Waf gaaf er in daf hoofdje om?
ONS MENU
„Lieve Heer, dank U wel dat ik
weer veilig thuis ben"
SPOEL OM die melkfles!
I
ZATERDAG 22 JUNI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Mevrouw Geursen vertelt verder
Van een verhuizingdie niet
doorging
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Het schouderblote jurkje
VAN DE WEEK
VA h 2 kg. aardappelen. 1 kg.
VARIA
Melbourne, juni 1957.
J^u het allemaal alweer lang geleden is durf ik het U wel te ver
tellen, ons huwelijk was ééns bijna op de rotsen gelopen. Dat
was toen mijn lieve man mij een paar jaar geleden auto zou leren
rijden. We begonnen in grote eensgezindheid, maar voor we de hoek
om waren hadden we hooglopende ruzie. De tweede keer ben ik hal
verwege uit de auto gestapt en heb hooghartig gezegd: „Dank je, ik
loop wel naar huis".
Nadien heb ik af en toe wel eens gereden als we in de country
waren en als er mijlen in de omtrek geen mens of spoorwegovergang
te bekennen was. Maar plezier had ik er niet meer in.
Totdat manlief enige weken geleden een lelijke duikeling maakte,
doordat hij te hard een hoek omging, en met een gekreukte auto en
wit om zijn neus thuiskwam. Ik begreep direct dat dit het psycho
logisch juiste moment was om góéd auto te leren rijden. De man was
zó deemoedig geworden en ons auto-tje had zóveel deuken, dat hij
mij een eventueel kleiner of groter deukje de eerste twee jaren beslist
niet kwalijk zou kunnen nemen.
Ik kwam bij de „atomic motor school" terecht, wat ik een veel
belovende naam vond die hoop voor de toekomst gaf. Een week lang
heb ik elke morgen een uur gereden en toen moest ik examen doen.
Ik ben als de dóód voor examens, mijn leraren hebben soms zitten
steigeren van schrik over de onzin die ik op een eindexamen uit kan
slaan. Ik kan nóg 's nachts .wakker worden na een examendroom en
denken: „Gelukkig, ik hoef nóóit meer examen te doen". Die agent,
met wie ik op pad moest, zal ook wel weer geen al te intelligente
indruk van me gekregen hebben, maar hij was erg geduldig en liet
me zowaar ook nog op de openbare weg los.
EN nu tuf ik in mijn eentje door
Melbourne. Want man en kin
deren waag ik er nog niet aan.
De eerste keren zat ik met trillende
knieën achter het stuur, en als hij
weer netjes geparkeerd voor de deur
stond, zei ik uit de grond van mijn
hart: „Lieve Heer, dank U wel dat ik
weer veilig thuis ben".
Maar vanmiddag ontdekte ik dat ik
me heel plezierig voelde in een grie
zelig drukke straat en ik dorst zo maar
een beetje kalmte toe te wuiven aan
een meneer in een heel grote Cadillac
die beslist voorbij wou.
Natuurlijk maak ik nog geen atoom
achtige indruk als U me weg ziet rijden,
ik voel secuur aan alle knoppen en
stangen of alles wel in orde is
maar als ik eenmaal rij sukkel ik over
al toch aardig doorheen.
En dat hebben we dan weer bereikt.
BEHALVE door Moeders autorijden
is er nog meer onrust in huize
Geursen geslopen. Toen we goed
en wel thuis waren zei de Presbyterian
Church: „Zouden jullie er niet voor
voelen te verhuizen? Meer naar buiten
niet zo in het hartje van de stad?" Nu
zijn alle rechtgeaarde Geursens altijd
dól op verandering, en de hele familie
juichte enthousiast: „Verhuizen, ja
enig! Ergens in de country".
„Misschien kan ik daar wel een paard
hebben", zei Rieteke ogenblikkelijk.
„Déér krijg ik dan toch echt weer
een hond, hè Moeder, schreeuwde Jan.
