w
Wie was de vrijheidsheld Kossuth?
D»
weet u WIE?
weet u WAT?
demonstratie tegen het
ingrijpen van Rusland
Nationale
walgelijk
Ook in zijn tijd ging Boedapest
in vlammen op
Golf van diepe verontwaardiging
barstte over duizenden los
Weer Russische generaals uit
het Poolse leger verwijderd
95ste jaargang
Dinsdag 6 november 1956
Derde blad no. 28979
Lichtend embleem van vrijheid!
Hij kon in Hongaarse harten niet sterven
DE strijd van een klein heroïsch volk tegen een overmachtige kolos heeft
altijd een diepe tragiek. En in alle tijden zijn mensen, die met die strijd
als zodanig niets te maken hadden, ,,in het geweer gekomen", omdat zij niet
anders kónden, omdat hun sympathie bij de zwakke was.
Verschillende van mijn lezers vroegen mij of ik eens vertellen wilde wie
Kossuth geweest is. De heroïsche Hongaren van heden hebben de Sovjetster
vertrapt en het Kossuthembleem daarvoor in de plaats gesteld.
Zo ooit een naam in staat zal zijn een .verloren volk te redden", een verlo
ren volk moed te geven in de diepste duisternis, dan is het die van Lodewijk
Kossuth, de advocaat, die ruim honderd jaar geleden zijn volk aanvoerde in
een wanhopige worsteling tegen Oostenrijk en Rusland en pas vluchtte nadat
de laatste generaal van zijn getrouwen was opgehangen.
Damjanics heette deze dappere. En toen hij als laatste van een lange rij
op zijn houten been naar het schavot strompelde, gaf die, met een blik op
her hennepen venster blijk van zó'n doodsverachting, dat de vijanden een rilling
door de leden liep.
„Hé", riep hij luid, „hoe zit dat, anders was ik altijd de eerste!" Hij
bedoelde: „bij het vernietigen van de vijand".
Kossuth vond de wijk naar Engeland, doch vluchtte pas nadat hij de
Heilige Kroon, de Stefanuskroon, begraven had.
MAAR laat ons eerst beginnen een
beeld te geven van de algemene
Europese toestand van die dagen.
Zonder dit algemene beeld is de strijd
van Lodewijk Kossuth en de zijnen niet
te begrijpen.
In het jaar 1848 was het zeer onrustig
Jn Europa. Met name in Frankrijk was
de gisting zo sterk, dat er een uitbar
sting voor de deur stond.
„In de Franse Revolutietijd", zo zei
de dichter Lamartine. „was Frankrijk
ten onder gegaan in zijn bloed. In het
jaar 1848 zou het ten onder gaan in zijn
eigen vuil".
Deze woorden, hoewel scherp gesteld,
Bijn in hun algemeenheid wel juist. Het
Frankrijk van 1848 was corrupt. Zó cor
rupt, dat het volk zich er alle dagen
aan ergerde. Het Frankrijk van 1848
steunde alleen op de aanzienlijken en
liet het volk in de kou, in de meest let
terlijke en de meest figuurlijke zin.
De oude Koning Louis Filip begreep
niet. dat hij op een vulkaan leefde, dat
het levensgevaarlijk was het Franse volk
zo te behandelen als het voor de revo
lutie was behandeld. Er was een nieuw
bewustzijn in het volk gekomen door die
revolutie. En dit bewustzijn zei hun, dat
ook zij mensen waren als de aanzien
lijken, en evenveel recht hadden öp
medezeggingsschap. De grote Revolutie
had hun die medezeggingsschap niet
gegeven, doch weldra zou de tijd komen
dat ieder mens invloed zou kunnen uit
oefenen op de regering. Aan grote,
politieke diners werd alles druk bespro
ken.
