Na 384 jaar klonk op 3 oktober
zelfde lofprijzing in Pieterskerk
■"mam
„De vijanden zijn weg maar
de Here zetelt voor eeuwig
FAVORIET RIA KITTY WON
DRAVERIJ OP LEVEND AAL
Militaire défilé past niet in
Leidse feesten toeli juist wel
KORAALMUZIEK KLONK IN
EEN ZONOVERGOTEN PARK
ZATERDAG 4 OKTOBER 1958
Ik zal met al mijn hart den Heer
Er mogen dan 384 jaar tussen 3 oktober 1574 en 3 oktober 1958
verlopen zijn, de lofprijzing, welke in 1574 en ook gisterochtend
opklonk in de Pieterskerk is dezelfde gebleven. Zij vindt en vond
haar grond, afgestemd op blijde dankbaarheid, in Psalm 9: „Ik zal met
al mijn hart den Heer, blijmoedig geven lof en leer". Een Psalm, zoals
ds. J. de Wit, hervormd predikant te Leiden, die gisterochtend uit
drukte, „die voor Leiden vermoedelijk meer inhoud heeft, dan voor
alle protestantse gemeenten in Nederland". Een herdenken, dat ds. De
Wit deze ochtend plaatste in het licht van Psalm 9, de verzen 7 en 8
„de vijanden zijn weg.maar de Here zetelt voor eeuwig". Een
teruggrijpen in de historie, dat mede werd bijgewoond door de burge
meester, jhr. mr. F. H. Kinschot, de rector-magnificus, prof. dr. H. J.
Lam, bestuursleden van de 3 Octobervereeniging en talrijke hoog
leraren en predikanten.
Alvorens ds. De Wit inging op dit
tekstwoord, herinnerde hij aan de pre
caire situatie, waarin Leiden voor het
ontzet was geplaatst: honger en pest
hadden de overhand, terwijl bovendien
in de nacht van 2 op 3 oktober een ge
deelte van de stadsmuur het begeven
had; de stad lag voor de Spanjaarden
open. Indien wij ons dit realiseren,
wordt de uitredding des te groter en
kunnen wij het des te beter begrijpen,
dat, toen de Leidse, uitgehongerde bur
gerij op die gedenkwaardige zondag
morgen in de Pieterskerk bijeenkwam,
zij God dankte en dat de toenmalige
predikant Pieter Corneliszoon, daarvoor
geen beter psalmvers kon kiezen dan
Psalm 9. Van deze Psalm ging, gelijk als
in Israëls dagen, een veelzeggende spra
ke uit. Een loflied, dat geen partij-lied
is of een bepaalde natie of religie toe
behoort. doch waarin slechts en Hij
alleen God wordt geprezen. God, de
barmhartige. Een lied, waarin de stem
van de gemeente die erkennen wil, dat
God regeert, dooiklinkt. Het is ook een
Psalm, waarin de gemeente haar nood
voor Gods aangezicht neerlegt. In dit
verband wees ds. De Wit erop, dat een
biddende gemeente het plaatsvervan
gend werk doet voor allen, die niet we
ten te bidden. Bij dit gebed dient echter
de belijdenis te komen, dat God regeert
en dat Hij voor eeuwig zetelt. Psalm 9
wij9t ons echter ook nog op iets anders.
In deze Psalm richten de gelovigen hun
ogen naar Gods toekomst. Hoewel Hij
door mensen wil worden gekend en ge
diend, neemt Zijn rijk geen einde.
Ds. De Wit, die verder uitweidde over
het geschenk, da t Leiden voor zijn dap
pere houding uit handen van de Prins
van Oranje ontving: de stichting van
een Universiteit wees er o.m. op. dat in
de stichtingsbrief van de universiteit na
drukkelijk staat vermeld, dat zorg zal
worden gedragen voor de studie der
godgeleerdheid.
Terugvallende op zijn tekstwoord,
zette spreker uiteen, dat de woorden:
de vijanden zijn weg, opgevat dienen te
worden als een resoluutheid van het ge
loof. verbonden met de belijdenis: de
Here zetelt voor eeuwig. Zoals in de
tijden van Israël, was God ook in de I
dagen van 1574 een burcht in tijden van
nood.
Ds. De Wit, die tenslotte nog even de
historische achtergrond van Leldens
ontzet belichtte merkte daarbij o.m. op,
dat de geschiedenis van Leiden een teken
is, dat God in zijn genadig bestel de
één uitredding geeft en de ander. t.w.
