„De krant is een heer!
Oor
dan
van groothertogin Anastasia anders
van mevr. Anderson...
ZATERDAG 15 MAART
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 4
MM
j Nog altijd
de affaire
t Anastasia
Intemationaa 1 verman rde
Zweedse politieman Harry
Söderman schreef boeiende
memoires
Het merkwaardige van deze zaak Ik, dat niemand minder dan wyien Harry
Söderman, tot maart 1956, toen hij onverwacht stierf, een over de gehele
wereld vermaard Zweeds politiedeskundige, van mening is» dat er geen sprake
is van gefundeerde rechten. Dit is, zo schrijft hij in zijn dezer dagen verschenen
boek „Hier politie!" (Forum-boekerij, Ad. M.C. Stok, Den Haag) vast
gesteld op grond van de anthropometry, het signalement en vooral het vast
leggen van bijzonderheden, als vorm en kleur der ogen, de tekening der oren
etc., die gedurende het leven niet veranderen. Hiermede bezit de politie een
voortreffelijk herkenningsmiddel naast het vergelijken van vingerafdrukken,
welke methode in het geval-Anastasia natuurlijk niet gebruikt konden worden,
omdat er van de Russische Prinses nimmer vingerafdrukken waren vervaar
digd. Juist omdat deze kwestie zo actueel is, laten wij hier het gedeelte volgen
uit het boek van Söderman, dat hierop betrekking heeft. In de memoires van
deze Internationaal vermaarde politieman kan men namelijk hierover het vol
gende lezen (de vertaling van het boek is van J. Kalf, commissaris van politie
te 's-Gravenhage).
groep Russische emigranten, die be-
Geheimen om drama 7eerie ,dat d" vrouw lnderdaad
Aria-s tas ia was.
van Jekaterinenburg
Er bestaan, zo schrijft Söderman,
nog steeds vele elkaar tegensprekende
meningen over het lot van de tsaren
familie. In 1917 werden tsaar Nicolaas
II, zijn vrouw tsarina Alexandra, hun
veertienjarige zoon de tsarewitsj en
hun vier dochters, onder wie Anastasia
onder huisarrest geplaatst in Tsarkoe
Selo, een voorstad van St. Petersburg.
Toen de revolutionaire beweging en de
ongeregeldheden zich uitbreidden wer
den deze vorstelijke personen overge
bracht naar West-Siberië, naar de stad
Jekaterinenburg (later Swerdlofsk ge
heten» en daar ln handen gesteld van
het plaatselijk revolutionair comité.
Toen in Juli 1918 het tegenoffensief
van admiraal Koltsjak leek te slagen
en er kans bestond, dat de tsaar zou
worden gered, brachten de plaatselijke
machthebbers de keizerlijke familie
leden naar de kelder en schoten hen
daar dood.
Volgens de een zouden de lichamen
begraven zijn in een moeras. Volgens
de ander waren zij in ongebluste kalk
geworpen. Weer anderen beweerden,
dat zij gedeeltelijk zouden zijn gecre
meerd, na met gasoline te zijn over
goten.
Hoe het ook zij, toen de strijdkrach
ten van Koltsjak Jekaterinenburg in
namen, konden de lijken van de tsaar
en de tsarina, ondanks het feit, dat ze
gedeeltelijk waren verteerd door het
vuur of door ongebluste kalk. worden
geïdentificeerd. Absolute identificatie
van de kinderen bleek onmogelijk.
De tsaar had een vermogen nagela
ten. dat op rekening stond bij de Bank
van Engeland. De naaste erfgenaam
was de groothertog van Hessen in
Duitsland, maar de bank bepaalde, dat
z\j hem het geld niet kon uitbetalen
zolang niet onomstotelijk vaststond,
dat niemand van de keizerlijke familie
nog in leven was. Een dergelijk bewijs
was wel heel moeilijk te leveren en zo
bleef de zaak vele jaren rusten.
Toen zag op een mistige dag een
politie-agent in Berlijn, toen hij op
ronde was langs een der grachten, een
vrouw in het water springen. Hij dook
haar achterna, slaagde erin haar op
het droge te krygen en liet haar naar
een ziekenhuis vervoeren. Daar lag ze
enkele dagen als een doofstomme
Daar men meende met een geestelijk
gestoorde te doen te hebben, werd zij
overgebracht naar een inrichting te
Dalldorf Wittnauz. Daar begon ze ten
slotte te praten, in het Pools.
