SSITSAL
ONS MENU
r
Een Zoeklicht
Een mens kan veel verdragen j
Even lachen....
VAN DE WEEK
ZATERDAG 9 FEBRUARI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Negligé, dat gezien mag worden!
Parijs, februari 1957.
Een peignoir komt in elke garderobe van pas, maar er is be
trekkelijk veel stof voor nodig (indien ge u tenminste aan een lang
model houdt en niet overstapt naar de meer moderne, korte peignoir)
en teveel mensen beschouwen het negligé nog steeds als iets dat
er niet op aan komt. Jammer genoeg, want juist op die ogenblikken
van de dag en vooral in de ochtend na het opstaan dat ze zich
in een peignoir hullen, kunnen ze opperbest een flatteus en gesoig
neerd kledingstuk gebruiken, dat door zijn onberispelijke netheid de
aandacht afleidt van een kapsel, dat misschien nog niet al te verzorgd
is en dat door zijn flatteuze kleur goedmaakt wat de afwezigheid van
make-up aan uw uiterlijk afdoet.
Wat het bezwaar tegen de hoeveel
heid stof betreft, och, dat is maar be
trekkelijk. Gaat een peignoir niet dag
in, dag uit, maand in, maand uit èn
vele Jaren lang mee? Dan is dus de
stofhoeveelheid zeker verantwoord
meer, als het er op aankomt, dan de
hoeveelheid, die ge U voor een cock
tailjaponnetje veroorlooft, dat maar zo
zelden uit de kast komt, en dan nog
alleen in het seizoen, waarvoor het
geschikt is.
Steekt U in een flatteuze peignoir en
ge begint de dag goed. Het is heus de
moeite en de uitgaaf waard. En mocht
ge toevallig juist besloten hebben tot
de aankoop van zo'n kledingstuk, en
zoekt geen modern, recht model, dan
vindt ge op het eerste en het laatste
figuurtje van onze tekening misschien
iets dat U aanstaat. Het eerste model
wordt gemaakt van corduroy, soepele
wollen stof of katoenen piqué. Geel is
de moderne kleur, die wij ons hadden
gedacht, doch mogelijk flatteert rood
of lichtblauw U in de vroege ochtend
uren beter. De peignoir is, langs de
smalle halsboord, langs de overslag en
de zoom en op de manchet-' van de
lange mouwen, met (zwart) bies ge
garneerd. Het kleine strikje onder de
kin is van hetzelfde zwarte band. Het
laatste model, eveneens een rechte
peignoir, is een dot van witte of he
melsblauwe corduroy, die gegarneerd
Als het in Indonesië regent
Over razzia's, verzakte wegen,
bandjirs en helpgrage handen...
Zwaai met een bankbiljetmaar geef het
niet voordat men op het droge staat
(Van onze correspondent in Djakarta)
Vijf en twintig roepiah en een tijdverlies van meer dan twee uur
kostte het ons dezer dagen om per auto een afstand af te leggen, die
anders niet meer dan vijf minuten vergt
Het was op de dag, dat een aantal wijken van Djakarta urenlang
door militairen hermetisch was afgesloten voor een huis-aan-huis
onderzoek, in het kader van de actie tot verbetering van de veilig
heidstoestand. Toch was dit „duur" oponthoud slechts een indirect
gevolg van deze razzia. De oorzaak school meer in het feit, dat de
hevige en vrij langdurige tropische regenbuien de enige „vrije" ver
bindingsweg tussen de satellietstad Kebajoran en het hart van
Djakarta hier en daar had herschapen in een meertje, wel zo diep,
dat men het risico van een afgeslagen motor liep als men er in dook.
Woterballel- voor bewoners
van omliggende kampongs
wordt met geborduurd ztjden of katoe
nen lint. Dit lint, met een rose en
groen bloemmotief, wordt op de kraag,
de manchetten en langs de Ingang van
de steekzakjes genaaid.
Voor het slanke, jeugdige type, dat
liever een getailleerd model draagt, is
de tweede peignoir geschikt. Dit model
kan van soepele wollen stof, van flanel,
van stijve zijde (taffetas of faille) of
van popeline of piqué worden ge
maakt. Het is aan de voorkant een
prinsessenmodel, terwijl de rok opzij en
op de rug aangerimpeld is onder een
gestrikt rugcein*""rtje. De rok is over
de heupen zeer bol gewerkt. De korte
mouwtjes zijn aangeknipt en de knoop-
(Ingez. Med.-Adv.)
baby-verzorging
In een verfstoffenfabriek in Deepwa-
ter in de Amerikaanse staat New
Jersey gelden vreemde voorschriften.
