Fi "uis nationaal Jacques Anquetil
winnaar met kwartier voorsprong
Wim van Est tweede
in puntenklassement
rolt beter, plakt beter, brandt beter
SENSATIONEEL SLOT VAN
SAAIE LAATSTE ETAPPE
96ste jaargang
Maandag 22 juli 1957
Tweede blad no. 29192
(Van een speciale verslaggever)
De Tour de France 1957 is gereden. De 23-
jarige Jacques Anquetil uit Rouaan heeft gewon
nen en iedereen kan er vrede mee hebben. De
jeugdige Jacques, met zijn tanige, sterke body en
zijn scherp getekend gezicht was zonder enige
twijfel de beste man van de 56 renners, die het
Pare des Princes in Parijs bereikten.
Want zo moet men het toch zien. Men mag bij
het beoordelen van de merites van de winnaar
geen rekening houden met de sterren, die onder
weg zijn uitgevallen. Het is het harde meedogen
loze element in de sport, en zeker in de Tour de
France, dat de sterksten de wedstrijd overleven
en dat qjen de pech er eenvoudig weg niet bij mag
halen. Daarom mag men nu ook na afloop van de
Tour niet zeggen dat Anquetil weieens een harde
dobber had kunnen hebben aan Charly Gaul, aan
Bahamontes, aan Fred de Bruyne, of aan Wout
Wagtmans. Of dat Louison Bobet hem achter zich
zou hebben gelaten, wanneer hij had deelgeno
men. Louison is nu eenmaal niet gestart, Gaul,
Bahamontes, De Bruyne en Wagtmans en al die
andere uitvallers hebben de Tour nu eenmaal niet
uitgereden. Zij zijn nog voor de beslissende fase
was ingetreden, gesneuveld en daarmee was hun
rol uitgespeeld. Niet alleen de moordende hitte,
maar meer nog het wilde, soms chaotische karakter
van de eerste ritten, zijn er de oorzaak van ge
worden, dat enkele grootheden er de brui aan
hebben gegeven. Miguel Poblet en Wout Wagt
mans behoorden tot deze categorie uitvallers. Het
voortdurende gejaag van outsiders bracht hen al
na enkele dagen zo veel minuten achterstand, dat
zij er eenvoudig geen heil meer in zagen om nog
te gaan proberen deze achterstanden weg te wer
ken. Zij waren lichamelijk ook niet fit genoeg om
daarvoor het nodige doorzettingsvermogen op te
brengen.
Anquetil heeft dit alles overleefd. Ook hij heeft
veel moeten afzien, veel moeten lijden in de bran
dende zon, door onlesbare dorst gekweld, ook hij
is bij valpartijen betrokken geweest, en ook hij
heeft met lekke banden langs de weg gestaan.
Maar debutant Anquetil is er niet aan kapot ge
gaan. Ook niet toen hij in de laatste week door
het ploseling omslaan van het weer en door de
koude in de afdalingen, evenals zovele anderen
het slachtoffer werd van een buikgriep-epidemie.
De Tour-winnaar van dit jaar heeft zich een veelzijdig coureur getoond, attent
en intelligent. Altijd reed hij de koers uiterst geconcentreerd, beducht op verras
singen en daardoor steeds vooraan in het peloton. Hij heeft getoond een sprint
te kunnen winnen, hü won beide tijdritten met groot machtsvertoon. En in de
bergen zorgde hij er voor zij het niet met het gemak van de ware klimspe-
cialist dat zijn positie niet bedreigd werd. Zo heeft de Ronde van Frankrijk,
die begon als een evenement zonder sterren, een winnaar opgeleverd van klasse,
van grotere klasse dan de Walkowiak van 1956.
Wij hadden deze nabeschouwing over
dit grootste wielerevenement van het
jaar, de 44ste Tour de France, eigenlijk
al vijf dagen geleden kunnen schrijven.