Grote gelijkenis
Tot goed begrip van wat daarop
volgde, moet men zich de sfeer kun
nen indenken, die toen na de eerste
wereldoorlog (een verloren oorlog» in
Berlijn heerste: een sfeer van inflatie
en ontreddering. Vele heren van de
Russische aristocratie en van de vroe
gere tsaristische hofhouding hadden
zich daar gevestigd en zy hadden nim
mer de hoop opgegeven, dat tenminste
een der leden van de keizerlijke familie
het bloedbad van Jekaterinenburg had
ontlopen.
Sommige mensen, die poogden de
vrouw in het ziekenhuis te identifice
ren. merkten op. dat zij opmerkelijk
veel weg had van de groothertogin
Aanastasia, de jongste dochter van de
tsaar. Zy werd meer en meer door
Russen bezocht en bijna allen waren
het eens over de grote gelijkenis, waar
zij maar al te graag in wilden geloven.
In minimum van tijd was er een grote
HARRY SÖDERMAN
En met deze rol had de vrouw wei
nig moeite. Zeker, het merendeel van
wat zij zei was Pools, en haar Russisch
was slechts gebrekkig, maar dat verbe
terde snel. Ieder van de vroegere hove
lingen herinnerde haar aan een of
andere episode van haar jeugd, en
binnen enkele maanden wist zij genoeg
over de jeugd van de groothertogin en
haar omgeving om zich daar niet meer
in te vergissen.
Volgens haar verklaring was de
executie uitgevoerd door een bende
dronken zeelleden. Zij zelf was niet
doorgeschoten, maar op het hoofd ge
slagen met een geweerkolf. Toen zij
dachten, dat de hele familie dood was.
begonnen de zeelui de lichamen weg te
dragen. Toen „Anastasia" weer bij
kwam zag ze. dat ze op dat ogenblik
slechts met een zeeman alleen was.
Toen deze bemerkte, dat ze zich be
woog, gaf hij. waarschijnlijk in een
genadige bui, haar de raad hard weg te
lopen en zich te verstoppen. „De ande
ren zijn toch nog dronken, dat ze U
niet zullen missen", voegde hij daar
aan toe. Zo ontkwam zij.
Bang voor het leven
Na talloze ontberin{$en en moeilijk
heden slaagde ze erin te voet door de
vele Russische provincies te trekken
tot in Roemenië. Door de slag op haar
hoofd had zij haar geheugen verloren
een groothertogin te nemen en de
bijzonderheden van haar jeugd. In
Roemenië was ze met een eenvoudig
soldaat getrouwd, maar ze was met
gelukkig met hem en op een dag had
ze hem verlaten en was naar het noor
den getrokken, naar Berlijn. In die
stad vond ze werk in een fabriek, maar
haar hoofd was nog lang niet in orde.
en daardoor waren ook de bijzonder
heden van haar verblijf in Roemenië
langzamerhand uit haar geheugen ver
dwenen. Ze was bang geworden voor
het leven. In de war, verbijsterd en
ziek. had ze besloten zelfmoord te ple
gen.
Dat was haar verhaal, en ze bleef
erbij. Zolang de mogelijkheid bestond,
dat het waar was. kon het geld door de
Bank van Engeland niet worden uitbe
taald.
Het was niet gemakkelijk haar ver
klaring te weerleggen, maar de groot
hertog van Hessen bewoog hemel en
aarde om de identiteit van de vrouw
te doen vaststellen. Hij was ervan
overtuigd, dat zij een indringster was.
maar hoe dat te bewijzen? Het, was
geen gebruik de vingerafdrukken van
een groothertoging te nemen en de
mogelijkheid van foto-vergelijking
stond er even hopeloos voor.
Onfeilbare methode
De jonge Anastasia was natuurlijk
vele malen gefotografeerd, maar zij
was toen nog een onschuldig en in
weelde levend kind geweest van zestien
jaar. Uit de verwilderde trekken van
de vrouw, met het door lijden door
groefd gelaat, kon men onmogelijk
een gelijkenis met zekerheid opmaken.
Nu bestaat er een onfeilbare methode
om de gelijkenis tussen een foto en
een levend persoon vast te stellen: de
vergelijking van het oor.
