Polikliniek heelkunde Leids A. Z.
in doelmatig modern gewaad
PameS
Moeilijke verbouwing werd in
drie fasen snel voltooid
Aecordanto: een gemeenschap met
specifiek gevoel voor distinctie
en eigenwaarde
JOHAN v. WIJK, DRAGER VAN
RIJKE LEIDSE TRADITIE
97ste jaargang
Maandag 17 maart 1958
Tweede blad no. 29393
Geopend door pro f. dr. W. F. Suerinondt
Een zeer ingrijpende verbouwing en uitbreiding o.m. door een be
scheiden nieuwbouw heeft de heelkundige polikliniek van het Leids
Academisch Ziekenhuis in het afgelopen jaar veranderd in een modern
ingerichte en geoutilleerde kliniek, waarin niet alleen medisch alle
zorgen aan de patiënten kunnen worden besteed, doch waarin ook de
sfeer, waarin de patiënt behandeld wordt, volledig is aangepast aan
de moderne inzichten.
Zaterdagochtend werd deze nieuw-aangeklede kliniek geopend door
de oud-hoogleraar in de heelkunde prof. dr. \V. F. Suermondt, die een
belangrijk aandeel heeft gehad in de tot standkoming van deze ver
betering alvorens in december j.l. zijn functie te verlaten.
Typerend voor de moderne sfeer van
de vernieuwde inrichting is de wacht
kamer. een aantrekkelijke ruimte in
gezellige kleuren en in de geest van
deze tijd gemeubileerd.
Deze wachtkamer biedt plaats aan
circa 75 personen, wat royaal voldoende
is wanneer men in aanmerking neemt
dat per ochtend tussen de 100 en 130
patiënten door deze polikliniek worden
behandeld.
Een zeer belangrijk winstpunt is
voorts, dat de ingang van de polikli
niek naar de achterzijde van het ge
bouw is verplaatst, waardoor de pa
tiënten voor deze afdeling niet meer
door het overige deel van heelkunde
behoeven te lopen. Voorts kon door
deze nieuwe ingang een logischer
„doorstroming" door de polikliniek
bereikt worden. Er is een nieuwe
royale toegangsweg tot deze nieuwe
Ingang gemaakt, die tevens mogelijk
heid biedt voor een ruim parkeerter
rein.
CLUBAVOND L.Z.C.
Zaterdag hield de Leidse Zwemclub
voor haar leden een clubavond. De voor
zitter. de heer J. van der Reyden. open
de en heette ieder van harte welkom.
Voor de kinderen was het tot 10 uur
feest. Ze kregen een aantal aardige films
te zien. Hierna volgde de trekking van
een gehouden verloting.
De voorzitter reikte enkele extra prijs
jes uit aan jongens, die de meeste loten
hadden verkocht. Na tien uur werd er
nog wat gedanst. De band van de Leidse
Hout U.l.o. o.l v. mej. Tonny v. d. Horst,
met zang van R. v. d. Boogaard, zorgde
o.a. voor vrolijke ontspanning.
ACADEMISCHE EXAMENS
Geslaagd voor het semi-artsexamen de
heren B. Buis (Hengelo O.), J H. Nieu-
wenhuijs (Dordrecht). F. R. Paasschen
(Den Haag) en Tan Tek Tjie (Leiden).
Artsexamen de heren F. M. W. Groot
(Den Haag); H. Janssen (Heemstede);
S. Sard (USA) en A. H. Waterman
Delft; doet. ex. Psychologie mevr. Sie-Ew
Jong Tjhoen Moy (Oegstgeest)doet. ex.
klassieke taal- en letterkunde mej. A. E.
Zijderveld (Den Haag); doet. ex Ned.
recht de heren E. B Holleman (Den
Haag) en R H. van Dyk (Leiden);
kand. ex. Paedagoglek de heer W. H.
Weekenborg (Amsterdam).
Accordeon geest leeft in Leiden
In een vorige beschouwing hebben we eens gewaagd van de „geest" van
de luit, de gitaar, het cimbaal, omdat het horen van deze instrumenten
vervlogen tijden, beelden, landstreken in ons oproept. Eens raakt ook het
accordeon iti onbruik Enkele her en der verstrooide historisch geïnteres
seerden zullen het blijven beoefenen en de latere generaties zullen spreken
van „de geest van het accordeon". Maar die geest vormt zich in de dagen,
waarin wij nu staan.
