in KAMER en TUIN
EERBETOON AAN BOURGOGNE
IN KELDERS VAN MARCEL
IN DE TOEKOMST: TELEVISIE
AAN HUIS ALS GAS EN WATER
ZATERDAG 23 MEI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 2
Een glas wijn onderweg (III)
Cote d'Or
Overbrenging via holle buizen
maakt TV vrij van storingen
Voor zyn derde glas wijn en
zijn derde intermezzo tydens een
lentereis door een groot deel van
Frankrijk koos Hans Alma het
fameuze wijndorpje Chambolle-
Musigny op de Cóte d'Or: de
met wijnstokken beplante, noord
zuid verlopende heuvelrug, welke
zich tot tientallen kilometers
bezuiden Djjon uitstrekt. Het
land van de fameuze Bourgogne.
ik toch waarlijk, steeds oprechter hoe
de stralende en reeds zo edele jeugd
van deze Bourgogne uit Chambolle-
Musigny een glanzende rijpheid be
loofde.
En al was mjjn glas telkenmale
slechts voor leen kwart gevuld er
waren niettemin vier kelders en vele
vaten ën dat was de reden, dat ik terug
op het zonnige erf met «en ihart boor
devol ontroerde dankbaarheid Marcel
Noëllat bedankte en hem tevens ver
zocht in dit vroege middaguur siësta
te mogen houden op het schaduwplekje
onder zijn bloeiende oleander. Hij
bracht me een stoel van rood pluche
en donker hout en voor het overige
was er >de gelukzalige vrede van het
land. De middagwarmte, een loom
kakelende kip, een knarsende wijnkar,
die traag en schijnbaar zonder doel
voorbij ging. En verder de nobele na
smaak van Noëllats gewas.
Marcel Noëllat op zijn erf
(Van onze medewerker Hans Alma)
Voor een leek en daartoe reken ik me voluit, al weet ik dan ook
een landwijntje van een Chateauneuf du Pape te onderscheiden
voor zulk een leek is het riskant te schrijven over wijn. Of hij trapt
de ene open deur na de andere in, öf hij raakt verzeild in een dooi
hof zonder einde. En toch wil ik voor een ogenblik Marcel Noëllar
bij u introduceren tenslotte heb ik beloofd deze impressies van
een lentevisite aan Marianne af en toe te besprenkelen met het ge
giste druivenat.
Statistisch bezien is deze Noëllat een onbelangrijk man. Zijn jaar
lijkse produktie van 10.000 liter rode en 4000 liter witte wijn is
immers niet meer dan een druppel tegenover de ganse Franse oogst,
die rond vijftig miljoen hectoliter omvat. Wat neerkomt op een halve
fles per hoofd per dag, de zuigelingen en geheelonthouders meegeteld.
Ceremonie van het
charmes te over bleek te bezitten, viel
het me niet moeilijk haar te vergeven.
pr
•oeven
Symptomatisch is Noëllat ech
ter wat de Franse liefde en eer
bied voor de wijnen betreft en
daarom voer ik hem een ogenblik ten
tonele als min of meer toevallige
representant van de enorme armee der
wijnbouwers. Hij woont op de Cóte
d'Or, de .goudkust", die ge aan uw
rechterhand hebt wanneer ge uit Dijon
de grote route naar het Zuiden kiest.
Een evenwichtige heuvelrug, waarvan
de oostelijke flank in de herfst gouden
glanzen krijgt door het gelen van de
wijnstokbladeren. Niet ver van de
„route nationale" liggen tegen de hel
lingen welvarende oude dorpen met
prachtige kerkjes en met landhuizen,
die bijna kasteeltjes zijn, en met
namen, die in de wereld der fijnproe
vers een glorieuze klank bezitten, om
dat men ze terugvindt op de etiketten
van de grootste Bourgognewijnen:
Vcrugeot, Vosne-Romanée, Gevrey-
Chambertin, Pommard, Puligny en
zeker ook Chambolle-Miusigny, waar
ik het erf opliep van Marcel Noëllat
omdat deze me door een deskundige
relatie als een voorbeeld was genoemd
van een „streékman met zeer goede
reputatie en met veel hart voor zijn
wijnen, die hij zelf bottelt". Een kleine
zelfstandige dus in de volle zin van
het woord, wat opvalt in dit Bourgon
dische wijngebied waar de overgrote
meerderheid der wijnbouwers haar
oogst verkoopt aan de oude roemrijke
handelshuizen in Beaune en Dijon, die
de wijnen samenvoegen tot „assem
blages".
