FILMS VAN DEZE WEEK
Werk van Kees Bolt natuurlijk
talent, dat om verdieping vraagt
U.UigAjI
v; "7TS!
BP#!,..
V b -
Charmant en populair
ra
Chr. Metaalbedrijfsbond Leiden
Les solistes de Zagreb»
wereldvermaard ensemble
95ste Jaargang
Zaterdag 2 februari 1957
Tweede blad no. 29052
Weldadige expositie in Lakenhal
Ondanks bedenkingen een schilder van ras
Het is verblijdend, dat in de Lakenhal tegenwoordig zoveel ten'
toonstellingen van uiteenlopende aard aan de orde zijn, waardoor de
interesse der Leidenaren in de schilderkunst levend blijft en zij steeds
nieuwe impulsen ontvangen.
Het is zeker aan de directeur, de heer J. N. van Wessem te dan
ken, dat men geconfronteerd wordt met artistieke uitingen, waaraan
velen hun vreugde beleven kunnen, waarbij als winstpunt genoemd
mag worden, dat Leiden niet in een provinciaals isolement gevangen
blijft. Thans introduceert de heer Van Wessem het werk van Kees
Bol, dat in het zuiden van het land reeds grote bekendheid verkreeg.
b P *t^SSiWÊk. 'ff
-
Pi, -- - -x» JJgp
Wt 1 i
v' v<- >■-
NIET ONWAARDIG MAAR
ONVOLWAARDIG.
In onze gisteren gepubliceerde korte
beschouwing over de tentoonstelling van
kunstzinnig werk van Leidse academici
in het Historisch Academisch Archief
werd opgemerkt, dat „veel van het on
waardige getoonde werketc", waar
uiteraard bedoeld was „veel van het on
volwaardige getoonde werk
VOORSCHOTEN
Zondagsdienst Gedurende dit week
einde wordt de dienst der doktoren voor
spoedgevallen waargenomen door dokter
F. H. W Swen, Veurseweg 20, tel. 2356;
voor wijkverpleegster: Gezondheidscen
trum. telef. 217*7.
De in 1916 te Oegstgeest geboren Kees
Bol begon zijn loopbaan als tuinder. Hij
werd bloemist, hetgeen zijn zin voor
evenwichtige kleuren ongetwijfeld gesti
muleerd moet hebben. Nadien oefende
hij verschillende beroepen uit, o.a. bij
Philips, deed zich gelden als wielrenner,
wat een grondslag legde voor zijn vol
harding. Hij ging naar Den Haag, stu
deerde daar aan de Academie voor Beel
dende Kunsten en nam tekenlessen bij
Henk Meijer en Paul Citroen. In 1946
vestigde hij zich opnieuw in Eindhoven,
nu als schilder; een zware stap, doch
Kees Bol wist van doorzetten en bezat
er een uitgesproken en natuurlijk talent
voor.
Er kwamen jaren van héél hard wer
ken, van véél zorgen ook, totdat voor
hem de opgang begon, die gemarkeerd
werd door de toekenning van de Thérèse
van Duyl-Schwartzeprijs in 1950 voor
portretkunst.
Exposities volgden: in 't Van Abbe-mu-
seum te Eindhoven, in Breda en in vele
Brabantse dorpen. Ook maakte hij rei
zen, maar in hoofdzaak bleef hem het
Kempische land boeien.
Nu heeft de directie van De Lakenhal
Bol voor het eerst de gelegenheid ge
boden zijn werk in een stad boven de
Moerdijk ten toon te stellen. Wij gelo
ven, dat zij daar goed aan heeft ge
daan, omdat Bol een schilder is, die aan
dacht verdient.
Bol is enorm produktief.
Deze expositie, waar niet minder dan
zestig van zijn werken (in hoofdzaak van
1953 af) aanwezig zijn, getuigt daar op
zichzelf al van. En tóch vormen zij
slechts een bescheiden onderdeel van zijn
totale arbeid.
