DE BLOUSE,
ONS MENU
TRUTH 3
Van een vaas, die
een varken werd
ZATERDAG 20 SEPTEMBER
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
VARIA
belangrijk onderdeel der wintermode
DE VROUW, DIE
VAN DE WEEK
Verhaal voor de kleintjes
PAGINA 3
PARIJS, september 1958
De hoge taille heeft in de wintermode, zoals die in Parijs werd gelan
ceerd, niet alleen haar stempel gezet op de japonnen, maar ook op man
tels en tailleurs, en zelfs op de blouse die voortaan, in haar modieuze
versie althans, kort is - zo kort soms dat zij net onder de buste de rok
raakt. Met andere woorden: ook (ja,:vooral) in het blouse-en-rok-geheel
heeft de hoge taille recht van spreken.
Wie aan de hoge-taille-mode mee
wil doen, maar aarzelt omdat ze niet
weet of het haar staan en bevallen
zal, zou bij rok en blouse kunnen be
ginnen, een rok en blouse, die naar
de laatste mode het equivalent zijn
van een nette japon en niet van een
sportief ensemble. Zou de hoge taille
er weer uitgaan of vervelen, voordat
de stof een kans kreeg te slijten, dan
is er aan zo'n rok-en-blouse geheel op
zijn hoogst een bloesje verloren ge
gaan, dat een minimum aan stof vroeg
(de rok kan altijd vermaakt worden
tot een die in de natuurlijke taille be
gint). Ja, wie wil, kan zich zelfs een
moderne hoge rok en korte blouse op
bouwen uit een rok en blouse van wel
eer. De rechte rok van het voorgaan
de seizoen wordt eenvoudig van zijn
tailleband en zijn figuurnaadjes ont
daan en tot op de maag opgetrokken
- de rokzoom komt zo automatisch op
de modieuze hoogte te zitten! - en
van boven wordt de rok op zijn plaats
gehouden met een katoenen of zijden
onderlijfje (in de trant van het lijfje,
dat aan onze eerste meisjesplooirok
zat). Van de lange blouse van verle-
detn jaar wordt vervolgens zoveel af
gesneden, dat er van het model ge
noeg overblijft om het onder de buste
van een drie vier centimeter brede
zoom te voorzien, waardoor een band
of een lint geregen wordt (figuur 6
toont aan hoe het resultaat zou kun
nen zijn).
Wie echter niet met de beperkingen
van „nieuw-uit-oud" rekening hoeft te
houden, vindt in de nieuwe mode al
lerhande rok-en-blouse tips, die de
kosten van twee lapjes stof en een dag
achter de naaimachine dubbel en
breed waard zijn. Ze kan zich op di
verse Parijse ontwerpers inspireren,
wanneer de korte blouse haar lokt;
voelt ze echter meer voor het conser
vatief moderne, dat eeuwig gangbaar
is, dan baseert ze zich op Chanel, die
aan blouses-bij-pakjes een keur van
semi-sportieve klassiekheden brengt.
Dior biedt een korte blouse van wit
te zijden jersey als voorbeeld (1), die,
ineengerimpeld op een gestrikte band,
onder de buste over een zwarte wollen
rok valt. Van Dior ook is het flatteu-
ze en hoogst moderne korte bloesje
dat, lichtelijk gedrapeerd en aan de
voorkant schuin over elkaar geslagen,
gemaakt is van dieprood fluweel (2)
en dat van een donkere tweedrok ge
scheiden wordt door een brede fluwe
len ceintuur. Bij de blouse horen een
hoek van dezelfde stof en een veeltoe-
rig collier van granaten kralen (die de
kleur van de blouse herhalen).
Guy Laroche brengt een blouse-rok -
geheel, dat een hoge taille suggereert,
maar eigenlijk niet bezit (3)een
ideetje voor wie de ceintuur echt om
haar taille wil voelen inplaats van om
de maag. Laroche plaatst op een pied
de poule rok een leren ceintuur op
normale hoogte, maar laat de rok in
een ruche enkele centimeters boven de
brede ceintuur uitkomen. De klassieke
zwarte jersey blouse, die in die rok
wordt gedragen, lijkt daardoor korter
dan hij in werkelijkheid is.
Laroche ook is de geestelijke vader
van de hoogst moderne, korte kasj
mieren blouses, die in of over 'n effen
tweed rok worden gedragen (5 en 6).
