TRIUMPH
k zeg als Algerijns nationalist:
Gaulle is onze laatste hoop
Nieuw! De 2-in-l sigaret!
hmed zaagt 's nachts telefoonpalen door voor
F. L.N., overdag zet hij nieuwe voor Fransen
arteling, haat en geschreeuw
Adenauer verzuimde fraaie kans
op groter eenheid in eigen huis
Nobelprijzen uitgereikt in Oslo
en Stockholm zonder Pasternak
Jaargang
Donderdag 11 december 1958
Vierde blad no. 29618
„WIJ KUNNEN NIET ZONDER ELKAAR"
(Van onze reisredacteur)
luatie vol ironie
1* irs, december De chauffeur,
5 naar het vliegveld reed - een
g vijftiger en een net geklede
A ende huisvader zo te zien -
vloeiend Frans, maar zijn
■e haar krulde een beetje bo-
n blanke, intelligente gezicht,
ij Fransman of Algerijn? ,JLI-
5® meneerhonderd procent. En
het geweten. Ik ben pas een
taanden vrij. Ik heb een jaar
p interneringskamp gezeten. Ik
c irvan verdacht een FLN-ter-
in mijn taxi vervoerd te heb-
est mogelijk trouwens. Ik kan
iet aan iedere passagier vra-
hij lid is van de FLN? Als hij
zegt hij het toch niet. Maar
ik ben vier dagen lang ver-
En gemarteld natuurlijk. Nee,
e badkuip, maar roei de elek-
it en de fles, En daarna, zon-
rm van proces, een jaar in het
I Voordat ik erin ging, was ik
I lationalist, ik had het druk
1 om mijn gezin van acht per-
tag te onderhouden. Maar nu ben
843 nationalist. Toen ik uit het
kwam, was mijn taxi weg en
jezin heeft een jaar honger
Smerige oorlog. Als Ferhat
en De Gaulle maar eens onder
JT gen konden praten. Weet U,
i gerijnen vinden De Gaulle een
e man. Op de dag van het ve
lum heb ik mijn hele familie
g iht gegeven hun „ja" aan De
98
r te geven. Maar net toen wij
het stembureau wilden gaan,
en de parachutisten. „Stern-
brulden ze en haalden ons het
dt. Zij hebben mijn 75-jarige
ir voortgeduwd. Ik zei: „Doe
moeite heren. Wij stemmen
Niet voor U weliswaar, maar
De Gaulle". De Gaulle is onze
e hoop voor vrede in Algerije,
de Fransen hier saboteren
Wat eën probleem! Ik ben na-
ist, maar ik wil niet dat de
en hier weggaan. Dat zou een
mische ramp geven. Wij moe-
in nieuwe band met Frankrijk
i, wederzijds belang en weder-
respect. Wij kunnen niet zon-
Ikaar, maar al wat ik zie is
'ling en haat en bloed en ge-
luw. En het ziet er naar uit
het nog wel even duren zal
uur later zat ik in het vliegtuig
t gemarteld Algerije gleed onder
sg in het donker van de Afrikaanse,
met al zijn tragische conflicten.
;yn miljoenen Fransen voor wie
je sinds generaties een vaderland
orden en die nu in diubbele doods-
rverkeren, bang voor het rijzend
ïer mohammedanen, bang door
rijk in de steek gelaten te worden.
Ün tienduizenden Algerijnen in de
genkampen, die men de buiten-
journalisten niet wil laten zien.
m bevolking die leeft tussen hamer
tnibeeld van terreur en contra-ter-
Ahmed de muzelman", zei mij een
e majoor," zaagt 's nachts onze
mpalen door op order van de FLN
-m anders de hals afsnijdt. Over-
»men wij hem halen om weer nieu-
efoonpalen te plaatsen en 's nachts
hij ze weer om Zo werkt hij dag
ebt. Het is maar' goed, dat de arme
af en toe een maand rust in de ge-
nis krijgt, wanneer hij 's nachts
onze patrouilles betrapt wordt",
majoor zag de krankzinnige ironie
de situatie. Een parachutisten-
;1 hield zich niet met zulke over-
gen bezig. Zijn motto was: „Niet
maar schieten. Heel eenvoudig:
et le type est par terre" („Paf en
ut ligt op de grond"). Het verve-
is dat er zovéél Algerijnen zijn.
kan moeilijk negen miljoen maal
doen.