De directie heeft namelijk bepaald
dat alle werkneemsters en -nemers
'smaandags in het blauw gekleed
moeten gaan. Voor de dinsdag staat
er weer een andere kleur op het pro
gramma. Voor de rest van de week
trouwens ook. En waag het niet in
het wit op het werk te komen. Er is
gelukkig één uitzondering: voor de
mannen hebben de kleurreglementen
alleen betrekking op hun overhem
den: voor de dames op haar jurken,
blouses en truitjes. Ja, in Deepwater
gaat het wel bont toe.
George Cowling een Britse meteoro
loog, die elke avond op het televisie
scherm komt om een weerpraatje te
houden, heeft de kijkers enige maan
den geleden wel in het ongewisse ge
laten over de oorzaak van de mise
rabele zomer.
Toen de vragensteller hem de reden
van het slechte weer vroeg, ant
woordde Cowling: ,,Het komt alle
maal door de regen."
Kaas kan in verschillende vormen ais vervangmiddel voor vlees, vis of eieren
worden opgediend, maar ook in combinatie met deze prodnkten tot smakelijke
gerechten worden verwerkt. Om een zo groot mogelijk effect van deze gerechten
te mogen verwachten Is het in de eerste plaats noodzakelijk de juiste kaassoort
te kiezen. Vooral de ouderdom van de kaas Is hierbij van het grootste belang.
Voor cordon bleu bijv. moet men een kaassoort van 2 4 3 maanden oud nemen,
die bö verhitting gemakkelijk tot een smeuïge massa overgaat.
Voor een tomatcnkaas-ragoót daarentegen is een meer belegen soort (5 4 6
maanden) te prefereren, daar de stukjes kaas in de ragout zichtbaar moeten
blijven en dus niet teveel uit mogen smelten.
Potage a la minute, cordon bleu, spruiten, aardappelen,
rödgröd. (erwten In de week zetten),
groene erwten met spek. aardappelpuree, stoofperen,
jagerskool met lever en aardappelen, sagoschotel met
appelmoes.
tomatenkaasragoüt, rijst, witlofsla, gebakken griesmeel
punten.
rolpens met gebakken appel, rode kool, aardappelen, rjjst-
omelet.
gebakken visfilets, bieten, gebakken aardappelen, yoghurt-
vla.
hutspot met klapstuk, fruit.
ZONDAG
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRUDAG
sluiting reikt van hals tot heup.
Het derde model tenslotte is in het
bijzonder geschikt voor de niet al te
slanken. Het is een keurig afkledende
prinsessenmodel met dubbele knoopslui-
ting en driekwart mouwen. De rok is
aan de voorkant glad, doch op de rug
iets wüder. Deze peignoir wordt ge
maakt uit soepele wollen stof, in welke
kleur dan ook.
J. V.
BLIK IN Hfcl HEELAL
de aarde loopt meteen
snelheid vanca 107000
km. per uuromde Zon
vXk
dagennach; .jOOkmpu
vliegende rs men ineaf8
jaar op de Zon
de planeet Satur n us zou
met een lO.OOOkm dikke
laaqiis bedekt zijn
de hjtte op de planeet Mer
curius moet gelijk z Ij nut
die ingesmolten lood
w^^^^^^egevuid
meteen deeltjevd ster
Sirius zou bijons een
paar duizend kilo weqen
sommige sterren geven
lOOOOx zoveel licht
als onze Zon
/z<.o\ I
1 dag op de planeet Venus
is vermoedelijk 20x zo
lang als op de aarde
op de planeet Pluto zou
een koude heersen van
ea200°C. onder nul
ZATERDAG
Recept: Cordon bleu.
Mooie kalfscoteletten in de lengte
opensnijden, zodat men twee platte de
len aan het been overhoudt. De co-
teletten vullen met een schijf kaas.
welke omgeven is door een plak ham.
De cotelettehelften zouten, weer dicht
klappen en goed aandrukken, zonodig
met een draadje hechten. Daarna door
losgeklopt ei halen, paneren en op een
klein vuur goudgeel bakken. Voor het
opdoen het draadje verwijderen.
Recept: Jagerskool.
1 witte kool. 75 gram boter. 1 ui,
peper, zout, Vi dl. wijnazijn, 2V4
dl water. 50 gram suiker.
