9?
W! Sur?
M balm
ONS MENU
Een Zoeklicht
De verjaarsfeesten van de muizen
Wel te rusten"
ZATERDAG 1 FEBRUARI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
IN MODES NIEUWSTE VINDINGEN
VA A' DE IVEEK
OP DE BOEKENMARKT
Moderne liumaiiiteitsstudicii
Verhaal voor de kleintjes
DIE bijna doodgekust werd
Parijs, januari '58
Ook nachtgoed en lingerie, die meest intieme stukken van de uitzet,
welke niet in het openbaar verschijnen, ontkomen niet aan de grillen
van de mode, onttrekken zich niet aan de veranderingen, welke die
mode eeuwig jong houden. En zo is er ook op het gebied van de
nachtkleding telkens weer iets nieuws onder de maan. Dit seizoen
zijn er in de modieuze nachtkleding heel wat details van de daagse
mode te onderkennen. De tuniek als pyjamajasje of peignoir, het
zakmodel als nachthemd, het heel korte en amper getailleerde
pyjamajasje, dat wat snit betreft aan de moderne tailleurjasjes doet
denken, biesjes van contrasterende kleur, borstzakjes, die op de maag
staan en heupzakjes, die zich in de taille nestelen, hebben met nog
vele andere modieuze details hun weg van de dag- naar de nacht
mode gevonden.
Ge hebt misschien juist een lap po-
peline, tobralco, flanel of wasbare
halfwol liggen en voordat de huis
naaister komt om er een nachthemd,
een pyjama of een peignoir uit te to
veren", bent ge naarstig op zoek naar
een modelletje dat van deze tijd zal
zijn en niet uit de dertiger jaren stamt.
In dat geval bevalt u misschien de
oranjerode tuniekpyjama (figuur
1), waarvan het rechte jasje vrij lang is
en voorzien is van een zijsluiting van
stofovertrokken knopen en koordlus-
sen. Het model is langs de hals, langs
de overslag, de driekwart mouwen en
de zevenachtste broekspijpen met een
witte bies gegarneerd. Ook de kno
pen zijn wit.
Misschien hebt ge meer behoefte aan
een peignoir dan aan een pyjama, en
in dat geval stellen we u een modern
tuniekmodel voor (figuur 2). Het mo
del kan worden gemaakt van gebloem.
de tobralco of andere stevige katoen,
terwijl ook de gebloemde of effen fla
nel of wol er voor in aanmerking komt.
Voorts kan ook met ripsfluweel een
goed effect worden verkregen. Het model
heeft lange zijsplitten, verticaal ge
plaatste steekzakken, zevenachtste
rechte mouwen met een kleine zijsplit
Wanneer men 's winters toch aan de nodige vitamines en voedingszouten
in het dagelijks menu wil komen, is het helemaal niet nodig z'n toevlucht te
nemen tot de fijne groente- en fruitsoorten. Ook de heel gewone, goedkope
wintergroenten, als b.v. de verschillende koolsoorten en vooral zuurkool
zijn, mits goed toebereid, rijk aan de zo nodige beschermende stoffen. De
groenten moeten dan wel zo kort mogelijk worden gekookt of nog liever met
wat boter gaar gesmoord. Wanneer daarnaast ter afwisseling groente en fruit
in rauwe vorm gegeven wordt, behoeft er geen gevaar voor vitamine-tekorten
te bestaan.
sla bohémienne, varkensfricandeau, Brussels lof, aard
appelen bessesappudding met slagroom,
knolraap, gebakken aardappelen, gehakt, warme brood
pudding.
gestoofde uien in eiersaus, rijst, gort met rozijnen.
Irish stew, rijstkoekjes (bonen in de week zetten),
snijbonen met witte bonen, rookworst bruine boter, aard
appelen.
witte bonensoep, gebakken vis, worteltjes, aardappelpuree,
botersaus.
zuurkoolstamppot met krabbetjes, fruit.
A. Romein-Verschoor. „Spelen met
de tjjd". Em. Querido. Amsterdam
1957.