IN Februari 1848 werden plotseling
deze hervormingsbanketten door de
regering verboden. Een ogenblik leek
het er op, dat het volk zich hierbij zou
neerleggen, doch het was de stilte voor
de storm. De Vierde Stand greep naar
de macht. En deze greep ging niet ge
paard met de leuze: „Vrijheid, Gelijk
heid. Broederschap", doch wèl met de
verbeten wil om het te winnen.
Op de avond van de 24ste februari
trok een grote volksmenigte naar het
ministerie van Buitenlandse Zaken,
zingend en joelend. Veel meer in
hoerastemmlng om de toegestane her
vormingen, dan belust op bloed. De
menigte wilde het gebouw verlicht zien.
Dat. eiste ze met luide stem. De wacht
werd nerveus. Plotseling weerklonk er
een schot. Nog weet niemand wie het
gelost heeft. Dit schot veranderde blij
moedigheid. vreugde, uitgelatenheid in
een fel verlangen naar wraak.
De wacht schoot op de menigte in.
Velen vielen. De levenden laadden de
doden op een kar en gingen er mee door
de straten van Parijs: „Verraad!! Te
wapen!! Men vermoordt onze broe
ders!!!"
Wonderlijk, zoals een massa in nood
vaak het juiste woord vindt! „Men ver
moordt onze broeders Wie zou toen
nog thuis blijven zitten? Binnen enige
uren was gans Parijs in opstand. De
Koning werd verdreven. Het leek er
werkelijk op, dat de Vierde Stand ook
wat te vertellen zou krijgen. Deze ge
dachte kreeg vleugels en vloog over gan6
Europa.
„Mensonwaardig Is het een mens ln
slavernij te houden! De tijd zal weldra
komen, dat ook de „kleine man", door
zijn aantal, mee zal tellen in de rege
ring". Maar niet alleen een verlangen
naar meer vrijheid, een liberaal ver
langen, waarde door Europa, ook een
verlangen om wat door taal en zeden
bij elkaar behoorde bij elkaar te
brengen. Dat betekende dus ontbin
ding van die rijken, die een staalkaart
waren van verschillende godsdiensten,
rassen, talen,nationaliteiten
Ontbinding van de Oostenrijks-Hon
gaarse Monarchie.
DE vlam van de nieuwe revolutie
kwam via Berlijn in Wenen te
recht. Brandstof lag daar genoeg.
Had men niet stelselmatig elke vernieu
wing verhinderd? Wat er geen vals
testament van de overleden Keizer
Franz I in omloop geweest, waarin
stond, dat men aan het regeringsgebouw
vooral niets moest veranderen en maar
moest luisteren naar 's Keizers beste
vriend, vorst Metternich?
De onmisbare vorst Metternich had
de laatste jaren niets anders meer ge
daan dan neuzen in verzoeken, requesten
van eenvoudige lieden, die de „zotste"
taal gebruikten, waardoor men er dave
rend om kon lachen.
Metternich lacM** niet daverend meer,
hij giechelde alleen maar en voelde zich
tevreden als zijn ambtenaren hem een
dossier „met nieuwe moppen" brachten!
Nee, vernieuwen was een woord, dat
in regeringskringen alleen maar uit
gesproken was op laatdunkende, sma-
Iijde toon. Het oude was goed, alleen
het oude. Doch de miljoenen die onder
het oude regiem weinig meer waren
dan slaaf, dachten daar anders over.
En weldra stond Wenen in revolutie-
brand. Studenten gaven de toon aan,
zoals zij dat heden nog doen bft der
gelijke gebeurtenissen.
De grauwe massa volgde. De Keizer
vluchtte in panische schrik. Metter
nich moest op zijn oude dag nog met
levensgevaar vluchten voor de revolu
tie, zijn oogst, na zoveel regerings
jaren. Studenten, de Nationale Garde
het volk. spoedden zich naar het
Ministerie van Oorlog, dat troepen
bad uitgezonden tegen de in opstand
gekomen Hongaren, verdrukt als zij.
Op de vierde verdieping vond men de
sidderende minister Latour, verstopt.