Zutphen, Naarden en Haarlem en dit
toch heus niet omdat deze steden min
der vroom waren door diepe wegen
laat gaan.
De dankbaarheid uit Psalm 9, gevoegd
bij de belijdenis uit deze Psalm, ziet
spreker als een bijbels perspectief naar
een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid
wonen zal. Het wonder van Leiden is een
manifestatie van dankzegging, uitge
drukt in de negende Psalm. Aan het
einde van de dienst werden twee cou
pletten van het Wilhelmus gezongen.
Schonk ds. C. van der Weele op dit
zelfde moment in de Ohr. Geref. Kerk
aan het Steenschuur aandacht aan
deze Goddelijke ^uitredding ds. Mole
naar deden dit in het kerkgebouw der
Geref. Gemeente en ds. Ligtenberg in
dat der Geref. Gemeente in Nederland,
welke samenkwam in het gebouw Hoge
Rijndijk 24.
Goede zaak voor familie Wagenaar
-V-
Een nog wat bleek morgenzonnetje
bescheen de militaire mars met
défilé op de Breestiaat.
Om klokke half tien
Men zou kunnen twisten over de vraag of de streng gedisciplineerde
Poppenkast voor de jeugd
Vanzelfsprekend heeft men op deze
vroljjke 3 oktoberdag ook aan de kleu
ters gedacht. Op drie plaatsen in de
£rtvoo5tnemné™ 7crsdCv","''van"hai; militaire mars met aansluitend defüé op de Breestraat wel past in het
negen tot negen uur op het Stadhuis- geheel van het 3 oktoberfeest, dat zich juist kenmerkt door zijn vrolijk-
plein, van kwart over negen tot kwart i i j
voor tien op de hoek van de Mare- zlJh losheid
singel en de Pasteurstraat en van tien
uur tot half elf op het 5 Meiplein.
Niet alleen de kleintjes maar ook vele
ouderen al of niet gedwongen heb
ben naar het grappige marionettenspel
gekeken. Wat leefden vooral de kinderen
mee met de avonturen van Petertje, die
op het 3 oktoberfeest allerlei avonturen
beleefde! Het iongetje. dat een beetje
verdrietig was, kreeg gelukkig hulp van
al de kinderen bij het zoeken naar het
hondje Pinda. Gelukkig waren er ook
allerlei muzikanten, die vrolijke wijsjes
speelden en de stemming erin brachten!
Want was is een 3 oktoberdag zonder
muziek? Op een dag als gisteren immers
helemaal niets! Het staat in ieder geval
vast, dat de kleuters uit Leiden deze dag
ook aan hun trek zijn gekomen.
Een nek-aan-nek-race tijdens de
korte baandraverij op het Leven-
daal.
zijn losheid en zijn „een-beetje-uit-de-band-springen". Is cr
immers groter tegenstelling denkbaar dan tussen de vrolijke gezichten
van de Leidenaars en de gezichten-in-de-plooi van de militairen? Dit
is echter nu juist het grappige van 3 oktober, dat dingen die helemaal
niet bij elkaar schijnen te passen, toch wèl passen: zo ook de mars
met défilé en het feest.
„Half tien: défilé voor het Stadhuis"
vermeldt het programma: je kan er je
horloge op gelijk zetten. De klok in de
toren van het stadhuis sloeg het halve
uur, toen de paradecommandant luite
nant ter zee-vlieger 1ste klasse J. W.
Canters zich meldde bij de parade-in
specteur, de generaal-majoor van de
generale staf G. Dijkstra, territoriaal
bevelhebber v/est, die een zeer trouwe
gast is op het Leidse feest.
K.M.K.
De stoet werd geopend door de Ko
ninklijke Militaire Kapel, wel niet ge
kleed in het prachtige ceremonieel tenue,
Lakenhal trok meer
dan 2000 bezoekers
De vaderlandse geschiedenisboeken le
ren ons, dat bonderden jaren geleden
burgemeester Van der Werf zichzelf
aan de hongerige Leidse bevolking
aanbood. Zijn wanhoopsaanbod werd
in 1574 niet aanvaard, maar zijn in
spirerende houding maakte het moge
lijk, dat de Sleutelstad toen op 3 ok
tober het ontzet kon beleven en dit
bevrijdingsfeest nu nog in 1958
kan vieren. Was toen een verlossende
realiteit, nu is het nog slechts tradi
tie.