De geest vindt gestalte in een ge
meenschap. die een stijl ontwikkelt.
Dat willen beschaven door middel van
het accordeon is echter in vele Europese
bijv. in smaak en geesteshouding. We i centra een proces, dat reëel op gang is
kennen de geest van het motet of van 1 gebracht. Leiden behoort daartoe, het
het madrigaal, ontwikkeld door de oude
koren. Maar we kennen nog niet iets als
„de geest van de fanfare" of van de
harmonie, omdat de wil om te bescha-
van door middel van deze vorm van mu
ziekbeoefening nog te-zwak is gebleven.
De polikliniek van heelkunde, waar
schijnlijk de meest bekende afdeling van I verbandschaar het lint
het Academisch Ziekenhuis bij de nieü 1 ner unr
Prof. Suermondt knipt met een
de facul-
iici. ni.aucuiiaLii tiicucmiuia uij uc juci,- I~i t 1 l-
medische Leidenaren, bestond vroeger i teitsKleur door. Kechts de directeur
van het Academisch Ziekenhuis, de
heer Jongsma
in hoofdzaak uit een vrij kale zaal als
behandelingsruimte, waarin slechts hier
en daar opgehangen gordijntjes de illu
sie wekten van rustige aparte kamertjes,
benevens een kale wachtkamer met
weinig gastvrije houten banken.
Door overdekking van een binnen
plaats en door bijtrekken van bv. de
proefdierstallen die thans niet meer bij
heelkunde ondergebracht zijn. werd een
vergroting van de ruimte voor de poli
kliniek verkregen.
Geleidelijk aan (het werk in de poli
kliniek is tijdens de verbouwing „ge
woon" doorgegaan) werd in deze ver
grote ruimte een revolutionaire vernieu
wing tot stand gebracht. De vergroting
van de ruimte werd vooral dienstbaar
gemaakt aan de inrichting van een
nieuw urologisch laboratorium, de hoog
nodige uitbreiding van administratie-
en archiefruimte en de inrichting van
vele aparte onderzoek- en behande
lingskamers.
Bij de officiële opening herinnerde de 1
districtsbouwkundige van de Rijksge- j
bouwendienst de heer P. C. Maas er aan. i
dat de eerste plannen tot reorganisatie
van de polikliniek dateren van 1951.
Toen eerst in 1957 met de werkzaam
heden een aanvang kon worden ge- J
maakt is alles ondanks de moeilijke
omstandigheden (er moest namelijk j
steeds worden doorgewerkt) in drie j
fasen vrij snel voltooid. Spreker wees op i
de doelmatige inrichting en bracht dank j
aan allen voor de prettige samenwer- i
king zowel bij voorbereiding als uitvoe- J
ring.
De directeur van het Academisch
Ziekenhuis de heer M.
aanvaardde de nieuwe inrichting met
een woord van dank uit handen van de
heer Maas. bracht dank aan allen die
aan de tot stand koming meewerkten,
in het bijzonder prof. Suermondt. en
wees op de veranderde opvattingen om
trent de behandeling der patiënten, die
zo duidelijk tot uitdrukking komt m de
sfeer van de nieuwe polikliniek De heer heren"
Jongsma droe'g het beheer van de poli
kliniek op zijn beurt over aan prof dr.
M. Vink. directeur van het laborato
rium die mede namens de patiënten
zijn dank uitsprak voor wat er tot stand
was gekomen. De verschillende spre
kers toonden in het bijzonder waarde
ring voor het doortastende werk van
dr. J. A. Noord ijk. de chef de clinique.