Want de Tour de France was in Pau
afgelopen. Toen had Anquetil al zo'n
grote voorsprong, dat hem met bo
vendien nog een hem zo welgevallige
tijdrit voor de boeg menselijkerwijs
Tour-cijfers
ETAPPE-KLASSEMENT
De uitslag van de 22ste en laatste
etappe van de Ronde van Frankrijk van
Tours naar Parijs over 227 km., luidt:
I. Darrigade (Fr.) 5.58.31 (met bonifi
catie 5.57.31). 2. Padovan (It.) 5.58.31
(met bonificatie 5.58.01). 3. Forestier
(Fr.) z.t., 4. Wim van Est (Ned.) z.t.,
5. Lampre (Zuid West) z.t., 6. Siguen-
za (Zuid Oost) z.t., 7. Piet v. Est (Ned.)
z.t„ 8. Planckaart (Belg.) z.t., 9. Cerami
(Belg.) z.t., 10. Groussard (West) z.t.,
II. Dupré (Zuid West) z.t., 12. Privat
(Fr.), 13. Gay (Zuid West), 14. Keteleer
(Belg.). 15. Poulinque (West), 16. Tho-
min (West), 17. Anquetil (Fr.), 18. Mil
lion (lie de France). 19. Rolland (NOC),
20. Ruby (NOC). 26. Stolker (Ned.), 36.
Voorting (Ned.), 37. De Jong (Ned.). 42.
Kersten (Ned.) allen in dezelfde tijd als
de winnaar (5.58.31).
EINDKLASSEMENT
1. Anquetil (Fr.) 135.44.42, 2. Janssens
(Belg.) 135.59.38; 3. Christian (Zwits.)
136.02.02; 4.' Forestier (Fr.) 136.02.44; 5.
Lorono (Sp.) 136.04.59; 6. Nencini (It.)
136.10.45; 7. Defilippis (It.) 136.12.39;
8. Winm van Est (Ned.) 136.12.52 op 28
min. 10 sec., 9. Adriaenssens (Belg.) 136.
18.49; 10. Dotto (Zuid Oost) 136.21.13;
11. Mahé (Fr.) 136.24.16; 12. Rohrbach
(NOC) 136.27.40; 13. Picot (West) 136.
33.08; 14. Bauvin (Fr.) 136.39.30; 15.
Jean Bobet (He de France) 136.42.30;
16. Plankaert (Belg.) 136.43.34; 17. Ke
teleer (Belg.) 136.45.18; 18. Thomin
(West) 136.59.20; 19. Hoorelbeke (lie de
France) 137.01.00; 20. Padovan (It.) 137.
07.59; 29. Voorting (Ned.) 137.39.51; 32.
Piet van Est (Ned.) 137.56.06; 33. De
Jongh (Ned.) 137.58.59; 44. Stolker (N.)
138.°6.00; 45. Kersten (Ned.) 138.28.19.
DAG PLOEGENKLASSEMENT
1. Frankrijk 17.54.33; 2. Italië 17.55.03,
3. ex aequo Zwitserland. België. Zuid-
Oost. Nederland (Wim v. Est, Piet van
Est, De Jongh), West, Zuid West. NOC
en lie de France allen 17.55.33; 11.
Spanje 17.57.12.
EINDKLASSEMENT DER PLOEGEN
1. Frankrijk 404.59.08; 2. Italië 406.23.
44. 3. België 407.44.37; 4. Nederland
408.43.11; 5^ West 408.50.57; 6. NOC 409.
36.51; 7. Ile de France 409.42.51; 8. Zuid
Oost 409.56.58; 9. Zuid West 410.10.33;
10. Zwitserland 410.27.40; 11. Spanje
410.59.47.
EINDSTAND PUNTENKLASSEMENT
1. Forestier (Fr.) 301 pnt., 2. Wim van
Est (Ned.) 317 pnt., 3. Christian (Zwit.)
366 pnt.. 4. Thomin (West) 402 pnt.. 5.
Anquetil <Fr.) 405 pnt.. 6. Picot (West)
419 pnt.. 7. Planckaert (Belg.) 445 pnt.,
8. Keteleer (Belg.) 460 pnt., 9. Nencini
(Italië) 533 pnt.. 10. Bauvin (Fr.) 573
pnt., 11. Mahé (Fr.) 578 pnt.. 12. Pado
van (It.) 593 pnt., 13. Darrigade (Fr.)
608 pnt., 14. Defilippis (It.) 613 pnt., 15.
Janssens (Belg.) 647 pnt.
gesproken niets meer kon gebeuren. Voor
de Belg Janssens was het een onbegon
nen taak om een aanval te beginnen.
De Tour heeft zich gekenmerkt door
een gebrek aan klimmers en dat is voor
Anquetil een geluk geweest. Hij heeft
daardoor zijn in Thonin-les-Bains her
overde trui zonder merkbaar verlies over
de Alpen en Pyreneeën kunnen dragen.