Bol is enorm veelzijdig tevens.
Behalve zijn stads- en landschaps
beelden zyn er portretten, stillevens,
(waaronder een fijnzinnig aan Manet
herinnerend bloemstukje) en nog zoveel
meer, vondsten ook, zoals de levendige,
parmantige kippen. Kortom: in een on
eindige variatie van onderwerpen, ont
leend aan de gewoonste dingen van de
dag, vindt hij zijn motieven en zijn in
spiratie.
Uit alles blykt, dat Bol een krachtig
en bovenal oprecht schilder is, die „schil
deren" kan. Zijn toets is fors, breed-uit,
raak het Verwaaid Korenveld! zijn
visie fris en opgewekt, probleemloos, op
bouwend; zijn kleurenpalet intuïtief
welhaast steeds zuiver, transparant en
in juist evenwicht gekozen.
In de enorme produktie, waaruit men
proeft hoe prettig Bol het schilderen
vindt, waarvan hy anderen ten volle wil
laten meegenieten, schuilt voor deze
„ras-schilder", die bij alles wat hij doet
van de „tekening" lijkt uit te gaan, tóch
een groot gevaar: het gevaar der opper
vlakkigheid, der haastigheid en der een
zijdige methode, ondanks de uitgebreid
heid van al hetgeen hem boeit.
Zonder „zwaar op de hand" te willen
worden, zouden wij hem graag een gees
telijke verdieping toewensen, een zich
ontworstelen aan datgene wat picturaal
louter „aangenaam" en charmerend
stemt, een indringender doorwerking van
zijn gegevens tevens.
Toch zijn er doeken, waarin hij zich
boven dit niveau weet uit te heffen. Wij
denken aan het superieure No. 43, Win
terochtend 1956, met prachtige lichtwer
king, de even superieure Dode Duif (31),
of aan diverse sneeuwgezichten, o.a. op
bouwcomplexen te Eindhoven of in het
wijde land, waarin hij de sneeuw in uit
eenlopende kleur onfeilbaar weergeeft,
van stralend wit tot egaal grys, neigend
naar de dooi.
Daar zijn opvallend gelukkig geslaagde
werken onder, ook onder de portretten,
bijv. van Anneke en Peter in rode trui
tjes, waarvan in alle simpelheid toch
zoveel uitgaat.
Hij schildert met een verwonderlijk,
virtuoos gemak, niet vrij van een zekere
behaagzucht, met humor soms het
hondje op de voorgrond van een der
stadsgezichten, waarop ook andere ka
rakteristieke figuurtjes kenbaar zijn, ge
voelig ook, waarvan sommige portretten
getuigen.
Bol vormt een sterk contrast met de
tallozen, die onder complexen gebukt
gaan en daaraan op psychopatische
wijze expressie verlenen. Hij is daar ge
lukkig te gezond voor! Daarom doet
deze expositie van een primair denkend
en primair werkend schilder, ondanks
onze bedenkingen, verademend welda
dig aan!
Ter inleiding tot deze expositie is het
woord gevoerd door de heer Van Wes
sem, schilders leermeester Paul Citroen,
de schilder zelf en burgemeester Van
KEES BOL:
Complex EmmasingelEindhoven
(Foto L.D./Vara. VÜlLe»t)
Kinschot, aan wie de opening was op
gedragen.
De tekenaar Paul Citroen gaf in een
scherpzinnige en niet van humor ge
tuigende rede blijk van zijn bewondering
voor zijn vroegere leerling, wiens leven-
beamende schilderijen hij bewondert. Hij
was verheugd, dat er nog schilders zijn,
die schilderen wat met hun aanleg en
gevoel correspondeert, die hun hart la
ten spreken! De kunst mag niet kunstig
zijn, de natuurlijkheid niet onbenullig
of banaal, geen vervorming tot onher
kenbaarheid. Gelukkig is dat bij Kees
Bol niet het geval.
