„Het record"
Elek Schwartz: Jk geloof dat de
Belgen ons hebben onderschat
Opgericht 1 maart 1860
Maandag 5 oktober 1959
Vierde blad no. 29864
Advertentie
Zie advertentie op pagina 4, 4e blad.
RotterdamAntwerpen
Afscheid van een
traditie....
(Van onze correspondent)
De zestigste Rotterdam-Antwerpen
zaterdagmiddag met 20 door
Rotterdam gewonnen Is meteen de
laatste geweest van deze reeks. Zowel
de Entente Anversoise als de Afdeling
Rotterdam van de KNVB zijn het er
over eens, dat de traditie moet wijken
voor de nuchtere werkelijkheid en er
voor deze wedstrijd een nieuwe for
mule moet komen.
Het „afscheid" geschiedde op de dag
van de zestigste wedstrijd, op de dag
van feestelijk eerbetoon door het ge
meentebestuur en onder het oog van
circa tienduizend Rotterdammers, cüe
naar Spangen waren gekomen om de
groenwitten met 20 van de Sinjoren
te zien winnen. Al was dit aantal niet
zo slecht, toch kan het de heren Bijloo
en Collin, als exponenten van Rotter
dam en Antwerpen niet tot andere ge
dachten brengen. De moeilijkheden ora
ee zo sterk mogelijk elftal te formeren
zijn te groot en men wil het graag eens
anders gaan doen.
Wat de wedstrijd betreft men had
voor dit besluit moeilijk een betere dag
kunnen kiezen. Uit de zo lange reeks
was het een van de minst interessante
ontmoetingen een ontmoeting, lie
pas een kwartier voor tijd wat kleur
kreeg door twee doelpunten van Da
niels. Nee. dan maar liever geen tra
ditie. doch een wedstrijd, waarin Cop-
pens, Moulijn. Rijvers en noemt u ze
maar op, meedoen.
Hattricks van Faas Wilkes en Van der Kuil
(Van onze sportredacteur)
Een volkomen waanzinnig gruwelstuk.
Dat waren de eerste zes minuten van de 89ste
derby der lage landen voor de Belgische suppor
ters. Het waren zonder twijfel de bitterste-minu
ten in het leven van Constant Vandenstock, de
kleine grijze bierbrouwer en samensteller van de
ploeg der Rode Duivels, die met ontzetting en
verbijstering de Belgische defensie zag wegspoe
len voor de vloed van sublieme Oranje-aanvallen.
Na zes minuten spelen was Nicolay de wan
hoop al nabij.
Machteloos had de debuterende Belgische doel
man moeten toezien hoe in de derde minuut een
razendsnel gestarte Kees Rijvers een verrassend
fraaie dieptepass van Moulijn achter de totaal
verslagen Belgische verdedigingslinie had opge
pikt, hoe de razende beentjes van de kleine
Feijenoorder daarna nog drie, vier passen maak
ten vóór die gloeiende kogel kwam die de 60.000
Met deze zo snel verkregen 30 voorsprong als we ons niet vergissen een
record in de Nederland—België-reeks was in feite de wedstrijd afgelopen.
Want men kon de resterende 84 minuten, waarin een schamel spelend en weer
loos Belgisch elftal met de moed der wanhoop, tevergeefs trachtte de overmacht
en superioriteit van het Oranjeteam te breken, nog maar nauwelijks een wed
strijd noemen.
Deze trage Belgische ploeg vooral de defensie kwam tempo tekort moest
ov,r de gehele linie deemoedig het hoofd buigen voor de excellerende Neder
landse formatie. Dit Oranjeteam had de prikkel om Ie winnen en bovendien de
klasse. Zowel aanvallend als verdedigend. De macht, die de vijf aanvallers ont
plooiden, was verschrikkelijk en voor de defensie der Rode Duivels onaantastbaar.
Daaraan kon zelfs „vedette" Rik Coppens niets veranderen.
Het verschil in klasse kwam tot uitdrukking in een 9—1 score. In zekere zin
nog geflatteerd voor de Belgen. Want het was meer bij de gratie van de Oranje-
schutters, die logischerwijze verzadigd raakten en de teugels veelvuldig sterk
lieten vieren, dan aan de eigen verdienste van de Belgische verdediging te
danken, dat het bij negen doelpunten bleef. Als de Oranje-aanval de reeks
opgelegde kansen wij denken daarbij in het bijzonder aan de eerste vijftien
minuten van de tweede helft benut had, zou de score ruim de dubbele cijfers
hebben bereikt.
verrukte Nederlanders in het Feijenoord Stadion
juichend voor de eerste maal van hun plaatsen
deed veren.
