Nog altijd weerzin in Sovjet-Unie
tegen de collectieve landbouw
GOKKEN IN AUSTRALIË NEEMT
NOG ONGEKENDE VORMEN AAN
Op kolchozen gezamenlijk om de
tuin leiden van controleurs -
Overal lapjes eigen grond....
Regeringen bieden tegen elkaar
op om door de hoogste prijzen
elkaar klanten af te snoepen
95ste jaargang
Vrijdag 7 september 1956
Derde blad no. 28929
Achter schone facade: zware hoofdpijn....
(Van onze r©isredacteur>
Inderdaad, het klopte. Tussen de groene katoen-
velden bij Tasjkent lag de kolchoz Kaganowitsj
als een vredig dorpje. Werkelijk, het had een
eigen ziekenhuis en drie scholen, mitsgaders een
kraaminrichting, een crèche en radio-distributie.
En de voorzitter van deze kolchoz was de vriende
lijke oude heer, die het vroeger heel slecht gehad
had als landarbeider, maar nu de zegeningen van
het regiem en de welvaart van de boeren aller-
behoorlijkst beschreef. En na zijn redevoering
werden wij heus naar een koele pergola gebracht.
Kolchoz Kaganowitsj wel héél erg model
We mochten werkelijk niet weg, voordat we allemaal zo'n vierkant zwart
wit Oezbekistaans petje hadden gekregen uit het grote pak. waarin ze voor de
distributie aan bezoekende vreemdelingen gereed lagen. Dat petje deed by ons
een licht opgaan. Hoe kenden we deze kolchoz op zevenduizend kilometer af
stand van ons eigen vaderland zo precies? Waar kwam dit gevoel: „dat heb
ik eerder gezien'' vandaan? Welnu, heel eenvoudig: uit de reportages van onze
Westeuropese collegae, die vóór ons naar de Sovjet-Unie waren gekomen. Zij
hadden allemaal deze Kaganowitsj-kolchoz gezien, evenals trouwens de Ame
rikaanse rechter-reiziger Douglas en de Amerikaanse landbouw-delegatie. Deze
model-kolchoz was duidelijk een verplicht programma-nummer. De heer Po-
temkin zou er goedkeurend over hebben geknikt!!
In alle eerlijkheid moet ik vaststellen, dat dit de enige keer was op onze
reis door de Sovjet-Unie dat men ons op zo'n glad, maar nogal naïef stukje
routine-werk heeft onthaald. Maar waar men ons anders eerder het gemiddelde
dan het model toonde, daar lag het gemiddelde nog niet hoog genoeg. Want
de kolcboz-landbouw is hoofdpyn nummer één van het Sovjetrussische regiem,
zü produceert nog steeds onvoldoende en bovendien vormt zy in ideologische
en economisch opzicht een uitzondering in het Sovjetrussische bestel, dat, zoal9
iedere heilsleer, hoogst ongaarne uitzonderingen erkent.
die uitkeek over de katoenvelden en waar de
taiel inderdaad doorboog onder het eten: kippen,
eieren, gebak, vruchten, wijnen, wodka, cognac
en bonbons. En we hadden de „bortsj nog nau
welijks naar binnen of daar kregen we de danse
ressen. die, al kwamen ze net van de velden,
keurige roodgelakte nageltjes hadden en op het
platform, waar het zonlicht door het wilgenlover
filterde, Oezbekistaanse dansen uitvoerden op de
tonen van een Oezbekistaans orkestje.
pr..-.-
Gemiddelde ligt heel
wat lager dan men in
de etalageziet
In een land waar alles, in afwach
ting van een praktische vorm van volks
eigendom, staatseigendom is, daar
bezit de kolchoz (in wezen een gecol
lectiviseerd boerendorp) nog groeps-
eigendom. De staat is weliswaar eigena
resse van de kapitaalsgoederen, grond,
tractoren, landbouwmachines, maar de
kolchozen zijn eigenaars van vee, werk
tuigen en vooral van hun produkten. En
erger nog, in een land dat wel persoon
lijk bezit erkent, maar geen winstgevend
eigendom, daar heeft men niet alleen
aan de kolchozen, maar ook aan hun
inwoners, de „kolchozniki" produktief
bezit toegestaan. Zij bezitten behalve
hun huis ook een enkel stuk huisvee en
hebben een lapje grond (max. 1 ha.),
waarvan zij de opbrengst tegen vrije en
hoge pryzen mogen verkopen op de kol
choz-markten. En in het land, dat ge
lijkheid en sociale zekerheid heeft vast
gelegd in een strak toonstelsel, daar
werkt de kolchoznik in feite tegen een
ondernemersloon. Want de staat koopt
de kolchoz-produktie op tegen vastge
stelde prijzen en na aftrek van de kos
ten wordt het surplus (men durft het
woord winst slechts te fluisteren) onder
de kolchozniki verdeeld. En nu mag het
zijn flat hij door hard werken die winst
zo groot mogelijk kan maken, maar het
natuurgebeuren ligt buiten zijn invloed,
regen of droogte en ziekten kunnen zijn
gewas beschadigen en zijn werk teniet
doen. En de streek waar hij woont be
paalt mede zijn inkomen. Niet overal
kan hij de winstgevende produkten ver
bouwen, niet altijd woont hij dicht bij
een grote stad. waar hij gemakkelijk de
voortbrengselen van zijn eigen lapje
grond van de hand kan doen.
