i
Modieus crêpe voor nu en later
Het waterdichte alibi
ONS MENU
Het scheelde maar zo weinig
ZATERDAG 26 JANUARI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Van verstotene tot lieveling
Ons kort verhaal
door Cyril Donson
VAN DE fVEEK
Voor de kleintjes
Het broodje van Catootje
Londen, januari 1957
Crêpe zijde - crêpe georgette, crêpe satin, crêpe de chine, crêpe
marocain - is, na lang een verstotene te zijn geweest, opnieuw het
lievelingetje van de mode. Immers een nieuwe drang naar soepel
heid is door de mode gevaren, nadat ze vele seizoenen lang de
stugheid en de zwaarte van tweeds en shetlands in ere hield. Zes
maanden geleden toonde ze voor het eerst weer animo voor soepeler
materiaal en, ofschoon we aan de vooravond van de winter stonden,
bracht ze zijden mousseline, voile en allerhande, lang verloochende
crpes op het tapijt. En diezelfde on-winterse stoffen, zijn op het appèl
als voorjaarsmode 1957 aan de deur klopt. De goede confectie heeft
ze van de Haute Couture overgenomen en de vrouw, die zelf naait
of haar naaister die taak oplegt, heeft zich soepele stof aangeschaft,
die zich willig laat draperen en, hoe dun ook, even grillig glad laat
verwerken (in dit laatste geval wordt de stof op een voering gewerkt
of dubbel genomen
Wilt ge al een eind op weg zijn in de goede richting, voordat het
voorjaar met krokussen en narcissen zijn intrede viert, kies dan voor
het japonnetje, dat ge nu al laat maken, een modieuze en tevens
klassieke crêpe. En raadpleeg voor een mogelijk modelletje de
schetsen, die we vandaag afbeelden en die alle geïnspireerd zijn op
de laatste mode.
I. V.
1. Van crêpe marocain een rechte
Japon met boothals en aangeknipte
driekwart mouwen. De rok van dit
model, die naar de zoom toe nauw
toeloopt, is op de rug geheel glad en
aan de voorkant onder de taille ineen-
gerimpeld. De brede maagceintuur van
effen satin duchesse is gegarneerd
met een satijnen rollintje in andere
kleur. De voorgestelde kleurencombi
natie: een zwarte of bruine japon, een
lindebloesemgroene ceintuur met oud-
roze rollintje.
2. Van crêpe georgette een moderne
deux-pièces, die dóódsimpel is, maar
veel allure heeft voor wie zo'n model
dragen kan. De blouse is lang en voor
zien van een aangezette heupband. die
met een knoop gesloten wordt. De
mouwen, die op een boord ineengerim-
peld zijn. reiken tot even boven de
pols. De rok is geheel recht. Kraag en
heupband zijn van satijn in dezelfde
kleur als de crêpe. Voorgestelde tint:
parelgrijs of ivoorkleur.
3. Crêpe marocain voor het derde
model, dat een geklede, zeer flatteuze
japon in twee kleuren is. De tot aan
de buste opgewerkte, rechte rok is
over de maag en de heup gedrapeerd
en vormt aan de linkerkant een los
afhangend rokpand. Een stoffen strik
je is links hoog op de maag gehecht.
De voorgestelde kleurencombinatie:
wit lijfje, zwarte rok.
4. Van crêpe satin wordt het vierde
model gemaakt. Het is een geheel
rechte japon met korte mouwen, smal
le stofceintuur en een boothals. die
met een brede kraag is afgewerkt. De
kraag vormt op de rug een punt en
loopt, aan de voorkant smal toe naar
de basis van een V-vormig decolleté:
hij is rondom gegarneerd met een
brede bies van satijn. Voor deze japon
zijn uiteraard alle kleuren mogelijk;
de satijnrand langs de kraag kan in
Nauwkeurig ging Lakeman de details
van zijn plan nog eens na. Zijn blo
zende glad geschoren gezicht, ven-ied
geen enkele emotie, toen hij zijn revol
ver controleerde. Tevreden liet hij hem
in zjjn zak glijden. Niemand, zelfs niet
zijn vrouiw Rose, kon er enig idee van
hebben, dat hij dit wapen bezat. En
dat kon geen kwaad, dacht hij, met
•bewondering naar het verfijnde en
gracieuze uit hout gesneden racepaard
kijkend, dat op zijn bureau stond. Het
was een en al perfectie. Hij glim
lachte, pakte het op en streelde de
fraaie lijnen. Hij was een angstvallig
nauwgezet man en eiste in alles per
fectie.
