DIEPPE BEGROETTE NOG NOOIT ZOVEEL
HOLLANDERS ALS DE AFGELOPEN WEEK
Zeker vijfhonderd Katwijkers in
gastvrije Franse Kanaalhaven
Met de haring naar het zuiden
Familiebezoek aan de vissers
wordt steeds talrijker
97ste Jaargang
Woensdag 17 december 1958
Derde blad no. 29623
Maar afgezien dan van het geval met
dit ene schip hebt)en de vrouwen van
de bemanningen het waarlijk niet erg
gevonden, dat het op zee niet helemaal
pluis was vorige week. Ze hebben een
ongedacht lange tijd het wel en wee
van de vissers in Dieppje kunnen mee
maken, nu de meeste schepen daar dit
maal al zo vroeg binnen liepen. Na
tuurlijk zijn de vissers niet naar Dieppe
gekomen om er aan wal te passagieren,
zodat die langere tijd, dat de vloot
binnen lag ook een vervelend kantje
(vanwege de mindere kantjes) had,
maar daar hebben zij zich tooh niet al
te veel het hoofd over gebroken.
Geen „zonnig" oord
Nu is Dieppe bepaald niet een figuur
lijk zonnig oord. Des zomers kan het er
druk zijn vanwege de combinatie van
strand, prachtige Boulevard de Verdun
en letterlijke zonnigheid, maar in de
late herfst is het er donker, wat triest-
armoedig, wel levendig en actief maar
toch geenszins een uitgaansoord of op
vallend gezellige pleisterplaats.
Bijgevolg concentreert zich grote be
langstelling van de tijdelijke Neder
landse bevolking in het Centre Oecu-
menique aan de Rue de la Barre, het
twee jaar geleden geopende nieuwe ge-
bouw, dat bedoeld is als trefpunt van
de buitenlandse vissers, in het bijzonder
de Nederlandse in deze tijd en de
Engelse op ongeregelde tijden door het
hele seizoen heen.
(Van een onzer redacteuren)
Dieppe heeft de afgelopen dagen een record geboekt, zo mogen we
aannemen zonder dat er nauwkeurige cijfers bekend zijn. Nog nooit
zijn er zoveel Nederlanders zolang bijeen geweest in dit kleine Franse
havenstadje: vissers uit Katwijk, Noordwijk, Scheveningen, en van de
Vlaardingse vloot en bovendien talloze familieleden van de vissers die
uit ons land waren overgekomen: dit familiebezoek, particulier door
groepjes georganiseerd, neemt steeds groter omvang aan.
Daar komt dan nog bij, dat de weersomstandigheden de vissers
schepen reeds in de loop van vorige week in plaats van tegen het
weekeinde naar de grauwwitte rotsen van de Franse kust en de veilige
haven van Dieppe voerden, zodat in het stadje dagen achtereen de
klompen over de hobbelige straten klapten.
De mensen, die naar Dieppe waren getrokken om hun zorgen te
besteden aan de traditionele Nederlandse seizoengasten hebben het
geweten: ze kwamen eigenlijk handen, tijd en ruimte tekort.
echtgenoten op te zoeken, maar die
blekenin Newhaven te zitten, aan
de Engels^ Zuidkust, 120 kilometer ver
over de haringvijver van dit jaargetijde.
Toen woensdag verdraaid vuil weer de
vissersvloot overviel, moesten de sche
pen de haven opzoeken. De meeste
bereikten Dieppe, een zestal week uit
naar Newhaven na een mislukte po
ging om Boulogne te bereiken. Zater
dagmiddag helderden die drie Noord-
wijkse gezichten op: de Sch. 134
Geertruida had, toen het weer beter
was geworden, onmiddellijk de over
steek naar Dieppe gemaakt, en al was
Seizoen-gedaante
Ieder jaar van eind november, wan
neer een voorzichtig begin wordt ge
maakt met de „invasie", tot het week
einde voor de kerstdagen vertoeven in
Dieppe vele honderden Nederlandse
vissers, de bemanningen van tientallen,
dikwijls ongeveer honderd schepen, die
de haring achtervolgen tot in het
Kanaal. Zo ver van huis loont de „thuis
reis" niet, wanneer er een gastvrije
haven vrijwel in het zicht van de vis
sende vloot is! Dan verandert, in die
enkele weken, het karakter van Dieppe.
