Nederlandse bloemenkweker is een
groot man op de Duitse markt
GELIJKENIS EN VERSCHIL.
ZATERDAG 16 MEI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 4
HEEHTUK X IVI#
OU ECHT
TE „ttlJJilfJV"
Prachtige kleuren van de meren en de oneindige
bossenwaar gejaagde mens echte rust vindt
inlan
witte gebouw van de president. Maar
de gebouwen krijgen pas leven, als U
wordt rondgeleid door een Fin, met
wie U al vriendschap heeft gesloten.
Wanneer het mooist
Het is niet gemakkelijk te zeggen,
wanneer Finland op zijn mooist is. De
winiter is donker en koud. De korte,
maar fel ontluikende lente laat tot
einde mei op zich wachten. Dan
komt echter óók de periode van de
muggen, zodat het eigenlijk eerst
augustus is .alvorens men onbekom
merd van het landschap kan genieten.
Maar in september is de vreugde al
weer afgelopen. De tweede helft van
septemiber zouden wiü zelfs absoluut
willen afraden
De reiziger doet er goed aan vooral
de afstanden niet te onderschatten.
Al is Finland dan maar een landje
met 4,3 miljoen inwoners, het is 500
tot 600 km. breed en 1.100 km. lang.
Door de devaluatie zijn de prijzen
voor de Nederlandse beurs lager ge
worden. Voor 1.000 km. sporen betaalt
U circa 36 kronen Een couchette
krijgt U voor amper 8 gulden. Voor
demi-pension in Helsinki moet U
echter 18 tot 20 gulden rekenen. In de
provincie liggen de prijzen evenwel
belangrijk lager.
Het beste bewijs van goede service
is wel het feit, dat dit kleine landje
twee toeristische brochures in de Ne
derlandse taal uitgeeft! U kunt ze
gratis krijgen door te schrijven aan
The Finnish Tourist Association, Mi-
konkatu 15 a, Helsinki.
De Hemelvaarts-kapel in Aho.
Een van de ontelbare sauna's.
(Van onze correspondent in Stockholm)
„Sightseeing" is een woord, dat u maar moet vergeten, als u eens
naar Finland zou komen. Dit land moet men beleven. Gelukkig is dat
dank zij de gastvrijheid van de bewoners nogal gemakkelijk. Maar
kijkt u dan vooral niet zo vreemd als een hoge Franse ambtenaar
deed, die tijdens een conferentie werd uitgenodigd de onderhande
lingen door een bad in de sauna te onderbreken. Hij vond het wel
zeer eigenaardig, een uur later zijn gesprekspartner spiernaakt
tegenover zich te zien zitten. Meer waardering heeft men dan ook
voor de Prins der Nederlanden, die „naked en unashamed" is be
noemd tot „knight of the sauna", een eer, die uw verslaggever met
Z.K.H, mag delen.
Bij een temperatuur van 100—120 graden vergeet men de haast
en de zorgen. Het lichaam ontspant. Iedere kunstmatigheid gaat
verloren. U voelt zich weer mens worden. En wie dan de durf heeft
om in het ijskoude water te springen (medio april lag er nog ijs)
voelt zich enkele minuten later als herboren en laat zich dan geduldig
als een kleine jongen door de badvoouw wassen.
banken van de kapel zo te plaatsen,
dat men half naar de preekstoel, half
naar het licht kijkt. Voor de ramen
staan tropische planten, die een pa
radijsachtig geheel met de achter de
ramen groeiende dennen en berken
vormen. Ook dat moet men ervaren!
De natuur is niet te beschrijven. De
kleur van de meren en de oneindige
bossen wisselt voortdurend. Maar
machtiger nog is de stilte, de rust.
Net als in het noorden van Zweden.
Geen valse schaamte Geduchte concurrent voor de
kwekers in en om het Rijnland
Dat ls het Finland, dat U moet be
leven! Ga ook naar de kerk. Een be
zichtiging alleen is echter niet vol
doende. U moet op het orgel Sibelius'
„Finlandia" horen spelen of bij een
begrafenis in de Hemelvaarts-kapel
in Abo (Turku) aanwezig zijn. Een
begrafenis is daar geen droefenis. De
dood is slechts de overgang van ons
donker bestaan naar een leven in
ruimte en eeuwig licht. Dit heeft de
architect wel bijzonder duidelijk tot
uitdrukking kunnen brengen door de
En dan de Fin zelf. Zoals hü zich
niet schaamt zich in adamskostuum
te tonen, kent hij ook geen andere
valse schaamte.