Lorono heeft dit jaar in de bergen wei
nig laten zien en de Giro-winnaar Nen
cini, die de grote bergetappes Thonon
Briangon en St. Gaudens—Pau won,
had steeds een te geringe voorsprong
om de gele trui te kunnen bedreigen.
Het is buiten kijf, dat Gastone Nen
cini de beste klimmer van deze Tour
was. Hij is echter geen Coppi, en geen
Bartali, geen Gaul en wat hij in de
bergen won was te weinig, ook al omdat
hij in de andere ritten, als lid van een
niet al te sterke ploeg, te veel verloor.
VERBLUFFENDE FRANSE
PRESTATIES
De prestaties van de Franse natio-
nalen zijn verbluffend. „Precies zo'n
ploeg als wij in 1953 hadden", zei Pel-
lenaars. Het is voor Marcel Bidot zelf
een grote verrassing geworden. Hij
had voor de start in Nantes niet zo
veel vertrouwen in het tiental uiteen
lopende knapen, waarin het eigenzin
nige, eerzuchtige element sterk was
vertegenwoordigd en waarvan hij wist,
dat het zeer moeilijk zou zijn er een
hechte ploeg van te maken. Hü had
geen kopman en hü was ook kenne
lijk niet van plan er een als zodanig
aan te wijzen. Ook toen duidelijk
werd, dat Anquetil de beste man was,
heeft de Franse ploegleider de rest
van zyn equipe geen knechtendiensten
opgedragen. Wanneer een der Fran
sen hulp nodig had, dan waren er
altijd een paar ploeggenoten, die hem
bijstonden; vaak was dat Stablinski,
maar ook Stablinski heeft voor zijn
eigen kans mogen rijden.
De anderen hebben dat eveneens kun
nen doen en dat Bouvet, Mahé en Wal
kowiak geen succes hebben gehad, lag
niet aan het vervullen van een bepaalde
taak, maar was alleen te wüten aan het
gebrek aan grote klasse.
Behalve Anquetil behoorden Privat,
Darrigade, Bauvin en Stablinski tot de
etappe-winnaars. Privat en Darrigade
wonnen er ieder zelfs meer dan één. De
kleine Lilli Bergaud heeft alle gelegen
heid gekregen zijn kansen in de bergen
te verdedigen en hij heeft die bergprijs
slechts op het nippertje, met 1 punt
achterstand op Nencini, verspeeld. Jean
Forestier tenslotte kon „vrijbuiteren" in
het klassement en dat is ten koste van
Wim van Est gelukt.
ONAFGEBROKEN REEKS
Zo heeft deze ploeg, die tot de 18e
etappe (toen Walkowiak uitviel) als
enige formatie op volle sterkte is geble
ven, een ongekende reeks successen be
haald. Twaalf maal (met inbegrip van
de tijdrit in Barcelona) werd een rit-
zege behaald, vele keren een tweede
plaats. Het puntenklassement ging naar
de tricolores en de tweede prijs van het
bergklassement. Vyftien dagen reed
Anquetil in de gele trui, drie dagen was
Privat leider van het algemeen klasse
ment. eenmaal Darrigade. eenmaal Fo
restier. terwijl Walkowiak als winnaar
van 1956 in het geel uit Nantes had
mogen vertrekken. Slechts éénmaal,
toen de Parijzenaar Nicolas Barone in
Colmar de trui van Anquetil overnam,
hing dit eretricot niet om de schouders
van één der tricolores.
Talrijke malen werd door Frankrijk
nationaal het ploegendagklassement ge
wonnen en nooit heeft deze ploeg de
eerste plaats in het algemene klasse
ment behoeven af te staan.
TEGEN DE 170.000 GULDEN
Men behoeft niet te vragen wat deze
ononderbroken triomftocht met tot
slot de eindoverwinningen in indivi
dueel, ploegenklassement en punten
klassement voor de rood-wit-blauwen
heeft opgeleverd. Bij het bedrag dat
aan de start van de laatste etappe
büna 95.000 gulden bedroeg, kwam
dus nog de etappe prijs voor Darri
gade, de dagprijs voor de ploeg en als
klap op de vuurpül de prijzen voor de
eerste plaatsen in het algemeen klas
sement (20.000 gulden) en algemene
ploegenklassement (30.000 gulden) en
het puntenklassement (10.000 gulden)
alsmede nog enkele rentes en premies.
