Leidsch Dagblad -autopuzzelrit
varingen van een deelneemster
Twee hoogleraren over huidig
probleem Nieuw-Guinea
RITMEESTER
PIKEUR
Lagere aanvoeren en prijzen
e jaargang
Maandag 6 oktober 1958
Vierde blad no. 29561
saterdag hadden wij als aan-
ide rally-rydsters enigszins last
ankenkoorts, hetgeen dan ook wel
len was, dat wy ruim een uur te
aan de start verschenen,
erweg hadden wij nog een klein
11 van opinie uitgevochten over de
ligging van de Rooseveltstraat,
iet opengevouwen stadsplan ten-
werd beslecht
lat prille middaguur lag de Roose-
aat nog woest en ledig te blinken
herfstzon, en alleen het zien van
ein bosje officials met vlaggen, als
ae in de barre zandvlakte, schonk
it vertrouwen, dat wij op de juiste
waren.
ekende zich lichte verbazing af op
jchten by onze nadering.
'oeg al?" zeiden de blikken een
die wellicht nog werd versterkt
iet vrij hoge startnummer op onze
|t.
agent met smetteloos witte hand-
ien wees ons correct onze plaats,
Inus vijfendertig autolengten ach-
startlijn (wy hadden no. 36), waar
•henen te zweven in een soort
i luchtledig: even opvallend als
ipwandelaar, die ontwaakt op een
schünwerpers bestraald podium,
>p het ogenblik, dat het gordyn
opgehaald.
nel, myn potlood!" kreunde op
tion dochter, die zich als kaart-
van de nodige attributen had
in. „Het is wèg
et je zeker, dat je het hebt meege-
ondervroeg ik, onvermydelyk
nous Last Words uitspreken, die al
x>t bloedvergieten moeten hebben
toluut!"
schien zit je er op",
schien zit jtf er op", repliceerde
eerst de ongegrondheid van mijn
lerstelling te hebben aangetoond,
r ofschoon niet beschikkend
e fyngevoelige kwaliteiten van een
s op de Erwt wist ik zeker dat
et het geval was. Wy begonnen
ichtig te graven achter banken
ïij wy verschillende langvermiste
»rpen opdolven, zoals een oorbel en
itapult, maar niet het gezochte),
i gelijktijdig om de grond af te
n. en stootten onze hoofden tegen
in de beste traditie van een lach-
it de dertiger jaren,
ssen had zich al een compact
je publiek om onze wagen gevormd
litgekeken op de officials en de
n, bij gebrek aan een ander object
•langstelling alle aandacht op ons
t hield.
publiek bestaande uit pubers op
t en een groot aantal straatsly-
van nog lichter kaliber, amuseer -
ti kostelyk, en stak dit feit uiter-
aiet onder stoelen of banken
kunnen geen rally ryden zonder
p!"
»r hier geen winkel, waar wij een
kunnen kopen?" vroeg myn doch-
llde blikken in het rond werpend,
r wy hadden evengoed naar een
irgel kunnen zoeken in het hartje
Sahara. Zandhopen en flatgebou-
>ver het oog reikte en dat alles
van de civilisatie!
künnen nog naar de stad ryden,
|n erg vroeg", veronderstelde de
ir. Wij besloten de wanhoopsrit te
en aldus bereikten wij de Doeza-
en een winkeltje van schryfarti-
Dankbaar slipte ik in een kleine
ig tussen twee dikke vrachtwa-
fit U even doorrijden?" vroeg een
jk kijkende melkboer, geheimzin-
jiduikend achter een stapel lege
i. „Ik wilde juist inladen, ziet U.
i héél klein ogenblikje maar",
ten wy, en mijn dochter opende
met een lieve glimlach het por
ten klik: daar rolde iets uit de
en over het asfaltHet pot-
Ha, daar is-ie!" riep myn dochter,
ld als een havik, en meteen klapte
.weer het portier dicht en schoten
eg, een ietwat verbysterde melk-
■chterlatend. Wy reden terug alsof
Ivel ons op de hielen zat.