Lastige „klasse"
Nu kan de communistische leer met
velerlei theoretische verklaringen komen
over de verzoenbaarheid van staats- (of
volks-eigendom en groeps- (lees kol
choz-) eigendom, die zelfs het „bondge
nootschap tussen de bevriende klassen
van boeren en arbeiders" kan verster
ken, in feite zit zij lelijk in haar maag
met die weliswaar bevriende maar toch
uiterst hardnekkige landbouwersklasse.
Waarom laat men haar die uitzonder
lijke positie met economische vrijheden,
al zijn het dan voornamelijk de nade
lige? Wel, nood breekt wetten!
Nog de massamoord op de koelak
ken. de „grote" boeren van wejeer.
noch de gedwongen collectivisatie,
noch arrestaties, vervolgingen, belas
tingverhogingen en andere dwang
maatregelen, evenmin als amnesties,
belasting verlagingen en oproepen op
Nog dansen de Oezbekistaanse
meisjes de oude dansen uit de tijd
van emirs en kromzwaarden. Maar
het is niet helemaal echt meer. het
lijkt alsof zij zich droombewegingen
proberen te herinneren.
het socalistisch geweten, hebben de
cronische landbouwcrisis van de Sov
jet-Unie kunnen verhelpen. De vee
stapel blijft klein, de produktie van
melk, boter, groente, aardappelen, vee
voer en zelf van graan stijgt in onvol
doende mate. Daarom is men de kol
chozniki tegemoet gekomen en heeft
men niet langer de praktijk naar de
ideologie om willen buigen, maar in
tegendeel gepoogd de ideologie met de
praktijk te verzoenen. Overigens ook
al met weinig succes, want de weers
zin tegen de collectivisatie blijft be
staan. De boeren hebben de neiging
om hun inspanningen steeds meer ten
voordele van het indivduele bezit dan
van de collectieve aan te wenden en
men beweert spottend, dat de voor
naamste collectieve bezigheid op de
kolchozen het gezamenlijk om de tuin
leiden van de controle-ambtenaren is,
die het zowel door de enorme afmetin
gen van het land als door een ver
lammende bureaucratie toch al niet
gemakkelijk hebben! En ten gevolge
van al deze moeilijkheden neigt de of
ficiële agrarische politiek dan ook
steeds meer ten gunste van de „sov-
De voorzitter van de kolchoz
Kaganowitsj.
choz", het grote hooggemechaniseerde
staatslandbouwbedrijf, waar iedereen
in loondienst is, zü het dan, dat ook
de sovchozniki een eigen lapje grond
hebben.
Trek naar de steden
Gebrek aan feitenmaterieel maakt het
moeilijk te bepalen hoe de matenëële
omstandigheden van de „kolchozniki"
zijn. al kan men gerust vaststellen, dat
zij ten achter liggen op die van de stads
bewoners. De hevige stimulerir.g van de
industrie heeft trouwens ook ih de Sov
jet-Unie een trek naar de steden doen
ontstaan, alweer een factor voor het
falen van de Sovjetrussische landbouw
politiek. Als iedereen het zo goed had
als de boeren van de Kaganowitsj-kol
choz. zou er overigens geen reden tot
klagen zijn. In deze model-kolchoz, die
1900 hectare bevloeide grond met ka
toen, 630 ha. met lucerne, 150 ha. met
mais, groenten en aardappels, alsmede
55 ha. boomgaard en 12 000 ha. steppe-
grond voor veeteelt heeft, wonen 3030
mensen in 660 hoeven; 1440 van hen
werken in de kolchoz en zy moeten mi
nimaal 150 „arbeidsdagen" (zoals men
op een kolchoz de „norm" noemt) leve
ren. Per .arbeidsdag" krijgen zij daar
voor 19 roebel en 18 kopeken, 3 kilo
graan en 1 pond groenten, Iedere kol
choznik moet werken, zij het dan dat
de jeugd en deouderen resp. dlechts 80
en 120 arbeidsdagen behoeven te leve
ren. Het gemiddelde in deze kolchoz lag
echter op 350 arbeidsdagen per jaar. Het
gemiddelde gezinsinkomen bedroeg 12000
roebel (koopkracht in Nederlandse munt
ca. 3000 gulden) plus 2 ton graan. Daar.
bij komt natuurlijk de opbrengst van
het eigen lapje grond alsmede het huis
vee «koe, varken, gevogelte» Hoeveel
die opbrengst is, wel. dat blijft een on
beantwoorde vraag. Boeren zijn meestal
weinig geneigd rooskleurige schattingen
van hun inkomen te maken, maar pri
vé-ver diensten in de Sovjet-Unie zijn
helemaal een bijzonder teer punt!
