KROESJTSJEF AAN HOOFD VAN
EEN ZELFVERZEKERD REGIEM
Wel de middelen zijn veranderd
in de Sovjet-Uniemaar doel is
8
elijk: een rode wereld!
Visserijdag 1956 te Enklmizen:
appèl van verontruste vissers
Dienstplicht in West-Duitsland
zou slechts één jaar duren
Verlate bietenoogst in Zuid-
Holland zal minder opbrengen
95ste jaargang
Vrijdag 21 september 1956
Derde blad no. 28941
(Ingez. MetL-Adv.)
Spilzieke grandeur van het eeuwige Rusland
(Van onze reisredacteur)
(XII)
De wit-gouden St. Joriszaal van het Kremlin, waar vroeger soldaten, uit han
den van de Tsaar, Ruslands hoogste militaire onderscheiding kregen, die hen het
recht gaf door generaals gegroet te worden - was vol mensen: fanfares van de
oalkons kondigden steeds nieuwe hoge bezoekers aan. De lange tafels bogen door
onder het eten, schotels zwarte en rode kaviaar, amberkleurige steuren, oranje
zalmen, roze hammen, blanke kippen, kleurige salades, romige taarten en hoog
opgetaste fruitschalen met ananas, perziken, meloenen en druiven. Er stonden
honderden flessen in het gelid: wodka, cognac, bier en wijn, rode champagne van
fle Krim. Aan het einde van de zaal, waarin honderden mensen stonden te pra
ten, te drinken en te eten, was een podium, waar een grandioze pianist met een
Beethoven-sonate het geroezemoes probeerde te overstemmen, waar solisten van
het Bolsjoi-ballet een pas de deux dansten, waar acrobaten en zangers en ko
zakken-dansers elkaar afwisselden. Het beste was niet goed genoeg voor deze
receptie, het werd met achteloze royaliteit gepresenteerd, het was de haast spil
zieke grandeur van het eeuwige Rusland. Maar het licht van de grote luchters
scheen niet over blanke schouders en goud-bestikte dolmans (huzarenwambuis),
het probeerde slechts zijn best te doen op de brede epauletten van vierkant ge
sneden uniformen, het gleed hautain langs wat slobberige confectiepakken en
preutse, hoog-gesloten zwarte jurken.
Een nieuwe „elite"
Want de tijd van de keizerlijke ariso-
cratie is voorbij. Op deze Sovjetrussische
receptie voor een Oostduitse regerings
delegatie verdrong zich de n i e u w e elite
aan de tafels en de hoge balustrade,
waarachter de leiders met hun gasten
zaten: Boelganin, grijs en hoffelijk, Zjoe-
kof, zwaar en joviaal in zijn leverkleurige
maarschalktuniek, Molotof, zeer oud
geworden en gelig in het gezicht, Malen
kof, fors maar beter geproportioneerd
dan zijn foto's doen vermoeden, Sjepilof,
krachtige veertiger, haast iets te zeker
van zichzelf, en tenslotte, een glas rode
champagne in de hand, een kleine ronde
Oekrainer, de eerste onder zijns gelijken:
Nikita Kroesjtsjef.
Wat noch de grote pianist Feinberg
met Beethovens heerlijke 20ste sonate,
noch de Oostduitser Ulbricht met een
proletig-snorkende redevoering had kun
nen bewerkstelligen lukte Kroesjtsjef
onmiddellijk: het geroezemoes verstom
de, toen hij het woord nam, de messen
en vorken zwegen, de gasten aten haas.
tig hun mond leeg en luisterden. Wjj
ook. Leuk is zo'n rede van Kroesjtsjef
bepaald niet! Hjj gaf de Oostduitsers
een paar kleinerende klopjes op de
schouders en keerde zich toen tegen het
Westen. En de kleine man, die ik op
de Franse ambassade een ongemakke
lijke, haast timide entree zag maken, was
hier dadelijk thuis. Hij smaalde. Uit een
enorme zelfverzekerdheid en naar ik
geloof uit een tikje rancune. Geen
prettige combinatie.
Feiten en indrukken
De zekerheid van het regiem weer
spiegeld in zijn architectuur
Moskou, maar het Communisme zal uit
eindelijk in Egypte langs eigen weg en
zonder Sovjetrussische interventie toch
tot stand komen.
