Tweeduizend Leidenaars per trein
naar liet Egypte van Verdi's Aïda
FILMS
Prof. mr. R. P. Cleveringa sloot in
bescheidenheid Leids professoraat af
Door enkele sterren speciaal
vocaal een gulclen genot
Grote gaven als jurist en mens
nu in dienst van Raad van State
ZATERDAG 31 MEI 1958
Feestelijke opera-toegift van K. en O.
Ook accent op de menselijke bewogenheid
Naar wij menen hebben de twee speciale K. en O.-treinen ons
gisteravond voor de vijfde maal met twee duizend andere opera
liefhebbers voor een opvoering der Nederlandse Opera naar Den Haag
gevoerd.
Faust, Carmen, Don Giovanni en ,,Der Zigeunerbaron" waren reeds
aan Verdi's Aïda voorafgegaan en ook nu boden die twee duizend
Leidenaars een feestelijk gezicht daar in het Gebouw voor Kunsten
en Wetenschappen, na de als steeds perfect georganiseerde reis
er heen!
Wij bewonderen altijd weer de energie en het onuitblusbaar élan
van het K. en O.-bestuur, dat de Leidenaars toch bij tijd en wijle met
de opera bekend maakt, nu zij door ons al te kleine Schouwburgje
onmogelijk naar hier kan reizen.
Dat er belangstelling in overvloed voor bestaat, bewees dit stamp
volle K. en W.-gebouw, waarin men zich aan Verdi's bel-cantostroom
heeft kunnen laven en ook wel kon genieten van de Egyptische pracht
en praal van 2500 jaar voor Christus. Intussen toch ook op een podium
dat daarvoor te weinig ruimte biedt, ook om er zich gemakkelijk en
vrij op te bewegen, speciaal het ballet, terwijl het koor dikwijls op
een klusje bijeen gepakt stond.
r 'WSMKS
H
Men gaat naar déze Aïda dan ook
in de eerste plaats om van „stemmen"
te genieten, veel meer dan van het
pompeuze, spectaculaire beeldkarakter
van dit smartelijk-dramatisch gebeuren
met zijn dwingend voorgeschreven kijk
spelen. aan welke eis slechts gedeelte
lijk voldaan werd.
Verdi's volledig gerijpte, melodieuze
muziek, gerijpt door de medogenloze
concurrentiekracht van Wagner, waar-
ooor hij zo geleden heeft en wie van
de twee is de sterkste gebleken?
boeit en fascineert de ganse avond, zelfs
indien men in aanmerking neemt, dat
de rasechte Italianen dit nog tempera
mentvoller. indringender en meeslepen
der op de planken zetten.
Maar met sterren als de befaamde
sopraan Gré van SwolBrouwenstijn
(Aïda), de verrassend schoon zingende
alt Anny Delorie (Amneris) en de bas
Caspar Broecheler als de Ethiopische
koning Amonasro, vader van Aïda, krijgt
een opvoering als deze toch allure en
relief: drie uitermate suggestief zin
gende en acterende krachten, vervuld
van doorleefde diep-menselijke bewo
genheid en beklemmende realiteit, on
dersteund door een glansrijke klanken-
pracht. Dit trio. waarin speciaal de
zangeressen excelleerden, sensitief en
bezield zingend verhief deze Aïda bij
wijlen naar het internationale plan,
waarbij de sonoor en waardig zingende
bas Guus Hoekman als de Opperpriester
zich nauw aansloot
Ware ook de Radames van Johan van
der Zalm (rol voor een jeugdige helden
tenor) van hetzelfde formaat geweest,
men had nog meer kunnen genieten,
doch helaas bleef hij hoewel op
zichzelf verdienstelijk zingend toch
vèr beneden deze maat.
Het lijkt ons niet meer nodig en
ook het late uur waarop wij dit schrij
ven verhindert het ons nader in te
gaan op de inhoud van deze opera, de
meest representatieve van Verdi. uit een
tijd, waarin het Suezkanaal ook in het
brandpunt der belangstelling stond, zoals
I.eo Riemens haar onlangs in zijn voor
beschouwing voor de K. en O.-leden
heeft genoemd.
Zij is ongetwijfeld ook een der meest
veeleisende!
GEVEILDE PERCELEN
Ten overstaan van notaris N. W. Holt-
kamp te Leiden: woonhuis Leuvenstraat
7 in bod f. 7.500 is niet verkocht.
