©tij.
Bureaucratisering spaarwezen
Tweehonderd gezelschappen uit
twaalf Europese landen hij een
Beter geen prikkels van buiten!
De zeerechtconferentie leverde
meer op dan verwacht kon worden
Verbroeden 11 gsda gen in
het
Europees concert der naties
VARIA
Inleiden was ballet)
leerlingen ultvoer/ng
4- eenkindenoperette..
er werden deze week
ww de nodige excur -
Sres gemaakt
en de Natuurvriend
vergaderde voorde
toveelste maai
..d Oprechte Amateur
hield m Stadsiaal een
oprechte tfnale
verder at U met smaak
een Hollandse nieuwe
haring (if
enqaatUnukopelgk
twee prettige Pinkster
dagen tegemoet,
)7ste jaargang
Zaterdag 24 mei 1958
Vijfde blad no. 29448
Is bezitsspreiding billijk te noemen
(Van onze financiële medewerker)
Hoewel, gelijk we vorige week zagen, de noodzaak van grotere besparingen op
jet volksinkomen onder de thans geldende omstandigheden niet meer algemeen
fordt erkend, willen we ons vooreerst er toch maar aan houden dat er goed werk
lordt verricht als naar middelen wordt gezocht om die besparingen te bevorderen.
Feitelijk moest dit niet nodig zijn. Want sparen is eigenlijk niet anders dan een
dividuele behoefte tot dekking van de risico's van de toekomst, een activiteit,
flke duidelijk voortspruit uit het besef van een eigen zedelijke verantwoorde-
kheid. Waarbij het aantrekkelijke is dat het eigenbelang hier met het belang
de gemeenschap parallel loopt, omdat de bespaarde gelden niet alleen baten
lor de spaarder opleveren, maar tevens aan de ontplooiing van het economisch
pen dienstbaar zijn. Als die eigen zedelijke verantwoordelijkheid bij een bevol-
ng aanwezig is, zullen allerlei hulpmiddelen en prikkels van buitenaf niet
dig zijn.
In zijn jubileumrede ter gelegenheid
n het vijftigjarig bestaan van de Ned.
aarbankbond heeft de bondsvoorzitter
n ook verklaard dat de spaarbanken
n de regering geen subsidiëring van
spaarbanken, noch ook een subsi
ding van de spaarders verlangen. De
aarbanken vragen geen spaarschema's
arbij van overheidswege spaarpremies
irden gegeven voor trouw sparen. Hij
1de dat het in de eerste plaats de taak
n de overheid is te zorgen voor hand
ling van de stabiele koopkracht van
t geld en vroeg in de tweede plaats
n de regering er op toe te zien dat
ör de belastingmaatregelen de spaar-
i niet achteruit gaat.
Indien de overheid slechts al datgene
doet wat in haar vermogen ligt om
en gunstig spaarklimaat te scheppen.
:ijn de spaarbanken wel in staat om
le bevolking tot sparen te brengen.
et kan niet worden ontkend dat mede
uitvloeisel van het financieel beleid
de regering in dat spaarklimaat
ïstige storingen zijn opgetreden, door-
de waarde (de koopkracht) van het
i sinds het einde van de oorlog aan-
rkelijk is verminderd, waardoor het
trouwen in de gulden is geschokt,
let moge waar zijn, dat de vrees voor
i verdere devaluatie van het geld de
tste tijd niet meer zo sprekend aan
dag treedt en dit kwaad tot op zekere
igte vooreerst wel als bezworen mag
■den beschouwd, ook nu zijn er nog
nomen van naam die een z.g. ..krui-
ide inflatie" bepleiten om daardoor
maximale werkgelegenheid te schep-
En dat een regering onder de in-
!d van een toenemende arbeidsreser-
zich vroeg of laat tot nieuwe ïnfla-
listische maatregelen zal laten verlei-
is een gevaar, dat ook in 't verslat;
de Ned. Bank over 1957 nog een?
nadruk wordt gesignaleerd,
tof. dr. H. J Hellema heeft er on-
;s op gewezen dat als men een toe
van 20% zou geven op een maximale
taring van vijf procent van het
dit bij een geldontwaarding van
per jaar betekent dat reeds na ruim
ar deze toeslag in wezen verloren is
tan. zelfs indien men aanneemt dat
'toeslag fiscaal buiten beschouwing
worden gelaten.