Kees Bol zelf had eigenlijk over zijn
werk niet veel te vertellen, al viel uit
zijn woorden af te leiden, dat hij plezier
in het schilderen heeft en dat hij graag
schildert, wat hij zelf zou willen zijn.
Burgemeester Van Kinschot verklaarde
zich getroffen door Bols' positieve,
krachtige en ook gevoelige kunst, welke
hij heeft kunnen begrijpen.
Hierop bezichtigden de talryke aan
wezigen de tentoonstelling, waarop
ook het door wethouders, raadsleden
en gemeentesecretaris aan mr. H. A.
M. T. Kolfschoten bij zyn afscheid als
burgemeester van Eindhoven aange
boden „Haven Eindhoven 1956" te zien
valt. Een schilderij. dat zeker tot de
beste van deze interessante collectie
gerekend kan worden!
H.
ARBEIDSMARKT HEEFT STABIEL
KARAKTER
Over de periode van 21 t/m 26 januari
1957 traden vrijwel geen wijzigingen op.
Het aanbod (de arbeidsreserve) beliep
380. Uit het verloop van het aanbod
sinds de jaarwisseling kan worden op
gemaakt, dat de arbeidsmark een stabiel
karakter vertoont en dit wel zal blijven
behouden totdat aangenomen kan wor
den. dat de winter voorbij is.
Een daling van het aanbod van enige
betekenis valt dan ook, mits de weers
gesteldheid gunstig blijft, eerst eind
februari begin maart te verwachten.
Het aantal openstaande geregistreerde
aanvragen bedroeg 360 waarvan 170 be
trekking hadden op jeugdigen (15 t/m 18
jaar).
Het aanbod van vrouwelijke arbeids
krachten bedroeg 115 en bleef vrijwel
gelijk aan de vorige stand.
De vraag steeg enigszins en kwam op
300 aanvragen, waarvan rond 50% be
trekking had op jeugdigen
Verkeersongevallen
te Leiden
In de week van 25 tot en met 31
januari deden zich in Leiden 33 ver
keersongevallen voor, waarvan er zes
lichamelijk letsel tengevolge hadden en
27 uitsluitend materiële schade veroor
zaakten. In totaal deden zich deze
maand 111 verkeersongevallen voor. Zo
als onze grafiek laat zien was het aan
tal verkeersongevallen in de Sleutelstad
in januari van het vorig jaar aanzien
lijk hoger, t.w. 137. Bovendien hadden
in deze periode twee aanrijdingen plaats
met dodelijke afloop (januari 1957 nul).
Bij 116 verkeersongevallen deed zich
uitsluitend materiële schade voor. ter
wijl 19 aanrijdingen lichamelijk letsel
tengevolge hadden.
„De schat van Afrika"
Knappe verfilming
LIDO. Tijdens de oorlog in Noord-
Afrika moet de Duitse generaal Rom
mel een schat op de bodem van de zee
hebben laten zinken en er zijn verschil
lende personen die zich voor dit goud
interesseren. Een agent van de Ameri
kaanse veiligheidspolitie stelt ook be
lang in deze schat, echter niet om het
goud, doch om de belangrijke documen
ten, die zich bij dit goud moeten bevin
den. Langs allerlei vreemde en minder
fraaie wegen komen tenslotte verschil
lende personen achter de juiste plaats
van de schat en dan begint een strijd,
wie het eerste ter plaatse zal zijn.
Uiteindelijk zijn er twee schepen bo
ven de plaats waar de verdronken schat
zich bevindt en aanvankelijk ziet het er
voor de „goede" partij niet al te best
uit, maar tenslotte vermoorden de boe
ven elkaar en dan is het dus „eind goed
al goed".
Voor de verfilming van deze geschie
denis kan men grote bewondering heb
ben: vooral de onder-water-opnamen
die een belangrijke plaats innemen zijn
zeer knap. Het verhaal is vooral in het
tweede gedeelte van de film zeer span
nend. en de liefhebebrs van detective
films kunen hun hart ophalen.
