De rok bepaalt het silhouet
ONS MENU
Otto Preminger filmt „Saint Joan"
van Sliaw in Shepperton-studio's
ZATERDAG 9 MAART
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand...
Tivaalf Parijse modellen
VAN DE WEEK
Kennismaking met Jean Seberg
Europa's grootste filmgebouwen staan in een
onooglijk en schijnbaar doods Engels dorpje
Cliaplin werkt aan nieuwe film
m
Helmi een rechte rok met een halve,
rechte overrok die tuniek zou kun
nen heten; deze rok wordt met een
losse blouse en een tallleurjaaje aan
gevuld.
Parijs, maart 1957
De rok bepaalt altijd in hoge mate het silhouet - in de mode van
dit voorjaar zelfs meer dan gewoonlijk, aangezien de mode-ontwerpere
aan kragen, mouwen en andere „uitsteeksels" boven de taille slechts
uiterst weinig importantie hebben gegeven. Ze hebben daarentegen,
naast de klassieke, rechte rok allerhande andere rokvormen uitge
bracht, zodat de silhouetten, die dit seizoen voor modieus doorgaan,
legio en gevarieerd zijn. Een dozijn modellen uit de jongste Parijse
voorjaarsmodellen maakt het in een oogopslag duidelijk.
Rouff: een rechte plooirok, uit dim
en soepel materiaal, -die op heug-
hoogte onder een recht of blousend
lang lijf begint.
Dior: een rechte rok. die deel is van
een ongetailleerde japon en op het
linkerbeen over een rechte en kor
tere onderrok gespleten is.
Rouff: een heel wijde, opgedofte rim-
pelrok waarvan de ruimte aan de
zoom in een glade band bijeenge-
haald is.
Griffe: een rechte rok, die deel is
van een volkomen rechte japon en
die op heuphoogte met een brede,
doorgeregen ceintuur werd gegar
neerd.
Cardin: een opgedofte rimpelrok, die
over en onder de heupen aanzien
lijk wijder is dan aan de zoom.
Dior: een klassieke plooirok van Prince
de Galles, waarin telkens twee vlijm
scherpe plooien op elkaar zijn ge
legd.
Als besluit van een voedzame wintermaaltyd hebben we dikwijls behoefte aan
een fris zuur nagerecht, dat niet te machtig is. Yoghurt leent zich hier bijzon
der toe, maar ook karnemelk laat zich tot zeer smakelijke nagerechten ver
werken. Karnemelk bevat weliswaar geen melkvet meer met de daarin opgeloste
vitamines, maar ze is nog rijk aan eiwitstoffen en mineralen en dus een
waardevolle aanvulling van een vleesloze hoofdschotel.
50NDAG: kerriesoep, kalf tong, zure saus, witte bonen, aardappelen,
nogavla.
ifAANDAG kop wittebonensoep, tongragout, lofsla, rijst.
)INSDAG kaascroquetten, spruitjes, aardappelen, rijstpudding (van rest
rijst) met bessesapsaus.
gebakken bloedworst met appelschijven, rode kool en aard-
appelpurée, gevulde beschuitbollen.
bieten met spek en gefruite uien, aardappelen, karnemelkvla.
gekookte schol, snipperwortel, aardappelkoekjes, flensjes,
bami met reepjes omelet, fruit.
WOENSDAG
DONDERDAG
VRIJDAG
ZATERDAG
Cftirrt C4Rdin
Garven: een klassieke, wijde rimpel-
rok, niet recht, maar even klokkend.
Heim: een soepele japonrok, glad om
de taille, nauw om de knieën en
wijd en breed over de heupen.
De Rauch: een klassieke, gladde en
even uitstaande rok bij een kort
tailleurjasje.
Lanvin: een gedrapeerde, rechte over
rok. waarin de drapering boven de
taille ontstaat, en die middenvoor
over een gladde onderrok gesple
ten is.
Griffe: een glad uitstaande rok ge
garneerd met horizontaal gelegde
plooien.
J. V.
Recept: Kaascroquetten.
30 gram bloem, 30 gram boter, 2
dl. melk, 200 gram dobbel
steentjes kaas, 2 blaadjes gela
tine, peper, zout, paneermeel, 1
el, frituurvet.