In wanhoop hief Nicolay beide armen boven
het hoofd. Men had er geen oog voor. Een minuut
later omspeelde Tonny van der Linden, nadat
een pass van Kees Rijvers hem in kansrijke positie
had gebracht, zowel Thellin als stopper Claes en
kon Nicolay opnieuw de bal uit de Belgische
touwen halen. De derde Nederlandse treffer kwam
in de zesde minuut. In een flits vloog Coentje
Moulijn langs rechtsback Wauters en de harde
trekbal van de „ongrijpbare" Feijenoorder bracht
rechtsbuiten Piet van der Kuil in vrije schiet
positie. De PSV'er schoot het leer eerst nog tegen
de paal, maar hij kreeg hèt terug en richtte toen
beter.3—0. Het Belgische elftal was knock
out.
Tja, wat moeten we eigenlijk over
deze derby schrijven?
De wedstrijdbeschouwing is een vrij
dorre opsomming van de doelpunten.
Spanning zat er niet in. De techniek en
tactiek van de Nederlanders waren su
perieur. Men kon tegen deze stuk ge
speelde Belgische ploeg eigenlijk alles
doen wat men wilde.
Uitgezonderd Coentje Moulijn, die
overigens van verscheidene doelpunten
de grondlegger was en die na rust Wau
ters met flitsende rushes totaal ontmoe
digde, scoorden alle aanvallers. Pietje
van der Kuil en Faas Wilkes, de grote
organisator en technicus, namen elk
een hattrick voor hun rekening, waar
door laatstgenoemde nog maar één doel
punt verwijderd is van Abe Lenstra's
nationale topscorersrecord. „Spaanse"
Faas, nog altijd onbegrijpelijk snel voor
zijn leeftijd, mikte daar duidelijk op en
zou met wat meer geluk de Fries al in
deze wedstrijd onttroond hebben.
Zelfs Jan Klaassens, een briljante
Klaassens, want wat deze blonde Feije
noorder op het middenveld aan werk
verzette, was werkelijk formidabel, nam
een treffer voor zijn rekening. Om pre
cies te zijn: de achtste. Het was Klaas
sens' eerste doelpunt in een interland
wedstrijd. Lange Jan trok in de tweede
helft dikwijls mee ten aanval, in welk
geval de enorm hard werkende Rijvers,
de motor van de ploeg, hem in de mid
denlinie verving. Het liep allemaal auto- i
matisch en soepel en juist dit prachtig
elkaar aanvullen en het zeer hoge tem
po, waarin dit gebeurde maakte de Ne
derlandse ploeg tot zo'n krachtig ge
heel.
Wij waren zo sterk
Men gaat zich vanzelfsprekend
afvragen, na zo'n wedstrijd, waarin
het scorevèrschil zo groot is. was
onze ploeg zo sterk of teas de tegen-
si ander zo zwak? Wel, Faas Wilkes
zei na afloop gedecideerd: ..Wij wa
ren zo sterk". Volgens Wilkes' me
ning was deze Belgische ploeg be
slist niet veel zwakker dan de elftal
len, die de Rode Duivels de laatste
jaren op de been brachten. Faas
vertelde: „dit is de sterkste Neder
landse formatie waarin ik ooit ge
speeld héb
Wel. men kan haast niet anders doen
dan deze mening delen, want niet alleen
in de aanval was de samenwerking
voortreffelijk, ook in de defensie was dat
het geval. Jan Notermans maakte het
Rik Coppens, die wat zwaarlijvig wordt
en wat teveel alleen op zijn grote rou
tine gaat drijven, bijzonder lastig, Cor
van der Hart, die de dreigende concur
rentie van comingman Hans Kraay niet
onderschat, speelde tot de laatste mi
nuut toe rustig en geconcentreerd en
de atletische backs Kuys en Wiersma
hielden de Belgische vleugelspeler Goey-
vaerts en Jurion voortreffelijk in be
dwang.
