Het Israëlische leger is symbool
van realiteit en offervaardigheid
Nicole Maurey, charmante Fran^aise
die veel opgang maakt in Hollywood
Indrukwekkende prestatie op de
nationale onafhankelijkheidsdag
Soberheid, precisie,
gevechtsvaardiglieid
Intelligent en
sympathiek
Uniek geval in
de rechtspraak
VRIJDAG 22 MEI 1959
(Van onze correspondente in Jeruzalem)
Precies een minuut voor het aanvangsuur van de militaire parade
ter ere van Israëls onafhankelijKheidsdag op 15 mei j.l. kondigde
trompetgeschal de aankomst van de staatspresident aan. Op de hoofd
tribune stonden Ben Goerion, Israëls grijze minister-president en mi
nister van Defensie, en generaal Laskov, Israëls militaire stafchef als
één man op, tezamen met de vele hoge eregasten. Het donkere trom
geroffel van de erewacht zette in en begeleidde president en mevrouw
Ben Zwi. Om klokslag 10 uur had de president zijn plaats ingenomen.
De parade begon met een precisie en een stiptheid, welke een der
karakteristieken van Israëls elfde militaire défilé is geweest. Volgens
plan, op de minuut, suisden de straalvliegtuigen door de lucht, mar
cheerden de troepen, donderde het afweergeschut voorbij en reden de
Sherman- en Super-Sherman-tanks het kokend hete asfalt langs de
acht kilometer lange parade route tot brij.
„Dit is een parade van beroepsmilitai
ren. Soberheid en precisie, niet het ac
cent op gevechtsvaardigheid" De bui
tenlandse militaire attaché naast ons,
voegde er met onverholen bewondering
aan toe: „Een opvallend blijmoedige en
sterke jeugd!"
Een beroepsleger? We keken naar Ben
Goerion. Hij had met een pertinent ge
baar de aangeboden hoofdbedekking ge
weigerd. Deze veteraan uit Israëls on
dergrondse leger scheen, evenals de
vaak 12-rijen-diepe en samengeperste
menigte van ruim een half miljoen toe
schouwers, met vastberadenheid ver
moeidheid te verbannen tijdens, de
ruim dertig minuten durende militaire
parade.
Tot middernacht hadden extra-
treinen uit Haifa en Jeruzalem de
mensen aan de vooravond van dit de-
filé in Tel-Aviv afgeleverd. De meesten
van hen verzekerden zich in de vroeee
ochtenduren van een goede plaats. Zo
hebben wij in Londen herhaaldelijk dui
zenden. gewapend met stoelen èn .de
kens langs de parade-route plaats zien
nemen.
Het belangwekkende in Israël is, dat
ruim de helft van deze duizendkoppige
menigte, tot de actieve reserve behoort
van een volksleger dat geregeld, ook in
tijden van „vrede", hen oproept voor
militaire manoeuvres, die wat uithou
dingsvermogen betreft de hardheid van
een werkelijke oorlog evenaren.
Deze overweldigende belangstelling voor
de enige parade, welke het leger een
maal per jaar organiseert, is een inte
ressant verschijnsel. Te meer nu de Is
raëliërs niet meer de uitgelaten feest
vreugde der voorafgaande jaren tijdens
de traditionele onafhankelijlcheidsfees-
ten aan de dag leggen. Geen uitgelaten
feestvreugde, zoals enkele jaren geleden,
toen men tevens de elementen van ver
bazing en overmoed over het feit. dat
Israël een realiteit was, in alle uitbun
digheid moest uitleven. Men schijnt
zich hier aan die realiteit gewend te
hebben.
Alles behalve een sprookje
Het leger is het Israëlische symbool
van deze realiteit en van de nog dage
lijkse offervaardigheid, welke van het
leger en de burgerbevolking, vooral aan
Israëls lange grenzen geeist wordt.
