Wat is het bijzondere van deze
LO\G RUN Filter King Size
Kwartiermeester P. Er kelens vocht
verbeten tegen
enorme overmacht
FILMS
OOK GOUDEN RIDDER M.W.O. IN LEIDEN
Ondanks vergiftigde
en verivonding aan voet en hand
lanssteek
20 stuks 95 ct
Concert Muziekver. „Nieuw Leven"
Veel enthousiasme, ondanks bedenkingen
96ste jaargang
Zaterdag 30 maart 1957
Tweede blad no. 29100
Als opper-schipper de Marine verlaten
Enkele dagen geleden verscheen er in de pers een lijstje met namen van
personen, die op 28 maart 1907 benoemd werden tot Ridder in de Militaire
Willemsorde. Personen dus, die reeds een halve eeuw drager zijn van deze
hoge militaire onderscheiding. Bij het lezen van dit berichtje fronste de heer
P. W. Erkelens, wonende aan de Da Costastraat 45 te Leiden, de wenkbrau
wen. Vreemddat ze nu juist hem, voorzitter van de Koninklijke Bond van
Ridders der Militaire Willemsorde, moesten vergeten Of zou het feit,
dat hij geen officier was, daar iets mee te maken hebben Hij weet het
niet, maar in ieder geval stonden alleen de officieren vermeld
Niet dat hij er nu zó op gebrand
was om zijn naam in de krant te
zien. Hij houdt niet zo erg van pu
bliciteit, maar toen wij bij hem aan
klopten om uit zijn eigen mond het
verhaal uit het grijze verleden te
vernemen, was deze oud-marineman
sportief genoeg om ons niet onver-
richterzake terug te sturen.
Een marineman „van de oude stem
pel". want toen de heer Erkelens als
jong matroosje tegen het einde van de
vorige eeuw in dienst trad van de Ma
rine leefde men nog in de zeiltijd. Hij
zou hele verhalen kunnen vertellen over
„die goede tijd", maar daar ging het nu
niet om. De geschiedenis, waarvoor wij
kwamen, begint in juli 1905 op de rede
voor Belangnipa aan de oostkust van
Celebes. Daar lag een eskader van de
Kon. Marine voor anker, bestaande uit
twee pantserschepen en vijf „vierde
klassen", flottieljevaartuigen van een
grootte zoals de tegenwoordige mijnen
vegers. Het eskader vormde het escorte
van tien schepen van de Kon. Pakket
vaartmaatschappij. die de troepen aan
boord hadden, welke door het gouverne
ment waren uitgestuurd om de rebellen
op Celebes. die weigerden belasting te
betalen, tot de orde te roepen. Maar de
oostkust van Celebes was vrij ontoe
gankelijk. dus werd de toen 25-jarige
kwartiermeester P. W. Erkelens. die
diende aan boord van het pantserschip,
de „Hertog Hendrik", uitgekozen om
met de luitenant-ter-zee eerste klas Za
delhof en de luitenant-ter-zee tweede
klas J. C. Koning de kust te verkennen
om de beste landingsplaats te bepalen.
Vier dagen zwierven zij op een vlet
langs de kust en tenslotte werd beslo
ten de troepen op de uiterste zuidoost
punt aan land te zetten. Marine en
mariniers voorop, daarachter volgde het
KNIL.
Opmars gestaakt
De opmars naar Boni. een landstreek
waar de rebellen huisden, kwam echter
tot stand voor een te diepe kreek, waar
de infanterie niet overheen kon komen.
De inmiddels aan boord teruggekeerde
marinemensen werden weer ingescha
keld. Met sloepen roeiden zij de kreek
op tot de oversteekplaats en legden daar
de boten naast elkaar, die werden afge
dekt met „bakstafels". de eettafels van
de Marine. De landmacht ging over deze
provisorische brug, maar bleef even ver
der toch steken in het dichte oerwoud
en de modder.
De opmars van deze zijde werd ge
annuleerd. de troepen trokken zich terug
en teneinde raad besloot men de landing
opnieuw te proberen bij Watamponi.