Men sleurde hem naar beneden en
ondanks zijn smeekbeden werd hij
vermoord, door de woedende massa en
later, in een laken gewikkeld, aan een
lantaarnpaal gehangen.
DS teerling was geworpen.
Wenen kon niet meer terug. De ge
vluchte Keizer zond vanuit zijn
nieuwe residentie legers naar de Donau-
stad, die weldra van alle kanten werd
ingesloten. Een gruwelijke tijd brak
aan. De generaals van de Keizer ken
den geen pardon. Slechts meedogenloze
hardheid kon het volk er onder houden.
In de stad zelf kregen de felle radicalen,
die van de vijand niets te verwachten
hadden, de leiding.
Vanaf de bolwerken der stad keek
men alle dagen uit naar de Hongaren,
die te hulp zouden komen.
In Hongarije was het de advocaat
Lodewijk Kossuth geweest, die in zijn
meeslepende redevoeringen zijn land
genoten de afschuwelijke toestand ge
schilderd had, waarin het merendeel
van hen verkeerde. Die hen er ook op
gewezen had, dat weldra de tijd zou
komen, waarin men de vrijheid zou
kunnen nemen. Hij werd het lichten
de voorbeeld voor allen, die reikhal
zend uitzagen naar een betere wereld.
Jammer, dat hij in zijn plannen voor
een onafhankelijk Koninkrijk Honga
rije ook de Serven en Kroaten betrok,
die daar in wezen niets voor voelden,
waardoor de Oostenrijkse machtheb
bers de kans kregen deze volkeren
tegen de Hongaren op te zetten.
ENEN werd genomen. Een vrese
lijke tuchtiging volgde. Weldra
rukten Oostenrijkse legers Hon
garije binnen. Boedapest, de dubbelstad,
ging in vlammen op. doch Kossuth en
zijn scharen namen de wijk naar de
moerassen. In de strijd die volgde,
waarin de Oostenrijkers met alle geoor
loofde en ongeoorloofde middelen de
volkeren van de Balkan opstookten
tegen Hongarije, waarin zij zelf met een
grote overmacht zich op de Hongaren
wierpen, werden zij niet de baas. Het
bezielende woord van Kossuth, zijn
profetische schildering had in zijn vol
gelingen iets wakker geroepen wat de
dood overwonnen had. Zij waren bereid
om met zijn allen te sterven voor dat
hoge goed: „de vrijheid".
Kan men een volk, dat zo denkt en
voelt wel ooit overwinnen? Oostenrijk
kon het niet. en daarom vroeg het steun
aan de IJzeren Csaar: Nicolaas I. En
deze, zeer gestreeld door dit verzoek, nu
kon hij zich immers opwerpen als de
redder van het gezag in Europa, rustte
Zich weldra ten strijde uit. Bijna overal
in Europa was revolutie geweest. In
Rusland niet. Door de opstand in Hon
garije neer te slaan zou de Habsburgse
monarchie in feite afhankelijk worden
van Rusland.
7.1:
5 Hongaren wisten, dat ze verloren
waren. Vanuit het oosten, westen,
zuiden en noorden zou men het
vermorzelen. De Russen kenden geen
genade. Gruwelijk lot zou Hongarije
wachten als ze zich niet overgaven.
En tóch deden ze het niet. De vlam
mende woorden van Kossuth, zijn moed
en volharding grepen de volgelingen zó
aan, dat de dood en de gruweldaad zijn
prikkel verloren had. Hard tegen hard
zou het gaan, tot de laatste druppel
bloed, om de vrijheid! Als teken daar
van werd de zwarte vlag gehesen.
Van alle kanten stroomden de vijan
delijke legers Hongarije binnen. Kossuth
trok zich met de zijnen in de moerassige
streken van de Theis terug. Hij had de
boeren bevel gegeven hun voorraden te
vernietigen als de vijand in aantocht
was. Een mateloos en nameloos lijden
kwam over het Hongaarse volk.