issen hadden zich op de Roosevelt-
wel al drie auto's opgesteld, ter-
nderen in aantocht waren,
iwsgierig bekeken wy onze mede-
s. Een bejaard Renaultje rammel-
irbij. tot barstens toe bemand met
llosofisch kijkend familie-opper
en zyn overvloedige na-komeling-
dat aan alle kanten de kwette-
hoofdjes uit raampjes en portieren
Een mezennest op wielen.
al die kindertjes helpen mee
leren, zal Pa zyn pret op kunnen",
(1de myn dochter met kennis van
want ook in ons gezin is een
unt het vry uitdelen van adviezen
ongediplomeerden op de achter-
fichien wordt hy wel zó getergd,
fs wy het van hem winnen", was
Onsportieve gedachte want hei-
iwas ik bezeten van de vrees, als
Mnnenkomende een poedelprys uit-
t te krygen.
volgende, die geruisloos langs ons
was een mylenlang, van lak en
n stralende super-Amerikaan. Ach-
blinkende voorruit twee ellendig-
itente mannen in sportieve geruite
Kennelijk cracks. „Maus Gatso
en partner", raadden wy met van
erstikte stem.
Stirling Moss en zyn broer...."
I méér kwamen er, bumper aan
ïr schikten zich de wagensEr-
n de verte begon een loudspeaker
ibbelen, en plotseling hadden wy
l sterk de gewaarwording, die myn
•e zoontje, ten tyde van een kritiek
lik in zyn leven, zo treffend karak-
(rde als „een grammofoontje in
ïuik".
gzaam schoven wy naar voren
beurt. „Nog dertig seconden
en secondennog tweeJó,!"
end startten wy. En daar gooiden,
tzelfde ogenblik, een paar engel-
kykende kindertjes aan de weg-
met alle kracht van hun dunne
es, een enorme baksteen in een
ïrplas. Een reusachtige geiser van
tocht stortte zich uit over ons voor
gelegenheid met veel zorg opge-
e voertuig. Wèg ook alle zicht door
uipende voorruitSnel de rui
kers in actie
e rijden wy nou?" Langs een
fcrsbedryfNergens, nergens te
Denwy moeten er al voorby
terug maar weerdaar
l al de volgende nummers voorbij
DNog eens proberen? Geluk-
sar stond een bakker. Wie is er
op de hoogte van een wyk dan
kker, die iedereen kent en overal
1 Gierend stopten wy naast de
die verwonderd opkeek. Kon
d zo'n ongebreideld verlangen
n naar een vers kadetje?
int U ons zeggen waar hier een
ersbedryf is?"
tt schildersbedrijf?!" vroeg deaan-
>kene met het vage wantrouwen
Pmand. die de naaste weg wordt
*gd naar een laboratorium voor
ne kernwapens. Hy drapeerde een
vinger om zyn neus en dacht lang en
uitgebreid na. De minuten tikten voor
by minuten van ondraagiyke span
ning. Nog steeds peinsde de bakker, ver
loren in een ongetwyfeld gecompliceer
de gedachtengang. „Néé", luidde toen
opeens explosief zyn slotconclusie. „Néé
ik zou 't niet gewete hebbe".
„Dank U", prevelden wy gesmoord en
reden verder, wy hebben het schilders-
bedryf nooit gevonden.
„Zy rijden allen die kant op", wees
myn dochter, en het was dan ook het
instinct van het kuddiedier, dat ons ten
slotte by de eerste post bracht, waar
onze scherpzinnigheid en die van de
bakker werden gehonoreerd met een
schattig hutspotje.
