Indianen verjoegen Ku Klux Klan
Geheimzinnige berg op de Zuidpool
Zeer bijzonder Indianensoort
Alle twaalfhonderd duifjes van
Parijs moeten verdwijnen
Slechts door tien mensen gezien
HENRIETTE DAVIDS VIERDE
ZEVENTIGSTE VERJAARDAG
osephine Baker heeft weer geld
Blijven V.S. toeli neutraal
Jaargang
Vrijdag 14 februari 1958
Vierde blad no. 29367
Geen liefde tussen rood en blank!
(Van onze correspondent te
Washington)
let klinkt als een verhaal van een
|u> of langer geleden, maar het
k werkelijk in het jaar 1958, dat
k groep Indianen uit North Caro-
c een invasie heeft afgeslagen
i blanken. Misschien zullen die
nken er 'n zekere troost in vinden,
zij op de vlucht werden gedreven
r een heel speciale Indianen-
rt
langer dan een eeuw woont er een
bijzondere Indianenstam in het
en van de staat North Carolina. Hun
tal bedraagt thans dertigduizend en
ilaats Pembroke is het centrum. Dat
je ziet er weinig Indiaans uit: men
er cola drinken en ijsjes eten en
kan er evengoed stoppen om ben-
te laden als overal elders in Ame-
r. Zelfs de mensen in het stadje of
jeine boeren uit de omtrek zien er,
een niet-specialist op rassengebied,
gewoon uit. Maar de bevolking van
streek is zich er zeer van bewust iets
cinders te zijn: anders dan de an-
Grote rol
et begrip „ras" speelt een grote rol
iet zuid-oosten van Amerika en toen
ich een liefde scheen te ontwikkelen
en een lid van die Indianen-gemeen-
p en een blanke uit de omtrek,
ten de blanken gealarmeerd. De Ku
i Klan, een organisatie van blanke
naniakken, besloot die Indianen een
rschuwing te geven: geen liefde tus-
Indianen en blanken! Wanneer de
Klux Klan waarschuwt, pleegt zij een
neer brandende kruisen neer te zet-
in de buurt van hen, die een aan-
ling krijgen.
et dat doel verzamelden zich op een
id een aantal Ku Klux Klanners in
murt van Pembroke. Doch de India-
waren van hun plan op de hoogte
toen de KKK-bijeenkomst zou be
ien, schoten de Indianen van alle
ten met vuurwapens in de lucht. De
raakte in paniek en koos het ha-
id
zonken. De kolonisten, die zich in 1587
op het eiland Roanoke hadden gevestigd,
zouden volgens de theorie van Pem
broke later het binnenland zijn in
getrokken en daar huwelijken hebben
aangegaan met Indianen. Engels bleef
de voertaal en het merkwaardig is. dat
het Engels, dat vele simpele lieden in de
buurt van Pembroke spreken, heel oud
aandoet. Men zegt er „housen" voor
„house", „lovend" voor „loving", kortom
een beetje Chauceriaansl
Blanke buren van deze Indianengroep
beweren, dat er vry veel negerbloed in
de Pembrokers te vinden is. Zulk een
bewering maakte deze overigens zeer
vreedzame „Indianen" heel kwaad Zij
zijn al evenzeer vervuld van ras-voor
oordeel als vele anderen in het zuiden
en zij zijn er zelfs in geslaagd speciale
scholen toegewezen te krijgen, verboden
voor blanken en negers!
aar nu iets over het bijzondere van
Indianen. Zij zelf beweren af te
ïmen van de nakomelingen van de
te Engelse kolonisten, die spoorloos
Iwenen zijn, maar die zich volgens
amateur-historici van Pembroke
Indianen hebben vermengd,
u is inderdaad de eerste Engelse ne-
retting nog ouder dan die van
lestown volkomen in het niet ver-
Voorlopig geen tweede
tunnel te Velsen
en W. van Amsterdam hebben de
oer van Koophandel en Fabrieken
iar op een brief geantwoord, dat dit
sge eveneens bijzondere belangstel-
koestert voor het vraagstuk van de
ernstige oeververbindingen van het
rdzeekanaal in het gebied van de
oond. Om tactische redenen, die ver
houden met de problemen der
tige oeververbindingen, meent het
?e thans niet op een tweede tunnel
Pelsen te moeten aandringen bij de
rvoor in aanmerking komende over-
Mnstanties.
