Dr. W. D. van Wijngaarden treedt af
als directeur Museum van Oudheden
|l
Dr. A. Klasens volgt hem op
mm
KWESTIE VAN 9 SECONDEN!
Zwaardemaker
Zoeken naar een doeltreffender
werkwijze aan de Europese top
Opgericht 1 maart 1860
Donderdag 2 april 1959
Tweede blad no. 29709
Op 1
mei a.s.
Bij Koninklijk besluit van 20 maart is aan dr. W. D. van Wijngaar
den met ingang van 1 mei a.s. op zijn verzoek eervol ontslag verleend
als directeur van het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden, welke
functie hij sinds 1 augustus 1939, dus bijna twintig jaar, heeft bekleed.
Dr. Van Wijngaarden zal als directeur van het museum worden opge
volgd door dr. A. Klasens, die bij Koninklijk besluit van dezelfde
datum in deze functie is benoemd. Tevens werd dr. Klasens bij dit
Koninklijk besluit met terugwerkende kracht tot 1 januari 1958 bevor
derd tot wetenschappelijk hoofdambtenaar in vaste dienst bij dit
museum, waaraan hij sinds 6 augustus 1945 verbonden was.
Met dr. Van Wijngaarden gaat de directeur heen, die in twintig
moeilijke jaren een belangrijk gedeelte heeft gerealiseerd van het pro
gramma tot reorganisatie van het museum als aanpassing aan de
moderne eisen zoals die ook in andere musea door reorganisaties tot
uitdrukking zijn gekomen. Bovendien heeft hij er tijdens zijn leiding
met succes naar gestreefd, de eigen wetenschappelijke arbeid van het
museum op het gebied van opgravingen en oudheidkundig onderzoek
te doen herleven. Een uiting hiervan is, dat dr. Klasens, de nieuwe
directeur, thans in Egypte vertoeft voor door het museum georga
niseerd archeologisch onderzoek.
Reorganisator
Na zijn benoeming tot directeur stond
dr. Van Wijngaarden in 1939 voor de
moeilijke taak, het Rijksmuseum van
Oudheden dat in die tijd meer weg had
van een wetenschappelijk pakhuis dan
van een modern museum, grondig te
reorganiseren. In tegenstelling tot dit
hoofdaspect van zijn directionele taak
kwam zijn werk er in de eerste tijd op
neer, dat hij de bezittingen van het mu
seum elders in veiligheid moest stellen.
Een belangrijk deel van collecties
moest in verband met oorlogsdreiging en
later oorlogstoestand in schuilplaatsen
in Santpoort en later Steenwijkerwold
worden ondergebracht. De bezettingsja
ren gaven dr. Van Wijngaarden moge
lijkheden, het uiterlijk van het museum
te restaureren. Ook dit had meer weg
van een pakhuis of fabriek dan een mu
seum, en vooral na verdwijning van de
hoge beplanting van het Rapenburg was
deze gevel een aanfluiting voor de sfeer
van het Rapenburg als „schoonste
gracht van Europa".
Na de bevrijding kon, ondanks de
moeilijke financiële omstandigheden die
drukten op alle aanpassingsprogramma's
van Universitaire instellingen en musea,
een aanvang met de eigenlijke reorgani
satie worden gemaakt. Sindsdien heb
ben de afdelingen voor klassieke beeld
houwwerken, Egypte en de Griekse va
zen een volkomen ander aanzien gekre
gen, terwijl een reorganisatie van de
Nederlandse afdeling in het verschiet
ligt.
„Natuurlijk zou het groter voldoening
hebben geschonken, wanneer ik in staat
zou zijn geweest de gehele reorganisa
tie te verwezenlijken. Maar hoewel dat
niet het geval is geweest, moet ik toch
bijzondere tevredenheid uiten voor wat
ik heb kunnen doen dank zij de grote
medewerking van Rijksinstanties, die
ondanks de moeilijke naoorlogse jaren
niet aarzelden de steun te geven waar
toe zij in staat waren". Zo vat dr. Van
Wijngaarden de resultaten van dit as
pect van zijn directioneel beleid samen.