Aldus aangemoedigd, overtroffen wy
onszelf en ontdekten vlot de geheimzin
nige Rassers, die als volgende herken
ningspunt in ons landschap figureerde,
en bovendien het verduisterde bordje
„Stop", dat ons wilde vreugdekreten
ontlokte. Wy begonnen ons buitenge
woon slim te voelen, passeerden het ver
eiste aantal bruggen (zelfs in de juiste
richting) en zouden de volgende post
heus niet hebben gemist als niet een
ietwat misleide dame, met een kinder
wagen en goede bedoelingen, ons met
nadrukkeiyk armgezwaai had staande
gehouden. „Mevrouw, U rydt verkeerd",
zei de dame. „Ze komen daar allen van
tenjg kykt U maar!" En ze wees
triomfantelijk op een zwerm doelbewuste
Hutspotrijders, die ons onder luid ge-
BJ
Al is het mede tengevolge van alle
drukte rondom de 3 oktoberviering
een beetje laat geworden, toch rui
men wij met genoegen nog een
plaatsje in voor de ontboezeming
van een deelneemster aan onze
Hutspot-autopuzzelrit, die op amu
sante wijze verhaalt van haar erva
ringen tydens deze rit.
ronk uit de omgekeerde richting voor
by stoven. Inderdaad, ze had gelyk. En
ze vergat alleen te vertellen, dat al deze
mensen in de tussentyd een kostelyk
stempeltje rijker waren geworden
Ook in Leiderdorp raakten wy lichtelyk
in de knoei, (hoewel dit notabene onze
bakermat was) reden vergenoegd over
verboden tegelpaden en ontdekten vol
jubel posten, die voor eeuwig aan onze
blikken onttrokken hadden moeten bly-
ven. Geen ogenblik waren wij ons van
enig kwaad bewust, of beseften dat onze
strafpunten al in het astromische be
gonnen te lopen.
De Volkstuinders vonden wij zonder
al te veel hoofdpijn en tot Noord wijk
bleef Fortuna ons redelyk goed gezind
met uitzondering dan van ons avon
tuur by de B-weg. Want het was op
zoek naar „de tweede B-weg links" dat
onze blik viel op een pad. dat in hoofd
zaak bleek te bestaan uit karresporen
en herinneringen aan passerend vee. een
en ander rustiek omlijst door knotwil
gen. ..Dat kan het niet zyn", dachten
wij. „Niet kijken".
Toch stonden juist by de ingang van
deze nood lots weg een stelletje plaatse-
lyke inboorlingetjes met strokleurige
haren en klompjes opgesteld, die met
veel nadruk en bemoedigende kreten
met de vingertje wezen.
Twijfel besloop ons. Kónden ze gelyk
hebben? wy besloten het te proberen.
Nauwelijks waren wij half weggezakt in
het slijk van de B-weg, die meer een
Z-weg was. of achter ons barstte een
luid gejoel van leedvermaak los.
„Ze hebben ons voor de gek gehou
den!!!" constateerden wy, diep geschokt
door zo veel jeugdige sleohtheid. Het
ergste was, dat er tussen de dubbele rij
knotwilgen zich nergens een plekje
scheen te bevinden, waar wy konden
keren. Mistroostig volgden wy het kar-
respoor. dat zich verloor achter de ho
rizon, tot wy een boerenhofstede be
reikten, die nogal treiterig „Op hoop van
Zegen" bleek te heten. Hier was dan
uiteindelijk een gelegenheid om de ste
ven te wenden zij het dan krap toe
gemeten tussen een met kroos bedekte
sloot en een gierpunt met bijzonder on
aromatische inhoud. Vol beleid en licht
transpirerend vermeden wy nog juist
een contact met het kikkerparadys als
met het runderprodukt, en beëindigden
ons pastorale uitstapje op hetzelfde
punt waar wy dit waren begonnen
hetgeen aan de dwaallichtertjes een
tweede applaus ontlokte.
Hoe goed was het om, veilig terug op
de hoofdweg, weer asfalt onder de wie
len te hebben! En het was ons een ge
ringe troost in het spiegeltje een achter
ons komende wagen enige seconden te
zien aarzelen, alvorens de lange radiator
te richten op de knotwilgen.