The king and I
Kleurrijk schouwspel
Luxor De grilligheid van de onbe
rekenbare massa, welke onder de verza
melnaam „Het Publiek" schuilgaat, komt
weer ere sterk naar voren bij het aan
schouwen van het nieuwe Amerikaanse
idool van het witte doek. Yul Brynner.
Een volkomen gladhoofdige jongeman,
die niet bepaald gebukt gaat onder een
overweldige hoeveelheid mannelijk
schoon. En toch zorgt het jongere ge
deelte van het Amerikaanse vrouwdom
ervoor, dat de post iedere dag een ste
vige stapel van bewondering getuigende
brieven kan bezorgen, vele inclusief de
onafscheidelijke huwelijksaanzoeken.
Maar het ontbreekt deze nieuwe ster niet
aan acteertalent, zoals te zien is in „The
king and I". al blyft zijn creatie van
Siamees despoot in deze Rodgers
Hammerstein's produktie wel eens aan
de oppervlakte steken. Zijn tegenspeel
ster Deborah Kerr als de Engelse
weduwe, die in de tijd van koningin
Victoria aan het hof van deze onmete
lijke rijke Oosterse vorst moet trachten
zijn enorm aantal nakomelingen enige
Westerse beschaving bij te brengen
draagt ook wel wat talent in haar ran
sel. Maar al deze capaciteiten kunnen
het onwezenlijke verhaaltje dat er
gens echter nog op een historische basis
moet rusten niet redden. Als masaal
kijkspel is deze op het brede doek ge
brachte kleurrijke vertoning zeker niet
onaardig. Ook van humor is zij niet ver
stoken. Maar men kan moeilijk volhou
den, dat regisseur Lang erin geslaagd
is een echte Oosterse sfeer op te roepen
en een boeiende schets te geven van de
wreedheid, die een kenmerk was van
het Oosterse despotisme. Het geheel
ademt meer de geest van een persiflage
en wanneer men het zo wil zien, zal
men zich wel vermaken bij deze film. die
zijn hoogtepunt vindt in een merkwaar
dige Oosterse balletversie van het be
roemde verhaal „De negerhut van Oom
Tom".
„Kruispunt Bhowani
Indisch conflict
Trianon John Masters heeft in zijn
roman „Kruispunt Bhowani" het diep
tragische probleem gesteld van de jonge
mensen van gemengde bloede, de Chi-
Chi's, zoals zijn denigrerend worden ge
noemd, die op het moment, dat de En
gelsen Brits-Indië zullen gaan verlaten
(Ingez. Med.-Adv.)
m
«r-iÜint it I
Het beeldje van Prinses Beatrix
dat deel uitmaakt van het kunstzin
nig werk van leden van de Leidse
Universitaire gemeenschap dat tot
15 februari is geëxposeerd in het
Historisch Academisch Archief.
(Foto LD./Vwn Vliet)
in hoge mate populair, zowel
bij haar volk, als buiten de grenzen
van haar land, dat is koningin
Frederika van Griekenland stellig.
De Oostenrijkse journaliste Inge
Santner, die in het gevolg van de
vorstin een reis door Griekenland
maakte, heeft dat ervaren. Zij was
van zeer nabij getuige van de liefde
die vooral de arbeiders en de boeren
hun koningin toedragen.
Beter dan door een kort gesprek
heeft zij gedurende die reis de char
mante, populaire Frederika in de
geliefde vorstin
omgang met haar volk leren kennen.
Uit de onvergetelijke indrukken wel
ke zij tijdens de tocht opdeed, stelde
zij een uitermate boeiende levens
schets op, waarvan Libelle de exclu
sieve publikatierechten voor Neder
land heeft kunnen verwerven. In het
nummer van 9 februari verschijnt
reeds de eerste aflevering van dit rijk
geïllustreerde relaas, dat onder de
titel „Frederika, een populaire
koningin" in de komende weken
sterk de aandacht zal trekken.