Van de boter, bloem en melk een
dik sausje maken. De geweekte gela
tine er in oplossen, de kaas er door
roeren en het deegje op een natge
maakt bord uitgestreken koud laten
worden. Er dan langwerpige croquet-
ten van vormen, deze door paneermeel,
door los geklopt ei en nog eens door
paneermeel halen. De croquetten even
in dampend frituurvet goudbruin bak
ken en op een schaaltje schikken,
waarop eerst een vingerdoekje is ge
legd.
(Van onze Londense correspondent)
deze scène meer dan tien maal over
spelen, maar hield zichzelf geheel op
de achtergrond. Na elke opname zei
hij slechts: „very good, once more''
(heel goed, nog eens)
Onbeschreven blad
Preminger besloot om de film in En
geland te maken, omdat dit goedkoper
en doelmatiger is dan in Amerika. In
de eerste plaats bestaat de meerder
heid van de acteurs uit Engelsen en
ook het onderwerp brengt mee. dat
het in de ..continentale sfeer" wordt
gemaakt, al behoort Engeland dan ook
niet tot het Europese vasteland. Pre
minger acht het ook geen bezwaar, dat
het Engels wordt afgewisseld met het
Amerikaanse accent van iemand als de
gevoelige Richard Widmark, die de
Ruim dertig kilometer ten westen van Londen in
het vlakke land bij de Theems ligt het onooglijke
en ogenschijnlijk dode plaatsje Shepperton. Het
lijkt alsof er niets valt te beleven tot men tussen
de koeien en wilgen een complex van reusachtige
rechthoekige gebouwen ontwaart, welke tezamen
de wereldberoemde Shepperton-filmstudio's vor
men, de grootste in Europa.
Het gaat hier even rustig en gewoon toe als op
de kleine bedrijfjes en boerderijtjes rondom. Geen
goudbebiesde portier, geen Hollywood-sfeer.
Want Shepperton is tegenwoordig de werkplaats
van de onafhankelijke filmproducenten, die er
ruimte huren en zo onopvallend mogelijk hun taak
verrichten. Veel ware filmkunst wordt hier
geboren.
Ons wordt reeds dadelijk met ontzag in het oor gefluisterd, dat op dit ogen
blik achter die deur daar, waar een rood licht iedere onbevoegde op eerbiedige
afstand houdt, Chaplin bezig is met de muzikale na-synchronisatie van zijn
nieuwste film: „Een koning in New York". Hij doet alles zelf, dit genie. Even
later zien we hem, vergezeld van zijn vrouw Oona, in vlugge pas naar het
restaurant gaan. Hij is thans grijzer dan ooit, maar nog altijd boordevol activi
teit. Chaplin gunt zichzelf nauwelijks tijd. Want als zijn collega's en andere
artiesten nog maar net met hun maaltijd zijn begonnen, staat Chaplin al weer
op om de draad van het werk zo snel mogelijk weer op te nemen. Het gaat hier
allemaal in razend tempo. Wij zijn intussen de gast van een andere reus onder
de filmregisseurs, de charmante Otto Preminger, de man, die onder andere roem
verwierf met „Carmen Jones" en „The moon is blue".
Gemoedelijke Wener
was medewerker vau
Max Reinliardt
Hij is thans de producer-regis
seur van Shaw's „Saint Joan" en
ook hij heeft haast. Desondanks
is er altijd nog gelegenheid voor
een praatje onder het werk door.
Preminger arbeidt al jaren in Ame
rika, maar hij is de gemoedelijke
Wener gebleven, die hij was toen
hij nog Max Reinhardts naaste me
dewerker was. Het is thans voor de
eerste maal, dat Shaw's „Saint
Joan", waarin deze afrekende met
alle valse romantiek, waarmee de
figuur van het boerenmeisje van
Domremy door de eeuwen was om
huld, wordt verfilmd. Dat heeft
heel wat voeten in de aarde gehad.
Meer dan twee jaar moest er over
de filmrechten worden onderhan
deld met de ,£haw Society", die
Shaws erfenis beheert en even
lastig is als Shaw zelf is geweest.
Dag achter op schema...