„Wij hebben het op het ogenblik
wat moeilijk", zei de burgemeester van
een belangrijke stad, die een hoog
gezelschap voor een feestelijke lunch
had moeten uitnodigen. „Gaarne had
den wij U meer willen aanbieden,
maar voor deze keer verzoek ik U ge
noegen te nemen met de maaltijd, die
vandaag alle scholieren van onze stad
hebben gehad". En zo kreeg het ge-
ze Lsohaip waaronder enige directeu
ren-generaal, een eenvoudige maar
zeer smakelijk bereide „warme hap"
en een glas melk. Wij zaten ook aan
deze maaltijd, die in de school werd
geserveerd, aan en zelden hebben wij
zo intensief het gevoel gehad opge
nomen te zyn geweest in de Finse ge
meenschap. Dit was geen showeten,
geen maaltijd, die als „representatie"
wordt geboekt. Het was, alsof het hele
gezelschap in de huiskamer van de
burgemeester zat en tot zijn familie
behoorde, vreugde en zorgen delend.
Natuurlijk is het ook interessant
enkele Finse steden te zien. Helsinki
bijvoorbeeld met het stadion en het
Nooit zal een zonnestraal doordringen in dit enorme keldercomplex
onder de Rijnbrug in Keulen en toch is hier een duizend en tien-
duizendvoudig bloeien, iedere ochtend en allang voordat de zon
opgaat. Iedere ochtend een paar uur. Daarna worden de bloemen
weer in auto's geladen en weggereden, en is het onder de brede
gewelven weer zoals het vroeger was: de sfeer van een trieste schuil
kelder uit de oorlogstijd.
In die paar uren is op grote schaal handel gedreven in bloemen
en planten, grossiershandel vooral, maar ook de kleine Keulse man
neemt er een bloempje van mee. Een paar uren lang is de lucht in
de kelder zwaar geweest van bloemengeur, en was het er zo allemaal
zo fleurig dat een buitenstaander nauwelijks aan handel zou kunnen
denken. Maar in diezelfde tijd is er ook heel wat omgegaan! De
„Groszmarkt" in Keulen kent een jaarlijkse omzet van elf mil
joen mark.
Prijs en kwaliteit
De Duitser houdt vam een bloempje
op tafel en zo is in nog geen tien jaar
tijd in West-Duitsland de invoer van
snijbloemen snel opgelopen. In 1949
werd voor twee miljoen mark geïm
porteerd, in 1957 al voor 44.800.000
mark. De helft van die bloemen kwam
uit Nederland, de rest grotendeels uit
Italië. Wü brachten vorig jaar voor
ruim 21 miljoen gulden bloemen naar
V IER-EN-DERTIG eeuwen
overbruggen elkaar.
Daar is het schone ste
wardesje Annie Labzine, ver
bonden aan de Trans World
Airlines: zij lijkt een incarnatie
van Nefretete, gemalin van de
Egyptische farao Amentho-
tep IV, oftewel de beroemde
Achnaton (Echnaton), die in de
14e eeuw vóór Christus leefde.
Deze Achnaton heeft getracht
alle bestaande godsdiensten te
vervangen door de éne van
Aton, de zonneschijf tevens de
Waarheid.
Men deed in zijn tijd pogin
gen de beeldhouwkunst te ver
nieuwen en de natuurlijkheid
in de voorstellingen meer te be
naderen. Er ontbloeide plotse
ling een intense belangstelling
voor de realiteit. Na Achnatons
dood werden de oude kenmer
ken der kunst weer spoedig in
ere hersteld en was er van de
revolutionaire stroming niet
veel meer te bemerken.
Maar hier, in dit beroemde
afgietsel, dat zich te Berlijn
bevindt, onderkent men de na
tuurlijkheid: het is alsof dit
verheven gelaat dicht bij ons
staat en het merkwaardige is,
dat het zoveel treffende over
eenkomst heeft met dat van
een bij uitstek „moderne"
vrouw: het geeft haar even
beeld getrouw weer.
r EN spreekt tegenwoordig
r veel over het type .mo
derne" man of „moderne"
vrouw.
Als ge deze twee gezichten
echter goed bekijkt, lijken
„antiek" en „modern" als twee
druppels water op elkaar.
Nefretete mist vanzelfspre
kend het kokette stewardess-
uniform-mutsje, zwierig op het
hoofd geplant.
Haar ogen kijken ook niet zo
fier en trots het luchtruim In,
zij zijn naar binnen gekeerd
Dat vormt een scherp contrast
met de sterk naar-buiten-ge-
keerde mens, die het heden
karakteriseert.
Of dit na zoveel eeuwen een
bewijs van „evolutie" is, komt
me problematisch voor.
Feit is, dat door deze twee
afbeeldingen weer eens over
duidelijk bewezen wordt, dat er
zich in het verloop van eeuwen
niet zoveel wijzigingen in de
mens voordoen, al zijn we dan
tegenwoordig in het algemeen
een stukje langer dan de voor-:
christelijke Egyptenaren.