Een plek, die aanvankelijk voor dit
doel was afgekeurd, daar in de eerste
plaats een rif kort voor de kust het de
landingsboten onmogelijk maakte aan
het strand te komen en bovendien had
den de rebellen daar vele versterkingen
opgetrokken. Fortificaties zou men kun
nen zeggen. Het was op 28 juli 1905, dat
men daar aan land ging. Weer ging de
Marine voorop. In een van de sloepen
stond kwartiermeester Erkelens. die door
de gemaakte verkenningen uiteraard
reeds op de hoogte was van de situatie
ter plaatse.
Zonder om te kijken
Zodra zijn sloep op het rif stootte,
sprong hij er uit, waadde door het water
en bereikte als eerste de kust. Zonder
om te kijken stormde hij door naar de
voorversterking van de rebellen, sprong
er pardoes in. rammelde met zijn geweer
de boel uit elkaar en verdreef de op
standelingen. Hij wachtte het resultaat
van deze eerste verovering niet af. maar
rende meteen weer door naar de hoofd -
versterking, welke hij eigenlijk verlaten
achtte.
Grote vraag en weinig aanbod
Over de periode van 18 t/m 23 maart
onderging de arbeidsreserve opnieuw een
daling, waardoor het aantal ingeschre
venen op 23 maart 220 beliep. De afname
van het aanbod voltrekt zich tot nu toe
zeer geleidelijk. In algemene zin kan de
daling gezien worden als een gevolg van
de verminderde invloed van seizoen
factoren o.a. in de bouwsector en de
landbouw.
De geregistreerde vraag steeg in be
langrijke mate n.l. van 430 tot 650,
waarvan er 250 betrekking hadden op
jeugdigen, leeftijd 15 t/m 18 jaar.
Het tekort aan arbeidskrachten is be
halve in de textielindustrie eveneens
belangrijk in de metaalindustrie en de
betonwarenindustrie. Overigens kunnen
in vrijwel alle bedrijfstakken arbeids
krachten geplaatst worden.
Voor jeugdigen bestaat nog steeds
grote belangstelling, terwyl het aanbod
zeer miniem is.
Het aanbod van vrouwelijke arbeids
krachten onderging geen wijziging van
enige betekenis en bedroeg op 23 maart
jl. 80. De vraag steeg van 260 tot 300,
waarvan ruim 40 betrekking had op
jeugdigen.
„REUVENS" EN DE BOEKENWEEK
In de hal van de Openbare Leeszaal
„Reuvens" is een kleine stand ingericht
van boeken en gedichtenbundels, waar
mede men nog eens extra de aandacht
wil richten op de Boekenweek, De drie
leerling-bibliothecaressen, mej. L. Sta
pels, mej. M. Callenbach cn mej. A. de
Meyer zijn op dit idee gekomen en zij
hebben het op keurige wijze vorm ge
geven. Bij elk boek ligt een korte le
vensbeschrijving van de schrijver, waar
door deze stand, hoe kleine ook, toch de
nodige interessante gegevens bevat.
Even aarzelde hij dan ook, toen hij
boven op de versterking sprong en zag,
dat daarin zich een tachtig mannen
hadden samengetrokken. Maar een diepe
steek met een vergiftigde lans in zijn
borst, maakte hem duidelijk, dat elke
verdere aarzeling noodlottig zon kan
nen zijn.
Met zijn geweer sloeg hij zijn di
recte aanvaller van zich af, waar
door de lans nog dieper in zijn borst
drong. Hij rukte hem uit zijn li
chaam en sprong toen de versterking
in, vechtend met alle energie, die hij
in zich had. Moederziel alleen stond
hij tegen een grote overmacht. In
zijn enthousiasme om het doel te be
reiken, had hij niet bemerkt, dat de
rest was achtergebleven Grim
mig sloeg hij om zich, hoewel zijn
borst opzette en hij bovendien nog
verwondingen opliep aan hand en
voet.
Maar gelukkig kreeg hij bijtijds hulp.
Twee inmiddels gearriveerde mare
chaussees sprongen de versterking bin
nen en met zijn drieën slaagden zij er
in de nog overgebleven opstandelingen
op de vlucht te jagen. Nog bracht kwar
tiermeester Erkelens de energie op om
op de vluchtende inlanders te vuren,
maar langzaam begaven hem de krach
ten.