Ten overstaan van notaris W. S.
Jongsma te Leiden: woonhuis met tuin
Rijn en Schiekadé 102 in bod: f. 10.000
koper: A. Reijngoud te Leiden, q.q. voor
f. 12.000.
Woonhuis en erf Zijlsingel 33 in bod:
f. 9.400 koper: J. van Voorthuyzen te
Leiden voor f. 11.400.
Woonhuis en erf te Voorschoten, Tulp
straat 1 in bod: f. 7.300 is uit de hand
verkocht.
Woonhuis en erf aldaar. Donklaan 64
in bod: f. 4.500 koper: J. B. van Rooden
te Leiden voor f. 4.500.
"'Benedenhuis met 2 afzonderlijke bo
venwoningen Rijn en Schiekade 96 96a
en 96b in bod' 1. 17.200 is niet verkocht.
Gré van Swol-Brouwenstijn als
Aïda.
Welnu: de zang van het hierboven
geprezen viertal, alsmede de accurate
begeleiding van het orkest onder de
deskundige directie van Alfred Eich-
marrn, die bij voortduring een opmer
kelijk contact met de zangers bewaarde
en reeds onmiddellijk frappeerde door
een subtiel en transparant klinkende
ouverture, deed regiezwakheden verge
ten, al kwam vanzelfsprekend het oog
aan rijke kleurcombinaties niets te
kort en leek ons de sfeer van het Mem
phis en Thebe uit de tijd van de Pha-
rao's zuiver getroffen. Verdi en zijn
comparanten streefden indertijd al
reeds naar de grootst mogelijke authen
ticiteit, zodat ieder regisseur aan hen
verplicht is, de lokale kleur zoveel mo
gelijk te benaderen. Verdi heeft er
zich. ook wat de muziek betreft, sterk in
verdiept, doch hoe gemakkelijk kunnen
regisseurs niet in alle mogelijke kitsch
vervallen. Het kwam ons voor dat de
ontwerper van de sobere, gestyleerde
décors in „moderne" opvatting en kos
tuums Hans van Norden. daartegen met
zm voor verantwoordelijkheid gewaakt
had. Doch wie zal dat nu precies kun
nen zeggen?
Het gebrek aan ruimte speelde het
ballet, gelijk gezegd, nog parten, het
betrekkelijk kleine koor zong beschaafd.
De sterkste indruk nochtans op deze
succesvolle avond maakte toch de on
verflauwd muzikale macht van Verdi's
muziek, waarmee nog altijd de harten
geraakt wordt. Dat zij tot ons komt
door middel van stemmen als die van
Gré Brouwenstijn en Anny Delorie in
de eerste plaats, beiden draagkrachtig
tot in de verste uithoeken van de enor
me zaal. kunstenaressen volledig door
drongen van het begrip „zangcultuur"
in de beste zin .heeft in het bijzonder
haar waarde in een tijd van vervlak
king als deze, waarin maar al te graag
het wanbegrip gehuldigd wordt, dat ook
stemmen, die het met behulp van de
geluidsversterker wel aardig doen, iets
met Kunst (met grote K) van doen zou
den hebben.
Het is verheugend dat zovelen <uit
Leiden, ondanks dat wanbegrip nog be
hoefte hebben aan het gulden genot
een ware stem te beluisteren. Dat „gul
den genot" hebben de hoofdvertolkers
ons zeker geschonken, daarbij gelukkig
ook aandacht wijdend aan het zo men
selijke accent, dat Verdi zijn muziek
en zijn personages meegaf en dat voor
hem van nog meer waarde was dan het
zo hoog geroemde „bel canto", dat voor
dien in de Italiaanse opera favoriet
was. Dit is de grote winst en vooruit
gang .die Verdi teweeg bracht en waar
van ook de Aïda een sprekend voor
beeld is.
Dat de Leidenaars daarin met grote
concentratie zijn opgegaan het was
de ganse avond muisstil in de zaal
strekt him tot eer. Het vormt een te
genwicht tegen de genoemde, steeds
meer om zich heen grijpende vervlak
king.
En het K. en O.-bestuur verdient een
compliment voor hel feit, dat het door
zijn opera-initiatief dit tegenwicht ver
sterkt.
Het enorme succes en het langdurige
applaus voor de met bloemen gehul
digde executanten en dirigent spraken
ten deze boekdelen.