Dat heb Je altijd beloofd".
„Moeder", zei Gabriël met kalme
overredingsdrang: „Je zou reuze ver
standig doen als je in de country een
koe nam. Wij melken wel en je zou
eens zien hoeveel geld Je dat in de
melk scheelde.
„Nóóit zei ik met klem. Als jullie
dan met vakantie zijn kan Moeder om
zes uur haar bed uit en onder de koe.
Ik heb niet van dat echte boerenbloed
als jullie hoor en je vader nog minder.
Over koeien hoef je niet te denken".
Enfin, we zijn op een middag naar
het blok land gereden dat de kerk voor
ons op het oog had. Het regende dat
het goot en we gleden zowat van de
weg af toen we er voor stonden Het
was geen „bush" meer, zoals de kin
deren vurig gehoopt hadden, het was
een ongeplaveid straatje en op de hoek
lag het stuk grond. Het leek ons toch
wel aardig, er waren uitstekende scho
len in de buurten in gedachten
stond ik al met een koket schortje voor
een heerlijk maaltijd te bereiden in de
droomkeuken van een keurig nieuw
huis.
HET rare is alleen dat we, nu er
een mogelijkheid van verhuizen
komt, allemaal ineens sentimen
teel gaan doen over deze grote, oude
pastorie. O ja, er zijn zo van die onge
makken, ons heilig" huisje is zover weg,
dat we onze gasten moeten zeggen
„langs het kippehok, en dan de droog
lijn maar volgenen dan kom je er
vanzelf".
En ik voer de hele week een verbe
ten strijd om die hele boerderij enigs
zins „in bedwang" te houden, en hele
maal klaar kom ik er nooit mee. Maar
het is zo groot en gezellig, het is een
echte ouderwetse pastorie. Het is als
een kloek die wijd haar vleugels uit
spreidt, en er kunnen er altijd nog
meer bij.
Ik kom op de studeerkamer en mijn
man staat voor de grote balkonramen,
die tot op de grond reiken en een
prachtig uitzicht geven over het park
tegenover ons. En hij peinst harop:
„zo'n studeerkamer krijg ik nooit meer
maar ja, we moeten. Het is voor
jou veel te zwaar, dit huis".
En de kinderen zeggen: „Zulke fijne
grote kamers als we nu allemaal heb
ben zullen we wel nooit meer terug
krijgen. En we hebben het toch maar
netjes geverfd. Maar het zal voor U
wel heerlijk zijn, Moeder
En Moeder krijgt het er tenslotte
benauwd onder en zegt: „Jullie doen
net alsof ik hier beslist weg wil. Ik
heb er geen woord over gerept, maar
de kerk heeft dit huis nodig als stu-
dentenhuis en daarom willen ze ons
een ander huis geven".
„Ja, dat is waar", zeggen ze dan
allemaal eerlijkhet is niet Moe
ders idee".
En we kijken door onze zitkamers,
die er zo Hollands gezellig uitzien
met de oude, glanzende Hollandse
kasten waar zullen we ooit een
huis krijgen waar deze dingen nog
in passen. En als ze opbellen en zeg
gen dat ze het punt toch niet zo erg
geschikt voor ons vinden bij nader
inzien, en nog wat verder rond zullen
kijken, gaat er een zucht van ver
lichting door het hele huishouden.
Voorlopig zijn we weer veilig!
Weekeinde - onder ons
IK schrijf U dit bij een olielamp en
een groot haardvuur in het bui
tenhuisje dat vrienden ons voor
het weekeinde geleend hebben. Eén
keer in de zoveel maanden heeft de
man een zondag vrij en die plegen we
buitensporig te vieren. Zaterdags is er
nooit school in Australië, en zo zijn we
vanmiddag na schooltijd in een feeste
lijke vakantiestemming hier naar toe
gereden. Tiger, de poes veilig op Riet-
je's schoot. Het kleine volkswagentje
lag goed zwaar op de weg met ons
allemaal. We moesten levensmiddelen
meenemen, want er is maar één win
keltje in Woori Yallock, en dat is, wat
brood enz. betreft, alleen maar inge
steld op vaste klanten. „Hoe zijn we
uit, jongens", zei Vader af en toe van-1
achter het stuur. En dan zuchtte het
hele huishouden vol verrukking „heer
lijk".