Libelle - Nassauplein 7 - Haarlem
5
Films voor jong en oud
De afdeling Leiden van de Chr. Me
taalbedrijfsbond organiseerde gisteren
een drukbezochte filmavond in de grote
zaal van „Den Burcht". Voor de kinde
ren was 's middags een speciale bijeen
komst belegd.
De voorzitter van de afdeling Leiden
de heer P. Barendsen, heette op deze
gezellige avond in het bijzonder welkom
de districtbestuurders C. Jaarsma en J.
Nederveen en sprak er vervolgens zijn
i blijdschap over uit. dat vooral de jeugd
in zo groten getale aanwezig was. Hij
deelde mede, dat het streven van het
i afdelingsbestuur er op gericht is nog
deze zomer een ledental van 475 te be-
I reiken. Voorts wees de voorzitter er
met nadruk op. dat een vakbeweging
voortdurend in beweging moet zijn, dus
ook de Chr. Vakbeweging. Stilstand im
mers zou niets anders dan achteruit
gang betekenen. Later op de avond
werd het woord gevoerd door de heer
Nederveen, die het o.m. van groot be
lang achtte, dat de chr. vakbeweging
van zich doet spreken. Spreker schetste
in het kort de geschiedenis van de vak
beweging en wekte daarna alle aanwe
zigen op ijverig mee te werken aan de
uitbreiding van het C.N.V. De strijd is
naar zijn overtuiging nog niet uitge
streden en moet derhalve voortgezet
worden. De films, die gedraaid werden,
waren alle van uitstekende kwaliteit.
Zo waren er een aardige rolprent over
oude en nieuwe tuinen in Engeland en
een bijzonder grappig tekenfilmpje
over het concert van de kat. Hoogte- j
punt van de avond was echter de ver-
toning van de film, die is vervaardigd
tijdens de reis van Koningin Juliana
en Prins Bernhard naar de West. De
aanwezigen hebben er ongetwijfeld vol
op van genoten. Voor de kinderen wer
den in de middaguren films vertoond.
De leiding van deze alleszins geslaagde
middag was in handen van de heer J.
Verheul. De heer A, van der Velde ver
telde een kinderverhaal. Na afloop van
het feest kregen de circa 200 kinderen
een traktatie mee naar huis.
in die tyd speelt het verhaal in een
geestelijke paniek geraken, omdat zij
zich noch door de Indiërs (of zo men
wil Pakistani) als volwaardig geaccep
teerd weten, noch door de Britten. Mas
ters' boek telt drie hoofdfiguren, het
meisje Victoria Jones, officier bij het
vrouwelijk hulpcorps van het Britse
leger en dochter van een spoorweg-ma-
chinist, de spoorweg-inspecteur Patrick
Taylor, evenals Victoria een halfbloed,
en de Britse kolonel Rodney Savage,
die met een bataljon naar Bhowani is
gezonden om de dreigende wanordelijk
heden bij dit belangrijke spoorwegknoop
punt de kop in te drukken Waar regis
seur George Cukor de achtergronden
bijzonder góed heeft weergegeven: drei
gend bijvoorbeeld is de sfeer van de pro
testerende nationalisten, die. opgewarmd
door communistische agitatoren de
eigen leiders uit de hand lopen (een
massaal aantal Pakistani speelt in deze
scène mede), en „geladen" de rumoerige
taferelen op het station, is zijn in beeld
brengen van het hoofd-motief van de
roman, het probleem van de Chi-Chi's,
belangrijk minder zuiver getekend. Aan
de figuur van de inspecteur Taylor
wordt in de film veel te weinig aandacht
besteed Juist deze man. die zich zo op
en-top Brits waant, zo'n grote voor
liefde toont voor het aftreksel van het
Engelse society-leven, dat de Indische
Engelsen in de voormalige Britse kolonie
hadden gecreëerd en die zijn minachting
voor de Indiërs opvliegend en direct
gekwetst als hij is geen moment on
der stoelen of banken steekt, juist deze
man neemt in de roman zo'n grote en
belangrijke plaats in.