Maar ook de vijand leerde de honger
kennen en weldra grepen de malaria
koortsen duizenden aan en sloopten
hen. De moerasdampen waren vrienden
der Hongaren, doch voor elke vijand die
ten offer viel aan het klimaat traden
tien in de plaats. Stad na stad, dorp
na dorp werd veroverd en eindelijk, toen
het vrijheidsleger totaal was leegge
bloed, moest het zich overgeven aan de
genade van de vijand. Aan het begin
van dit artikel vertelden we reeds hoe
die genade was.
Lqdewijk kossuth. die in de
harten van zijn landgenoten niet
meer sterven kan, heeft de heilige
Stefanuskroon begraven en is daarna
naar Engeland gevlucht.
In 1853 is deze kroon teruggevonden
en opnieuw aan de Keizer van Oos
tenrijk gegeven, omdat het schijnbaar
weer pais vree was.
Lodewijk Kossuth heeft al lang het
tijdelijke met het eeuwige verwisseld
maar nu zijn volk in nood is, zo erg
misschien als nog nooit tevoren, is de
vrijheidsheld weer gaan leven in het
hart van zijn volk. Dat volk heeft de
Russische ster vertrapt, omdat het
hun is tot teken van slavernij en het
Kossuth-embleem is daarvoor in de
plaats gekomen, het lichtend embleem
van vrijheid!
rein brouwer.
Onveilig Amsterdam
drie overvallen binnen
48 uur
In Amsterdam zijn in het afgelopen
weekeinde binnen 48 uur drie overvallen
gepleegd. De daders lopen nog vrij rond.
In de nacht van zaterdag op zondag
werd op de Nieuwendijk een kapper, die
zijn huis binnen wilde gaan, door een
onbekende plotseling vastgegrepen. De
aanvaller kneep de keel van de ka-pper
dicht en roofde diens portefeuille. Deze
bevatte slechts enkele waardeloze papie
ren. Twee handlangers van de belager
beletten het slachtoffer te vluchten.
In dezelfde nacht dwong een drietal
mannen een late feestganger op een
hem onbekende plaats in een auto te
stappen. Zij gaven hem enkele slagen
in het gezicht en ontroofden hem zijn
portemonnaie met f 150. Daarna werd
hij weer op straat gezet.
In de nacht van zondag op maandag
heeft een onbekende een serveerster van
een café meegelokt onder het voorwend
sel dat hij haar met zijn auto thuis zou
brengen. Bij de auto aangekomen ble
ken daar twee mannen en twee vrouwen
in te zitten. De serveerster stapte in;
na een korte rit eiste men geld va.n
haar. Toen zij dit niet wilde afgeven,
werd zij mishandeld. Tenslotte hebben
haar mede-inzittenden f 160 uit haar
portefeuille gehaald. Ook zij werd op
een gegeven ogenblik uit de auto gezet.
Nieuw giro hoofdkantoor te
Den Haag
Verwacht kan worden, dat zeer bin
nenkort de plaats voor het nieuwe
giro-hoofdkantoor in Den Haag zal
kunnen worden aangewezen. Dit kan
toor zou in plaats komen van het veel
te kleine hoofdkantoor aan het Spaar-
neplein.
Dit nieuwe hoofdkantoor zal hoogst
waarschijnlijk op betrekkelijk korte
termijn kunnen verrijzen in het Haagse
Bezuidenhout. Men heeft daar het 5.5
hectare grote terrein op het oog, dat
door de Haagse Gemeenteraad in no
vember 1950 voor ziekemhuisbouw werd
bestemd, doch dat achteraf te klein
bleek te zijn.
(Ingez. Med.-Adv.)
(SINT NICOLAAS WEET HET)
Voor een vrij Hongarije!