De reorganisatie naar moderne stijl,
die het mogelijk maakt de rijkdommen
van het museum op aantrekkelijke wijze
aan het publiek te presenteren, is niet
alleen in ons land maar ook in het bui
tenland tot voorbeeld geweest voor mo
derne museuminrichting op oudheidkun
dig gebied.
Activiteit naar buiten
Een ander aspect van de directionele
arbeid van dr. Van Wijngaarden was het
doen herleven van de eigen museumacti
viteit op het gebied van opgravingen in
het buitenland. Voorbeelden daarvan
zyn de opgravingsactiviteiten van dr.
Klasens en prof. Brunsting respectieve
lijk in Egypte en Griekenland.
Dr. Klasens vertoeft thans voor een
derde campagne in Egypte voor opgra
vingen. Deze activiteiten hebben niet al
leen de collecties van het museum ver
rijkt, zij hebben tevens een nieuwe bij
drage geleverd tot het wetenschappelijk
onderzoek en bovendien tot de naam
van het museum in oudheidkundige
binnen- en buitenlandse kringen.
Levensloop
Willem Dirk van Wijngaarden werd
op 26 juni 1893 geboren te Nieuw-Am-
sterdam in de gemeente Emmen waar
zijn vader predikant was. Hij bezocht
het Stedelijk Gymnasium te Leiden en
studeerde theologie en Semitische let
teren aan de Leidse Universiteit, waar
hij 19 december 1919 promoveerde tot
doctor in de godgeleerdheid op een
proefschrift over de sociale positie van
de vrouw in Israël in de voor- en na-
exilische tijd. In 1919 en 1920 studeerde
hij aan de Friedrich Wilhelm Universi
teit te Berlijn, van 1920 tot 1922 was hij
predikant bij de Ned. Herv. Gemeente te
Reeuwijk.
RIJKSMUSEUM VAN OUDHEDEN
Bij K.b. is, gerekend van 1 januari
1958, dr. A. A. Gerbrands thans weten
schappelijk ambtenaar 1ste klasse bij
het Rijksmuseum van Oudheden bevor
derd tot wetenschappelijk hoofdambte
naar in vaste dienst.
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN
Jolainde, dr. van J. Eradus en M. J.
van den Ing; Theodoras Jacobus, zn. van
J. A. Koevoet en R. van Winsen; Floras,
zn. van F. van Dissel en C. M. RJjnsbur-
ger; Leonarda Francisca, dr. van T. M.
Pelser en J. H. M. van der Veer; Cornelia
Johanna, dr. van L. J. van Haaien en C.
Strijd; Hlldegonda Janna, dr. van A. H.
van Soest en J. L. M. Boersma; Maria
Elisabeth Jenneke, dr. van J. Slootweg
en J. E. Bouman; Bernard, zn. van G.
Hekman en F. K. Soesoeng; Cornelia
Adriana Maria, dr. van M. A. Hogen-
boom en J. W. Loos; Catharina, dr. van
L. Horbaoh en J. Rijsterborgh; Wivlne
Marie Angèle, dr. van A. H. Zwart en A.
F M. Buise.
OVERLEDEN.
E. Molenaar, 52 j. echtgenote van D.
Megchelse; J. Vlveen, 62 j., man; J. J.
Rewijk, 60 Jr., man; C. M. Eggink, 81 jr.,
echtgenote van C. H. van Uliden; H. G.
van den Brlel, 83 jr., echtgenote van P.
Hop; A. Augustlnus, 58 jr., man; M. J.
den Hollandr, 70 jr., echtgenote van B. J.