NIEUWE ZUIDSLAVISCHE
AMBASSADEUR
Staatsblad 64 is gepubliceerd het
van 31 januari 1958, waarby is be
id, dat het maximum bedrag dat per
sstudiebeurs kan worden toege-
1, is vastgesteld op f. 2.400.
Het bijzondere
Reiniging van monumenten te kostbaar,
maar diertjes behouden toch het leven
Van onze Parijse correspondent)
Na de katten, wier leven en bewegingsvrijheid enkele jaren terug nog
maar ternauwernood gered kon worden dankzij een comité van illustere
poezenvrienden met madame Colette en Jean Cocteau voorop, zijn het nu
de duiven, die uit Parijs zullen moeten verdwijnen. En mèt die twaalf
honderd duiven, die Parijs rijk moet zijn, verdwijnt dan ook wéér een
stukje poëzie en romantiek. Want het ivas dan toch altijd maar een lief
gezicht, zo'n zwerm vogels bij de Notre Dame of het Pantheon, die rond
bejaarde dametjes op vouwstoeltjes fladderden om uit heur uitgedroogde
handen de stukjes brood weg te komen pikken. Het tafereel zullen we
spoedig voor het laatst hebben gezien. Het mag niet meer van het stads
bestuur en van monsieur le prefect
worden gevangen, waarna ze, zonder
leed, naar de uitgestrekte bossen van Les
Landes mogen reizen om daar him vrij
heid in Gods eigen natuur te hervinden.
Ze gaan er zo misschien nog niet eens
op achteruit, tenzij hun verknochtheid
aan die oude lieve dametjes in Parijs op
hun laatste levensdagen zou blijven
drukken.
Maar op hun hoede moeten ze
voorlopig toch nog wel blijven. Die
duiven schijnen namelijk aan nie
mand toe te behoren en daarom
kunnen ze ook geen aanspraak ma
ken op enige bescherming. Ze zijn in
alle opzichten vogelvrij. Geen smeris
zal dus een clochard of zelfs een an
der heer kunren verbieden zo'n
duifje, dat onschuldig ivat brood
kruimels uit de hand komt pikken,
in de hand te houden om hem
vervolgens het glinsterend halsje om
te draaien. En in bepaalde kringen,
vooral aan de oevers van de Seine,
waar de heren clochards plegen te
bivakkeren, wordt vooral de laatstej
weken dan ook steeds meer duiven-
gebraad genoten!
En niet alleen daar. Een deftig res
taurant, dat op vier sterretjes aan
spraak mag maken en gelegen is naast
de Notre Dame. met uitzicht op de duif
jes. heeft het gastronomisch cynisme
zelfs zo ver gedreven van de stadsdui
ven a la dit of dat" een der attracties
van zijn menu's te maken! En zo
blijft het voor de Parijse duifjes,
vooral in deze buurt dus nog altijd
angstvallig uitkijken en dubbel oppassen
geblazen, alvorens zij hun reis naar Les
Landes zullen ondernemen.
Eervol ontslag prof. Milatz
als directeur R.C.N.
Het bestuur van de Stichting Reactor
Centrum Nederland heeft het dienstver
band van de directeur van deze stich
ting prof. dr. J. M. W. Milatz niet ver
lengd en hem dienovereenkomstig eer
vol ontslag verleend onder dankbetui
ging voor de aan de stichting bewezen
diensten. Het curatorium van de stich
ting heeft dit besluit in zijn vergadering
van 13 februari goedgekeurd.
Moeder van varensgezel in
vrijheid gesteld
(Van onze Haagse redactie)
Op last van de officier van Justitie bij
de rechtbank te Den Haag is gisteren
de moeder van de varensgezel, nadat zij
was voorgeleid door de Haagse politie,
op vrije voeten gesteld.
Zoals men weet, heeft deze te Den
Haag zaterdagavond j.l. in een perceel
aan de Weimarstraat, waar een boek
winkel gevestigd is. zijn stiefvader ge
dood.
Het op vrije voeten stellen van de
moeder, betekent echter geenszins, dat
eventueel tegen haar geen vervolging zal
worden ingesteld.
Het onderzoek in deze zaak duurt nog
voort, maar er waren geen termen meer
aanwezig, om de vrouw nog langer in
voorlopige hechtenis te houden.