Machteloze woede over verfoeid onrecht
Uit het overvolle hart van Amsterdam is gisteravond een golf van openbare
verontwaardiging uitgestort over het Russische ingrijpen in de vrijheidsstrijd
van het Hongaarse volk. Het hart van de hoofdstad, de Dam voor het Koninklijk
Paleis was te klein om de vele tienduizenden Amsterdammers te bevatten. De
mensenmassa's puilden in alle zijstraten uit. Vaak is de Dam dichtbezet geweest;
zelden of nooit zijn er zovelen tezamen gestroomd.
Radio en televisie zonden de bijeenkomst, door de democratische politieke
partijen, de drie vakcentralen en de Stichting van de Arbeid georganiseerd, uit,
zodat heel Nederland de massale demonstratie kon volgen.
Het begon om 8 uur met orgelspel, dat
vanuit de Nieuwe Kerk door de luidspre
kers over het plein weerklonk. Daarna
beklom burgemeester Ara. J. d'Ailly het
spreekgestoelte en sprak de korte ope
ningsrede uit. „Wanneer wij ons onze
eigen bezettingsjaren herinneren, dan
beseffen wij temeer, welke diepe ellende
thans in Hongarije moet heersen", zei
hij o.a. „Wij allen staan hier met ver
beten woede in ons hart. met machte
loze woede over het verfoeide onrecht".
De burgemeester verzekerde het Hon
gaarse volk. dat Nederland de deuren
van zijn huizen, al zijn die overvol,
gaarne zal openen om vluchtelingen op
te nemen.
Een getarte, vrije wereld
„Wat moeten wij doen? Hoe kunnen
wij helpen bij het banen van een weg
voor de onderdrukte volkeren?" Het
was mr. H. W. van Doorn, landelijk
voorzitter van de KVP die als volgende
spreker deze vraag stelde. „Wij vrije
burgers in een vrij land moeten de weg
gaan van het brandend verzet, van onze
waardige maar felle protesten, van onze
heilige belofte iedere dag weerom naar
buiten brengen, dat de vrije wereld deze
schande niet mag verdragen. Wij moe
ten de vrije wereld en haar organisaties
zonder ophouden zeggen, dat het haar
dure plicht is de verdrukte volkeren te
bevrijden. Er is niet alleen het getarte
volk van Hongarije, er is ook een ge
tarte vrije wereld".
Sluipmoordenaars
„Terwijl Radio Moskou gisteren mede
deelde. dat de orde in Hongarije was
hersteld, bloedde Boedapest uit duizen
den wonden", riep daarna de voorzitter
van het CNV. de heer M. Ruppert. „In
derdaad. dat is de orde van Moskou en
zo is het niet alleen met het woord or
de. maar met het hele bolsjewistische
woordenboek. Ze beloven Hongarije
plechtig, dat de Russische legers het
land zuilen verlaten, maar intussen her
groeperen ze die legers om als een slui
pende moordenaar het Hongaarse volk
aan te vallen".
De heer Ruppert keurde het ingooien
van ruiten „bij de zogenaamde Waar
heid" af. omdat het Hongaarse volk er
geen baat bij vindt. Hij riep de Neder
landers op voor Hongarije te bidden, de
hulpacties te steunen en vluchtelingen te
herbergen. „Tenslotte moet Nederland
dan nog samen met andere naties ern
stig en vastberaden nagaan hoe Rus
land tot de orde kan worden geroe
pen".
Recht en waarheid vervalst
„Onze harten zijn boordevol van
smart en medeleven. Wij zijn vervuld
Vele duizenden waren gister
avond bijeen op de Dam te Amster
dam voor de nationale demonstratie
tegen het Russische optreden in
Hongarije.
van afschuw over zoveel laagheid en
schaamteloos verraad", aldus de voor
zitter van het NVV. de heer H. Ooster
huis. „Toen wij bezet waren, zagen we
gedurende die vijf jaren de vrijheid
steeds dichter naderen, maar Hongarije
leeft al 12 jaar lang onder de wrede
dictatuur van het communisme zonder
uitzicht op verlossing, zonder dat het de
bevrijders zag naderen en toch stierf in
dat kleine land de vrijheid niet.
