Bijna brak de geniale HANNIBAL
de macht der Romeinse organisatie
GREETJE KAUFFELD,
jeugdige Rotterdamse, die
snel naar de top stijgt
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
VAGINA 2
Bewogen Leven
Maar men zag het gevaar niet
Goudsbloemen in de tuin
Soldaten vonden hem in zijn schuilplaats
Van het particuliere leven van Hannibal weten we weinig.
Hij is getrouwd geweest met een Spaanse vrouw; zijn persoonlijkheid schijnt een
geweldige indruk gemaakt te hebben op zijn tijdgenoten; hij schijnt uiterst sober geleefd
te hebben en zijn ridderlijkheid is zelfs door zijn vijanden geroemd.
Hannibal heeft ons zelf geen geschrift nagelaten. Wel heeft hij, voordat hij Italië
verliet in de tempel van Iuno Lacinia te Croton een grote inscriptie achtergelaten, in
metaal gegrift. Al zijn belangrijke daden sinds hij Spanje verliet, schijnen daar in sobere
woorden gememoreerd te zijn. De inscriptie is verloren gegaan.
Al wat wij van hem weten, weten wij van zijn vijanden.
prooi van de macht waartegen Hannibal gewaarschuwd
had.
Strijden tegen een organisatie is de moeilijkste strijd
die bestaat. Vooral als die organisatie zich ten doel
stelt de wereld te veroveren. Een dergelijke organisatie
kan rustig honderd keer verkondigen wat ze van plan
is. Niemand gelooft haar. De wereld veroveren, be
lachelijk! Zo groeit die organisatie dagelijks. En de
vrije wereld, die door die organisatie is voorbestemd tot
prooi, gaat door met het voeden van innerlijke ver
deeldheid.
e tijd van nationaliteiten is voorbij. Er zijn slechta
LJ twee kampen meer. Het kamp van de organisatie dia
de wereld onderwerpen wil, en het kamp van da
vrijheid, die aan organisatie veel te wensen overlaat.
Het kamp van de organisatie kruipt alleen maar in zijn
schulp, blijft alleen maar „bescheiden", wanneer Hannibal
de vrije wereld organiseert en deze naar hem luistert.
Dan behoeft er geen atoombom te vallen
Met deze woorden nemen wij afscheid van de man die
meer dan enig ander zijn plaats waard is in de serie
BEWOGEN LEVENS.
REIN BROUWER.
Toen Hannibal gewaar werd dat de aristocraten van
zijn vaderstad hem verraden hadden, neen, hem tot offer
wilden maken voor het eigenbelang der kaste, vluchtte
hij naar het oosten. Hij was er wel van overtuigd dat de
Romeinen maar al te gaarne deze gelegenheid aan zouden
grijpen hem te doden.
Hij vluchtte naar Tyrus, de stad van waaruit eens
Carthago was gesticht. In Tyrus werd hij verwelkomd
met grote eer en grote feesten. Doch Hannibal, rusteloos
nu hij van Carhago was afgesneden, zocht naar moge
lijkheden om van het oosten uit het Romeinse rijk te ver
nietigen. Hij had geen tijd voor feesten. Zijn leven stond
in het teken van een „idee". En deze idee was ruimer
dan Carthago alléén de vrijheid geven.
Hij was de enige in de toenmalige wereld die duidelijk
zag dat alles wat nog in vrijheid leefde, en alles wat de
moed had tot opstand, zich verenigen moest om de macht
van Rome te vernietigen. Nóg was er een kans. Weldra
zou de laatste kans verkeken zijn. En dat zou betekenen
dat het nageslacht eeuwen onder de heerschappij zou
staan van een vreemd volk.
Hannibal wist dat Antiochus de Grote van Syrië graag
wat te vertellen wilde hebben over de Griekse
steden in Klein-Azië.
Het Rijk der Seleuciden kon slechts blijven bestaan
als het voortdurend import kreeg van Grieken, die ge
schikt waren voor een bestuursfunctie. Antiochus de
Grote was dus een vijand van Filippus van Macedonië
die zich ten doel had gesteld de suprematie te winnen
over alle Grieken in het oosten.
Antiochus was een gevierd vorst, die op oosterse wijze
leefde, als een halfgod dus. Als een godenzoon. Tot nog
toe had hy geluk gehad in de oorlog, en dit, gevoegd bij
de vleierij die hij dagelijks te horen kreeg, had hem over
moedig gemaakt.
Toen Hannibal hem trachtte duidelijk te maken dat
over het voortbestaan van zijn Rijk aan de Tiber beslist
zou worden, en dat hij slechts zijn ondergang kon ont
gaan door zich te verbinden met Filippus van Macedonië
en nog andere vorsten en volkeren op wie de Romeinen
het gemunt hadden, trok hy slechts lichteiyk zijn
schouders op.