Ier komt dan bij dat het beleid van
naoorlogse kabinetten zich min of
r door een bezitsvijandige houding
ft gekenmerkt. Er zij slechts herin-
aan de lage rente-politiek, het
rbeleid, het pachtbeleid. de prijsbe-
•sing ten aanzien van de niet-land-
wgronden en de nodeloos gehand-
fde dividendstop, terwijl de enige
en verhoogde successierechten erop
en dat men voor de bestaande ver
ens weinig waardering weet op te
tgen. Dat in zulk een klimaat de
-vaderlandse deugd van het sparen
kan gedijen, is volkomen begrijpe-
En als deze klimatologische storin-
in de wereld van het sparen blijven
aan, kan ook van de thans door de
genomen spaarregelingen weinig of
resultaat worden verwacht.
aar afgezien hiervan, kunnen er te-
het premieren van het sparen, al-
is indien zulks door de overheid ge-
edt, allerlei bezwaren worden inge-
ht. In de eerste plaats mag niet wor-
vergeten dat de Staat, strikt ge
en, geen eigen inkomsten heeft. Wat
an de ene geeft, moet ze van de an-
n nemen en als aan jonge mensen
lan de ambtenaren premies op hun
rgelden worden toegekend, zullen
belastingplichtigen daaraan moeten
ragen.
vraag kan dus worden gesteld of
lk een bezitsspreiding billijk is.
ant bij hen, die niet sparen, is het
ig niet altijd een kwestie van niet
ILLEN sparen, maar in vele geval-
ook van niet KUNNEN sparen. Ge
somstandigheden en andere oor
ten kunnen voor menig huisvader
sparen onmogelijk maken. In de
aarregeling voor de ambtenaren is
n. bepaald dat zij die ten hoogste
900,per jaar verdienen, een spaar-
rmie zullen genieten van 25 van
gespaarde bedrag, terwijl de overi-
ambtenaren 15% premie krijgen
t een maximum van f 87,75. Met
ie premie-differentiatie wordt be
id enigermate rekening te houden
't het verschil in offer, dat het spa-
i voor de hoger en de lager gesala-
erden over het algemeen met zich
ngt. Maar welk een differentiatie
moeten worden toegepast als men
ening wilde houden met het kin
aantal. studerende kinderen, ern-
:e en langdurige ziekte en derge-
e omstandigheden, welke in vele
innen de mogelijkheid tot sparen
sluiten. En ook deze gezinnen moe-
via het belastingbiljet bijdragen
de spaarpremies, welke worden
Kekend aan anderen, die het voor-
ht hebben van zulke zwarigheden
schoond te blijven. Hier springt het
IQkheidselement dus wel sterk naar
en.
op zekere hoogte geldt dit ook van
eugdsparen. Op zichzelf beschouwd
ent het aanbeveling het komende
cht tot de deugd van het sparen op
eden, ook hier zullen onbillijkheden
r niet kunnen worden vermeden,
n denke slechts aan die jonge men-
>ie hun inkomsten geheel of gedeel-
aan het gezin moeten afstaan, dan
'en oude vader of moeder moeten
en en daardoor aan zelfstandig
n niet toekomen. Om niet te spre
pan de mogelijkheid dat de jeugd-
tingen niet meer dan sehijnbespa-
b zijn. doordat kinderen door hun
rs in staat kunnen worden gesteld
naar de spaarbank te brengen, in
gevallen dus de goed gesitueerde
wordt gesubsidieerd. Wil men een
'der zo grondig controleren dat der
je gevallen niet kunnen voorkomen,
betekent de premiëring van het
van overheidsweg© een zodanige
uitbreiding van de bureaucratie, dat her
voordeel van de besparingen weer in de
zakken van de overheid verdwijnt.