Uiteraard op hoop van zegen
Noordwyk bleek geen onoverkomelyke
moeilijkheden op te leveren, en pas in
Katwyk, waar. de naam van zyn woon
plaats eer aandoend, een zwarte kat onze
weg kruiste (maar wie is nu bygelovig
tijdens een puzzelrit). raakten wij on-
herroepelyk verstrikt in de Gordiaanse
knoop van automobilisten die op een
bepaald berucht kruispunt temidden
van kris en kras door elkaar geplante
wagens, handenwringend stonden te
vergaderen. Overal stonden portieren
open. overal was men bezig bittere ver-
gelykingen te trekken
„Wat brengt U hier?", vroeg een lich
telyk verwilderd kijkende meneer, ken-
nelyk belust op een of andere geniaal
uitgekookte theorie, die aller redding
moest worden. Ofschoon gevleid door
het in ons gestelde vertrouwen, moesten
wij bekennen dat wy het niet wisten,
waarop men zich teleurgesteld van ons
afwendde.
Weinig overtuigd sukkelden wij ver
deren wéér waren het de verklik
kertjes langs de weg, die ons met dit
maal trouwhartig wyzende vingertjes
de weg wezen naar de listig verborgen
pasten. Uiteraard zowel de „goede" als
de straf posten
En wy zouden het er niet zo gek van
af hebben gebracht, als daar niet „De
Heren van Oegstgeest" waren geweest.
„De Heren van Oegstgeest". zo rede-
neerden wy „dat moet wel de toepasse
lijke naam zyn van een of ander café.
Zo'n echt knus mannencafé, waar
nooit een vrouw komt, en waar de heren
van Oegstgeest zich ongestoord verpo
zen onder het genot van een biertje,
een borrelje. nóg een biertje, nóg een
borreltje, enzovoort". Helaas viel er ner
gens een lustoord van die beschryving
te onderkennen.
Het werd de tweede bakker, die wy
schichtig deden opkijken, door heftig te
remmen naast zyn kar.
„Is hier een café, dat „De Heren van
Oegstgeest" heet?"
Maar de bakker schudde droefgeestig
zijn hoofd, als 'betreurde hy het ont
breken van een zodanige instelling al
even zeer als wy. Toch lichtte er een
byna fanatiek vuur op in zyn ogen:
.Geef eens hier", zei hy, de kaart uit
de handen van mijn dochter grissend.
En met veel kunde begon hy de hele
rit voor ons uit te stippelen, waarbij
bleek, dat een begaafde rallyryder in
hem verloren was gegaan.
„Ja maar, die Heren herinnerden
wy hem.
„Het gemeentehuis," meende de bak
ker resoluut. „Burgemeester en Wet
houders!"
„Zou hetaarzelden wy, want het
visioen van een bevlagde post temidden
van de vroede vaderen kwam ons wat
vreemd voor.
„Of de deftige buurt", vond de bakker.
„Wonen daar dan geen dames?"
Toch besloten wy het laatste alterna
tief te proberen.. Zwervend door de
meer kapialistische lanen, ontwaarden
wy tenslotte het mysterieuze huis
„Caprice", volgend punt in ons pro
gramma.
„We zyn góed," ontdekten wy met
verbazing.
Met groeiend zelfvertrouwen passeer
den wy de wegversmalling, die in wer-
geiykheid een wegverbreding was, mis
ten vlot de laatste post en belandden
tevreden aan het eindpunt in de Leidse
Hout, waar zich al ettelyke byenkolonies
van vermoeide, maar nog uiterst strijd
baar polemiserende deelnemers hadden
gevormd.
Eén ogenblik hebben wy toen nog in
die gezellige drukte het oor te luisteren
gelegd waarby wij al gauw tot de
conclusie kwamen, dat maar één cate
gorie van mensen de roemruchte jagers
en vissers overtreft in het vertellen van
sterke verhalen: namelyk de deelnemers
aan puzzelritten.
Daarna ras naar huis voor een boter
ham, een héél zwarte koffie en op
naar Avifauna en de prysuitreiking.
