KLEURRIJK BOLLENCORSO TROK DUIZENDEN TOESCHOUWERS
Uitstel bleek achteraf voordeel
Weersverwachting niet gunstig
maar het weer viel niet tegen
Grote verscheidenheid van onderwerpen
I CORSO-FOTO'S 1
I A. VAN VLIET
97ste jaargang
Maandag 12 mei 1958
Tweede blad no. 29438
(Van een onzer redacteuren)
Na maanden van hard werken was dan zater
dag eindelijk de dag van het grote bloembollen
corso aangebroken. De verwachtingen waren
hoog gespannen, niet alleen omdat ingewijden
reeds tevoren hadden gezegd dat dit corso mooier
dan ooit zou worden, maar ook omdat er reeds
tien corso's zijn geweest, waarbij ieder corso weer
mooier was dan zijn voorganger. De organisato
ren en de artistieke leiders, die tot nu toe een zo
uitstekend corso hebben laten rijden, hebben zich
daarbij een zware taak op de schouders geladen:
ieder jaar een nog mooiere bloemenstoct.
Nu is er een bezwaar verbonden aan het bloem
bollencorso en wel het feit dat men over het alge
meen steeds met dezelfde bloemen moet werken.
Voor het opmaken van de corsowagens heeft men
betrekkelijk weinig keus uit verschillende soorten
bloemen. De hyacinten vormen het hoofdbestand
deel, en daarnaast kan men gebruik maken van
tulpen en narcissen. Dit houdt het gevaar in dat
de corso's eentonig worden. Het is dan ook ieder
jaar weer een grote opgave iets anders te verzin
nen, terwijl van tevoren vaststaat dat dezelfde
bloemen gebruikt moeten worden.
„Lente-parade 1958" bood inderdaad de nodige
afwisseling niet alleen in de soorten wagens, maar
ook in de kleuren. Men heeft wel eens bedenke
lijk gekeken toen het corso uitgesteld moest wor
den tot 10 mei, maar achteraf gezien is dit een
voordeel geweest, want het aantal kleuren was
groter dan vorig jaar. Men kon gebruik maken
van de bloemen die later bloeien en de vroege
bloemen had men in de koelhuizen bewaard. Zo
werd ook dit corso weer een stralende stoet vol
kleur, geur en charme.
Een prachtig corso in een druilerige regen verliest veel van zün schoonheid
en daarom had men met spanning op de weersverwachting voor zaterdag
gewacht. Die viel tegen: wind, wat regen en kou. Wind is er gauw de oorzaak
van dat de wagens er wat „verwaaid" uitzien; regen maakt het geheel wat
troosteloos en kou is bijzonder onaangenaam voor de dames en heren op de
wagens en voor de toeschouwers. Onder zulke weersomstandigheden kan het
corso niet dié propaganda maken voor de bloembollen, die wel gewenst en
bjj mooi weer mogelijk zou zijn.
Over het algemeen is het echter zaterdag nogal meegevallen. Het was wel
geen stralende voorjaarsdag, maar toch brak zo na en dan de zon nog even
door. Ondanks de kou, vooral 's morgens, beleefden de deelnemers vreugde aan
de blijde gezichten langs de route en de toeschouwers van hun kant verheugden
zich weer in het vele schoons dat aan hun oog voorbij trok. AI met al mag men
dus niet mopperen, zeker niet over de middag toen de wind vrijwel ging liggen
en de temperatuur aanmerkelijk hoger werd.
doorstraalt de aarde en tooit haar met
de eerste bloemen. De godin (waarom
moest die nu aan een oud-Hollands
spinnewiel zitten?) was omgeven door
een aantal hofdames, die allen gekleed
waren in zachtgele toiletten.
Oosterse schoonheid
Na deze zinnebeeldige intocht van
de lente, volgde een lange rjj prachtige
wagens, met velerlei voorstellingen.
Oosterse schoonheid, in Hollandse
bloemen uitgebeeld, was te vinden in
„Tulipania", een zeer grote wagen met
enkele hoge zitplaatsen, die met moeite
te bereiken waren. Een ladderwagen
was geen overbodige luxe, maar abso
lute noodzakelijkheid.
JHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllHI
Ditzelfde gold trouwens ook voor de
wagen „Vliegend tapijt", waarvoor de
gedachte ontleend was aan de vertel
lingen uit Duizend en één Nacht. Ook
deze wagen ademde een Oosterse sfeer.
Verder naar het oosten gaand, komt
men tenslotte in Japan, waar de Geisha's
wonen. De operette van Sidney Jones
had de afd. Voorhout van Bloembollen
cultuur op het denkbeeld van deze wa
gen gebracht.
