Niet minder dan 5 gastdirigenten
zullen zicli komen presenteren
Ceta-Bever VLEKKENPASTA
FILMS
Jeugdorkest en Drumband De Burcht
viert binnenkort eerste lustrum
PLASTI
COLOR
Enige interessante noviteiten
naast vele bekende composities
Een bezoek aan liet Jammerdal
der vluchtelingen in Oostenrijk
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 5 september 1959
Tweede blad no. 29840
Residentie-orkest in komend seizoen
Ook de solisten beloven groot luistergenot
Ook in het komende muziekseizoen zal het Residentie-Orkest, gelijk
sinds zo vele jaren, met een eigen serie van acht concerten in onze
stad vertegenwoordigd zijn, terwijl het bovendien viermaal zijn mede
werking zal verlenen aan de'concerten van K. en O.
Tijdens een persconferentie heeft directeur Brederode naar aange
name traditie een uiteenzetting gegeven over de komende programma's,
die enkele interessante premières bieden.
Noviteiten zullen ook nu weer op beperkte schaal gegeven worden,
teneinde het publiek niet met een overlading daarvan te „verontrus
ten". Maar de premières, waarmee de luisteraars zullen kennis maken,
mogen er zijn!
Dat kan men zonder voorbehoud zeggen! Behalve Van Otterloo,
treden op beide series tezamen niet minder dan vijf gastdirigenten op,
hetgeen wel eens verfrissend werken kan.
Mer" van Debussy. Het programma van
het populaire concert is nog onbekend,
Dean Dixon dirigeert op 18 februari o.a.
het vioolconcert van Prokofjef met Berl
Senofsky als solist.
Het laatste K. en O. concert onder
directie van Van Otterloo brengt Beet-
hovens „Vierde Pianoconcert" met Cor
de Groot als solist, alsmede de niet min
der dan 78 minuten durende Vijfde
Symfonie van Mahler, hetgeen zeker
voor onze stad als een gebeurtenis aan
gemerkt mag worden.
Men ziet dus: het Residentie-Orkest
krijgt dus in het komende muziek
seizoen weer een eervolle taak te ver
vullen.
Wü verheugen er ons op dit ver
maarde ensemble opnieuw in onze
stad te mogen begroeten!
Advertentie
VRAAG KLEURADVIES EN FOLDER
BIJ PLASTICOLOR NEDERLAND N.V.
Singel 514 - Amsterdam
De „Hongaarse" violiste Johanna
Martzy, in onze stad sinds lang ten
hoogste gewaardeerd, zal de soliste zijn
op het eerste concert (29 oktober). Van
haar hand weer eens het bekende
Vioolconcert van Max Bruch te horen,
zal zeker niet tot teleurstelling leiden
Op dit eerste programma staan voorts
Diepenbrocks „Marsyas-Suite", Frans
beïnvloed en met een verrukkelijke
vioolsolo, te spelen door een der con
certmeesters. Deze suite is minder be
kend dan zijn „Elektra". In verband
met het Mahlerjaar (Mahler werd in
1860 geboren) wordt het programma be
sloten met diens Eerste Symfonie.
Een ex-prins in werkelijkheid is de
formidabele ex-Russische pianist Nikita
Magaloff. Hij speelt op het tweede con
cert (19 nov.) het nog zelden gehoorde
vijfde pianoconcert van Prokokjef;
voorts worden die avond het „Diverti
mento" voor koper en slagwerk van
dirigent Van Otterloo en Tsjaikowsky's
„Vierde Symfonie" ten gehore gebracht.
Een der vermaardste cellisten van
deze tijd is de Amerikaan Leonard Rose.
Deze solieert op 17 december in Bocche-
rini's celloconcert. Als noviteit gaat dan
„Hymne" van de Zwitserse componist
Burkhard (in 1955 overleden). Zwitser
land beschikt thans over een belangrijke
componistengeneratie, van wie men hier
nog te weinig heeft gehoord. Schuberts
„Onvoltooide Symfonie" en Strawinsky's
„Le Chant du Rossignol" vullen het
programma aan.