Vat kan men wèl doen
men wèl kan doen? „De Gaulle is
ïnige hoop", zei de taxi-chauffeur
et zijn korte verhaal de Algerijnse
lie zo juist had gekarakteriseerd,
»en (mèt de Gaulle) zou wensen,
pmatigde nationalisten zoals hij in
leuwe Franse parlement zouden ze-
Biedt die in De Gaulle belichaam-
►op veel uitzicht op een spoedige
kg? Men moet vrezen van niet.
aulle's poging om via een handige
ike manoeuvre eerst een wapen-
■nd met de FLN te bereiken en ver
is uit vrije verkiezingen een Alge-
gesprekspartner te construeren is
op een totaal echec uitgelopen.
Ugerynse conflict is terug in de
impasse. Men kan het niet op-
l zonder met de FLN te praten,
men kan niet met de FLN praten
r een nieuw conflict in Frankrijk
B scheppen. Zeker heeft De Gaulle
armslag dan ooit een Franse "ege-
^óór hem heeft gehad, maar die
ag is niet onbeperkt. De Franse
eiding, bezeten door de gedachte
eindelijk een overwinning", zal ook
kern geen „abandon", geen in de
laten gedogen, de passieve weer-
die zü De Gaulle's beleid in Alge-
4edt, spreekt duidelijke taal.
uitslag der Franse verkiezingen,
julf van nationalisme uitdrukkend
kt die armslag verder. Kan De
ie, buiten het blok van 71 „vrij
zen" Algerijnse afgevaardigden om,
de FLN ondeihandelen? Kan hij
n de FLN om het Algerijnse pro-
i met die afgevaardigden oplossen?
net er niet naar uit. Bovendien
de Gaulle's beschikbare tijd ten
i. Over enkele weken zal hij presi-
Frankrijk zijn, het is een open
sidentschap hem in staat zal stellen
naast de passieve weerstand van de
legerleiding in Algerije, ook nog de pas
sieve weerstand van Soustelle c.s. in
regering en parlement te overwinnen.
Hljllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllljill
Onze reisredacteur, W. L. Brugsma, 1
besluit met bijgaand artikel zijn
reportage over Algerije. Wij her- n
vatten hiema de publikatie van zijn M
tijdelijk afgebroken artikelen-serie
over de Franse gebieden in Zwart
Afrika.
Vooralsnog grote woorden
Het is in Parijs geen geheim, het is
trouwens ook geen wonder dat De Gaulle
dodelijk vermoeid is, bijna aan het eind
van zïjn fysieke en psychische krachten
lijkt. Het onoplosbaar schijnende pro
bleem, dat voorlopig beslissend is voor
Frankrijks politieke toekomst, is daar
een van de voornaamste oorzaken van.
Beslist het alleen over Frankrijks toe
komst? De Gauille heeft op zijn jongste
reis langs de in exploitatie genomen bo
demschatten van Algerije en de Sahara
ideeën ontwikkeld, die niet ontbloot zijn
van grandeur. „De Sahara sleutelstelling
voor de band tussen het Middellandse-
Zeegebied en tropisch AfrikaEur-
afrikaband tussen Oost en West".
In Frankrijk is de gedachte aan de
„grands ensembles", de grote gemeen
schappen, aan de orde van de dag. Maar
het zijn vooralsnog grote woorden! Van
de toch al moeilijk te verwezenlijken
Euratfrika-gedachte kan niets komen
wanneer Frankrijk niet éérst het Alge
rijnse probleem tot oplossing brengt. Nu
De Galule's politieke aanpak van het pro
bleem is mislukt, schijnt hij een econo
mische benadering te willen wagen.
„Wanneer de Algerijnen een menswaar
dig bestaan wordt verzekerd en de oor
zaken van de rebellie worden opgehe
ven, zal het vraagstuk uit de wereld
zijn".