Fluitje is voldoende
Een ander punt: het Sovjetrussische
regiem wenst geen oorlog. Ondanks alle
zelfverzekerde verklaringen, dat de Sov
jet-Unie de oorlog zou winnen, weet
iedere Rus, dat al het ten koste van
grenzeloze inspanningen bereikte in een
nieuwe oorlog weggevaagd zou worden.
Maar er is meer. De leiders zijr. er van
overtuigd, dat zij de vreedzame strijd
tussen de twee samenlevende systemen"
zullen winnen. Zij zijn dat zowel uit
dogmatisch-marxistische overwegingen
als door een aantal aanwijsbare succes
sen in de strijd om de politieke klandizie
der neutrale landen. Zij weten wel, dat
het vermogen tot technische bijstand van
het Westen veel groter is dan het hun
ne, maar menen niet zonder reden, dat
het effect van die hulp goeddeels teniet
gedaan wordt door allerlei gevoelens van
koloniale oorsprong en dat één relatief
geringe, maar spectaculaire gift-zonder
condities van hun kant, meer uitwer
king heeft dan de steun-in-ruil-voor-
een-politiek-verdrag van Dulles. Zij we
ten ook. dat zy maar op een fluitje be
hoeven te blazen, om het communistische
blok nieuwe diplomatieke initiatieven te
laten nemen, terwijl het Westen, moei
zaam en verdeeld, eindeloos moet deli
bereren.
Minder isolatie
Het nieuwe regiem staat sterk. In de
concessies, die het op binnen- en buiten
lands terrein heeft gedaan, moet men
geen zwakte zien, maar aanpassing aan
de werkelijkheid, die onder Stalins des
potisme nogal eens uit het oog verloren
werd. De tegemoetkomingen aan de
wensen van het eigen volk zijn inderdaad
aanzienlijk en worden gewaardeerd, hoe
wel de man in de straat merkwaardig
genoeg de nieuwe leiders niet in de plot
selinge verloochening van Stalin ge
volgd heeft. Men hoort nog steeds een
zekere vergoelijking van Stalins harde
methoden in de trant van: „misschien
was het wel nodig" en na de eerste
schok-behandeling heeft het regiem
zich gedwongen gezien, de destalinisering
bijzonder voorzichtig en geleidelijk aan
te pakken.
Maar die man in de straat heeft óók
het gevoel, dat de nieuwe leiders zich
meer om zijn wensen bekommeren, De
voorbeelden liggen trouwens voor het
grjjpen: meer, goedkopere en gevarieerde
goederen in de winkels, sluiting van de
concentratie-kampen en de Loebjanka
(de beruchte MVD-gevangenis in Mos
kou), Boelganin's aankondiging, dat men
streeft naar afschaffing van vrouwen
arbeid in de zware industrie, zakelijker
beleid, aanzienlijke wijzigingen in het
strafrecht en maatregelen tegen politiële
willekeur. Misschien bovenal, de ge
deeltelijke opheffing van de strikte iso
latie, waarin dit warmhartige en belang
stellende vol!: onder Stalin heeft moeten
leven. Er komen langzaam-aan meer
buitenlandse films, boeken en kunste
naars, contact op velerlei gebied breidt
zich uit, men mag met buitenlandse be
zoekers praten, erbazingwekkendst van
al: er gaan Russische toeristen naar het
buitenland!
Nieuwe konsen
Ik heb nu maar een greep gedaan uit
de symptomen, die op een begin van li
beralisatie van het regiem duiden, er
zijn er meer. Wederom men moet er
vooral geen zwakte van de nieuwe lei
ders uit afleiden, er zijn teveel tege
moetkomingen bij, die alleen een zelf
verzekerd regiem 'zou durven doen. De
vraag: „is er iets aan het veranderen in
de Sovjet-Unie?" kan in ieder geval be
vestigend worden beantwoord, met het
eerdér gestelde voorbehoud, dat het doel
van de communistische leiders onver
anderd blijft. Moet dat de aanleiding zijn
tot een argwanende terughoudendheid
door dik en dun? Nee, dat ver verwij
derde doel kan ons voorlopig betrekke
lijk koud laten. Wat wij ons hebben af
te vragen is of de veranderde middelen
van het Sovjetrussische regiem het
Westen nieuwe kansen bieden. In het
volgend en laatste artikel van deze reeks
over de Sovjet-Unie hét bevestigende
antwoord op die vraag.
t,Margriet" dit frisse blad van déze tijd, telt reeds jarenlang het grootste aantal lezeressen.