Op 1 januari concerteert het Radio
Filharmonisch Orkest, waarmee wij
hier reeds eerder kennis maakten, on
der leiding van Bernard Haitink. Deze
brengt de „Negende Symfonie" van
Bruckner, Erna Spoorenberg zingt aria's
van Rossini en Mozart,
De Franse dirigent Jean Fournet leidt
het concert van 11 februari. Als belang
rijke noviteit gaat die avond Messiaens
„Les offrandes oubliées". Voorts diri
geert Fournet Handels „Water Music"
en Roussels „Vierde Symfonie". Solist
is de nog jeugdige pianist Robert
Alexander Bohnke, die reeds veel van
zich deed spreken.
Ook het daarop volgend concert op
3 maart staat onder een gastdirigent,
'namelijk Jean Martinon, die eveneens
in onze stad eerder succes boekte De
beroemde pianist Alexander Uninsky
ispeelt. dan Chopins Pianoconcert in
dat tussen Haydns Symfonie no. 99 in
Es en Elgars „Enigma-Variaties" ge
plaatst is.
Het concert van 24 maart, met de
tweede concertmeester van het R.O.
Adrienne de Smet als soliste, brengt ons
naar het vertrouwde terrein van Bach,
Mozart en Beethoven, resp. het Vijfde
Brandenburgse Concert, Mozarts Viool
concert jn G. K. 216 en de Zesde Svm-
jlonie (Pastorale). Het laatste concert
vindt plaats op 7 april: ook dan een
(gastdirigent, t.w. Franz Paul Decker
General-Musikdirektor te Bochum. even
eens een jeugdig talent, o.a. be.':end
van zijn uitvoeringen door de radio. Met
de Symfonie voor twee orkesten in D.
van Joh. Chr. Bach, Tsjaikowsky's
Pianoconcert in bes soliste Jeanine
Dacosta en Strauss' „Also sprach
Zarathustra" zal hy hier zijn entrée
maken.
De K. en O. concerten van het R.O.
worden gedirigeerd door Willem van
Otterloo, Ely Poslawsky (violist in het
R.O. en o.a. dirigent van „Sempre
Crescendo") en de negerdirigent Dean
Dixon, die onlangs op de Kurhauscon-
certen zulk een sterke indruk maakte.
Ely Poslawsky brengt op 12 november
Mendelssohns „Italiaanse Symfonie", het
fagotconcert van Mozart (k.V. 191), als
waardevolle noviteit Strawinsky's „Sym-
fonies pour instruments avants" en „La
PLASTICOLOR: 'n kwaliteitsprodukt
van PIETER SCHOEN - ZAANDAM
Aandacht voor de
„kleine vrijhandelszone"
De minister van Landbouw en Visserij,
mr. V. G. M. Marijnen, heeft geant
woord op hem schriftelijk door het
Tweede Kamerlid Kolfschoten gestelde
vragen over het streven van de regerin
gen van Denemarken, Noorwegen, Oos
tenrijk, Portugal, het Ver. Koninkrijk,
Zweden en Zwitserland om te geraken
tot de oprichting van een vrijhandels
associatie. De minister antwoordt o.a.
dat de ontwikkelingen op dit gebied en
in het bijzonder de gevolgen voor de
Nederlandse agrarische export, die hier
uit zouden kunnen voortvloeien, zijn
volle en voortdurende aandacht hebben.
Er bestaat ter zake nauw overleg met
zijn ambtgenoten van Buitenlandse Za
ken en van Economische Zaken.
Betaling omzetbelasting
Blijkens een beschikking van ae
Staatssecretaris van Financien, is be
sloten de betaling van omzetbelasting
met ingang van 1 januari 1960 overal
in den lande te doen geschieden bij de
ontvanger der directe belastingen.
Om organisatorische redenen zal Am
sterdam hierop voorlopig nog een uit
zondering maken. Tot 1 januari 1961
is in deze stad de inning van omzet
belasting nog opgedragen aan de ont
vanger der accijnzen.