Penning de Vries; H. R. Smits, 60 Jr., man
3. P. A. M. van der ©taak, 58 Jr., man.
Dr. W. D. van Wijngaarden
(Foto LD/Van Vliet)
Op 1 augustus 1922 werd hij benoemd
tot wetenschappelijk assistent aan het
Rijksmuseum van Oudheden te Leiden,
waar hij op 1 januari 1925 bevorderd
werd tot conservator met het beheer
van de Egyptische afdeling. Met ingang
van 1 augustus 1939 werd hy directeur
van het museum.
Van zijn hand verscheen een groot
aantal publikaties in verschillende bin
nen- en buitenlandse tijdschriften, spe
ciaal in de Oudheidkundige Mededelin
gen van het museum, voorts twee delen
van het grote plaatwerk „Beschrijving
der Egyptische Monumenten te Leiden"
(dn 1926 en 1932) een vertaling en be
werking van het Egyptische Boek der
Wijsheid van Amen-em-ope (1930), een
geschiedenis der Egyptologie in Neder
land, onder de titel van „Van Heurnius
tot Boeser" (1935) en een album „Mees
terwerken der Egyptische kunst te Lei
den" 01938).
Dr. Van Wijngaarden maakte enige
malen (o.a. in 1925 en 1937) een studie
reis naar Egypte en het Nabije Oosten,
om de landen der oudheid door eigen
aanschouwing te leren kennen en be
zocht verschillende malen de grote
Europese musea om op de hoogte te
komen van hetgeen zij op archelogisch
gebied bezitten.
Dr. Van Wijngaarden, die in 1954
benoemd werd tot officier in de Orde
van Oranje Nassau, is lid van een aan
tal genootschappen in binnen- en bui
tenland, o.a. lid van het Institut dBgypt
te Cairo, van het Duitse Archeologische
Instituut te Berlijn, van het Provinciaal
Utrechts Genootschap van Kunsten en
Wetenschappen en van de Maatschappij
der Nederlandse Letterkunde.
DR. A. KLASENS
De nieuwe directeur van het Rijks
museum van Oudheden dr. A. Klasens
is sinds 1945 aan de wetenschappelijke
staf van het museum verbonden. Hy
keert over ongeveer twee weken terug
uit Egypte, waar hij thans vertoeft
voor opgravingen, georganiseerd door
het museum zelf.
De heer Klasens werd op 24 februari
1917 te Hoogezand geboren en studeerde
te Groningen en Leiden en nadien in
Leuven en Cambridge. Op 6 augustus
trad hij als wetenschappelijk ambtenaar
in dienst van het Leids museum.
Op 9 april 1952 promoveerde hij bij
prof. dr. A. A. de Buck tot Leids doctor
in de letteren en wijsbegeerte op een
proefschrift getiteld „A Magical Statue
Base (Socle Behague) in the Museum of
Antiquities at Leiden".
Dr. Klasens heeft zich in zyn Leidse
arbeid in het bijzonder geïnteresseerd
voor Egypte, waarvan de drie opgra
vingscampagnes getuigen waaraan hij
deelnam.
In 1953 nam hy deel aan opgravingen
te Sakkara onder leiding van de Egypt
Exploration Society, en in 1956 leidde
hij de eerste zelfstandige door het
museum georganiseerde opgravingscam.
pagne in Aboe Roash te Egypte. Thans
vertoeft hij voor het tweede deel van
deze opgravingsarbeid wederom op dit
archeologisch zeer boeiende terrein. Over
twee weken keert hij naar ons land
terug.
Borden-vergissing en een
aanfluiting
Het leek een aprilgrap, het was een
vergissing. Wie eergisteren en gisteren
Leiden binnen kwam langs de Haag-
weg moet ongetwijfeld aan een april
grap gedacht hebben bij het zien van
twee verkeersborden op het punt, waar
mettertijd de Churchilllaan en de Haag-
weg elkaar zullen kruisen en waar nu
de studentenflats worden gebouwd.
Sinds ruim een jaar staat daar een
bord „Max 70 km/uur toegestaan".