HOEWEL ik Noëllat onverwacht
aanklampte, toonde hij zich niet
verbaasd, dat een buitenlander
nu juist hem had uitgezocht uit de
honderdduizenden wijnbouwers, die
Frankrijk heeft: zijn wijnen achtte hij
inderdaad de moeite van het proeven
waard. Op zijn romantische zonnige
erf temidden van bloeiende oleanders,
zes honden, rustieke trapjes en bijge
bouwen, gaf de kalme gastvrije vijf
tiger me eerst bepericte uitleg: vijf
hectaren bezat hij wat natuurlijk
ook al weer heel bescheiden is naast
het totale Franse wijngebied, dat een
oppervlakte bestrijkt half zo groot als
Nederland en zijn eerste wijngaard
begon al dadelijk aan de overzijde van
de straat, waar de roodbruine lemige
aarde steil oploopt. Zijn produktie ver
kocht hij meestal aan enkele vaste
particuliere afnemers, maar dit jaar
liep het stroef met de handel daar
men kennelijk de kat uit de boom
wilde kijken. En daarna vernam lk uit
zijn mond de politieke verklaring, die
ik tijdens deze reis nog tientallen ma
len zou horen: „On attend" men
wacht af wat het regime van De
Gaulle zal presteren nu de eerste golf
van al te ongemotiveerd optimisme
plaats heeft gemaakt voor een vaag
cynisme. Vooral ook, wat de wijnpry-
zij betreft, die de laatste jaren hier en
daaT driemaal over de kop zijn gegaan.
ZEKER, In een kruldenierswinkeltje
kan men nog een royale fles
naamloze „vin du pays" voor een
110 franken (84 cent) bemachtigen,
maar daarvoor heeft men dan ook de
allersimpelste kwaliteit. De Franse
werkers drinken deze landwijn, die
trouwens ook nog wel eens verrassend
smakelijk kan zijn, dagelijks bij bekers
vol, omdat ze nu eenmaal een gran
dioze minachting hebben voor water,
maar wanneer de onvoorbereide
vreemdeling in een overigens eenvou
dig eethuisje de wijnkaart bekijkt,
deinst hij toch even terug. Als men
immers voor een fles alledaagse Beau-
jolais 700, voor een middenklasse Bor
deaux 1000 en voor een Champagne
2000 frank op tafel moet leggen, is dat
te veel voor een restaurantje in
's werelds eerste wijnland. Marianne
bezorgde me er een lichte desillusie
mee, maar daar ze nog altijd andere
A zijn wat somber getinte bespie
geling over 's lands economie,
ging Marcel me voor naar de
eerst© van zijn vier kelders, waar de
vaten lagen met de oogst van de twee
voorgaande jaren. In deze ruimten
met hun koele en weldadig zuurfrisse
atmosfeer, beleefde ik uitvoerig de
ceremonie van het proeven.. Vele ma
len waarschuwde Noëllat me. dat ik
de oogst '57 dronk en dat zijn wijnen
eigenlijk tien, .twintig jaren moesten
rijpen, wilden ze hun volle luisterrijke
smaak offreren, maar toch bleek hij
bereid steeds weer met tederheid zijn
steekhevel in het spongat te doen zin
ken. Driekwart van zijn vangst liet hij
dan uitvloeien in mijn grote glas en
het overige in zijn metalen drinknapje.
Tot zijn tevredenheid hield ik de wijn
tegen het licht van het gloeipeertje
aan de zoldering om het flonkerende
robijnrood te kunnen prijzen, dan liet
ik de drank walsen in het draaiende
glas om de geur, het zalige bouquet
kans op ontsnapping te schenken en
tenslotte volgde .de slok, waarbij het
de eis Is, dat het begenadigde nat alle
smaakpapillen bespoelt. Mijn gastheer
stimuleerde me tot het juiste procédé:
luidruchtig slobberen, de drank smak
kend kauwen, gevolgd door een geknor
van gematigde goedkeuring. Zo bega
ven we ons van het ene vat naar het
andere, van de rode naar de witte
wijnen en hoewel het nuanceverschil
tussen de vaten me ontging, proefde
(Van onze Londense correspondent)
Sinds radar tijdens de oorlog werd ontwikkeld, houden elektro
technici zich bezig met een volgende stap, namelijk de vervanging
van telefoonkabels door holle metalen buizen voor de overbrenging
van elektronische impulsen. In Engeland is men daar zonder twijfel,
dank zij de onderzoekingen van professor Harold Barlow (hoogleraar
aan de Londense universiteit) en het praktische werk van het labo
ratorium van telecommunicaties van de Standard Telephones and
Cables Ltd het verst mee gevorderd. In dat laboratorium in Frogmore
Hall nabij Stevenage in het graafschap Hertfordshire is men erin
geslaagd televisie-impulsen via simpele geleide buizen uit te zenden
naar een in het laboratorium opgestelde ontvanger en daarbij een
redelijk beeld op het schema te projecteren. Alles is echter nog in
een pril beginstadium. De gebruikte apparatuur is niet op een lange
levensduur berekend en de kwaliteit van het beeld is nog hoogst
onvoldoende. Men meent echter zeker op de goede weg te zijn, al
zal het waarschijnlijk nog jaren duren voordat een algemene prak
tische toepassing van het nieuwe denkbeeld mogelijk zal zijn.