Precies om 12 uur stonden de boor
devolle treinen, met vele autoriteiten
als de wethouders de heren Jonge-
leen. Van der Kwaak en Van Schalk,
vele raadsleden en de gemeentesecre
taris mr. J. Bool Incluis, weer op het
Leidse station.
Dat men genoten had. daarover wa
ren allen het zonder uitzondering
eens!
K. en O. moge in de toekomst de
operaserie voortzetten enzo mo
gelijk geen jaar meer overslaan!
EERSTE LEIDSE KLUCHT- EN
REVUEGEZELSCHAP
In de zaal aan de Maria Gijzensteeg
bood het bestuur van het Eerste Leidse
Klucht- en Revuegezelschap aan alle
leden, die zich verdienstelijk hebben ge
maakt bij de organisatie van de uitvoe
ring op 17 mei j.l„ een feestavond aan.
In zijn inleidend woord gaf de voor
zitter. de heer I. Lens. een terugblik op
deze avond, waarin zich helaas één on
aangenaam incident voordeed, veroor
zaakt door onordelijk gedrag van de
jeugd, die zich achterin de zaal bevond.
Teneinde dit in de toekomst te voorko
men heeft het bestuur besloten hen
voortaan de toegang tot de uitvoering te
weigeren. Hartelijk dankte spreker al
len. die aan deze avond hun medewer
king in enigerlei vorm hebben verleend.
Dit gezellig samenzijn werd afgewis
seld met spel. zang. voordracht en een
dansje.
VOORSCHOTEN
Medische dienst Gedurende dit
weekeinde wordt de dienst der doktoren
voor spoedgevallen waargenomen door
dokter Th. J. Thies. Leidseweg 51, tel.
2520; voor wijkverpleegster: Gezond
heidscentrum, telef. 2177.
Tamango
Gruwelijke slavenhandel
Luxor Een vaak gruwelijk beeld uit
de tijd, toen avontuurlijke en meedogen
loze zeelieden zich in korte tijd tracht
ten rijk te maken met de slavenhandel.
Als beesten werden de Afrikaanse negers
in donkere scheepsruimen gestopt om
naar landen vervoerd te worden, waar
zij een goede prijs zouden opbrengen.
Men beleeft zo'n dramatische tocht aan
boord van de driemaster Esperanza,
waar de zwarten zich onder leiding van
de krijgsman Tamango weigeren zich bij
hun lot neer te leggen. Tussen de twee
partijen, blanke bemanning en de sla
ven. staat, het donkere slavinnetje van
de kapitein, de enige, die niet geketend
is. Het bloed kruipt uiteindelijk toch,
waar het niet gaan kan en in de for
mele opstand, die uitbreekt, kiest zij
tenslotte de zijde van haar eigen volk.
Maar voor het zover is beleeft men tal
rijke sensationele momenten aan boord
van dit kleine, varende wereldje. Jam
mer is het, dat regisseur John Berry er
niet in geslaagd is de spanning, die hij
aanvankelijk weet op te wekken tot het
einde toe te handhaven. Het boeiende
verhaal loopt uit in enkele langdradige
scènes en wat een climax had moeten
zijn, werkt eigenlijk als een anti-climax.
Maar de suggestieve beelden, die hij
soms heeft weten te creëren en vooral
de felle aanklacht tegen de helaas nog
voorkomende mensonterende slavenhan
del, die hij in deze rolprent verwerkt
heeft, geven dit verhaal in kleuren op
een breed doek ongetwijfeld waarde.
„De lift naar het schavot
Geladen dramatiek
LIDO De Fransen zijn meesters in
het regisseren van sinistere en lugubere
moordfilms. Ook „De lift naar het scha
vot" munt uit door een beklemmende
spanning, extra verhevigd door een
schrijnende, door merg en been gaande
muziek, waarin de schrille trompet de
boventoon voert.
Er voltrekt zich hier een ontstellend
drama. Allereerst vermoordt een uiter-
VAN DEZE WEEK:
echtgenoot van zijn geliefde. Hij heeft
alles zo geënsceneerd, dat bij het vin
den van het lijk een enige conclusie zelf
moord kan zijn. Doch door een ongeluk
kige samenloop van omstandigheden
voor het „recht" echter een gelukkige
blijft hij na de moord gevangen, in de
lift. Wélt hU ook doet, om er uit te ko
men, alles is tevergeefs.