Thans rest weinig hoop voor hen, die
met heldenmoed de fakkels der vrijheid
ontstaken, want op het communistische
verraad volgt onvermijdelijk de commu
nistische terreur. Herhaaldelijk is in
deze bewogen dagen de verbijsterende
gedachte bij ons opgekomen: hoe is het
mogelijk, dat die Russische soldaten hun
geweren kunnen richten op weerloze
burgers, maar zo heeft het communisme
eenvoudigee soldaten weten te vergfti-
gen. Deze mensen hebben nooit geweten
wat recht en waarheid zijn omdat het
communisme zelf deze duidelijke ele
mentaire begrippen heeft vervalst".
De heer Oosterhuis wekte de massa
tenslotte op niet te veel kritiek uit te
oefenen op de V.N.. omdat juist dat de
V.N. zou verzwakken. „Blijft veront
waardiging over de Russische aanval
uitdragen", besloot hij. „Geeft steun aan
de hulpacties voor Hongarije, dan zal
blijken, dat de vrije democratische we
reld vierkant achter de V.N. staat en
dan zal Hongarije niet vergeefs op zijn
bevrijding wachten!"
Macht zonder recht
Mr. H. van Riel, lid van de Eerste Ka
mer van de VVD zei, dat het gevoel van
het gehele volk is zoals bij het machte
loos toezien wanneer een kind getrapt
en geslagen wordt. Uit de ervaringen van
de afgelopen dagen heeft men geleerd,
aldus spreker, dat macht zonder recht
is als een vampier, die bloed zuigt en
dat recht zonder macht als een wind is,
die snel verwaait. Met voorbeelden uit
de historie toonde mr. Van Riel aan. dat
de weg van Rusland naar het Westen
met bloed is getekend.
„Hels is de oorlog, maar helser Is een
schandelijke ondergang tegen Rusland.
We moeten ons goed bewust zijn, dat
ook over ons een dergelijke ellende kan
uitbreken'". Daarom riep spreker op tot
samenhang met de krachtige vrije vol
ken van het Westen onder wie de V.S.
en tot eendracht.
Over deze eendracht sprak ook de
voorzitter van de KAB, de heer J. A.
Middelhuis. „Wat ons vanavond teza
men brengt is de kreet van een vrij
volk, dat de onmacht niet kan verdra
gen". Wij hebben medelijden met het
vertrapte Hongaarse volk. doch wij moe
ten ook medelijden hebben met het Rus
sische volk in wiens naam deze schand
daad werd bedreven". Spreker riep op
tot gebed voor dit beproefde volk. „Wij
bidden en hopen dat de vlam der vrij
heid, die daar is ontstoken, niet zal
worden gedoofd".
Oproep tot de jeugd
Tenslotte sprak het Tweede Kamerlid
van de PvdA. de heer J. H. Scheps, die
de Nederlandse historische strijd om de
vrijheid als reden noemde van het feit,
dat het Nederlandse volk zo diep ont
roerd is over de gebeurtenissen in Hon
garije. dat door de dwingelandij werd
aangegrepen. Het Nederlandse volk weet
zo goed was strijd is en wat het bete
kent onder druk te leven. „Doch erger
dan Putten en erger dan de concentra
tiekampen voltrekt zich, terwijl wij hier
staan. Boedapest staat in brand, de
mannen worden tezamen gedreven. „Wij
voelen ons machteloos, maar dat is niet
zo", zo zei spr. want toen ons volk in de
diepste ellende zat sprak Willem van
Oranje de historische woorden: het
land is niet ten gronde gegaan, want de
arm des Heren is niet verkort. Ik heb
met de Potentaat der Potentaten een
vast verbond gemaakt. Ook deze woor
den gelden voor het nu verdrukte Hon
gaarse volk. De arm des Heren is niet
verkort: het land gaat niet ten gronde.