„Indien gij het wilt is het geen sprook
je". Het waren de gevleugelde woorden
van de geestelijke vader van het Zio
nisme. dr. Herzl. Het leger is voor de Is
raëliërs alles behalve een sprookje. De
militaire parade ondergaat men hier als
oe symbolische uiting van nationale
eenheid in denken en geest en van of
fervaardigheid en loyaliteit jegens de
nieuwe staat. Dertig maanden van har
de training heeft de soldaat, nodig al
vorens hij gevechtsvaardig is. aldus de
Israëlische legerleiding. De reservisten
moeten tot hun 40ste levensjaar jaar-
lil ks als minimum dertig dagen op
komen! Zij slapen dan, evenals de an
dere dienstplichtigen, onder de blote
hemel en op de harde grond. Dekens
zijn verboden in het leger. Tijdens deze
trainingsperiode is de soldaat meer op
zichzelf en eigen initiatief aangewezen
dan b.v. een soldaat in Amerika, aldus
Amerikaanse militaire experts. Hernaal-
delijk vinden oefeningen plaats waar
aan réservisten deelnemen, die binnen
48 uur na de oproep, in gevechtsconditie
behoren te liggeja. Het merendeel der
manschappen in de Egvptische-Israëli-
sche Sinai-oorlog van 1956 maakte deel
uit van Israëls reserve-leger. Zij bleken
de hardheid van een woestijnoorlog aan
te kunnen. Een onverwacht succes was
de strijdlust en het uithoudingsvermo
gen van de nieuwe immigrant.
Het leger bindt samen
Het leger speelt een belangrijke, zo
niet overheersende rol, in de mtegratie
van deze in elf jaar, verdrievoudigde
burgerbevolking. De zeer zelfbewuste
jonge boeren uit de collectieve nederzet
tingen verlaten dan vaak voor het eerst
voor een langere tijd hun landbouwbe
drijf. Zij ontdekken de stadskinde
ren, de grote wereld en de nieuwe
immigrant, uit Marokko, Polen of Ame
rika. Men onderschat in het leger zeker
niet de positieve invloed .welke van deze
De tanks trekken door Tel-Aviv.
gedwongen samenkomst der vele stam
men Israëls in een nauw werkverband
uitgaat. Aan de culturele activiteiten in
Israëls leger wordt geen inspanning en
geld gespaard. Geregeld treden goede
orkesten en toneelgroepen „ergens in Is
raël" voor de manschappen op. De nieu
we immigranten, die het Hebreeuws niet
machtig zijn. ontvangen verplichte les
uren in deze landstaal, in bijbelkennis,
nationale geschiedenis en aardrijkskun
de
Ruim veertig procent der gcrecruleer-
den bestaat uit immigranten onder wie
zich in het begin een niet gering aantal
analfabeten bevindt. „Ergens in Israël"
hebben wij herhaaldelijk volwassenen,
dodelijk vermoeid maar ijverig, hun
schriften met opstelletjes en gramma
tica-lesjes, met onhandige stijve vingers
zien volschrijven. Iedere nieuwe immi
grant, die geen beroep heeft, heeft het
recht tot een gedegen vak-opleiding tij
dens zijn diensttijd. Politieke versplin
tering, een gevaarlijk kenmerk in de
Israëlische samenleving, duikt in de
diensttijd niet op, evenmin trouwens als
de niet minder gevaarlijke discriminatie
tussen verscheidene volksgroepen.
De gemiddelde leeftijd van een com
pagniesaanvoerder is 23 jaar. van een
bataljonscommandant 32 en van de Is
raëlische militaire staf. 33 iaar.
Vlotte omgang
Even opvallend als de discipline tij
dens de diensturen is de vrijheid in de
sociale omgang tussen officieren en
manschappen van het Israëlische leger
Dit is mogelijk. Juist omdat net leger in
feite geen beroepsleger is. Een probleem
is, welke posten de generaals moeten in
nemen. die op jonge leeftijd de wens te
kennen geven, het militaire leven vaar
wel te willen zeggen. Ir. Dori, Israëls
eerste militaire stafchef, had zijn oplei
ding in de ondergrondse jeugdbeweging
ontvangen. Hij is sedert jaren de presi
dent van de Technische Hogeschool te
Haifa. Zijn opvolger, generaal Yadin,
heeft als archeoloog de internationale
aandacht op zich gevestigd. Generaal
Dayan. Israëls aanvoerder in de Sinai-
oorlog. gaf als commentaar op zijn be
sluit om de actieve dienst vaarwel te
zeggen: „Ik ben nu 42 jaar en vind het
welletjes. Uiteindelijk heb ik nooit be
roepsmilitair willen zijn".
Beroepsprestafie
Het leger gaf ditmaal, volgens de me
ning van buitenlandse militaire experts,
een beroepsmanifestatie. En velen on
der de toeschouwers, die trots het lintje
van de Sinai-oorlog op hun burger pak
je droegen, hebben urenlang, woestijn
wind, zon en vermoeidheid getrotseerd
om het leger, waarvan ze nog steeds
deel uitmaken, toe te juichen.