Verhouding Nederland - Indonesië
Hopeloze situatie
„De huidige verhouding tussen Ne
derland en Indonesië is eigenlyk een
oorlogssituatie. De situatie is hopeloos
als wy voortgaan met de wyze waar
op wy elkaar thans benaderen". Deze
woorden sprak prof. dr. C. van der
Straaten zaterdagmiddag op de bijeen
komst van de Vereniging „Nederland
Indonesië" in Krasnapolsky te Am
sterdam.
Prof. Van der Straaten, tot voor kort
hoogleraar in de economische en sociale
geschiedenis aan de universiteit van In
donesia, schetste de ontwikkeling van
het groeiende verlangen van Indonesië
naar onafhankeiykheid. „De Nederlan
ders wilden vroeger wel alles voor
derlands-Indië doen, maar zy wilden
niets laten doen", zo zei spreker, ny
achtte het belangryk dat landen als
Indonesië zelf hun weg vinden, een weg
die misschien anders is dan wy Wester
lingen denken. „Uit menselyke solida
riteit behoren wij daarby bereid te zijn
te helpen, nadat wy eerst hebben ge
luisterd en getracht hebben te begry-
pen". Prof. Van der Straaten was voorts
ff.
NEVEDA
wol
'n klasse
apart!
1
Spoor de
wikkels voor
borduurkoartjes voor de kinderen
„Wy zijn het vast niet. Maar todh
kyken wie de geniale geesten zijn
In de grote zaal van Avifauna bleek
het geluidsvolume van de nog steeds
geanimeerd discussiërende puzzelritters,
dat van de omringende vogels verre te
overtreffen. Gratis koffie ("wat waarde
ren wij in deze wereld toch alles wat
gratis is) en mijn dochter enthousiast
over speciale puzzelritsuikerzakjes. die
een unieke aanwinst blijken te zijn in
de collectie van een overtuigd suiker-
zakjesverzamelaarster.
Daarna met medeleven geluisterd naar
de toespraak van de heer Henny, waar
uit wel zonneklaar bleek, dat het pad
van een puzzelritorganisator niet gaat
over rozen. Wèl, daarentegen, over
doornen.
Daarna geluisterd naar de beschrijving
van de heer Van Leeuwen over al de
kunstig opgezette valstrikken en klem
men, die zulk een ruim aantal slacht
offers oogstten en dan tenslotte, de
met veel spanning afgewachtte resul
taten van de Rekenkamer, gevolgd door
de prysuitreiking.. U raadt het: wij
vielen niet in de pryzen. Toch sleepten
ook wy een prys naar huis: een prys
bestaande uit de herinnering aan een
volmaakte middag
En nu een èrg, èrg onbescheiden
vraag! Oog in oog, zou ik nooit die
vraag durven stellen
Maar veilig verborgen achter de laffe
anonimiteit van zomaar-een-brief-
schryfster, durf ik het wel
Wanneer, mynheer Henny, krygen wy
onze volgende rally?
Met St..-Nicolaas? Met Kerstmis?
Nee, dat is misschien teveel gevraagd.
Met Pasen dan?
De tyd heelt immers alle wonden
Ook die van puzzelrit-organisators.
Intussen brengen wy de heer Henny
en alle andere organisators en organi
satrices oprecht dank voor een sportieve,
uiterst geslaagde Hutspot-rit, en voor
een onvergetelyk leuke middag.
EEN DEELNEEMSTER.
Tweejarig meisje deer auto
gedood
(Van onze correspondent)
Het 2-jarig dochtertje Geertje van de
heer S. Tobbe, wonende by Marum
(Gr.) is door een bestelauto van een
winkelier uit de Wilp (Gr) overreden
en gedood. Deze had zyn bestelwagen
voor de woning van de familie Tobbe
geparkeerd, waar hij een bestelling
moest afleveren. Toen hy weer weg
reed had hy het kind niet opgemerkt
dat onder de auto was gekropen. De
wielen van de auto reden over het meis
je heen, waardoor het vrywel op slag
werd gedood.