Het was Premingers grote wens om
deze film te maken, welke door United
Artists zal worden gedistribueerd. Eerst
had hij Audrey Hepburn voor de ti
telrol aangezocht, maar toen deze wei
gerde, besloot Preminger het met een
jonge, pas beginnende actrice te wa
gen. Hij ondernam maandenlang een
speurtocht door vijf landen - de Ver.
Staten. Engeland, Zweden. Frankrijk
en Duitsland - waar niet minder dan
18.000 meisjes zich aan een „test" on
derwierpen. Tenslotte werd de thans
18-jarige Jean Seberg, die als amateur
op haar „high school" in Iowa toneel
speelde, uitverkoren.
De produktie is in de eerste week
van januari begonnen en moet voor
einde maart gereed zijn. Preminger
laat dan ook geen ogenblik verloren
gaan. Door ziekte van Anton Wal-
brook ligt hij een dag achter op zijn
schema, maar dat zal hij wel weer in
lopen.
De première is vastgesteld op 12 mei,
?eer toepasselijk in Orleans en tegelij
kertijd in Parijs. Londen en New York
volgen op 21 juni.
Het toneelstuk duurt drie en een
half uur, de film. waarvan de tekst
met behoud van het essentiële is her
schreven door Graham Greene, is een
uur korter. Greene heeft 95 procent
van Shaws tekst onaangetast gelaten
en Preminger heeft hier en daar nog
iets veranderd.
Het wordt een film welke de inner
lijke roerselen van allen die bij het
drama zijn betrokken tot leven brengt
in direct gefilmde close-ups, waarvoor
Preminger terecht beroemd is. Hij is
uitbundig over zijn Franse camera
man Georges Perinal. die reeds grote
naam verwierf o.a. door zijn Olivier-
films „Hendrik de Vijfde" en „Richard
de Derde".
de brandstapel, waar zich dezer dagen
bij de opnamen bijna een drama af
speelde, toen het vuur Jean Seberg
wat al te stevig aan de schenen werd
gelegd
Waarom geen kleur?
„Waarom gebruikt U geen
kleur?", vroegen wij.
„Dit acht ik minder geschikt
voor een film als „Saint Joan",
zegt Preminger. „Zwart en wit is
voor dit onderwerp, dat in de eer
ste plaats op de tekst aankomt, het
juiste medium. De kleur ent echniek
is nog lang niet volmaakt en geeft
daardoor vaak een vals beeld van
de werkelijkheid. Kleur leidt vaak
onnodig af. Het publiek is al weer
verzadigd wat kleurenfilms betreft.
Daarom is het goed om af en toe
terug te keren tot het zwart
wit
Preminger is een uiterst prettig man
en in de filmstudio een echte vader
lijke figuur. Maar hij kan bulderen en
mopperen als het nodig is om precies
gedaan te krijgen wat hij wil of om de
spelers in de emotionele staat te bren
gen. die op een bepaald ogenblik ver
eist is.
Hij was echter de zachtaardigheid
zelve, toen wij hem enige tijd in zijn
werk konden gadeslaan. Het was in de
St. joan (Jean Seberg) en de dauphin (Richard Widmark
kent men
zuiverder
gelaats
expressie?
Premingers „Saint Joan" concen
treert zich op de hoofdfiguren en zoekt
het niet in spectaculaire scènes, zoals
veldslagen.
De beschrijving van de kroning in
Reims is echter volledig in tact gela
ten en ook die van Jeanne's dood op
moeilijke scène in het kasteel na
Jeanne's terdoodbrenging, wanneer ka
pelaan John Stogumber, vertolkt door
Harry Andrews, ontzet over het ge
beurde, blnnenstrompelt bij de graaf
van Warwick, voortreffelijk gespeeld
door Sir John Gtelgnd, Preminger liet
dauphin speelt. Hij heeft een prachtig
melodisch geluid, dat allerminst sto
rend werkt. Jean Seberg vertelde ons,
dat ze haar enigszins nasaal accent
van het Midden-Westen heeft moeten
laten vallen, maar het was onnodig om
dit door een zuiver Engelse uitspraak
te vervangen.