Men kan aannemen, dat het totaal
bedrag van Frankrijk nationaal tegen
de 170.000 gulden zal lopen.
GEEN CADANS
De taktiek van de nationalen om al
tijd te blyven jagen op overwinningen
en nooit een renner uit een andere for
matie een zege cadeau te doen een
zonder twijfel logische en sportieve,
maar beslist niet gebruikelijke methode
heeft in één opzicht niet het beoogde
succes gehad.
De Franse ploeg had zich namelijk in
de loop van de strijd een „droomresul-
taat" als einddoel gesteld; by de eerste
vyf in de randgschikking had men zich
drie plaatsen toebedacht. Daar hebben
o.a. de rappe Belg Janssens en de merk
waardige Oostenrijker Christian een
stokje voor gestoken. Vooral Christian,
lid van de Zwitserse ploeg, heeft deze
Tour zeer sterk gereden.
„Donald Duck" zoals het peloton hem
noemde vanwege zyn gewoonte om de
gehele rit in zichzelf te zitten mompe
len, was de revelatie van dit jaar.
In Oostenrijk heeft hy de rol van na
tionale sportheld in de loop van drie
weken van Tony Sailer overgenomen.
Overal in Wenen kan men het portret
van deze als atleet begonnen wielrenner
bewonderen en in het Pare des Princes
heeft men op het laatste moment plaats
moeten maken voor een groep Oosten
rijkse sportjournalisten, die met een
extra vliegtuig naar de metropole waren
gekomen om hun landgenoot over de
laatste eindstreep te zien komen.
NEDERLAND
Nederland heeft dit jaar een beschei
den rol gespeeld. Wel werd door Pelle-
naars de oude taktiek toegepast van
meegaan in de slag, zodra de gelegen
heid zich voordeed. Maar in deze Tour
der uitvallers, waarin na de kennelijk
nog niet rype Van Wetten ook Wout
Wagtmans en Daan de Groot hun spul
len pakten en Leo van der Pluym we
gens tij doverschry ding werd geëlimi
neerd, had Pellenaars er de ploeg niet
meer naar om hoge ogen te kunnen
gooien. Rijden op de algemene rang
schikking en op het ploegenklassement
was uitgesloten. Slechts etappe-succes
sen en het puntenklassement waren het
oogmerk. Die etappe-successen zijn niet
gekomen. Eenmaal werd Gerrit Voor
ting (in Colmar) tweede achter Hassen-
forder, een paar keer werd Wim van Est
derde en vierde. Verder waren de pres
taties gering, al hebben de jeugdige le
den van de Oranje-equipe, Piet van
Est, Piet de Jongh, Jaap Kersten en
Michel Stolker, bij vele gelegenheden
getoond het vak, het moeilijke vak
waarby lichaamskracht, uithoudingsver
mogen en intellegentie moeten samen
gaan, te kunnen leren.
„Eert etappe-zege is ons een paar maal
ontgaan, enkel en alleen omdat het die
jonge jongens aan ervaring ontbreekt",
was het oordeel van Kees Pellenaars,
„maar zy komen er wel".
NEDERLAND VEROVERDE
f 20.000.—.
Wim van Est heeft één dag in de
groene trui gereden. In de rit naar Aix-
les-Thermes veroverde hy de glanzende
maillot op de Breton Thomin, die in
een valparty vele plaatsen verspeelde,
maar al de volgende dag nam Jean
Forestier de leiding in het klassement
over om haar daarna niet meer af te
staan.
De tweede plaats en de vüfduizend
gulden, die eraan vastzitten, zün ech
ter een welkome buit voor de Neder
landse ploeg en het bewijs voor het
toch wel constante rijden van de
oudste en beste man van het zestal,
dat Parijs haalde. Wim van Est heeft
er ook voor gezorgd dat er toch nog
wat geld in het laatje is gekomen.
Zijn tweede plaats in het punten
klassement en de achtste positie in de
eindrangschikking leverde 6250 gulden
op, waarmee Nederland ongeveer op
een totaalbedrag van 20.000 gulden
komt. Over geld gesproken. De Tour
is volgens de organisatoren financieel
geslaagd. De betalende belangstelling
is met uitzondering van Marseille zeer
groot geweest en de organisatoren zün
dan ook goed te spreken.
Er is echter iets, dat de heer Goddet
met grote zorgen vervult. Sportief is de
Ronde allerminst een groot succes ge
worden en deze wetenschap is voor de
toekomst van dit evenement natuurlyk
byzonder bedenkelijk.