Invaller
Overigens moest Jurion na een kwar
tier spelen in de tweede helft met een
blessure de strijd staken. Reglementair
moesten de Belgen toen met tien man
verder spelen, maar na een kwartier
praten tussen de officials langs de
kant, maakte men van Nederlandse zijde
een groot gebaar en schoof men het
FIFA-reglement terzijde. Weliswaar
protesteerde Cor van der Hart en vond
ook de Engelse arbiter Kelly, die zijn
verhinderde landgenoot Ellis verving,
het een vreemd geval, maar nadat
coach Elek Schwartz vaderlijk met zijn
hand had gewuifd „dat het goed was",
kon invaller Delire van Olympic Char-
leroy aan het spel deelnemen. Delire
ging midvoor spelen, Goeyvaerts ver
huisde van de rechtsbuiten- naar de
linksbuitenplaats en Coppens en Houf
schoven een plaatsje op. Het was - op
vallend - juist deze invaller die wat
meer vaart in de slecht combinerende
en schietende Belgische aanval bracht,
waardoor doelman Eddy Pieters Graaf
land in de laatste 20 minuten ook nog
een kans kreeg om zijn talenten te to
nen. Om met lof te slagen.
Overtreding
Het was jammer, dat Pieters Graaf
land zich in dié periode even vergat.
Twee minuten lang heeft er zon
dag in Rotterdam naar uitgezien
dat het record van 1936, toen Ne
derland op 29 mei mot 80 van de
Belgen won, %ou wnVen verbeterd.
Het doelpunt invaller
Delire de stan<* 42e minuut
van de tweeae nelft op 9-1 bracht,
maakte dat het Nederlandse elftal
niet verder kwam dan een evena
ring.
Opvallend is voorts dat in de wed
strijdenreeks tussen Nederland en
Belgie het Oranjeteam zevenmaal
met vijf of meer doelpunten ver
schil won en dat de Belgen daarin
maar driemaal slaagden (1906 Ant
werpen 5-0, 1940 Antwerpen 7-1,
1950 Antwerpen 7-2).
De beste prestaties van Nederland
zijn:
4 oktober 1910:Haarlem Nederland
Belgie 7-0; 3 mei 1925: Amsterdam
NederlandBelgie 5-0: 11 maart
1934: Amsterdam NederlandBel
gie 9-3; 29 mei 1936: Amsterdam
NederlandBelgie 80; 27 februari
1938: Rotterdam NederlandBelgie
72; 13 april 1958: Antwerpen Bel
gieNederland 27; 4 oktober 1959
Rotterdam NederlandBelgie 91.
Toen de felle Delire hem namelijk om
speelde, hield de Feijenoord-doelman de
Belg bij het shirt vast. De goed leiden
de arbiter Kelly paste de voordeelregel
toe en liet doorspelen, omdat Rik Cop
pens vrij voor het verlaten Nederlandse
doel stond en Delire erin slaagde, de
handicap van een aan zijn lichaam ruk
kende doelman ten spijt, het leer naar
de Antwerpenaar te plaatsen. Dat Cop
pens de doodgemakkelijke kans ver
prutste door de bal tegen de bovenlat
te schieten, was weliswaar niet de schuld
van de heer Kelly, maar deze had naar
onze smaak deze zware overtreding van
Pieters Graafland toch beter met een
penalty kunnen bestraffen.
Als we dan nog even onze kri
tische blik over de Nederlandse aan
val laten gaan. moeten we consta
teren, dat midvoor Tonny van der
Linden, ondanks zijn gave doelpunt,
toch wel enigszins heeft teleur-
steld. De Utrechtse speler paste niet
altijd in de intelligente combinaties,
liep te dikivijls in de fuik van de
Belgische buitenspelval en miste net
iets teveel gemakkelijke kansen.
Maar laten we terugkeren naar het
wedstrijdverloop. Na de eerste vuursto
ten van de oranje aanvalslinie, die. zo
als in de aanhef gezegd, treffers ople
verden van Rijvers, v. d. Linden en v.
d. Kuil, nam men er aan Nederlandse
zijde even zijn gemak van. Weliswaar
slingerde Wilkes zich op weergaloos
handige wijze door de Belgische verde
diging. maar in dit geval kon Nicolay
een vierde treffer voorkomen door de
bal corner te slaan. Aan de andere kant
kreeg ook Wegria, op een pass van Cop
pens, een kansje, maar de linksbinnen
van de Rode Duivels, de schutter van
de Belgische ploeg, schoot naast.
