OOSTENRIJKS ELFTAL WON MET HULP VAN ARBITER
Penalty in de laatste minuten was
een staaltje van home referee
>-'iïr+v
Voetbalschandaal in Weens Prater-stadion
IN DE BOKSRING WORDT DIT NIET GEDULD
Van der Hart: „die Dienst liep
me in mijn gezicht te spuwen"
96ste jaargang
Maandag 27 mei 1957
Derde blad no. 29146
(Van onze speciale verslaggever)
Wenen, zondagavond. Opgehitst door de
Weense pers, opgehitst door een door het dolle
heengeraakte massa, die het Prater-stadion bijna
anderhalf uur in lichter laaie heeft gezet, met
hysterisch gebrul, gejoel en fluitconcerten of er
duizend locomotieven stoom afbliezen, heeft het
Oostenrijkse elftal één voet in Stockholm gezet
door de voet, die het Nederlands elftal er reeds
had staan, op de meest grove manier weg te wer
ken, daarbij gesteund door de Duitse scheids
rechter Schmelzer, die voor de Oostenrijkers een
nummertje „home referee" heeft weggegeven, dat
de FIFA bij zijn bemoeienissen met de voorberei
dingen voor de wereldkampioenschappen voetbal
zo al geen slapeloze nachten dan toch wel te den
ken zal geven. Deze gedachten zullen het hoogste
voetbalcollege van de wereld wel worden inge
prent door de heren Martens, Kruijver en Brunt,
die we na de wedstrijd dof-zwijgend in de cata
comben voor de kleedkamers aantroffen, terwijl
achter de gesloten deur, waarop „Holland stond,
achter de ruggen van de Oostenrijkse politie, een
dof gegrom de stemming van onze spelers weer
gaf. Onze spelers minus één, want tien minuten
voor het einde werd door een grove charge van
de linksbuiten Haummer onze rechtsback Wiersma
dermate deskundig gevloerd, dat de groene man
netjes met de brancard niet ter verhoging van de
sensatie behoefden aan te snellen, zoals zij reeds
zo dikwijls hadden gedaan, doch onze blonde
back met gezwinde spoed naar een Rode Kruis-
auto moesten dragen om hem met een hersen
schudding ijlings naar het ziekenhuis te vervoeren.
En terwijl de auto met een gillende sirene door
Wenen raasde, moest een tiental politie-agenten
een cordon trekken om onze spelers een veilige
aftocht te bezorgen.
Wanneer u na dit gelezen te hebben, al zegt dat zulke toernooien als waarvan op Zwitserland en Zweden, is er hier in
we het voorproefje hebben gehad, onmogelijk zijn geworden en dus eigenlijk ver- Wenen weer een stemming gegroeid, die
boden dienden te worden, hebt u schoon gelijk. Zwitserland heeft drie jaar
geleden al tonelen te zien gegeven we denken maar aan de wedstrijd Hon
garijeBrazilië die gewoonweg beschamend waren voor de voetbalsport. En
als in een voorwedstrijd als deze tussen Oostenrijk Nederland al zoveel gebeurt,
dat in een boksring niet wordt geduld, is het niet moeilijk te raden, wat ons
volgend jaar nog in Zweden staat te wachten. Maar goed: het toernooi bestaat,
het Nederlands elftal speelt erin mee en dus is het zaak de feiten te beoordelen,
zoals zij ons in Wenen zij nopgedrongen, een zo dolle opeenstapeling van de
meest bizarre tonelen, dat het moeite kost om in de emotie niet de draad van
het verhaal te verliezen.
Laat ons dan beginnen niet bij het
begin, maar bij het slot en U vertellen,
dat de strafschop, waardoor het Neder
lands elftal vijf minuten voor het einde
ruw van de drempel naar Stockholm
werd weggedrongen, rondweg gesproken
een schandaal is geweest. Zonder deze
penalty zou de uitslag waarschijnlijk
22 zijn gebleven.
Na de 2—0 voorsprong met de rust,
toch al een hard gelag, maar een gelag
dat te dragen was geweest, omdat hierin
het overwicht van de Oostendijkse ploeg
na de rust was verdisconteerd. Ook een
uitslag, waarmee de Oostenrijkse voet
balbond 's avonds aan het diner met ere
had kunnen aanzitten, in plaats van
zich, zoals nu, in duizend bochten te
moeten wringen om er tegenover onze
stuurse voetballeiders een sympathieke,
Weense draai aan te kunnen geven. Een
uitslag ook, waarvoor de Duitse scheids
rechter zich niet had behoeven te ge
neren en waarmee hij zich nog enigs
zins had kunnen rehabiliteren ten op
zichte van zjjn blunders om niet ten
minste één of twee Oostenrijkse voet
ballers, met name de rechtsbinnen
Dienst en Haummer na wat zij Wiersma
hadden aangedaan, het veld uit te
sturen.
