De tailleur in de Franse collecties
Een ezel is zo dom nog niet....
ONS MENU
BOUILLON
PAGINA 3
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Ruime keuze ter beschikking
DAT ENE HUISJE IN BOSZICHT
VAN DE WEEK
ZATERDAG 7 SEPTEMBER
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
Parijs, september 1957
Er staat een nieuwe tailleur voor dit seizoen op de agenda. En
voordat U klaar koopt of bij de kleermaker een model uitzoekt, wilt
U weten wat dit jaar nu eigenlijk modern is? Welnu U heeft de keus,
een heel ruime keus zelfs wanneer ge U op de jongste Parijse mode
collecties baseert-
Wat de stoffen aangaat worden U allerhande ietwat ruige en
rustieke wollen weefsels voortgezet, van tweed, via canvas- en
vlechtweefsels tot diagonaalstoffen, alsook allerhande fantasiestoffen
in twee amper constrasterende kleuren.
Het palet van Vrouw Mode is dit seizoen voorts rijkelijk voorzien
van groen en bruin, de twee kleuren die hyper modieus zijn, terwijl
ook rood, beige, grijs (dat naar groen of blauw zweemt) en vooral
blauw, waarvan sommige nuances naar bruin trekken, zeer in tel zijn.
De modellen tenslotte geven nog de
meeste variatie te zien. Want, boven
een gladde, rechte rok, kan het jasje
heel kort zijn (zie het model van
Heim), het kan middelmatig lang zijn
(Cardin, Dessès, Lanvin) ofwel zo lang
als een driekwart mantel (Dior). Het
kan, indien gewenst, streng getailleerd
zijn (Heim)het kan losjes om de taille
vallen (Lanvin), het kan recht zijn
(Cardin), het kan wtfd zijn en voor
zien van een ruime schoot (Dior). Ge
kunt het zonder of met ceintuur kie
zen, welke ceintuur van stof! net
onder de taille wordt geplaatst (Des
sès), Dior> ofwel boven het middel
poogt uit te kruipen (Lanvin). Ge kunt
die ceintuur van een gesp voorzien,
maar liever nog slaat ge de uiteinden
losjes over elkaar of legt ge er een
strik in (Dior), ofwel ge haalt de cein
tuur door een lip of een lus die spe-
vin), als tot een enkele knoop in de
taille beperkt bleven (Heim)de blin
de sluiting is voorts al niet minder
modieus (Dessès). terwijl bij totale af
wezigheid van knopen een ceintuur als
sluiting dienen kan (Dior).
Zakken kunt ge achterwege laten
(Heim. Dessès. Lanvin) ofwel ge kunt
uw toevucht nemen tot onopvallende
steekzakjes, die horizontaal ter hoogte
van de taille kunnen worden geplaatst
(Cardin) of verticaal op het schootje
kunnen worden aangebracht (Dior).
De kraag is facultatief: zelfs in win-
termantelpakken ontbreekt hij vaak.
De kraagloze halsopening is rond tot
de basis van de hals (Lanvin). Wie
echter een kraag verkiest kan zich op
het ronde, platte en brede model van
Cardin inspireren, kan de afstaande
bontkraag van Heim adopteren, de
ocelot guimpe van Dessès als inspira
tie gebruiken ofwel de brede kraag met
lange revers van Dior adopteren, mits
ze niet het smalle boordkraagje, dat
Dessès laat zien. prefereert.
De minste variatie is er tenslotte in
de mouwen: ze zijn doorgaans recht
de niet wijde mouw van 5/6, 7/8 of
9/10 lengte (zie Heim, Cardin. Dior),
doch ter variatie zijn daar de mouw.
waaruit een bontmanchet tevoorschijn
komt (Dessès» en de driekwart mouw
met smalle manchet, die iets wijder is
dan de meest gangbare versies (Lan
vin). J. V.