Zonder de stoutmoedigheid van De
Gaulle's vijftienjarenplan voor Algerije
in twijfel te trekken, zonder het belang
van de grote economische objecten, de
olie- en de gasbronnen van de Sahara,
het staalcomplex van Böne, te verklei
nen moet men ten eerste afwachten of
Frankrijk de economische taken, die het
niet alleen in Algerije, maar ook in
Afrika en Europa op zich neemt, zal
kunnen volbrengen, ten tweede vaststel
len dat een vrede in Algerije niet kan
wachten op de ver in het verschiet lig
gende sociaal-economische gelijkschake
ling van Algerije met Frankrijk en ten
derde: zeggen dat de oorzaken van de
rebellie niet alleen op het sociaal-eco
nomische maar zeker ook op het poli
tieke vlak liggen. Ook de éénheid-voor
stander Abdessaiem zegt: „de Algerijn
wil niet meer alleen genoeg te eten heb
ben. Hij wil ook dat men de hoed voor
hem afneemt".
de voorlopige Algerijnse regering van
Ferhat Abbas, die kunnen voor Frank
rijk alleen aanvaardbaar worden ge
maakt, wanneer Frankrijk voor hetgeen
het in Algerije gééft, elders iets terug
krijgt Met andere woorden: een auto
noom Algerije met Tunesië en Marokko
verenigd in een federale Maghreb, die
op zijn beurt deel uitmaakit van de
Franse gemeenschap. Die gemeenschap
zal dan moeten evolueren tot een werke
lijke confederatie van vrdje en gelijke
staten of tot een Frans Gemenebest, een
ontwikkeling die trouwens ook in Frans
zwart Afrika binnen korte tijd nood
zakelijk zal blijken. In die richting en
in die richting alleen zal Frankrijk zdjn
voortgezette aanwezigheid in noord èn
in zwart Afrika kunnen zoeken. En dan
wordt het tijd over Eurafrika te gaan
spreken.
20.000 Nederlanders kunnen
naar Ecuador
Ecuador Is bereid tot 20.000 Neder
landse boeren en vaklieden aan grond
en werk te helpen. De regering van deze
stabiele Zuidamerlkaanse landbouw-
staat Is bereid een klimatologisch goed
gelegen streek aan te wijzen voor Neder
landse vestigingen. In het bijzonder ook
wordt gedacht aan ge repatrieerden cul
tures-deskundigen uit Indonesië.
Deze mededeling bracht dr. f. j.
Strasser, vertegenwoordiger van een
groep belangrijke Nederlandse indus
triëlen in Zuid-Amerika dezer dagen
over. De minister van buitenlandse Za
ken mr. J. M A. H. Luns deed hiervan
mededeling in' de Tweede Kamer.
De regering van Ecuador is bereid aan
Nederlandse immigranten alle steun te
verlenen voor een redelijke basis voor de
toekomst.
Binnenkort zal nader contact tussen
Nederlandse emigra tie-autoriteiten en
dr. Strasser plaats vinden.
VERHOGING DER IJK-TARIEVEN
De tarieven voor het ijkwezen zullen
op 1 januari veihoogd worden met 20
tot 25%. Staatssecretaris van Economi
sche Zaken Veldkamp heeft deze maat
regel aangekondigd in een verklaring
die hij op schriftelijke vragen van het
Tweede Kamerlid J. M. Peters heeft
gegeven.
Geschil Brandt en Bondskanselier
Pleidooi voor internationaal samengaan
inzake Berlijn in sterke mate verzwakt
Onverkwikkelijk incident
(Van onze correspondent te Bonn)
Op het ogenblik dat van Westduitse
zijde gepleit wordt voor Westelijke
eensgezindheid inzake de kwestie-Ber-
lijn is de tegenstelling tussen de West
duitse regering en die van West-Berlyn
nog eens in volle hevigheid in de open
baarheid gekomen! De Westberlijnse
burgemeester Willy Brandt stuurde gis
teren zjjn senator Klein naar Bonn,
waar deze de bevreemding van Brandt
tot uitdrukking bracht over het feit, dat
Adenauer bij zijn laatste bezoek aan
West-Berlijn niet genoeg contact met
de burgemeester heeft gehad. Van de
zijde van de Westduitse regering is dit
onmiddellijk en zeer scherp ontkend.
Senator Klein had gisteren een on
derhoud met de vice-Bondskanselier,
prof. Erhard, wie hij meedeelde dat,
naar de mening van de Westberlijnse
Senaat, de politieke situatie een beter
contact tussen de Bondsregering en de
Senaat noodzakelijk maakt, waartoe
Brandt- overigens nog altijd bereid is.
De voornaamste grief der Westberlijners
is, dat Adenauer bij zijn bezoek aan hun
stad op korte termijn een gesprek met
Brandt over de Russische nota heeft
afgezegd.
Deze Westberlijnse klacht is door de
Westduitse regering gistermiddag wel
bijzonder scherp van de hand gewezen.