Bezieling
In de 20ste en 21ste minuut maakte de
bezieling zich weer meester van de Ne
derlandse aanval. Prachtig combinerend
sneden Faas Wilkes en Rijvers door de
Belgische verdediging en eerstgenoem
de rondde dit fraaie staaltje voetbal af
met een vierde treffer. De protesten van
de Belgen voor buitenspel werden door
de heer Kelly weggewuifd. Direct daarop
Prijzende stemming in de kleedkamers
Rik Coppens; „voortreffelijk die Notermans. Ik mag graag tegen
hem spelen. Hij voetbalt tenminste en speelt de bal, niet de man.
Jan Notermans: „Moeilijke wedstrijd? Toen Cor van der Hart kans
zeg Wegria te „pakken" was het gebakken. Overigens is het wel
moeilijk spelen tegen Coppens, steeds weer die hinderlijke free kicks,
weinig lol aan. En altijd maar duwen met het lichaam.
Maar goed, de „directe" tegenstanders Jan Notermans en Rik Cop
pens mogen het dan niet direct met elkaar eens zijn, verder was men
zowel in de Nederlandse als in de Belgische kleedkamer bijna een
stemmig in zijn oordeel.
Unaniem prezen de „acteurs" het spel
van de Nederlandse voorhoede. Faas Wil
kes was wel het meest uitbundig in zijn
oordeel. „Nog nooit heb ik in een Neder
lands elftal met zo'n goede voorhoede
gespeeld. Vijf spelers die allemaal doel
punten kunnen maken. Ik weet het, tegen
Saarland 6chreven de kranten over on
macht van de tegenstanders en misschien
moet ik dat morgen ook weer lezen.
Maar geloof me. die negen doelpunten
lagen niet voornamelijk aan het teleur
stellende Belgische spel. Tegen Duits
land over twee weken wordt het natuur
lijk heel wat moeilijker. Maar echt, ik
heb er wel vertrouwen in.-».."
Ook Cor van der Hart had groot ver
trouwen in de Nederlandse aanval. „Ik
had niet graag tegen onze voorhoede ge
speeld Echt niet". Daarna ging de Ne
derlandse stopper de Belgische journa
listen uitvoerig inlichten over het „ge-
val-Delire".
Kees Kuys was ook al een en al tevre
denheid: „Ja, een prachtig verjaardag-
geschenk", zei de altijd even rustige
linksback, die zondag niet alleen zijn 28e
verjaardag vierde, doch die dag tevens
jubilaris was. Deze 89e derby der lage
landen was namelijk de 30e interland
voor Kuys. „Weet je wat ook heel belang
rijk was? dat was de steun die wij ach
ter van Kees Rijvers hebben gehad. Het
maakte dat je veel gemakkelijker kon
spelen".
„Een goede wedstrijd", was ook het
oordeel van Gerrit Schulte, die als een
van de eersten de spelers in de kleed
kamer kwam feliciteren met deze grote
zege.
DAN MOET JE GEK ZIJN
Bondscoach Elek Schwartz kwam tijd
te kort om alle vragen te beantwoorden.
„Natuurlijk had ik geen 91 overwin
ning verwacht. Welke trainer verwacht
nu negen doelpunten. Dan moet je gek
zijn ofEven zocht de bondscoach
een nog sterker superlatief, doch
Wilkes heeft gescoord en Coen
Moulijn (links), de op de foto niet
geheel zichtbare Kees Rijvers en
Roel Wiersma (rechts) maken een
vreugdedans rond de trots lachende
Faas.
Onvermijdelijk
Nieuwe Nederlandse doelpunten waren
echter onvermijdelijk. De overmacht was
te groot. En zij kwamen ook. In de 25ste
minuut wéér een scherpe rush en een
dito - overbekende - trekbal van Mou
lijn. Via v. d. Linden belandde het leer
bij Faas Wilkes, die er rustig zijn schoen
tegen zette en het halve dozijn vol
maakte: 60. En In de 27ste minuut
wandelden Wilkes en Rijvers weer eens
door de Belgische defensie. Wilkes sloot
de knappe combinatie af met een vry
zacht schot de toesnellende rechts
half Hanon gaf het laatste tikje tegen
de bal: 7—0.