Gouden medaille
Hij werd weggebracht, eerst naar een
als hospitaalschip ingerichte pakket
boot. 's middags naar de „Hertog Hen
drik". daar de dokter hem zelf wenste
te behandelen. Hij herstelde vrij spoe
dig van de bekome verwondingen en
diende tot 1925 bij de Kon. Marine, waar
na hij als opper-schipper gepensioneerd
werd. Voor zijn diensten aan Koningin
en vaderland bewezen werd hij beloond
met de ere-medaille in goud. verbonden
aan de orde van Oranje Nassau.
Maar voor zijn moedige en onver
schrokken houding bij de landing te Be
langnipa werd hij benoemd tot Ridder
vierde klas in de Militaire Willemsorde.
Op 28 maart 1907 kwam het Koninklijk
Besluit af. Tegelijk werden nog anderen,
die aan deze actie hadden meegedaan op
zo'n vorstelijke wijze onderscheiden,
maar de heer Erkelens, die er nog 21
jaar bil de Holland Amerika Lijn als
chef zeilmaker heeft opzitten, is de eni
ge nog in leven. En al schuwt hij de
publiciteit en is hij gelukkig, dat dit ju
bileum betrekkelijk onopgemerkt voor
bij is gegaan, hij is met recht trots op
deze hoge onderscheiding, waarop
slechts ongeveer 140 personen in ons
land kunnen bogen.
(Ingez. Med.-Adv.)
Dat het een King Size is? Die zijn er meer. Dat
het een King Size filter is Ook die zijn er meer.
Het bijzondere is dit't Is een filter sigaret en
toch een échte sigaret. Ja, een échte sigaret.
Want het Long Run acetaat filter houdt wel alles
tegen dat aan de mildheid afbreuk zou kunnen doen,
maar Iaat het rijke aroma van de Amerikaanse
tabakken volledig door. U proeft dat u rookt
geopend. Daarin heette hij allen wel
kom, in het bijzonder de afgevaardigden
van de Bestuurdersbond en de daarbij
aangesloten organisaties, waarbij ver
zocht werd de mogelijkheden tot toe
kenning van een subsidie onder het oog
te willen zien.
Na de pauze was het woord aan een
variétégezelschap, waaraan o.a. mede
werkten André Carrcl, Els Helenius,
Dave Parker. Diana en Daranti. alsmede
Tonnv Schifferstein aan de vleugel. Het
oogstte veel succes en deed de toehoor
ders in de beste stemming huiswaarts
gaan.
De aanhangers van „Nieuw Leven"
hadden weer eens een prettige avond!
Directeur Baart is met bloemen voor
zijn ijverig repeteren gehuldigd.
Onder de getrouwe leiding van de
heer P. Baart gaf gisteravond de
Arbeiders Muziekvereniging „Nieuw
Leven" haar jaarlijkse concert in de
slecht matig bezette Stadsgehoorzaal.
De stad Leiden kent deze vereniging
voornamelijk door haar levendige me
dewerking aan het 3 oktoberfeest of
andere festiviteiten: de mannen van
„Nieuw Leven" maken dan in hun brui
ne uniformen een keurige indruk, waar
bij zich dan nog tamboers voegen, met
hun fraaie witte banden om. Er wordt
dan steeds fris geblazen en ditzelfde
frisse blazen kenmerkte deze avond in
composities van Gerard Boedijn („Wij
vieren feest" en de „Symfonie Concer
tante", van Kcssels (Ouverture Mer
cedes). Fusik-Stalmeier (Ouverture Ma-
rinellei en tot besluit met medewerking
van de tamboers, de opgewekte defileer-
mars Ria van Ros.
Wanneer wij zeggen dat er fris ge
blazen werd. betekent dit nog niet, dat
de klank altijd even gelukkig was: de
kwaliteit daarvan is zeker voor verbe
tering vatbaar, dat wil zeggen, zij moet
op de duur ronder en nobeler worden,
meer aan scherpte (bijv. die van de
klarinetten en de saxofoons) inboeten.