Op het gebied van de letterkunde
zijn de essayisten in Nederland tegen
woordig dun gezaa:'' Men vindt zo nu
en dan een goede beschouwing over
een auteur of over een boek, maar een
waarachtig essay waarin een levend
verband gelegd wordt tussen het geko
zen onderwerp en de gedachtengang
van de schrijver, een staal van heden
daags denken dus, treft men zelden
aan. Dat is heel jammer, want dat
levende verband is nu juist waar het
op aankomt. Dat toch is het resultaat
van de creativiteit van de essayist en
tevens dat waarmee hij bewijst een
essayist te zij^i. Want iemand kan een
grote kennis van wetenschap of letter
kunde of van allebei hebben en deze
kennis moge, gedemonstreerd, grote
eerbied afdwingen, zolang de medede
lingen in woord of in geschrifte niet
anders zijn dan een demonstratie van
kennis, kan de toehoorder of lezer niet
anders ontvangen dan onderricht, geen
wijsheid. Deze laatste ontstaat wan
neer de bezitter van de kennis deze
zozeer verwerkt heeft, dat het hem er
op het moment, dat hij gaat schrijven
of spreken niet meer om te doen is
blijk te geven van het verzamelde,
maar uiting te geven aan het gedach-
tenveld, dat in hem ontstaan is naar
aanleiding van het verworvene. Zulk
een mens is via zijn kennis aan het
creatieve denken toegekomen en van
hem kunnen wij wijsheid en verlich
ting verwachten.
Tot deze laatsten en onder hen
"ïeden ten dage als een van de eersten
óehoort Annie RomeinVerschoor.
Mevrouw RomeinVerschoor is iemand
hetzij ten overvloede nog eens opge
merkt die als historica en letterkun
dige het zwaartepunt van haar filoso
fisch denken legt op het verband van
deze wetenschappen onderling en met
het maatschappelijke leven. Zy tracht
in haar werk de scheiding tussen kunst
en wetenschap enerzijds en het dage
lijks bestaan anderzijds weer op te
heffen. Zij doet dit door te wijzen op
de samenhang en door haar geleerd
heid ondergeschikt te maken aan haar
mens-van-deze-tijd-zijn. Op haar zijn
de woorden, die zij of Jan Romein ge
schreven hebben over Thorbecke in
hun „Erflaters van onze Beschaving"
van toepassing, n.l., dat zij iemand is
„die de gedachten van de studeerkamer
niet vergeet, wanneer zij deze verlaat,
noch de maatschappij ver weet, wan
neer zij voor haar bureaulamp zit". Ik
heb in dit citaat veranderd wat er ver
anderd moest worden waar het betreft
tijd en geslacht.
In de bundel „Spelen met de tijd"
vindt men niet anders dan onderwer
pen behandeld, die de levendige be
langstelling van de moderne mens
moeten hebben. Zij levert geen popu
laire verhandeling over maanprojectie-
len, maar wel een essay over de Angst.
Zij spreekt niet over film- en televisie
voorstellingen, maar wel over onze nei
ging om de vlucht daarin te nemen. Zij
bekijkt het man-vrouw probleem van
het stadium uit waarin het nu geko
men is en bespreekt boeken en schrij
vers zoveel mogelijk van modern
sociologisch of van modern historisch
standpunt, zelfs van psychologisch
standpunt uit. En het plezierige is, dat
zij dit doet op een toon, die in de be
schaafde huiskamer past en die tevens
in de collegezaal een goed figuur zou
maken.
In het eerste essay, dat de bundel
zijn titel geschonken heeft, bepaalt de
schrijfster, aan de hand van de stelling,
dat de mens de neiging heeft zijn dro
men te projecteren in de tijd, o.a. de
verhouding tussen historie en letter
kunde. Met pijlsnelle luciditeit stuurt
zij ons traditionele beeld van enige
historische feiten in de war door zon
neklaar aan te tonen, dat zij ons onze
voorstelling gevormd hebben aan de
hand van een reeks geëmotioneerde
fouten van anderen. En of ons dat nu
overkomen is aan de hand van het
„spel" van Tolstoy of van „Forever
Amber"; wij zitten er mee en kijken
even verwonderd als belangstellend op.
De opstellen getiteld „Man en Vrouw".
..De Vrouw voor de Spiegel", „Kuisheid.
Deugd en Tekort", alsook de „Zeerge
leerde Peilingen naar de Vrouw", be
handelen alle direct of indirect de
plaats van de vrouw in de hedendaagse
sociale structuur en munten uit door
een even amusante als verlichtende
slagvaardigheid.