GEEN KRINGEN!
1.35 PER TUBE
VAN DEZE WEEK:
„De beul van Springdale"
Soms onlogisch
toch spannend
Rex In Rex draait deze week de ge
kleurde Western „De beul van Spring
dale", met welke titel het vertaalbureau
weer eens een van zijn befaamde bok
ken heeft geschoten, daar deze nergens
op slaat. Deze Western is niet direct een
film, waar men over naar huis zal schrij
ven, doch de regisseur hoeft zich echter
geenszins te schamen, daar de film over
het algemeen wel boven het normale
cowboyfilm-peil uitstijgt.
Het verhaal is weinig gecompliceerd.
Een jongeman wordt tot de galg veroor
deeld, omdat hij bij een bankoverval de
sheriff heeft doodgeschoten. In afwach
ting van de voltrekking van het vonnis,
verkeert het stadje Springdale in twijfel
over zijn schuld, daar er slechts één ge
tuige was, namelijk de opvolger van de
vermoorde sheriff (Fred Macmurray),
die zich tenslotte heeft kunnen vergis
sen. Terwijl de galg opgericht wordt en
er zich nog een liefdesgeschiedenis tus
sen de dochter van de nieuwe sheriff en
de misdadiger ontwikkelt, verkeert de
sheriff in hevige innerlijke strijd, daar
hij degene is, die het vonnis moet vol
trekken en zo eeuwig bij zijn dochter als
moordenaar van haar geliefde gebrand
merkt zal staan. Op een zeker moment
ontsnapt de misdadiger echter en dan
komt zijn ware aard naar boven, hij
verstoot het meisje, levert een hevig
vuurgevecht, totdat hij tenslotte op het
schavot wordt doodgeschoten. Iedereen
is pas dan overtuigd van de schuld van
de misdadiger en is berouwvol, omdat
men de sheriff gewantrouwd heeft.
Er komen enkele vrij onlogische mo
menten voor in de film, doch deze wor
den overschaduwd door de spannende
ogenblikken. Voor liefhebbers van een
Western is „De beul van Springdale"
dan ook wel aan te bevelen.
Die gliicklichste Frau
der Welt
Caterina Valente als een
welluidende wervelwind
Luxor De ongetwijfeld talrijke be-
wonderaars(ster)s van Caterina Va-
lente zullen deze week zeker de weg naar
het theater aan de Stationsweg weten
te vinden. Ze zullen niet teleurgesteld
terugkomen. Ze krijgen, wat ze wensen
en verwachten. Als een van levenslust
bruisende welluidende wervelwind davert
Caterina al dansend en zingend door het
verhaaltje, dat overloopt van pittige en
melodieuze liedjes en bonte, kleurrijke
showspektakels.
Men krijgt zelfs een beetje teveel van
dat goede. Er is nauwelijks ruimte om
de toch al verwarrende geschiedenis tot
ontwikkeling te laten komen. Caterina,
haar twee mede aan de grond zittende
mannelijke dans- en zangpartners, de
door dit trio verdreven blonde revuester,
de jonge verliefde componist, de dwaze
theaterdirecteur en niet te vergeten de
deurwaarders, die het leven van de
jongelui danig zuur maakt, zij doen alle
maal zo druk en overdreven, dat men
er naar gaat verlangen eindelijk eens
een normaal mens tegen te komen. Die
denkt men even te vinden in Hans-
Joachim Kulenkampff, voor televisie
kijkers geen onbekende door de onna
volgbaar knappe wijze, waarop hij een
quiz weet te leiden. Als de kapitalist, die
de revue moet financieren, reageert hij
aanvankelijk heel gewoon, maar het is
eigenlijk nauwelijks te verwonderen, dat
hij aan het einde van de historie al even
stormachtig is als de rest. Dat moet haast
wel in zo'n dynamische omgeving.
Maar men kan niet alles verlangen.
