Ken de mannen
K2r
zonder kringen
ONS MENU
Het leven van een ij dele prinses
ZATERDAG 14 FEBRUARI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
DIE UW MODE MAKEN (II)
Gr o en te-variaties
inwrijven laten drogen
afborstelen
VAN DE WEEK
VARIA
Verhaal voor de kleintjes
DE MAN, DIE zich voor iemand anders uitgaf
Parijs, februari '59.
Verleden week hebben we (alfabetisch) de eerste zes grote man
nen van de Parijse haute couture aan U voorgesteld. Hier volgen de
laatste vijf.
GRIFFE, die zich in 1942 officieel
als couturier vestigde, dirigeert van
daag een modehuis, dat aan een twee-
honderdvyftig mensen werk biedt. In
het Parijs van voor de oorlog werkte
hy, tot 1939, bij Madeleine Vionnet,
waarna hy met drie man personeel, in
een minuscuul flatje, zelfstandig be
gon. Het flatje werd al gauw verwis
seld voor een klein modehuis en later
toen de grote Molyneux zich uit de
mode terugtrok, nam hij diens grote
huis aan de Rue Royale, alsook het
merendeel van Molyneux' personeel
over. Vandaag omvat zijn modehuis
een afdeling hoeden en lingerie, ter
wijl hij voorts aan parfums en een
confectiecollectie zijn naam hecht.
Jacques Griffe, nu 43 jaar oud, is
sportief, rijdt paard, houdt van buiten
en woont dan ook in Parijs aan de
rand van het bos. Zijn vrije tijd brengt
hy zoveel mogelijk buiten Parijs door.
Zijn liefhebberijen zijn modem toneel
en klassieke muziek.
HEIM, president van de „vakvereni
ging" van grote Parijse couturiers,
6taat bovendien aan het hoofd van
een aloud modehuis, waarvoor zijn
ouders in 1898 als bontwerkers de
grondslag legden. De nu 57-jarige
Jacques Helm, een van de weinige
Parljzenaars onder de Parijse coutu
riers,. groeide in de mode op, en mode
is zijn dierbaarste liefhebberij. Hij
tekent en ontwerpt zelf. En hij was
het, die in 1929, toen hij de groot ge
worden zaak van zijn ouders overnam,
aan het bonthuis een haute couture
afdeling toevoegde. Onder de vijfhon
derd mensen, die by Heim dageiyks
brood verdienen, zyn er nog enkele,
Het Voorlichtingsbureau voor de
Voeding meldt:
Naarmate de winter vordert hebben
wy alle soorten wintergroenten al ver
scheidene malen op onze dis ontmoet.
Geen wonder, dat ons af en toe de lust
bekruipt het nu eens iets anders te
doen: de groente eens op een andere
dan de gewone manier klaar te ma
ken. Afwisseling kunt U b.v. krygen
door de kruiden te variëren, eens een
ander sausje te maken of verschillende
combinaties te kiezen.
Kool smaakt goed by vlees en worst,
maar ook by kaas- en eiergerechten
en by vis. Witlof behoeft niet uitslui
tend by hardgekookte eieren gegeven te
worden: met saucijsjes, gemengde
vleeswaren, rollade of varkenslapjes is
het zeker niet minder lekker. Als U
een goede vleesjus hebt, kunt U de
gare struikjes lof daarin even stoven,
dat is weer eens anders dan lof met
melksaus. Koolraap en spruitjes kun
nen met peterselie worden afgemaakt
(of met een peterseliesaus), prei of
uien met een zure, citroen- of toma
tensaus.
In rauwe slaatjes is zeker veel va
riatie te bedenken. Wat denkt U van
de volgende combinatie?
Gemengd groenteslaatje (voor 4 per
sonen).
150 g. rodekool, 250 g. witlof of
200 g. andyvie, een grote, zacht-
zure appel, een stukje ui, olie,
azyn, aroma (suiker, mosterd) en
zout of slasaus, voor de garnering
gekookt ei of augurk.