T EFRETETE maakte haar
l\ I veroveringen. Annle Lab
zine zal dat ook wel doen!
Alwéér een overeenkomst!
Maar èrgens meet tóch een
verschil tussen de twee vrouwen
zijn. Is het misschien, dat An
nie Labzine door de dampkring
klieft en Nefretete met beide
benen op de grond bleef staan,
hoogstens omhoog keek, wan
neer zij met Achnaton over zijn
godsdienstige problemen sprak?
Is het dat Annie Labzine de
wereld in haar volle omvang
zag en Nefretete slechts het
Egypteland?
Wie kan de innerlijke kloof
tussen beide vrouwen peilen: de
één 3400 jaren later levend dan
de ander?
Is het dan tóch niet waar, dat
het gelaat „de spiegel van de
ziel" is, nu deze beide vrouwen,
levend in gans andere tijden,
toch uiterlijk zo goed als de
zelfde zijn?
Wij willen het probleem niet
ve~der analyeren
Eerder er onze verbazing
over uitspreken, dat deze vrou
wen zo'n treffende gelijkenis
openbaren.
Of eigenlijk is dat ook weer
niet zó verwonderlijk.
Omdat 3400 jaren in de
eeuwigheid bezien, niet meer
dan één seconde of een zo
veelste fractie daarvan! ver
tegenwoordigen.
Dóarom is misschien het
uiterlijk verschil tussen Nefre
tete en Annie maar zo héél ge
ring
FANTASIO.
West-Duitsland en voor ongeveer 4
miljoen gulden va9te planten. En dan
hebben de Duitsers in de omgeving van
het Roergebied zelf nog uitgebreide
kwekerijen.
Het zijn deze eigen Duitse kweke
rijen, die de handel in bloemen en
planten aan de overkant van de grens
een ander aspect geven dan bijvoor
beeld de handel in groenten en
fruit. Immers, groenten en fruit moe
ten toch in grote hoeveelheden wor
den geïmporteerd voor het dichtbe
volkte Roergebied, en de eigen kwekers
komen er even goed om aan de kost.
De Duitse bloemenkwekers klagen
echter over hevige concurrentie uit
het buitenland en dan vooral uit
Nederland. Velen zien met bezorgd
heid de tijd tegemoet waarin krach
tens de Euromaiktverdragen de in
voerbeperkingen met name voor de
bloembollen nog verder zullen wor
den opgeheven. Wanneer het zo ver is,
zullen de Duitse kwekers zowel met
hun prijs als met hun kwaliteit ge
ducht mee moeten doen.
Wat die prijs aangaat: de Duitse
kwekers in het gebied van Rijn en
Roer staan, naar zij zeggen, al voor
hogere bedrijfskosten dan hun Neder
landse collega's. Zelfs bij de thans nog
geldende invoerbeperkingen kunnen de
Nederlanders goedkoper leveren hoe
zal het dan straks wél gaan?....
Dan is er de kwestie van de kwali
teit. De gemiddelde Duitse kweker
geeft graag toe, dat hij als exporteur
onze kwaliteit niet haal't, althans niet
de kwaliteit van de beste Nederlandse
produkten. Er mag bij worden gezegd,
dat hij zijn best doet om dit te verbe
teren. maar hij denkt er soms bij:
„Met welk vooruitzicht?" Het staat
voor de plaatselijke deskundigen im
mers wel vast, dat in de komende tijd
verscheidene zwakke bedrijven er uit
zullen gaan. Misschien kunnen de
overblijvende bedrijven dan echter een
redelijke plaats op de markt behouden.
Nederland en Italië gevaarlijke con
currenten. „Maar zij moeten zich ook
niet gaan verbeelden, dat zü hier de
hele markt krijgen", zei ons een Duitse
kweker.
Zeventig landen
Overigens verkopen de Nederlandse
kwekers bepaald niet alleen aan Duits
land. Zij hebben gezamenlijk niet min
der dan 70 landen op hun lijst staan
Amerika, Rusland, de Skandinavische
landen, Engeland, Oostenrijk, Afrika,
Griekenland, in iedere uithoek van de
wereld zijn plaatsen te vinden, waar
heen planten en snijbloemen worden
gebracht. En de vooruitzichten voor
het komende jaar zijn alweer gumt
de zachte winter en de vroeg
feestdagen hebben de eerste maanden
al goed gemaakt.
Maar ondanks deze verre versprei
ding van hun afzetgebied hebben de
Nederlandse kwekers in hun hart een
zwak plekje en in hun bedrijfsvoering
een sterk plekje voor West-Duitsland,
dat de belangrijkste klant blijft. En
nu men aan weerszijden van de ooste
lijke landsgrens verschillend kan den
ken over de verdere opheffing van de
handelsbeperkingen, is het wel duide
lijk hoe de Nederlandse kwekers er
tegenover staan.