Daaraan moge de dirigent in de toe
komst zijn aandacht in het bijzonder
wijden. Overigens wordt in het algemeen
zuiver, ook wel zangrijk geblazen, waar
bij de pittige tempi opvallen. Er is ge
noegzaam enthousiasme aanwezig om in
gemakkelijk aansprekende nummers het
gehoor te boeien, al verhelen wij ons
niet. dat uit het huidige repertoire toch
wel een waardevoller keuze zou zijn te
maken. Vooral wanneer „Nieuw Leven"
haar naam eer wil aandoen, moet zij
met de tijd meegaan. Gerard Boudijn
heeft bovendien interessanter composi
ties op zijn naam staan, dan ditmaal
ten gehore gebracht werden.
Deze bedenkingen verhinderden ech
ter niet, dat het spel van „Nieuw Leven"
bij het gehoor in de smaak viel en men
gul was met applaus, vooral ook na de
met geestdrift uitgevoerde Finale.
De avond was met een begroetings
woord van de voorzitter, de heer Koster
Leidse mannenkoren
concerteren
Onder directie van
Louis van Wijngaarden
Evenals het vorig jaar trekken op
dezelfde datum als toen 4 april
enige mannenkoren gezamenlijk op
voor het geven van een Buitengewoon
Concert in de Stadsgehoorzaal. Dit zijn
alle koren, welke staan onder directie
van Louis van Wijngaarden, die ook
dit optreden zal leiden. Het zyn
„Kunst na Arbeid", „S.L.F." (het koor
der Leidse Stedelijke Lichtfabrieken),
het dubbelmannenkwartet „Inter Nos"
en, in de plaats van het koor der
Leidse Koksschool, dat zich verleden
jaar deed horen, het Koudekerkse
„Onderling Zanggenot".
Deze samenbundeling van krachten
kan zeker de koorzangkunst stimuleren
onder het devies van de dirigent, n.l. „te
helpen de koorzang op een hoger plan
te brengen".
Het programma bevat werken van Da
Vittoria. Da Palestrina, Couperin, het
„Te Deum Laudamus" van Hub. Cuypers,
Schubert, Brahms en de Hongaarse com
ponisten Janos Arany en Erkel Ferencz.
van wie het Hongaarse volkslied in de
bewerking van Oscar van Hemel gezon
gen wordt.
Solistische medewerking verlenen
Heieen Verkley (sopraan) en Belia Brus-
sen—Keijzer (alt). John Mostaert ver
zorgt de pianobegeleiding.
Gezien de prestaties, welke op het
vorige gemeenschappelijke concert te
beluisteren vielen, kan men ook voor deze
avond vermoedelijk goede verwachtin
gen koesteren. Het streven, om de man
nenkoorzang op deze wijze meer in de
belangstelling te plaatsen, verdient stel
lig waardering!
Ver. Oud-Leiden
„Verdwenen schoonheid"
Geest van liet oude ambacht en de oude
architectuur is dood
Nu „De Lakenhal" wegens restauratie
werkzaamheden tijdelijk gesloten is,
kwam de Vereniging „Oud-Leiden" gis
teravond in de filmzaal van de Academie
bijeen. Tijdens deze bijeenkomst sprak dr.
W. C. Braat, conservator van het Rijks
museum van Oudheden, over „Verdwe
nen Schoonheid".
Spreker wierp de vraag op hoe het
komt, dat de vanzelfsprekende, onbe
wuste schoonheid van alle dingen van
dagelijks gebruik allengs uit ons leven
verdwenen is. De ambachtsman van
vroeger eeuwen was zelden een bewust
kunstenaar. Hen maakte de dingen naar
oud herkomstig fatsoen en versierde ze
met traditionele motieven. Er was eigen
lijk niets bijzonders aan, hij redeneerde
niet over esthetiek, maar toch werd het
altijd goed. Waarom moeten er nu be
wuste kunstnyveraars aan te pas ko-
istermiddag heeft minister ir. H.
h. j. Witte van Volkshuisvesting en
Bouwnijverheid een bezoek ge
bracht aan de Kalkzandsteenfabriek
ie Hillegom. Het bezoek had blijk
baar zoveel stof doen opwaaien, dat
na de rondgang door de fabriek de
kleerborstel er aan te pas moest
komen.
IS
mij, mensen die zich met esthetische pro
blemen bezig houden en die uitgespro
ken artistiek zijn, om potten te bakken,
meubels te maken of huizen te bouwen,
die niet lelijk zijn? En wat is dan dik
wijls nog het resultaat? Reeds velen
hebben zich over deze vraag het hoofd
gebroken, doch niemand heeft ooit een
bevredigend antwoord gevonden.