In figuur 5 wordt zo'n bedrukte wol
len blouse in een donkerblauwe wol
len rok gedragen, die door een brede
ceintuurband van dezelfde stof wordt
„opgehoogd". De volgende schets laat
een kasjmieren blouse zien, die over
de rok valt en met behulp van een
Dieven die trachtten in te breken in
een afgelegen klooster dichtbij Ca-
salvecchio di Puglia, kwamen van een
koude kermis thuis. De moeder-over
ste van het instituut van de Zusters
van het Allerheiligste Bloed had die
nacht de wacht. Reeds tweemaal in
de afgelopen drie maanden hadden
dieven er ingebroken.
Toen zij zag dat twee of drie man
nen trachtten door de achterdeur in
te breken, sloeg zij een kruisteken en
opende het vuur met haar speelgoed
pistool. De dieven maakten zich snel
uit de voeten en verdwenen nog voor
de boeren uit de omgeving die door
de schoten uit hun slaap waren ge
wekt, de achtervolging konden inzet
ten.
Stapels en stapels worstjes en heerlijk
vette beenderen om af te kluiven
worden iedere dag bij de portiers
loge van het dieren-ziekenhuis van
Graz bezorgden dat allemaal
voor de lieveling van de stad, de
hond Rolli. Rolli is een Sint-Ber-
nard hond, die als baas de eigenaar
van een restaurantje in Graz heeft.
Dag in, dag uit. nam de hond de
tram vanaf het restaurantje van
zijn baas naar de Jacomini-markt
in het centrum van de staden
daarvoor behoefde hij nooit een
kaartje te kopen. Maar kortgeleden
werd Rolli door een tram aangere
den en gewond en moest hij naar
het dieren-ziekenhuis worden ge
bracht met een gebroken poot. De
marktverkopers, die gewoon waren
de hond op zijn dagelijkse tochtjes
per tram naar de markt wat eten
te geven, brengen dat eten, de
worstjes en de beenderen nu naar
het ziekenhuis.
schuif onder de buste tegen het
lichaam sluit.
Door die schuif is een band van
de rokstof geregen, welke middenvoor
onder de buste tegen het lichaam
wordt gestrikt.
Als laatste model van Chanel (4),
een rode jersey blouse, die gerimpeld
op een tailleband is genaaid en die
toebehoren is bij een mantelpakje van
rood en zwarte tweed, rijkelijk gebiesd
met de effen rode jersey. Chanel
maakt - en is bekend om - honderden
variaties op dit gegeven en brengt het
zowel in het sportieve genre (van jer
sey of tweed) als in het meer geklede
(waarvoor ze zijde, fluweel, brocaat en
lamé gebruikt).
J. V.
Uw haar - vrij van roos met
anti-roos
Traital 3 bevat het pas-ontdekte apelium met
de sterke van roos bevrijdende eigenschappen.
Na 6 wekelijkse haarwassingen is de roos verdwenen.
Vraag TRAITAL 3
uit de heffe des volks voortkwam
en keizerin van Rome werd
1. Tal van historici beschouwen Theo
dora als de belangrijkste vrouwenfiguur
aller tijden; anderen beweren dat zij een
lichtekooi was voordat zij Keizerin werd.
De laatsten steunen daarbij op de By
zantijnse geschiedschrijver Procopius,
die secretaris was van de veldheer Beli-
sarius en in 567 stierf. Volgens zijn uit
spraak was zij de dochter van een be
rentemmer, was als nachtdanseres opge
treden en zou een slecht leven hebben
geleid. Na een tournee door Egypte keer
de zij berooid in Constantinopel terug,
waar zij zich voor het paleis van Jus-
tinianus neerzette en garen spon. Toen
de Keizer haar zag werd hij onmiddellijk
door haar schoonheid getroffen, zó zeer
zelfs dat hij haar op stel en sprong
vroeg zijn vrouw te worden.
2. Theodora was een slanke, knappe
vrouw met donkere, expressieve ogen en
een stem als een sirene. Justinianus was
20 jaar ouder, een zeer geleerd mens, die
eigenlijk nooit echt jong was geweest.
Het echtpaar leidde een volkomen har
monisch leven en Justinianus drukte alle
boze praatjes de kop in door openlijk te
verklaren: „Theodora is mijn geliefde
gemalin, een geschenk van God" Ze
hielp haar echtgenoot een wetboek
schrijven, dat een voorbeeld zou worden
voor de wetgeving voor de eerste 1000
jaar. Zij streed voor de rechten van de
vrouw en deed veel sociaal werk.