Prof. Suermondt knipte na deze toe
spraken met een verbandschaar een
groen lint voor de behandelingsruimten
door, waarna de vele aanwezigen een
Een stuk studenleven vol Leidse tradi
tie is verdwenen met Johan van Wijk,
wiens overlijden op 77-jarige leeftijd wij
zaterdag in het kort vermeldden. Een
van de laatste nog in leven (zij het ook
niet meer in functie) zijnde studenten-
oppassers en tientallen jaren lang col-
legiumsbediende. Het typisch Leidse
instituut van de studentenoppasser be
hoorde reeds enige tijd tot het verleden,
en slechts een enkele oudgediende kan
j tegenwoordig nog terugzien op zijn
J wisselvallige, boeiende werk als zodanig
j in een studentenmaatschappij, die thans
Academisch zoveel karaktertrekken van weleer ver-
W. Jongsma ioren heeft, dat de functie er niet meer
in past. Johan van Wyk was één hun
ner Bij het vernemen van zijn dood
zullen duizenden in het gehele land zich
„Johan" herinneren van jaren, van tien
tallen jaren geleden, toen hy als niet-
scudent vaak de belichaming was van de
.Leidse geest", de „Leidse stijl", toen hij
dag en nacht in touw was om „de
met grote trouw en met een wel
haast spreekwoordelijke nauwgezetheid
te dienen.
De tegenwoordige studentenmaat
schappij kent de .studentenoppasser"
niet meer. De man. die de heren stu
denten in vrijwel alles terzijde stond om
hun studiejaren te ontlasten van veel
dagelijkse rompslomp, van boodschap
pen, van correspondentie, van zorg voor
kleding, als wandelend notitieboekje,
kortom als bediende, die van alle mark
ten thuis moest zijn.
Reeds de jaren na de eerste wereld
hebben haar definitieve einde bewerk
stelligd
herbergt de beide beste Nederlandse ac
cordeon-orkesten, scheppingen van de
leraar-dirigent Lauw Boellaard- Eén dier
twee hoorden we zaterdag: „Aecordanto"
Er ontwikkelt zich hier een ..accorde
ongemeenschap", waarin een nieuw spe
cifiek gevoel voor distinctie en eigen
waarde zich baan breekt.
De overheid merkt hiervan niet veel,
omdat, men ..self supporting" werkt, niet
om subsidies aanklopt. De figuur van
de blazerskorpsen, dat men musiceert
zonder de voorafgaande scholing van
muziekonderwijs, verdwijnt hier, en de
snelle technische en culturele progres-
sieviteit tengevolge van dit onderwijs is
iets zeer opvallends.
De gemeenschap rond „Aecordanto"
Johan van Wijk was een van de laatste wéét dat het altijd goed is en erkend
j:_-jurnrrth waf riif. aPSAlsrhan nnlr in nr.iiflif»
vertegenwoordigers van deze instelling
die hij persoonlijk heeft overleefd. Als
;L
rondgang door de afdeling maakten, j oorlog begon deze specifiek Leidse in-
Onder hen bevonden zich o.m. de se ere- stelling haar einde te nadere, de laatste
taris en adjunctsecretaris van curato- wereldoorlog en de grote maatschappe
ren mr N. F Hofstee en mr J Dnjber, ]jjke wijzigingen in die tijd en nadien
vertegenwoordigers de medische
e \r..•entebestuur, -
I
GEÜNIEERDE LOGE VAN
THEOSOPHEN.
Heeft het leven een doel?
Op de bijeenkomst van zondagmorgen
werd bovenstaande vraag besproken. Er
zijn in het mensdom een paar grote
groepen te onderscheiden. Eén ervan
gelooft onvoorwaardelijk in het bestier
van een almachtig, persoonlijk Opper
wezen; het levensdoel is uiteindelijk
blinde aanvaarding van en gehoorzaam
heid aan de lotsbestiering, door dit Op
perwezen gesteld. De andere groep is in
gesteld op een levenshouding, soms be
rustend op een min of meer hoge ideo
logie, soms op een van zedelijk geringe
waarde; hun doel is zelfexpressie op
zinnelijk, emotioneel of verstandelijk ge
bied of een combinatie daarvan. En voor
deze allen is het leven éénmalig. Zij
denken bij de dood de gevolgen hunner
daden in strijd met Paulus' woorden
(Galatiërs 6:7) hier achter te laten.
Geen der beide groepen komt tot wijs
gerige en zedelijke uiteindelijkheden.
De Theosophie gaat in haar wijsbe
geerte en zedeleer daar verre boven uit.