Rijkswaterstaat, die verantwoordelijk is
voor de bepaling der snelheidsgrenzen
op dit weggedeelte, vond dit eén toe
laatbare snelheid.
De dag voor 1 april verrees er nog
geen halve meter achter dit bord een
bord met het getal „50" in rode rand,
het thans wettelijke bord dat 50 km.
per uur als maximum snelheid aangeeft.
Dit bord was aangebracht door de ge
meente Leiden. De combinatie van deze
borden was natuurlijk ronduit belache
lijk en weggebruikers die hierlangs Lei
den binnen reden konden dan ook moei
lijk aan iets anders dan een aprilgrap
denken. Maar het was geen grap. Het.
was eenvergissing.
Gisteren in de loop van de dag was
het bord „50" reeds afgedekt met een
jute lap, vandaag is het bord reeds
weer verdwenen.
Er zou geen reden bestaan, over deze
„vergissing" te schrijven, (behalve dan
ook als merkwaardigheid) wanneer we
er niet aanleiding in zouden vinden, nog
eens te wijzen op een zeer ongewenste
toestand.
Ongeveer 425 meter verder in de rich
ting Leiden staat namelijk, op de Bos-
huizerbrug en bij het begin van de
officiële bebouwde kom een bord waar
op 50 km. per uur als maximum snel
heid is aangegeven. Dat wil zeggen, dat
binnen een halve kilometer twee ver
schillende snelheidsgrenzen opgelegd
worden: eerst van onbeperkt naar 70 en
even later van 70 naar 50 km. per uur.
Overleg tussen Rijkswaterstaat en de
gemeente lijkt ons dringend gewenst,
óm aan deze wonderlijke situatie een
einde te maken. Het wil ons voorko
men, dat er geen enkel bezwaar tegen
bestaat ofwel die 425 meter tussen de
twee borden geen snelheidsbeperking
op te leggen, ofwel ook over dit wegge-
KON. NED. GROFSMEDERIJ KEERT
8 DIVIDEND UIT
In de gisteren gehouden vergadering
van directie en commissarissen van de
N.V. Kon. Ned. Grofsmederij werd be
sloten aan de algemene vergadering van
aandeelhouders voor te stellen een on
veranderd dividend van 8 over 1958
uit te keren.
OECUMENISCHE JURISTEN-
CONFERENTIE
In Kasteel Oud-Poelgeest belegt de
Stichting „Oud-Poelgeest" op 29 en 30
mei de achtste Oecumenische juristen
conferentie.
Het onderwerp is: „De moderne ont
wikkelingen rond het vennootschaps
recht" De heer J. G. Bavinck zal spre
ken over „De plaats van arbeid, kapi
taal en management in de praktijk van
het bedrijfsleven" en prof. mr. P. San
ders over: „Vraagt de nieuwe verhou
ding tussen arbeid, kapitaal en mana
gement om een andere juridische vorm
geving?"
Het tweede stadium van de „grap"
die een vergissing was. De „50" is
bescheiden afgedekt met een lap.
(Foto LD/Van Vliet)
deelte de 50-km.-grens te laten gelden,
die ook voor de rest van Leiden geldt.
Het werkt bepaald verwarrend, dus
irriterend en dus gevaarlijk, wanneer
binnen een halve kilometer deze snel
heidsvoorschriften tweemaal veranderen.
Met een snelheid van 70 km. per
uur doet men over die 425 meter 22
seconden, met een snelheid van 50
km. per uur is dat ongeveer 31 secon
den, dat wil zeggen een verschil van
9 seconden. Is het nu werkelijk no
dig, de automobilisten over die 425
meter toe te staan 70 km. per uur te
rijden en zegge en schryve 9 secon
den te winnen, terwijl een veelheid
van uiteenlopende voorschriften een
gevaarselement inhoudt? Het lijkt ons
dat het interloeale verkeer waarlijk
niet om 9 seconden winst zit te sprin
gen. En zo dat wel het geval zou zijn,
dan is het niet de taak van de ver-
keersregelaiirs, deze negen seconden
winst mogelijk te maken. Dan is het
de taak van de automobilisten, 's och
tends negen seconden eerder op te
staan. De situatie zoals deze thans is,
is een aanfluiting voor een soepele
verkeersregeling.