De groenten en de appel schoonma
ken en wassen. De kool en het lof of
de andyvie zeer fijn snijden, de appel
in blokjes snyden. Deze ingrediënten
vermengen met slasaus of een sausje
van olie, azyn, aroma (suiker, mos
terd) en zout. Het slaatje tot slot gar
neren met plakjes gekookt ei of augurk.
(Inplaats van deze saus >kan desge
wenst een gekookte zure saus gebruikt
worden).
Koolraap met prei (voor4personen).
kg. koolraap, kg. prei, zout,
melk, boter of margarine, bloem
of maïzena, peper, nootmuskaat
of kruidnagelgruis.
De groenten schoonmaken en was
sen. De koolraap in blokjes snijden. De
prei in stukjes. De groente nogmaals
wassen en opzetten met een bodempje
water en zout. De groente gaar koken
in ongeveer 20 30 minuten. Een
scheutje melk toevoegen en het vocht
binden met een papje van melk en
bloem of maizena. Een klontje boter
of margarine er door roeren en de
groente op smaak afmaken met peper,
nootmuskaat of kruidnagelgruis.
Een variatie op de (eenvoudiger)
koolstamppot is een
Koolschotel met kaas (voor 4 per
sonen).
1 kg. aardappelen. kg. savoye
of witte kool, ongeveer 250 g. ge
raspte belegen kaas, 2 dl. melk,
boter of margarine, zout, peper of
nootmuskaat (paneermeel).
De aardappelen en groente schoon
maken en wassen. De kool fyn scha
ven of snyden. Aardappelen en kool
apart gaar koken in weinig water met
zout. De aardappelen zo nodig afgie
ten. droog stomen en met hete melk
en boter of margarine tot een niet te
styve puree verwerken. Desgewenst
peper of nootmuskaat naar smaak er
door mengen. De kool afgieten en op
smaak afmaken. Puree, kool en kaas
laag om laag in een ingevette, vuur
vaste schotel overdoen: de bovenste
laag uit puree laten bestaan. Het ge
recht nog even verwarmen en desge
wenst met paneermeel bestrooid, in
een hete oven van een bruin koistje
voorzien.
Naar verkiezing mosterd erby geven
of in het gerecht verwerken.
die al voor 1920 werden aangesteld.
Desniettemin is de onderneming met
haar tyd meegegaan en bevat nu een
onderafdeling, „Heim-Jeunes Filles",
die speciaal voor jonge meisjes is ge
reserveerd, een hoedenboutique waar
de modist Svend heer en meester is,
en een afdeling „Heim-Actualité",
waar je in alleryi een toiletje kunt be
trekken omdat er maar één pasbeurt
voor nodig is en er minder contanten
voor hoeven te worden uitgeteld. Het
huis Heim brengt voorts parfums en
kousen uit en bezit boutiques in diver
se elegante Franse (kustplaatsen.
LANVIN een aloud modehuis, dat
door een vrouw werd gesticht en dat
in de hedendaagse mode een belang-
ryke rol speelt, willen we in ons over
zichtje van De Grote Mannen Der
Mode niet overslaan. Omdat een man,
Castillo, zyn naam aan die van Lan-
vin verbonden heeft. Als er tijd is voor
zo'n lange naam, spreekt men tegen
woordig dan ook over „een Lanvin
Castillo pakje", zoals de vorige
generatie over een „Lanvin japon"
sprak. Het begin van het huis Lanvin
ligt in 1892, toen het door de twintig
jarige Jeanne Lanvin werd gesticht.