De show is overrompelend, de dans vol
gens een gewaagde moderne choreografie
en de muziek sprankelend, mede door
het orkest van Kurt Edelhagen. En
bovenal, daar is Caterina Valente. Niet
voor niets zijn er al vier miljoen gram
mofoonplaten van haar gekocht
„Ein Lied geht um
die Welt"
Joseph Schmidt zingt
ook een derde week
TRIANON Al is het alweer zeven
tien jaar geleden, dat de Duits-Roe
meense tenor Joseph Schmidt zijn tra
gisch einde vond in een Zwitsers werk
kamp, men heeft deze zanger van vele
populaire melodieën nog niet vergeten.
Dat blijkt opnieuw uit het feit, dat de
film, die Geza von Bolvary maakte te
zijner nagedachtenis, voor de derde week
blijft draaien in het theater aan de
Breestraat. Men wil kennelijk nog eens
genieten van die lichte, levenslustige
stem, die machtig door de ruimte klinkt.
Want Von Bolvary heeft de stem van de
Joseph Schmidt door middel van zijn
talrijke grammofoonplaten in de mond
kunnen leggen van Hans Reiser, die op
het witte doek de figuur van de opge
jaagde zanger uitbeeldt. We komen in
deze film nog een oude bekende tegen
n.l. Theo Lingen. De jaren zijn hem
echter bepaald niet ongemerkt voorbij
gegaan.
Een zomer vol hartstocht
Menselijke drama's
Casino De sympathieke Bill Tra
vers, de lieftallige Virginia McKenna
en de veelzijdige Yvonne Mitchell ne
men de sleutelposities in in deze ge
schiedenis, die ons plaatst op Jamaica.
De lange Bill speelt de rol van Dou
glas Lockwood, die leraar is op een
school, waar men de jeugd wil opvoe
den zonder straf uit te delen. Het lukt
aardig, behalve bij het zeer recalcitran
te dertienjarige meisje Silvia. Douglas
trekt zich het lot van dit moeilijke
kind zeer aan. Hij neemt haar onder
zijn persoonlijke bescherming. Aan
vankelijk haat zij hem. Zij schroomt
zelfs niet zijn boeltje kort en klein te
slaan, als hij een avondje uitgaat.
Maar al spoedig slaan haar gevoelens
radicaal om. Haar haat verandert in
een kinderlijke, maar lastige hardnek
kige verering voor haar leraar. Haar op
hol geslagen fantasie wordt tenslotte
haar ondergang.
Want naast zijn zorgen voor dit kind
heefUDouglas zijn eigen problemen.
Zijn gevoelens gaan uit naar een
plotseling in zijn leven verschenen
vrouw (Virginia McKenna), die vele
goed eigenschappen paart aan een ver
schrikkelijke besluiteloosheid, wanneer
het erom gaat haar relatie met een
vroegere getrouwde vriend te verbreken.
Na de zoveelste teleurstelling ver
geet Douglas zichzelf en geeft
hij eindelijk toe aan de toenade
ringspogingen van de vrouw van
de directeur (Yvonne Mitchell), die
haar genegenheid voor de leraar trou
wens nimmer onder stoelen of banken
heeft gestoken. En dit voorval brengt
Silvia helemaal uit haar evenwicht.
Hoewel niet overal even duidelijk,
toont regisseur Rudolph Cartier in deze
film gevoel voor detail en nuancering
te bezitten. De sfeer op dit zonovergo
ten eiland is sterk getroffen. Prachtig
heeft hij de dramatische gebeurtenissen
geplaatst tegen de achtergrond van een
rijke natuur. Diep menselijk zijn de fi
guren, die hij op het witte doek brengt,
in al hun deugden en ondeugden.
Neem b.v. de persoon van de school
directeur. Een idealist, die gelooft in
de waarde van zijn experimenteel
werk. Hij is bereid daar een offer voor
te brengen, er zelfs zijn persoonlijk ge
luk voor op het spel te zetten. Een gave
creatie van Alexander Knox. Maar hij
staat niet alleen. Ook de andere figu
ren geven een hartverwarmend gevoel
van echtheid. En naast dit vele posi
tieve wil men het negatieve van deze
film dan wel vergeten.