De periode van voorlopige hechtenis
van de varensgezel is verlengd.
Te Santa Cruz op het eiland
Aruba heeft Prinses Beatrix een
r.-k. huishoudschool geopend. De
Prinses knipt het traditionele lint
door.
Dierenbescherming kwam
krachtig in actie
Die duifjes hebben, dat zult ge erken
nen moeten, namelijk ook hun scha
duwkanten of beter nog hun onderkan
ten. waaruit de glibberige pasteitjes ont
snappen die niet altijd op de geschik-
ste plaatsen terechtkomen. Parijs heeft
op de kleintjes te letten en de prefec
tuur zou hebben uitgerekend dat de hoge
uitgaven voor de reiniging der maagden
van het Luxembourg, van maarschalk
Foch met het blote hoofd voor het Tro-
cadero. van de overwinningsleeuw bij
Denfert en van de ettelijke dichters en
andere grote mannen uit Frankrijks rijk
verleden, die voor het nageslacht in
steen of brons vereeuwigd blijven, in
deze trieste dagen van bestedingsbeper
king en bezuinigingen toch eigenlijk
niet meer te verantwoorden zijn. En bij
die hoge kosten gaan de duifjes nu een
maal niet gans en al vrij uit. Een ande
re rekenmeester met veel vrije tijd heeft
zelfs becijferd, dat maarschalk Foch, die
sinds zijn ontstaan op deze plaats dan
ook ingrijpend van tint veranderd is. in
de loop zijner laatste jaren met
2.078.346.843 bewijsjes van nonchalance
en verbondenheid door die duiven over
stelpt werd. Daar moest dus wel een
einde aan komen. En de prefect, die een
doortastend man is, die niet door teer
hartigheden wordt gekweld, verordon
neerde: een onmiddelijk einde. En te
vens een niet te begrotelijk einde voor
de - schaarse - penningen van de stad.
Zijn diensten zouden daarom de zinde
lijke stad Parijs van die lieve, doch iet
wat slordige duifjes met wat arsenicum
billijk en snel verlossen kunnen.
Het valt nogal mee
Laat, gij lezeres en lezer, die het hart
wèl op de rechte plaats draagt. Uw tra
nen toch nog niet al te vlot hun vrije
loop. Het zal. gelukkig, zó ver niet ko
men. Want de actieve dierenbescher
ming is op het juiste moment tussen de
duifjes en de prefect gesprongen. Met
protesten, ingezonden brieven, enquêtes
en verzoekschriften is bereikt, dat het
stadsbestuur de hand over het koele hart
en zelfs over de beurs heeft moeten
strijken. En zo zullen die twaalfhonderd
duiven nu eerst omzichtig in netten
Allantische Oceaan afrÜ^
Eerst in 1947 en 1957 werd er wat
meer over deze ontdekking bekend.
Maar nog steeds weet niemand of dit
nu de op twee na hoogste vulkaan ter
wereld is en of het een nog werkende
vulkaan is- De onherbergzaamheid
van het gebied, waarin deze berg ligt,
maakt het vrijwel onmogelijk om de
berg over land te bereiken. De geschie
denis van de wereld begon in 1947 en
sindsdien is hij nog maar door tien
mensen waargenomen.
Het was in 1947, dat kapitein W.
Hawkes en commandant C. Shirley,
leden van een Amerikaanse expeditie,
horizon verschynen. Hoe dichter zy de
berg naderden, hoe hoger deze uit de
witte vlakte scheen op te ryzen. De berg
moest hun aandacht wel trekken, vanaf
de hoogte, waarop zU vlogen, en de hoek,
waaruit zy hun nieuwe ontdekking na
derden, kwam het hun voor alsof een
andere Mount Everest uit de aarde op
rees.
Kaapsh
M
Een hoogoven bedekt met ijs?