De schoongemaakte kool fijn hak
ken. even in kokend water dompelen
en afgieten. In de boter de fijngehakte
ui gaar fruiten, de kool en de azijn en
het water toevoegen, eveneens de sui
ker. wat. zout en wat witte peper. De
kool. onder af en toe omschudden, gaar
stoven (Inplaats van met azijn, kan
men de kool ook met zure appelen
.gaar stoven!).
v OP DE BOEKENMARKT
Alec Waugh. Het eiland in de zon.
J. H. De Bussy, Amsterdam 1956.
De roman van Alec Waugh niet
te verwarren met de zoveel beter be
kende en zoveel oorspronkelijker schrij
vende romancier Evelyn Waugh ge
titeld Het eiland in de zon. is zonder
twijfel interessant, maar lydt tevens
aan een bijna onverteerbaar teveel.
Interessant is het boek, omdat het
een uitgewerkt beeld geeft van een
samenleving op een klein eiland in de
Caraïbische Zee. ergens tussen Florida
en Venezuela. Een Nederlander zou
aan een van de Bovenwindse eilanden
kunnen denken. Dit eiland, Santa
Marta geheten, is Engels koloniaal be-
Die weg, de Djalan Thamrin enige
jaren geleden aangelegd bij een door
braak van Medan Merdeka Barat
(oud Koningsplein West) naast het
Stanvac-gebouw, tot aan de Dj. Iman
Stanvac-gebouw tot aan Dj. Imam
ting te geven op de weg naar Keba
joran is bij de Djakartaanse auto
mobilisten berucht, grote stukken zijn
namelijk zo verzakt, dat zij na een
hevige regenbui (en het kan hier rege
nenmeer bevaar- dan berijdbaar
zijn! Als er dus zo'n buitje gevallen is
maar naar huis, liever dan het risico
te lopen in het water te blijven
steken.
Het verliep intussen allemaal niet zo
vlug als hier is beschreven, want het
verkeer ging op deze morgen langza
mer dan stapvoets Voor de bewoners
van de omliggende kampongs was het
autowater-ballet niet alleen een bron
van vermaak, doch evenzeer een gele
genheid om een extraatje te verdienen
De autobestuurder, die wel de tocht
door het water waagde, zag zijn wagen
omringd door acht tot tien lieden, be
reid om een handje te duwen. Niet
voor niets natuurlijk, dat weet men in
zo'n geval bij voorbaat! Ook deed men
De bandjir, die de Djalan Thamrin onder water zette, gaf vele kam-
pongbewoners gelegenheid een extraatje te verdienen door assistentie
te verlenen aan automobilisten, die in het „binnenzeetje" gestrand
waren.
of valt, nemen de bezitters van laag-
liggende wagens veiligheidshalve bij
voorbaat een andere weg. Komende van
Kebajoran wijken zij uit, via Dj. Imam
Bondjol, naar de Dj. Djawa (Javawegi
en de Dj. Sabang (Laan Holle), naar
Medan Merdeka Barat.
Maar dat ging nu niet. De uitwijk-
wegen waren onbereikbaar, vanwege
het kordon van militairen, dat er om
heen getrokken was. Zo hadden op het
morgen-spitsuur zeer vele honderden
autorijders geen keus. Zij moesten de
Dj. Thamrin nemen, maar kwamen
dan voor de beslissing te staan: of het
water in, of terugkeren. Velen deden
het laatste en gingen in arrenmoede
maar het beste om de ongevraagde
hulp te aanvaarden. Wie meende het
wel zonder deze te kunnen stellen en
de assistentie wegwuifde, was er zeker
van dat hij zes tot zeven van deze
afgewezen helpers achterop zijn bum
per kreeg, zodat zijn auto nog wat
extra laag in het water lag! Het ver
standigste was dan ook maar vast een
bankbiljet voor de ogen te laten sche
meren. Maar nog verstandiger was om
het niet te geven voor men op het
droge stond, omdat men anders kans
liep. dat de auto. in het onderlinge
dispuut over de verdeling van de be
loning, de auto de auto werd gela
tenin het water!
ALS je 't zo om je héén
hoort, zijn er al weer hon
derden en honderden
misschien wel duizenden ski
liefhebbers naar Zwitserland en
Oostenrijk.
Wie zal hen ongelijk geven,
als ze genoeg tijd en geld heb
ben?
Ik misgun niemand die win
terse genoegens, want uit erva
ring weet ik, hoe goéd 't een
mens doet. een paar weken onder
de Ozon-zon te lopen en bruin
gebrand naar de lage landen
terug te komen.