Niet alleen omdat er dan zoveel vreem
delingen zijn, want die zijn er des
zomers in het badseizoen nog wel meer.
Maar omdat de Dieppenaren handige
lieden zyn: wanneer de boten van de
Hollanders (ook van de Duitsers, die in
groten getale in het Kanaal vissen en
Dieppe als basis gebruiken), binnen
vallen dan blijven de vissers niet aan
boord, dan trekken ze het stadje in en
dat stadje weet zich zo aan te passen,
dat de vissers daar meer doen dan
alleen maar winkeltjes kijken en langs
de kaden slenteren.
Het is moeilijk, een andere plaats te
vinden, die een dergelijke seizoenmeta
morfose ondergaat.. Natuurlijk, de toe
ristenoorden van Europa kennen derge
lijke invasies maar al te goed, maar er
is geen plaats te bedenken met een zo
eenzijdige gedaanteverwisseling, natio
naliteitsverandering als gevolg van het
gewone dagelijkse werk, ieder jaar weer
omstreeks dezelfde tijd.
Tweehonderd schepen!
En dit afgelopen weekeinde was het
nog wat sprekender dan anders. Aan
de ene kant waren er nu heel veel Hol
landse en Duitse schepen, samen zo
ongeveer 200, waarvan de helft uit
ons land, anderzijds waren er ook
weer heel wat meer familieleden van
vissers overgekomen. Nauwkeurige ge
tallen waren er niet bekend, maar een j
redelijke schatting is toch wel, dat er
een kleine tweeduizend Nederlanders
ronddoolden door Dieppe, waarvan
zeker vijfhonderd Katwijkers!
Drie sippe gezichten
Overigens was dat weekeinde voor de
vissers vroeg begonnen. Hier in ons
landje met koud en miezerig maar
rustig herfstweer hebben we het niet zo
gemerkt, maar op het Kanaal heeft het
vorige week danig gespookt.
Eén van de gevolgen daarvan was,
dat drie Noordwijkse vissersvrouwen
vrijdagavond wat sip zaten te kijken .in
het belangrijkste centrum van „Neder
lands Dieppe", het Oecumenische Cen
trum aan de Rue de la Barre... Ze had
den de lange reis van vijfhonderd kilo
meter naar Dieppe gemaakt, om hun
Opgewekt ondanks voortdurende
zorgen lesten de drie predikants
vrouwen honderden dorstige kelen
Een beeld van de kantine in het
Oecumenisch Centrum. Van rechts
naar links dé echtgenoten van ds.
Bouma. ds. Pijlman en ds. Groot.
Ze draaiden er hun hand niet voor
om, om op één avond meer dan
duizend koppen koffie uit te reiken.
I oppen te wassen, de grote zaal
een beetje ordelijk te houden, op te
ruimen, en ondertussen voor ieder
een een vriendelijk woord te heb
ben en hulp te geven waar die ge
vraagd werd. Ze hebben hard ge
werkt, en langer dan ze aanvan
kelijk hadden vermoed, maar ze
hebben het gedaan in de weten
schap dat ze er goed mee deden.
Dat stemt tot dankbaarheid van
beide kanten!
(Foto Leidsch/Dagblad)
de hereniging dan ook wat korter
uitgevallen dan de bedoeling was ge
weest, ook deze vrouwen konden hun
mannen nog in Dieppe gezelschap
houden. De andere vijf naar Enge
land uitgeweken schepen, Sche-
veningse loggers 104, 23, 53, 305 en 339
zijn echter direct uit Newhaven naar
ons land teruggekeerd.