Géén wonder: ieder jaar voegen de jongeren zich erbij want.Margriet" is véél gezelliger!
Binnenvisserij blijft van groot belang
Op de plaats waar in de toekomst
het IJsselmeer nog enig water zal wor
den gelaten na de inpoldering van
de Markerwaard voor en ten noor
den van Enkhuizen, zullen op de mid
dag van de 5e oktober a.s. tijdens de
visserijdag 1956 van de Stichting voor
de Nederlandse visserij, een 300-tal
vaartuigen uit de door de landaanwin
ning en afsluiting bedreigde gebieden
in een grote vlootschouw het Neder
landse volk tonen wat de vissersman
nog aan bedrqfsujtrusting bezit.
Vissersboten uit het IJsselmeergebied
uit de Zeeuwse stromen en uit de om
geving van de Lauwerszee zullen voor
autoriteiten en belangstellenden van
de visserij dag ronddobberen op het
IJsselmeer, dat eertijds een overvloed
aan bot, schol, paling, ansjovis en spie
ring opleverde en dat thans nog slechts
wat paling en 's winters wat snoekbaars
in de netten van de overgebleven vis
sersvaartuigen brengt.
Op de ochtend van de visserij dag
(voorafgaande aan de vlootrevue die
's middags wordt gehouden) bespreken
gezaghebbende figuren uit het visserij
gebied in de Westerkerk te Enkhuizen
de problemen, die samenhangen met
deze verminderde visvangst op het
IJsselmeer, met de bedreigde oester- en
mosselteelt in de Zeeuwse stromen en
dito garnalenvisserij op de Lauwerszee
De Visserijdag 1956 zal eindigen met
in deze soldaten op bezoek
in het Kremlin, het hart van het
eeuwige Rusland.
(De vorige artikelen in deze reeks
werden gepubliceerd in onze num
mers van 3, lil, 15, 17, 21, 23, 25 aug-,
5, 7, lil en 14 September).
een demonstratie van klederdrachten
uit steden rond het IJsselmbeer: Urk,
Bunschoten/Spakenburg, Volendam,
Marken, Hindelopen en Huizen.
Onder leiding van de heer S. J. Bou-
ma, oud-directeur van het Zuiderzee
museum, zal een vissersspel worden op
gevoerd, met als achtergrond aan de
ene zijde de aloude Drommedaris van
Enkhuizen en aan de andere kant de
gepavoiseerde vaartuigen van de vis
sersvloot.
Met dit alles zal de binnenvisserij to
nen, dat deze tak van de nationale vis
serij niet stervende is. maar van groot
belang blijft voor ons land, zowel eco
nomisch als idieëel.
Stevenson vertelt, wat
Eisenhower „vergat"
„De President, die de neiging heeft
om sinds de in juli 1955 te Genève ge
houden bijeenkomst van leiders der
„Grote Vier", de internationale toestand
te rooskleurig te bezien, heeft in zijn
toespraak (voor radio en televisie) van
woensdagavond j.l. slechts „halve waar
heden" gezegd", aldus de democratische
kandidaat voor het presidentschap der
V. S., Stevenson, gisteren op een partij
bijeenkomst te Silver Spring, in de Ame
rikaanse staat Maryland.
Stevenson zei voorts, dat Eisenhower
in zijn rede het geschil om het Suezka-
naal slechts even had aangeroerd en dat
hij stilzwijgend voorbij was gegaan aan
het feit. dat de Sovjet-Unie er in de
laatste maanden in was geslaagd een
droom van eeuwen her, namelijk het
verwerven van vaste voet in het Mid
den-Oosten tot werkelijkheid te maken.
Ook Adenauers C.D.V. sou twaalf maanden
thans wel als voldoende beschouwen
(Van onze correspondent in West-Duitsland)
Het heeft er veel van weg dat de algemene militaire dienstplicht in West-
Duitsland niet langer dan twaalf maanden zal duren, niettegenstaande men in
de laatste tijd herhaaldelijk, voornamelijk van militaire zijde, heeft kunnen
horen, dat een militaire dienstplicht van slechts één jaar onvoldoende is en dat
men, om de Bondsrepubliek in geval van oorlog behoorlijk te kunnen verde
digen, op zijn minst een militaire opleiding van 18 maanden nodig heeft. Ook
Bondskanselier Adenauer scheen zich met twaalf maanden verenigd te hebben.