Daar kan géén hoogtezon, zelfs
de béste niet, tegenop!
HET schijnt er op ogen
blik ideaal weer voor te zyn!
Enthousiaste briefkaarten
hebben 't me gemeld.
Er zijn altijd mensen, die hun
zielige vrienden in de mist piet
vergeten en me 't water uit de
mond laten lopen met hun plaat
jes van sneeuwbergen, kerkto
rentjes en hotelletjes, waarom
heen nu zoveel bedrijvigheid
heerst.
Iedereen is er met iedereen
goede maatjes, omdat ze allen
één doel voor ogen hebben: er-
uit-halen wat er in zit!
Dat wil zeggen de longen vol-
persen met gezonde lucht, de
spieren stalen, de wangen brui
nen en de magen volstoppen met
goede waar.
DAN ga ik op zo'n plaatje
turen en denken, dat ik
er zelf bij ben.
Dat ik op m'n ski's de bergen
afroetsj, in de ligstoel onder de
stralende zon lig te bakken, in
de arreslee met de belletjes
rondtoer of in de confiserie van
de onvermijdelijke lekkernijen
snoep.
Dan hoor ik alle opgewonden
verhalen over skitocht-zus of
skitocht-zo, dan zie ik alle ge
kleurde truien, hoor alle opge
wekte stemmen, de schaterlach
van lieve meisjes, de kwinksllf
van de ski-leraar en zie het ge
zellige gedoe tijdens het borrel
uurtje, als iedereen vermoeid,
maar o! zo gezond bij komt van
alle wederwaardigheden van de
heerlijke dag!
ZO stelt de arme achterblijver
zich in op allen, die het
eigen land ontrouw zijn ge
worden, zich daar in het roman
tisch bergland amuseren en op
weg zijn, minstens 100 jaar te
worden
Wij snuffen hier in de mot
regen rond en zijn al blij, als er
af en toe een zonnetje door de
grauwe lucht komt gluren.
We denken er al wónder wat
van als die zon even uit de wol
ken komt en beseffen nauwelijks,
dat het daar. op een paar dui
zend meter hoogte, nu zo gloeiend
heet kan zijn, dat je alles uit
kunt gooien en nóg te puffen tit.
Die Zwitsers en die Oostenrij
kers weten 't wel, dat hun lan
den de mensen iets geven, dat
ze nergens anders vinden. Ze
maken 't hun naar de zin, al
laten ze er hen royaal voor be
talen. Maar vóór wat, hóórt wat
en niemand zal hen er scheel om
aan kijken, dat ze van 't toerisme
profiteren en een goeie spaarpot
voor de oud® dag maken.
VOORAL de Zwitsers weten
van wanten!
De dure Amerikanen
moeten in de grote hotels wel
een honderd gulden of
méér! per dag neertellen, om
uit Sint Moritz of andere luxe
oorden het béste te halen, wat
ze te bieden hebben.
Leven en laten leven is er 't
parool
Gelukkig kan 't ook véél goed
koper eneerlijk tussen ons,
dan is 't misschien nog wél
zo gezellig.
In zo'n klein sporthotelletje of
by de ménsen zélf aan huls hoeft
niemand zich te beklagen, dat
hij afgezet wordt.
Dan doe Je met een matig be
drag al móet Hofstra het voor
Je overgelaten hebben! wel
licht nog een betere gezond
heidskuur op. dan in Palace of
in Suvretta-Haus, waar alle Aga
Khans, alle geldmagnaten, alle
filmsterren van de héle wereld
elkaar joyeus begroeten!
KOM: laten we als-je-biieft
niet treuren, dat we er
niet bij zijn!
Laten we liever blij zijn, dat
we af en toe een kaartje krijgen
en dan maar dénken, dat we op
ons hotelbalcon omlaag kijken
naar dat bonte leven in de
sneeuw, waar iemand nooit
genoeg van krijgt
Een mens met fantasie kan
véél verdragen en 't een héél
eind in die goede richting
schoppen.
Hóe ver de afstand ook mag zijn,
de gedachte kan haar met één
slag overvleugelen
Er is alleen een beetje goeie
wil toe nodig!