Noordwijkse Golfclub
Op de banen van de Noordwijkse
Golfclub werd het afgelopen weekeinde
de wedstrijd om de Prinses Beatrix-
beker gespeeld. Winnaar werd de heer
G. Verhoef, de heer P. Lips eindigde op
de tweede plaats.
LEIDSE CHR. REISCENTRALE
OPGERICHT
Hier ter stede is een Leidse Chr. Reis-
centrale opgericht, welke dit jaar in de
maanden juli en augustus enkele kam
pen organiseert voor jongens van 8 t/m
15 jaar in de omgeving van de Gelderse
Vallei. De organisatie van deze kampen
is in handen van de heer H. Breedeveld.
Haven 11.
Mej. E. C. C. Oppenoorth alhier is
benoemd tot lid en voorzitster van de
commissie, die in het jaar 1959 belast
zal zijn met het afnemen van het exa
men ter verkrijging van de akte van
bekwaamheid voor nijverheidsonder-
wijs-Na. De dames G. J. Verbrugge al
hier en M. C. van den Berg uit Alphen
aan den Ryn zijn benoemd tot leden
van deze commissie.
Advertentie
finnen weefoelo
cu ni en geborduurd
clÜióbrun mann
4
Venestraat 35-37 - Den Haag
TEL. 11.25.03
Neemt vaker...
Dé jam voor mannen'.
Balletschool Toonkunst
„De krant ie beeld en klank"
Origineel programma met pakkende scènes
door Ann ter Haar - Pasman gepresenteerd
„De krant in beeld en klank": dat was de originele opzet van de voorstelling
van de Balletschool der Maatschappij voor Toonkunst onder leiding van mevrouw
Ann ter Haar-Pasman en haar assistenten. Niet minder dan 150 leerlingen
van héél klein tot groot werkten daar gisteravond in de prachtig bezette
Schouwburg aan mee, terwyl vanavond dit weer 150 andere leerlingen in hetzelfde
programma zullen doen. Alleen de hoofdrollen berusten beide avonden bij
dezelfde personen.
Aanvankelijk was het de opzet beelden te geven van het krantenbedryf, doch
dit bleek een onmogelijkheid in verband met de vele mannenrollen, die in dat
geval uitgebeeld moesten worden. Doch de thans toegepaste uitwerking was
misschien wél zo aardig gevonden: aan de hand van krantenberichten volgden
de tafrelen elkander op, zoals het „weerbericht", „de eerste mensen op de maan",
„het circus was in de stad", „typiste gevraagd", de „burgerlijke stand", „films
van de week", „Vlaggetjesdag" en vele andere boeiende scènes.
Ook in badkleding
veel variatie
Felle kleuren en vele
nieuwe creaties
(Van een bijzondere medewerkster)
Felle kleuren overheersen dit jaar het
modebeeld. De badkleding blyft hierin
niet achter en vertoont een kleurig
palet van de mooiste denkbare tinten.
In „Het Gulden Vlies", konden wij
gisteravond een show van badkostuums
bewonderen, die door 4 mannequins voor
de firma v. d. Staay, Botermarkt, werd
gebracht.
Naast de badkostuums, was er ook
sportkleding, zoals shorts, lange pan
talons, zeiljackets, jumpers en tennis-
kleding. De zeer korte shorts zijn voor
zien van grappige splitjes. Hierop wer
den blouses en blazers, zowel effen als
gestreept getoond. Er waren lange effen
katoenen pantalons, gecompleteerd door
zeiljackets, die aan twee kanten draag
baar zijn.
Er werd een grote collectie Wimax-
pantalons gebracht in contrasterende
tinten zoals rood/zwart en groen/zwart,
waarbij' effen jacks getoond werden.