Jammer ,dat Rose verre van per
fect was
De lijnen in zijn gezicht werden die
per, toen hij er aan daoht hoe zöj hem
bespot had, beschimpt had met een
hele reeks van namen mannen, die,
zoals zij pochend had gezegd, haar ge
liefden waren geweest.
Hij zette het beeldje terug op zijn bu
reau en staarde er met niets ziende
ogen naar. Hij dacht aan een ander
paard, dat een belangrijke rol in zijn
leven had gespeeld .Hij was elf of
twaalf jaar oud geweest en had zich
toen bovenmatig aan alles gehecht.
Niet dat hij ooit werkelijk van de
dingen gehouden had, maar het was
de sensatie geweest dat alles van hèm
was en van niemand anders. De ge
schiedenis met het hobbelpaard had
dat wel heel duidelijk aangetoond,
toen zijn vader hem gezegd had, dat
het hobbelpaard weggegeven zou wor
den aan een jongetje, dat niet zo rijk
met speelgoed gezegend was als hij,
had hij het in stukken geslagen, om
dat hij het niet in andere handen
wilde zien!
Rose zal ik ook vernietigen, siste
hij hartstochtelijk Geen man zal
bezitten, wat van mij is!
Hij was er bijzonder mee ingenomen
geweest, dat Rose zijn vrouw was. Niet
omdat hij verliefd op haar was, maar
omdat zij mooi was en anderen spe
ciaal wel zijn zaken-relaties beoor
deelden een man steeds naar de vrouw,
die de zijne was.
Lakeman zuchtte opgelucht en stak
een sigaar aan. Zeker, zij had hem ge
holpen succes te bereiken. Hij was nu
vijftig en bezat een van de grootste
ex- en importzaken van het land met
kantoren in iedere belangrijke haven
stad. Nu was Rose echter niets meer
dan een ornament een tè aantrek
kelijk ornament zelfs.
Een week lang had hij er over ge
piekerd, hoe hij het zou doen, Ieder
detail stond in zijn geheugen gegrift.
Hij had een perfect alibi geconstrueerd
voor het tijdstip van de moord.
Lakeman trok aan zijn sigaar. Zij
was uitgegaan. Woedend smeet hij
haar dwars door de kamer heen. Hij
keek naar de kalender op zijn bureau
Zijn besluit stond vast.
Het was niet nodig om nog langer
te wachten. De dag van morgen was
even geschikt als iedere andere dag.
Hij belde zijn secretaris. Evans, een
lange, keurig geklede man van om
streeks dertig jaar, kwam binnen en
wachtte op wat Lakeman te zeggen
zou hebben.
Hij was nogal kortaf.
Morgen ga ik naar het kantoor
in Liverpool. Waarschijnlijk blijf ik
twee dagen weg. U wilt hier zolang de
zaken wel regelen.
De volgende morgen stond hij vroeg
op en pakte met grote zorgvuldigheid
een weekend-koffer. Met afschuw
keek hij naar het pak, dat hij uitge
kozen had om mee te nemen. Het was
fel-blauw gekleurd en normaal ge
sproken zou het hem in alle opzichten
tegengestaan hebben. Ditmaal moest
hij zijn gevoelens van afkeer echter
onderdrukken. Het pak had hij nodig
om zijn alibi op te bouwen.
Hij ontbeet matig. Zonder dat zijn
vrouw er iets van merkte, vertrok hij
met een taxi naar het vliegveld.
Hij liep door de wachtkamer, liet
onopvallend zijn aktentas op een stoel
vallen en begaf zioh naar het vliegtuig.
De stewardess kende hem toevallig
vrij goed en met opzet gedroeg hij zich
enigszins opvallend.
In Liverpool aangekomen, reed hij
met een taxi naar zijn kantoor, waar
de chef. Watsan, hem onderdanig en
zenuwachtig begroette. Lakeman sprak,
om zijn eigen nervositeit te verbergen,
meer geïrriteerd dan anders..
Ligt alles klaar, Watson?
Watson knikte.
Ik heb alle contracten, rekenin
gen. staten en wat U verder gevraagd
hebt in mijn kamer gelegd, mijn
heer
Uitstekend, zei Lakeman hem in
de rede vallend. Hij mocht geen tijd
verliezen. Zorg er voor, dat ik niet
gestoord word. Ik zal één, twee of drie
uur bezig zijn .Dat hangt er van af.