Op een vergadering van het partijbestuur van de C.D.U., de Christelijk-
Democratische Unie, Adenauers grote partij, de sterkste in het land, heeft men
zich thans, onder voorzitterschap van de Bondskanselier zelf, uitvoerig met
het voor en tegen van een korte diensttijd bezig gehouden. Het is een uitermate
moeilijke kwestie, die men onder ogen had te zien en men had dan ook, toen
de vergadering ten einde liep, nog geen overeenstemming kunnen bereiken.
Maar toch werd in een communiqué over de vergadering medegedeeld, dat de
C.D.U. voorstander is van het invoeren van een diensttijd, zo kort als men
verantwoordelijk kan achten.
Weer enige incidenten
Men heeft het heel handig geformu
leerd en hierdoor nog een slag om de
arm kunnen houden. Het heet, dat dit
grotendeels op wens van de tot de C.D.U.
behorende minister van Verdediging,
Theodor Blank, is geschied. Blank is
zelf een overtuigd voorstander van een
dienstplicht van tenminste 18 maan
den. Hij heeft dit standpunt zowel voor
de Bondsdag (Tweede Kamer) als voor
de Bondsraad (Eerste Kamer) verde
digd en hij wordt in zijn opvatting door
tal van hooggeplaatste Westduitse mili
tairen gesteund.
Men heeft nu altijd nog gelegenheid
met vertegenwoordigers van andere NA-
VO-landen over deze kwestie van ge
dachten te wisselen. De Freie Demokra-
tische Partei, de Deutsche Partei en de
Vluchtelingenpartij hebben reeds eerder
verklaard, dat zij voor een dienstplicht
van slechts een jaar zijn en ook in de
C.S.U., de Christelijk Sociale Unie, het
filiaal van de C.D.U. in het grote bonds-
land Beieren, zijn in de laatste tijd tel
kens opnieuw stemmen opgegaan, die
voor een diensttijd van slechts 12 maan
den zyn.
Het spreekt van zelf, dat de algemene
verkiezingen, die volgend jaar gehouden
moeten worden, ook een woordje hebben
meegesproken bjj de beraadslagingen van
het partijbestuur, want bij een groot deel
van de bevolking is het beginsel van de
militaire dienstplicht niet zeer populair
en hoe korter deze duurt, hoe beter men
het vindt.
Nochtans, de lieverkoekjes-periode is
voor het Westen in de internationale
politiek definitief voorbij. .Kroesjtsjef,
aan het hoofd van de groep „soratniki"
(medewerkèrs) van Stalin, die de Sovjet-
Unie erfden, is de man met wie het
Westen tot zaken zal moeten komen. Is
dat mogelijk? Waar leidt de nieuwe po
litiek heen? Staat het nieuwe regiem
sterk? Zjjn de doelstellingen gewijzigd?
Ik kan op die vragen geen definitieve
antwoorden geven, ten hoogste een serie
feiten en indrukken, die er meer licht
op kunnen werpen.
Welnu, de methoden mogen gewijzigd
zijn, het doel is dat niet. Dat is en blijft
onverminderd een communistische we
reld, het wordt niet onder stoelen of
banken gestoken. De Marxistische dog
ma's omtrent de historische onvermij
delijkheid der ineenstorting van de ka
pitalistische economie en de onafwend
baarheid van het Communisme worden
onverkort beleden. Maar men heeft nieu
we wegen naar dat doel ingeslagen. Het
is niet noodzakelijk hier in den brede
de nieuwe buitenlandse politiek van de
Sovjet-Unie te analyseren, om dit te
zien. Men heeft Stalins methode om
door agitatie in „rijpe" landen commu
nistische regiems aan de macht te hel
pen (Tsjecho-Slowakije) en verder een
koude, onverzoenlijke, maar ook vruchte
loze status quo te handhaven, laten va
ren en voert thans een praktische „real-
politik" Al stopt Nasser alle communis
ten van Egypte in de gevangenis, hij
kan rekenen op Sjepilofs steun, wan
neer zulks met de belangen van de Sov
jet-Unie strookt. Dat is zuur voor de
Egyptische communisten, zo zegt men in
in zijn propaganda.