Trouwens, heel het program van de
regering inzake het uitkeren van premie?
op besparingen zal het spaarwezen voor
een deel in de greep van de bureaucratie
brengen. Men zie slechts naar de voor
waarden. waaraan bij de hesparingen en
de besteding van de bespaarde gelden
moet worden voldaan om op een premie
recht te krijgen. De spaarbanken zullen
voorts worden ingeschakeld, een spaar -
raad zal worden ingesteld, die in hoog
ste ressort heeft toe te zien op een juiste
toepassing van de spaarregeling en de
reglementaire en administratief-tech
nische uitwerking van de richtlijnen,
welke straks zullen gelden, vergt than»
reeds een omvangrijke arbeid, waarvan
men zich afvraagt of ze niet aan tetere
doeleinden ten nutte kan komen. Reeda
wordt in tal van sectoren van het be
drijfsleven over de fnuikende invloed
van de bureaucratie steen en been ge
klaagd. De bouwnijverheid heeft nog on
langs haar noodkreten daarover doen
horen.
Laat het spaarwezen, zo is men ge
neigd te zeggen, als een uit de samen
leving van nature opkomende kiacht,
van bureaucratische bevoogding ver
schoond blijven en haar natuurlijke
ontwikkeling behouden, welke niet met
allerlei kunstmatige prikkels moet
worden bevorderd, maar door een ge
zond financieel beleid, dat zowel de
koopkracht van het geld al? de indivi
duele kapitaalvorming respecteert.
Dan zal er ook in ons land ongetwij
feld weer voldoende worden gespaard.
(Advertentie)
BEGRAFENISONDERNEMING
A. ZAALBERG
Middelweg 2 telefoon ^273^
OFFICIERSKRUIS VOOR
PROF. JAEGER
Prof. ir. H. E. Jaeger, hoogleraar in
de scheepsbouwkunde aan de Techni
sche Hogeschool te Delft, is benoemd
tot officier in de Franse Orde van Ver
dienste op zeevaartgebied. Het officiers
kruis is hem overhandigd tijdens een
bijeenkomst in de Marine hogeschool te
Parijs. Prof.. Jaeger is al ridder in het
Legioen van Eer.
een succes
Toch nog
„Hef niet bereiken van een ak
koord over de territoriale wateren is
geen reden om te zeggen, dat de con
ferentie over het zeerecht in Genève
is mislukt. Integendeel, in het licht
van de huidige internationale toe
stand kan worden gezegd, dat de
conferentie betere resultaten heeft
opgeleverd dan men wel heeft dur
ven verwachten"
Dit heeft mr. H. E. Scheffer, raad
adviseur bij het ministerie van Verkeer
en Waterstaat gisteren in een lezing
Hoewel er in de Franse hoofd-
stad absolute rust heerst, zijn de
concentraties gendarmes gehand
haafd. Voor deze dienaren van de
wet valt er op het ogenblik echter
weinig meer te doen dan een krantje
lezen. Gelukkig werkt de lente mee
cm dit luilakken draaglijk te maken.
Accorcleon-concours te Straatsburg
(Van een bijzondere medewerker)
Het het, naar wij vermoeden, beste Nederlandse accordeon-orkest,
reiien wij naar Straatsburg. Straatsburg verwacht n.l. uit 12 Europese landen
in de pinksterdagen 200 harmonica-geschappen met 4000 actieve deelnemers.
Het stadsbestuur recipieert, een ontvangst in de feestzaal van de Raad
van Europa is voorbereid. Het Symfonie-orkest van Radio Straatsburg en het
befaamde Hohner wereld-accordeonorkest brengen gastconcerten. Beroemde
solisten treden op. In secties verdeeld, zullen alle deelnemende accordeon-
en mondharmonica-orkesten vergelijkende proeven afleggen teneinde de
winnaars te laten vaststellen. Een massa-concert en een Europees volksconcert
zijn aangekondigd. En veel meer. Dit alles bijeen is bepaald niet gering en
teker een beschrijving waard!