Ik sluit mij op. en niemand mag mij
storen voordat ik klaar ben met mijn
werk. Is dat duidelijk?
Ik heb het volkomen begrepen,
sir, antwoordde Watson.
Lakeman deed de deur achter zich
op slot en opende toen direct de week
end koffer. In vijf minuten had hij
zich verkleed en de transformatie ge
completeerd door een blonde pruik
over zijn grijzend haar te trekken en
een zonnebril op te zetten.
Hij gromde tevreden, toen hij in de
Ik zou zelfs mijzelf niet herken
nen. mompelde hij tevreden.
Hij opende voorzichtig de deur. keek
of niemand op de gang liep en slipte
toen naar buiten, waarna hij de deur
weer op slot deed. Met forse stappen
liep hij vervolgens op de lift toe.
Mocht iemand hem zien, dan zou nog
geen kwaad gesticht zijn, want in het
gebouw liepen altijd tal van bezoekers
rond
Met een taxi reed hij naar het vlieg
veld. Gespannen keek hij op zijn hor
loge. Hij had nog 10 minuten om het
vliegtuig naar Londen te halen
Onder de naam Reynolds kocht hij
een retourtje en zonder zich al te op
vallend te gedragen, zocht hij een
plaats in het vliegtuig.
Ongeveer drie uur, nadat hij zijn
woning verlaten had, deed hij de voor
deur weer open en sloop naar binnen,
er voor zorgende dat niemand hem
zag.
Langzaam liep hij de trap op en
bleef voor de slaapkamer van zijn
vrouw staan. Hij hoorde haar heen en
weer lopen. Hij klemde de revolver in
zijn hand. Zijn hart bonsde. Met de
mouw van zijn jas wreef hij over zijn
transpirerende voorhoofd. Hij moest
al zijn krachten inspannen om op dit
kritieke moment niet te versagen.
Snel smeet hij de deur open, de revol
ver gericht. Zijn wouw draaide zich
verbaasd om, met een angstkreet op
de lippen, die echter verstierf voordat
zij zioh kon realiseren, wat haar ge
troffen had. Lakeman hoorde de doffe
ploffen van de met een geluidsdemper
uitgeruste revolver toen hij vuurde
een.tweedrie keer
Enkele seconden staarde hij naar het
ineengezakte lichaam naast het bed.
Toen draaide hij zich om en sloot de
deur.
Snel liep hij naar beneden.
Van een telefooncel uit belde hij
njn secretaris op.
Evans? Ik ben op het ogenblik in
Liverpool. Mijn aktentas moet ik in de
wachtkamer van het vliegveld hebben
laten liggen W.il je er direct naar gaan
zoeken en haar dan met het eerst
volgende vliegtuig meegeven? Ik stuur
wel iemand van het kant-oor om die
tas op te halen. Mijn dank en tot
ziens.
Hij verbrak de verbinding en klopte
op de zak van zijn jas, waar de revol
ver in zat. Als de politie het preciese
uur van de moord zou hebben vastge
steld en dat zou ay zonder enige
twijfel doen dan was zijn alibi wa
terdicht!
Lakeman koesterde overigens geen
valse illusies. Hy zou vast en zeker
de voornaamste verdachte zijn van
het moment af dat de politie zou ont
dekken, dat Rose met tal van man
nen
De reis terug naar Liverpool kon
Lakeman zic-h later nog maar flauw
herinneren.
Toen hy Watson's kamer weer bin
nengeslopen was, verkleedde hij zich
snel ging achter het bureau zitten en
keek haastig de stapels papieren door.
Toen belde hij Watson, waarna hy
zichzelf feliciteerde met de vlotte af
loop van alles.
Enkele ogenblikken later kwam
Watson binnen. Hy keek zorgelijk.
Ik hoop, dat U niet gestoord
werd, sir
Lakeman glimlachte.
In het geheel niet, Watson.
De spanning week uit hem. Watson
was er kennelijk heilig van overtuigd,
dat hij de laatste uren op kantoor was
geweest. Niets kon meer verkeerd gaan.
Hy had de perfecte moord gepleegd!
Twee dagen later keek Lakeman
over zijn bureau heen inspecteur hulse
aan.
Het spijt my, dat ik nog even op
Uw tijd beslag moet leggen, mijnheer
Lakeman, maar een moord is een ern
stige zaak. dat zult U wel met mij eens
zijn.