Voor tenniskleding waren er witte
blouses met korte cirkel- of terlenka-
rokjes.
De prachtige collectie badkostuums
deed ons naar de zomer verlangen. Het
materiaal is naast lastex, meestal
katoen, popeline of raffia. Deze laatste
stof heeft het voordeel zeer snel droog
te zijn.
Deze badpakken zijn alle tegenge-
voerd. waardoor zij prachtig in model
De ontwerpers hadden in dit alles een
gelukkige hand: en zongden voor goede
visuele vondsten. De enigen, die écht iets
met het „krantecivak" te maken hadden
waren de krantenjongens: zij openden
de serie scènes en de toeschouwers kwa
men er door hun optreden al direct „in".
Zij vormen de laatste schakel tussen
krant en publiek, zoals dat in het aar
dige blaadje te lezen stond, dat als „pro
gramma" dienst deed: en zij vormden een
pakkende introductie tot al hetgeen
komen zou.
Dat was niet weinig: Tom Poes en Gl
ide Bommel, bekende figuren in het da
gelijkse nieuws waren onmiddellijk
hierop van de partij: zij beleefden ver
schrikkelijke avonturen met de inboor
lingen op hun ontdekkingsreis. Geestig
dansten hierop de .allerbeste kleurpot
loden", waarop dc landing van de maan-
raket, gedeeltelijk illustratief toegelicht
door „elektronische" muziek, waarvoor
de hulp van op dit gebied deskundigen
was ingeroepen, iedereen in haar ban
hield, met in het centrum de heelal -
reizigers Ann ter Haar-Pasman, Nelly
Barug en Suus ten Hooven-de Wekker.
Men werd met deze fantasievolle uit
beelding midden in een mogelijke toe
komstrealiteit verplaatst!
Nauwelijks hiervan bekomen, zaten we
weer midden in het circus met alles wat
daarbij hoort: het orkest, de dieren, de
acrobaten, een jongleuse en een reeks
sierlijke paardijes. Oud en Jong werd door
dit natuurgetrouw weergegeven wereldje
meegenomen. De onderscheidene num
mers liepen vlot en kundig van stapel.
Het was voor Ann ter Haar-Pasman,
die de rol van directeur vervulde een
hele toer de juiste typiste uit te kiezen,
maar zij slaagde er wonderwel in. De
„Burgerlijke Stand'" zette in met een
uitnemend gedanste pantomime van
Suus ten Hooven (geboren)D. Stuifzand
en Sylvia Roman waren de charmante
blijven. Een leuke vondst is om de
schouderband op bustehoogte tot strikjes
te verwerken, zodat het een strapless
badpak wordt.
Voor het merendeel bestond de collec
tie uit gebloemde dessins, waarvoor vaak
stoffen van Boussac waren gebruikt.
Hiernaast zagen wij ook veel pasteltin
ten.
Iets nieuws zijn de blouson-strand-
pakjes, bestaande uit een lange blouse,
waaraan een zeer klein broekje is
bevestigd.
De tegenhanger van het badpak uit
1900 was een serie bikinipakjes, die dit
jaar weer en vogue zijn. Beeldig waren
de badkostuums met korte geplooide of
wijde overrokjes.
Een verloting onder de aanwezigen
van twee badpakken vormde een spe
ciale attractie.
Geen echte parlementen
Er bestaat thans de raadgevende ver
gadering van de Raad van Europa te
Straatsburg, de Europese parlementaire
vergadering voor EEG en Kolen en
Staal, de parlementaire vergadering van
de Westeuropese Unie, de conferentie
van NAVO-parlementariërs, de Scandi
navische parlementaire raad en de in
terparlementaire Beneluxraad. Deze
„parlementen" verschillen in omvang,
in werkwijze, in bevoegdheden, in het
aantal deelnemende landen, en e'-.ite
parlementen zijn het nog geen van alle.