Een nacht lang.
Dan weet hij eindelijk te ontvluchten.
In die tussentijd gaat een jong paartje
er met zijn auto vandoor. Het ontmoet
een Duits echtpaar en ook hier loopt het
op moord uit: de Duitsers worden in een
motel door de jongeman met enige scho
ten de dood in gejaagd.
De politie vindt de lege auto van de
eerste moordenaar, zijn regenjas en
andere zaken. Wie anders dan hij kan
dus deze tweede moord op zijn geweten
hebben? De verhoren beginnen, zij
duren eindeloos en tenslotte gelooft de
politie het alibi van de „lift" niet. Toch
kan dit tenslotte aangetoond worden,
maar terzelfdertijd komt door een
toeval de andere moord aan de dag.
Allen krijgen hun gerechte straf, maar
de tragedies blijven
Jeanne Moreau, Maurice Ronet en
vele anderen dragen deze ongemeen
suggestief geregisseerde dramatisch ge
laden film.
In een Parijs, dat dagelijks wie weet
hoeveel van deze drama's te verwerken
krygt
„Handelaren in meisjes"
Keiharde realiteit over
blanke slavinnen
Trianon. Legio is het aantal films
over de wijze, waarop meisjes tot het
leven van „blanke slavin" worden ge
bracht. Ook dit Franse produkt is een
variatie op een bekend thema, waarbij
aan de harde werkelijkheid bepaald niets
tekort gedaan wordt. Er zijn altijd weer
slachtoffers, die bijna met open ogen
haar ongeluk tegemoet gaan en de me
thoden, bij het bereiken van het doel
gebruikt, laten ook in deze film niet na
de toeschouwer met verontwaardiging
te vervullen. Regisseur Maurice Cloche
Een inwoner van Katwijk aan den
Rijn, die gistermiddag om ruim
kwart over vier, komende van de
richting Katwijk aan den Rijn, van
af de Zeeweg rechtsaf de Karei
Doormanlaan wilde inrijden, be
merkte te laat dat een van Katwijk
aan Zee komende tram het kruis
punt naderde. Het gevolg ivas dat
de tram met grote kracht tegen de
carrier opreed. Laatstgenoemd voer
tuig raakte toen beklemd tussen de
tram en een mast van de bovenlei
ding en werd volkomen vermorzeld.
Wonder boven wonder kwam echter
de bestuurder volkomen ongedeerd
uit de brokstukken te voorschijn. De
tram werd ook flink beschadigd, ter
wijl de mast van de bovenleiding ge
heel werd ontzet. Het gevolg hier
van was dat het tramverkeer tussen
Katwijk aan den Rijn en Katwijk
aan Zee gedurende de rest van de
middag en het grootste deel van de
avond werd gestremd. Door de
NZHVM moesten autobussen worden
ingelegd om het passagiersvervoer
op te vangen. Ook het grootste ge
deelte van de handelswaar die met
de carrier werd vervoerd ging verlo
ren.
(Foto LD/Jaap van Duijn, Katwijk)
ontwaardiging over die methoden van
het „milieu" te combineren met de ver
koopbaarheid van de film, want zijn
realistische schildering laat aan duide
lijkheid niets te wensen over. Meer dan
in andere films van dit genre wordt
hier aandacht besteed aan de onder
linge naijver van de „gangs", al vallen
er dientengevolge wel wat veel doden
aan het slot, dat op één punt bepaald
verrassend is. Maar daarover zwijgen
we natuurlijk.
„Ontvoering op Kreta"
Onbekende oorlogsepisode
Casino. Een van de tonelen van de
jongste wereldoorlog waarover nadien
weinig geschreven of verfilmd is, was
Kreta: veel omstreden post op een stra
tegisch punt langs een van de belang
rijkste verbindingen tussen de hoofd
terreinen van de grote strijd. De film
„Ontvoering op Kreta" brengt een span
nende episode in beeld. Agenten van de
lijk respectabel ex-officier zijn chef, de had niet de minste moeite om die ver- Britse geheime dienst slagen er in, on-
Ontslag aangevraagd per 15 juni a.s.