Slechte zomer doet
De suikerbietencampagne in midde
week later aanvangen dan gebruikelijk,
de werkzaamheden in de landbouw z
bedrijven grote moeilijkheden. De sui
campagne, die anders hier begin oktob
verschuiven. Maar ook de opbrengst z
merkelijk lager liggen dan in 1955.
Aanvankelijk waren de verwachtingen
voor 1956 zeer hoopvol. Bij het monster-
onderzoek van de V.C.S. in midden Zuid-
Holland op 23 juli van dit jaar werd
een opbrengst per h.a. geschat van 18,541
kg., met een suikergehalte van 9,53%,
tegen 16.840 kg., met een gehalte van
10.82% in 1955. Bij' de volgende mon
ster-opnemingen bleken deze verwach
tingen echter ongegrond. Het derde on
derzoek op 20 augustus, bleek de ge
schatte opbrengst te liggen op 32.594 kg.,
met een suikergehalte van 13,46%, tegen
36.837 kg., met een gehalte van 13,54%
in 1955.
Bij de laatste monster-opneming op
3 september j.l., werd de geschatte op
brengst vastgesteld op 39.555 kg., tegen
44.322 kg. in 1955. Het suikergehalte
wordt geraamd op 14,68%, tegen 15.17%
in 1955. Een goede herfstzonneschijn
kan dit percentage nog wel iets verbe
teren. In ieder geval rekent men dat
de opbrengst per h.a. nog zal kunnen
oplopen tot 42.000 kg.
zijn invloed gelden
n Zuid-Holland zal dit jaar ruim een
De slechte weersgesteldheid, waardoor
ijn vertraagd, brengt voor de landbouw-
kermaatschappyen hebben daarom de
er aanvangt, met ruim een week moeten
al dit jaar door het slechte weer aan-
55.000.000 kilogram
De drie grote suikermaatschappyen
rekenen uit het gebied van midden
Zuid-Holland, omvattende de ge
meenten Bergschenhoek, Bleiswijk,
Benthuizen, Zoetermeer, Hazerswoude,
Moerkapelle, Zevenhuizen en Wad-
dinxveen een opbrengst te verkrijgen
van rond 55 miljoen kilogram suiker
bieten.
De grootste afnemer is de C.S.M., die
zowel per auto als per spoor en per
schip 30 miljoen kg. bieten hoopt te
vervoeren naar de fabrieken te Oud-
Beijerland en Breda.
De V.C.S. te Dinteloord heeft aan de
loswal te Waddinxveen wederom een
speciale kip-installatie laten bouwen om
de afvoer per schip zoveel mogelijk te
bespoedigen. Deze fabriek zal 13 miljoen
kg. bieten per schip laten afvoeren, bo-
Dat het leger in West-Duitsland veel
tegenstanders heeft, is thans ook weer
eens in een klein plaatsje in het Bonds-
land Baden-Wurtemberg, Alpirsbach, tot
uiting gekomen. Vlak naast het monu
ment voor de in de oorlog gesneuvelde
inwoners van dit dorp, werd een propa
ganda-film voor het leger vertoond. Tal
van mensen waren daarbij, die vaders,
zoons, broers en vrienden hadden ver
loren, wier namen op dat monument ge
beiteld stonden. Er werd geroepen:
„Onze zonen moeten hier zeker als fi
guranten dienen", „ophouden, wij willen
geen massagraven meer" en „wij heb
ben aan de koude oorlog al meer dan
genoeg". De voorstelling ging toch door,
maar toen Amerikaanse militairen op
het witte doek verschenen, die Duitse
vrijwilligers africhtten, ontstond nog
meer tumult. Men dreigde de filmwagen
ondersteboven te gooien. Daarop wérd
de vertoning afgebroken. Een dag te
voren hadden jonge mannen in een na
burig dorp ook al een vertoning van de
zelfde propagandafilm onmomgelijk ge
maakt door brandweerslangen over het
doek en de projectiewagen te hangen.
vendien rekent men ongeveer 5 miljoen
kg. per spoor te vervoeren en 1 miljoen
kg. rechtstreeks per auto naar de fa
briek te kunnen aanvoeren Tenslotte
rekent de Coöperatieve Suikerfabriek te
Puttershoek nog op een opbrengst van
6 miljoen kg. bieten, die rechtstreeks
per auto zal worden vervoerd.