Teveel heeft regisseur Cukor zich ge
concentreerd op de romance, die uit
eindelijk na een kort intermezzo met de
Indische beambte Ranjit, ontbloeit tus
sen Victoria en de Britse kolonel en ook
hier heeft hij het manuscript niet ge
volgd. Verder niets dan lof over deze
film. Prachtig zyn de opnamen, die van
groot vakmanschap getuigen, beklem
mend de akelig-realistische verfilming
van een spoorwegramp, nadat een via
duct is opgeblazen, sinister het moment,
waarop Victoria, om haar eer te redden,
de vrouwen-jagende Engelse luitenant
Daniels vermoordt en de scène daarna in
het huis van Ranjits gevaarlijk natio
nalistische. communistische agitatoren
verbergende moeder.
Ava Gardner en Steward Granger spe
len de hoofdrollen in deze film, die, al
schiet zij dan niet helemaal in de roos,
ons toch confronteert met tragische
mensen, die door het tot zelfstandigheid
komen van een volk en de daarmee
gepaard gaande politieke omwenteling,
in een weinig benijdenswaardige positie
zijn geraakt.
„Les enfants du Paradis**
Eresaluut!
Casino De directie van het Casino-
theater heeft gemeend Marcel Carné's
meesterlijke schepping „Les enfants du
Paradis" na een periode van tien jaar
weer eens in Leiden te moeten laten
draaien. En volkomen terecht! Deze
ruim drie uur durende film heeft in
dertijd maanden achtereen volle zalen
getrokken en zal dat ook thans bij de
wedervertoningen ongetwijfeld weer
doen. Zij boeit en ontroert, ondanks het
feit, dat er af en toe wel eens gebrek
aan actie is, van het begin tot het eind.
Ongetwijfeld mede dank zij de dialogen,
die even knap zijn uitgewerkt als de
pantomimes, welke in de film worden
gespeeld door de beroemde acteur Jean
Louis Barrault. Deze begenadigde artiest
heeft als tegenspeelster niemand minder
dan Arletty, een vrouw, die de laatste
tijd blijkbaar niet veel meer van zich
doet spreken. Althans niet in de film
wereld. Pierre Brasseur is een voor
treffelijke komediant. Samen met nog
vele anderen voeren zij een spel van
schijn en werkelijkheid, van liefde en
jaloezie, van uiterlijke vreugde en in
nerlijke weemoed op. De gehele geschie
denis speelt zich af in het Parijs van
ruim hortderd jaar geleden en is het
overdenken zeker waard. Op een van de
drukste boulevards ontmoeten de ge
liefden elkaar voor het eerst en in de
zelfde omgeving verliezen zij beiden
het gelukKortom „Les enfants du
Paradis" is een opmerkelijk filmwerk,
waarin ons de harde realiteit van het
leven op zulk een bijzondere wijze wordt
getoond. Een eresaluut voor de makers
van dit edele Franse produkt is hier
zeker op zyn plaats!
Godzilla
Strijd tegen een monster
Rex-Theater Jaren geleden hebben
de bioscoopbezoekers kunnen genieten
van de griezelverhalen over King Kong,
de monsterlijke reusachtige aap die van
een eiland met voorwereldlijke dieren
werd gebracht naar de bewoonde wereld.
In ditzelfde genre is de film „Godzilla"
die deze week in Rex vertoond wordt. De
film vertelt over een voorwereldlijk
monster dat uit de zee opduikt en on
rust en paniek zaait. Wetenschapsmen
sen willen het gadeslaan en bestuderen,
maar de overheid voelt daar niets voor
en wil het monster zo snel mogelijk ver
delgen. Zo eenvoudig blijkt dat echter
niet te zyn. We willen niet verklappen
wat er allemaal gebeurt voordat de rust
is hersteld. Wel kunnen we verzekeren
dat het de toeschouwer niet aan span
ning zal ontbreken.