De strijd in de extra-sportieve sfeer
wordt steeds groter. De merken gaan
een grotere rol spelen dan de nationa
liteiten. Daarom zint de Tourdirectie op
een wijziging in de formule. De huidige
is niet te handhaven, dat weet Goddet
zeer goed en het zal dan ook niemand
verwonderen, wanneer de Tour volgend
jaar met een nieuw pakje zal aantre
den. Wij bedoelen, dat de renners dan
gegroepeerd zullen worden in merken
ploegen, dat zij voor een fabriek starten
en niet meer in de allereerste plaats
voor een land.
Over die Tour van volgend jaar is
overigens nog niets beslist. Wel bestaan
er vergevorderde plannen om Brussel,
in 1958 immers zetel van de wereldten
toonstelling, als startplaats te kiezen.
Darrigade icon opnieuw in eindsprint
(Van een speciale verslaggever)
Voor Fernand Picot en Nino Defilippis eindigde de Tour 1957 met een harde
smak tegen de betonnen baan van het Pare des Princes, 70 meter voor de finish.
Over hen heen buitelden de Italiaan Tosato en de Parüzenaar Raymond Hoorel
beke. Opeens was de apotheose gebroken. Het geluid van de tribunes, dat tijdens
een massale eindsprint van het op één na alle deelnemers (de Spanjaard Morales
was achtergeraakt) in een orkaan van toejuichingen was overgegaan, verstomde.
Dokter Dumas en zijn assistenten renden naar de plaats van het ongeval, waar
Tosato en Hoorelbeeke pijnlijk overeind krabbelden om de laatste meters af te
leggen. Een knappe, donkerharige jonge vrouw kwam met een bleek gelaat toe
lopen, zij verliet even later het stadion naast de brancard waarop haar man
Fernand Picot lag. Defilippis werd, uit vele wonden bloedend door enkele vrien
den naar de verbandkamer gebracht.
Het was dus een triest slot van een Ronde, die toch reeds in vele opzichten
teleurstellingen heeft gebracht. Het impulsieve Parijse publiek het stadion was
tot de laatste plaats gevuld begreep dat. Geruime tijd bleef een sfeer van onbe
hagen in het stadion hangen, tot eindelijk Darrigade op de fiets stapte om zijn
ererondje als winnaar van de laatste etappe te maken. Want de eerzuchtige
Darrigade had zich, met de steun van de gehele Franse nationale equipe uiter
aard, weer de snelste sprinter van alle coureurs getoond. De Fransman was als
derde de baan opgesneld, achter de Italianen Padovan en Nencini. Het werd een
moeilijke en lange eindsprint. Padovan bleef in een hoog tempo op kop rüden,
gevolgd door Nencini, die tot de voorlaatste bocht de weg voor Darrigade afsloot.
Maar de Fransman was slim genoeg om de coalitie te breken. Als volleerd sprinter
schoof hij naar boven en verkreeg daarmee zoveel snelheid dat Padovan (Nencini
was inmiddels teruggezakt) zijn rush niet meer kon stuiten. De tweede achter
eenvolgende etappezege dus voor Darrigade. Het publiek heeft dit feit gedurende
de ereronde luidruchtig gevierd.
peld) die hij enkele dagen geleden aan
Anquetil had verspeeld. Vandaar de ac
tiviteiten, ondanks alle pijn. En het was
bijzonder prettig, dat op Barone zater
dag juist voldoende stemmen werden
uitgebracht om hem in zijn opzet te
doen slagen.
NIET BOEIEND.
De 227 km lange rit van Tours naar
het juichende Parijs heeft, behalve de
eindsprint weinig boeiende momenten
gehad. De renners beseften, dat de po
sities bepaald waren en putten zich
daarom niet uit met ontsnappingspo
gingen, die toch van weinig invloed meer
zouden zijn op de algemene rangschik
king, Onderling grapjesmakend en een
glimlach vol tevredenheid het einde
van alle inspanningen en ontberingen
was immers nabij fietsten zij naast
elkaar voort in een nog redelijk hoog
tempo.
Het wachten was tenslotte op de man
wiens eerzucht om als eerste in Parijs
te arriveren de gezapenheid zou breken.
