Bloemlust in 1958 niet naar Essen
Rassentegenstellingen steken in
Parijs voor het eerst de kop op
Algerijnen hebben in Frankrijk nimmer goede
pers gehad en nu ivorden ze bovendien gevreesd
Salzburg krijgt modern theater
Met 1900 zit- en 500 staan plaatsen
Heeft het bloembollenvak
werkelijk geen belangstelling?
Eind van vreedzame samenwoning
96ste jaargang
Vrijdag 19 juli 1957
Derde blad no. 29190
zich uit te spreken, de beslissing anders
gevallen zou zijn.
Er is momenteel in de kringen van
het Vak, zowel bij kwekers als expor
teurs, groot onbehagen over deze be
slissing en zeer velen zijn van mening,
dat hier zeker niet gezegd kan wor
den dat „het Vak" zijn financiële
steun aan dit project onthield, maar
dat enkele vakgenoten, minder ge
interesseerd bij zulk een show, dit
hebben doorgedreven.
Hoe deze beslissing ook tot stand ge
komen is, ze kan zeer zeker niet ver
dedigd worden op grond van het Vak
belang, het is zelfs te hopen, dat de
tegenstand tegen deze beslissing zo
groot wordt, dat het Centraal Bloem
bollencomité er alsnog op terug komt,
en men in 1958 de show te Essen zal
kunnen laten doorgaan!
Geen onderonsjes
Deze kwestie doet meteen de vraag
rijzen (en die wordt in vakkringen
momenteel algemeen gesteld) of de
huidige samenstelling en werkwijze van
het Centraal Bloembollencomité bevre
digend mag worden geacht. De miljoe
nen die het Vak voor algemene vak
doeleinden opbrengt, worden door dit
Comité beheerd en gedistribueerd. De
samenstelling van dit comité is lichtelijk
verouderd, gebaseerd als het is op het
oude twee-cent-per-roefonds, en een
reorganisatie in samenstelling en werk
wijze zou niet overbodig zijn.
De zeer aanvechtbare beslissing t.a.v.
Bloemlust-Essen maakt dit vraagstuk
weer eens te meer actueel.
Reeds is de mening geuit, dat hiermee
het eind van „Bloemlust" is aange
broken. Zeer zeker wordt die mening
door het Bloemlust-bestuur niet ge
deeld. Het is meteen overgeschakeld
naar het „oude systeem" maar dat
betekent niet, dat men afgerekend
heeft met de gedachte van exposeren
in het buitenland.
In de kringen van het Bloembollenvak
hoopt men algemeen, dat Bloemlust
doorgaat met zijn werk en dat het spoe
dig kans zal zien, de eens begonnen
taak, onze bolbloemen onder de neus
te brengen van de buitenlandse klant,
voort te zetten. Het gaat hier om een
prachtig stuk particulier initiatief,
waarvoor vele vakmensen zich belang
loos inzetten. Alleen al déArom dient
dit werk te worden voortgezet in de
richting, waarin het Bloemlustbestuur
het heeft gestuurd, en waarin de over
grote meerderheid der vakgenoten het
ook gestuurd wil zien!
ROEIEN.
Slechte inschrijving voer
roeikampioenschappen
Zo slecht als dit jaar, is de in
schrijving voor de Nederlandse roei
kampioenschappen nog nooit geweest.
Dit is een gevolg van het ontbreken
vooral bij de heren van oude
ploegen, een euvel, dat reeds bet ge
hele seizoen zijn stempel op de wed
strijden heeft gelegd.
Zijn bij de dames alle nummers nog
vrij redelijk bezet, bij de heren is er
geen belangstelling voor de twee zonder
stuurman, de vier met en de vier zonder
stuurman en de lichte Vier. Omdat er
voor hen geen tegenstanders zijn, heb
ben de vier met stuurman van Nereus
en de twee zonder stuurman van Het
Spaarne maar ingeschreven voor inter
nationale wedstrijden, die op het kam-
pioensweekeinde 27 en 28 juli a.s.
in Mainz worden gehouden.
De inschrijving voor de nationale
kampioenschappen op 28 juli ziet er nu
als volgt uit:
Heren: Skiff: Dordtsche 1 (Redele);
Dordtsche 2 (Sijlmans); De Maas 1
(Bakker) en De Maas 2 (Weezenbeek).