Lezers schrijven
Niet 's nachts vlaggen!
31 januari stond Leiden in het teken
van de verjaardag van H.K.H. Prinses
^kBeatrix. Dit bleek niet alleen uit het
feit. dat een gedeelte van het natio
naal radio-programmma van uit Leiden
werd verzorgd, maar ook uit de ontel
bare vlaggen en oranjewimpels, die de
Leidenaren hadden gehesen. Ieder, die
het weimeent met het Oranjehuis en
wie doet dat nu niet? zal dit mede
leven van de stadgenoten van de jarige
Prinses met haar verjaardag zéér op
prijs gesteld hebben.
Maar anders dan ronduit onhebbelijk
kan ik het niet noemen, dat vele Lei
denaren hun vlag en wimpel ook 's
nachts en de volgende dag laten han
gen. Het feit, dat men vergeet zijn vlag
binnen te halen, wijst op een totaal ge
brek aan eerbied jegens het vorsten
huis en vaderland, waarvan de drie
kleur het symbool is.
Ik hoop dan ook. dat zij, die op een
feestelijke dag hetzij een verjaardag
van de leden van het koninklijk huis.
hetzij een andere dag waarop men
pleegt te vlaggen zo zichtbaar willen
laten merken dat zij meeleven, de dag
nè de feestdag de indruk van aanhan
kelijkheid jegens het vorstenhuis en va
derland niet te niet zullen doen door
hun vlag de gehele nacht door uit te
laten hangen.
Leiden. R. van der Tas
Het ook door tal
rijke radio-uitzen
dingen en gramo-
loonplaten wereld
vermaarde ensem
ble Les solistes de
Zagreb" uit Joego
slavië, maakt op
het derde Toon
kunstconcert van
woensdag a.s. in
de Stadsgehoorzaal
zijn entree in onze
stad, 's middags op
het Jeugdconcert,
's avonds voor de
volwassenen.
Het staat onder
leiding van de al
evenzeer bekende
dirigent-cellist An
tonio Janigro, die
de scepter zwaait
over zijn zeven
violisten, drie al
tisten, twee cellis
ten en een contra
bassist. Waar zij
ook spelen, ver
werven zij uitbun
dige toejuichingen
voor hun voorbeel
dig, stijlvol musi
ceren.
De in 1918 in Mi
laan geboren Antonio Janigro, prijswinnaar van diverse internationale
concoursen, begon op 16-jarige leeftijd zijn briljante artistieke carrière en
bespeelt thans een Guadagnini van opmerkelijke schoonheid.
Sinds 1939 woont hij in Zagreb, waar hij aan het Conservatorium de
meesterklasse voor violoncelspel leidt.
Zijn kamermuziekensemble „Les solistes de Zagreb" werd geconstitueerd
in 1954 en maakte bijzonder succesvolle tournee's door Oostenrijk Duits
land, Frankrijk, Nederland, Engeland. Ierland, Italië, Tsjecho-Siowakije.
Amerika en Canada. Diverse componisten schreven speciaal werken voor
zijn ensemble, w.o. enkele eminente Joegoslaven als Kelemen, Sjerjanc en
Papandopulo.
Men zal werken tengehore brengen van Vivaldi, Corelli, Rossini. Hinde-
mith (diens „Trauermusik"), Kelemen en Mozart. De solist in Hinden th
is Stefano Passaggio. Op het jeugdconcert zal een mondelinge toelicht mg
gegeven worden door de heer L. Stevens, adjunct directeur van de Mu
ziekschool der Maatschappij voor Toonkunst.
De komst en het optreden van „Les solistes de Zagreb" is zeker als een
muzikaal evenement te beschouwenl