Spanning over uitslag zaak
Elisabeth Boll
(Van onze Haagse redactie)
Meteen ferme handdruk heeft de Ne
derlandse raadsman in de zaak-Elisa-
beth Boll, prof. mr. I. Kisch, zaterdag
avond afscheid genomen van zyn con
frater, prof. Henri Rolin. Daarmee is
dan een einde gekomen aan de monde
linge behandeling van dit voogdij ge
schil, dat het Vredespaleis te Den Haag
byna anderhalve week lang in span
ning heeft gehouden. De 16 rechters
hebben zich in de raadkamer terugge
trokken en men verwacht, dat het. ge
zien het gecompliceerde karakter van
de zaak, minstens vier weken zal duren,
voordat de beslissing zal vallen.
In Londen zijn vele schoonheden
vit de gehele wereld bijeengekomen
voor de keuze van Miss Wereld.
Miss Frankrijk mej. Claudine
Oger (links) klonk met mej. Lu-
cienne Struve. die de titel Miss
Holland verwierf op de goede af
loop.
van mening dat Nederland met het stre
ven om Nieuw-Guinea te behouden de
narigheid deed voortbestaan. Tot slot
wees hy erop dat Nederland zich zi.
wat meer los dient te maken van pres
tigekwesties en juridische spitsvondig
heden.
Prof. dr. J. Verkuyl, hoogleraar aan
de Theologische Faculteit van de Chris-
telyke Universiteit te Djakarta, die
evenals prof. Van der Straaten sprak
over het onderwerp „is de „hopeloze
situatie" werkelyk hopeloos", sprak de
hoop uit dat Nederland spoedig tot een
heropening van het overleg met Indo
nesië zal komen. De erkenning van In-
donesië's aanspraak op Nieuw-Guinea
moet daarby z.i. het uitgangspunt zyn.
Spreker was van mening dat er een
regeling getroffen kan worden, die met
de verantwoordeiykheid van het Neder
landse volk en de belangen van de
Papoea's in overeenstemming is.
Prof. Verkuyl merkte op dat de hui
dige politiek der Nederlandse regering
op lange termyn niet de belangen der
Papoea's dient, omdat zy geen rekening
houdt met de economische en culturele
toekomst van deze bevolking in Azië.
Want Nieuw-Guinea Is geen „buiten
post" van het Westen, maar van Azië.
Een herziening van de regeringspolitiek
ten aanzien van Indonesië achtte spre
ker dringend noodzakelijk.
Tot slot van de byeenkomst werd er
door de toehoorders een discussie ge
houden over de besproken problemen.
Actie: Langspeelplaat
verlengd
De actie „Lan elplaat" van de
Prins Bemhard otichting, waarvoor
reeds ruim 40.000 grammofoonplaten
zijn verkocht, is verlengd tot 15 decem
ber a.s. Aan deze actie is een prys-
vraag verbonden: de waarde der pry
zen is door een schenking van f. 11.000,
verhoogd tot f. 21.000. De langspeel
plaat, die in de normale verkoop is,
bevat een programma in het lichtere
genre, uitgevoerd door bekende radio
artiesten.
Het dagelyks bestuur van de Prins
Bemhardstichting heeft zaterdagmor
gen Prins Bernhard, beschermheer van
de stichting, de „Gouden actie-lang
speelplaat" aangeboden.
Nadat de plaat was overhandigd zon
gen de 25 leden van het meisjeskoor
„Sweet Sixteen" onder leiding van Lex
Karsemeijer de liedjes „Falderie, Fal-
derie" en „Sugar Time".
De voorzitter van de stichting, mr.
W. F. Schokking, deelde mede, dat de
verkoop van de plaat een ongekend
succes is geworden.
De Prins Bernhard Stichting ver
leent steun aan militairen, oud-mili
tairen, en oud-leden van de B. S., die
buiten hun schuld in moeilykheden zyn
geraakt.
20 f" 2.50
in het helder gele blikje
Industrialisatiecongres
te Groningen
Op het congres dat het Nederlands
Verbond van Vakverenigingen in Gro
ningen, gewyd aan de industrialisatie,
heeft de heer A. R. Vermeer uit Arn
hem, lid van de Tweede Kamer voor
de P. v. d. A., een rede gehouden over
het werkgelegenheidsprobleem in het
noorden des lands.