Die man was Piet van Est. Zeventig km
voor de eindstreep sprong hij onver
wacht snel weg. maar onmiddellijk vlo
gen Darrigade en Queheille naar zyn
wiel. Het drietal verkreeg een voorsprong
van 200 meter, niet meer. Want er wa
ren meerdere renners, die dolgraag in
Parijs wilden triomferen: Adriaenssens.
de Portugees Da Silva. Barone. Planc
kaert. de Italiaan Baroni. en. merkwaar
dig genoeg, ook Jacques Anquetil. Deze
zes coureurs kregen, dank zij het hoge
tempo van de drager van de gele trui,
spoedig contact met de vluchtelingen en
de vlucht was daarmee afgelopen. Want
op een seintje van de ploegleiders, die
allen naar voren stoven, liet de kopgroep
zich inlopen door het peloton.
BARONE STRIJDLUSTIG.
Piet van Est heeft later, na 178 km,
nog een poging gewaagd. Zij leidde op
nieuw tot gejaag van de hoofdmacht
en bleef dus zonder effect. Maar actiever
nog dan onze landgenoot was de dappere
Nicolas Barone. De wilskracht en 't lijden
van deze Parijzenaar zijn in de laatste
dagen onbegrijpelijk geweest, evenals
zijn initiatief in deze laatstse rit. Baro
ne wordt gekweld door steenpuisten. Hij
kan nauwelijks lopen en op zijn fiets
veert hij meermalen met een pijnlijk ge
zicht van zijn zadel omhoog. De Parijze
naar had evenwel één doel: het herove
ren van de eerste plaats van het klasse
ment van de meest-strijdlustige renner
(waaraan een flinke premie is gekop-
De Nederlandse Tour-ploeg in
het Pare des Princes te Parijs tij
dens de huldiging van de renners.
Geheel links Kees Pellenaars; in 't
midden de voorzitter van de Kon.
Ned. Wielren Unieonze oud-stad
genoot, dr. P. van Dijk.
KERSTEN EN DE JONGH
RAAKTEN LOS.
Het initiatief van Barone en Piet van
Est kon evenwel het peloton niet bre
ken. Wel bracht het gejaag enkele ren
ners even in moeilijkheden. Kersten, Piet
de Jongh en de Spanjaard Morales ver
loren bijvoorbeeld kort voor de finish
het contact met de overigen, maar de
Nederlanders herstelden zich snel. En zo
reed de karavaan dus als een vrijwel ge
sloten eenheid over de brede boulevards
van Parijs, die omzoomd waren door
honderdduizenden toeschouwers.
De Parijzenaar André le Dissez trok
daarbij nog de meeste aandacht, want
hij arriveerde in het Pare des Princes
met een politiepet op zijn donker, guitig
hoofd. De eindsprint, die zulke trieste
gevolgen had, werd een triomf voor
Darrigade. Na hem passeerden Padovan,
Forestier en Wim van Est de streep.
Piet van van Est klasseerde zich als
7de, Stolker als 26ste, Voorting 36ste, De
Jongh 37ste en Kersten 42ste.
CEREMONIEEL.
Onmiddellijk na de aankomst volgde
het gebruikelijke ceremoniieel. Jacques
Anquetil moest op de ereloge, waar ook
de voorzitter van de K.N.W.Ü., dr. P. van
Dijk. had plaatsgenomen, de hulde van
geestdriftige toeschouwers in ontvangst
nemen. Een gescandeerd „Anktiel Ank-
tiel" begeleidde hem even later op zijn
ereronde. Daarna volgden de ereronden
van de overige winnaars van de klasse
menten en de hoogst-geklasseerden in
de algemene rangschikking. Ook Wim
van Est behoorde daartoe. De Tour werd
tenslotte definitief afgesloten met een
ererondje van alle ploegen. Kees Pelle
naars reed trots voor zyn jongens. Uit
het luide applaus bleek hoe ^populair
deze in Frankrijk zijn. De luidste toe
juichingen gingen toch naar Fernand
Picot. toen hij met een tulband van
verbandgaas op het hoofd moeizaam
door zijn ploeggenoten op de fiets werd
geholpen en met bloemen om de pijn
lijke schouders langs de toesschouwers
werd voortgeduwd.
Ademloos luisterden de duizenden toen
een telegram van de president van de
Franse Republiek. Coty. gericht aan de
Tourwinnaar Anquetil werd voorgelezen.
De Franse president feliciteerde Anque
til met zijn overwinning en complimen
teerde hem met het enorme doorzettings-
vermogen, dat de man uit Rouaan had
getoond.