Door de tochten van de Nieuwzeélander Sir Edmund Hillary en de En
gelse poolvorser dr. Vivian Fuchs staat het Zuidpoolgebied dezer dagen in
het middelpunt der belangstelling. De aandacht van de wereld is gericht
op dit continent, dat groter is dan Europa en men verdiept zich in de
raadselachtigheid van de onafzienbare witte woestijnen. Voor de weten
schapsmensen zijn de talrijke raadselen, die het Zuidpoolgebied nog her
bergt, evenzovele uitdagingenEen van die mysteries is de geheimzinnigste
berg van het zuidelijk halfrond. Diep in de onbekende gebieden van An
tarctica is een enorme berg ontdekt. En met deze ontdekking rezen vele
vragen. Is het een berg of een vulkaan? Hoe is de ligging precies? Is het
een van de hoogste bergen ter wereld?
Vrijwel onmogelijk
te bereiken
Rookpluim
Ruwe metingen gaven aan. dat de
berg een hoogte bereikte, die lag tussen
sen de 4500 en 5500 meter. Het vreemde
verschynsel zagen zy, toen zy heel dicht
waren genaderd- Uit de top van de berg
kwam een rookpluim alsof men hier met
een vulkaan te doen had. Deze rook
pluim dreef horizontaal van de top weg,
waarby de lengte op anderhalve kilo
van Little America opstegen met twee 1 meter Jver? Mfn kon echter
rrppn 7pU prnpin Irrnpror» r*t mon Vpio*- n\\
DS-3 vliegtuigen voor het maken van
een verkenningsvlucht. Een paar uur na
de start zagen zy een bergtop aan de
Loop naar de honderd
Enorme drukte bij hartelijke huldiging
De Zweden ivisten niet precies hoe zij
over de actrice-moeder moesten oordelen
(Van onze correspondent te
Stockholm)
osephine Baker heeft weer geld
ir haar negen „regenboog"-kinde-
Ze is namelijk een maand lang
Stockholm geweest en heeft twee
per avond honderden mensen
uur lang bezig gehouden. Dat
It haar vierduizend gulden per
md. opgebracht al moet het
ir een stuk van haar leven héb-
gekost. De Zweedse pers, die an-
s over alles weet mee te praten,
dit keer eigenlijk niet goed, hoe
tegenóver Josephine moet
an. Zeker, als actrice is ze nog
ids gevierd. En vooral haar exoti-
e nummers zijn voor de blonde
tedse mannen ongekende erva-
Sen. Van die vrouw gaat juist iets
dat de Zweedse schoonheden
toen. En toch kreeg Josephine
die publiciteit, waar zij waar-
ijnlijk op had gerekend. Oorzaak:
geadopteerde kinderen. De
tden huldigen het een- of twee-
ideren. Is dat wel juist? vroegen
itueerde kringen treft men een
'ter aantal aan: drie of maximaal
Josephine heeft echter negen
deren. Is dat wel juist? vroegen
I de Zweden af. Kan dat goed
i? Zijn de kinderen niet eerder
tucht als een soort reclame voor
gevierde ster?
^gelijkertijd kwam de medede-
dat zij zich van haar echtge-
of wil laten scheiden, terwijl toch
kinderen, op één uitzondering
de naam van haar man dragen.
fc over haar kindertehuis kwamen
'■t al te gunstige berichten. Zij
tvangt er graag bezoek uit alle
ien van de wereld en toont de kin-
ren dan als een museumbezit. De
deren, zo iverd gemompeld, zijn
tr haar een soort stimulans, een
koticum, waar de zo aanbeden
behoefte aan heeft.
II deze geruchten zijn voor ons
leiding geweest om een gesprek
haar te voeren. Na de eerste
haar kleedkamer opzoeken. En om-
I dat onze echtgenote waarschijnlijk
bij intuïtie nog beter over een ac
trice-moeder kan oordelen, verzoch
ten wij haar mee te gaan. Toen ech
ter het ogenblik ivas gekomen en wij
tussen al die op haar gelaat geplakte
sterren naar haar ogen zochten,
konden wij nauwelijks een gesprek
voeren. Een uur lang had zij gevoch
ten om het publiek in ademloze be
wondering te houden. En nu had zij
een kwartier achter de rug, waarin
zij haar aanbidders, die gedeeltelijk
in niet meer nuchtere toestand ver
keerden, met autogrammen en
handjesgeven tevreden hgd gesteld.
Bovendièn kon ze nauwelijks spre
ken, zo verkouden was ze. ..I'm ill
I'm very ill", zei ze ons, dankbaar
voor die enkele seconden rust, die
wij haar van harte gunden. Maar
naast haar stond al iemand, die
haar er aan herinnerde dat zij over
45 minuten weer op het toneel moest
staan.