Na een goed schot van Houf, die na
het invallen van Delire op de rechts
buitenplaats was gaan opereren - Eddy
Pieters Graafland tikte het leer corner -
en het incidentje tussen de Nederlandse
doelman en Deüre, waarover wij reeds
vertelden - kwam de kans voor Jan
Klaassens, waarop hij vrijwel de gehele
tweede helft had lopen loeren. Met een
ferm schot nam de briljante Oranje
linkshalf nummer acht voor zijn reke
ning. Nóg was de koek niet op. Nadat
Nicolay een loeiend schot van Wilkes
prachtig had gestopt moest de Belgische
doelman kort daarop zwichten voor een
droog schot van Pietje van der Kuil, die
een fraaie pass van Wilkes ineens op de
schoen nam: 90.
„Tien, tien"
Een, gelukkig, klein deel van het pu
bliek, begon toen „tien, tien" te schree-
wen, maar nadat de directie van het
Feijenoord Stadion de toeschouwers ver
zocht had „sportief te blijven en op
merkingen over de stand voor zich te
houden", verstomde dit spreekkoortje
snel.
Tenslotte hadden de Belgen toch nog
het laatste woord in dit spel van kat en
muis: enkele minuten voor het einde
slaagde Delire erin, dankzij een pass van
de fel doorzettende Coppens, de eer voor
de Belgische ploeg te redden. Zover men
althans nog van eer kon spreken
Een beeld van de totale ontredde
ring in de Belgische verdediging:
Faas Wilkes scoort het zesde doel
punt voor Oranje
toen hij dat niet snel genoeg vond ging
hij maar door. „Ik geloof dat de Belgen
ons hebben onderschat. Zij hebben ge
dacht aan die 2—2 van het voorjaar in
Amsterdam. Toen waren we nog geluk
kig ook. Ze hebben niet gedacht aan
onze goede wedstrijden tegen Schotland,
Turkije en Bulgarije. Ons spel was ge
baseerd op plaatswisseling en daardoor
is de Belgische verdediging helemaal
stuk gespeeld En wat ik van Coppens
vond? Natuurlijk, het is nog altijd een
groot speler. Maar hij is toch teveel een
.truqueur". Ik had een overwinning ver
wacht, zo van 32 of 21. Ik wist dat
Saarland geen toeval was. niet slechts
een overwinning dank zij slechte tegen
standers. Trouwens, laten we eerlijk zijn,
negen doelpunten tegen welke tegen
standers ook, is op zich al een goede
prestatie
Het Russische voetbalelftal heelt
zaterdag te Peking met 10 gewonnen
van het team van communistisch China.
Het beslissende doelpunt werd door
linksbuiten Anatoli Ilyin gescoord.
plaatste Rijvers met een prachtige pass
het leer diep in de achterhoede van de
Rode Duivels-ploeg en de met een vlijm
scherpe sprint in de bres duikende Van
der Kuil gaf Nicolay geen schijn van
kans: 50.
Daarna was aan de andere kant Weg
ria eenmaal Cor van der Hart te vlug
af, maar de Belg was niet bij machte
dit juweeltje van een kans af te sluiten
met een schot
Voor de rest was het alles Oranje wat
de klok sloeg. Knap werk van Wilkes
bracht v. d. Linden in vrije positie, maar
de DOS-midvoor schoot slordig naast en
Faas zelf. nadat hij zich met een han
dige schijnbeweging los had gemaakt
van zijn bewakers, werd op het kritieke
moment gevloerd
Gemiste kansen
Ook na de hervatting liet de Neder
landse aanval tal van kansen onge
bruikt voorbijgaan. Moulijn kwam al
leen voor Nicolay, maar schoot het leer
precies in de handen van de Belgische
doelman. Een schot van Wilkes sprong
van de binnenkant van de paal terug in
het veld en Toen Faas zich opnieuw door
de Belgische verdediging had gewerkt,
werd tot tweemaal toe op een haast on
mogelijke wijze de bal door een verde
diger van de doellijn weggehaald. Toen
kort daarop Wilkes opnieuw langs Thel
lin gleed, bood hij v. d. Linden een niet
te missen kans, maar wéér schoot de
Utrechtse midvoor onbeheerst naast.
Vervolgens kon Nicolay, languit vallend,
het leer van de schoen van de toe
stormende Moulijn plukken, daarmee
een zeker doelpunt voorkomend.
Er kwam even opluchting voor de
wanhopige Belgen, toen in de dertiende
minuut Goeyvaerts een knap schot los
liet. Pieters Graafland tikte het leer
echter fraai corner.