Lakeman knikte bevestigend.
Ik zal alles doen om de man, die
hiervoor verantwoordelijk is. te helpen
ontmaskeren.
De inspecteur haalde zyn pijp uit de
mond en keek Lakeman onderzoe
kend aan.
Het motief bezorgt mij hoofdbre
kens, mijnheer Lakeman, zei hy.
Als U het mij toestaat te zeggen, dan
bent U de enige, die een gegrond mo
tief had .Maar wij hebben nu eenmaal
al vastgseteld, dat U op het moment
van de moord in Liverpool was
Hy brak de .zin plotseling af en
vroeg met een scherpe klank in zijn
stem: Uw secretaris, Evans, heeft
verklaard, dat U hem omstreeks één
uur in de middag hebt opgebeld
Klopt dat?
Lakeman knikte bedachtzaam.
Ik geloof wel, dat het omstreeks
dat uur was
Wat het dus des te zekerder
maakt, dat U op Uw kantoor in Li
verpool was toen de moord gepleegd
werd
Lakeman glimlachte, zeken- van zich
zelf.
Ja, ik had mijn aktentas
Plotseling zweeg hij. Voor het eerst
begon hij te twijfelen.
Hoe kunt U het dan verklaren dat
gedurende de tijd, dat U op de kamer
van de bedrijfsleider in Liverpool ver
toefde, geen uitgaande gesprekken van
die kamer uit werden gevoerd? Wat
son heeft al die uren vlak bij het cen
trale telefoontoestel gezeten, maar dat
heeft gezwegen
Lakeman was doodsbleek geworden.
Met trillende vingers greep hij naar
een sigaar.
Onverbiddellijk ging Hulse verder.
Watson heeft mij verzekerd, dat
alle in- en uitgaande gesprekken over
diat centrale toestel lopen, mijnheer
Lakeman. De vraag rijst dusin
dien U inderdaad, zoals U verklaard
hebt, de gehele tijd op zijn kantoor
bent gebleven, hoe heeft U het dan
klaargespeeld om met Londen te tele
foneren?
Lakeman staarde Hulse gebiologeerd
aan. Plotseling verloor hij zijn zelfbe
heersing.
Waarom staart U mij zo aan?,
vroeg hij vinnig.
Hij volgde de blikken van de inspec
teur. die naar zijn rechterhand keek.
Zijn sigaar was niets meer dan een
handvol verkruimelde tabak....
de tint van de japon zijn, doch ook
van contrasterende kleur worden ge
maakt.
5. Crêpe georgette is het dunne ma
teriaal dat voor het volgende model
letje aangewezen is. Het japonnetje is
een klassiek chemisiermodel met ruim
lijfje, vijfzesde overhemdmouwen en
een aangerimpelde, rechte rok. Ook
voor dit effen model zijn alle denk
bare kleuren geschikt.
6. Crêpe satin is het materiaal voor
het nu volgende ensemble, dat in
twee schetsen is weergegeven. Het is
een middag-diner japon met een bij
behorend jakje. U ziet het model met
het jakje op de eerste figuur en zon
der het jakje op de tweede. De boor
den van de driekwart overhemdmou
wen. het kleine kraagje en de knopen
zijn van satijn; de japon is van een
satijnen pas en dito korte mouwtjes
voorzien. Het jakje is op een taille
band ineengerimpeld. Een geschikte
kleur:zwart! Het past altijd en
overal en verveelt in geen tien jaar!
7. Crêpe de chine stellen we U voor
het laatste modelletje voor. Het is een
jeugdig japonnetje met ruime, aange-
plooide rok. Het lijfje is getailleerd,
heeft heel korte, aangeknipte mouw
tjes en een breed, ondiep decolleté,
dat met een biaiskraag is gegarneerd.
Wanneer het buiten guur is en men koud en rillerig thuis komt. kan een
kopje hete bouillon of soep een uitkomst zijn en dan niet alleen als uitgangs
punt voor de warme maaltijd! Ook bij de lunch is zo'n soep op z'n plaats! En
de prijs? Die valt heus ook mee, want men hoeft niet altijd vleesbouillon te
gebruiken. Byna ieder groentenat kan even goed het uitgangspunt voor een
smakelijke soep zijn. Het bevat veel zouten en vitamines, die we vooral in dit
jaargetijde hard nodig hebben! Groentenat houden we, wanneer we groenten
koken, dikwijls vanzelf over maar kan ook met behulp van wat groenten, die
men dan ais vulling in de soep laat, extra gemaakt worden (soep van kool,
knolselderij, spruitjes, peen, uien enz.)