Twee met stuurman: Aegir en Wil
lem 3.
Dubbel twee: De Maas.
Achten: Nereus en Laga.
Dames: Skiff: Dordtsche (mej. Lude-
rus)Wetterwille (mevr. Zeegers) en
Nautilus (mej. Reuter).
Dubbel twee: De Hunze en Viking.
Dubbel vier: De Vliet, Nautilus—
D.D.S.-combinatie en Nereuss
Vier met stuurvrouw: Dordtsche, Wil
lem 3 en De Laak.
Achten: De Amstel, De Hunze en Nau
tilus.
Zesjarig meisje dc autobus
overreden
Toen zij met haar jongere broertje
speelde op de Rijksstraatweg te Nieuw
Helvoet, is gisteravond de 6-jarige Alie
Snoeü door een passerende autobus ge
grepen zij was vrijwel op slag dood.
Het meisje was tijdens haar spel op
de rijweg terecht gekomen en ondanks
de pogingen van de autobuschauffeur uit
Oostvoorne, die zeer ver naar links uit
week en daardoor met de autobus in de
aldaar lopende sloot tot stilstand kwam,
was een aanrijding onvermijdelijk. Van
de in de autobus zittende arbeiders werd
niemand gewond.
Marianne gevoelt zich bedreigd
Advertentie
(Van onze Parijse correspondent)
Parijs is niet alleen de hoofdstad van Frankrijk,
de zetel der regering en het uitzonderlijk gecen
traliseerde middelpunt van het hele administra
tieve, economische en culturele leven des lands,
Parijs is óók nog een conglomeraat van volkeren
en, naast New York, zonder twijfel de meest
cosmopolitische stad, die er op onze aardkluit te
vinden is. Het zou wat ver voeren hier nu na te
gaan dankzij welke eigenschappen van het Franse
volk het mogelijk is geworden, dat al die buiten
landers zich in Parijs zo gemakkelijk konden
assimileren en oplossen in één gemeenschap, waar
in ze van hun eigen aard, en vaak zelfs taal, toch
geen afstand behoefden te doen. Maar het feit kan
niet worden ontkend.
Jeugdig en fris als een meisje, wijs als een vrouw, zó is „Margriet'.
Niet voor niets is „Margriet" reeds jarenlang het gróótste blad van Nederland
Aanvaardbare beslissing van het C.B.C.
Helaas is aan deze vreedzame samenwoning van Franse en tenminste één
categorie van vreemdelingen nu sinds kort een einde gekomen. Sterker: er vallen
in Parys nu zelfs onmiskenbare tekenen van rassentegenstellingen en -discrimi
natie waar te nemen. Men begint weer te letten op de huidskleur, de ogen, de
neus, de haarinplant van een voorbijganger. En wanneei men dan een Algerijn
herkent lichtbruin van huidskleur, donker haar en ogen, en veel kleiner van
stuk dan zijn Noordafrikaanse broeders, de Marokkanen of Tunesiërs dan flitst
het door je hoofd: zou dat soms ook een fellegha of een,, agent" hunnen wezen?
En ongemerkt gooit men er een stapje bovenop.
Nare herinneringen
aan bezettingstijd
De Algerijnen hebben in Frankrijk
ofschoon ze in naam dan volle landge
noten waren nooit een bijzonder goede
pers gehad. Vandaag worden ze boven
dien gevreesd. De kranten publiceren
dagelijks breeduitgesponnen reportages
over de onmenselijkste wreedheden, die
door de Algerijnen in hun eigen land,
maar ook in Frankrijk bedreven worden
en waarbij intussen zeker ook wel eens
wat al te vlot een paar sluipmoorden,
waarvan de daders nog niet werden ach
terhaald, eveneens maar op hun reke
ning worden geschreven. De propagan
distische uitwerking van die krante
artikelen is overigens nog niet de enige
oorzaak van de tegenstellingen, die zich
tussen de Fransen en de Algerijnen
nu steeds sterker openbaren. De Franse
politie geeft, zij 't ongewild, zelf ook nog
dagelijks voorbeelden van rassendiscri
minatie. Op straat worden, onder het
oog van het publiek, Algerijnen aange
houden, naar hun identiteitspapieren
gevraagd en gefouilleerd. Auto's moeten
stoppen en worden op wapens door
zocht, wanneer de bestuurder Algerijnse
trekken vertoont. Verdachte elementen
worden door de agenten op straat in
de boevenwagens de beruchte paniers
salade, de slamanden opgeborgen
en weggebracht.