Zy stelt voorop en onkenbaar, oneindig
Beginsel, goddelijk van aard. Met tus
senpozen, aan zijn wezen eigen, treedt
dit Beginsel in openbaring. De laatste is
telkenmale eindig en verloopt volgens
een vooropgesteld, intelligent plan. Voor
de uitwerking daarvan verschaft het de
stuwende kracht. Alles en allen in een
heelal zijn verbijzonderde aanzichten
van dat plan en staan in onderlinge, ge
ordende samenhang. Op deze aarde, één
der vele velden van de werking der kos
mische intelligentie, heeft deze in de
de mens het stadium van zelfbewustzijn
bereikt. Dit is voor de lagere natuur
rijken geschied door evolutie, geleid door
geestelijke wezens, wier bewustzijn ver
eenzelvigd is met een aanzicht der god
delijke intelligentie en die daaraan uit
drukking geven. Deze voorbereidende
evolutie voert tot de menselijke vorm,
geschikt tot het functioneren van zelf
bewustzijn, in ieder mens op een ver
schillende trap van ontwikkeling. Zo
Ontstaat een tijdelijk afgescheiden, zelf
bewuste entiteit: een Ego. De bedoeling
van de manifestatie is, dat ieder Ego
door vele levens reïncarnatie een
zodanige innerlijke, geestelijke evolutie
zal doormaken, dat het uiteindelijk ge
schikt wordt eveneens een medeuitvoer
der van een kosmisch plan te worden.
Dit is het ware doel van het leven. Het
bezit van zelfbewustzijn brengt mede,
dat er, alvorens te handelen, gewikt en
gewogen wordt. De mens, die zyn taak
begrijpt, zal zijn keuze zo trachten 'te
bepalen, dat zijn leven in hoofdzaak in
harmonie met de kosmische bedoelingen
verloopt. Doet hij dit niet, dan weer
streeft hij de vormende kracht in de
natuur, misbruikt hij zijn aandeel daar
in en dan ervaart hij door de opgewekte
weerstand leed, strijd en pijn. In het
andere geval verwerft hij in meerdere of
in mindere mate innerlijke vrede. Straf
en beloning schept de mens dus zich
zelf en worden hem niet van buitenaf
opgelegd. (Karma). Dit maakt hem tot
een zedelijk verantwoordelijk wezen en
bevrijdt hem van dogma en willekeur.
Dit doet ons de hoge zedelijke en op
voedende waarde der Theosophie zien.
Voor juiste keuze op de weg is kennis
nodig en die vindt de mens in de wijs
begeerte der Theosophie. Deze is uni
verseel en finaal. Dit kan van geen en
kel wijsgerig of theologisch stelsel ge
zegd worden. Doch uiteindelijk komen
zij in het licht der Theosophie tot ver
zoening. Hun seculair sectarisme ver
bleekt daarin, omdat het in strijd is met
de goddelijke openbaring. Afgescheiden
heid is geen ware religie.
wordt, wat dit gezelschap ook in studie
neemt. Door dit vertrouwen kan „de
geest van het verzoeknummer", een geest
zonder geest, de dood sterven en daar
mee veel romantische rommel, mitsga
ders het niet kunstvaardige arrange
ment. Dit alles maakt ons „Aecordanto"
uitermate sympathiek.
De verrassing in het Antonius Club
huis was de Symfonische Impressie
„Spring" ofte „Lente", van een ons on
bekende G. S. Ma this, een oorspronke
lijke. op klankkleur ingestelde composi
tie die ongemeen boeide door de toon-
schildering. de klankvinding, het sug
gestieve oproepen van landschapsbeel
den. Mathis houdt dit alles helder en
doorzichtig, zonder één overbodige noot,
wat niet betekent dat het figuur- en
trillerwerk niet de hoogste speelvaardig-
heid verlangt. We zien hier de kleur-
zinlijke heletoons-toonladder toegepast,
die Debussy graag gebruikte. Er is sterke
verwantschap met de grote Italiaanse
symfonicus Respighl, volledig mens van
deze eeuw. Het is het aantrekkelijkste
dat we ooit van „Aecordanto" hoorden.
Daarom volgend maal nog eens Lente?
De herhaling van Borodims „Steppen-
skizze", waarvoor het accordeonorkest
de geëigende timbres bezit, heeft ons
eveneens verheugd. Misschien had de
lome gang in de monotone eindeloos-
verzengende zandwoestijn van de moede
en toch zingende karavaan nóg wat
breder gesponnen melodiek kunnen krij-
i gen, maar de gegeven reproductie mocht
er zyn.