Op de hem eigen wijze, eenvoudig, bescheiden en met afwijzing van
ieder eerbetoon door anderen heeft prof. mr. R. P. Cleveringa. de
nestor van de actieve Leidse juridische hoogleraren,'gisterochtend als
docent afscheid genomen. Na zijn benoeming tot Staatsraad heeft prof.
Cleveringa onlangs per 15 juni ontslag als Leids hoogleraar aange
vraagd. In een afscheidscollege in de Meyerszaal van de Academie
legde de hoogleraar voor een gehoor van hoogleraren, studenten, oud
studenten en familie als het ware een sobere verantwoording af van
zijn meer dan dertigjarig professoraat in het handelsrecht en het
burgerlijk procesrecht. Een ovationeel applaus was het enige antwoord
dat tot slot was toegestaan. Er werden geen woorden van dank tot
hem gesproken voor het zeldzaam vele, dat hij in deze tientallen jaren
aan Nederland, de Leidse Universiteit, de wetenschap en een grote
vriendenkring gegeven heeft.
danks de uiterst gevaarlijke toestanden
op het eiland, de commandant van een
Duitse pantserdivisie te ontvoeren en
naar Egypte te brengen. Niet zozeer
strategische motieven leiden tot deze
spectaculaire actie, veel meer een
poging om een morele overwinning te
boeken. De verfilming van deze span
nende episode is buitengewoon geslaagd,
dank zij een beklemmende weergave van
de sfeer die tijdens de moeilijke jaren
op het eiland heerste.
„De weg der honderd doden"
Pionier onder de Indianen
Rcx Theater. De film „De weg der
honderd doden", die deze week in Rex
draait, brengt de bioscoopbezoeker weer
eens in spannende avonturen tussen de
Indianen. Het verhaal, dat tegen het
einde van de achttiende eeuw speelt,
vertelt over een troepje dappere blan
ken, die voor het eerst het gebied van
de woeste bloedzuchtige stam der Shaw-
nee-indianen binnentrokken. Alles is
er weer bij: de moed van de blanken,
de loerende dood, de onmenselijke
wreedheid van de roodhuiden. Wie van
deze avonturen houdt kan zijn hart op
halen.
Beginselvast en
nauwgezet
Prof. Cleveringa, die onlangs 64 jaar
werd, werd in Appingedam geboren,
studeerde rechtswetenschappen aan de
Leidse Universiteit en promoveerde op
16 januari 1919 te Leiden op een proef
schrift over „De zakelijke werking der
ontbindende voorwaarde". Hij was ach
tereenvolgens ambtenaar bij de Rijks-
ïjzerdistributie. chef van de afdeling ge
schillen der Kon. Ned. Stoombootmaat
schappij Amsterdam en sinds 1926 rech
ter te Alkmaar alvorens hij in 1927 tot
hoogleraar aan de Leidse Universiteit
werd benoemd.
Behalve door zijn wetenschappelijk
werk als Leids hoogleraar heeft prof.
Cleveringa zich in het bijzonder bekend
heid verworven door zijn voorbeeldige
houding tijdens de bezettingsjaren, toen
hij, met voorkennis van de beproevingen
die hem te wachten zouden staan, door
zijn befaamde rede van 26 november
1940 de stoot gaf tot het openlijk verzet
van de Leidse Universiteit tegen de
Duitse tyrannie. Zijn beginselvastheid
gepaard aan gTote nauwgezetheid en bij
zondere juridische gaven werden voorts
aanleiding tot zijn benoeming tot
Staatsraad in buitengewone dienst in
1945 (voordien was hij tijdens de bezet
tingsjaren lid van het College van Ver
trouwensmannen) en tot zijn voorzitter
schap van de Staatscommissie inzake de
herziening van de Nederlandse burger
lijke wetgeving. Prof. Cleveringa is
voorts lid van de Kon. Akadcmie van
Wetenschappen. Onlangs werd prof.
Cleveringa benoemd tot Commandeur
in de Orde van Oranje Nassau.
Niet alle verandering
was verbetering
In zijn afscheidscollege heeft prof.
Cleveringa gedurende anderhalf uur
verteld over ervaringen tijdens zijn pro
fessoraat. in het bijzonder wat de we
tenschapsbeoefening en vorming van ju
risten betreft. Hij zag in deze periode
van dertig jaar grote veranderingen, die
echter niet alle verbeteringen waren.