Zou hy, de grote Antiochus het niet beter weten dan
deze Puniër, die natuuriyk in de eerste plaats aan zich
zelf dacht, in de tweede plaats aan Carthago en pas in de
derde plaats aan hem, Antiochus?
Neen, de Koning voelde er hoegenaamd niets voor om
aan te pappen met de man, die hem het gezag ovei
de Grieken in Klein-Azië betwistte.
Hannibal betoogde dat er maar één mogelykheid was
voor Antiochus om zyn Rijk te bewaren voor het nage
slacht. Hy en al wat gesteld was op vryheid, waér ook
ter wereld, moesten zich verenigen tegen Rome. In
Spanje zou opstand uit moeten breken, ook Carthago zou
moeten opstaan én Sicilië.... én Sardinië. Hannibal zelf
zou met een leger naar Italië moeten gaan, met een leger
van Antiochus. In Italië kon Rome slechts overwonnen
worden, daar kon het bondgenootschap worden vernield.
En daarna zou Rome tot ondergang zyn gedoemd. Daar
na kon Antiochus zyn vleugels uitslaan zo ver hy wilde.
Doch Antiochus was verblind. Hy kon niet begrypen
dat het gevaar van Rome zo urgent was. Hy droomde
6lechts van zyn macht over Hellas.
Op een dag kwamen de Aetoliers in opstand tegen de
Romeinen, zy nodigden Antiochus uit om naar
Griekenland te komen met een leger en een vloot.
om Griekenland te bevryden.
Vol vreugde accepteerde Antiochus de hem geboden
kans. Weldra zou hy ervaren hoezeer Hannibal gelyk had
gehad. Er was maar één macht die in staat was Antiochus
te verslaan en de macht die ertoe in staat was wilde
het bovendien.
Antiochus werd uit Griekenland gejaagd en weldra in
Klein-Azië verslagen. De man die zich onoverwlnneiyk
dacht, die Hannibal geen bevel had toevertrouwd, werd
nu door de Romeinen verbannen uit Klein-Azië. Hem
werd aangezegd dat hy Hannibal uit moest leveren. De
kleinzielige despoot had tegenover de Romeinen alle
schuld van de oorlog op Hannibal geworpen. Deze zou
hem opgehitst hebben. Deze zou hem van een vriend tot
een vyand van Rome hebben gemaakt.
Hannibal wist al lang wat hem boven het hoofd hing.
Voordat men hem grijpen kon had hy het land verlaten.
In deze jaren werd de grote aanvoerder en de grote
staatsman cynisch. Duidelijk zag hij in dat de wereld
verblind was. Niemand in het oosten voelde waartoe
Rome in staat was en wat hy uiteindeiyk wilde. De
Middellandse Zee een Romeinse binnenzee? Dit was
toch belachelyk. Te belachelijk om er over te Draten.
Hannibal kwam tenslotte by Koning Prusias van
Bythinië terecht. Deze vorst gaf hy belangrijke ad
viezen, waardoor hy zyn positie versterken kon. Maar
ook Prusias was een oosters vorst, een despoot dus, die
goddeiyke eer verlangde van zyn medemens. Hannibal
was er de man niet naar om zich te laten behandelen
als een figuur van de zoveelste rang. In een gevecht,
toen Prusias bang was „omdat de voortekenen on
gunstig waren," schynt Hannibal hem smalend ge
vraagd te hebben op wie hy meer vertrouwde, op Han
nibal of op een jong kalf.
Hannibal voelde wel dat zyn einde naderde. De Ro
meinen zochten de ganse wereld af om hem te
vinden. Nog altyd vreesde men hem. Als het oosten
naar hem ging luisteren zou hy nog in staat zijn het
Romeinse ryk te vernietigen. Hy kende de kwetsbare
plek.
Doch niemand in het oosten geloofde hem. Ieder dacht
dat hy voor eigen parochie preekte. De Romeinen de
baas in het oosten? Dat was immers belachelyk. Wat
hadden zy er bovendien te zoeken?
Op een dag werden de Romeinen gewaar waar Han
nibal zich schuil hield. Toen presten zy Koning Prusias
hem uit te leveren. Op een vroege morgen was de ver-
biyfplaats van de grootste legeraanvoerder aller tyden
omringd door de vijand.
Hy zag het gelaten aan. Toen de soldaten naar binnen
drongen vonden ze hem dood. Hij had het vergif inge
nomen dat hy dageiyks by zich droeg.