Bfj de tekeningen:
Heim: tailleur van grijze wollen stof,
gegarneerd met een kraag van bever;
kort, getailleerd jasje; één knoop in
de taille, lange revers; zevenachtste
mouwen.
Cardin; tailleur van een grof wollen
vlechtweefsel; recht Jasje; horizontaal
geplaatste steekzakjes ter hoogte van
de taille; zevenachtste mouwen; grote
platte kraag en lange knoopsluiting.
Dessès: tailleur van grijsgroene wol
len stof; guimpe, manchetten en muts
van ocelot; bijna recht jasje van mid
delmatige lengte; lange knoopsluiting.
Dessès: tailleur van beige Shetland;
middelmatig lang jasje; ceintuur on
der aangeknipte lippen doorgehaald en
voorzien van rugsluiting; smal boord-
kraagje; blinde sluiting.
Lanvin: tailleur van grys en witte
tweed; kort, even getailleerd jasje; ge
drapeerde ceintuur onder aangeknipte
lip doorgehaald; ruime driekwart mou
wen met smalle, rechte manchet.
Dior: tailleur van bruine diagonaal-
stof; ruime driekwart jas met gerim
pelde schoot en laag geplaatste, ge
strikte stofceintuur. lange revers en
geen knoopsluiting; negentiende mou
wen; hoed en Japon van zelfde mate
riaal.
HET badseizoen is
einde.
Waar op schaarse zomer
dagen het strand voller was dan
ooit, is de stilte teruggekeerd.
Nu komen de wandelaars die
van rust houden, weer aan bod.
De één gaat van Noordwyk
naar Katwijk, de ander van Kat
wijk naar Noordwijk.
Een oer-oude gewoonte, stand
houdend ondanks alles! in
een snel veranderende wereld,
omdat de échte wandelaar nü
pas weer volop van het strand
kan gaan genieten zoals het
werkelijk is.
Zónder opsmuk van tenten en
kramen, zonder de duizenden die
in zee zwemmen of ..pootje-ba
den". zonder alle ballast, waar
door strand en zee ongenietbaar
worden voor hen, die de natuur
en niets dan de natuur lief heb
ben
DE zomergasten trokken het
land weer in, allen ach
terlatend. die tijdens het
kort verblijf hun goede vrienden
waren geworden
Tot zelfs de ezeltjes toe!
Er staat nog wel een enkele
eenzameling.
Hfj deed iedere dag z'n dure
zomerse plicht, waaraan hij zich
niet onttrekken kon. omdat z'n
baas anders het dagelijks brood
niet verdiende.
In gloeiende zon of kletterende
.cgen, zelfs onder stormvlagen
deed dit stomme dier z'n plicht,
omdat 't waarschijnlijk zó dom
niet is .of het weet. dat van zijn
gedraaf ook het eigen brood af
hangt.
En anders heeft die baas van
nem nog altijd wel een stok ach-
;er de deur
EZELTJE rijden op het
strand: was dat niet een
van d.e vurigste wensen uit
onze jeugd?
Het vormde de charme van
het zomerse leven en 't kwam té
weinig voor.
Als kind zag je alleen de vreug
de, er was geen medelijden.
Kinderen zien niet altijd, wat
ouderen wél zien.
Mijn ezeltje was hoe zou 't
anders kunnen? een van de
snelste en flinkste, 't behoefde
nooit een stok achter de ,.deur"
te krijgen, 't was immers het
braafste ezeltje van allen!
Zélf had 't plezier in z'n
tocht, nooit was 't „Alla" van
de drijver nodig.
Hoe dat nu zo kwam weet ik
niet: 't ene ezeltje is nu eenmaal
vlugger dan 't andere en de een
treft het altijd beter dan de
ander.
Of is dit nu eens pure fanta
sie?....
ER staat nog een enkeling
op het stille strand.