In een lange verklaring wordt gezegd,
dat Adenauer en de Westberlijnse Se
naat destijds volledige overeenstemming
hebben bereikt over de situatie met be
trekking tot Berlijn. Geen van de West
berlijnse regeringsleden had na deze
iets te zeggen. Ook
bespreking nog
I Brandt zou na dit gesprek niet de wens
Waoens moeten zwikten hebben geuit om nog een afzonderlijke
r I bespreking met de Bondskanselier te
Hoe men het keert of wendt, men kan j hebben. Daarom betreurt de regering in
pas beginnen het Algerijnse probleem op j Bonn dat nu van Westberlijnse zijde de
te lossen, wanneer de wapens zwijgen, i indruk wordt gewekt, alsof de belangen
Dat veronderstelt onderhandelingen metvan West-Berlijn bij het bezoek van de
Bondskanselier tekort zijn gedaan. En
staatssecretaris Von Eckardt, de rege
ringsperschef, deelde gistermiddag op
een officiële persconferentie mee, dat
Adenauer destijds wel tijd had gehad
voor verdere besprekingen en dat hij met
Brandt heus wel had willen praten, in
dien deze daartoe de wens had te ken
nen gegeven. Daartoe had hy op zater
dag 6 december zelfs nog twee uur kun
nen uittrekken. Wanneer Brandt, zo zei
Von Eckardt, werkelijk de wens naar
een aanvullend gesprek met Adenauer
geuit had, zou dat zeker gevoerd heb
ben kunnen worden.
Ouderwetse stijl
De achtergrond van dit onverkwikke
lijk incident is, dat Adenauer zich in
West-Berlijn als voorzitter van de CDU
niet arm in arm met de socialistische
Westberlijnse leider Brandt heeft willen
tonen, zo vlak voor de Westberlijnse
verkiezingen van zondag j.l. Het wordt
algemeen een feit geacht, dat Adenauer
bij dit bezoek zich in de eerste plaats
als partijleider, pas daarna als Bonds
kanselier heeft willen doen gelden! En
dat neemt men hem niet alleen in Ber
lijn, maar ook in vele kringen in Bonn
kwalijk. De revanche van Brandt, die
zaterdag j.l. niet op het vliegveld ver
scheen by het vertrek van Adenauer,
maakte de tegenstelling er daarna nog
scherper op. Het spel is gisteren met
verklaringen verder gespeeld, waarbij
men zich niet kan ontveinzen, dat van
de zijde van Adenauer een toon is aan
geslagen, die hier ronduit beneden peil
wordt genoemd, gezien de ernstige
situatie rond Berlijn.
Zelfs het regeringsgezinde Bonner
blad General Anzeiger noemt dat heden
morgen een stijl, die niet meer by deze
tijd past, die van de vorige eeuw is en
die Avyst op ongepaste hooghartigheid
en ijdelheid van de zijde van de Bonds
kanselier. Het verwijt dat men Aden
auer ten deze maakt, treft te scherper
daar de sociaal-democraat Brandt in
tegenstelling tot zyn partijgenoten van
de SPD te Bonn, ten aanzien van de
kwestie-Berlyn achter de Bondskanse
lier staat en gelijk deze alleen met de
Russen wil onderhandelen, indien de
Sovjet-Unie afziet van het ultimatum
van zes maanden. Men meent te Bonn
algemeen, dat Adenauer die zo by zijn
Westelijke partners heeft aangedrongen
op eenheid, in een zwakke positie op
het internationale plan is gekomen, juist
omdat hy in eigen huis de kans op
eenheid, waarover hij een week geleden
zulke roerende woorden heeft gesproken,
zelf heeft laten voorbijgaan!
Advertentie l
Wijnen
Hier Is de nieuwe Triumph, In een gloednieuw
pakje. De 2—ïn—1 sigaret! „Lekker!", zegt de vir-
ginia-roker. „Lekker!", zegt de amerikaan-roker.
Want de tabakken van de nieuwe Triumph zijn
zo behandeld en gemelangeerd dat zij alle goede
eigenschappen van Virginia en amerikaan in zich
verenigen-en hoe! Triumph-de moderne, milde
sigaret. Wat lèt U. Kóóp een pakje. En geniet!
HET MILDE MIDDEN TUSSEN AMERIKAAN EN VIRGINIA
Ir. P. F. S. Otten verklaart:
„Grote onderneming zal steeds
meer kapitaal nodig hebben"
In vele gevallen beroep op de markt nodig
Ter gelegenheid van de uitreiking van de Henri Sijthoff-prys heeft ir. P. F. S.