Naast vingerafdrukken zijn de oren
het meest karakteristiek voor een
mens. Ze blijven van de geboorte tot
de dood onveranderd en er zijn talloze
bijzonderheden in hun tekening, die
het mogelijk maken ze voor identifica
tie te gebruiken. Daarom ging de
groothertog op jacht naar een foto.
waarop het oor van de echte Anastasia
duidelijk stond afgebeeld. Maar de tal
loze foto's van de groothertogin als
meisje, zowel de officiële als de parti
culiere. lieten geen oor zien.
In de eerste tientallen jaren van deze
eeuw bedekten de meisjes, zeer decora
tief, hun oren met lange haren. Op
alle foto's waren de oren van Anasta
sia verborgen onder haar vlechten. Tot
op een dag. toen de situatie al hope
loos scheen, er een oor werd ontdekt.
Het verscheen op een foto. die een
Franse leraar van de kinderen van de
tsaar had genomen.
Bijgelovige tsarina
Terwijl de Franse leraar in Rusland
was, hadden de vier meisjes en de jon
gen roodvonk gehad en daar men toen
geloofde, dat. kaalheid, die soms als
nasleep van de ziekte ontstaat, kon
worden voorkomen door het haar af te
knippen, waren de hoofden van Anas
tasia en haar broer en zusters gemilli
meterd. Terwijl zij zich nog in acht
moesten nemen na hun ziekte, had de
leraar de handen vol gehad om zijn
vervelende en prikkelbare pupillen te
amuseren en zo had hij ze eens achter
een tafel gezet, zodat slechts hun
hoofden daar bovenuit staken en zo
een plaatje van hen genomen. De tsa
rina. een bijgelovige vrouw, werd bijna
hysterisch toen ze de foto zag. Ze vond
dat het leek alsof haar kinderen ont
hoofd waren. Ze gaf opdracht, dat alle
afdrukken moesten worden vernietigd,
maar de leraar hield er een achter en
nam die mee. toen hij uit Rusland
PLOFiedere dag valt de
krant in de bus.
Zo niet dan is 't onherroe
pelijk mis. Dan rinkelt 't:
„Waar is m'n krant?" en is er
geen rust in huis. voordat het
vurig begeerde kindje binnen
komt. met èlle kwaads en èlle
goeds van de dag uit stad. land
en buitenland.
Het valt niet mee ieder 't
zijne te geven.
We ervaren dat van uur tot
uur aan den lijve.
Er mag bovendien geen foutje
femaakt worden of we hebben
e volgende dag een briefje bin
nen en de „boot is aan".
Een teken, dat iedere lezer
met z'n krant meeleeft, al doet-
le soms - Joo6t mag weten
waarom - van niet.
DE krant gaat van hand tot
hand. er is géén üd van
het gezin, dat er niet wat
voor zichzelf uit haalt
Pa de politiek en de sport, ma
de mode en Pietje zijn Panda
(waar Pa en Ma ook van genie
ten» en voor ae héle kleintjes
Piewiep en Pippie.
Iedereen zegt er 't zijne van.
Wanneer de krant eindelijk
tot rust is gekomen, is er weinig
meer over van het „schoon
gewassen" papier, dat als een
trouwe kameraad het huis kwam
binnen vallen.
Alleen de héél „netten" we
ten wat een krant toekomt, be
handelden haar met eerbied en
leggen haar na zorgvuldige le
zing zonder een enkele kreukel
terzijde.
Natuurlijk staan wy -
de makers van de krant -
er anders tegenover dan U:
de lezers.
Nu is 't moeilijk, om precies
aan te voelen, wat U graag leest
en U dat te brengen, maar ook
wat U niet graag leest, omdat 't
nu eenmaal gelezen móet wor
den, wilt U geen schuilevinkje
spelen en precies weten, wat er
op de vulkaan, die de wereld
tegenwoordig by uitstek is. aan
de hand is. Het is heus niet al
tijd even gemakkelijk om dat te
geven wat U niet aan staat en
tóch gedrukt wordt, omdat de
wereld en het leven nu eenmaal
zijn. zoals ze zijn en we de
waarheid niet mogen verdoeze
len.
De leugen is - in de aanvang
- dikwijls eenvoudiger dan de
waarheid, maar die zegeviert op
de duur altijd.
Wie onlangs Arthur Millers
„Al mijn zoons" voor de televisie
heeft gezien, kon dat opnieuw
eiw aren.
DAAROM houden wij ons in
onze berichtgeving dan ook
maar liever aan de „waar
heid. dan er doekjes om te win
den. hóe onprettig dat soms ook
is. En daarom is 't niet juist,
dat men nog altyd te dikwijls
hoort spreken van die „leugen
tjes" uit de krant, want geen
krant, die zichzelf respecteert,
zal er bewust toe bijdragen leu
gentjes te verspreiden.