We kwamen in het pikkedonker aan,
maar de jongens hadden zó een vuur
aan, lampen brandend, thee gemaakt.
Rietje liep zorgzaam met Tiger aan een
heel lang touw om het huisje. „Stel je
voor dat we Tiger kwijt zouden raken!"
En nu liggen ze allemaal al lang te
slapen, met het vaste voornemen er
morgenochtend om zes uur uit te zijn.
Want er valt een massa te ontdekken
en te doen.
De man is weer weggereden, hij had
hier niet zover vandaan nog een ver
gadering vanavond. Het haardvuur
knettert en de possums rennen over
het dak, krabbelen tegen de ruiten en
proberen me bang te maken.
Ik doe nog een vers blok hout op het
vuur. Luister naar de geluiden om me
heen. Naar het suizen van de lampen.
Het kraken van de bedden van de kin
deren. Het beweeg van de dieren om
het huis.
Het leven is goed. En de zaterdag en
de zondag die zijn van óns!!!!
J. GEURSEN—BORST.
PARIJS, juni '57.
Het schouderblote jurkje Heeft in ome moderne garderobe vaste voet
aan de grond gekregen. Zodra de zomerzon uit is, zien we het volop dragen,
zonder dat nog iemand aanstoot neemt aan zoveel charmant gebruinde blo-
tigheid. Het jurkje zonder schouders kan avondjaponnetje zijn of zonnejurkje,
en cocktailjapon of semi-gekleed toilet. De grondstof bepaalt vaak tot welke
van die categorieën het behoort, maar vaker nog is die grondstof zodanig
neutraal, dat ze in ettelijke categorieën plaats kan vinden en het japonnetje
zowel in de ochtend- als de middaguren kan worden gedragen. In een der
gelijk geval is het de taak van accessoires en de sieraden om het japonnetje
een gekleed of sportief aspect te geven. Het model heeft natuurlijk ook
een stukje in de melk te brokkelen en is dan ook de tweede belangrijke over
weging bij de aanschaf van een gedecolleteerd zomertoiletje. Maar ook wat
het model betreft, is er vaak geen scherpe grens te trekken tussen gekleed
en semi-sportief. Alle drie modelletjes, hierbij afgebeeld, kunnen bijvoorbeeld
zowel voor het ochtendzonnejurkje als het meer geklede middagjaponnetje
dienen.
Model A, gemaakt van een katoenen
imprimé, kan een zonne-ensemble zijn,
maar tevens een stads zomerjurkje en
zelfs een zomers danstoiletje. Voor
model B geldt precies hetzelfde, terwijl
japon C ochtend-, middag en cocktail
japon kan zijn, indien ze gemaakt
C, betreft het een jak in overhemdstljl
van gestreepte katoen of zijde. De jak
jes van de eerste twee modellen passen
zowel in het ochtend- als het geklede
genre; het overhemdjak van het laat
ste voorbeeld ls echter uitgesproken
sportief en kan, behalve de rechte, ge-
Bij duizenden werken de
meisjes in duizend beroe
pen.
„Op kantoor", in het bedrijf,
het huishouden.
Het laatste staat in deze tijd
helaas want 't is écht vrou
welijk! zo'n beetje op de
laatste plaats, door slokop „in
dustrie". maar het is een logisch
gevolg der hooggeroemde eman
cipatie, waarvoor vrouwen als
mrs. Pankhurst en dr. Aletta
Jacobs eertijds de weg zo triom
fantelijk baanden.