Pas lang na het middernachtelijk
uur beëindigde zij haar optreden,
maar uitslape?i kon zij in de kleine
woning, die zij in Stockholm had
gehuurd, niet. 's Ochtends eisten de
kinderen namelijk al haar aandacht
op.
Is het een wonder, dat zij nerveus
werd? Toen zij onlangs Stockholm
verliet en hoorde, dat het vliegtuig
wegens mist niet meteen kon ver
trekken, nam zij resoluut een taxi,
duwde haar regenboogkinderen erin
en zei: „Kopenhagen"ivaar zij des
avonds zou moeten optreden. Een
half uur later was het vliegtuig ech
ter al in de lucht, terwijl de actrice
slechts 20 van de 650 km. lange
tocht, die zij overigens in geen ge
val binnen de haar nog resterende
uren had kunnen maken, achter de
rug had.
„Een gemiddelde van 60 haalt die
auto ivel", dacht de actrice, die op
tijd ivilde komen en niet moeder ge
noeg was, om aan de belangen van
torstelling mochten wij haar inhaar kleurrijke kinderen te denken.
Mevrouw Henriette Davids is gis
teren zeventig jaar geworden. Ze
heeft het geweten, want heel Am
sterdam wist het en aan de rij van
bekende hoofdstedelingen, die de
beroemde jarige kwamen felicite
ren, kwam schier geen einde: Rosa
Spier, Sylvain Pooiis, Johan Kaart,
Wiesje BouwmeesterBert van Don
gen, Frans Muriloff, Meyer Hamel,
Theo van der Lugt Melsert, Frans
van Schaik, Bernard Drukker, Frits
Schiller en nog vele anderen.
Er werden ook heel wat vriendelyke
woorden gezegd en cadeaus overhandigd.
Onder de rij van spreker was ook de 82-
jarige Rika Hopper. Op haar eigen vlot
te. charmante en welsprekende manier
wenste zij de jarige geluk. „Oh ja, ik
moet je ook nog even de gelukwensen
overbrengen van dje vier agenten, die
mij hier voor Carré uit de wagen heb
ben geholpen".
En meteen steelse blik op de twee le
den van het huldigingscomité. Max Tail
leur en Max van Duren, die naast de
jarige zaten: „Wat zit je hier tussen
twee aardige jongens. Ben je verloofd?
Ik wens je dan geluk met je verloofde",
zo besloot Rika Hopper, terwyl zy me
vrouw Davids stevig de hand drukte.
Meteen stond Max Tailleur op, maakte
een diepe buiging en zei „Ik dank U
wel"
Geen afscheid
Max Tailleur had trouwens nog meer
te zeggen. Hij moest getuigenis afleg
gen van zijn bewondering voor de jarige
kunstenares: „Uw liedjes worden gezon
gen by kaviaar en zuurkool". En hij was
er van overtuigd: „U kunt nooit afscheid
nemen van het toneel, want Uw hart en
ziel staan nog steeds op de planken, old
soldiers never die (oude soldaten ster
ven nooit)"
De moppentapper Tailleur zal ook wel
de geestelijke vader geweest zyn van de
originele heilwens „Loop naar de hon
derd". die op het lint stond van een
boeket bloemen, dat het huldigingsco
mité - Hans Broekman. Max Tailleur.
Max van Duren en Karei Wunnink -
voor de zeventigjarige had klaargelegd,
toen zij werd binnengeleid. Een geestige
woordspeling op een van de bekendste
revues van „Heintje": „Loop naar de
duivel".
Karei Wunnink was de spreekbuis van
Nar" zorgde voor eenc.kohtTcmfwycmc
talrijke vrienden, die een televisietoestel
aanboden. De artiestensociëteit „De
onder. Pim Tholen moest die offreren
en de tweede toneelmeester van Carré.
Henk van Driesten. liet namens het
Carré-personeel een antenne op het dak
zetten.
Hij gaf haar een kus met de woorden:
„Namens ons allen geef ik U een zoen.
maar dat is van allemaal, hoor!"