Discreter methode
mogelijk?
Niemand zal willen ontkennen, dat de
Franse autoriteiten er onder de huidige
omstandigheden niet goed aan doen een
aantal Algerijnse elementen geducht in
de gaten te houden, maar men kan
zich ook afvragen of er geen discretere
en tevens doelmatiger methoden be
staan ter bereiking van dat doel. De
taferelen, die zich nu in de Algerijnse
wijken van Parijs afspelen, brengen in
ieder geval op vrij griezelige wijze de
bezettingsdagen in de herinnering, toen
voorbijgangers op straat door de Duit
sers werden aangehouden, wanneer hun
neuzen op een Semitische afkomst
schenen te wijzen
Is Frankrijk, het land van de vrij
heid, de gelijkheid en de broederschap,
op weg een fascistische natie te wor
den?
Op een gletsjer.
De vrees voor een meer of minder ver
kapte dictatuur is zeker niet denkbeel
dig. De Franse regering is op een zeep-
glad en dalend vlak beland, zo niet op
een gletsjer gezeten. Het Algerijnse
drama is de oorzaak. In het begin was
er een overeenkomst met de Algerijnen
mogelijk geweest, waarbij beide volkeren
hun lot misschien blijvend aan elkander
hadden kunnen verbinden.
Frankrijk wenste echter tegen beter
weten in aan de fictie van het
„Franse Algerije", dat een deel van het
moederland vormde, vast te houden en
daardoor werd ieder vruchtbaar ge
sprek bij voorbaat onmogelijk gemaakt.
In die gedachtengang of beter
wensdroom was 't ook logisch de Al
gerijnse nationalisten als rebellen te
doodverven, die in verzet waren tegen
het wettelijk gezag te Parijs, en de oor
log voor het behoud van dit „depart
ment" voor te stellen als een plaatselijke
pacificatie-actie.
Laatste reis Aga Khan
Het stoffelijk overschot van wijlen
de Aga Khan is gisteren met een Egyp
tisch vliegtuig te Assoean in Egypte
aankomen. De begrafenis vindt van
daag plaats in de tuin van de villa te
No er es Salam, die de Aga Khan voor
zich had laten inrichtten, maar waar hij
nimmer vertoefd heeft.
Het stoffelijk overschot werd begeleid
door de Begum, de nieuwe Aga Khan,
Prins Karim, en diens vader, Prins Aly
Khan.
In de Parijse wijken, waar veel
'Algerijnen wonen, worden dezen
herhaaldelijk aangehouden en ge
fouilleerd.
Onbarmhartige werkelijkheid
Deze camouflage houdt echter al lang
geen stand meer tegen de onbarmhar
tige realiteit. En het is nu eenmaal al
tijd onvermijdelijk, dat een dubbelhar
tige politiek tot uitwassen voert. Onder
die uitwassen behoren rassendiscrimi
natie en rassenhaat, die nu de afzich-
lijke koppen ook in Frankrijk zelf op
steken, zeker wel tot de allerbeden-
kelijkste verschijnselen, wanneer men
vandaag de „kasbah's van Parijs" (de
Algerijnse wijken) doorkruist en er met
de bewoners spreekt, dan voelt men zich
niet alleen op vreemd grondgebied, doch
zelfs in een vijandig land. De moge
lijkheden alsnog een brug te slaan tus
sen beide volkeren, de Fransen en de
Algerijnen, willen we in een slotartikel
nader onder ogen zien.
Modernisering van het
Indonesische leger
De Indonesische regering beeft een
plan opgesteld om de gewapende strijd
krachten' met moderne wapens uit te
rusten, aldus heeft het ministerie van
Defensie bekendgemaakt. In deze me
dedeling werd gezegd, dat overeen
komstig dit plan militaire uitrusting
zal worden aangekocht, op basis van
kredieten op lange termijn, in elk land
dat bereid is op een dergelijke voor
waarde te leveren.