Toen deze vrouwelyke couturier in
1946 overleed, was het kleine zaakje
van de vorige eeuw uitgegroeid tot een
enorm modehuis, dat diverse panden
beslaat, elfhonderd mensen in dienst
heeft, een hoedenafdeling, bontateliers
en zelfs een speciaal modehuis voor
heren heeft. Castillo werd er de op
volger van Jeanne Lanvin. Antonio del
Castillo werd geboren in Madrid en
stamt uit een Spaans adellyk geslacht.
Zoals Balmain zou hij architect wor
den, zoals Balenciaga, week hy, bij het
uitbreken van de burgeroorlog, naar
Parys uit. Alwaar hy met 18 franken
en byna twee maal zoveel koffers vol
bagage, zyn loopbaan als arme immi
grant en loopjongetje begon.. Totdat
Chanel zyn tekeningen en ontwerpen
onder ogen kreeg en hem als ontwer
per in haar modehuis liet debuteren.
Chanel sloot. Castillo ging naar Ame
rika en werkte er als ontwerper. Tot
dat Lanvin hem naar Parijs terugriep.
Castillo is 48 jaar oud en een van zijn
hobbies isNapoleon.
LAROCHE is een van de jongeren
in de Parijse haute couture. Hy is 34
jaar en opende zyn modehuis in 1957.
Met zyn eerste collectie heeft hy zich
direct naam gemaakt en in de paar
seizoenen, die intussen verstreken zijn,
heeft hy voldoende bewezen, dat hij
zyn plaats onder de groten der Franse
mode verdient. Guy Laroche, uit de
provincie naar Parys gekomen, begon
zyn loopbaan in de haute coiffure, of
schoon de couture hem veel meer trok.
Aan de hand van modeschetsen, die
hij in zijn vrije tyd had gemaakt, werd
hij door Dessès aangenomen, bij wie
hij acht jaar bleef. Nadat hy daarna
twee jaar in de Amerikaanse confectie
ervaring had opgedaan, keerde hy
naar Parys terug om de grote stap te
wagen. Hy verkocht het kasteeltje, dat
zijn grootvaderlyk erfdeel was, schafte
zich enkele naaimachines, een paar
honderd meter stof en een klein
Parys appartementje aan, naaide zelf
de goedkope katoenen gordynen, nam
zelf de verfkwast ter hand om van het
appartementje een modehuis te maken
en begon aan een collectie, die meteen
zyn naam op aller lippen brengen zou.
Zyn voornaamste belangstelling gaat
uit naar zyn werk. Tekenen en ont
werpen is zijn liefhebbery evenals
watersport. Zijn creaties zyn jeugdig,
comfortabel, opgewekt en modem.
PATOU. Het huis Patou werd in 1919
door Jean Patou gesticht, die in de
twintiger jaren de bekende couturier
van elegante Parisiennes en diverse
koninginnen was. Jean Patou wees zijn
zwager, Raymond Barbas, als opvolger
in zijn modehuis aan en het is Mon
sieur Barbas, die nu als directeur en
organisator aan het hoofd staat van
het grote modehuis in de Rue Saint-
Florentin, waar zeshonderd mensen
werk vinden. Hij was het, die het be
kende couturehuis uitbreidde met een
afdeling hoeden en eigen bontateliers.
De parfums en kosmetica van dit huis
hoeven intussen him naam niet meer
te maken.
J. V.
helpt direct tegen etensvlekken, vet,
teer, smeer, olie, vruchten, wijn, gras,
lipstick, parfum, stempelinkt, enz.