Men heeft de oorzaak altijd gezocht in
uiterlijke dingen. De machinale produk-
tie zou het handwerk vermoord hebben,
de arbeider heeft geen liefde meer voor
zijn vak, door de afschaffing der gilden
is de vakbekwaamheid verdwenen enz.
Dat alles raakt evenwel de kern van
de zaak niet. De oorzaak zit veel dieper
en moet gezocht worden in een geleide
lijke verandering van de menselijke geest.
Het primitieve denkpatroon, zoals dat in
zijn oervormen spreekt uit de kunst en
de levenshouding van de palaeolithische
mens. was totaal verschillend van het
modern geestelijk patroon, dat in de loop
der eeuwen, geleidelijk aan, maar in
sommige perioden ook sprongsgewijze
(de Griekse oudheid, de Renaissance.de
zogenaamde verlichting der 18de eeuw)
tot ontwikkeling is gekomen.
Van de oertijd af voelde de mens zich
door magisch-godsdienstige banden ver
bonden met zijn gehele omgeving. Hij
maakte geen onderscheid tussen de be
zielde en de onbezielde natuur. Zijn
kunst was uitsluitend een middel tot
contact met de hogere machten en zo
was dat, door de hele prehistorie heen,
ook nog het geval met het ornament.
Ieder ornamentmotief was een godsdien
stig symbool en diende bij wijze van spre
ken als amulet of talisman. Ook later,
als die symbolische betekenis van het
ornament langzamerhand verloren is ge
gaan en ook de voorstelling, dat ieder
ding bezield is, blijft nog eeuwen en
eeuwen een sterke trek van conserva
tisme de menselijke geest beheersen en
tevens hét onbewuste gevoel, dat ook de
voorwerpen, de dode dingen, een eigen
persoonlijkheid hebben.
Daarom kon men vroeger niet anders
doen dan de dingen maken op de ma
nier en naar het fatsoen, zoals dat nu
eenmaal hoorde, zoals men het altijd had
gedaan. Een stuk gereedschap, een wa
gen, een schip of een huis waren din
gen, die afzonderlijk de aandacht vroe
gen en recht hadden op een passende
versiering met geijkte, overgeleverde mo
tieven. Dit conservatisme is hét essen
tiële van styl. De stijlvormen verander
den slechts heel geleidelik en het ge
voel voor goede verhoudingen bleef altijd
levend, tot aan de drempel van de mo
derne tijd. Toen ging de mens vooruit
zien, inplaats van altijd achterom. Het
„De straat der geverfde
lippen"
Jaloezie door eigenliefde
Trianon Naar de spannende roman
„La rue des bouches peintes" (De
straat der geverfde lippen) is de even
spannende film van deze naam ge
maakt. met Fransoise Christophe. Paul
Bernard en Jean Danet in de hoofd
rollen. Het verhaal van een door trots
en jaloezie verteerde man met een
heersersnatuur. die zijn vrouw het ver
schrikkelijkste aandoet, wat denkbaar en
mogelijk is. wanneer hij ontdekt, dat
zij een ander heeft liefgekregen. Van
de kant van de echtgenote is van liefde
geen sprake, slechts van gekrenkte
eigenliefde! Hij verbant haar naar een
Marokkaans havenkwartier, waar zij ge
doemd zou zijn tot een walgelijk en
verderfelijk leven, indien anderen niet
voor haar in de bres waren gesprongen
en haar nog net bijtijds redden voor
de algehele ondergang. Hij slaagt er
eerst bijna in haar vriend door finan
ciële manipulaties te ruïneren, doch
ook in dit opzicht moet hij zijn neder
laag erkenen. tot hij in een aanval van
tirannieke waanzin de dood vindt in
het lugubere lokaal, waar zijn tegen
standers met hem afrekenden. Zijn har
teloos behandelde vrouw hervindt hier
door uiteindelijk de zo vurig verlangde
vrijheid.