De tijger van Eschnapur
Kleurige taferelen uit
Oosterse wereld
Lido Fritz Lang is de regisseur van
dit kleurige produkt uit de Oosterse
wereld van sprookjesachtige luxe, avon
turen, verfijning en wreedheid. Al deze
elementen en natuurlijk een royale dosis
liefde zijn op bekwame wijze dooreen-
gemengd, maar dit werk is niettemin
niet veel meer dan een boeiend prenten
boek geworden, met weinig echt-filmi-
sche kwaliteiten. Aan spanmng ontbreekt
het echter geen ogenblik en Eastman-
color zorgde voor aantrekkelijke kleuren.
De kern van het verhaal is de strijd tus
sen een Europese ingenieur die samen
met zijn zwager, een architect, een paleis
moet ontwerpen de maharadja van
Eschnapur om de liefde van de buiten
gewoon mooi tempeldanseres Seetha.
Beiden maken zich jegens haar verdien
stelijk door haar het leven te redden,
maar haar hart blijft uitgaan naar ir.
Berger. Met enorme inspanning en on
der grote gevaren weet het tweetal het
paleis van de maharadja te ontvluchten,
doch aan het eind van de film ziet het
er buitengewoon somber voor hen uit:
zonder paarden zijn zij overgeleverd aan
het geweld van een woenstijnstorm
Op dat ogenblik breekt de film af; vol
gende week in dezelfde bioscoop het ver
volg van dit echt-Oosterse avonturen
verhaal.
Dat vond plaats van half juli tot half
augustus en het bood door het voortdu
rend verblijf temidden van de vluchte
lingen ruimschoots gelegenheid hun
moeilijkheden en problemen te leren
kennen.
Enerzijds is het verheugend te zien,
wat er gedaan is en wordt. Daar ston
den nu de nieuwe flatgebouwen, die een
eind maken aan een veertienjarig of
zelfs langer verblijf in de ellendige ba
rakken.
Voor de allerarmsten onder degenen,
die een woning krijgen, waren zelfs meu
belen ter beschikking gesteld door het
Snelle groei naar
grote faam
Zaterdag 12 september a.s. zal met
een grote feestavond in het St.-Anto-
niusclubhuis de dag worden herdacht
waarop voor 5 jaar Leiden werd verrijkt
met een nieuwe drumband, die onder de
specifiek Leidse naam „De Burcht" op
initiatief van de bekende drumband-
instructeur K. de Jeu werd opgericht.
De vakbekwaamheid van instructeur De
Jeu stond er borg voor, dat de jeugdige
tamboers en blazers van „De Burcht"
reeds spoedig van zich deden horen. Na
een verrassend goede eerste uitvoering
op 20 april 1955 in de grote zaal van
Den Burcht, volgden weldra enige prach
tige successen en werden o.m. op de
concoursen te Haarlem, Delft en Bos
koop eerste en tweede prijzen behaald,
grotendeels nog met geleend materiaal,
omdat de kasmiddelen niet toelieten om
voor de thans 21 leden tellende Drum
band „De Burcht" eigen instrumenten
aan te schaffen.
Op 8 februari 1955 besloot het be
stuur bestaande uit K. de Jeu. voor
zitter, L. Klinkhamer, secretaris, P.
Broer, penningmeester en C. v. d.
Plas, commissaris van materiaal, om
naast de Drumband ook een Jeugd
orkest op te richten en wel met een
Engelse bezetting, dus alleen met ko
perblazers. Men ging uit van de lof
waardige gedachte om jongens van 10
tot 18 jaar op te leiden tot bekwame
muzikanten en aldus een reservaat te
vormen voor de plaatselijke muziek
korpsen, die geen concurrentie zou
worden aangedaan, doch integendeel
helpende hand zou worden geboden
bij het aantrekken van nieuwe leden,
die op hun 18de jaar direct als volwaar
dig senior-muzikant zouden kunnen
deelnemen.