Maatschappelijk gezien doet
nu geen enkel meisje meer voor
een jongen onder en tussen
ons gezegd we zouden niet
weten, wie 't ging winnen, als 't
er op één komt!
Het „zwakke" geslacht betoont
zich sterker dan één van ons het
een halve eeuw geleden had
kunnen denken. Niemand hoeft
daar rouwig over te zijn, omdat
deze wereld bést gelijkwaardige
partners kan gebruiken.
En véél pardon heeft deze
harde wereld met dat „zwakke"
geslacht ook al niet meer.
Ge ziet ze werken: „op kan
toor", in winkel of bedrijf.
Hard werken, consciën
tieus werken vooral: daar kun
nen héél wat jongens nog een
stuk van leren!
En tóch, en tóch: wét gaat er
in die zachte kopjes om?
Zijn 't alléén maar zakelijke
brieven, of cijfers, of telefoontjes,
waarmee de gedachten bezig
zijn, altijd maar bezig zyn?
Of spookt er nog iets énders
achter die lieve voorhoofdjes,
iets, dat aan vroeger tijd doet
denken, toen de romantiek nog
haar woord meesprak, toen rid
derlijke ridders zich diep bogen
voor de vrouw huns harten,
toenkortom, de vrouw de
wereld met haar charmes tot
een „droomwereld" wist te ver
heffen en een man haar nog
iets énders had te zeggen, dan
alleen „Juffrouw, neemt U die
brief eens op, maar snél en zon
der fouten, hoor!"
het niet alleen bij dat nauwge
zette werken, hóe dit haar ove
rigens ook siert, blijft.
Dat zou toch kunnen, niet
waar?
Het leven kent zijn ups en
downs, zyn benauwenissen
en uitzichten.
Ieder meisje kan daarom
lachen of stil-droevig voor zich
uitstarentot opééns, haar
leven een wending krijgt, die
niets meer te maken heeft met
cijfers, brieven, telefoontjes of
andere harde zakelijkheden.
Dan komt hoe is 't moge
lijk! tóch nog de ridder van
weleer om de hoek gluren.
Niet laten 'koeken',- nee:
Metéén onder de kraan ermee I
Al is hij lang niet meer zo
ridderlijk als de „sprookjesman"
uit de Middeleeuwen en al heeft
hij zélf genoeg zorgen aan zijn
hoofd, om zich voor 100 in
haar dienst te stellen, hy heeft
toch óók z'n goede kanten, waar
mee 't meisje zich per slot wel
graag tevreden stelt.
Ze ziet hem dan ook met lief
de komen!
En, ze zal zich ook graag met
hem tevreden stellen, als ze ge
trouwd is.
Laten we dat tenminste ho
pen!....
FANTASIO
Foto: Will Eiselin, Rijswijk.
wordt van een stof (linnen bijvoor
beeld) die voor die drie verschillende
omstandigheden geschikt is. dat wil
zeggen noch te gekleed, noch te ge
woon.
Het schouderblote zomerjurkje gaat
bijna altijd en pas dan is het wer
kelijk praktisch vergezeld van een
extraatje dat zonodig het decolleté kan
bedekken. In model A is dat een korte,
aansluitende bolero, gemaakt van de
japonstof. In het tweede voorbeeld is
het een ruime, iets langere bolero met
rugsluiting, eveneens van de japonstof
gemaakt. En in het laatste voorbeeld,
decollecteerde japon, ook shorts en bad
pak completeren. Onder meer formele
omstandigheden zal een stola een be
tere en elegantere aanvulling van de
japon zyn.
J. V.
Ta, i
I or
J in
wat gaat er in die hoofdjes
om, ook in dat van het meisje
in de antiekwinkel, zorgvul
dig haar beeldjes boenend, met
de reinheid en de netheid, die
iedere vrouw eigen zijn.