Naast twee essays over de figuur en
over het werk van Henriëtte Roland
Holst, waarin de eerlijkheid van A.
RomeinVerschoor diep treft, b.v. in
een zin als „En wanneer wij huiverend
de grote woorden uit de weg gaan, die
zij zo bezield en hunkerend tegelijker
tijd uitsprak", kan men zich verkneu
teren om het „zeer brave en zeer eer
lijke meisje", dat haar katholieke land
genoten precies vertelt waar en hoe zij
„Karei voortrekken".
Het gaat niet aan alle opstellen
apart te bespreken, aangezien ik my
dan niet zou kunnen weerhouden hele
reeksen citaten neer te schrijven en
daarom zal ik eindigen daar waar ook
dit boek eindigt n.l. met de tirade
„over Rangen en Standen", „de men
selijke distinctiedrift is een kwaad, dat
men als absurditeit de deur uitjaagt
en dat als redelijkheid door het venster
binnenkomt". De grote waarheid van
deze opmerking toont Annie Romein-
Verschoor dan haars ondanks zelf aan
door het slachtoffer te worden van de
Amsterdamse distinctiedrift en te ver
onderstellen, dat lezers buiten Neer-
lands hoofdstad ongetwijfeld zullen
weten wat de namen Eylders en Ryn-
ders vertegenwoordigen.
CLARA EGGINK.
en een heel smal, afstaand hals
boordje.
Indien ge op zoek bent naar een
model voor een nachthemd en van het
ietwat romantische genre houdt, dan
is het derde hier in schets gebrachte
model misschien een kolfje naar uw
peld lijfje met boothals en een heel
korte pofmouwtjes, een kort, gerim
peld lijfje metb oothals en een heel
even getailleerde, gladde rok, die naar
onderen toe wijder wordt. Langs de
mouwtjes en de boothals is een biesje
gezet, dat in een strikje eindigt en on
der de buste is een bandje geappli-
ceerd, dat eveneens met een strik is
gegarneerd. Natuurzijde, kunstzijde,
soepele, dunne katoen en nylon zyn
voor dit model geschikt.
Van heel andere allure is het hyper
moderne nachthemd dat in figuur 4 is
weergegeven. Het is een kort hemd-
model zonder mouwen, voorzien van
een boothals en gegarneerd met een
bies van contrasterende kleur, die
langs halsopening, armsgaten en de
zoom is gezet. Een strikje siert de voor
kant van het decolleté en de geschulp
te zijsplitjes van de zoom. Deze sim
pele dernier cri onder de nachthemden
is gemaakt van genopt, tweekleurig
materiaal.
Tot slot een pyjama van moderne al
lure, een model met driekwart panta
lon en een heel kort, nauwelijks ge
tailleerd sweaterlyfje. Ook dit model,
gemaakt van gele popeline, werd van
een biesje in afstekende kleur (wit of
marineblauw) voorzien. Het lijfje
waarvan de sluiting ter hoogte van de
taille eindigt, wordt met kleine bran-
debourgs in de kleur van het biesje
gesloten, en een soortgelijke sluiting
garneert de zysplitten van de broeks
pijpen.
J. V.
ZONDAG
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRIJDAG
ZATERDAG
lecept: Sla bohémienne.
500 gr gare aardappelen, 200 gr
metworst of salami, 200 gr kaas,
2 grote augurken, 1 appel, mayo
naise.
De aardappelen, worst, kaas, augur
ken en appel in kleine stukjes hakken
en met mayonaise tot een sla aan
mengen. Deze sla opdoen op een
schotel met slabladeren, bedekken met
wat mayonaise en garneren met to
maat, hard gekookt ei en augurkjes.
Tot slot de sla nog bestrooien met wat
fijngehakte peterselie.
Recept: Snijbonen met witte bonen.
1 kg snijbonen uit het zout, 2Vi
dl witte bonen, 1 p rookworst,
40 gr boter.
De witte bonen weken en gaar
koken. De snijbonen met ruim water
aan de kook brengen, afgieten en in
weinig water samen met de worst gaar
koken (even proeven of ze niet meer
te zout zyn; anders nog eens af
gieten». Snijbonen en witte bonen uit
't vocht nemen en stoven met wat
boter. De worst apart opdienen.