verwijdert vlekken Royale tube f.1.95
LAHNEMANN Laren (N.H.) Postbus 18 Imp. v. Polycolor-K2r-Placentubex-Margret Astor-Mouson-Blendax
Van kastanjes en een paar spelden of lucifers kun je kostelyke beestjes
maken; je kunt er ook kettingen van rygen; je kunt ze, wanneer je 'savonds
gezellig byeen zit, poffen in de kachel, maar en dat is minder bekend ze
zijn ook uitstekend als onderdeel van de middagmaaltyd te gebruiken. Spruitjes
met kastanjes b.v. is een zeer voedzame lekkernij. De kastanjes worden hiertoe
aan de bovenzyde met een scherp mes ingekruist, gewassen en in ruim water
met wat zout gaar gekookt 1 uur). Men stelt vast of ze gaar zyn door er
een uit 't water te nemen en open te maken. Kruist men de kastanjes niet in,
waardoor de zoete smaak beter behouden biyft, dan bedraagt de kooktijd
±1% uur. De kastanjes worden gepeld en kunnen in z'n geheel of in stukjes
gesneden door de spruitjes geroerd worden. Eet men de kastanjes zonder
bijvoegselen, dan worden ze in een dekschaal opgedaan en aan tafel gepeld.
Er wordt dan boter bij gepresenteerd.
MAANDAG Bieten, gebakken aardappelen met kaas en uien; wentel
teefjes.
DINSDAG Boerenkool met rookworst; muesli.
WOENSDAG Stoofprei met gehakt, rauw gebakken aardappelen; fruitsla.
DONDERDAG t Stoofpot kool met kaas; gebakken grutjes.
VRIJDAG Vlsragoüt in rystrand, sla; warme beschuitpudding of: hard
gekookte eieren, witte bonen, tomatensaus, rUst; warme be
schuitpudding.
ZATERDAG Erwtensoep, gebakken appel.
ZONDAG Grapefruit; runderlapjes, spruiten met kastanjes, aard
appelen; 2 kleurenvla.
Recept: Warme beschuitpudding.
12 beschuiten, 1. melk, 2 eieren,
150 gr. rozijnen, geraspte citroen
schil, vanillesuiker, 1 theelepel
kaneel, 60 gr. suiker, 50 gr. boter,
iets zout.
De beschuiten fijnmaken. De rozy-
nen wassen en uit laten lekken, de
eieren splitsen. De dooiers roeren met
de suiker, de vanillesuiker, zout en
kaneel. De melk koken, de boter erin
laten smelten en onder voortdurend
roeren by de dooiermassa doen. De
vloeistof nu over 't beschultkruim
roeren. De eiwitten styfslaan, op de
beschuitmassa leggen en alles voor
zichtig door elkaar scheppen. Een
warme puddingvorm met boter insme
ren en met paneermeel bestrooien. De
puddingmassa erin doen en de vorm
in een pan met water IV2 uur laten
koken. De vorm daarna openen en nog
5 minuten in het kokende water laten
staan. De pudding keren en er een
vanille- of vruchtensaus bygeven.
Soms is de mens tot grote prestaties
in staat, ook al staat hy als invalide
te boek. By een tafeltenniswedstrijd
schreeuwde een meisje, dat haar
verloofde zag verliezen: die scheids
rechter is blind. Zij had er geen
vermoeden van dat het inderdaad zo
was. Medick, die tot de beste
scheidsrechters van Amerika behoort
gebruikt namelijk zyn oren by deze
bezigheid. Dit zintuig is zo goed
ontwikkeld, dat hij precies kan
waarnemen waar het balletje terecht
komt en zelfs of men fore- of back
hand speelt.
Yan
Franse modellen uit stoffen van Boussac
in de foyer van de Stadsgehoorzaal
op maandag 23 februari 2.30 uur en 8.15 uur.
kaarten a f 2.50
(incl. the'-complet)
aan onze zaak
Botermarkt 18 Leiden
Er leefde eens een ryke prinses, die
heel ydel was. Uren stond zy voor de
spiegel te kijken in haar aangezicht,
waarvan zij alle trekken o, zo goed!
kende. Haar voorhoofd was fijn ge
vormd en blank marmer gelyk, haar
neus was als een kleine schelp van roze
ivoor, haar mond een vochitig-rode
roos maar rozen kunnen wreed zyn
en het grijs van haar grote, mooi-
gevormde ogen leek op de zee en
ook de zee is soms wreed.