Zoals deze zomer veel
van zijn bekoring voor de mens
heid verborgen hield, omdat de
zon niet altijd door kwam. zo
als wij 't graag wilden en het
te dikwijls, ook voor een ezel, te
hard regende, neemt dit exem
plaar nu stille wraak, en ver
bergt de bekoorlijkheid van film
ster Sophia Loren listig voor het
oog.
Het is. ge zoudt 't niet den
ken en ge ziet 't misschien in
het geheel niet, werkelijk de
verleidelijke Sophia Loren. die
achter dit ezeltje schuil gaat.
Op een Italiaans strand en
onder een Italiaanse zon. op een
moment dat de zon inderdaad
schéén.
FILMSTER Sophia Loren,
zoals ge haar wel nimmer
ontmoeten zult, maar zo
als ze uit zee opdook tijdens de
verfilming van „The Legend of
the Lost", waarin ze met John
Waine en Rossano Brazzi deze
winter de filmliefhebbers weer
voor zich in zal nemen.
Als ge haar zo uit het water
ziet opduiken, maak er dan dit
ezeltje géén verwijt van dat het
alleen het hoofd en de benen
aan de openbaarheid prijs geeft
en Sophia Loren héél ver
standig! verder maar grondig
bedekt laat.
Heus. geloof me. een ezel is
zo dom nog niet
FANTASIO
Verhaal voor de kleintjes
Advertentie
Zijn onze Nederlandse huisvrouwen een voorbeeld
voor anderen
ciaal voor dat doel werd aangebracht
(Dessès, Lanvin), terwijl ge bovendien
de keu* hebt tussen de gladde ceintuur
(die verre in de meerderheid is) en de
gedrapeerde.
en zelden lang. De voorkeur verdient
De knoopsluiting kan net zo goed
van kin tot zoom reiken (Cardin, Lan-
Pompoen, een grote meloenachtige vrucht, die men nu weer in de groente
winkels ziet uitgestald, wordt door de meesten uitsluitend als siervrucht be
schouwd. Men weet dikwijls niet, dat van de eetbare soorten heerlijke gerechten
te maken zijn, zoals bijv. gebakken of gestoofde pompoen.
Wanneer pompoenvlees in vruchtensla verwerkt wordt, kan de uitgeholde
schil prachtig worden gebruikt om de vruchtensla daarin op te dienen. Een
origineel gezicht, vooral wanneer de rand wordt versierd met stukjes vrucht
vlees en slagroom.
kop bouillon met toost met kaasboter, kalfsfricandeau,
gestoofde pompoen, aardappelen, druiven.
bloemkoolsoep, rest koud vlees, pronkbonen, gebakken
aardappelen.
t gebakken kaasplak, andijvie, aardappelen, sinaasappelvla.
koolrolletjes met gehakt, aardappelpuree, tomaten, yog
hurt met geraspte appel (bonen in de week zetten),
t witte bonen met tomatensaus, hard gekookt ei. aard
appelen, perencompóte.
t kop wittebonensoep, schelvisragoüt, rijst, sla, krenten-
pannekoekjes.
t vissoep, citroenrijst.
Boszicht was een mooi dorpje, een
heel mooi dorpje. Ja. er waren zelfs
mensen die zeiden dat Boszicht het
mooiste dorpje uit het hele land was.
Juffrouw Pieters van het snoepwinkel
tje zei dat en de burgemeester zei het
ook en de burgemeester kon het
weten, want hij had in zijn deftige
leven al zo veel dorpjes gezien!
Waarom was Boszicht dan zo mooi?
Omdat het een heel klein dorp was dat.
diep in een dal verscholen lag. Je kon
er komen door een smalle slingerweg
af te lopen .die aan beide kanten om
zoomd was door dichte kamperfoelie
hagen. En als je zo'n tien minuten
gelopen had, zag je het grijze stompe
torentje van Boszicht door de bomen.
Dan duurde het ook niet lang meer of
je stond midden in Boszicht. Want zo
als ik al zei: Boszicht was een klein
dorp. En het was o! zo oud. Door de
witgekalkte muren van de huisjes lie
pen zware zwarte balken en dat leek
bijzonder aardig De meeste huisjes
waren wit smetteloos wit maar
één huisje was roze.