In de muziekwereld, evenals in de
maatschappij, zijn standen en elke stand
brengt zijn eigen élite voort enzijn
eigen Festival! Voor het appèl van een
elite is het dat we ons op de hoogte
gaan stellen, niet om „Je héla hola",
zelfs niet om het alomtegenwoordige
„snoezige" „Postkoetsje" aan te horen.
,,Appèl van een elite": er is veel re
den om het zo te zeggen.
Ons modern bestaan wordt dikwijls
door zinloze muziek bedreigd. De smaak
is verwilderd en misleid, de smaak al
thans van de in een of andere massali
teit van zichzelf weggevluchte confectie-
mens. Gelukkig staat tegenover de mas
sa nog altijd de mens die niet lossloeg
uit zijn volksaard. Volk en massa zijn
twee. In het volk schuilt geest, het
schept zijn volkslied, zijn volksdans en
andere getuigenissen van vormkracht, of
het keert daartoe terug. Ofwel het her
schept. De wijze waarop, het materiaal
waarmee dat geschiedt, ondergaan even
wel de invloed van hun tijd.
De volksspeeltuigen nu bij uitstek in
deze streek der aarde werden mondorgel
en accordeon. Zij stofferen geluk en
welbehagen van tallozen. Of zij daarbij
de zedelijke ontreddering of de mense
lijke waardigheid zullen verhogen is
geen punt van onverschilligheid. Hoe
ook, zij hebben sterk aan populariteit
gewonnen en moeten ons welkom zijn
alleen al in zoverre zij de bereidheid
dienen om de geesteloosheid der ordi
naire ..alledagsklanken" te lijf te gaan.
Hoe deze instrumenten zo geliefd zijn
geworden en volgens welke artistieke, so
ciale en cutureie normen, daarvan zal
Straatsburg ongetwijfeld een bruikbaar
beeld verschaffen!
De gezelschappen die daarheen gaan
denken allereerst aan de wedkamp, daar
voor hebben zij zich voorbereid. Het
perspectief op een mogelijke verovering
van een kampioenstitel is vleiend, er te
genover staat dat het niet onwaarschijn
lijk is, dat hij een jaar later alweer op
gegeven dient te worden. Maar wie hier
met ernstige bedoelingen meedoen heb
ben het hoogvlak van de virtuositeit, zo
niet van het „kunstspel" betreden en
daarbij behoort de kritiek.
Kritiek van jury. kritiek ook van al
lerlei andere beoordelaars, die in facet
ten treden waarover jury's geen uit
spraak kunnen doen, die op verbanden
en betrekkelijkheden wijzen die de ac
cordeonist niet mag veronachtzamen, wil
hij gewapend blijven tegen isolering,
muzikale verburgerlijking, zelfgenoeg
zaamheid en zelfoverschatting.
Ten tweede mogen wij veronderstellen,
dat het een idealistische jeugd is, die
verzamelen blaast! Slagzinnen als de in
ternationale bindingskracht der muziek
zullen niet ontbreken. Muziek bergt on
getwijfeld het vermogen in zich om
's mensen persoonlijkheid sterker en
zelfstandiger te maken, om ziin geest te
verruimen en te bevrijden van benepen
heden en om muffe begrenzingen te
doorbreken. Zo kunnen deze verbroede-
ringsdagen in Straatsburg ertoe bijdra
gen dat in het „Europees concert der
naties" een akkoord wordt bijgeschreven
aan de grofe „Ouverture der Sympa
thieën", die juist in Straatsburg ook
door anderen dan accordeonisten en ook
buiten deze pinksterdagen voor de Euro
pese eenheid wordt voorbereid.
In Straatsburg wordt een nieuwe
vriendschap gesloten voor het altaar der
„Sancta Musica". Nog tallozen zijn er
evenwel uit de andere „standen" van de
muziek, wier (onder) waardering nog
verwijlt bij het schippersklavier van
weleer en bij wijlen de melodramatisch-
drakerige trekharmonica en die een ac
cordeon. laat staan de onaanzienlijke
mondharmonica, niet onder de auspi
ciën van de Muze kunnen denken.
Wat daar tegen spreekt, of eventueel
er vóór zal ons. aan de hand van onze
komende ervaringen in een volgende be
schouwing en verslaggeving bezighou
den.