Niet minder dan drie nummers ston
den op naam van Würthner, dus alweer
origineel. We geven aan de „Zwitserse
Rapsodie" en aan de „Sprookjes Symfo-
nietta" de voorkeur boven de Ouverture
in C. In de gebonden vorm is Würthner
zo sterk niet, hij moet kunnen ver
tellen
Het einde was een mars, voorafgegaan
door een „Amphytrion-wals" van Doolle
in bewerking van Hans Lüders, die kun
dig de stemmen volgens hun eigen ge
aardheid naar voren laat treden.
Een vorige maal was „Aecordanto"
niet op volle kracht door toetreding van
nieuwe leden. Ditmaal wel. weer als van
ouds. met zo'n voorbeeldige orkestrale
discipline en haast onberispelijke voor
dracht, dat we ons van „kritiek" ont
slagen achten en tegelijk de loftuiging
achterwege laten!
In het teken van de „Accordeon-ge
meenschap" staat het B-orkest van de
jonge en heel jonge leden, die hun stu-
1 die-yver hebben betuigd, maar uiteraard
aan grote kunst niet toe zijn. Maar wie
weet welke verrassingen zij nog eens
brengen, na veel en lang ingespeeld te
jongen ging hij reeds in 1895 toen
ook die andere bekende studentenoppas
ser an Sierat, die nu een rustige levens
avond slijt, in dienst kwam als
knechjte van zyn vader op pad voor de
heren studenten. Zijn vader. Pieter van
Wijk, was lid van een oud geslacht van
Corpsdienaren, die ontelbare jaren lang
het blauwe livrei met ere droeg In 1909
nam hij de oppasserstaak van zijn toen
overleden vader over, en in 1915 werd
hij collegiumsbediende.
Van generatie op generatie was hem
de „Leidse stijl" eigen geworden, en hij
heeft zich die aangeboren stijl waardig
getoond. Ontelbaren, die nu veelal voor
aanstaande plaatsen in de maatschappij
innemen, herinneren zich de waardige
wijze, waarop hij zyn dikwijls moeilijke
taak wist uit te voeren, de accuratesse,
i die zijn werk kenmerkte, de opgewekte
i sfeer, die vrijwel steeds bleek uit alles
wat hij deed. de behulpzaamheid waar-
j van niet alleen de „heren" maar ook
j de collegae en zovele anderen profiteren zjjn? zij hebben ook tot de oudervreugde
mochten, zy nopof ferende bereidheid als jn zaaj bijgedragen, waar men nog
Boerderijen in Rijnland
Voor de Commissie voor Volkskunde
van de Vereniging Oud-Leiden sprak de
heer S. J. Bouma, wetenschappelijk
hoofdambtenaar belast met de documen
tatie van de landelijke bouwkunst, over
boerderijen in Rijnland.
Na op de verschillende aspecten van
dit onderzoek gewezen te hebben, zoals
de geschiedenis van het ontstaan, de
zorg voor het behoud en de zorg voor de
in de toekomst te bouwen boerderijen,
sprak de heer Bouma speciaal over het
onderzoek naar de geschiedenis van de
boerderij in Rijnland.
De boerderijen aldaar zijn over het
algemeen goed geconserveerd, toch is er
tengevolge van o.a. veranderde werk
methoden veel aan verbouwd, zodat men
slechts kan spreken van een Rijnlands
type. Een gemeenschappelijk kenmerk
hebben ze echter: de hooiberg is altijd
buitenshuis. In hooi zit hooimijt en deze
werkt nadelig op de kaasmakerij.
Er zijn invloeden uit het noorden en
van de Saksische boerderij. tot uiting
komend in de plaatsing der koeien: in
de boerderijen van het noordelijke type
9taan ze met de koppen naar de muur,
in het Saksische type met de koppen
naar het midden van de stal.
Een gevolg van de kaasmakerij was de
bouw van een zomerhuis naast de boer
derij. waar de familie's zomers huisde.
De kaas lag dan te rijpen in de boer
derij en in de ongebruikte schone stal.
De heer Bouma vertoonde vele mooie
diapositieven, gedeeltelijk eigen opna
men. gedeeltelyk door de heer Van
Varik gemaakt, in verband met een in
de oorlog door Oud-Leiden gehouden
enquête.