Kerriesoep, runderrolletjes met gehakt (een gedeelte van het
gehakt voor maandag apart houden) spruiten, aardappelen,
mokkaroom.
Stoofprei met gehaktballetjes, aardappelpurée, broodschotel.
Koolrolletjes, met kaas en aardappelen, tutti frutti.
Roerei, witlof, gebakken aardappelen, appelpudding.
Gebakken lever, rode kool, rijst, zoete macaroni-schotel.
Stokvisschotel (van stokvis, uien en aardappelen), rijst met
appelmoes.
Bruine bonen, spek, aardappelen, fruit.
ZONDAG
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRIJDAG
ZATERDAG
Een bakker uit de Bom'lerwaard.
die bakte eens twee broodjes:
één voor zichzelf, één voor zijn
vrouw
en één voor nicht Catootje.
Catootje was al zestig jaar,
ze was nog maar twee-tandig:
de tandarts trok de rest er uit.
dat was wel wat onhandig.
Zij kocht het broodje van neef Jan
voor dertig halve centen.
Het was een broodje voor de Kerst
met gember en met krenten.
Maar toen zij 't mikje snijden ging
in twintig dunne sneedjes.
toen hoorde zij van krik-krak-krak,
bij stukjes en bij beetjes.
Wat is dat nu. zei nicht verbaasd?
Wat zit er in m'n broodje?
Ze haalde vlug haar bril erbij,
die lag op het bureautje.
Wel heb ik nu, as-je-me-nou,
wat ben ik nu gaan kopen?
Want weet je. wat in 't brood zat?
Een heel stel zwarte knopen!
Ze rende gauw naar neeflief toe.
de knopen in een krantje.
Maar neeflief, zei heel erg boos.
wat is hiér aan het handje?
Wat is dat jammer, lieve To,
zei Jantje wat verlegen.
Dat juist mijn béste nicht Cato
dit broodje heeft gekregen.
Toen ik vanmiddag laat voor jou
en voor onszelf wou bakken,
toen vond ik tot mijn grote schrik
Geen krenten in de bakken.
Voor 't ene broodje was genoeg,
die wou ik jou verkopen.
Toen deed ik in de tweede maar
wat oude. zwarte knopen.
Er stond toch nog een doosje vol
vlak bij de naaimachine.
Mijn vrouw was eventjes niet thuis,
die dronk net thee bij Tine.
Een brood te klein, een brood te wit,
zo zonder krenten-stippen.
Mijn lieve vrouw had vast gezegd:
Je kunt er mee verhippen.
Neef Jantje, zei Catootje streng,
't Is nu nog goed verlopen,
maar toch moet jij me met de Paas
geen knopenbrood verkopen.
Ik heb nog maar een tand of twee,
twee tanden om te kauwen,
wanneer ik één daarvan nog brak,
zou 'k niets meer overhouen.
Ik eet het broodje nu wel op,
alleen maar voor dit keertje,
maar Jan. je weet het. met de Paas:
Gedraag je als een heertje.
Ze kreeg van J an twee flappen mee,
twee flappen aan een touwtje.
Nou dag hoor. lieve nicht Cato,
Dag Jan. en groet je vrouwtje.
B. ROTTEVEEL.
Recept: Mokkaroom.
2 eiwitten. M 1 slagroom, 125 gram
suiker, 1 dl sterke koffie extract.
De eieren splitsen, het eiwit en ook
de slagroom stijfslaan. De dooiers met
de suiker roeren, het liefst hete. koffie
extract er door mengen en in een heet
waterbad al roerend binden. Het
mengsel nu door het stijf geslagen ei
wit roeren en daarna voorzichtig door
de slagroom scheppen.
Recept: Koolrolletjes met kaas:
Een kleine savoyekool, plm. 300 gram
kaas, boter, zout.
De koolbladeren voorzichtig van de
kool loswikkelen en van de stronk
halen. De zware ondernerven aan de
onderzijde van elk blad iets afsnijden.