Maar nu: bij een volkomen correcte
omhaal van Van Wissen meende hjj
zo gretig te moeten aansnellen alsof
hü zo verheugd was eindelijk een ge
legenheid te hebben gevonden om de
Oostenrijkers de zo vurig begeerde
overwinning te kunnen schenken. Van
Wissen probeerde niet Walzhofer te
schoppen, maar op het moment, dat
onze speler de bal uit het strafschop
gebied wegmaaide, kopte Walzhofer dui
delijk zichtbaar te laag, waardoor de
neus van de voetbalschoen even langs
zijn voorhoofd schampte. Volledig vol
gens de regelen van de kunst liet
Walzhofer zich neerploffen en buiten
de lijnen dragen.
Natuurlijk deze trucjes zijn ons bekend
en geen Engelse scheidsrechter, die erin
trapt. Niet voor de heer Schmelzer. Alle
protesten van onze voetballers lieten
hem koud. De bal ging op de penalty
stip en de heer Stotz, de spil van het
Oostenrijkse elftal, zorgde er wel voor,
dat de menigte kreeg, waarom zij zo lang
had gegild en gekrijst. Nee, toch niet
allemaal! Eén Oostenrijker kwam de trap
van de tribune afgesneld om hijgend van
verontwaardiging tegen ons te zeggen:
„Alle Oostenrijkers hier mogen dan blind
zijn van chauvinisme, maar ik stel er
prjjs op tegen U te zeggen, dat ik die
penalty een grof schandaal vind!" Wel
iswaar kwam hjj even later weer aan
gedraafd om tegen ons te zeggen: Wat
uw speler Van der Hart nu met Buzek
deed, was fout, maar toen was de teer
ling al geworpen. Toen was de wedstrijd
al beslist en was het in onze spelers
alleen nog maar te loven, dat zij bij
voorbeeld een speler als Dienst, die zich
alles tegen onze verdediging had veroor
loofd, wat de spelregels verbieden, nog
zo correct partij bleven geven.
Bij zijn haren
Deze Dienst heeft het toch gepres
teerd om Pieters Graafland, toen hjj
de bal al vast had bjj zijn haren zo
ruw omlaag te trekken, dat hjj zijn
halswervels moet hebben gevoeld, een
overtreding zó grof, dat hij daarvoor
van zjjn eigen bond een schorsing had
verdiend. Wat Van Melis daartegen
over had gedaan met keeper Schmied,
toen hij kort nadat het 12 was ge
worden. enkele minuten na de rust,
iets te onbesuisd doorliep, tengevolge
waarvan de Oostenrijkse keeper een
smak maakte, was daarbij vergeleken
kinderspel. Maar het Prater-stadion
was te klein om het tumult dat daar
over ontstond te verwerken. Minuten
lang verging horen en zien.
Zó hysterisch ging het publiek te keer,
dat van alle kanten politie kwam aan
gesneld, welke zich in carré om het
veld schaarde, alsof de dol geworden
menigte elk ogenblik van de tribunes
omlaag kon komen om zich op onze
spelers te storten. Vrouwen wisten de
afzetting te doorbreken om krijsend naai
de plaats te stormen, waar de bran
cards al weer naar toe werden gedragen
en een kluwen van Oostenrijkse verzor
gers in de weer was om de keeper op
te lappen. Hij kwam dan ook weer over
eind, zij het nog wat hinkend en wie
zegt ons, dat hij niet nog lange tijd heeft
gesimuleerd, toen hij half hinkend tus
sen de palen een beroep bleef doen op
zijn licht ontvlambare supporters? Men
neme ons dit wantrouwen niet kwalijk,
want hebben wij de rechtsback Kozlicek,
die voor de rust in botsing was geweest
met Van Wissen niet na de rust als
half-valide rechtsbuiten terug gevonden
om naarmate de wedstrijd in het voor
deel van de Oostennrijkers veranderde,
zijn oude bedrijvigheid terug te vinden,
zodat hij tegen het einde nog fit en
monter was als weinig anderen
De desillusie van een
„Wunderteam"
Alles wat er in deze wedstrijd ge
beurde, valt samen te vatten onder één
simpel tussenzinnetje: „De desillusie
van een wonderteam". Dat Oostenrijk al
lang geen wonderteam meer heeft, weet
iedereen, maar na twee overwinningen.
aan het wonder van een nieuw glorieus
Oostenrijks voetbalelftal deed geloven.