Tenslotte wees spreker erop, hoe wen
selijk het was, dat de regering geld ter
beschikking stelde om boerderijen te
restaureren. Zij moeten aangepast ble
ven aan het huidige bedrijf en zullen
SCHAKEN
L.S.G. kampioen door grote
zege op De Pion
Door een verpletterende 82 overwin
ning op het Rotterdamse „De Pion",
werd het eerste tiental van het Leids
Schaakgenootschap kampioen van de
2e klasse KNSB. Slechts twee partijen
wisten de Rotterdammers in hun voor
deel te beslissen, de overige acht lever
den voor onze stadgenoten de volle
winst op.
Onze felicitaties!
De gedetailleerde uitslagen waren:
LSG 1—De Pion 1: C. B v. d. Berg—
J. P. Mahutte 10; prof. dr. W. v. d.
Woude—D. Verschoor 1—0; H. Th. Wei
landJ. Geuvers 1—0; W. H. v. d. Nat
J. Poolman 01dr. W. L. Groeneveld
J. Vente 10; dr. P. C. v. ArkelA. P.
Hoogwerf 10; M, v. SteenisA. P.
Maakensohijn 10; Th. v. d. Oord jr.
R. Roodzant. 01W. G. Demmendal
A. Wielinga 1—0; J. v. SteenisJ.
Zuidendorp 1—0. Totaal: 82.
OPENING GEREF. SCHOOL j
OBRECHTSTRAAT
De nieuwe Geref. School aan de
Obrechtstraat (Zuid-west) zal maandag I
31 maart 's middags om drie uur offi-
cieel geopend worden. Tevens zal dan
het hoofd, de heer L. Noorduin, worden i
geïnstalleerd.
dan een sieraad van het Hollandse
landschap zyn.
De heer Bouma oogstte veel bijval en
werd door de voorzitter, de heer A.
Bicker Ca ar ten. hartelijk bedankt.
Een kijkje in de zaal waaromheen
de onderzoekings- en behandelings-
j kamertjes zijn ingericht.
(Foto L.D./Van Vliet)
Toogdag Geref. Jeugd
in Lisse
Op 2de paasdag houden de gerefor
meerde meisjes- en jongelingsverenigin
gen uit het district Zuid-Holland Noord
een toogdag in de HBG-hallen te Lisse.
De huishoudelijke vergadering, die altijd
in de morgenuren werd gehouden, zal
dit jaar vervallen. De Paasliturgie zal
verzorgd worden door de heer C. G.
Karssen,, die tevens zal spreken over
„Jong gereformeerd aan het werk".
Voor het eerst zal ook een gezamenlijke
broodmaaltijd worden gehouden, waar
bij ds. H. Heule uit Leiden als tafel-
praeses op zal treden. In de middag
vergadering spreekt ds. G. Meynen uit
Utrecht over „Een overwinnend Leger".
Een groep Westlandse jongelui zal een
lekenspel opvoeren en het muziekkorps
„Echo der Duinen" uit Noordwijk zal
een show ten beste geven.
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN
Bram. zn van F Koolmoes en C. Siera;
Hillegonda Antonnetta. dr van T. Knop-
pert en E. Bette; Angeline Catharlna. dr.
\an F. J. Dolstra en C. A G. van Leeuwen
Frans Jarig, zn van W. J. Kooy en A. Je-
roense.
GETROUWD
i. Wt>nd*rgem en O. M. Tassen.
het er om ging moeilijkheden voor an
deren op te losse.n
Nauwelijks zijn uderdom. veeleer de
veranderde omstandigheden brachten
zijn oppasserstaak geleidelijk tot een
einde, doch als collegiumbediende heeft
hij nog zelfs in 1950 een grote huldi
ging ondeigaan, waarbij hem een ko
ninklijke onderscheiding ten deel viel, en
bij het lustrum 1955 was hij andermaal,
zij het ook in beperkte mate. present.
Nadien is zijn gezondheid minder en
minder geworden.