Zes nijvere mensen
In dit centrum zwaaiden dit week
einde zes nijvere mensen de scepter,
namelijk drie predikanent en hun echt
genoten. Ze deden het met enthousias
me en vaardigheid, zodat niemand in
de gaten had, dat er met een scepter
werd gezwaaid, maar alleen, dat er
altijd iemand klaar stond om te helpen.
Ds. F. Pijlman, geref. predikant in
Katwijk aan Zee. was met zijn collega
ds. B. Bouma uit Noordwijk aan Zee
in de loop van vorige week de voor
gaande ploeg van predikanten komen
aflossen. „Ik viel met mijn neus in de
boter, want gewoonlijk komen de sche
pen pas tegen het weekeinde binnen, en
nu hadden we meteen volop werk.
Vrijdagavond hebben onze vrouwen
(drie in getal want ook ds. A. Groot,
herv. predikant te Scheveningen was
aanwezig) niet minder dan 1200 koppen
koffie rondgedeeld en daarnaast nog
voor duizend en een karweitjes ge
zorgd".
De drie predikanten vertelden ons
tussen de drukke bedrijven door en
thousiast over hun werk, waarvoor zij
slechts dankbaarheid tonen. Eenzelfde
dankbaarheid overigens als de vissers
en hun familie bleken te koesteren!
Een „veilige haven"
„Het is werkelijk niet alleen zorgen
voor een kopje koffie en het verzor
gen van de post. Het is nodig, dat
onze mensen hier een centrum heb
ben, zonder zorgen kunnen binnen
vallen. Dieppe heeft nu eenmaal niet
zo heel veel ontspanning te bieden,
en de taalmoeilijkheden maken het
voor de visser bepaald niet makkelij
ker in deze vreemde haven".
Die taalmoeilijkheden bestaan niet
alleen voor de jongeren, ook voor de
oudere „stamgasten" van Dieppe. Met
hun Engels kunnen de vissers best over
weg, maar het Frans ligt nu eenmaal
wat moeilijker en in Dieppe zijn maar
heel weinig mensen te vinden, die meer
dan tien woorden Engels machtig zijn.
Dat is een van de redenen, waarom
dit centrum zo in trek is. De vissers
kunnen hier naar eigen aard en ir^f
eigen sfeer leven, verpoging vinden en
menselijk contact hebben.
Ze zitten er heus niet de hele dag.
Daar zou het centrum, hoewel het pas
twee jaar geleden werd geopend, nu
reeds met die toevloed van familieleden
te klein voor zijn. Maar er is hier een
plaats om rustig te praten, om een
spelletje te doen (waar vooral de jonge
Als een oase van rust en een
symbool van Hollandse properheidl
ligt het hospitaalkerkschip De
Hoop aan de Quai Duquesne.
Deze foto werd genomen tijdens i neden de kade ligt, wanneet het
hoogwater. De getijdeverschillen water zijn laagste stand heeft be-
zijn in deze tijhaven zo groot, dat reikt.
het hoojddek van het schip ver be-1 (Poto Leidsch/Dagblad)
reepechieterbjes en afhouwertjes zich
op werpen), tussen de bedrijvigheid in
de stad door.
Toch leven in de brouwerij
Want er is, ondanks de aard van
Dieppe, toch nog wel het nodige te be
leven in het stadje. We schreven reeds,
dat de Dieppenaren handige lieden
zyn.
Op het terrein waar eertijds de hou
ten barakken stonden als opvangstcen-
trum voor de vissers, het Pare Jehan
Ango, tegenover het station tussen
Boulevard de la Libération en Boule
vard Clémenceau, was bijvoorbeeld een
zeer uitgebreide (hoewel niet bijzonder
gevarieerde) kermis ingericht. De mod
der deed hier en daar weinig onder
voor de traditie van de Leidse 3 oktober
maar daar kunnen kldinpen prima
tegen. Zo'n kermis is een welkome ont
spanning, al komt er dan ook wel eens
een jongen met een blauw oog van
daan. Dat of erger kan je per slot van
rekening ook op het schip oplopen.