Zijn de Israëliërs militaristisch? Ve
len hebben het zich ook nu weer her
haaldelijk afgevraagd. Zij zijn gewend
militair paraat te wezen. Tc-en menig
oorlogscorrespondent zich tijdens de Si
nai-oorlog verwonderde over de vaak
verregaande nonchalance welke de sol
daat in zijn kleding aan de dag legde,
hebben we ons herhaaldelijk dezelfde
vraag gesteld. Is hij werkelijk een ge
boren militair? In die nonchalance lijkt
de Israëliër zijn natuurlijke afkeer te
gen uiterlijk militair vertoon te willen
uiten. Maai- als zoals thans weerde
eenheden in perfecte formatie en mili
taire precisie langs de hoofdstraten van
Tel-Aviv trekken, dan identificeert
iedere Israëliër zich het krachtige ritme
der voorbijmarcherende troepen. Dan
wordt het leger een symbool van natio
nale eenheid en succesvolle integratie.
Een vrouw is nooit te jong en nooit te oud om van „Margriet" te houden!
Voor filmopnamen in ons land
Zonder dagvaarding
veroordeeld
Voor het Gerechtshof in Amsterdam
heeft een zaak gediend, die naar de
procureur-generaal opmerkte „uniek is
in de Nederlandse rechtspraak". „Hier is
iemand veroordeeld op grond van een
dagvaarding, die niet bestond", zo luidde
de merkwaardige uitspraak van deze
magistraat.
Verschenen was een 45-jarige tand
arts uit Barneveld, die bij verstekvonnis
van de Utrechtse politierechter was ver
oordeeld tot een boete van f 50 we
gens mishandeling van een negenjarig
meisje in zijn spreekkamer. Hij zou het
meisje hebben geschopt en geslagen.
Tegen de dagvaarding, die door het
openbaar ministerie in Utrecht tegen
hem was uitgebracht, had verdachte een
bezwaarschrift ingediend. De wet be
paalt dat door het indienen van een
bezwaarschrift de dagvaarding van
rechtswege vervalt. Het bezwaarschrift
was echter op de griffie te Utrecht tij
dens een verhuizing van de burelen zoek
geraakt De rechtzaak is in Utrecht
echter op grond van die dagvaarding
gewoon doorgegaan, omdat de politie
rechter van het bestaan van het be
zwaarschrift niets afwist. De tandarts
werd bij verstek tot f 50.boete ver
oordeeld.
De procureur-generaal eiste daarom
gisteren vernietiging van het vonnis en
nietontvankelijkverklaring van de offi
cier van Justitie in Utrecht. Na in raad
kamer te zijn geweest deelde de presi
dent van het Hof mee, dat de wet in
deze exceptie (veroordeling op grond
van een ongeldige dagvaarding) niet
voorziet. Het Hof zal over 14 dagen be
slissen hoe in deze nu verder te han
delen.
Sergeant-majoors van het Israë
lische leger, met de vaandels van
hun eenheid, openen de parade.
Calvijnherdenking
te Amsterdam
Kerkelijke en andere functionarissen,
studenten en oud-leerlingen hebben
vanmiddag in de Woestduintcerk te Am
sterdam de openbare zitting van de se
naat der Vrije Universiteit bijgewoond,
beiegd ter herdenking van Johannes
Calvyn en diens academie ter gelegen
heid van het feit, dat 450 jaar geleden
deze reformator (op 10 juli 15U9> in
Noyon werd geboren en dat deze 400
jaar geleden zijn academie in Genève
stichtte.
Na de opening van de senaatszitting
door de rector-magnificus prof. dr. G. C.
Berkouwer sprak prof. dr. D. Nauta,
hoogleraar in het kerkrecht, de alge
mene en vaderlandse kerkgeschiedenis, de
historiografie en de methodologie der
der Kerkgeschiedenis aan de V.U., een
rede uit met als titel: „Calvijn en zijn
academie in 1559".
Prof. Nauta wees erop, dat het jaar
1559 in Calvijns elven een hoogtepunt
heeft gevormd, doordat zijn werk toen
een afsluiting vond. In dat jaar ver
scheen de laatste bewerking van Cal
vijns institutie in het latijn. Daarnaast
kan men, volgens spreker, evenzeer de
totstandkoming van de academie in 1559
als een afsluiting van zijn levenswerk
zien. Calvijn heeft in die Stichting een
groot aandeel gehad. Hij heeft zich
daarvoor zoveel moeite getroost, dat men
met recht mag spreken van zijn aca
demie.