Maar dit in deze dagen zoveel ge
bruikte woord slaat zeker niet op de eer
en de achting, die wij Leidenaars deze
dappere burgervader nog toedragen, een
achting, welke door Van Bree tastbare
vorm kreeg in het kapitale schilderij,
dat thans in de Lakenhal troont. Het is
niet het enige relikwie. Het tapijt uit
die tijd, de Spaanse speelkaarten, de
noodmunten en niet te vergeten de
echte hutspot. Deze voorwerpen, zij
gunnen ons heden ten dage nóg een
blik op de feiten, waaruit de traditie
van nu ontsproten is. Geen wonder, dat
iuist op deze 3 oktoberdag telkenjare de
^akenhal zo bijzonder in trek is.
Gisteren kwamen in twee uur meer
dan tweeduizend bezoekers om pre
cies te zijn 2052 maar het markante
gebouw aan de Oude Singel. Vooral kort
na de opening om tien uur was het er
behoorlijk druk. Gelukkig, het was niet
alleen de middelbare leeftijd of de
ouderdom, die zich interesseerde voor
het grijze verleden. Ook de jeugd
vaak aan de hand van pa of moe. maar
toch ook wel op eigen houtje toonde
belangstelling. Getooid met een grote
zwierige feesthoed of met een klein,
kleurig dopje, likkend aan een lolly of
blazend op een fluitje stapten zij de
Lakenhal binnen en slenterden langs de
relieken van het Leidse feest der fees
ten. Maar hoe dan ook, zij kwamen
En daarmede garanderen zij een voort
bestaan van de 3-Oktoberviering
Finale werd - helaas - slappe vertoning
(Van onze sportredacteur)
De kortebaan-draverij op het
Levendaal is een (goede) affaire
geworden voor de familie Wage
naar.
Vader en zoon Wagenaar kwa
men beiden in de finale van deze
bijzonder goed georganiseerde dra
verij, die vele duizenden feestgan
gers had gelokt. Senior bracht
Ronny Zora in de eindstrijd en
junior zat op de sulky achter de
grote favoriet Ria Kitty, een
ranke, maar zeer pittige 8-jarige
bruine merrie, die momenteel in
prima vorm steekt en de laatste
maanden een kloek bedrag aan
prijzen voor haar eigenaaars bij
een heeft gedraafd.
W ijdingsvolle inzet van vreugdevolle dag
Koraalmuziek in het Van der Werf park: een wijdingsvolle inzet van een
vreugdevolle en zonnige 3 oktoberdag. Terwijl de vroege morgennevel zich lang
zaam maar zeker oploste in het gouden zonlicht kwamen de vele honderden
zangers en zangeressen, evenals een groot aantal autoriteiten, in het park
tezamen, waar het zomergroen nog steeds de overhand heeft. Met veel enthou
siasme bracht de grote schare Leidernaren een zanghulde aan de voet van het
standbeeld van Van der Werf.
Thomasvaer en Pieternel, met mee in het gevolg van het bruids-
schter hen in de versierde boeren- paar Klom en Roosje
wagen Teeuwla an Nansette, reden
De kijkers spitsten zich op een fel
duel i-n deze eindstrijd tussen Ria Kitty
en Ronny Zora, maar daar is jammer
genoeg niets' van terecht gekomen
Wagenaar jr. gaf alle eer aan zijn va
der, die in de finale met zoonlief van
paard verwisselde, dus op de sulky ach
ter Ria Kitty ging zitten en haar in
beide ritten zonder strijd naar de zege
reed.
Dat was te betreuren, want zelfs de
leek op drafsportgebied kon constate
ren, dat de Wagenaars bet rekensom
metjes hadden gemaakt van 400 plus
200 gulden (de eerste en tweede prijs) is
zeshonderd, gedeeld door 2 is 300 gul
den de man en waarom zouden we ons
dan verder nog druk maken. Men had
het stuk beter kunnen spelen in plaats
van dit zo overduidelijk er joviaal met
de pet naar smijten.