Preminger vond het fascinerend om
te werken met een hoofdrolspeelster,
die nog een onbeschreven blad is, zoals
hij al eerder gedaan heeft met de
sprankelende Maggie McNamara in
„The moon is blue". Ook gaf hij Do
rothy Dandridge. Kim Novak en Ma
rilyn Monroe grote kansen! Preminger
houdt Jean Seberg zeven jaar onder
contract. Zij gelooft daarom, dat er
van haar studieplannen, welke ze
„voorlopig" opgaf, niet veel terecht zal
komen. Haar ouders - haar vader is
drogist in Marshalltown in Iowa - wil
den. dat ze naar de universiteit ging,
maar ook daar zou ze zich op litera
tuur en drama willen specialiseren.
Oorspronkelijk wilde ze later naar de
toneelschool.
Niet over paard getild
Dezer dagen was ze op bezoek bij
Sir Laurence Olivier en zijn echtgeno
te Vivien Leigh. Toen besefte ik meer
dan ooit, hoeveel ik nog van het toneel
moet leren, maar dat op zichzelf is zo
veelomvattend, dat toneel in elk geval
mijn studieobject zal worden
Het is een vreugde om de een
voudige Jean Seberg te ontmoeten,
die gelukkig een volkomen natuur
lijk jong meisje is gebleven, on
danks alle ophef, die men nu al
van haar maakt. De film zal ten
slotte moeten bewijzen of Premin
gers verwachtingen omtrent haar
gerechtvaardigd zullen zijn. Met
het resultaat tot dusver is hij zeer
tevreden. Maar Jean is allerminst
over het paard getild.
Ze is er zich temidden van alle
grootheid om haar heen terdege
van bewust, dat zij nog maar een
beginneling is en ze maakt zich
vrolijk om de roem, waarmee som
migen haar willen overladen!
Recept: Karnemelkvla.
1. karnemelk, 40 custardpoe-
der, 100 gram suiker, waaier-
biscuits, jam.
De custard met 1. karnemelk aan
mengen en onder goed roeren op het
vuur laten binden. De suiker toevoe
gen en al roerende de vla verdunnen
met de rest van de koude karnemelk.
De vla overdoen in een glazen 6chaal
en garneren met waaier biscuitjes en
wat jam.
(Ingez. Med.-Adv.)
In haar familie komen in het
geheel geen acteurs voor, maar in
een Frans blad las ze, dat haar
grootmoeder in een circus op een
beer had gereden, waarvan weer
een ander had gemaakt, dat die
grootmoeder als beer verkleed was
opgetreden! „Daar heb ik dan ze
ker mijn toneelbloed aan te dan
ken", zegt ze schaterend
Harnas van tien kilo
Toen Premingers oproep om sollici
tanten voor de titelrol in de krant ver
scheen. schreef Jean's toneel-lerares
zonder haar medeweten voor de audi
tie in. Haar vader bracht Jean met de
auto naar Chicago, maar toen ze de
wachtkamer betrad en daar „allemaal
Bergmanns en McKenna'szag zitten,
wilde ze meteen weer rechtsomkeert
maken. Na „de tekst" dacht ze nooit
meer iets van Preminger te zullen ho
ren. Ze kreeg echter een tweede op
roep. Toen maakte ze kennis met Pre
mingers scheldcapaciteiten.
Hij schreeuwde tegen haar. dat ze
een prul was. Toen ze vertrok wist ze
dat er iemand was die zij diep haat
te
Dit uitvaren was echter Premingers
methode om zijn kandidaten op de
proef te stellen. Bij het weggaan had
hij nog gezegd, dat hij haar bloemen
zou sturen wanneer ze de rol zou krij
gen. Die bloemen stonden er inderdaad
voor haar toen ze in Shepperton aan
kwam!
Jean Seberg zegt dat het werk
zwaarder is dan ze had verwacht. Elke
ochtend staat ze om half zes in haar
Londens hotel op en begint om half
negen met opnamen in de studio, die
tot na zessen duren. Zij draagt het
haar zeer kort. tweemaal per week
naar de kapper. Deze jongenskop staat
haar uitstekend. Het harnas, dat ze
moet dragen, weegt meer dan 10 kg en
haar schouders doen pijn!