Wij hebben U al verteld, hoe alle Oos
tenrijkse voetbalexperts elkaar in op
timistische om niet te zeggen hoogdra
vende voorspellingen probeerden te over
treffen. Max Merkel, te elfder ure aan
de training van het Oostenrijkse elftal
toegevoegd, heeft er nog het zijne aan
gedaan. Een typisch Merkel-listigheidje
was het op het laatste ogenblik van
plaats doen verwisselen van de twee bin-
nenspelers Dienst en Walzhofer.
Zo opgejut kwam het Oostenrijkse
elftal in het veld om in een korte
spanne tjjds het Nederlands elftal als
een pannekoek op te rollen en met
boter en suiker op te peuzelen. Toe
vallig is het een beetje anders gegaan
en dat heeft de Oostenrijkse voetbal
lers een rood waas voor de ogen ge
bracht. Natuurlijk waren zij de betere
voetballers, dat wil zeggen zolang de
bal naar het Nederlandse doel toeging.
Dat demonstreerde de lange linksbui
ten Haummer praktisch al in de eerste
minuten, toen hij voorzetten in de
Nederlandse verdediging liet neerplof
fen, die daar al dadelijk het alarm
signaal op rood brachten. Maar niet
voor niets heeft Sepp Herberger, de
coach van het Duitse elftal, onze ver
dediging de beste van het continent
genoemd.
Het korte spel van de Oostenrijkse
aanval kreeg tegen de mannen van
Cor van der Hart ternauwernood een
schijn van kans.
En wat door onze oranje-muur sie
pelde. kwam bij Pieters Graafland, die
zich van stonde af aan als een burcht
van betrouwbaarheid ontpopte, in vei
lige handen. Dit gaf al dadelijk haken
en ogen, al bleven gelukkig nog inciden
ten achterwege. Maar al heel spoedig
werd duidelijk, dat de vuist, die het
Oostenrijkse elftal zijn tegenstander liet
voelen door een bijzonder krachteloze
arm werd bestuurd, met andere woor
den, dat de verdediging allesbehalve die
was van een nieuw wonderteam.
Een speler, de linkshalf Hanappi, die
zo jong als hij is, al bijna een mensen
leeftijd als internationaal achter de rug
heeft, mocht hierop een gunstige uit-
Van Wissen in duel met de
Oostenrijkse doelman Schmied.
(Telefoto)
zondering maken, doch hij kon in zijn
eentje ook niet alle fouten van zijn spil i
Stotz en de beide backs Barschant en
Kozlicek goedmaken. Dat zagen we al
gauw bij de snelle heftige doorbraken
van Piet van der Kuil. dat kwam al
heel vroeg in de wedstrijd angstwekkend
tot openbaring, toen Van Melis op het
nippertje een kans miste om zijn eerste
doelpunt te scoren.
Verre van eenzijdige
Weense wals
Het was in de eerste helft dan ook l
verre van een eenzijdige Weens^- wals. j
Daarvoor zagen wij te veel goede dribbels
van Faas Wilkes, die heus niet bij wijze
van uitzondering explodeerde met rushes, i
welke aan zijn goede oude tijd herin-
nerden. Eén daarvan werd besloten
met een schot van zijn linkervoet, waar-
van de keeper de zucht moet hebben ge
voeld boven zijn vingertoppen. Natuur
lijk was de betere Oostenrijkse voor
hoede meer in de aanval dan de onzen.
Een doorbraak van Dienst werd door
Pieters Graafland prachtig gestopt
de steeds gevaarlijk blijvende linksbui
ten noopte onze back Wiersma tot
uiterste waakzaamheid een door
stoten van Dienst vond op het laatste
ogenblik de voet van Van der Hart op
zijn weg, maar daar stonden uitvallen
tegenover, die de schaal heus nog wel in
evenwicht hielden, zodat na ongeveer
twintig minuten het ogenblik voor de
Oostenrijkers al was aangebroken om de i
operette, waarmee onze landgenoot Jo- i
han Heesters nog steeds triomfen viert in
Wenen, naar de grasmat van het Prater-
stadion over te brengen met als regis- i
seur de thans al wat korzelig geworden j
Hanappi. We denken alleen al aan som-
mige vrije trappen, die in een regel-
rechte klucht ontaardden.