Otten, voorzitter van de raad van bestuur van de N.V. Philips' Gloeilampen
fabrieken te Eindhoven, een inleiding gehouden over „De financiering van de
grote onderneming". Financieren, aldus ir. Otten, betekent niet alleen de aan
passing van de financiële middelen aan de behoeften van het ogenblik, maar
vooral ook het zo goed mogelijk voorzien in de kapitaalbehoefte, voortvloeiend
uit de te verwachten toekomstige activiteit van de onderneming. Daarbij moeten
de mogelijkheden op de geld- en kapitaalmarkt in aanmerking worden genomen
en het geheel moet thans, aan de vooravond van de Europese economische inte
gratie, méér nog dan voorheen, behalve in nationaal ook in internationaal
verband worden bezien.
Spr. stelde als uitgangspunt, dat geen
rationeel financieel beleid mogelijk is
zonder een diepgaand inzicht in de to
tale toekomstige activiteit van de on
derneming.
Het is sprekers vaste overtuiging dat
het mogelijk moet zijn als gevolg van
de te verwachten specialisatie in de
Euromarkt, de voorraden relatief te ver
kleinen. Gezien de omvangrijke bedra
gen die met het aanhouden van voorra
den zijn gemoeid, ziet spreker in het
voorraadbeheer een belangrijk beleids-
element in zake de financiering.
De financier moet een open oog heb
ben - aldus ir. Otten - voor de steun die
de kredietverlening kan en moet geven
aan de ondernemingsactiviteit, maar het
in debiteuren geïnvesteerde kapitaal
mag nooit groter worden dan de struc
turele marktpositie van de onderneming
rechtvaardigt. Vervolgens maakte spre
ker enkele opmerkingen over de te ver
wachten ontwikkeling van de kapitaal
behoefte. Het is vooral de grote onder
neming die uit eigen ervaring de bete
kenis van een omvangrijke en kostbare
research voor haar bestaan heeft leren
kennen. De grote onderneming zal een
voortdurende accumulatie van de vast-
Aan drie Amerikanen, drie Rassen,
Brit en aan de Belgische pater Pire
Vorstelijke belangstelling
een
Prins Fahd-al-Feisal van Arabié
heeft gisteren een bezoek gebracht
o i aan het Koninklijk Instituut voor de
i of de arbi^s^iti^vanïat^e-l Tropen in Amsterdam. Op de
kaart van Arabië wordt nagegaan
waar de Arabische hoofdstad Riad
ligt, waarvan de Prins thans burge
meester is.
In afwezigheid van de Russische
schryver Boris Pasternak, die de Nobel
prijs voor litteratuur heeft geweigerd,
hebben de Russische, Amerikaanse en
Engelse winnaars van de prijzen voor
natuur-, schei- en geneeskunde giste
ren in de grote moderne concertzaal van
Stockholm uit handen van Koning Gus-
taaf Adolf de beloning voor hun pres
taties in ontvangst genomen: een di
ploma, een gouden medaille en een her-
denkingsgeschrift waarin het bedrag
van de prijs is vermeld.
Dr. Oesterling, permanent secretaris
van de Zweedse Academie, die volgens
de traditie de litteratuurprljs uitreikt,
herinnerde eraan, dat de prijs aan Pas
ternak is toegekend wegens de „belang
rijke bijdrage die hij heeft geleverd zo-
kwamen als eersten onder de fanfares
met bloemen versierde zaal binnen.
Daarop volgden de prijswinnaars: de
Russen Pawel Tsjerenkof, Ilja Frank en
Igor Tamm (natuurkunde), de Amerika
nen George Beadle, Edward Tatum en
Joshua Lederberg (geneeskunde) en de
Brit dr. Frederick Sanger (scheikunde)
De voorzitter van de Nobelstichting,
Birger Ekeberg, wees in aanwezigheid
van leden van de koninklijke familie en
de regering, alsmede vele diplomaten
en andere genodigden, op de verdiensten
van de laureaten. De Koning overhan
digde vervolgens de prijzen. Na afloop
van de plechtigheid begaf men zien
naar het stadhuis voor een groot banket
ter ere van de bekroonden, waaraan
700 personen aanzaten.