Principe gevonden,
maar praktisch is
systeem niet klaar
De methode komit er op neer, dat
televisie-uitzendingen niet meer door
de „lucht" gaan, maar via 'holle ge-
leidebuizen rechtstreeks van de studio
naar uw huizen worden afgeleverd,
zoals het geval is met water en gas.
Het voordeel ervan is, dat men de
overvolle wereldether en de nagenoeg
verzadigde kabels „links" kan laten
liggen terwijl de overbrenging volko
men vrij zal zijn van storingen door
ander radio-signalen. Bovendien wordt
de weg geopend voor eindeloze toepas
sing van televisie, niet alleen voor
amusement en voorlichting, maar ook
voor zakelijke en privédoeleinden, zo
dat men elikaar zal kunnen zien als
men m6t elkaar spreekt per telefoon.
Trouwens de telefoon zal enorm pro
fijt trekken van het buissysteem. Ter
wijl een tegenwoordige kabel maximaal
3000 telefoongesprekken kan verwer
ken of drie t.v.-programma's, maakt
de buis meer dan een miljoen gelijk
tijdige telefoongesprekken cf vier
honderd t.v.-uitzendingen mogelijk!
tisch in staat zijn om signalen over
grote afstanden over te brengen. De
grote moeilijkheid was echter totnutoe
dat deze buizen optisch volkomen vlak
moesten liggen omdat het effeot door
bochten wegens energieverlies vrijwel
verloren gaat. Aangezien het ondoen
lijk is om honderden kilometer buis
zonder bochten te leggen, heeft men
het in een andere richting gezocht
door schroefvormige aanbrenging in de
buis van een aluminium draad, welke
de funotde van een spoel vervult, waar
door de radargolven in staat zijn zich
door bochten heen voort te planten.
Hiermee zijn thans aanvankelijke
successen bereikt. De experimentele
buis in Engeland van ruim een kilome
ter lengte heeft een doorsnede van
7 cm, terwijl het t.v.-beeld kan worden
overgebracht op een golflengte van
slechts 8.6 mm een frequentie van
35.000 megacycles. De buizen zijn uit
sluitend bedoeld voor zeer hoge fre
quentie (1000 megacycles per sec. en
meer). Overigens is het natuurlijk wel
iets meer dan een gewone holle buis..
Aan het ene einde wordt het t.v.-beeld
elektronisch verminkt, maar aan het
ander eind wordt het op voor niet-
deskundigen onbegrijpelijke manier
weer in de juiste vorm in elkaar ge
goocheld!
Vele voordelen
Een voordeel van de buisóverbren-
ging zal verder zijn, dat er minder
versterkers nodig zijn dan in gewone
kabels, namelijk om de 32 km in plaats
van om de zeven km, zoals thans. Dit
zal de aanleg vergemakkelijken. Ge
zien de vele technische problemen,
welke zich hierbij zullen voordoen,
peinst men reeds over een machine,
welke een gleuf in de grond graaft,
tegelijkertijd de buis fabriceert en deze
in deze gleuf deponeert!
Er is zo zei men ons geen twij
fel aan, dat het nieuwe budssysteem,
waarin een miniatuur-wereldether
wordt geschapen, welke echter vijf
maal zoveel ruimte bevat als het
tegenwoordige radio-spectrum, nieuwe
behoeften op het gebied van radio
verbindingen op de lange afstand zal
Fuchsia's pleegt men wel eens
smalend ouderwets te noemen,
doch daarom kunnen ze toch
wel mooi zijn. Tegenwoordig
komen zeer mooie soorten voor.