Maar de scherpe vouwen bij haar
mond, als doornen rond de roos. zag
zij niet, en evenmin zag de prinses,
dat haar ogen koud waren, zonder
warmte. Neen, de prinses bewonderde
slechts haar eigen schoonheid: met
haar fluwelen vingers betastte zy haar
zyden lokken en de dure stoffen van
haar kleren, zy keek naar haar fyne
voetjes en zag naar haar tere enkels
zij maakte sierlyke danspasjes voor
de vergulde spiegels in het paleis om
zichzelf te zien bewegen, o, de prinses
genoot van haar schoonheid zoals een
ander van muziek genieten kan, of
van mooie verzen, zy genoot ervan
zoals een moeder van haar kind ge
niet.
Doch de prinses hield niet van
muziek en niet van verzen en niet van
kinderen zij hield slechts van zich
zelf en zij zag alleen het uiterlyk van
de dingen.
Er waren, aan het hof, edelen, die
naar haar gunsten dongen en zij ver
gunde het de schoonsten onder hen
met haar te spreken. Zy zat op een
kleine troon met gouden krullen, de
edelen zaten aan haar voeten en zij
prezen haar maar zij prezen haar
schoonheid en niet meer en de
prinses lachte vol behagen, en zy
1. In 1551 verliet Martin Guerre zijn
echtgenote Bertrande de Rols en zijn
woning in Artigue. Hij liet nooit meer
iets van zich horen en men nam daarom
aan, dat hij in vreemde krijgsdienst ge
vallen was. Zes jaar later kwam hij ech
ter toch terug. Bertrande ontving hem
als haar langvermiste man en schonk
hem in de eerstvolgende drie jaar twee
kinderen.
2. Zijn familie begon er evenwel aan
te twijfelen of de teruggekeerde man wel
werkelijk degene was voor ivie hij zich
uitgaf. Zij beweerden dat hij een zekere
Armand de Til zou zijn en het gelukte
hun zoveel bewijzen te verzamelen, dat
zij daarop een aanklacht grondden bij
het gerecht in Rieux. De verdachte stond
evenwel zijn mannetje. Er werden niet
minder dan 150 getuigen gehoord, van
wie er 38 verklaarden dat de beklaagde
Martin Guerre was, terwijl alle overigen
strak en stijf volhielden, dat de man een
bedrieger was en Armand de Til heette.
3. Daar het gerecht in Rieux de zaak
niet tot een oplossing kon brengen, werd
zij verwezen naar het parlement in Tou
louse. Hier loerden nieuwe getuigen ge
hoord. De belangrijkste verklaring kwam
van de schoenmaker Valentin Rougie, die
verklaarde: „Een jaar kan komen en
gaan en een rechte neus kan in een
kromme veranderd worden, maar geen
macht ter wereld kan een mansvoet vijf
centimeter kleiner maken zonder zijn
hielen of zijn tenen af te snijden". Toen
Martin Guerre bij mij een paar schoenen
liet maken, mat zijn voet dertig centi
meter en nu slechts 25".
4. Op een van de zittingsdagen
dook de echte Martin onverwacht op
Tijdens een veldtocht in Vlaanderen was
hij met Armand de Til samen geweest
en had hem vele bijzonderheden uit zijn
vroegere bestaan verteld.
Andere details moest hij van Bertran
de vernomen hebben, die kennelijk de
verklaringen van de bedrieger wilde
dekken. De beide mannen werden nu
naast elkaar voor de getuigen opgesteld.