En dan is er de markt, dit week
einde al geheel in kerstsfeer. Ner
gens anders in Frankrijk is men zo
vroeg met de kerstversiering van de
straten als juist hier in Dieppe. Dat
is óók niet voor niets! We kregen zo
de indruk, dat de Dieppenaren zelf
nog maar weinig belangstelling voor
kerstinkopen hadden, maar dat er
heel wat meer door de Hollanders en
Duitsers is ingeslagen.
De winkels, vooral van souvenirs, be
leven in Dieppe een gouden tijd wan
neer er vreemde vissers ronddolen.
Zonder dat er van Hollandse zijde een
woord Frans aan te pas komt zelfs
van de commentaren op de prijzen zou
je kunnen zeggen „daar is geen woord
Frans bij" maken deze zaken een
behoorlijke omzet.
Zo maken ook de hotels in deze tijd
hun „tweede seizoen" van het jaar,
vooral nu vele familieleden uit Holland
overkomen. Het is moeilyk nog een
plaatsje te vinden, wanneer de vloot
eenmaal is binnengevaren
Overigens ligt die vloot niet stil en
verlaten. Er is genoeg aan boord te
doen. De laatste zorgen worden besteed
aan de vangst van de laatste dagen, het
schip wordt weer reisvaardig gemaakt,
er wordt gekookt, gegeten en geslapen
aan boord, en er is uiteraard het be
zoek, het onderling bezoek, het bezoek
van familieleden en ook wel van Diep
penaren.
Baken van rust
Temidden van al die drukke bedoe
ning ligt het hospitaalkerkschip De
Hoop als een baken van rust gemeerd
aan de Quai Duquesne, in het aan de
stadszijde gelègen eerste havenbekken
na de buitenhaven. Dit schip vaart mee
met de vloot en blijft in Dieppe liggen,
zolang de vissers over 'het Kanaal zwal
ken. Begin komende week, wanneer de
Hollandse vloot weer geheel naar de
thuishaven is teruggekeerd, gaat ook
dit gastvrije schip weer naar het vader
land. In januari wacht het dan een
nieuwe reis, naar de Ierse Zee om daar
hulp aan de vissers te bieden. Kerk
diensten worden er in Dieppe nauwe
lijks gehouden aan boord, want daar is
het centrum in de Rue de la Barre voor.
Maar dokter Ouwerkerk heeft genoeg
werk omhanden, ook wanneer de vissers
aan de wal zyn.
„Het" centrum
Maar by dat alles blijft toch het
centrum in de Rue de la Barre de
grote trekpleister voor de Hollandse
vissers. De vertegenwoordigers van
het Dieppe Comité, de predikanten,
en ook de vertegenwoordiger van de
Redersvereniging voor de Nederlandse
Haringvisserij de heer J. Turmer, die
nu voor het tiende seizoen als ver
bindingsman tussen vissers en plaat
selijke autoriteiten optreedt, weten
dit maar al te goed, en zy zorgen, dat
dit centrum ontspanning en rust kan
bieden.
Zaterdagavond was de zaal van het
centrum eigenlyk te klein voor de vele
honderden, die met groot genoegen een
filmvertoning bijwoonden. Onder meer
werd de film „Hij, zij en de wereld
haven" vertoond, die een beeld geeft
van de bedrijvigheid van de Rotter
damse havens.
De feestverlichting in de Rue de
la Barre, gefotografeerd bij het
Oecumenisch Centrum in de rich
ting van de haven, die aan het eind
van het verlengde van deze straat
ligt. Nergens in Frankrijk is de
kerstentour age zo vroeg voltooid,
en dit tekent, hoezeer de Dieppe
naren hun buitenlandse gasten
weten te waarderen, als gast en
als klant.
(Foto Leidsch/Dagblad)
Zondag werden twee kerkdiensten
gehouden, beide zeer druk bezocht. De
ochtenddienst werd geleid door ds.