Gedacht wordt nu aan één groot Eu
ropees parlement met uitgebreide spe
ciale commissie voor een bepaald doel
(defensie, economische zaken, kolen en
staal enz.) De ministers hebben dan
steeds met één parlement te maken.
Studieconferentie in Den Haag
Reeds teveel parlementaire organisaties
(Van onze parlementaire redacteur)
De geleidelijke éénwording van Euro
pa, op het gebied van de defensie, van
kolen en staal, van de economie in het
algemeen en van de atoomenergie, gaat
gepaard met de oprichting van afzon
derlijke parlementaire organisaties, die
elkaar gedeeltelijk overlappen. Het deel
nemen aan die internationale vergade
ringen wordt in alle landen voor Ka
merleden en vooral voor de ministers
van Buitenlandse Zaken, een zware
extra-last. Het vergt zoveel tijd en stu
die dat het gevaar ontstaat dat veel
werk „half" wordt gedaan en ook dat
het contact verloren gaat met het eigen
nationale parlement. Moet alles door
gaan, zoals het thans gaat of is een
meer doeltreffende werkwijze mogelijk?
Dat is de vraag, waarop een particuliere
studieconferentie in Den Haag van Eu
ropese parlementariërs en politieke ge
leerden een antwoord zoekt
Overbodig
De Raad van Europa te Straatsburg,
die de stoot heeft gegeven tot de Euro
pese éénwording, wordt thans in veler
ogen overbodig geacht. De leden van
die vergadering hebben geen bevoegd
heden en de ministers zijn in geen en
kel opzicht verantwoordelijk tegenover
deze vergadering.
Maar in zijn rede ter opening van de
studie-conferentie, zei mr. J. W. Beyen,
oud-minister van Buitenlandse Zaken,
dat Straatsburg de onvervangbare
ruggegraat is van de Europese sa
menwerking. Er zou, zei hij, in Straats
burg jaarlijks een debat moeten worden
gehouden over de groei van de Euro
pese samenwerking, op basis van een
rapport, waarvoor het. Comité van Mi
nisters verantwoordelijk zou moeten
zijn. In het debat zou een minister moe
ten spreken namens het Comité van Mi
nisters. Dat zou meer grond geven on
der de discussies. Met voldoening had
mr. Beyen gehoord, dat stappen in die
richting worden ondernomen.
Europa groeit, besloot mr. Beyen, en
historische groei is nooit logisch. Over
lapping van taken kan niet geheel wor
den vermeden. In de tuin van Europa
moet worden gewied, maar met het on
kruid moeten niet tevens de bloemen
worden uitgetrokken.
De studie-conferentie duurt tot en
met morgen.
hoofdfiguren in de smaakvol en be
schaafd gedanste bruiloftscène, In ge
zelschap van gracieuze bruidsmeisjes.
Ann ter Haar-Pasman en A. Kikkert
dansten treffend; de doodscène, waaraan
de vele witte verschijningen een stijl
volle omlijsting gaven. Bijzonder slaag
den ook enige „films", zo het „Schiep
de vrouw" en „In 80 dagen de wereld
rond", waarin Suus ten Hooven en Nel
Barug alweer bewezen tot de beste leer
lingen der balletschool te behoren.
Tot slot de waarlijk uiterst pittoreske
„Vlaggetjesdag te Scheveningen"het
uitvaren van de vissersvloot, voorafge
gaan door levendige en expressieve dan
sen van het „vissersvolk".
Dit is zeer in het kort een overzicht
van het vele dat op deze avond in een
bonte variatie te zien was. Daarbij werd
aan talrijke facetten van de vrije „be
wegingskunst", recht gedaan. Men heeft
geleerd zich vlot te uiten op merendeels
modern georiënteerde muziek, verdien
stelijk op de piano vertolkt door Nic.
Ohristiaanse. Ar en toe kwamen ook de
typische kenmerken van de klassieke
balletkunst aan de orde.