Dat was me nu ook wat! Vader Muis
had gehoord, dat mensen feest vieren
als ze jarig zijn.
„Wel heb je nou ooit", zei Vader
Muis tegen Hieronimus Hermelijn, die
hem dat vertelde. Vader Muis had nog
nooit een mens gezien, maar mensen
waren grote gevaarlijke wezens, zei
Hieronimus. Hieronimus wist alles,
Hieronomus had dicht bij een dorp
gewoond, waar mensen leefden in
holen, die wel zevenduizend keer zo
groot waren als muizenholen. „Wel heb
je nou ooit", piepte Vader Muis vol
ontzag. En toen vroeg hij: „Wat is
jarig, Hieronimus?"
Hieronimus Hermelijn, die immers
alles wist, legde uit, dat een mens. of
een dier, of een boom, of Sen plant
elke keer jarig is. wanneer hij een jaar
bestaan heeft. Vader Muis vond het
heel moeilijk dit te begrijpen en Hie
ronimus moest het nog eens zeggen,
en nog eens, net zo vaak totdat Vader
Muis het begreep en vroeg: ..Ben ik
dan ook wel eens jarig?"
„O ja", knikte Hieronimus Herme
lijn, „jij bent jarig en Moeder Muis is
jarig, en de kinderen zijn jarig en ik
ben jarig iedereen is jarig".
„Wanneer?", vroeg Vader Muis ge
haast en een beetje opgewonden, want
hy wilde heel graag jarig zijn. Dat
wist Hieronimus niet, dat moest Vader
Muis zelf weten", zei hij.
„Ik weet het ook wel", piepte Vader
Muis, „ik ben morgen jarig en Moeder
Muis is morgen jarig en de kinderen
zijn morgen jarig. Piep-piep. hoera!
Nu hield Moeder Muis niet zo veel
van feestjes als Vader Muis en daar
om zei ze kalm: „Je vergist je. Vader
Muis. Morgen is er niemand jarig. Ik
moet alle broekjes en jasjes en sokjes
Vader Muis en Moeder Muis schudden eikaars hand net zolang
heen en weer tot Moeder Muis er moe van werd.
wassen en ik heb geen tijd om jarig te
zyn. Wat is jarig, Vader Muis?"
Vader Muis vertelde, dat het iets
was, wat iedereen was. eens per jaar,
en dat er daarom feest werd gevierd.
„En ik weet zeker, dat wij allemaal
morgen jarig zijn", zei hy.
En omdat Moeder Muis hem wat na-
Tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog in het jaar 1898 wilde
de 26-jarige marineluitenant Hobson een kolenvracht schip in
de Cubaanse haven Santiago tot zinken brengen om zodoende de
Spaanse vloot de doortocht te beletten. Deze bereikte echter nog
voor dit plan tot uitvoering ivas gebracht de open zee en zo
kwam het tot een trejjen, waarin de Spanjaarden 353 en de
Amerikanen slechts één man verloren: Hobson.
Na zijn ontslag uit de Spaanse krijgsgevangenschap in Morro
Castle keerde Hobson naar Amerika terug, waar hij als een held
sas alleen al moest hij 417 dames kussen, maar dit record werd
elders al spoedig gebroken. Waar hij zich ook vertoonde, renden
de vrouwen naar hem toe om zich door hem te laten kussen.
Vindingrijke banketbakkers gaven aan een bepaalde lekkernij
de naam „Hobson-kus" en zo werd hij spoedig de populairste
man van heel Amerika.
Ondanks zijn volle baard, die een soort natuurlijke bescher
ming bood tegen al deze vrouwelijke aanvallen, was hij genood
zaakt hulpmiddelen te gebruiken in de vorm van lippenzalf.
gevierd werd. De vrouwen waren dol op hem en het regende
huwelijksaanzoeken.
Op de een of andere receptie trad een beeldschone jongedame
op hem toe en vroeg Hobson om een kus. Onze held, die nog
nooit een andere vrouw dan zijn moeder had gekust, bloosde
tot achter z'n oren, liet zich vervolgens gewillig kussen en gaf
er zelfs één terug! Deze eerste zoen ontketende in de Ver. Staten
een ware kus-manie.