Groot, de avonddienst door ds. B. Bou
ma, van Noordwijk a. Zee. Ds. Pijlman,
van Katwijk, had zaterdagavond de
dagsluiting verzorgd.
In voorbeeldige samenwerking hebben
de protestantse kerken van de vissers
plaatsen dit een tram uitgebouwd tot
een veilige haven voor de vissers, ter
wijl him schepen de haven in den
vreemde hebben opgezocht. De predi
kanten hebben voor de tijd, dat zij in
Dieppe vertoeven ook een woongelegen
heid in dit tehuis; een aanzienlijke ver
betering vergeleken bij de tijd dat het
opvangstcenitrum gevestigd was in de
houten barakken.
Dankbare herinnering
Gisterochtend in alle vroegte zijn
de schepen weer uit Dieppe uitgeva
ren, de meeste voor hun laatste
trekken van dit seizoen, een enkele
om ook het komend weekeinde nog
Dieppe aan te doen. De vrouwen van
de vissers zijn weer met hun bussen
teruggekeerd naar hun „thuisha
vens", waar binnenkort hun echtge
noten weer zullen arriveren. Daar,
thuis, is het uiteraard veel beter dan
in Dieppe. Maar toch zullen ze daar
met genoegen terugdenken aan de
tijd, die ze in de gastvrije Franse
haven doorbrachten. En hoezeer ook
de Dieppenaren hun best hebben
gedaan om gastvrijheid te tonen, de
vreugdevolle herinnering zal in de
eerste plaats uitgaan naar wat Ne
derlanders zelf in Dieppe aan gast
vrijheid, aan zorg, aan medeleven
geboden hebben. Er wordt prima
werk gedaan in Dieppe, een werk
dat de waardering van allen ver
dient.
Willy Hagenbeek draagt
circusleiding over
Tijdens het verblijf te Maastricht van
het „Circus Manresa", waaraan gedu
rende deze winterperiode enkele circuson
dernemingen samenwerken in een tour
nee ten bate van het Manresa retraite
huis te Venlo, heeft de heer Willy Ha
genbeek, reeds tientallen jaren direc
teur van het „Circus Hagenbeek", mee
gedeeld, dat hij volgend jaar bij het be
reiken van de 75-jarige leeftijd in novem
ber volgend jaar, de leiding van het circus
Hagenbeek zal overdragen aan de thans
46-jarige Erie Klant, directeur van
Klants dierentuin en dressuursohool te
Valkenburg. De heer Klant is een stief
zoon van de heer Willy Hagenbeek. Het
circus Hagenbeek zal ook onder de
nieuwe leiding de oude naam behouden.
De heer Willy Hagenbeek hoopt vol
gend jaar, ten afscheid aan zyn carrière
nog een groots opgezet dressuumummer
te brengen van 24 beren, een olifant,
een pony en een zwijn.
Winstaandeel is geen salaris
(Speciale berichtgeving)
In het proefproces van een werk
nemer tegen de N.V. Wilton Feyen-
oord te Schiedam, waarin eerstge
noemde betaling eiste van 5.6 rr over
zyn winstaandeel is gisteren uit
spraak gedaan door nu. Cos van het
kantongerecht te Schiedam. Deze ver
klaarde de vordering niet ontvanke
lijk, wel in hoofdzaak omdat een
winstaandeel niet een contractueel
bedongen loon is in de zin van de be
schikking looncompensatie maar een
uitkering uit de netto winst boven
en behalve het loon.
Daar de werknemers noch op de
winstdelingsregeling. noch op de statu
ten der N.V. krachtens welke deze
wordt uitgekeerd, enige invloed hebben
kunnen uitoefenen, moet een winstuit
kering worden beschouwd als een een
zijdige onverplichte handeling van de
zijde van de werkgever.
Da eiser wprd veroordeeld tot de kos
ten. zijnde f50.— voor het salaris van
gedaagde's gemachtigde.