Zo hebben wij meermalen met genoe
gen geconstateerd, dat de moeilijke
„Spitzen/tam" reeds dioor verscheidene
leerlingen gewetensvol en met gunstig
resultaat beoefend wordt.
De veelheid van met nauwgezette zorg
gekozen en vervaardigde kostuums ver
hoogde het visuele genot.
Wellicht zal het vanavond gelukken de
changementen wat vlugger te doen ver
lopen, al weten wij, dat de daaraan ver
bonden moeilijkheden groot zijn. Het
programmaverloop was op deze eerste
avond helaas nog te traag.
Intussen heeft Ann ter Haar-Pasman
ook -ditmaal overtuigend bewezen, met
haar leerlingen prestaties te kunnen be
reiken, die voor dilettanten niet onder
schat mogen worden. Zij beschikt dan
ook, voor wat de hoofdfiguren betreft,
over krachten, die beslist talent bezitten.
En zy weet daarmee succesvol en wat
nog méér zegt, verantwoord te werken.
Dat is géén kleinigheid!
Het applaus was telkens groot en
dankbaar gestemd. Talrijke bloemstuk
ken voor de leidster en de voornaamste
medewerkenden bezegelden dit welver
diend! H
De Neurenbergerprocessen
MR. A. BARÖN VAN TUYLL VAN
SEROOSKERKEN SPRAK VOOR
LEIDSE EXPOGÉ
Mr. A. baron van Tuyll van Seroos-
kerken. korte tijd geleden gepensio
neerd als president van de rechtbank
te Haarlem, heeft gisteravond voor de
plaatselijke afdeling van de Expoge
in de Harmonie iets verteld over de
zgn. Neurenberger processen, die na
de oorlog zijn gevoerd tegen enkele
vooraanstaande Duitse oorlogsmisda
digers. Mr. van Tuyll van Seroosker-
ken heeft deze processen als recht er-
bijzitter namens Nederland bijge
woond.
Hij begon zijn betoog met erop te wij
zen, dat de Duitse oorlogsmisdadigers
van de eerste wereldoorlog ter berech
ting overgelaten werden aan de Duit
sers zelf, die er evenwel zulk een
schertsvertoning van maakten, dat de
geallieerden na de laatste oorlog beslo
ten deze zaak zelf ter hand te nemen.
De aanklacht luidde: schending van
het landoorlogreglement: het ombren
gen van gijzelaars, het deporteren van
joden, het laten verrichten van slaven
arbeid. het toelaten van georganiseerd
plunderen, enz.
Spreker vertelde hoe de meeste oor
logsmisdadigers werden aangetroffen:
Von Ribbentrop bijvoorbeeld had een
brief voor Ohurchill bij zich, waarin
notabene de naam van deze Engelse
oorlogsleider foutief gespeld was. Strei-
cher had een lange baard laten groeien.
De processen waren 13 in getal, doch
het meest bekende is dat waarbij bo
vengenoemde staatslieden, en verder
Goering, Dönitz en nog enkele anderen,
totaal 12, werden berecht. De andere
processen werden uitsluitend door de
Amerikanen gevoerd, omdat de ge
allieerden verder procederen op deze
wijze overbodig vonden.
Mr. Van Tuyll van Serooskerken ver
haalde voorts, dat de aangeklaagden
tevens als getuigen onder ede werden
opgeroepen en merkte daarbij op, dat
er nog nooit zoveel onder ede gelogen
is als toen. Overigens was hij vol be
wondering voor de wijze, waarop een
proces werd gevoerd.
Tenslotte wees hij nog op de merk
waardigheid, dat de Amerikanen in
sommige gevallen overtuigd waren dat
het doden van gijzelaars noodzakelijk
was geweest, om de rust en de orde te
handhaven. Deze mening deelde even
wel de Nederlanse Bijzondere Raad van
Cassatie niet, zoals. o.m. gebleken is bij
het proces-Rauter.