FANTASIO
zit eh de tijd waarin de gebeurtenis
sen zich afspelen is deze, althans die
na de tweede wereldoorlog. De pro
blemen, die deze gemeenschap in be
roering brengen, zijn eveneens die wel
ke op het ogenblik aan de orde van de
dag zijn. De oorspronkelijke bevolking
is de emancipatie deelachtig aan het
worden. De koloniale invloed neemt
sterk af. Daarnaast en daar doorheen
werkt het krachtig ferment van het
huidskleurprobleem in al zijn schake
ringen. De van oudsher gevestigde
blanke plantagebezitters bewegen he
mel en aarde om het publieke geheim
van een bruine voorouder verborgen te
houden. Halfbloeden en quartero's
zonderen zich af van zuivere negers en
deze laatsten minachten op hun beurt
de gemengdbloedigen. Merkwaardig is
Alec Waugh's voorstelling van zaken
als zouden de zuiver blanke bewoners
en vooral zij die in regeringsfunctie op
het eiland vertoeven, totaal boven deze
rassenkwestie verheven zijn. Deze
Engelsman heeft blijkbaar de les aan
zich laten voorbijgaan, die de bewoner
van Europa's vasteland zo hardhan
dig heeft moeten leren van de blubo-
(Blut und Boden)-terroristen.
In deze kleine gemeenschap slaat d®
vlam in de pan wanneer een Ameri
kaanse Journalist het eiland bezoekt
en met die typisch Amerikaanse com
binatie van geraffineerde sensatielust
en primitief aandoend rechtvaardig
heidsgevoel in zijn dagblad in Balti
more zaken publiceert, die de Santa-
Martanen zeer onwelkóm zijn: een bij
zonderheid die tevens de aandacht van
de lezer van deze roman vestigt op de
penetratie van de Amerikaanse in
vloedsfeer. Hierbij blijkt duidelijk dat
een boek als dit kritisch gelezen dient
te worden, want wie de journalist
Bradshaw gelijk zou geven en in hem
een pionier voor vrijheid en recht
vaardigheid zou willen zien, moet be
denken dat de V.S. wat het rassen
probleem betreft in de eerste plaats
maar naar zichzelf moeten kijken. Uit
deze wijze van voordragen blijkt dus
dat een roman als deze. hoe boeiend
en levendig ook geschreven, in zijn uit
gebreidheid lijdt aan een tekort. Dit
boek heeft zijn lengte te danken aan
het feit dat de auteur zonder onder
scheid te maken tussen belangrijk en
onbelangrijk, eigenlijk kritiekloos door
vertelt en zijn mensen bekijkt zonder
oordeel. Men komt tot de bekende con
clusie, dat men door de bomen het bos
niet meer kan zien. En hoewel dit boek
dus zonder twijfel zijn waarde als ze
denschildering heeft, moet ik toch
zeggen, dat dit kritiekloos vastleggen
van grote en kleine feiten te veel doet
denken aan een eindeloos door
draaiende filmcamera, waarbij later
niemand de moeite heeft genomen om
eens flink de schaar in de film te zet
ten.
Christine Brückner, Voor de sporen
vervagen. Uit ge versmij. Pax
's-Gravenhage z.J.
Deze roman begint met een werkelijk
zeer goede opzet die bovendien tot
bijna de helft van het boek doorloopt.
Iemand, een directeur van een ge
meentespaarbank, dus een goed gesi
tueerd maatschappelijk mens, heeft
buiten zijn schuld een Jonge vrouw met
zijn auto doodgereden. De schok die
dit ongeluk hem bezorgt, samengaande
met het feit dat niemand zich meldt
als familie van de dode, maakt dat hij
zich gaat verdiepen in het leven waar
aan hU zo ontijdig een einde heeft ge
maakt. De lange aanloop waarin deze
gemoedsgesteldheid psychologisch uit
eengezet wordt is boeiend in zijn een
voudige en heldere wijze van karak-
teropbouw. Daarmee had de kous af
moeten zijn en dan was er een goede
novelle ontstaan. Helaas heeft de
schrijfster het nodig gevonden haar
hoofdfiguur op reis te sturen naar alle
plaatsen en alle mensen die met de
dode vrouw in verband hebben ge
staan. Deze ietwat morbide bezigheid
zou desnoods ook nog te aanvaarden
geweest zijn, maar de figuur die uit de
gesprekken en brieven voor den dag
komt en die door haar aanbiddende
vrienden Jonkvrouw Tulp genoemd
wordt, is ronduit kitschig en onaan
vaardbaar van quasi-poëterigheid. Men
zou bijna de harteloze opmerking gaan
maken, dat er aan dit onmogelijke we
zen niet veel verloren is. Deze gang
van zaken valt te betreuren daar nie
mand wel geneigd zal zijn zich een
boek aan te schaffen om de kortste
helft te lezen.
Clara Eggink.