Byna was een man door zyn genialiteit in staat ge
weest de macht der organisatie van het Romeinse
Ryk te breken. Byna. Als zy die belang hadden by
een Romeinse nederlaag hem hadden kunnen begrypen,
zouden ze hem geholpen hebben, en dan was de glorie
van Rome ten ondergegaan omstreeks twee eeuwen
voor Christus.
Maar zy die belang hadden bij een Romeinse neder
laag zagen het gevaar niet. Zy waren verblind. En
daarom werden zy, de een na de ander, tenslotte een
r Greetje Kauffelds leven veran
derde op oudejaarsavond 1956
Tot dat moment werkte het vro
lijke Rotterdamse blondje als tele
foniste van de plaatselijke tele
foondienst. Zij had het wel naar de
zin, maar toch haar aspiraties
gingen verder. Succesjes in de
amateurzangwereld hadden haar
ertoe gebracht op auditie te gaan
bij Bep Rowold en zijn Skymasters
Dit bekende radio-orkest zocht in
die tijd een opvolgster voor Annie
Plevier, die in verband met haar
trouwplannen afscheid ging ne
men. Daarvoor werd onder meer
een auditie gehouden in de Flevo-
zaal.
Onder de gegadigden bevond
zich ook Greetje Kauffeld, die toen
nog haar zeventiende verjaardag
moest vieren. Met jeugdig enthou
siasme zong ze haar liedje, dat bij
Bep Rowold zo in de smaak viel,
dat hij haar op oudejaarsdag naar
Hilversum liet komen voor het ma
ken van een proefopname.
Daarna had Bep Rowold niet
lang nodig om een besluit te ne
men. Nog diezelfde avond wist
Greetje Kauffeld, dat zij voortaan
zangeres bij AVRO's dansorkest zou
zijn. Een bakvissendroom was wer
kelijkheid geworden
Deze avond luidde voor Greetje niet
alleen een nieuw jaar, maar ook een
nieuw leven in. Misschien realiseerde
zy zich toen pas goed, dat „zingend
door het leven" ook een beroep kan
zyn. Want Greetje had altyd van zin
gen gehouden. In 1951 zong zij reeds
voor de gasten van het hotel, dat
haar ouders in Middelburg hadden ge
opend en nog maar nauwelyks op de
middelbare school werd zy vocaliste
bij het plaatselyke H.B.S.-bandje „The
Raindrops". Toen zy twaalf jaar was
trad zij voor de eerste maal op in een
„amateurparade" met „The Rain
drops" als begeleiders. Een vyfde prys
vormde toen het glorieuse resultaat.
Eerste prijs
Een jaar later behaalde zy als so
liste een eerste prys en kwam zy met
„C'est si bon" voor de AVRO-micro-
foon in een programma van „d'Op-
rechte Amateur". Weer een jaartje
later zong Greetje in „Van zessen
klaar club" van de KRO. en nog
maals een jaar verder behoorde zy tot
de zeventien uitverkorenen uit de 1700
kandidaten voor het VARA-program-
ma „De microfoon voor U".
Greetje Kauffeld, zoals de Neder- landse televisiekijkers haar zagen
tijdens de nationale finale voor het Eurovisie-songfestival, waarin zij
onder meer het liedje „Stewardess" zong.
Inmiddels was Greetje Kauffeld
weer naar haar geboortestad Rotter
dam verhuisd. Daar was het dus, dat
haar leven een nieuwe wending kreeg
en dat zij binnentrad in de harde we-
Er werd gevraagd: geef nu eens
enkele planten, die je gemakkelijk
in eigen tuin kunt opkweken en
waarvan je een masa bloemen ver
wachten kunt, Welnu: indien u iets
eenvoudigs wilt hebben: iets wat
gemakkelijk van zaad opgekweekt
kan worden en waarvan u een echte
bloemenweelde kunt verwachten
dan zult u wat goudsbloemenzaad
moeten bestellen. Calendula offici
nalis kan bloeien dat het een lieve
lust is; vrijwel de hele zomer, doch
dan dient men wel regelmatig alle
dorre bloemresten te verwijderen.
Goudsbloemen vormen vrij spon
taan zaad. Zo ver moogt u het niet
laten komen, want als ze daar zo
ijverig mee bezig zijn. zal er geen
energie meer over blyven voor het
vormen van nieuwe bloemknoppen
en dat zou jammer zijn. Bovendien
het gewas zit dan spoedig ondei he'
wit; een nare meeldauwzwam die
men wel kan bestryden. doch het is
beter het zo ver niet te laten ko
men. Overigens zoudt u gebruik
kunnen magen van Poliflor zomer
De planten dienen daarmee be
sproeid te worden; een oplossing
van twee en een half procent is al
wel voldoende.