Niet werd medegedeeld hoeveel de
regering aan de modernisering van de
strijdkrachten wil besteden.
Als eerste stap in de richting van
vervanging van de verouderde wapens
en uitrusting, die thans bij de strijd
krachten in gebruik zijn, heeft de re
gering - aldus de bekendmaking van
het ministerie van Defensie - van de
Sovjet-Unie jeeps gekocht. Het con
tract voor de levering hiervan werd ge
sloten nadat de jeeps aan een aantal
technische proeven waren onderwor
pen, welke bevredigend verliepen.
Onlangs besloot het bestuur van Bloemlust-Lisse, in overleg met de
inzenders, in principe, in het voorjaar van 1958 een bolbloemen-
tentoonstelling te houden in Essen, het hart van het Roergebied.
Op deze plannen is prompt de domper gezet. De tentoonstelling in
Essen gaat niet door, want men heeft niet genoegzaam financiële
steun ontvangen van de zijde der vakgenoten. Het is ongetwijfeld voor
het Bloemlust-bestuur een zware stap geweest, die stap terug.
Het heeft de moed niet laten zinken en thans twee tentoonstellingen
in Lisse georganiseerd. De tweede tentoonstelling, gekoppeld aan de
mechanisatie-show, zal ongetwijfeld bezoekers trekken, vooral omdat
men elkaar dit jaar voor het eerst niet in de wielen rijdt: de West-
riese Flora te Bovenkarspel is net afgelopen, als Bloemlust-Lisse zijn
poorten opent.
Maar dat neemt niet weg, dat men een stap terug heeft moeten
doen!
„Zeek de klant op"
Men vroeg zich reeds terecht af, of
de tentoonstellingen te Lisse nog wel
aan hun doel beantwoordden. De be
langstelling uit vakkringen was onvol
doende, voor het grote publiek was
Lisse te zeer afgelegen.
Waren er aanvankelijk plannen, de
show te houden in een der grote steden
van ons land onder het motto „Zoek
de klant op waar hij te vinden is", men
heeft grotere consequenties aangedurfd
toen men besloot, de afnemer in het
buiténland op te zoeken. En dan sprong
Duitsland direct in het oog. Een land
waar de invoer praktisch vrij is, met
nog vele mogelijkheden, enwaar
men nog onvoldoende bekend was met
het uitgebreide na-oorlogse sortiment.
Zo kwam de tentoonstelling-Keulen,
een voorproefje van de grote Bundes-
Gartenschau, tot stand. Er mankeerde
nog wel wat aan de organisatie, maar
in aanmerking genomen, dat het de
eerste keer was, en dat alles, tot de
graszoden toe, langs de weg van Hol
land naar Duitsland moest worden ver
voerd, heeft men daar een geweldige
prestatie verricht. Er kwamen 50.000
bezoekers en alle inzenders waren zeer
tevreden. Algemeen was men van me
ning „Dat doen we volgend jaar wéér!"
Geen interesse
Men ontveinsde zich niet, dat men
bij een volgende tentoonstelling voor
méér moeilijkheden zou komen te staan.
Vooral financieel zouden de lasten
zwaarder worden. Die eerste keer kreeg
men van allerlei kanten volle medewer
king, maar men kan niet ieder jaar
voor een dergelijke hulp aankloppen.
Het stond wel vast, dat de tentoon
stelling eerst op een gezonde basis
zou staan, wanneer men kon beschik
ken over de medewerking van het
Centraal Bloembollencomité, dat de
beschikking heeft over de miljoenen
welke het vak per jaar opbrengt het
meest voor onpersoonlijke reclame, en
daarnaast voor wetenschappelijk on
derzoek.
In aanmerking genomen de zeer grote
bedragen die gespendeerd worden in de
Verenigde Staten, zonder dat men nu
kan merken, dat dit een vergroting van
de omzet met zich brengt, zou het
C.B.C. toch ongetwijfeld er wel wat
tegen aan willen gooren om in Duits
land, een der grootste afnemers-landen
met nog zovele mogelijkheden, het aan
vankelijk behaalde succes te consolide
ren!