Voor ons. niet voor het Weense pu
bliek, dat ging toen al te keer of er
moord en doodslag gebeurde. Maar
dat een Barschand het presteerde om
Piet van der Kuil bij zijn shirt vast te
grijpen en hem grof terug te trekken
op een moment, dat hij hem was ge
passeerd, werd door ditzelfde publiek
voor zoete koek geslikt. Dat de Oosten
rijkse verdedigers zich met zulke foef
jes niet zouden redden, was met alle
lankmoedigheid van een chauvi
nisme. niet te voorkomen, want de
wedstrijd was een half uur oud, toen
het gebeurde.
net over de lat verdween.. In een heftig
tumult van gefluit en gejoel kwam het
einde van de eerste helft.
Hel brak opnieuw los
Het kleine Nederlandse legioen, dat
zich steeds zo dapper had geweerd,
doch in de grauwe branding van het
Oostenrijkse tumult was verdronken,
voelde zich de koning te rijk. Men
waagde zich in de rust al aan de
meest ongedroomde voorspellingen,
zonder nog te beseffen, wat hen na de
rust boven het hoofd hing. Wat er in
de rust in de Oostenrijkse kleedkamer
is voorgevallen, laat zich ook niet
moeilijk raden. Met consignes als dood
of levend, maar verliezen nooit
zjjn de nazaten van Hugo Meisl weer
het veld ingestapt en de tweede helft
was nauwelijks begonnen of de hel
brak opnieuw los.
De Duitse scheidsrechter zag weer
eens van een Nederlandse speler de spin-
ter in de balk, die hij bij de Oostenrij
kers zo gaarne over het hoofd zag. En
terwijl onze verdediging nog bezig was
positie in te nemen, werd de bal zeer
snel naar de lange linkshalf Koller toe
geschoven. die een schot loste, dat Pie
ters Graafland volkomen verraste: 1-2.
Dat was wel de pil, die het publiek no
dig had om totaal van streek te geraken
en het Oostenrijkse elftal op te zwiepen
tot een vorm van razernij. Vanaf dat
moment had ons elftal op te tornen
tegen een storm van geweld, waartegen
I Nout van Melis lacht en de Oosten-
1 riikse doelman kijkt hevig ongerust
de bal na. Maar het is hier de
schijn die bedriegt, want de bal zal
I rakelings langs het doel van de
Oostenrijkers gaan. (Teneföu»
bijna niet meer was op te komen. Van
Melis kreeg nog wel een kans om voor
de derde keer de toen al rondhinkende
keeper Schmied een bittere smaak in
de mond te bezorgen, maar hij gedroeg
zich zo correct tegenover de voor zijn
voeten vallende Schmied, dat deze zich
genoopt zag om Van Melis te bedanken.
Dit was een druppel in de zee van
laaiend enthousiasme, waarmee het pu
bliek zijn spelers bleef opzwiepen om
die gehate achterstand op het bord weg
te werken. In een uitputtende race met
de klok hield onze verdediging stand,
sommigen van ons elftal met de tong op
de schoenen, tot eindelijk een kwartier
voor het einde midvoor Buzek een duel
met Pieters Graafland won en een hoge
voorzet van Oostenrijkse linksbuiten in
kopte: 22.
En wat er in het laatste kwartier nog
is gebeurd, hebben wij U reeds uitvoerig
verteld. Van een spelersnabetrachting
zullen wij ons onthouden. Een dapper
strijdend elftal is in een kolk van ra
zernij ten onder gegaan en wij houden
slechts ons hart vast voor de return
wedstrijd in september te spelen in Am
sterdam.
In de kleedkamers
Stumperig
Toen zag dit jubelende publiek deze
zelfde Barschand zo stumperig de bal
terug spelen naar zijn keeper, dat de
steeds op de loer liggende Van Melis
zijn kans kon waarnemen en de Oosten
rijkers hun eerste koude douche be
zorgde: 0—1. Ze keken of hun Donau
werkelijk blauw was geworden. Er waren
nóg een paar kleine desillusies in aan
tocht. Ternauwernood van de eerste
schrik bekomen, ging Faas Wilkes door
de bouwvallige Oostenrijkse defensie. Er
ontstond een wilde schietpartij op de
vijandelijke veste, waaraan in trommel
vuurtempo Wilkes, Carlier, Van Wissen
deelnamen, tot Van Melis ten tweede
male in de roos schoot en het „Wunder
team" 'tegen een 20 achterstand liet
aankijken. Thans ging er een fluitcon
cert door het Weense stadion, maar dat
was nu eens niet tegen die Hollanders
gericht, maar tegen hun eigen spelers,
die een kunstig door pers en publiek
opgebouwd droomkasteel met donderend
geraas in elkaar zagen stoften. De wan
hoop. waarmee een speler als Dienst
probeerde deze puinhoop bij elkaar te
vegen, bracht toen al bij hem en zijn
collega's een blik van bloeddorst in de
ogen, wanneer zij in een speler als Cor
van der Hart hun meester moesten er
kennen. Nog was daarbij Wenen niet
aan het einde van zijn beproevingen.