De bedoeling van het stichten der
academie was vooral het voorzien in de
praktische behoefte aan predikanten,
vooral in Frankrijk. Doch daarnaast had
de academie een plaats in Calvijns op
vatting over heel het samenlevingsver
band. Hij verwierp n.l. elke gedachte,
als zou er tussen het evangelie en de
wetenschap een tegenstelling bestaan,
aldus prof. Nauta.
Vervolgens sprak prof. dr. H. Smits
kamp, hoogleraar in de algemene en va
derlandse geschiedenis van de nieuwe
tijd en de geschiedenis der geschied-
beschrijving aan de V.U., over; „Calvijns
academie en de Nederlanden",
De producent, David E. Rose,
is Engels.
De hoofdrolvertolker, Robert
Taylor, en de regisseur, Richard
Thorpe, zijn Amerikanen.
De voornaamste vrouw in het
gezelschap, Nicole Maurey, is een
Frangaise.
Die drie nationaliteiten kwa
men deze week naar Nederland
voor de opnamen van een film.
Aanvankelijk lag het in de bedoe
ling deze produktie ,,Huis van de
zeven vliegen" te noemen, maar
de reclamemensen zagen meer
brood in havikken. In de filmwe
reld kraait hun haan koning en
dus zal deze film te zijner tijd on
der de titel „House of the seven
hawks" op het witte doek ver
schijnen. Bewoners van Wou-
brugge kunnen dan wellicht be-
I kende plekjes herkennen, want een
I aantal opnamen zal in dit lieflijke,
j landelijke dorpje worden ge-
I maakt.
Er staat nog een bekende naaim op de
lijst van medewerkers. Linda Christiah,
de veelbesproken actrice va<n Neder
landse afkomst, die kortgeleden nog ae
sensatie van het filmfestival te Cannes
vormde, is ook van de partij. In deze
film is haar aandeel echter zeer beperkt.
De belangrijkste vrouwelijke rol ligt in
handen van de aantrekkelijke, sympa
thieke Niooie Maurev
Balletlessen
Deze welgeschapen, thans roodharige
schoonheid werd 33 jaar geleden gebo
ren aan de voèt van de Eiffeltoren. Toen
haar kleine beentjes nog maar nauwe
lijks vast genoeg op de grond stonden,
lieten haar ouders haar al balletlessen
volgen. Wellicht droomden zij van een
tweede Pavlova. Maar gelukkig, daar
naast bezaten zij ook voldoende werke
lijkheidszin om ook in ander opzicht oe
ontwikkeling van hun aanvallige doch
ter niet te verwaarlozen. In die jaren
werd ook de basis gelegd voor hét voor
treffelijke Engels, dat Nicole thans
spreekt. Maar in die dagen was er niets,
dat wees op een artistieke loopbaan
voor Nicole.
Zij heeft deze ook nooit geambieerd.
De film heeft héér gevonden. Bij toe
val. Het was Henri Mahe, die haar ont
moette. toen hij op zoek was naar een
15-jarig meiske, dat de titelrol zou kun
nen vervullen in een Frans sprookje
„Blondine". De intelligente Nicole leek
hem daar genipt voor. De oude rot in
I het vak kreeg gelijk. Het werd een groot
succes. De sneeuwbal ging aan het rol
len. De ene rol na de andere volgde.
Onder andere speelde Nicole met George
Guetary in „De zwarte ruiter"
Toneelvorming
Maar mee dat al had zij geen tijd om
iets te doen aan enige artistieke vor
ming Het getuigt van gezond verstand,
dat zij besloot haar filmloopbaan voor
lopig te onderbreken en lessen te gaan
volgen aan het Parijse Conservatorium.
Maar het meisje, dat overdag studeerde,
kon men 's avonds op de planken van
de Parijse theaters vinden. En in de
vakantietijd in de filmstudio's. Daar
was voor haar altijd wel iets te verdie
nen. Zo werd zij bekend op het toneel
en op het witte doek.
Toen echter reikte haar populariteit
niet verder dan de Franse grenzen.
Vandaag de dag eist Bing Crosby nog
de eer voor zich op de poorten van Hol
lywood voor haar geopend te hebben.