Knap spel. een steeds wisselende en-
tourage-Marokko, India en Londen
een ongemeen boeiende intrige, stempe
len deze door Robert Vemay geregis
seerde film tot een, waarnaar men on
afgebroken geboeid kijkt. Zij bevat alle
elementen der sensatie en bewijst, tot
welke lage en gemene dingen een mens
in staat is. wanneer de hoogmoed zich
van hem meester maakt. De voortdu
rend bedreigde vrouw moet door poelen
van ellende gaan, voordat zij de bevrij
ding vindt. Geen film, die het leven
van een lieflijke kant doet zien. maar
van een uitermate giftige. Gelukkig be
horen mensen, die tot dergelijke laag
hartige dingen in staat zijn, tot de uit
zonderingen!
Althans: dat hopen wij!
„Shotgun"
Gewone Western
Rex Ergens in een klein stadje in
het nog wilde Westen wordt een oudere
sheriff op laaghartige wijze vermoord.
Zijn beschermeling en tevens assistent
zweert voor zichzelf een dure eed. Hij
zal niet rusten voor hij de man, die
hem de hand reikte om uit de modder
omhoog te kunnen komen, zal hebben
gewroken. In zijn eentje trekt hij er op
uit. maar spoedig trekt hij in zijn kiel
zog twee personen mee. Een pittige
vrouw met een dubieus verleden, die in
het verre westen opnieuw wil beginnen
en een man die jaagt op misdadigers op
wiens hoofd een prijs staat. Met de
middelen, waarmee hij dat geld in de
wacht sleept, neemt hij het niet zo
nauw. Tezamen trekt dit trio door het
barre land op zoek naar hun prooi,
terwijl links en rechts het Indianen-
gevaar loert. Helaas, de boeiende be-
bekylemming en de intense spanning,
welke regisseur Lesley Selander in de
eerste meters van deze rolprent weet op
te wekken, kan hij niet handhaven en
allengs zinkt hij terug naar de grauwe
middelmaat van de gewone Western.
De levendige natuuropnamen zijn
slechts een matige compensatie voor de
vlakheid, waarmede het verhaal verder
is uitgewerkt.
„Nana"
Een vrouw speelt
met mannenharten
Casino De briljante bezetting der
hoofdrollen (Martine Carol en Charles
Bo.ver) brengt in deze film de sfeer van
een heel tijdperk tot leven: de periode
van Keizer Napoleon III, wiens zwakke
bewind (1852—1870) in geen enkel op
zicht herinnerde aan de roem van zijn
drong tot hem door, dat vele dingen ook
heel anders gedaan kunnen worden en
dat baande de weg tot de geweldige
technische vooruitgang van de moderne
tijd. Het principe van de stoommachine
is al in de Hellenistische tijd uitgevon
den, maar in het begin van de 19de eeuw
was de geest pas rijp voor de toepassing
ervan. Dat modern geestelijk patroon,
dat vrij-worden van 'raditie en overge
leverde begrippen, heeft in vele opzich
ten zegenrijk gewerkt, maar het heeft
ook grote schaduwzijden, o.a. voor de
schoonheid in onze dagelijkse omgeving.
Het is niet langer mogelijk, dat
schone vormen, zoals vroeger, in een
vaste traditie verankerd, vanzelf ont
staan. Zij kunnen alleen nog bewust
geschapen worden door mensen, die
toevallig met smaak begiftigd zyn.
Maar het oude ambacht en de oude
architectuur zijn dood, omdat de geest,
waaruit zij voortkwamen, gestorven is.
VAN DEZE WEEK:
oom. Napoleon Bonaparte. Emile Zola
heeft een van zijn talloze romans aan
dit interval gewijd, maar het werd geen
realisme, zoals in zijn andere werken.
Ook deze film „Nana" is. evenals het
boek. in feite één brok romantiek,
waarin een mooie, maar even lichtzin
nige comedienne op gruwelijke wijze de
dood vindt, nadat zij een dubieuze maar
schatrijke bankier en twee leden van
de hoogste adel door haar raffinement
tot de bedelstaf heeft gebracht. Deze
film in Eastmancolor. die hier ter stede
al eerder draaide, sleept de toeschou
wer mee door het boeiende thema van
een vrouw zonder moraal, die haar uit
zonderlijke charme misbruikt om een
oerdegelijke kamerheer van de keizer
zijn gezin te doen vergeten en zijn ver
mogen te verspillen. Totdat de vergel
ding komt. die voorgoed een einde
maakt aan het lugubere spel. dat zij
speelt met de harten van de mannen,
die haar liefhebben.