De vijfde Nobelprijs, die voor de vrede,
werd volgens traditie in de grote feest
zaal van de universiteit van Oslo uitge-
wel op het gebied van de hedendaagse reikt aan de Belgische pater Georges
poëzie als op dat van de grote epische Pire. Deze heeft door het bouwen van
traditie van Rusland". Hij verklaarde
dat de weigering van de auteur van
„Dr. Zjiwago" geen enkele verandering
brengt in de waarde van de onderschei
ding. De Zweedse Academie kan slechts
met spijt vaststellen, dat de overhandi
ging van de prijs niet kan plaats vinden,
aldus dr. Oesterling.
De plechtigheid was om half vijf be
gonnen. De Koning en Koningin Louise
dorpen aan vluchtelingen, die in kam
pen leefden, de gelegenheid gegeven
weer een normaal leven te leiden.
Gunnar Jahn, voorzitter van het No-
belcomité van het Noorse parlement,
dat de Vredesprijs toekent, prees het
werk en de persoon van pater Pire en
reikte de prijs uit in aanwezigheid van
Koning Olaf, leden van de regering, di
plomaten en talrijke genodigden.
gelegde middelen te zien geven en daar
door zal er een steeds toenemende be
hoefte aan kapitaal aanwezig zyn. Voor
al de behoefte aan kapitaal op lange
termyn zal zich in stijgende lyn bewe
gen.
De benodigde middelen zullen in zo
danige omvang en op zodanige termij
nen moeten worden aangetrokken, dat
enerzijds niet het gevaar bestaat dat het
produktieproces wordt belemmerd, ter
wijl er anderzijds ook geen overliquidi-
teit mag ontstaan. Vervolgens moet het
financiële beleid er op zijn gericht, in
dien mogelijk, ten minste zoveel kapi
taal aan te trekken in de vorm van no
minale verplichtingen, als er nominale
activa moeten worden gefinancierd. Al
dus ontstaat een welkome bescherming
tegen de nadelige gevolgen van geld
ontwaarding. In de derde plaats moet
er voor worden gezorgd dat zowel in de
eigen als in de vreemde middelen op
lange en korte termijn de noodzakelijke
elasticiteit wordt ingebouwd. In de 4de
plaats moet worden gezocht naar wegen
om het benodigde kapitaal op zo gun
stig mogelijk voorwaarden aan te trek
ken.
Zonder de liquiditeit in gevaar te
biengen kan in ruime mate gebruik
worden gemaakt van de prijsverhoudin
gen op de onderscheiden deelmarkten
van de geld- en kapitaalmarkt, teneinde
de gemiddelde kosten van de aange
trokken middelen zo laag mogelijk te
houden. Spr. stond daarna stil bij de
bronnen van risico-aanvaardend kapi
taal, die gevormd worden door de eigen
besparingen van de onderneming, door
particuliere binnenlandse besparingen
en door risico-aanvaardend kapitaal uit
het buitenland. De belangrijkste bron
voor eigen kapitaal vormen reeds vele
jaren de besparingen door de onderne
ming zelf, in de vorm van winstinhou
ding.
Zonder deze Interne financiering zou
de industrialisatie van Nederland niet
zo succesvol zijn verlopen als tot heden
is geschied. Het bljjft te betreuren, dat
de interne financiering wordt bemoei
lijkt door het hoge tarief van de ven
nootschapsbelasting.
Concluderend stelde ir. Otten, dat de
industrie in het algemeen niet in staat
zal zijn de toekomstige behoefte aan
eigen kapitaal geheel door interne fi
nanciering te dekken, zodat in vele ge
vallen een beroep op de kapitaalmarkt
noodzakelijk zal zijn. Er moet naar we
gen worden gezocht om het aanbod van
risico-aanvaardend kapitaal te bevorde
ren. De meest directe weg, vermindering
van de progressie van de inkomstenbe
lasting, zou daartoe welkom zijn. Spre
ker wees vervolgens op andere wegen
die naar het doel kunnen leiden. Het
Duitse systeem om uitgekeerde winsten
lager te belasten dan ingehouden
winsten verdient z.i. ook in ons land alle
aandacht. Voorts zou het nuttig zijn in
dien op ruimere schaal bekendheid werd
gegeven aan de grote betekenis van het
aandeel als inkomstenbron en bescher
mer tegen geldontwaarding. Spr. noem
de de mogelijkheid voor een verbreding
van de markt door het op grotere schaal
doen noteren van de aandelen van onze
ondernemingen op de buitenlandse beur
zen. Hierdoor zou de belangstelling van
de internationale beleggers worden ge
stimuleerd.