Dat was het huisje van de postbode
Het huisje van de postbode had een
scherp puntdak met glimmend-rode
leien belegd en het had ramen met
kleine glas-in-lood ruitjes. De postbode
was erg trots op zijn huisje. Elk voor
jaar klom hij op een grote gele ladder
en dan verfde hij het huisje nog rozer
dan het geweest was. De postbode was
trouwens niet de enige inwoner van
Boszicht die trots op zijn huisje was. o
nee!
Alle mensen die in Boszicht woonden
waren trots op hun huisjes. De vrouw
van de bakker poetste elke morgen
haar groene vensterbankjes schoon en
de kastelein van de herberg „In den
tinnen kroes" waste elke avond de tin
nen drinkkroezen die voor de ramen
van de herberg de dorstige dorpelingen
lokten. De dorpelingen waren niet al
leen trots op hun huisjes, ze waren ook
trots op hun tuintjes ja. eigenlijk
waren ze trots op hun hele rustige
vriendelijke dorpje.
Als 's avonds alle werk gedaan was,
wandelden ze graag op hun gemak
door het dorpje, ze bleven staan bij de
vijver aan het. éne eind om er naar de
eendjes te kijken en ze bleven staan
bij het andere eind waar de herberg
was. om er een glaasje bier of limona
de te drinken.
Dan praatten ze over hun huisjes...
het huisje van de bakker had gelekt,
toen het laatst zo hard regende en het
huisje van de slager zakte scheef, om
dat het zo heel oud was. Ja. dat waren
belangrijke dingen ln het leven van de
De Nederlandse huisvrouw bezit goede
eigenschappen: zy is bijzonder helder,
huiselijk, economisch en.bedreven in
de kookkunst. Dus manlief wat wil je nog
meer Vooral die kookkunst is sinds
kort opvallend goed: krachtiger soep,
verfijnde sausen, ragouts, puree, hachee
enz. 't Geheim? Een nieuwe handige
„smaakverfijner": Knorr bouillon uit
Zwitserland! Van één zo'n dubbel Knorr
tablet tovert ook met kokend water
een hele liter bouillon: door de Knorr
koks bereid van kostelijk vlees en geurig
verse groenten; licht gezouten en ge
kruid, precies zoals u alles wenst! Als
extra hulp biedt Knorr u nog een leuk
geïllustreerd boekje aan, met 17 prak
tische vlug-klaar recepten. Alles met die
heerlijke Knorr bouillon als smaakver
fijner". U kunt het zó aanvragen: sluit
een postzegel van 10 ct. met uw naam
en adres, in een gefrankeerde envelop
en adresseer: Knorr. Postbus 1700, Am.
sterdam. U ontvangt het Knorr boekje
dan thuis.
van kostelijk vlees
voor krachtiger soepl
35 a per dubbel tablet
ZONDAG
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRIJDAG
ZATERDAG
Recept: Gestoofde pompoen.
1 kg. pompoen. 4 dl. water. 50
gr. roomboter, 30 gr. bloem, zout
peper, citroenrasp.
De pompoen schillen, wassen en
plm. 10 minuten in zoveel water met
ft?ts zout koken, dat hij half onder
staat. Daarna het vruchtvlees in
dobbelsteentjes verdelen. Van de
roomboter, bloem en het kooknat een
gladde saus maken. Deze afmaken
met zout, peper en de citroenrasp. De
pompoenstukjes hieraan toevoegen en
nog even warm laten worden.
Recept: Koolrolletjes met gehakt.
1 savoyekool, 400 gr. gehakt,
zout, geraspte ui, peper, noot,
50 gr. roomboter, 1 snee oud
wittebrood, melk, paneermeel.