Nederland kan helpen door gebed, door
woord en door daad".
„We moeten niet rusten voor de zon
weer straalt over Hongarije" zo riep de
heer Scheps uit. Hij deed tenslotte een
hartstochtelijk beroep op de jeugd de
eigen vrijheid te behouden en te ver
dedigen als het nodig is. Direct daar
na ontblootten de duizenden aanwe
zigen het hoofd en zongen twee cou
pletten van het Nederlandse volkslied.
Spontaan klonk de kreet „Leve de
vrijheid", luide galmde de bijval van
de ontzaglijke menigte over het Dam
plein en door de daarop gerichte brede
straten.
Ook ln talrijke andere plaatsen in
ons land rijn dergelijke massale bijeen
komsten gehouden, waarop in gelijke
geest, getuigend van afschuw tegen het
communisme, gehouden.
Er zal een proces gevoerd worden tegen
de valse beschuldigers van Gomoelha
Drie Russische generaals zullen geen deel meer uitmaken van het Poolse
leger, aldus is gisteravond laat in Warschau bekendgemaakt. Deze drie
zijn generaal Michaikin, generaal Soechof en de divisie-generaal Diominof
In totaal zijn hiermee tot dusver 32 hoge Russische officieren in het
Poolse leger door Polen vervangen.
Er toerd verder nog een aantal benoemingen bekendgemaakt. Tot de
Polen, die in het opperbevel worden opgenomen, behoort brigade-generaal
Marian Graniewski, die assistent van de chef van de generale staf wordt.
Brigade-generaal Tadeusz Kunicki krijgt het bevel over de artillerie. Zes
kolonels en drie majoors, die enige jaren geleden werden ontslagen, zijn
gerehabiliteerd en weer in het leger opgenomen. Een van hen is majoor
Witold Lokuciewski, die het bevel voerde over het bekende escadrille 303
van de Britse luchtmacht tijdens de luchtgevechten ter verdediging van
Engeland in de tweede wereldoorlog.
Voor velen komt eerherstel
veel te laat
De Poolse openbare aanklager Marian
Rybicki heeft maandag bekendgemaakt,
dat er een openbaar proces zal worden
gevoerd tegen mannen „in belangrijke
posities", die ervan beschuldigd worden
het bewijs, op grond waarvan indertijd
de thans in ere herstelde Poolse partij
leider Gomoelka tot gevangenisstraf
werd veroordeeld, „in elkaar te hebben
gezet".
Tengevolge van deze vervalsingen was
tevens een tiental Poolse opper-officie-
ren op beschuldging van spionage, af
wijking van de partijlijn of illegale acti
viteit ter dood veroordeeld, terwijl zeven
tien parlementsleden, onder wie gene
raal Marian Spychaleki die thans onder
minister van Defensie is, tot gevangenis
straf werden veroordeeld.
Rybicki besprak de „schendingen van
de rechtsorde", welke hebben geleid tot
het proces tegen de .groep van generaal
Tatar".
In november en december 1948, juist
voor de fusie tussen de Poolse (commu
nistische) arbeiderspartij en de socialis
tische partij, waren enige socialistische
leiders ervan beschuldigd lid van een
rechtsgeoriënteerde organisatie, de „Be
weging voor vrijheid en onafhankelijk
heid." te zijn. Onder de aangeklaagden
bevonden zich Sygmunt Zaborski. Witold
Laniewski. Tadeusz Zakrewski en Fran-
ciszek Gorski. Na vijf tot zeven jaar ge-
vangen te hebben gezeten waren zij vrij.
gelaten en volledig in ere hersteld. Ook
twee leiders van de boerenpartij, Fran-
ciszek Kaminski en Bronislaw Drzewicki
waren gerehabiliteerd, aldus de Poolse
I openbare aanklager.