V.
Vier kinderen
door aanhangwagen
gegrepen: één gedood
Gistermiddag omstreeks half een
heeft - gelijk kort gemeld - een aan
hangwagen, die op de Viaduetweg te
Maastricht was losgeslagen van een
vrachtauto van Circus Bever, vier kin
deren gegrepen, waarvan drie uit het
gezin Gerardu, wonende aan de Burge
meester Bauduinstraat te Maastricht.
Een 13-jarig meisje werd on slag ge
dood, haar 10-jarig zusje en haar 6-ja-
rig broertje werden gewond. Voorts
werd het 19-jarige meisje Breisach, wo
nende Lenculenstraat in Maastricht,
ernstig gewond.
Twee ambulancewagens en drie art
sen van de GGD waren direct ter plaat
se en brachten de vier slachtoffers over
naar het ziekenhuis Sint Annadal te
Maastricht. Waarschijnlijk is de aan
hangwagen in volle vaart losgeslagen, op
de plaats waar de Viaduetweg wordt ge
kruist door een fabrieksspoorlijn; hier
bevindt zich een knik in de weg. als ge
volg waarvan de passerende auto's een
behoorlijke schok krijgen. Vermoedelijk
is de koppeling tussen vracht- en aan-
Prins Bernhard naar ons
land terug
Prins Bernhard is gisteravond per
vliegtuig uit New York vertrokken, na
zijn officieel bezoek aan Canada en de
V.S. De Canadese ambassadeur in Ne
derland, Thomas Stone, vergezelt de
Prins.
Op het Newyorkse vliegveld Idlewild
zei de Prins tegen verslaggevers, zeer
genoten te hebben van zijn reis waarvan
het hoogtepunt de bezoeken aan vlieg
tuigfabrieken geweest waren.
De Nederlandse consul-genera al in
New York, jhr. H. van Rijckevorsel, deed
Prins Bernhard uitgeleide.
hangwagen door deze schok losgeraakt.
De stuurloze aanhangwagen is toen op
de linkerkant van de weg gaan slingeren,
heeft eerst de drie kinderen Gerardu. die
per fiets van school huiswaarts keer
den. gegrepen en vervolgens het andere
meisje, die aan de andere kant van de
weg reed.
De aanhangwagen is tenslotte tot stil
stand gekomen tegen een karretje gela
den met bloemen.
De bestuurder van de vrachtwagen
kreeg bij het aanschouwen van de ramp
een zenuwinzinking en moest in een na
bijgelegen café worden binnengebracht.
over deze conferentie, die de vorige
maand in Genève is geëindigd, voor
leden van het Nederlands Verkeers-
instituut in Den Haag verklaard.
Over de kwestie van de breedte der
territoriale wateren zeide mr. Scheffer.
dat in ieder geval is komen vast te
staan, dat de vaststelling hiervan niet
behoort tot de binnenlandse jurisdictie
van een kuststaat, maar de erkenning
nodig heeft door het internationale
reoht. Daarom ook is op de conferentie
een hardnekkige strijd gevoerd om de
erkenning van een nieuwe regel, waarbij
de traditionele driemijlszone zou worden
verlaten. Het bestaande recht blijft
echter van kracht, nu over een wijziging
hiervan en uitbreiding van de territoriale
wateren tot zes of twaalf mijl geen over
eenstemming is bereikt Alles blijft bij
het oude en de drie-mijlszone blijft ge- I
handhaafd.
Gevaarlijke toestand
Naar aanleiding van een opmerking I
van een van de leden van het Verkeers-
instituut. dat IJsland zou hebben beslo
ten de territoriale wfateren uit te breiden
tot twaalf mijl, hetgeen oa. voor de
Nederlandse visserij rampzalige gevolgen
zou hebben, zeide mr. Scheffer niet te
ontkennen, dat er een gevaarlijke toe
stand bestaat, zoals volgens deze vra
gensteller op het ministerie van Land
bouw, Visserij en Voedselvoorziening
wordt gemeend. Deze bestond echter ock
voor de conferentie, aldus betoogde mr.