Maar opeens werd de streep gehaald
door deze plannen. In een laconiek
communiqué deelde het Bloemlust-
bestuur mede, dat aangezien „het Vak
geen financiële steun hierin kan ver
lenen" de tentoonstelling niet kan
doorgaan, en men in de plaats daar
van naast de kersttentoonstelling (23
28 december) een tentoonstelling
zou houden van 25 februari1 maart
1958 te Lisse!
Wie is „het vak"?
Deze mededeling wekte allerwegen
verbazing. Wat betekent dat, vroeg men
zich af, dat „het Vak" geen financiële
steun kan verlenen?
Volgens nadere, niet-officiële mede
delingen zouden zowel het Centraal
Bloembollen Comité als het bestuur van
de Duitse Groep van de Bond van
Bloembollenhandelaren van mening
zijn, dat met deze uitgave geen direct
vakbelang gediend was.
Er blijft hier zeer veel in het vage.
Wie het zijn die dit uitgemaakt hebben,
is niet bekend, al lijkt de conclusie
aannemelijk, dat wanneer alle belang
hebbenden gelegenheid hadden gehad
Van onze Weense correspondent)
Al jarenlang klagen
vele buitenlandse bezoe
kers van de .Festspiele"
in Salzburg, dat zij geen
kaarten voor concerten
of opera's kunnen krijgen.
Met zijn 1600 zitplaat
sen is het „FestspieLhaus"
dat overigens pas een
kleine dertig jaar gele
den werd gebouwd, te
klein geworden.
Hierin zai nu echter
verandering worden ge
bracht door de bouw van
een nieuwe en geheel
moderne schouwburg,
waarvoor een brede strook
rots van de Mönchsberg
zal worden weggeboord
tot een diepte van tien
meter. De plannen zijn
ontworpen door de Oos
tenrijkse architect Cl.
Holzmeister. Daar het
hiep om een nationaal
belang gaat, zal de rege
ring voorlopig een lening
van 35 miljoen schilling
uitschrijven en wanneer
deze actie succes heeft,
zullen nieuwe leningen
volgen. Voor het gehele
project zal een bedrag
van 140 miljoen schilling
(dat is bijna 10 miljoen
gulden) nodig zijn. De
nieuwe schouwburg za!
2400 plaatsen hebben,
waarvan 500 staanplaat
sen, wat iets nieuws is
voor Salzburg en vooral
voor de inwoners zelf, die
nu eindelijk eens op goed
kope manier aan hun
trek zullen komen. Het
toneel heeft, een veran
derlijke breedte van 14
tot 30 nieter en een diepte
van 50, zodat het al naar
gewenst vergroot of ver
kleind kan wonden: voor
kleine toneelstukken, bal.
letvoorstellingen, opera's
en oratoria. De zaal wordt
als amfitheater gebouwd,
verdeeld in parket en
slechts één rang De tech
nische apparaten, die
achter, boven en onder
het toneel worden aan
gebracht, beloven de mo
dernste te worden van
geheel Europa. Het oude
„Festspielhaus" wordt
echter niet afgebroken,
doch blijft in gebruik,
zodat 4000 toeschouwers
op eenzelfde avond voor
stellingen kunnen bijwo
nen. Onnodig te zeggen
dat met deze vernieuwing
ook uitbreiding van het
programma en het reper
toire gepaard zal gaan.
Wanneer alles naar wens
verloopt, kan de officiële
opening tegen 1960 tege
moet worden gezien.
De English Electric P. 1", het
nieuwste model straaljager, dat
voor de Engelse luchtmacht werd
gebouwd, heeft tijdens proefvluch
ten het wereldsnelheidsrecord ge
broken. Het is bekend, dat de 36-
jarige test piloot Roland Beaumont
verscheidene malen achtereen snel
ler heeft gevlogen dan 1811,2 km,
per uur. Het officiële wereldrecord
dat op naam staat van de Engelse
tcstpiloot Peter Twiss. De werke
lijke snelheid, die met de P.l. werd
öehaald is niet bekend omdat de
officiële gegevens nog geheim zijn.
Op de foto links ziet men de ..P.l."
die werd gebouwd bij de Preston
Works in het Engelse Graafschap
Lancashire en met Rolls Royce
straalmotoren is uitgerust. Rechts
de testpiloot Roland Beaumont, die
bij de behaalde snelheden last
kreeg van de hitte doordat hij bijna
de warmtegrens van 2400 km per
uur bereikte.