De koolbladeren voorzichtig losma
ken, even opkoken en op een vergiet
uit laten lekken. Het gehakt vermen
gen met de ui. het geweekte witbrood
en de kruiden, goed doorkneden en in
8 porties verdelen. Van elk een rolle
tje maken, deze in paneermeel wikke
len en in de koekepan snel bruin bak
ken. De rolletjes uit de jus nemen en
de jus afmaken met water. De kool
bladeren ook in 8 porties verdelen en
deze om het rolletje gehakt wikkelen.
De rolletjes in een vuurvaste schotel
leggen, met jus overgieten, met pa
neermeel bestrooien en in de oven een
bruin korstje geven.
De burgemeester klom op het dak van het huisje van meneer Jansen
inwoners van Boszicht. Ze praatten
ook graag over hun tuintjes, waarin
paarse clematis bloeide en rode rozen
en gele zonnebloemen en witte mar
grieten en nog veel meer.
Behalve in het tuintje van de
oude meneer Jansen. Daar bloeide he
lemaal niets. Er groeide gras dat te
lang was en er groeide onkruid op het
pad van geel zand. Toch woonde me
neer Jansen zelfs de burgemeester
gaf het toe in het mooiste huisje
van het dorp. Een heel laag huisje
met een geel rieten dak. Maar op dat
riet groeide mos en het wit van de mu
ren was vuil en boven de deur was een
lange scheur.
Het was een schande zei de bakker
boos. zoals dat huisje er uit zag. Ja.
stemde de vrouw van de slager in, het
is een belediging voor de eer van ons
dorp.
En de burgemeester schudde zijn
deftige hoofd en hij zei: „Als de eer
van ons dorp op het spel staat, moeten
we optreden". En daar waren alle dor
pelingen het roerend mee eens. Maar
hoe moesten ze optreden?
„We jagen meneer Jansen het dorp
uit", zei de vrouw van de bakker, die
de schoonste vrouw van Boszicht was
„Ik zal het met de gemeenteraad
bespreken", beloofde de burgemeester
Maar toen vroeg de postbode die
een wijs man was „Waarom ziet
het huisje van meneer Jansen er zo
slordig uit?"
Ja, waarom? Omdat meneer Jansen
een heel oud baasje was, 'n heel vrien
delijk baasje met een rug die krom
groeide van ouderdom. Meneer Jansen
was in het dorp komen wonen, toen
hij al oud was, omdat ook hij Boszicht
zo mooi vond. Maar de dorpelingen
kenden hem haast niet, omdat hij bij
na steeds in bed lag, zo oud was hij.
En nu zei de wijze postbode, met
verheffing van stem: „We moeten me
neer Jansen het dorp niet uitjagen,
we moeten hem helpen."
Er volgde een indrukwekkende stilte
op die-woorden en de burgemeester be
loofde: „Ik zal het met de gemeente
raad bespreken."
En dat deed hij. En wat zei de ge
meenteraad? Dé gemeenteraad zei:
„Natuurlijk moeten we meneer Jansen
helpen", en een wethouder dat is
iemand die de burgemeester helpt om
besluiten te nemen een wethoudet
dan. zei: „We hadden dat al veel eer
der moeten doen."
En zo werd meneer Jansen dus ge
holpen. Nu, meneer Jansen wist niet
wat hem overkwam De vrouw van de
bakker poetste zijn vensterbanken, de
vrouw van de slager maakte zijn huis
je schoon en kookte een lekker bord
pap en ondertussen kroop de burge
meester ja, de burgemeester! op
het rieten dak om het mos weg te ne
men. En de herbergier verfde de mu
ren smetteloos wit en hij stopte kalk
in de grote scheur boven de deur. zo
dat je die scheur niet meer zag en de
postbode maaide het gras en wiedde
het onkruid van het pad En toen? Ja.
toen was Boszicht nog veel mooier en
meneer Jansen was o zo dankbaar voor
alle vriendelijkheid die de dorpelingen
hem zo plotseling gaven.
M.P.I