Nu zult U nieuwsgierig zyn.
wat deze schone meisjes met dit
alles te maken hebben.
Ze ontpopten zich als goede
en charmante lezeressen van de
„krant" in Frankrijk, in casu
van „Le Monde". „L'Aurore",
„Paris Soir". ,.Le Figaro" en an
dere veel gelezen bladen: ze
maakten van het krantenpapier
een nuttig en dankbaar gebruik,
ze formeerden er allerliefste
blousjes volgens de nieuwste
mode van
Zie: dat is nu eens een aar
dige geste van deze lieve man
nequins!
Inplaats van de prod uk ten
van geest en inventie smadelijk
in de prullebak of ergens anders
te deponeren, sierden zij er zich
mee voor een attractievol dé
filé in een paleisje aan de
Champs-Ely sées. We zijn er
dankbaar voor. dat haar krant
tot haar beste vrienden - ze
hebben er natuurlijk veel méér!
- is gaan behoren.
En daarmee het „Le Journal
c'est un monsieur" (de krant is
een héér!) alle eer aandoen!
FANTASIO
vluchtte. Op deze foto was een oor van
Anastasia goed zichtbaar.
Deze zeer belangrijke foto werd. te
zamen met foto's van de vrouw, die be
weerde Anastasia te zijn. aan mijn ge
leerde vriend Mare Bischoff. hoofd van
het poli tiewetenschappel ijk instituut
aan de universiteit te Lausanne in
Zwitserland voorgelegd. Bisschoff ver
geleek de foto's en stelde met absolute
zekerheid vast. dat de oren niet gelijk
waren.
Tot zover het interessante verhaal
uit het boek van Söderman, die zich
ruim 340 bladzijden lang, een bijzonder
boeiend verteller toont. De verhalen
uit zijn politie-praktijk van dertig jaar
zijn zonder uitzondering de moeite van
het lezen meer dan waard, waardoor
men niet alleen een goede kijk krygt
op het werk van een politieman-van
formaat, zoals hij er een was, maar te
vens een blik kan werpen op zeer vele
facetten van de misdadigheid in het
menselijk leven.
GOEIE GRUTTEN
Het Voorlichtingsbureau voor de
voeding meldt
Wanneer U een .gezond" nagerecht
op tafel wilt brengen dat iets anders
dan het alledaagse is, denkt. U dan
ook eens aan boekweitegrutten. Zy
hebben een hoge voedingswaarde, be
vatten goede eiwitten en veel vita
mine B en zijn lekker bovendien. Voor
al de oudere huisvrouwen kunnen
daarover meepraten. In het noorden
van ons land worden deze grutten vaak
gebruikt voor karnemelkse pap of ge
bakken grutjes met stroop. Houdt U
niet van karnemelksepap, dan wilt U
zeker eens de proef nemen met onder
staande recepten.
En vergeet U intussen niet, dat ook
voor de oohtendpap van de kinderen
boekweitegrutten zeer goed zyn.
Recepten voor 4 personen:
Boekweitepap.
1 liter melk, 100 g grutten, ongeveer
4 eetlepels suiker, zout (dun stukje
citroenschil of een weinig kaneel».
De melk aan de kook brengen met
een weinig zout (en citroenschil of ka
neel). De grutten erin strooien en in
ongeveer 10 minuten zachtjes gaar
koken. (De citroenschil verwyderen en)
de pap op smaak afmaken met suiker.
Een zeer smakelijke «variatie verkrlj-
gen we door 100 a 150 g geweekte ge
droogde abrikozen of pruimen door de
pap te scheppen. Ook gestoofde peer
tjes smaken er uitstekend bij.
Chocoiadegrutten.
1 liter melk, 66 g (8 eetlepels) grut
ten, 46 g (9 eetlepels) cacao, onge
veer 100 g (10 eetlepels) suiker, zout.
De melk op een klein deel na aan de
kook brengen met een weinig zout. De
grutten erin strooien en in ongeveer
10 minuten zachtjes gaar koken. De
suiker en de cacaopoeder dooreen
mengen en de rest van de melk toe
voegen. Het mengseltje door de pan
roeren en even meeverwarmen. De
grutten laten afkoelen. De vla in een
schaal overdoen en desgewenst garne
ren met koekjes of schuimpjes.
Beeeesapvla.