EERSTE OMLOOP
In de eerste omloop had Ria Kitty
weinig moeite gehad met Q. Deter van
Zora ook al een paard van de Wage
naars (senior reed hem). Ook Qiurinus
(J. van Dooyeweerd) had slechts twee
ritten nodig om zich voor de tweede
omloop te kwalificeren, want in beide
wedstrijden kreeg Ureka (C. Zwart) „de
witte vlag" wegens onregelmatig dra
ven.
Ronny Zora (tegen Oviedo A) en Thea
Cornelia (tegen O Brewer met de 70-
jarige Vergay op dé sulky) hadden ech
ter een extra kamprit nodig om zich te
plaatsen.
In de tweede omloop bond Quirinus
de strijd aan met Ronny Zora en Ria
Kitty kwam in de baan tegen Thea Cor
nelia. In beide gevallen waren drie
ritten nodig om de winnaars aan te
wijzen Ria Kitty ging eenmaal te vroeg
door de start en verloor daardoor een
rit reglementair en Ronny Zora kwam
in de tweede rit tegen Quirinus' tot een
drad heat, de spannendste rit van de
gehele draverij overigens. Maar in de
overige ritten waren Ria Kitty en Ron
ny Zora toch het snelst en zij plaatsten
zich dus in de finale, waarvan we het
teleurstellende verloop in de aanhef
reeds uit de doeken deden.
Quirinus en Thea Cornelia mochten
elkaar de derde en vierde prijs betwis
ten, respectievelijk f. 100,— en f. 50,
Thea Cornelia van de gebr. Knijnen-
burg won beide ritten Tot slot liepen de
vier prijswinnaars nóg een rit tegen
elkaar Deze werd met grote voorsprong
door Ria Kitty gewonnen.
Een compliment verdient de dienst
van Gemeentewerken, welke de baan
voortreffelijk had aangelegd eigenlijk
is het de mooiste kortebaan van geheel
Nederland, daar op het Levendaal en
na afloop in enkele uren alle sporen van
deze draver# had verwijderd.
Voor de derde achtereenvolgde maal
deden zij dat onder de bezielende en
bijzonder kundige leiding van Herman
Stenz. Koperblazers van de Chr. Mu
ziekvereniging „Concordia", waarvan de
heer H. W. A. Chr. Warnas directeur is,
zorgden in deze vroege ochtenduren
voor de muzikale begeleiding. Niet al
leen in het Van der Werfpark maar
ook daarbuiten was de belangstelling
buitengewoon groot. Het uitgebreide
koor stond ditmaal anders opgesteld
dan in de voorgaande jaren. In plaats
van aan de voet van het standbeeld
stonden de zangers en zangeressen nu
terzijde. De autoriteiten hadden een
plaats vlak naast het standbeeld ge
vonden. Dank zij deze nieuwe opstelling
kon het op de Steenschuur aanwezige
publiek, mede dank zij het feit, dat één
van de grote treurwilgen in het gazon
aan de waterkant enige tijd geleden is
omgehakt, de verrichtingen van koor en
dirigent goed zien. Uit volle borst wer
den de verschillende liederen chris
telijke en vaderlandse gezongen. Na
dat de ontroerende hymne „Lof zij den
helden" was verklonken richtte de heer
H. P. Kwaadgras zich namens het ge
hele koor tot de burgemeester. De ko
raalmuziek wil als een traditie, met
zang van zoete tonen, aan deze dag
wijding geven bij het monument, dat ons
doet zien hoe ons dapper voorgeslacht in
lijden en strijden in de benarde vesting
Advertentie
Voor een klein bedrag verzekeren w#
Uw camera, belichtingsmeter of verdere
fotospullen. Vraagt inlichtingen.
Advertentie.
Leiden, Maarsmanssteeg 8
Telefoon 20685
Vrolijk feest
in de Stadsgohoorïcal
Evenals elders in de stad was het gis
teravond ook in de Stadsgehoorzaal een
en al muziek wat de klok sloeg. In het
kader van de 3 oktoberviering vond daar
nl. een klank- en kleurrijke feestvoor-
stelling plaats, die door ruim duizend
Leidenaren werd bijgewoond. Weinigen
zullen spijt hebben gehad, dat zij de
gang naar de grote zaal maakten. Het
ging er dan ook bijzonder vrolijk toe!