De bladeren in kokend water met wat
zout bijna gaarkoken in ongeveer 10
15 minuten. Ze op een vergiet laten
uitlekken en afkoelen. De kaas onder
tussen in staafjes snijden van 1 cm
dikte en 8 cm lengte. De koolbladeren
plat op een bord of plankje leggen, in
het r Idden een staafje kaas aanbren
gen. de uiteinden van het blad naar
binnen vouwen en er een stevig rol
letje van vormen. De rolletjes in een
koekepan in boter lichtbruin bakken
en ze op een verwarmde schotel op
dienen. H^ft men een oven. dan kun
nen de koolrolletjes in een beboterde
vuurvaste schotel worden overge
bracht. De rolletjes bestrooien met
paneermeel, er hier en daar een klontje
boter op leggen en er in de oven een
goudbruin korstje op laten komen.
WIE op 'deze wisselvallige
wereld uitgroeide tot wat
hij graag wilde worden
ls een gelukkig mens!
Hij heeft blijkbaar met de
hem geschonken talenten vol
doende gewoekerd en veroverde
de plaats, die hy van jeugd af
aan voor ogen had.
..Ik weet zeker, dat ik 't hé
len zal" zo dacht deze man of
vrouw en hij (öf zij) haalde 't!
IK geloof niet, dat dit met zo
héél veel mensen het geval is.
Het leven gooit iemand, te
gen wil en dank, her en der. Er
lopen rissen mannen en vrou
wen op dit ondermaanse rond,
die nooit gedacht hadden, dat
ze ééns terecht zouden komen,
waar ze terecht gekomen zijn.
Zoudt U menen, dat vadertje
Drees ooit in z'n jonge jaren
gezegd heeft: ..Ik zal minister
president worden en 't vijf
kabinetten lang in voor- en
tegenspoed met m'n mannetjes
en tenslotte vrouwtjes volhou
den?"
Of dat president Eisenhower
als jong officier ooit gedacht
heeft:
„Éénmaal regeer ik de V.S. en
leg alle anderen m'n wil op?"
Of dat Kroesjtsjef en Boel-
ganin als schattige, kleine
jochies tegen elkaar zeiden:
..Wanneer ik oud ben. speel ik
voor boeman en krijgt iedereen
de pip?"
Dat zijn de „grote" mannen.
Nu U en ik.
Dacht U, dat U eens in kren
ten of citroenen zou handelen,
professor, directeur, bankbe
diende, portier of putjesschep
per zou zijn?
En wat mezelf betreft, ik heb
nooit bevroed, dat ik U met m'n
Fantasio's vervelen zou
JA: daar heb je ook de lieden,
die het van 't begin af wél
wisten en récht op hun doel
afstevenden.
Die van te voren zeiden, dat
ze Napoleon zouden zijn. of
Wim Kan of Nasser of Chaplin,
die van jongsaf de maarschalk
staf in de handen droegen en
zioh dit attribuut om-géén-
waarom lieten ontfutselen.!
Dat zijn per slot de uitzonde
ringen.
Want meestal werkt de be
stiering. 't lot of 't toeval al
naar ge dat noemen wilt héél
anders, dan ge 't zorgvuldig had
uitgeknobbeld.
Hoevelen hadden niet graag
filmactrice willen zijn en zitten
nu treurig achter de „tikma-
sjien" of vrolijk? met een
handvol kinderen op schoot?
Hoevelen hadden niet -be
roemdheid" in 't hoofd en lopen
nu sjofel langs de kanten van
de kille, bestedingsbeperkende
maatschappij?
WAARMEE ik maar zeggen
wil, dat 't haast altijd
éners loopt dan we
dachten.
Wat niet verwondert in een
wereld, waar héle volksstammen
van de ene kant naar de andere
verhuizen en niemand weet.
wat hem van de ene op de
andere dag boven 't hoofd hangt
Het loopt voor velen niet zó
op rolletjes, dat ze zeggen kun
nen: „Nu ben ik voor altijd
geborgen", vooral niet in een
tijd van woningnood.
En of je nu hoog geklommen
of diep gevallen bent, of je doet
wat je altijd graag had willen
doen of elke dag bezig bent met
iets waar je eigenlijk misschien
wel misselijk van wordt, zoals
deze werkster, die natuurlijk
„in het ballet had willen gaan"
en nu iedere dag de vuile boel
kan ophalen, 't is altijd 't zelfde
liedje
Dat neemt niet weg, dat ze
nog een vrolijk pasje waagt,
wanneer 't in haar kraam te
pas komt en daarmee haar
jeugd-ideaal voor even waar
maakt.
Helaasook voor héér
heeft het niet mogen zijn!
Jammer: het scheelde maar
zo weinig
FANTASIO.