De leiding van het Jeugdorkest werd
in de vertrouwde handen gelegd van de
bekende musicus de heer J. Scheffers.
die weldra met de theoretische opleiding
van een dertigtal jongens van 10 tot 18
jaar kon beginnen. Een werkcommissie
o.l.v. de heer G. Sierat, bijgestaan door
een damescomité, nam tot taak door
De Burcht op de Grote Markt te
Groningen, waar het Leidse korps
op 28 augustus jj. een ovationele
ontvangst ten deel viel.
middel van enige acties o.m. het inza
melen van oud papier, het plaatsen van
busjes, de uitgifte van aandeeltjes en de
werving van donateurs de nodige gelden
voor de aankoop van een eigen instru
mentarium. Dank zij de onvermoeibare
ijver van deze kindervrienden kon in
oktober reeds een 25-tal instrumenten
worden aangeboden en kregen de jeug
dige muzikanten hun eerste praktische
lessen.
Op 23 april 1956 presenteerde het
Leidse Jeugdorkest en Drumband zich
in de nieuwe samenstelling voor het
eerst, in het openbaar tijdens een pro-
paganda-avond in de grote zaal van
Den Burcht. Die avond mocht de heer
G. Sierat, die de heer De Jeu inmiddels
als voorzitter was opgevolgd, uit handen
van de voorzitter van de werkcommissie
8 trommels en een overslagtrom in ont
vangst nemen en werd „De Burcht" een
vaandel ryk, dat met de gezamenlijke
giften van enige firma's kon worden be
taald. Die avond bewees het Jeugd
orkest, hoever het onder de bekwame
leiding van de heer Scheffers reeds was
gevorderd en werd overduidelijk bewe
zen, dat de oprichting van dit orkest
alleszins tot vreugde kon stemmen. Na
dien ging het steeds crescendo met „De
Burcht" en werden Drumband er
Jeugdorkest steeds hechter bij de sa
menwerking.
Een reglementswijziging maakte de
toetreding van een aantal meisjes mo
gelijk en weldra kon Willy de Jeu 12
meisjes opleiden tot majorettes. Het
Anjerfonds schonk f 1000.en de thans
alom bekende fleurige uniformen met
rode jasjes en witte kolbakken voor de
majorettes konden worden aangeschaft.
Helaas moest de heer Scheffers in
1958 om gezondheidsredenen zijn func
tie neerleggen en moest naar een waar
dig opvolger worden uitgezien. Deze
heeft men gevonden in de heer W.
Marks onder-kapelmeester van W.W.,
die sinds enige tijd wordt geassisteerd
door Koos Marks, oud 15 jaar en nu
reeds beroepsmuzikant is.
Sinds april j.l. krijgen de jeugdige
muzikanten hun theoretische opleiding
van de heer A. Bijlsma aan de Mij. v.
Toonkunst, niet alleen een unicum,
doch tevens een bewijs, dat de zaken
ernstig worden aangepakt.
Dank zij de vakkundige en onver
moeibare leiding van de heren De Jeu
en Marks heeft' het Jeugdorkest en
Drumband „De Burcht" in korte tijd
nationale bekendheid gekregen.
Voor het eerst naar buiten optredend
bij de taptoe en optocht in 1957, werd
kort daarna een tweede prijs te Boskoop
behaald en volgden enige andere hoogte
punten. Zo zijn de deelname aan het
défilé op 30 april j.l. te Soestdijk, de
Winkeliersfeesten in Rotterdam, Oranje
feesten te Rijnsburg, Rijnsburg's Bloe
mencorso en vooral de ovationele ont
vangst op 28 augustus in Groningen in
de annalen van „De Burcht" opgete
kend. Met de deelname aan het grote
bloemencorso, dat morgen te Zundert
(N.-B.) wordt gehouden, maakt nu ook
het zuiden kennis met de jeugdige
Leidse muzikantjes. Het zal de Leidse
burgerij tot vreugde stemmen, dat de
medewerking aan de a.s. 3 oktoberfees
ten thans zeker is.
Jeugdorkest en Drumband tellen thans
in totaal 80 actieve leden, alsmede een
aantal adspirantjes op de wachtlijst.