Aan het gevarieerde programma werkte
een vrij groot aantal artiesten mee. Noe
men wij o.m. de namen van de vlotte
conferencier Roland Wagter, de ervaren
pianist Herman Teunissen, de dynami
sche zangeres en accordeonniste Ria
Verda, de drie lieftallige „Spotlights",
de dwaze maar zeer knappe parodist
Bueno de Mesquita en de gespierde
acrobaat Rif Gerardy. Er werd van het
begin tot het eind met veel plezier ge
zongen en gespeeld. Vanzelfsprekend kon
bijna niemand uit de zaal nalaten om
bekende melodietjes uit volle borst mee
te zingen en te schaterlachen, wanneer
Roland Wagter voor de microfoon ver
scheen.
De heer H. de Wilde, bestuurslid van
3 Octobervereeniging, had de leiding van
deze feestelijke bijeenkomst op zich ge
nomen.
met Gods hulp de tyran heeft verdre
ven, aldus de heer Kwaadgras. Hij ver
zocht daarop de burgemeester de krans,
die door twee meisjes werd aangeboden,
te willen hechten aan het beeld van
diens kloeke voorganger. Aan mevrouw
J. M. van Kinschot-Dorhout Mees wer
den bloemen aangeboden. Met het zin
gen van het Wilhelmus werd deze
plechtigheid
maar daarom niet minder goed spelend.
Voor de trap van het Stadhuis zwenkte
de kapel tweemaal linksom en stelde
zich zodoende op tegenover het Stad
huis. Gedurende het gehele défilé werden
vrolijke marsen gespeeld, waarna men
achter de stoet aansloot.
De Marine is het oudste onderdeel van
de Nederlandse krijgsmacht en geniet
dan ook de eer een parade te openen.
Het valt telkens weer op, dat de Marine
zo uitstekend marcheert: men zou dat
niet verwachten van militairen, die hun
werk vinden aan boord van schepen,
waar geen ruimte is de excercitie te be
oefenen. Men moet het de Marine echter
nageven, dat zij beter marcheert dan de
landmacht de speciaal getrainde ex-
cercitie-pelotons dan uitgezonderd.
„Pro Patria" ontbrak natuurlijk ook
dit keer niet op het appèl. Een Leidse
parade zonder de Leidse studenten in
hun opvallende uniformen, zou een
voudig ondenkbaar zijn.
De Landmacht was verder vertegen
woordigd door een detachement van het
regiment Van Heutsz, een detachement
Cadi en Koksschool. Parade-lopen is niet
zo gemakkelijk als het wel lijkt, en de
Koksschool heeft een vlottende bevol
king, maar toch staat het wel wat
vreemd als een peloton volkomen uit de
pas raakt. Een detachement Koninklijke
Luchtmacht besloot de afdeling troepen
te voet.
GEMOTORISEERDE TROEPEN.
Het gemotoriseerde deel bestond uit
de 929ste afdeling lichte luchtafweer ter
ritoriaal. Het materiaal was tot in de
puntjes verzorgd. Lang niet ieder zal
gezien hebben, dat er op de wagens en
stukken bedragen stonden vermeld: dit
voertuig, of dit wapen, kosten dan
volgde een bedrag van enkele tiendui
zenden guldens. Er reed op dat ogenblik
dus voor een .kapitaal" door de Bree
straat. Ook bóven de Breestraat schoot
een „kapitaal" voorbij. Twee formaties
vliegtuigen vlogen tijdens het défilé
met donderend geraas over de Bree
straat.
De stoet werd besloten met drie wa
gens van de brandweer van de vliegbasis
Ypenburg, evenals alle brandweerauto's
fel rood geschilderd, hetgeen een aar
dig contrast vormde tegenover het groen
van de overige gemotoriseerde eenheden.
Talrijke autoriteiten sloegen voor het
Stadhuis het défilé gade. Onder hen be
vonden zich o.m. de commandanten van
de vliegbasis Valkenburg en het Marine
Opkomst Centrum te Voorschoten. Ook
de heer J. F. M. Steenmetser was weer
aanwezig, dit keer niet in generaals
uniform, maar gewoon „in burger", het
geen meer in overeenstemming was met
zijn huidige functie van wethouder van
Oegstgeest.
Duizenden hebben het militaire
schouwspel op de Breestraat gade ge
slagen, wel een bewijs dat dit pro
gramma-onderdeel zeer gewaardeerd
wordt!
In de pauze werd get
hel Prinses benefoods.
Een koele dronk in Oud-Hortus-zicht tijdens de pauze van de
optocht.