„Noodlanding in de jungle"
Adenbenemende spanning
met Anita Ekberg!
LIdo Hoog boven het oerwoud van
Zuid-Amerika vliegt een toestel van een
kleine luchtvaartmaatschappij in storm
en regen. Het is op weg van Panama
naar Boca Grande en heeft behalve een
uit drie leden tellende bemanning nog
enkele passagiers aan boord, die ieder
om verschillende redenen naar het zui
den reizen. In San Dimas. in welk ver
laten oord een tussenlanding was ge
maakt. hadden zich een inspecteur van
politie en diens gevangene, een revolu
tionair. die een moordaanslag op zijn
geweten heeft en die in Boca Granda
zou worden terecht gesteld, bij de lucht
reizigers gevoegd. De bliksem slaat op
een gegeven ogenblik in de tweemoto-
rige machine en de stewardess valt er
even later uit. Tot zover is het vrij
langdradige verhaal aannemelijk. Vanaf
de noodlanding in een dal waar het
schijnt te wemelen van de koppensnel
lers. wordt het uiterst onwaarschijnlijk.
maaradembenemend! Het vliegtuig
is beschadigd en de inzittenden, die dè
ernst van de siutatie weliswaar inzien,
zijn vol goede moed. Na een reeks span-
nede gebeurtenissen stijgt het toestel
uit de wildernis op(!) echter met een
aantal passagiers minder dan het uit
San Dimas was vertrokken. Drie van
hen moesten namelijk achterblijven om
de piloot in de gelegenheid te stellen
zijn vliegtuig zonder al te veel risico's
op te trekken. En hier is het de ter
dood veroordeelde, die zich sympathiek
weet te maken en daadwerkelijk toont,
dat hij het geloof in zijn medemens
weer teruggevonden heeft.
Regisseur John Farrow is er o.i.
slechts gedeeltelijk in geslaagd de angst
en de ellende van de verongelukten op
de juiste wijze weer te geven. Dat hij
bijzonder goed weet wat het bioscoop
publiek wil staat echter als een paal
boven water. Zij tot slot nog vermeld,
dat een van de vrouwelijke hoofdrollen
in deze film wordt gespeeld door nie
mand minder dan Anita Ekberg. een
actrice, die over gebrek aan lichame
lijke schoonheid niet te klagen heeft
en die de nodige belangstelling nog
steeds weet te trekken.
„Drie mannen in de sneeuw"
Kostelijke amusementsfilm
Luxor Wie Erich Kastners amusan
te roman .JDrei Manner im Schnee"
gelezen heeft, behoeft er zich geen
ogenblik bezorgd over te maken, dat hy
niet evenzeer zal genieten van de ge
lijknamige door Kurt Hoffmann gere
gisseerde film. Het is een vrolijke aan
eenschakeling van humoristische ge
beurtenissen, welke het gevolg zijn van
de gril van een miljonair, die het in
zijn hoofd haalt incognito tien dagen
te vertoeven in een luxueus wintersport
hotel. waartoe hem de gelegenheid
wordt geboden als de winnaar van de
tweede prijs in een door zijn eigen be
drijf uitgeschreven prijsvraag. Het per
soneel van het hotel is er wel van op de
hoogte, dat zich onder de gasten een
miljonair bevindt, doch het houdt de
echte miljonair voor een eenvoudige
kantoorbediende en ziet een straatarm-
geleerde voor de rijkaard aan. Het ge
volg is dat aan laatstgenoemde alle
mogelijk attenties worden bewezen, ter
wijl de eerste belast wordt met alle
mogelijke karweitjes. De derde figuur in
dit trio is de butler van de miljonair,
wiens ware identiteit echter zorgvuldig
geheim wordt gehouden. En zo sluit dan
dit drietal een innige vriendschap en
rolt van het ene vrolijke avontuur in
het andere. Natuurlijk komt aan het
slot de waarheid aan het licht, maar dit
wordt dan opnieuw een blijde gebeur
tenis, want de arme jongeman krijgt
niet alleen een goede betrekking, maar
bovendien het hart van de dochter van
de miljonair.
Het geheel is een zonnige speelfilm
met volop reden tot uitbundige vrolijk
heid.