Zou 't kunnen, dat de roman
tiek 't af en toe tóch nog wint
in dat nu zo rustig kloppend
hart en er iets van verlangen
naar die oude, hoffelijke ridder
tijd naar boven komt: of is 't
wérkelijk waar, dat de meisjes
tegenwoordig alleen maar nuch
ter en cynisch zijn, zoals een
Fran?oise Sagan dat in „Bon
jour tristesse" of „Un certain
sourire" zo kervend-pervers weet
te schilderen
Ach: 't is toch mogelijk, dat
't 20ste eeuwse meisje het leven,
ondanks alles, ook nog blijder,
positiever, hoopvoller beziet en
„Spoel om die fles" zullen we op 26 juni op de melkflessen kunnen lezen! Een
nuttige, helaas nodige actie. Waarom blijven onze verder toch zo propere Ne
derlandse huisvrouwen, wat dit betreft, zo in gebreke? En dat, wanneer men
bedenkt hoe weinig moeite het kost om zo'n melk- en yoghurtfles schoon te
maken! Wanneer men de fles, wanneer zij leeg Is, direct met water wegzet, is
uitspoelen met koud water, mits men maar in horizontale richting schudt,
meestal al voldoende. We bewijzen hier niet alleen de zuivelindustrie maar
uiteindelijk ook onszelf een grote dienst mee, want het is vanzelfsprekend, dat
het grote materiële verlies aan niet meer te reinigen flessen de melkprijs op
den duur wel nadelig moet beïnvloeden.
ZONDAG ananastoost, gebakken plakken ham, tuinbonen, aard
appelen, blanc manger.
MAANDAG peulen met spek, aardappelpuree, rabarber.
DINSDAG gehakt, spitskool, aard appel-omelette, rödgröd.
WOENSDAG eierragoüt, tomatensla, rijst, havermoutkoekjes.
DONDERDAG bloemkool, gebakken aardappelen met kaas, beschuit met
aardbeien.
VRUDAG i bloemkoolsoep, gekookte schelvis botersaus worteltjes
aardappelen.
stoofpot aardappelen, komkommer, kaas fruit.
iets aardappelmeel binden, de in blok
jes gesneden kaas toevoegen en de
massa voorzichtig omleggen. De kaas
mag wel warm worden, maar niet uit
smelten.
ZATERDAG
Recept: Ananastoost met kaas.
125 gr. kaas. 75 gr. amandelen,
1 schijf ananas, 65 g. mayonaise
Kaas. amandelen (in wat heet wa
ter broeien, waardoor het schilletje
gemakkelijk loslaat) en ananas in
fijne reepjes snijden en met de
mayonaise en eventueel nog iets ci
troensap op smaak afmaken. Lang
werpige stukjes toost ermee bedekken
en als koud voorgerecht of bij de bor
rel presenteren.
Recept: Stoofpot van aardappelen,
komkommer en kaas.
komkommer. 200 gr. oude kaas.
40 gr. roomboter, zout.
De aardappelen schillen, wassen, in
>lokjes snijden, opzetten met weinig
vater. roomboter en iets zout. De
comkommer schillen, in blokjes snij
den en na 5 minuten aan de aardap
pelen toevoegen. Als het gerecht gaar
is (na nog 15 minuten) de saus met
De doorgaans gemoedelijke politie van
Londen heeft het niet gemakkelijk
gehad. Zij werd te hulp geroepen,
omdat er op de stoep van het Vic
toria en Albert Museum een stand
beeld van een spaarzaam geklede
dame stond. Nou ja, het was maar
een standbeeld, zult ge zeggen. In
elk geval stond het zwart van de
mensen. Het beeld was van gips en
volgens een deskundige geen mees
terwerk Maar omdat men tot op
heden nog niet precies weet wat een
meesterwerk is, hoedde de politie
zich ervoor de vondst te beschadi
gen. Voorzichtig laadde men de
dame in een vrachtauto. Zij kreeg
een plaatsje in het bureau.