Goudsbloemen kunnen dus nu ge
zaaid worden. Kassen en bakken
heeft u er niet voor nodig; de vrij
grove zaden komen vrij ondiep in
de grond en dan wacht u het verdei
maar rustig af. Er zyn verschillen
de soorten goudsbloemen; met gele
en met diep oranjekleurige bloemen
enkelbloemige en gevuld-bloemige.
De grote gevuldbloemige. oranje
kleurige goudsbloemen zullen we)
het best voldoen; oranje is een war
me kleur in Uw tuin.
Goudsbloemen doen ook nog op
een andere manier dienst in uw
tuin; ze zullen de mieren verdrij
ven. want die hebben er een hekel
aan. Goudsbloemen, die toch zaad
vormen, zullen er de oorzaak vai
zijn dat ze volgend voorjaar overa1
te voorschyn komen op plaatsen
waar U ze liever niet hebt. Dat is
dus ook één van de redenen, dat u
het zo ver niet moet laten komen
De grond behoeft niet extra hemes'
te worden; ze groeien in een vette
kleigrond eigenlijk veel te sterk en
zullen dan minder rijk bloeien.
Goudsbloemen voldoen niet allee/'
als borderplanten, doch ook als
snijbloemen kunt u er veel pleziei
van hebben en zeker indien ze ir
een groene gemberpot geschikt wor
den.
G. KROMDIJK
GOUDSBLOEMEN
(Foto Turkenburg)
reld van het amusement Precies een
maand nadat haar contract een feit
werd, op 1 februari 1957, trad zij met
„My blue heaven" voor het eerst niet
de Skymasters op. De volgende dag
reeds zong zy in het buitenland, n.L
in Keulen. Op de thuisreis belandde
het orkest in de sloot
„Alles leuk"
Hoogtepunten zyn moeilyk aan te
geven in de carrière van het levens
lustige zangeresje, nog steeds vol brui
send enthausiasme en nog steeds in
het stadium, dat zy „alles even leuk
vindt". Toch wordt zy mogelyk nog
geestdriftiger, wanneer zy vertelt over
haar deelname aan het Song-festival
in Venetië, waar Nederland zo'n voor-
treffelyk figuur sloeg en dat Greetje
in het begin van dit jaar een optreden
met het orkest van Erwin Lehn voor
de „Südwest-deutscher Rundfunk" op
leverde.
En dan die keer, dat zy voor Radio
Nederland Wereldomroep zong en haar
varende vader haar in Japan kon
horen. En niet te vergeten, toen zy als
vocaliste deelnam aan de nationale
finale voor het Eurovisiesongfestival.
Nog twee van de liedjes, die toen wer
den gebracht, behoren tot haar favo
rieten. n.l. „Stewardess" en „Wiege
lied van Marjolyn".
Lievelingen
Haar llevelingszangeressen? Boven
aan het lystje staat Ella Fitzgerald,
op de voet gevolgd door June Christie
en Julie Londen. Van de mannelyke
vocalisten hoort zy het liefst Frank
Sinatra en Nat King Cole. Gezien deze
voorkeur zal het geen verwondering
baren, dat de pittige Rotterdamse
sterk ingesteld is op Engelse liedjes,
al wil dat nog niet zeggen, dat zy haar
neus ophaalt voor Nederlandse.
Greetje, die ook vaak en graag bui
ten haar programma's met „The Sky
masters" optreedt, heeft niet al te veel
vrye tyd meer over. Maar als zij een
sporadisch moment voor zichzelf heeft,
wydt zy zich aan haar twee liefheb
beryen, die toch ook weer nauw ver-
wand zyn met haar nieuwbakken be
roep: een uitgebreide verzameling
grammofoonplaten en een nog om-
vangryker collectie foto's van h-->v
idool: Doris Day. Niet minder dan 10." S
plaatsje van deze Amerikaanse zange
res houdt zy er op na.
Het jeugdige sterretje aan het fir
mament van de Nederlandse lichte
muze is nog lang niet tevreden met
haar prestaties. Zij werkt hard en stu
deert veel. Zy hoopt nog eens in En
geland te mogen zingen, by voorkeur
in een „musical comedy". Gezien de
energie, waarmede zy zich op haar
nieuwe carrière heeft geworpen, zou
het ons niet verbazen. wanneer
Greetjes wens nog eens in vervulling
zou gaan. Het zou een flinke bydrage
leveren voor het doel, dat zij zich voor
ogen heeft gesteld en waar zy spon
taan voor uitkomt: nog bekender
worden!