3. Tijdens een aanval op de troon door
een stelletje oproermakers, ried Belosa-
rius de Keizer aan te vluchten. Toen
nam Theodora de teugels van het be
wind in handen. En toen een volksme
nigte voor het paleis samendromde,
sprak Theodora de woorden Wij moeten
allen eens sterven, maar het is niet goed
om een keizerskroon voortijdig op te ge
ven. Het is heel gemakkelijk om te
vluchten, Justinianus. De boot ligt ge
meerd aan de kade en je bent rijk ge
noeg om in een vreemd land in over
vloed te leven. Maar ik blijf hier, want
ik wil liever als Keizerin sterven dan als
lafaard leven".
4. Het oproer werd neergeslagen en
Bolisarius won nog vele veldslagen voor
de Keizer. Toen Theodora bijna 40 jaar
oud was, werd ze ziek. Men stuurde
haar voor herstel der gezondheid naar
de Bosporus naar de tempel van Escula-
pius. Daar lag ze en wachtte, omringd
door haar dienaressen tussen de marme
ren zuilen, op de dood. Zij stierf aan
kanker.
Justinianus kwam dit verlies nooit te
boven. Ofschoon hij nog 20 jaar leefde,
bleef hij haar nagedachtenis trouw en
trad niet meer in het huwelijk.
Als afscheid van de zomer brengen we nog eens een vruchtensla, die omdat
de herfst deze week begint, nu herfstvruchtensla heet! Alle vruchten kunnen
er voor gebruikt worden, die nu nog te krijgen zijn, als: peren, appelen, per
ziken, pruimen en druiven. De vruchten worden in kleine blokjes verdeeld en
gemengd met wat slagroom, basterdsuiker en citroensap in brede platte glazen
en naar wens gegarneerd met halve walnoten gepresenteerd.
ZONDAG Toost met haring; varkenshaas, postelein, aardappelen;
herfstvruchtensla.
MAANDAG t Vleespannekoek, tomaten, gebakken aardappelen; wentel
teefjes.
DINSDAG Runderlappen, andijvie, aardappelkoekjes; pruimen.
WOENSDAG Eieren met kerrysaus, pronkbonen, aardappelen; citroenrijst
(ook rjjst meekoken voor kaasgehakt).
DONDERDAG Kaasgehakt, bloemkool, aardappelen; rabarber met schuimkop.
VftWBAG s Bloemkoolsoep; gesmoorde paddestoelen, prinsessenbonen,
aardappelpurée.
ZATERDAG Eenvoudige nasi-goreng; peren.
Recept: Kaasgehakt:
200 g. koude rijst, 200 g. oud brood
(zonder korst), 200 g. kaas, 1 ui,
wat zout, noot, aroma, 2 eieren,
100 g. boter.
Het brood, de ui en de kaas raspen
en mengen met de rijst, de eieren en
de kruiden. Een stevig deeg ervan ma
ken en dit tot balletjes of platte
koekjes vormen, welke in de koekepan
in de boter rondom bruin gebakken
worden. Van de overblijvende boter
met een scheutje water een jus ma
ken, die men op de schotel over de
balletjes giet.
Recept: Eenvoudige nasi-goreng.
1% pd. gare rijst, 200 g. varkens
vlees (in dobbelsteentjes gesne
den), 100 g. ham, 2 eieren, 25 g.
gedroogde nasi-gorengkruiden, 2
uien, 100 g. roomboter.
De uien, samen met het vlees in de
roomboter fruiten. Als het vlees bijna
gaar is de kruiden toevoegen en bij
gedeelten de rijst, welke dan nog even
meegebakken wordt. Voor het opdie
nen de in stukjes gesneden ham er
door roeren. Van de eieren omeletten
bakken, hiervan reepjes snijden, welke
boven op de nasi-goreng gelegd wor
den.
Op een keer, toen Karei bij Bets
kwam, nam hij een grote dos bloemen
voor haar mee 'heel grote bloemen,
met heel lange sterke stelen: gladiolen
heetten die bloemen. Bets was er heel
blij mee, maarik heb niet één
vaas waar zulke grote bloemen inpas
sen", zei ze tegen Karei.