De heer D. Roemers, vice-voorzitter
van het N.V.V., sprak vervolgens over
de richtsnoeren van het sociaal-econo
misch beleid, waarna de besprekingen
volgden.
Het congres werd by gewoond door
de ministers J. G. Suurhoff en dr. ir.
A. Vondeling, de Staatssecretaris van
Sociale Zaken dr. A. A. van Rhijn, par
tysecretaris Evert Vermeer, de burge
meester van Groningen, de heer J.
Tuin en vele andere genodigden. Allen
zyn verwelkomd door voorzitter C. W.
van Wingerden.
Rondom de veemarkt
In hun dupliek hebben zowel prof.
Rolin als dr. Sture Petren zich zaterdag
beperkt tot het herhalen van de Zweed
se argumenten. Prof. Rolin wees er nog
maals op. dat de beschermende opvoe
ding geen gevaar voor Elisabeth Boll
oplevert, aangezien het doel van deze
opvoeding juist is het kind voor gevaar
te behoeden.
(Van een deskundige medewerker)
De herfst heeft op de slachtvee-afde
lingen op de verschillende markten in de
afgelopen week, evenals op die van het
gebruiks- en magere vee voor de mestery
grotere aanvoeren opgeleverd hetgeen
een duidelijke vertraging in de verkoop
te zien gaf. Het ligt voor de hand dat
zulks ook op die prysinvesteringen een
nadelige invloed heeft gehad. Er hing
veel rundvlees aan de slachthuizen,
waarvoor in het begin van de week al
moeilyker voldoende afzet kon worden
bewerkstelligd. Tevens was er een flink
kwantum rundvee van mindere kwali
teit uit België en Engeland ingevoerd,
terwyl de uitvoer van fyn achtervlees
een tikje stagneerde. Al met al was de
positie in de slachtvee en vleeshandel
nogal wat verzwakt. Onze noteringen
liepen gemiddeld van 5 tot 10 cent per
kg naar omlaag in verhouding tot de
week tevoren
In de gebriiiksveesector bleef een uit
muntend beest de nog vry hoge prys
handhaven, doch overigens werden de
prijzen by' zeer onvoldoende kooplust
nog iets verder gedrukt, terwyl er vry
veel onverkocht bleef. Jong fokvee stond
in geiyke positie.
Ten aanzien van de afzet van vette
kalveren had de markt een redelyk ver
loop en bleven de oude pryzen stand
houden: tussen 2 en 3 gulden per kg
levend gewicht en extra kwaliteit tot
plm. f. 3,25. Nuchtere kalveren moes
ten echter by even ruimer aanvoeren
gemiddeld 2 to 3 gulden per stuk van de
oude pryzen laten vallen.
Op de wolveeafdelingen was de toe
stand zeer bevredigend. De uitvoer is
reeds flink oplopend en nu Frankryk
weer in deze zaken betrokken is er
was deze week door de exporteurs voor
50 ton aangevraagd zullen de pryzen
die reeds wat zyn opgetrokken, zeker
niet minder worden dit najaar. Naar
België was 87 ton en naar Engeland 98
ton. Vooral Engeland neemt uit ons land
thans veel meer sohapevlees af dan de
laatste jaren het geval was.
De Leidse markt lag doordat zy in
verband met de 3 oktoberfeesten moest
worden verzet naar de woensdag, wat
buiten de gTeep van de exporteur, want
men zal vandaag pas naar Frankryk
kunnen uitvoeren, zoals we vernamen.
Toch werd het wolvee te Leiden goed
pryshoudend verkocht, maar donderdag
te Schagen zagen we zeer veel lammeren
voor export verkopen en tot styvere
pryzen.
De varkenspryzen lagen deze week
nog op hoog niveau vanaf f. 1,85 tot voor
de beste f. 1,95 en in de top zelfs f. 2,
per kg levend: met naar veler verwach
ting iets daling in de komende week. En
kele markten gaven reeds een flauwere
afloop te zien. Werk- en slachtpaarden
bleven goed aan de oude pryzen vast
houden.