Met producer William Perlberg en re
gisseur-auteur George Seaton reisde hij
naar het land van Marianne om iemand
te vinden voor de film .Little boy lost".
Eén blik op Nicole was voor Bing vol
doende. Zij of niemand. Maar Nicole zei
ja. Bing was in de wolken en getuigde:
„Dit meisje is een combinatie van Rita
Haywordth, Mariene Dietrich en 'n boe
rendochterJa zeker want ze is net
zo fris en onbedorven". Ongetwijfeld
dus een zeldzame verschijning in het
Matergouden Amerikaanse filmcentrum.
Prettig persoon
Nicole's ster flonkerde snel hoog aan
het Amerikaanse filmfirmament Ze
speelde met Danny Kaye in .Me and
the colonel", met Alec Guinness in „The
scapegoat" en met Jeff Chandler en
Fess Parker in ,The jayhawkers". Maar
al die successen hebben haar prettige
en pientere persoonlijkheid niet kun
nen bederven. Toen haar eens gevraagd
Niooie wil echter niet de schuld op Bri
gitte Bardot werpen. Ze zegt: „Iedereen
doet het. De producers, de regisseurs en
niet te vergeten het publiek. Ze eisen
seks. Dan is de recette goed, dan staan
de mensen in de rij. Maar geloof mij,
zelfs seks wordt vervelend als er niets
anders is".
Nicole geeft toe, dat ze menige rol
van de hand heeft gewezen om deze
redenen. Ze haalt de schouders op.
werd de mannen te vergelijken, die zij
tegenover zich had gevonden in haar
laatste films, redde zij er zich handig
uit zonder iemand te kwetsen: „Ik zou
zeggen dat zij allemaal gelijk waren in
hun vriendelijkheid en charme en zeer
uiteenlopend in hun natuurlijke mense
lijke verschillen. Wilt U nog meer
weten?"
Maar Nicole Maurey kan ook zeer ge
decideerd zijn. Dat bleek wel, toen zij
haar mening gaf over Brigitte Bardot.
Haar „roem" werkt misleidend, meelit
Nicole. Zij bezorgt de Franse actrices
een slechte naam. „De wereld denkt,
dat wij het werkelijke acteren aan die
vorm van „spelen" hebben opgeofferd...
Nicole Maurey stapte na haar
aankomst in ons land op Schiphol
in een gereedstaande auto. die haar
naar Den Haag zou brengen.
„Voor mij is het wel opwindender ge
kleed te acteren. De aantrekkelijkheden
van een vrouw moeten mysterieus blij
ven". Een bijzonder goed" passende ja
pon? Goed. Maar-dan nog alleen, wan
neer het een wezenlijk onderdeel van
het verhaal is. En verder weigert zij te
gaan: „Een badscène heeft nog nooit
een Oscar gewonnen!"
TOTALE STAATSLENING OP
BIJNA 1.2 MLJARD GULDEN
VASTGESTELD
Het ministerie van Financiën deelt
mede dat het bedrag van de 4% pet.
lening 1959 ten laste van de Staat dei-
Nederlanden, waarvan de storting in
geld moet geschieden nader is vastge
steld op f400 miljoen. Aangezien de in
schrijvingen, waarop de storting in geld
moet geschieden, dit bedrag overtreffen,
wordt hierop 42 pet. toegewezen.
Voorts is van het recht op deelneming,
verleend aan de inschrijvers, die zich
verbinden te storten met schuldbewijzen
en/of inschrijvingen in het schuldregis
ter van de 3 pet. Nederlandse Staats
lening per 1962-64, gebruik gemaakt tot
een nominaal bedrag van f790.780.000.
Het totaalbedrag van de lening wordt
derhalve vastgesteld op X1J90.780.000.
VAKIA
IEDERE AARDAPPEL EEN
STEMPEL
In Idaho in de V.S. is men begonnen
met het stempelen van aardappelen,
waardoor te herkomst duidelijk wordt
aangegeven. Iedere aardappel krijgt
door een stempelmaohine een stempel
mee.
Op deze manier wil men de Idaho
Russet een aardappelras onder
scheiden van Russets uit andere staten
van de V.S. Zowel de groot- als de
kleinhandel blijken dit handelsmerk te
waarderen.
De bezwaren, die in bepaalde kringen
hiertegen bestaan (uitvloeien van stem
pelinkt, onduidelijk afdrukken) probeert
mem door verbeteringen ondervangen.