Scheffer. en volkenrechtelijk is er niets
veranderd.
Er was geen uniformiteit en die be
staat ook thans niet. Verder zijn me
ning verduidelijkend voegde hij hier
aan toe, dat onder de huidige omstan
digheden geen enkel land verplicht is
een zone van meer dan drie mijl te
erkennen. Anderzijds is er evenmin als
voor de aanvang der conferentie een
waarborg, dat een land niet tot uit
breiding van deze wateren zal over
gaan.
Geen extreme winst
Over de achtergronden zei mr. Schef
fer o.m. dat de gehele conferentie m het
teken stond van de controverse tussen
de groep landen, die vermeerdering van
de soevereini'teitsrechten voorstonden en
de maritieme landen, die in een verde
digende positie werden gedrongen. Geen
enkele groep heeft echter geheel zijn zin
gekregen en in geen geval hebben de
extremistische opvattingen gezegevierd,
zeide hij.
Gelet op de omstandigheden van een
verdeelde wereld en het grote aantal
landen met zo uiteenlopende belangen
en inzichten is het een opmerkelijk
resultaat, dat de conferentie vier ver- j
dragen tot stand heeft kunnen bren-
gen, aldus besloot mr. Scheffer. Het
is geen feilloze arbeid, die is verricht, j
maar toch arbeid met een positieve
inhoud: het vaststellen van rechts
regels op gebieden, waar nog maar
fragmentarisch geschreven recht be
stond.
De zaak-Anastasia
„Een bedriegster", zegt de
Engelse leraar Gibbes
De vroegere Engelse leraar van groot
hertogin Anastasia van Rusland heeft
een beëdigde verklaring afgelegd, volgens
welke mevr. Anderson niets gemeen
heeft met zijn vroegere leerlinge. De le
raar, Charles Gibbes uit Londen, zegt
mevr. Anderson in 1954 te hebben ont
moet. Tijdens de ontmoeting zou zij
Gibbes zenuwachtig hebben aangekeken
over de rand van een krant en hem geen
ogenblik haar gehele gezicht hebben la
ten zien.
„Het was duidelijk, dat zij Engels noch
Russisch kon spreken. Zij lijkt niet op
de werkelijke groothertoging Anastasia
die ik heb gekend. Ik ben er van over
tuigd. dat ze een bedriegster is", aldus
de verklaring van Gibbes.
Er was nog een tweede onder ede af
gelegde verklaring, een van mevrouw
Jud uit Nassau-Couty (New York), een
nicht van de vroegere Russische keizer
lijke familie..Mevr. Jud zegt in de ver
klaring dat mevr. Andeson dertig jaar
geleden enkele maanden bij haar heeft
doorgebracht. „Zij scheen mij te accep
teren als haar nicht. Ik ben er van over
tuigd. dat zij de groothertogin is", zegt
de verklaring.
De twee verklaringen werden gister
ochtend voorgelezen voor de rechtbank
in Hamburg die tracht de ware identi
teit van mevrouw Anderson vast te stel
len.
Een bruidsjapon en een smoking
vormden de eerste prys van een
wedstrijd, die dezer dagen voor ver
loofde paartjes in Berlijn werd ge
houden. De mannen moesten met
hun verloofde op de rug over een
baan van 100 meter rennen. De
winnaar werd een 23-jarige student
in de medicijnen, die een 18-jarige
last op de rug te dragen had.
Het Arabische stamhoofd sjeik Aoede
Aboe Moeamr was woedend toen een
Amerikaanse toeriste hem een biljet
van een pond sterling aanbood voor
zijn vriendelijkheid om voor haar te
poseren. Hij haalde zelf een sta
peltje bankbiljetten van tien pond
uit zijn zak en smeet dit voor haar
voeten. Daarna maakte hjj zich snel
uit de voeten.
De gemeenteraad van het Westduitse
plaatsje Hildesheim heeft een be
drag van 700 Mark uitgetrokken
voor denazificatie van de ambts
keten van de burgemeester Deze is
namelijk, dertien jaar na de oorlog,
nog steeds met swastika-ornamen
ten „versierd".