Bertrande liep regelrecht op haar eerste
echtgenoot toe om hem te omarmen,
maar Martin stootte haar vol verachting
terug. Armand werd ter dood veroor
deeld. Het vonnis werd op 13 september
1560 voltrokken.
vroeg de edelen schalks hun pryzende
woorden te herhalen zy hoorde ze
nooit genoeg. Als een enkele onder
hen het al waagde te spreken van
andere zaken, zoals de welvaart in het
land, of de stand van het graan, trok
zy een kwade groef in het marmer
boven haar wenkbrauwbogen. Het was
geschied en het volk sprak er fluis
terend schande van dat de behaag
zieke schoonheid een jonge graaf van
het hof had verbannen, zy stuurde
hem naar een ver land om er te vech
ten voor een verloren zaak. En dat,
wyl de vermetele die een zachtmoe
dig man was het had gedurfd de
prinses er op te wijzen, dat menselijke
schoonheid, ook de hare, zou vergaan.
Hy had haar gesproken van de
eeuwige schoonheid der natuur: ree
heuvels onder een nachtblauwe hemel,
het dauwkoor der vogels in de vroege
ochtend, het blyde springen van hel
der water langs gladgeslepen berg-
blokkenzó vervoerd raakte hy. dat
de stygende ergernis van de ydele
vrouw hem ontging.
De prinses, die zalen vol kleren be
zat, van kostbare makeiy, verdroeg in
haar omgeving geen mensen die leUjk
waren. Zo bespotte zy honend een
staatsman, die op zyn rug een bochel
droeg de doornen rond haar lachen
de mond staken de man in zyn ziel.
Ook beschimpte zy haar kamenier, die
te grote voeten had. en rode handen.
O, zij was wreed, die prinses!
Het hoeft nauweiyks betoog, dat zy
niet geliefd was in haar land. Zo zij
dit al wist, deerde het haar niet: zij
luisterde naar het voos gevlei van haar
horigen, dat in haar suikeren oorschel
pen klonk als klaterende muziek.
De Jaren gingen voorby. de prinses
werd ouder, zy was spoedig geen jonge
Doch haar k°ude schoon-
heid blééf; onaangetast, omdat zy niet
waarlijk leefde. Haar trekken ver
zachtten niet want z(j kende ont
roering noch verdriet. Zo bleef haar
gelaat een fraai masker en jonge
edelen namen graag de plaats van de
ouderen in om haar te vleien.
Echter, de dag brak aan waarop de
prinses ziek werd. Het begon met een
klein en pijnlijk gezwel b(J haar kaak
en weldra zwol haar ganse gezicht, het
werd stijf, tevens verspreidden zich
paarsblauwe vlekken over haar vel
Toen de prinses verontrust ln haar
wïF1 e £P'eSel keek. zag zy een
lelijke vrouw. Zij slaakte een kreet van
woede en verontwaardiging z(j beval
haar kamenier de spiegel weg te ne-
men, een andere te halen
Zy bekeek zich in alle spiegels van
het paleis maar zy was leiyk en zy
werd steeds lelijker.
De jonge edelen groepten zwygend
rond haar ziekbed want wat viel er
voor hen te zeggen nu zy haar schoon
heid niet meer roemen konden?
Het gerucht verspreidde zich spoe
dig door het landde prinses is ster-
vende. En de prinses wist dit en zij
had slechts één wens: zij wilde niet
lelijk sterven, zodat het volk haar be-
schimpen zou.
Zy verjoeg de edelen uit haar kamer
en bleef alleen, maar meer dan de
eenzaamheid kwetste haar het besef
van haar te loor gegane glans, zy had
immers haar schoonheid onverganke-
lyk gewaand, en daarom riep zy ver-
twyfeld uit: „Heb ik dan voor niets
geleefd?"
Niet lang hierna stierf zy haar
lelijk WaS niet verhoord ZU stierf
Maar het volk dat haar opgebaarde
lichaam groette zo was het in dat
land gebruikeiyk beschimpte haar
niet. zoals zy gevreesd en verwacht
had: het volk bezag haar met deernis,
want zij had een liefdeloos leven ge
leefd. Ja. daarom beklaagden allen
haar ook zy die bochels hadden of
grote voeten of rode handen.
M. F. B.