3 dl (2 kopjes) bessesap, ongeveer 4,5
dl (3 kopjes) water, 75 g. (9 eetepels
grutten, ongeveer 80 g (8 eetlepels)
suiker (een dun stukje citroenschil).
Het bessesap met het. water (en de
citroenschil) aan de kook brengen. De
grutten en de suiker erin strooien en
in ongeveer 10 minuten zachtjes gaar
koken.
De vla laten afkoelen. (De citroen
schil verwijderen). De vla enkele mi
nuten flink kloppen met èen garde tot
zy lioht van kleur en schuimig «is. De
vla in een schaal overdoen. Desge
wenst biscuits erby geven.
Om U de veelzijdigheid van boek
weitegrutten te tonen geven wij nog
een recept voor hartige gruttenkoekjes.
U kunt. ze geven zij de warme maaltyd
of by de boterham.
Kaaskoekjes.
2,5 dl (byna 2 kopjes) melk, 60 g (7
eetlepels) grutten, zout, een kleine
ui, 100 g geraspte oude kaas, aroma,
boter of margarine, bloem.
De melk aan de kook brengen met
een weinig zout. De grutten erin
strooien en in ongeveer 10 minuten
zachtjes gaar koken. De ui schoon
maken, snipperen en in boter of mar
garine gaar maar niet bruin bakken.
Ui en geraspte kaas (en desgewenst
aroma door de grutten mengen. De
massa uitstryken op een met water
omgespoelde platte schaal of op twee
platte borden, en laten afkoelen. Kort
voor het gebruik gelyke stukken ervan
snijden. Deze door bloem wentelen en
in hete boter of margarine aan weers
zijden lichtbruin bakken.
VARIA
De politie heeft de 35-jarige Angelo
Baroffio aangehouden op de be
schuldiging dat hij de loterij-zwak
heid van dé Italianen heeft uitgebuit.
Baroffio schreef honderden perso
nen over heel Italië brieven waarin
stond dat zij in een loterij 100.000
lire hadden gewonnen en hem 4500
lire moesten sturen „ter dekking van
de onkosten". Tientallen trapten er
Een Deen in Rudkoebing had met een
vriend om 20 kronen (ongeveer
f. 11.50) gewed, dat hij in een put
durfde springen en er dan zonder
hulp weer uit zou komen. Hij pres
teerde het, kreeg de 20 kronen en
had toen precies de helft van de
boete van 40 kronen die de politie
hem oplegde omdat hij op onnodige
manier zyn leven in de waagschaal
gesteld had.
Twee Zuidafri-
kaanse dames, ae 74 jaar oude Ade-
lame Young en de 47-jarige Mar
garet Croft, zullen in twee jaar tyds
f. 120.000 moeten verreizen. Dit
buitenkansje hebben zij te danken
aan een 73 jaar oude vriend, Fran
cis Melville, die onlangs stierf en
aan de dames zijn geld overliet
onder de voorwaarde, dat zij het tot
de laatste cent zouden besteden om
de wereld te bekijken, zoals hij dat
zelf had gedaan in zijn jeugd.
Anders moest het geld geschonken
worden aan de nationalistische
party.
Gemakkelijk herkenningsmiddel
Nog altijd houdt men zich in West-Duitsland bezig met
de kwestie-Anastasia: de vraag namelijk of mevr. Anna
Anderson uit Unterlengenhardt in het Zwarte Woud
werkelijk de dochter van Tsaar Nicolaas van Rusland is
en dus recht zou hebben op de titel Anastasia Nikola-
jewna. Op 31 maart a.s. zal het hof van Hamburg zich
met deze zaak bezighouden. In de Westduitse week- en
maandbladen is uitvoerig over deze affaire geschreven en
pro en contra zijn tegen elkaar afgewogen. Het Ham-
burgse gerechtshof zal twee getuigen horen: mevr. Tat-
jana Melnik-Botkin, dochter van de lijfarts van de Tsaar
en Felix Dassel, oud-kapitein van de tsaristische cavalerie
Op 19 dec. j.l. behandelde het hof een klacht van mevr.
Anderson tegen hertogin Barbara van Mecklenburg, die,
als een der naaste nog in leven zijnde bloedverwanten een
bedrag van tweeduizend mark uit de erfenis van de Tsaar
ontving. Mevr. Anderson stelde, dat dit geld haar toe
kwam, waarop de rechter haar uitnodigde te bewijzen, dat
zij groothertogin Anastasia was.