Muziek
Een opera lag ten grondslag aan de
wagen „Ondine". Hierin is het sprookje
van Fouques verwerkt, waarin Ondine,
dochter van de zee en ridder Hugo el
kaar vinden. Het paar was omringd door
een aantal zeegoden in exotische kleding
en mét groen geschminkte gezichten. Net
ten, schelpen en vismotieven maakten
deze wagen compleet. Er was trouwens
nog meer muziek te vinden in deze
kleurrijke stoet. Allereerst was de
„Tarantella", de Italiaanse volksdans,
uitgebeeld in een grote wagen, waarop
vrij veel personen zaten, allen in kleu
rige kleding. De trekker van deze wa
gen had de vorm van een mandoline
gekregen. Tussen de hyacinten waren
enkele bloeiende azalea's opgesteld, die
het uitstekend deden.
De eerste en ereprijs voor de per
sonenauto's werd verworven door
deze charmante wagen, verzorgd
door Weyers en Zn.
Lente verdrijft de
winterkoude
De eerste wagen van het corso „Len-
tetekinderen" was eigenlijk symbolisch
voor het gehele corso. De lentekinderen
zoals narcis, hyacint en 'tulp, nemen hun
plaats in temidden van een nog koude
en jjzige wereld. Koning Winter mag
dan misschien nog even regeren, zijn
ryk is uit. De winter was uitstekend uit
gebeeld in de koud aandoende boompjes
in blauw en wit, die echter reeds om
zoomd waren door tuiltjes tulpen, en
narcissen, die het geheel zodoende een
kleurig aanzien gaven. „De winter is ver
gangen. ik zie des Meiën schijn" zou
men bij deze wagen kunnen zingen. En
is het corso eigenlijk iets anders dan
een ode aan de lente, die "'e winter op
de vlucht drijft? De Kon. Alg. Ver. voor
Bloembollencultuur. afd. Sassenheim
heeft met deze wagen eer ingelegd.
Men zou voor hetzelfde thema een
ander beeld kunnen gebruiken. De win
ternacht loopt ten einde en de dage
raad komt in haar zegekar te voorschijn.
De gemeente Lisse had in haar kleine
wagen deze gedachte uitgebeeld. „Auro
ra" heette deze wagen, naar de godin
van de dageraad. Haar witte zegekar
was bespannen met vier paarden. Doch
nog is men niet uitgeput in het uit
beelden van deze gedachte: „Ostara",
de godin van de ontwakende natuur,
Tulpenkoningin
Guusje de Zoete
op een wagen
van de
Vereniging
De Tulp
(Haarlem)haar
terugkomst
symboliseert na
haar geslaagde
propaganda! eis
door de
voor de
Nederlandse
tulpenkwekers
Verenigde
Staten in 1957.
Een elegante en
duidelijk
sprekende
wagen, in de
eerste klasse
oraalwagens
beloond met een
eerste pry*.
Een van de imposante bemannings
leden van de wagen „Ondine".
De Italiaanse volksdans en Ta
rantella. uitgebeeld door Bakker.
Van Engelen, Warmenhoven en
Van Reisen, verwierf een eerste
prijs.
Foto rechtsboven
De krullerige „Blauwe vogel"
waarmee de gemeente Hillegom
voor de dag kwam verwierf een
tweede prijs in de derde klasse.
Fris en origineel
„Lentemelodie" was vertegenwoor
digd in een prachtige wagen, die de
hoogste onderscheidingen in dit corso
kreeg. Muziekinstrumenten, muzikan
ten en bladen muziek, werden omge
ven door een rijke schoonheid aan
tulpen. Prachtige bossen bloeiende
Japanse Kers gaven aan deze wagen
een geheel eigen karakter. Hier had
men het niet alleen gezocht in de bol-
bloemen. maar ook had men andere
bloeiende bloemen verwerkt. Het ge
heel deed daardoor fris en origineel
aan, terwijl bovendien de dreigende
eentonigheid, waarover wij hierboven
schreven, radicaal gebroken werd. Ze
ker zal men de nadruk moeten blijven
leggen op de bollen, want anders zou
het geen bollencorso meer zijn. maar
een enkele wagen, die overvloedig ge
bruik maakt van andere bloemen, doet
het toch uitstekend in deze rij van
rijdende bloemstukken.
In deze reeks „muziek-wagens" mag
toch ook genoemd worden „Kleuren-
dans", een wagen die opgemaakt was
met tulpen, narcissen en irissen. Aardig
hierbij was de verbinding, die gemaakt
was tussen trekker en wagen zelf. Het
leek of beide delen aan elkaar waren
gelast met bloemen.
De afdelingen Katwijk. Noordwijk.
Voorschoten, Warmond en Was
senaar verzorgden de fraaie wagen
Atlanta, waarvan deze foto een
detail van het hoofdmotief uitbeeldt.
Deze wagen verwierf een eerste
prijs.
Foto linksboven
„Ondine" in bloemen, een inge
wikkelde constructie met in het oog
lopende bemanningwerd met een
eerste prijs bekroond. Deze wagen
was verzorgd door gebr. Eggink.
Verduyn en Tenhagen. De Vtoo
rnen en Waling van Geest.