Nog vele wensen bleven onvervuld.
Allereerst een behoorlijk repetitielokaal
en dan vanzelfsprekend de nodige uit
breiding van het instrumentarium, maar
Leiden heeft thans een eigen Jeugd
orkest waarop het trots kan eijn.
UNREF, dus dat onderdeel van de
UNESCO, dat zich met de vluchtelin
gen bezig houdt.
Deze week is de door studenten aan
gelegde speelplaats in gebruik genomen.
Schommels, wippen, e.d. werden bekos
tigd van het door de Hervormde Jeugd
groep in Emmen bijeengebrachte en
vaak zelf „verdiende" geld.
Er zijn een tweehonderd gezinnen en
enkelingen, die er nog steeds zeer slecht
voorstaan. Sommigen van hen komen
voor een woning in aanmerking, ande
ren niet. De datum, waarop ze het Oos
tenrijks staatsburgerschap aanvaard
hadden, ls hiervoor beslissend.
Bij informatie bleek, dat gordijnen en
linnengoed het jneest nodig waren. Maar
wilde een tweehonderd gezinnen dit
ontvangen, dan was hiermee (en dan
was het nog maar voor één raam of één
bed) een kleine 5000 gulden gemoeid.
We beschikten over het linnengoed hier
gebracht tijdens de eerste weken van
juli en over ruim tweeduizend gulden,
nog verdubbeld door de grandioze gift
van een onzer kerkgenootschappen.
Maar er waren ook andere behoeften:
eerst werden dus die kleinere puzzels
opgelost: reparatie van een invalide
wagen, ondergoed voor enkele zieken,
breiwol voor een verlamd meisje, le
vensmiddelenpakketten, en voor enkele
jarige oudjes, die 80 jaar of ouder wer
den en door niemand werden bezocht,
verjaarspakjes. Een tweehands naai
machine voor een vrouw, die zo mis
schien wat kan verdienen, een schrijf
machine voor een invalide man, die
proberen zal een diploma te halen.
„Oegstgeest" bezorgde twee schrijf
machines: de ene voor een blind echt
paar, waarvan de vrouw vroeger secre
taresse is geweest, de ander voor een
ingenieur, die zo door enkele brieven te
schrijven voor anderen, een zakcent
verdient.
Om tenslotte allen zonder onderscheid
te helpen, gingen we aldus te werk: met
het linnengoed in natura kon een 35
mensen geholpen worden. Voor de
vluchtelingen in het „Altersheim" wa
ren de binnengekomen handdoeken en
washandjes toereikend. Tenslotte werd
het mogelijk door de medewerking van
een kleine winkelier een gewezen
vluchteling, die moeizaam zijn zaak op
bouwt de resterende gezinnen een
bon te verschaffen ter waarde van 150
schilling ongeveer 22 gulden. Tegen
overlegging van die bon kon ieder naar
keuze gordijnstof of linnengoed aan
schaffen.
Er is nog wat geld over. Daarmee is
een fonds gevormd om die gezinnen, die
door ziekte of ongeval de huur van deze
woningen (deze ligt veel te hoog) tijde
lijk niet kunnen betalen er zijn er,
die daarom maar liever in de barakken
blijven over het dode punt heen te
helpen. Betalen ze niet, dan worden ze
n.l. „delogiert", d.w.z, naar een paar
ellendige, voor dat doel gereserveerde
barakken teruggestuurd. Dan zou inder
daad het laatste erger zijn dan het
eerste en we hopen vurig, dat U door
Uw hulp, die veel reeds tot stand bracht,
dit noodlot, dat velen als iets onvermij
delijks bedreigt en steeds beangstigt,
zult helpen afwenden.
Voor het vele wat U deed en hopelijk
ook verder zult doen, laten de vluchte
lingen U van harte danken.
Namens het
Lager Haid,
Hulpcomité voor
E. A. FRANKEN-DUPARC,
Lammenschansweg 71, Leiden,
Tel. a0406| 8kOi 885813.