De sterke vergroting van het aantal
studenten (bijna een verdubbeling der
juristen in deze periode) betekent een
verminderd contact tussen student en
hoogleraar tot schade van beiden. Hij
wees in de loop van zijn college nog op
het betrekkelijk gering aantal promoties
van hen. die doctoraal examen bij hem
hadden afgelegd: ongeveer een half pro
cent. Hij achtte dit een onjuist ver
schijnsel dat misbruik van de meesters
titel (die voor gepromoveerden voorbe
houden dient te blijven) in de hand
werkt.
Voorts herinnerde hij met een kort
woord aan de gebeurtenissen in de be
zettingsjaren, die hij over verschillende
perioden voor een belangrijk deel in ge
vangenschap heeft doorgebracht. Hij
maakte met dankbaarheid gewag van de
steun, welke hij in die tijd mocht ont
vangen van zijn echtgenote en anderen
die hem het naast stonden.
Applaus vertolkte dank
Zoals gezegd: na deze afscheids
woorden volgden op nadrukkelijk
verzoek van prof. Cleveringa niet zo
als gebruikelijk woorden van diepe
dankbaarheid, welke zovelen jegens
BREESTRAAT 173
Prof. mr. R. P. Cleveringa
ieze Leidse hoogleraar koesteren.
Die dankbaarheid werd slechts door
een langdurig warm applaus ver
tolkt.
Het zal talloos velen ter harte
gaan, dat zij hun gevoelens bij dit
afscheid niet onder woorden hebben
kunnen brengen of door anderen
hebben kunnen horen vertolken,
doch zij hebben dit aanvaard als
concessie aan de grote bescheiden
heid, die prof. Cleveringa steeds in
alles heeft gesierd.
Naast het pijnlijk verlies dat de
Leidse Universiteit te verwerken
krijgt door dit stille afscheid staat
vreugde over de omstandigheid, dat
hiermee niet het einde van een
vruchtbare arbeid voor wetenschap
en samenleving gekomen is, integen
deel want dit afscheid was slechts
een noodzakelijke voorwaarde voor
volledige besteding van grote gaven
aan een nieuwe taak van uitzonder
lijk belang voor de Nederlandse ge
meenschap.
Sir Anthony Eden voelt zich
thans veel beter
(Van onze Londense correspondent)
Sir Anthony Eden, die na zijn ziekte
in het begin van het vorige jaar vol
komen rust heeft moeten houden, is
thans zoveel vooruitgegaan dat hij in
staat is om mensen te ontmoeten zonder
dat hem dat al te zeer vermoeit.
Dezer dagen bezocht hij een kamp van
een legerregiment waarvan hij ere
kolonel is. Hij bleef er drie uur en was
opgewekt. Eden zag er goed uit en zyn
stap was veerkrachtig. Om de plaats te
bereiken moest hij een autotocht van
vijf uur maken. Daarna overnachtte hij
in een hotel. Gehoopt wordt dat Sir
Anthony na dit geslaagde uitstapje
spoedig tot een normaal bestaan kan
terugkeren.
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN
Juliana Catharina. dr van D. van Rijn
en J. Guijt; Odolf. zn van O. den Hollan
der en A. Kalkhoven; Johannes Adrianus
Maria, zn van C. P. van den Berg en L. C.
van der Slot.
ONDERTROUWD
T. M. H. Dorren en M. A. A. Zandvliet;
E. A. J. Mulder en C. G. M. Blansjaar; H.
V. Piket en C. van Leeuwen; D. Wessel-
man en W. J. M. Bekkering; P J. Tillema
en J. M. de Vries; J. G. van Beek en S. M.
L. de Water; A. W. J. M. van Noort en A.
W. M. Vrouwenvelder; J. Klein en C. C.
M. van den Berg; G. de Wolff en T. M.
Kleinenberg; J. L. van Polanen en M. van
Leeuwen; M. Gijsman en G. J Sepers; J.
T P. Hogervorst en J. C. de Grauw; A.
Dekker en A. Pluister; J. Vos en S. Koree
C Wilbrink en P. van der Laaken; M. F.
Wasch en C. G. E. Lammers Llsnet; W. A.
F. van de Kamp en M. E. J. Bots.
OVERLEDEN
A. M. Vermeulen. 65 Jaar. man; L. M. C.
Lommelaars, 42 Jaar. echtgenote van A.
van der Stok; M. E. Verschuur, 55 Jaar,
man.