Want onze spelers, die zich plotseling in
het bezit voelden van de ongedroomde
j weelde van een 20 voorsprong, sloegen
een nieuw beleg op voor de Weense veste
en het was een wonder hoe een man
als Kozlicek een schot van Van Wissen
nog zo van richting wist te veranderen,
dat de bal in klimmende beweging nog
Het duurde na afloop van de wed
strijd geruime tijd voor de Neder
landse spelers weer zover waren bij
gekomen, dat de deur van de kleed
kamer voor ons openging. De stem
ming was er uiteraard niet al te
best. In elke hoek. bij spelers zowel
als officials hoorde men dezelfde
klacht: de partijdige scheidsrechter,
Ziehier wat wij uit de verschillende 1
monden optekejiden:
Kruyver (voorzitter Technische
Commissie)„Wij hebben door de
scheidsrechter verloren. Walzhofer
kwam laag in en er was geen sprake
van een strafschop. Wij hebben van
de Oostenrijkers een staaltje hard
voetbal gezien, dat meer vuil dan
hard ivas. Een gelijk spel ivas ver
diend geweest".
Steinvoorte (Keuze-commissie)
..Het is hemelschreiend wat hier ge
beurd is. Hier is ons een zege ontsto
len. Verder heb ik er geen woorden
voor: En dan nog dit: de jongens
hebben vooral in de eerste helft
prachtig gespeeld en ook de defen
sieve opzet slaagde volkomen"
Maduro (voorz. Curacaose Voet
balbond): ..Het publiek ging te keer
als het luidruchtigste soort Zuid
amerikanen. De scheidsrechter was
een aanfluiting. Men had moeilijk
iemand kunnen vinden, die nog par
tijdiger was".
Martens (vice-voorzitter KNVB):
„Het schoolvoorbeeld van een home
referee. Ik heb zeker 10 vrije schop
pen tegen ons geteld, waarbij wij
ons aan de kant afvroegen wat er
nu eigenlijk aan de hand was. De
Oostenrijkse pers heeft de zaak hier
wel met succes opgeruid. Prachtig
spel van onze jongens voor de rust".
Hardwick (voor het laatst trainer
van de ploeg): „Met een onpartijdi
ge scheidsrechter kan deze ploeg ge
makkelijk van Oostenrijk winnen.
Voortreffelijk voetbal in de eerste
helft van onze boys".
Van Wissen: „Zowaar ik hier sta,
ik heb die Walzhofer niet aange
raakt. Hij kwam heel laag met zijn
hoofd, ik trapte de bal weg en hij
ging op de grond liggen brullen".
Klaassens: „De verschrikkelijkste
wedstrijd die ik ooit heb gespeeld.
Zo is er geen aardigheid meer aan
de sport".
Pieters Graafland: „Ineens voelde
ik een paar nagels in mijn keel en
het volgend ogenblik brak ik mijn
rug bijna. Fraai heer die Dienst".
Van der Hart (aanvoerder): „Ja,
hij liep me gewoon in mijn gezicht
te spuwen. Ik ben wel wat gewend,
maar deze vent
De scheidsrechter, de heer Schmet-
zer, weigerde een oordeel uit te
spreken over de waarde en de kwali
teiten van de beide ploegen, aange
zien het spel te snel was geweest
dan dat zijn aandacht ook maar een
ogenblik kon verslappen. Hij zeide
evenwel het te betreuren dat, waar
schijnlijk wegens te grote nervosi
teit, over en weer gespeeld was met
een hardheid die grensde aan bruut
heid.
De samensteller van het Oosten
rijkse elftal Josef Argauer meende
dat de Oostenrijkers de zege ruim
schoots verdiend hadden omdat zij
met verbetenheid hadden gespeeld
en zich niet hadden laten ontmoe
digen door de achterstand na de
eerste helft.
De wedstrijd werd bijgewoond
door tal van vooraanstaande figu
ren, bij wie de heren H. Drimmel en
F. Graf, onderscheidenlijk minister
van Opvoeding (voor deze minister
ligt nog een mooie taak klaar -
Sportred. LD) en van Defensie in
het Oostenrijkse kabinet, en mr. E.
Star Busman, buitengewoon gezant
en gevolmachtigd minister van Ne
derland te Wenen.