Dus zei Karei: „Dan gaan we een vaas
kopen", en dat deden ze. Ze kochten een
vaas in een pottenwinkel, waar wel hon
derd, tweehonderd potten en vazen ston
den. Toch viel net hun niet moeilijk om
een keuze te maken, want in die potten-
tenwinkel vol potten was maar één
vaar die drie pootjes had en twee oor
tjes, en: „die vaas willen we hebben",
zeiden Karei en Bets. Dus pakte de juf
frouw in de pottenwinkel de vaas in een
geweldig groot stuk bruin papier en gaf
hem aan Bets. Dat papier deed Bets er
dadelijk weer af toen ze thuis was en ze
zei tegen Karei: „Het is de grappigste
vaas die ik ooit gezien heb".
Ja, het was een gezellige vaas, een dik
ke ronde vaas die, met twee eigenwijze
oortjes, parmantig op zijn drie korte
witte pootjes stond.
Terwijl zij zo er naar keken, zei Karei
plotseling: „Het is net een varken!"
„Een varken?" zei Bets.
„Een varken", zei Karei. En hij nam
de tekendoos van Bets, en een penseel
van Bets, en schilderde met blauwe verf
een varkenssnuit op het gladde wit van
de vaas.
„Waarempel!", zei Bets. Van dat ogen
blik af werd de vaas „het varken" ge
noemd. Het was natuurlijk wel wat raar:
een stenen varken met bloemen die uit
zijn kop staken! Maar toen die bloemen
verwelkt waren, en de witte vaas dus
leeg op het lage bankje bij het raam
stond, vond Bets dat er toch iets aan de
varkenskop ontbrak. Het leek net, dacht
ze, alsof iemand met een mes het punt
je van de varkenskop had gesneden. En
dat vond ze zo naar, dat ze een kleine
kokosnoot kocht die precies paste in de
opening van de vaas. Zo was die vaas
een echt varken, een varken met kort
bruin haar!
En nu begonnen er gekke dingen te
gebeuren. Want de vaas begreep dat hij
een varken was geworden, en daarom
wroette hij met zijn drie pootjes door de
lak van het lage bankje, zodat er lelijke
krassen kwamen in die lak.
„Hoe kan dat nu?" zei Bets spijtig en
ze keek naar de krassen. Het varken
met op zijn glimmende snuit de olijke
lach die Karei daar geschilderd had. zei
niets maar het dacht: „Varkens wroe
ten toch altijd?"
Want de vaas begreep dat hij een
varken was geworden
Bets zette een kleedje onder het var
ken, een blauw kleedje met witte stip
pen. Daar kon het varken nog minder in
omwroeten dan in de lak van het bank
je. En wat deed het varken toen? Het
stapte op zijn drie pootjes van het
bankje af en liep door de openstaande
tuindeuren naar buiten.
Toen stond het varken, het stenen
varken, dat eigenlijk een vaas was, in de
zon. En het wroette blij met zijn poot
jes in de aarde totdat Bets uit het dorp
terug kwam. Bets dacht dat Karei de
vaas in de tuin had gezet al begreep
ze niet waarom en ze vergat het hem
te vragen.
Maar de volgende morgen stond het
varken evenmin op het lage bankje.
Waar was dat varken nu? Het was bij
het varkenshok beland.
„Wie ben jij?" vroeg het aan de dikke
big die met een nieuwsgierige vette kop
tussen twee planken door naar dat ste
nen varken keek.
„Ik ben het varken, knor knor
zei dat echte varken en toen schrok dat
stenen varken, want als een varken er
zó uitzag, zó vies, wilde hij toch liever
geen varken zijn. Dus zei dat stenen
varken: „Ik ben een vaas", terwijl het
echte varken wat verbaasd aan de ko
kosnoot likte.
„Wat doe jij dan hier?" vroeg dat var
ken, op hetzelfdo moment dat Beta het
ook vroeg.
„Nou vrèftg ik je", zei Beta, en ze nam
het stenen varken, dat nu heel zwarte
pootjes had, en ze bracht het naar de
keuken om het af te wassen, en o schrik
Niet alleen de modder verdween van de
pootjes, maar de snuit, de snuit die Ka-
rel had geschilderd, verdween ook!
„Wat jammer", zei Bets, maar de vaas
vond het niet jammer, hij wilde toch
liever een vaas zijn dan een varken.
Sinds die dag liep het stenen varken,
dat nu weer een vaas was, nooit meer
weg.
„Misschien", zei Karei, en hij keek
naar de krassen op het bankje, „mis
schien komt dat wel omdat het nu geen
varken meer is", en daar moesten Bets
en hij allebei om lachen, zo'n gek idee
vonden ze dat. En het gekste was nog,
dat Karei het bij het rechte eind had.
Maw dat heeft hij nooit geweten!
M. P. B.