Methoan-gosader nabij
Hoek van Holland
Het Rotterdamse Grondboorbedryf
J. Z. Lierop heeft zaterdag ten zuid
westen van Hoek van Holland op 20 tot
25 meter diepte op vier plaatsen een
gasader aangeboord, die een variabele
capaciteit heeft van 30 tot 50 m3 per
uur en die onder een druk staat van 4
tot 5 atmosfeer. Dit methaangas is van
een hoedanigheid die het geschikt maakt
zowel voor huishoudehjk als industrieel
gebruik, aldus het boorbedryf, dat reeds
sedert enige tyd voor eigen risico bo
ringen verrichtte langs de westelyke
kust. Van andere zyde wordt vernomen
dat een debiet van 50 m3 methaangas
per uur by zonder hoog is en, indien
men verzekerd kon zijn van een zekere
continuïteit, een exploitatie lonend zou
kunnen maken.
Het aftreden van minister
Algera
Mr. Algera, die ontslag gevraagd heeft
als minister van Verkeer en Waterstaat,
bekleedde het ministersambt inds 2 sep
tember 1952. Hij is geboren in 1902 en
studeerde rechten te Groningen, waarna
hij in dienst trad van de provincie Fries
land als ambtenaar ter provinciale grif
fie. In 1935 werd hy voor de A.R. partij
gekozen tot lid van de gemeenteraad
van welke gemeente hy ook waarnemend
burgemeester is geweest. Eveneens was
mi-, Algera lid van Ged. Staten van
Friesland.
In 1937 deed de huidige minister zyn
intrede in de Tweede Kamer. Kamerlid
bleef hy tot aan zyn benoeming tot mi
nister van Verkeer en Waterstaat.
De heer Algera is ridder in de Orde
van de Ned Leeuw
Onder zyn bewind kwam wel als be-
langrykste wet de deltawet tot stand
in het begin van dit jaar. Verder zyn
o.a, te noemen de noodwet dijkherstel,
na de stormramp in 1953, de nieuwe
postwet (1954), de wet-P.T.T.-raad de
instelling van een spoorwegongevallen
raad en een nieuwe luchtvaartwet.
Onze parlementaire redacteur schrijft:
Het aftreden van minister Algera
komt niet onverwacht, want hfj sukkelt
reeds jaren met zyn gezondheid en de
drukke, spannende werkzaamheden heb
ben zyn hart niet gespaard. Toch is het
moment van het aftreden van minister
Algera verrassend, omdat algemeen be
kend is dat hy zeer aan zyn ambt was
gehecht.
Van het aftreden worden geen poli
tieke gevolgen verwacht voor het gehele
kabinet. Als opvolger van minister
Algera wordt reeds genoemd mr. J. van
Andel. lid van het college van beroep
voor het bedryfsleven. Voorts wordt de
naam genoemd van de Rotterdamse re
der Van Gunsteren.
Toezicht op
Nationale Handelsbank
De Indonesische autoriteiten hebben
in vier bykantoren van de Nederlandse
Nationale Handelsbank n. v. personen
ondergebracht, die toezicht moeten
houden om te voorkomen, dat deze af
delingen door de directie worden ge
sloten.
De betrokken bykantoren zyn die in
Soera ba ja. Malang, Probolinggo en
Banjoewangi, Oost-Java.
Opdracht van 20 miljoen
Ned. Mij. Havenwerken
Het Gouvernement van Malta heeft de
Koninkiyke Nederlandsche Maatschappij
voor Havenwerken opdracht verleend tot
het verrichten van uitbreidingswerk
zaamheden in de haven van La Valetta
ter waarde van f.20 miljoen. Het con
tract omvat geen baggerwerk. De maat-
schappy zal het werk uitvoeren in sa
menwerking met haar Ierse dochter-
maatschappy de Irish engineering and
harbour construction company.