Geen wonder, dat men er steeds
meer belangstelling voor krijgt.
Ze kunnen zowel in de tuin als
in de kamer voldoen en toch
komen er over haar dikwijls
klachten binnen: de plant laat
zo maar alle bloemknoppen en
zelfs ook hun bloemen val
len. Laat ika u maar direct ver
tellen: in de zomermaanden
voldoen ze in de tuin veel beter
dan in de kamer. Het gaat bin
nenshuis wel, doch zet ze dan
niet voor een venster op het
noorden; ze krijgen er te weinig
zon en veel te weinig licht. Dus
dan maar op het zuiden? Kijk,
dat is nu weer precies iets te
veel van het goede; de atmos
feer wordt daar te droog, de
temperatuur te hoog en de pot
grond droogt te sterk uit. Het is
veel beter ze voor een venster
op het oosten te plaatsen en als
ze daar eenmaal gewend zijn,
zal het met het vallen van de
bloemknoppen wel meevallen.
In de tuin hebben ze het ech
ter beter naar hun zin en zeker
indien ze met pot en al ingegra
ven worden. En dan liefst op
een plekje, waar ze op het
heetst van de dag een weinig
tegen de felle zon beschermd
staan.
Fuchsia's hebben heel veel
water nodig, ook al staan ze
met pot en al ingegraven: één
maal gieten per dag zal niet
voldoende zijn. Giet ze 's mor
gens. Tegen de avond kunnen
ze nog wel een beetje water
hebben. Fuchsia's verlangen ook
veel voedsel. Het is nuttig ze in
ieder geval om de veertien da
gen een weinig opgeloste kamer-
plantenkunstmest te geven; ze
zullen u er hoogst dankbaar
voor zijn.
Weet u eigenlijk wel dat
Fuchsia's zo gemakkelijk voort-
gekweekt kunnen worden door
middel van stekken? Jonge
scheutjes kunnen in augustus
gestekt worden, doch nu gaat
het ook uitstekend. Houdt die
stekjes dan voorlopig uit de
volle zon, totdat ze wortels ge
vormd hebben en dan maar in
het zonnetje buiten in de tuin
ingraven. Die jonge plantjes
staan in tegenstelling tot de
oudere planten, die volop bloeien,
wel graag in de felle zon.
g. kromdijk.
Dit is geen spoorlijn maar een experimenteel buizenstelsel van het
laboratorium van de Standard Telephone and Cables Ltd., in Frogmore
Hall, Hertfordshire, dat dient om hoogfrequente televisie- of telefoon
signalen over te planten. Hierdoor wordt nieuwe etherruimte geschapen,
vijfmaal zo groot als die welke thans voor radio-signalen wordt gebruikt.
Het zal echter nog jaren duren voordat deze vinding praktisch kan
worden toegepast.
Ter vergelijking diene ook dat een
radio-kortegclfband 900 en binnen af
zienbare tijd het dubbele aantal kan
bevatten. By transatlantische toepas
sing zouden gesprekken op den duur
waarschijnlijk even goedkoop worden
als de tegenwoordige intercommunale.
Aanvankelijke successen
De holle pijpen, die in plaats van
lucht met een gas gevuld kunnen wor
den, heten in radar-taal „golfgelei-
ders". Bij radar gebruikte men reeds
van het begin af rechthoekige buizen
om de golven van zender naar zend-
antenne over te brengen. Deze zijn
echter ongeschikt voor uitzendingen op
lange afstand, omdat de radargolven
zwakker worden naarmate de lengte
van de geleiders toeneemt. Men weet
al vry lang dat ronde buizen theore-
doen ontstaan en zeker de nieuwe
transatlantische kabels, welke ook al
de behoefte hebben doen toenemen, zal
ontlasten.
Voordat deze droom kan worden
verwezenlijkt, zullen echter nog vele
lastige technische vraagstukken moe
ten worden opgelost.
Niettemin zijn de deskundigen van
oordeel, dat de toekomst op dit gebied
veelbelovend is. De mogelijkheid van
particuliere televisielijnen voor rege
ringen en zakenlieden, welke zich
thans opent, zal waarschijnlijk een
nieuwe ontwikkeling te zien geven,
zoals die, welke begon, nadat de tele
foon zijn intrede had gedaan.
Of een dergelijke vervolmaking van
het persoonlijke verbindingssysteem
ook in maatschappelijk opzicht heil
zaam zaj zijn, dient te worden afge
wacht