Na alle voordrachten, welke Hobson door het gehele land
hield, wensten de vrouwen door hem gekust te worden. In Kan-
Tenslotte kreeg hij er toch meer dan genoeg van en als
enig middel om aan dat gezoen een tinde te maken, trad hij in
het huwelijk.
De uitverkorene was een jeugdige schoonheid Grisselda Huil
en de bruiloft werd in mei 1905 in New York gevierd.
Van dit ogenblik af kreeg alleen zijn vrouw de beroemde
Hobson-kus.
Op latere leeftijd werd hij een verwoed drankbestrijder en
toen hij in 1937 overleed, eerden zijn landgenoten hem niet al
leen als de grootste kus-virtuoos aller tijden, maar tevens als de
fanatiekste geheelonthouder op de gehele wereld.
denkend opnam, voegde hij er aan toe:
„Heronimus Hermelijn heeft het ge
zegd".
Dat was niet zo. Hieronimus had dat
niet gezegd, maar Vader Muis dacht
slim: „Als ik dat erbij vertel, gelooft
Moeder Muis me wel".
En daar had hy gelijk in: Moeder
Muis geloofde alles wat Hieronimus zei
Hieronimus wist immers alles. Dus zei
ze aarzelend: „Vooruit dan maar, dan
zijn we morgen dus jarig".
Vader Muis ging koppeltje duikelen
van blijdschap: „Morgen ben ik jarig,
jarig!", zong hij en de kleine muizen-
kindertjes. die net het hol binnen
kwamen. vroegen: „Wat is dat, Vader
Muis?"
Vader Muis vertelde het hun en hij
zei er by tegen 't oudste muisje: Ga
dadelijk naar de kruidenier en koop
het grootste stuk spek dat je krijgen
kunt". Dat deed het oudste muisje en
ondertussen versierde Vader Muis de
stoel van Moeder Muis. met stukjes
spekzwoerd. die hy in smalle reepjes
sneed en rond de leuningen slingerde.
En Moeder Muis versierde op haar
beurt de stoel van Vader Muis; ze
prikte de stoel vol kleine kleurige mui
zensokjes van de kinderén Muis, groen,
geel, blauw, rood en dat stond zo
aardig!
En ze bakte een cake met krenten
en kaas en ze maakte jamtaartjes en
honingkoekjes. De muizenkindertjes
werden naar alle muizenooms en mui
zentantes gestuurd om hun te zeggen,
dat Vader en Moeder Muis morgen
jarig waren en een feest gaven
Nu. je begrijpt, dat het een geweldig
feest werd. Er waren wel honderd ooms
en tantes en neefjes en nichtjes te
gast en zy schudden Vader en Moeder
Muis warm de hand, omdat zij jarig
waren, niet één maar wel twintig keer,
omdat Vader en Moeder Muis dat zo
aardig vonden. En toen al die familie
leden dat gedaan hadden, ging Vader
Muis de hand van Moeder Muls druk
ken; hy schudde Moeder Muis' hand
net zo lang heen en weer tot Moeder
Muis er moe van werd.
.Jarigjarig... piep-piep hoera
riep Vader Muis honderd, twee
honderd, driehonderd keer
En de ooms. tantes, neven en nicht
jes aten gulzig spek en cake en taart
jes, oh-oh, wat heerlijk vonden zij
alles.
Maar ja, aan alles komt een eind.
zelfs aan muizenfeesten. En toen nu
dat einde er bijna was, riep opeens een
oudoom Muis: „Morgen ben ik Jarig!"
Niemand wist dat en oudoom Muia
wist het evenmin en toch was leder
een heel blij, want ook oudoom Muis
gaf een feest.
En de dag daarop vierde Opa Muis
zyn verjaardag en omdat hU zo heel
oud was en nog nooit een verjaardag
had gevierd, duurde dat feest drie
dagen. En na hem vierde tante Gree
ted haar verjaardag en daarna neef
Kraaloog - Je begrpyt het al: alle mui
zen uit het hele bos vierden hun ver
jaardagsfeest en toen ze allemaal jarig
waren geweest, begonnen ze van vo* ">n
af aan. totdat ze geen schone kLren
meer hadden om aan te doen en geen
geld meer om lekkere dingen te kopen.
En Hieronimus Hermelijn - die na
tuurlijk alles wist schudde glim
lachend zijn kleine wijze kop.
M. F. B.