Preminger nam haar in de kerstda
gen mee naar Frankrijk om haar ver
trouwd te maken met de sfeer waarin
het drama zich oorspronkelijk afspeel
de. Ze bezocht Parijs, Domremy, Vau-
coleur, Rheims, Orleans en Rouaan.
Deze bedevaartstocht betekende voor
haar een werkelijke inspiratie.
„Was je wel eens in Frankrijk ge
weest?"
„Ik ben nog nérgens geweest", en
haar gloedvolle ogen lichten nog ster
ker op, getuigend van de geestdrift
voor al het mooie, dat in de wereld
nog op haar wacht. Ze verheugt zich
vooral op het bezoek, dat zij na afloop
van de film aan het zonnige Italië
hoopt te brengen.
Natuurlijk verlangt zij wel naar
huls, maar de vele brieven die haar
ouders, broertjes en zusjes haar stu
ren, vergoeden
VARIA
Radar won de slag om
Engeland en de oorlog
Zonder radar zou de Slag om Enge
land. zo niet de gehele oorlog, zijn ver
loren. Dit is de mening die wordt gege
ven in het Jongste deel van de militaire
geschiedenis van de Tweede Wereld
oorlog, dat dezer dagen door H.M. Sta
tionery Office (prijs 50 sh.) is gepu
bliceerd. De schryver van het boek, Basil
Collier, zegt in een voorrede dat „tot
dusverre geen enkele officiële geschied
schrijver, althans niet in de moderne
tijd" het onderwerp van een intermili-
tair standpunt heeft bekeken. De titel
van het boek luidt „The Defence of the
United Kingdom". De schrijver zegt dat
het besluit om een keten radarstations
te bouwen die in staat waren om tot op
een afstand van 60 kilometer alle vlieg
tuigen die de kust naderden op te sporen
van beslissende betekenis is geweest. In
dien de bouw van deze keten van radar,
stations was uitgesteld hangende de ont
wikkeling van andere hulpmiddelen, dan
zou niet alleen de Slag om Engeland,
maar wellicht ook de oorlog zelve zijn
verloren, aldus veronderstelt de schrij
ver. Radar, zegt de schrijver, was Groot-
Brittannië's beslissende wapen, „waar
schijnlijk de beste investering die ooit
door de Britse regering is gedaan". Al
leen zouden de piloten van de jacht
vliegtuigen, de Spitfires en andere af
weermiddelen nooit het succes verzekerd
hebben.
In mei televisieprogramma's
op de Britse scholen
Het eerste van een experimentele serie
dagelijkse televisieprogramma's voor
scholen, voorbereid door Associated Re-
diffusion, zal op 13 mei a.s. de lucht in
gaan en de serie zal over een periode van
acht weken worden uitgezonden. De
kosten ervan bedragen ongeveer £30.000
Het is het plan om op elk van de vijf
weekdagen waarop de schooltelevisie zal
uitzenden een verschillend programma
van een half uur te brengen. Voor de
eerste serie staan o.m. op het program
ma een literaire uitzending met het doel
om een roman van Dickens als iets le
vend en opwindends te introduceren
en een wetenschappelijk programma
„om de kinderen bewust te maken van
het feit dat 1957 het Geofysische Jaar
is."
MALLE GEVALLEN
In de Daily Telegraph te Londen ver
scheen een advertentie waarin een
eiland in het zuidelijk deel van de
Grote Oceaan te koop wordt aange
boden voor 175.000 gulden. Het stukje
wereld heet Sakau. Voor de duide
lijkheid vermelden we, dat het tot de
eilandengroep Nieuw Hebriden be
hoort. Zijn we nu niet duidelijk?
Kunt u het dit weekeinde opzoeken
in de atlas. In de advertentie wordt
verteld, dat de grond erg vrucht
baar is. dat het er behoorlijk kan
regenen en dat er zelfs een haven
aanwezig is. Er wonen echter geen
mensen. Iemand die het weten kan
heeft verklaard, dat ook muskieten
ontbreken. Verder zal men vergeefs
zoeken naar dansende meisjes in
bananenrokjes. Inkomstenbelasting
is daar een onbekend verschijnsel.
Wel vrienden, niet zo dringt