Wanneer woensdag namens het LS.C.
aan zijn graf getuiigd zal worden van
waardering voor wat Johan zovele tien
tallen jaren voor Corps en studenten
heeft gedaan, dan zullen de sprekers
slechts uitoverlevering het woord kun
nen voeren, want Johan van Wijk is in
vele opzichten (hoewel niet in alle!)
een der laatste vertegenwoordigers ge
weest van een reeds lang voor hem ge
storven rijke traditie.
enige uren gezellig bijeen is gebleven.
Om. is daar geluisterd naar solo- en
ensemble-verrichtingen van „Accordan-
to"-leden. waarbij we even het Hohner-
kwintet en het vertolken van de Sabel-
dans van Chats ja toerlan. apart noemen.
V.
m MAMCA.r
handen
ruw of schraal
HAMEA-GEIEIG5ÜE3
Geen straf voor stranding
Sch 325
De Raad voor de Scheepvaart te Am
sterdam is tot de conclusie gekomen, dat
aan de schipper van de motorlogger
„Oceaan 8" SCH 325. wiens schip op 9
november 1957 in de buitenhaven van
Scheveningen aan de grond is gelopen
en flinke schade opliêp. geen schuld kan
worden verweten in een mate. dat hij
daan-oor behoort te worden gestraft. Als
gevolg van dit vastlopen werd aan de
SCH 325 ernstige schade aan bodem,
roersteven en voortstuwer toegebracht.
Acht de Raad voor de Scheepvaart
geen termen aanwezig de schipper te
straffen, wel is zij van oordeel, dat het
binnenlopen van de haven van Scheve
ningen bij een waterstand van 30 dm. en
een diepgang van 26 dm. tijdens aan
merkelijke zeegang risico van stoten
door het schip meebracht en dat uit dit
geval lering kan worden getrokken, dat
de voorzichtigheid gebiedt onder ge
noemde omstandigheden op dit punt een
ruimere marge te nemen, temeer daar
men van gemelde maten nooit helemaal
zeker is. Vroegere gunstige ervaringen
bij nagenoeg gelijke of soms ongunsti
ger omstandigheden mogen daarbij geen
rol spelen, daar de bodemgesteldheid ter
plaatse voortdurend kan wisselen door
het verlopen van de zandige zeebodem.
OEGSTGEEST
LEGER DES HEILS
In deze week zal de jaarlijkse collecte
voor het Leger des Heils worden ge
houden.
Lezers schrijven
Spaar de vogels
In een der Leidse bladen, las ik een
dezer dagen een advertentie van een
firma die in verband met de zaaitijd
zijn luchtbuksen aanprees. Ik wil ter
zijde laten dat deze zakenman zijn goe
deren op deze wijze aanprijst, maar
toch kwam bij mij onwillekeurig de er
gernis naar boven, omdat ik haast da
gelijks met deze ondingen te maken
krijg.
Niet alleen dat ik het een onwaardige
sport vind om op onze weerloze vogels
te schieten, maar nog erger vind ik het
als in de tuin op een speciaal plaatsje
lokzaden worden gestrooid en de arge
loze beesten vanuit een slaapkamer
raam worden neergeknald. Veelal vleu
gellam liggen te zieltogen tot vermaak
van de schutter. Ook in bomen en strui
ken zijn de vogels niet veilig. Maar wat
voor mij de zaak nog urgenter maakt
is het wiegje met de baby. die een tuin
verder door de moeder in het zonnetje
is gezet Zelf ben ik tuinman van be
roep. Alleen met grasmaaien wordt door
ons enig lawaai gemaakt, maar verder
doen wij ons werk rustig en meestal
verborgen tussen heesters en planten.
Wij kunnen ieder ogenblik verwachten
dat zo'n venijnig loodje of metalen
pluimpje in de ogen geschoten wordt.
Meestal zijn het jeugdige schutters die
overmoedig zijn en die geen verant-
woordelijksgevoel bezitten, maar laten
dan toch. de ouders wijzer zijn en niet
dergelijk speelgoed aanschaffen. Hoewel
dikwijls juist de ouderen hierin voor
gaan. hoop ik toch dat zij die hetzelfde
opmerkten als ik er alles aan zullen
doen dat deze gevaarlyke en mijn^ in
ziens zeer onwaardige sport op alle
mogelijke manieren wordt tegengegaan,
want ongelukken blijven niet uit.
U dankend voor de ruimte.
Een tuinman.