Wat een drukte
De declamatrice Julia de Gruyter fe
liciteerde mevr. Davids in sappig
Vlaams, twee huisvrouwen uit Katten
burg boden bloemen aan als dank voor
het. initiatief dat de jarige ontplooid
heeft om de kinderen van de Amster
damse eilanden 's zomers naar buiten te
laten gaan. en mr. P. J. Mijksenaar liet
de jarige door middel van zijn dochter
(een van de zeven engeltjes uit het ca
baret van Wim Kan) een boeket bloe
men aanbieden, nadat hij verteld had
hoe mevrouw Davids herhaaldelijk zijn
hulp had ingeroepen als zij haar pas
poort was kwijtgeraakt.
Nadien stroomde een urenlange ry
van mensen langs de jarige. Het werd
in de naar verhouding kleine foyer zo
vol. dat een van de late aankomers ver
zuchtte: „Wat een drukte. Ik zal maar
wachten tot ze 75 is"
geen zekerheid krygen of men hier nu
met rook te doen had of met wegwaai
ende sneeuw. Op de hellingen van de
berg ontdekte men echter donkere vlek
ken. die mogelyk vulkanische as konden
zyn.
Uiteraard gaven de vliegers hun
ontdekkingen door aan het hoofd
kwartier van de Navy Jump Expedi
tion, maar een verder onderzoek naar
de berg in een volkomen onbekend en
onbegaanbaar gebied werd niet toe
gestaan. Het doel van de onderneming
lag nu eenmaal niet In het onderzoek
naar bergen. De gedane waarnemin
gen werden genoteerd en opgeborgen
in stoffige laden.
■er op zoek
Stille
Oceaan K r - Indische
Oceaan
Maar inmiddels heeft het Internatio
naal Geofysische Jaar een aanvang ge
nomen. Hierin neemt het onderzoek naar
de Zuidpool een grote plaats in. Tot de
voorbereidingen voor dit Geofysische
Jaar behoorde onder meer ook het uit
stippelen van een route voor tractoren
van Little America naar Byrd Station,
een afstand van ongeveer 1400 kilome
ter. Met. het in kaart brengen en het
onderzoek van deze route werd kapitein
W- Hawkes belast, dezelfde die in 1947 de
geheimzinnige berg had gezien. Hy
kreeg nu de beschikking over een vlieg
tuig van het type Neptune In begin van
het vorig jaar volvoerde Hawkes de op
dracht en by Byrd Station aangekomen,
waar zyn karteringswerkzaamheden ten
einde waren, draaide hy zyn toestel in
noordeiyke richting en ging weer op
zoek naar die onbekende berg van tien
jaren terug.
Slecht zicht
Wederom kreeg hy de berg of de vul
kaan in zicht, maar ditmaal waren de
Ondanks de verklaringen van Dulles
Functionarissen van het Ameri
kaanse Departement van Buitenland
se Zaken zijn thans druk bezig de
scherpe kantjes van de kritiek van
minister Dulles op de Indonesische
regering wat af te slijpen.
De opmerkingen van Dulles zyn uit
gelegd als een direct vermaan aan de
regering Soekarno, welker „geleide
democratie" communistische steun
geaccepteerd heeft.
Men beweert nu dat Dulles alleen
maar een opsomming heeft gegeven van
ontwikkelingen in Indonesië en dat hij
geen intentie heeft gehad de regering
Soekarno in discrediet te brengen Men
geeft echter toe dat de opmerkingen
van de minister een „ongelukkige uit
werking" gehad ïyken te hebben in
Indonesië en elders.
Soekarno verspeelde
sympathie
Het is bekend dat Dulles, zoals ook
met sommige andere Amerikaanse
autoriteiten het geval is, van mening
Is dat Soekarno dc Amerikanen in
de steek heeft gelaten door zyn be
reidheid. te trachten met de groeiende
communistische beweging In Indone
sië samen te werken.
Toen Soekarno uit de V.S. vertrok,
na een triomfanteiyk bezoek in 1956.
hadden deze autoriteiten het gevoel
dat zij op hem konden rekenen als
een stabiliserende invloed in Azië, on
danks zijn onwil om toe te treden tot
enige onder Westerse auspiciën staan
de militaire alliantie.
Het verluidt dat de assistent-minister
van buitenlandse zaken Walter Robert
son. die stevig aan de zyde der Indo
nesiërs heeft gestaan in hun geschillen
met de Nederlanders, thans ook van
gevoelens is dat Soekamo zyn vrienden
in Washington in de steek heeft gela
ten.
Hoewel sommige leden van de Euro
pese afdeling van het State Depart
ment met klem een andere koers be
pleit hebben. Is Robertson er in ge
slaagd de V.S. tè houden op die van
„strikte neutraliteit" ln het Indone-
sisch-Nederlandse geschil. Autori\'-
ten verklaren dat ondanks Dulles' op
merkingen van dinsdag, het niet in de
bedoeling ligt van deze politiek af te
stappen.
weergoden hem niet zo gunstig gezind.
De top van de berg was geheel in wol
ken gehuld. Hy vloog rond de berg en
de gehele bemanning van zyn toestel
zocht naar sporen van vulkanische as
op de hellingen. Vergeefs echter. Het
zicht was te slecht, er was van de berg
bitter weinig te zien. Het mysterie van
de werkende vulkaan aan de Zuidpool
bleef bestaan.
Aangezien Hawkes uitsluitend de
opdracht had het gebied van de route
te onderzoeken en in kaart te bren
gen, kon hij zich niet veroorloven uit
voerige waarnemingen te doen of nog
eens terug te keren. Vliegen rond een
berg, zelfs al is het een vulkaan, heeft
voor een expeditie, die belangryker
dingen aan de Zuidpool te doen heeft,
nu eenmaal weinig zin. Misschien zal
een toekomstige expeditie nog eens
antwoord kunnen geven op de véle
vragen, die thans nog die grote berg
omhullen.
Soekarno verklaart:
Ideaal sociaal stelsel
Soekarno heeft vanmorgen in Tokio
verklaard: „Indonesië wil niet onder
het kolonialisme of imperialisme leven,
doch wil een ideaal sociaal stelsel in
voeren. van rechtvaardigheid en ge
lijkheid".
De president herinnerde er aan, dat
hy morgen naar Indonesië zal terug
keren, eerder dan oorspronkelijk zyn
plan was.
Tot slot drukte hy de hoop uit, dat
de samenwerking tussen Japan en In
donesië, „die met de dag inniger
wordt", zal mogen bijdragen tot de
internationale ontspanning.
In Djakarta heeft de plaatsvervan
gend voorzitter van het Parlement van
daag medegedeeld, dat de speciale par
lementaire „Commissie van negen", die
die tot taak heeft een verzoening tot
stand te brengen tussen Soekarno en
Hatta, haar arbeid zal bespoedigen.
Intussen heeft de jeugdorganisatie van
de Masjoemi in Djakarta vandaag een
verklaring uitgegeven, waarin zy zich
van het ultimatum van Hoessein dis-
tancieert In de verklaring wordt gezegd,
dat alhoewel de organisatie met de
provinciale beweging sympathiseert, zy
het ultimatum toch niet kan goed
keuren.
De anti-communistische Liga in Dja
karta heeft vandaag gewaarschuwd tegen
bloedvergieten in de huidige binnen
landse crisis. In een door deze Liga uit
gegeven verklaring wordt gezegd, dat
Soekarno en Hatta de sleutels in han
den hebben voor het oplossen van de
huidige problemen. Voorts waarschuwde
de Liga regering en volk om op hun
hoede te zyn tegen „elke poging van de
communisten om gebruik te maken van
het tegenwoordige confllet tussen cen
trale regering en de Buitengewesten".
Soemoeal over de nieuwe
regering
Luitenant-kolonel Ventje Soemoeal
heeft nog %-erklaard. dat er morgen
een „vrye Indonesische republiek"
wordt uitgeroepen, indien het ultima
tum der „jonge kolonels" verworpen
wordt.
Boekit-Tingi wordt de hoofdstad
van deze republiek. De communis
te he partij zal dan bulten de wet
worden gesteld.
SCHEVENINGERS OFFERDEN
f.3251 voor KNZHRM
(Van onze Haagse redactie)
Een delegatie van zes Scheveningere
heeft vanmorgen op het hoofdkantoor
van de Noord-Zuid-Hollandse Redd;ng-
maatschappy te Amsterdam de Inhoud
van de 80 busjes geteld, welke door de
bemanningen van de betrokken loggers
en andere sohepen over het teeltjaar
1957 was bijeengebracht. De opbrengst
was bevredigend: f 3251 kon aan de kas
van de Reddir»"- worden
toegevoegd.