Verbleekt beeld
Zelfs de voorzitter van de Kagano
witsj-kolchoz, die evenals zijn bestuur
vrijelijk door de kolchozniki wordt ge
kozen, wilde die privé-inkomens onmo
gelijk taxeren! De kolchoz had wèl een
eigen pensioen-fonds, dat in geld en na-
tura ter waarde van ongeveer 300 roebel
per maand aan ouden van dagen uit
keert, want, zoals dat een „ondernemer"
betaamt, heeft de kolchoznik geen recht
op staatspensioen. Voor de statistiek
vermeld ik overigens dat 15 boeren in
deze kolohoz een eigen auto hebben.
Maar nu we het toch over de statis
tiek hebben, volgt hier een cijfer, dat
het fleurig beeld van de model-kol
choz enigszins doet verbleken. Het
komt uit onverdachte bron: de vice-
premier van de Sovjet-republiek Oez
bekistan vertelde ons, dat het gemid
delde inkomen per „arbeidsdag" in
Oezbekistan slechts 6 roebel plus
2 kilo graan en wat groente en vlees
bedraagt. Dat is nog geen derde van
wat op de Kaganowitsj-kolchoz werd
gehaald! Maar het geeft wèl een hel
derder beeld van de werkelijke om
standigheden op het platteland in de
Sovjet-Unie dan wij het kregen op ons
overigens alleraangenaamste uitstapje
naar die groene lusthof, waar het Sov
jetrussische regiem de traditionele
Oezbeckse gastvrijheid zo vriendelyk
in de gelegenheid stelt zich ten bate
van delegatie na delegatie uit te
leven
(De vorige artikelen werden geplaatst
in onze nummers van 3. 11. 15. 17, 21. 23
25 augustus en 5 september j.l.)
Beeld vcm Trajanus onthuld
STICHTER VAN NIJMEGEN
Gistermiddag heeft de burgemeester
van Nymegen op het Trajanusplein al
daar het bronzen standbeeld van Kei
zer Trajanus, de Imperator Optimus
van het Romeinse Rijk, die 1850 jaar
geleden aan Noviomagum stadsrechten
schonk, onthuld.
Burgemeester Hustinx verklaarde in
zijn onthullingsrede, dat Keiaer Tra
janus inderdaad mag beschouwd wor
den als stichter van Nijmegen.
De onthulhngsplechtigheld werd o.m.
bijgewoond door de Italiaanse ambassa
deur, markies Benzoni.
De voorzitter van de Vereniging tot
verfraaiing van Nijmegen en omstreken,
de lieer P. J. Kooy. bood het monument
aan de gemeente Nijmegen aan en bracht
hulde aan de beide beeldhouwers, Oharles
Hammes en E. van Teeseling.
Nadat de burgemeester het monument
onthuld had, zeide hij, dat dit monument
tegelijkertijd mag zyn een symbool van
opbouwende samenwerking van de. Nij
meegse burgerij, die dit jaar ook de 10-
jarige wederopbouw van de stad viert,
en gaarne het monument voor de ge
meente te willen aanvaarden.
Namens de Betuwe traden een Ro
meinse matrone en een Bataafse edel-
vrouw naar voren en legden aan de voet
van het monument een lauwerkrans met
de Nederlandse en Nijmeegse kleuren en
met Bataafse en Romeinse attributen.
De plechtigheid werd besloten met het
spelen van het Wilhelmus.
Gisteren zijn enige Ambonese
families uit ons land gerepatrieerd
naar Indonesië. Mevrouw Picoutlj
gaat met haar kinderen aan boord
van de Willem Ruys".
Epidemie in vijfde werelddeel
(Van onze correspondent in Australië)
Australië Dit „paradijs der arbeiders", door anderen genoemd het
„paradijs der dwazen" is snel op weg een loterij-eiland te worden, waar
de toch al op wedden gestelde Australiërs steeds meer gelegenheid krijgen
hun lusten op dit gebied bot te vieren. Het is voor Nederlanders, die hier
nog niet zolang vertoeven, verbijsterend te zien hoe het juist de overheid
is, die er de grootste rol speelt.
Kapitalen worden door Jan en allemaal binnengebracht op de kantoren,
waar ontelbare meisjes en vrouwen de hele dag niet anders doen dan lo
ten uitschrijven voor de queue-makende menigte.
Wat zich in de laatste maanden in Australië afspeelt, grenst echter
zelfs voor de goklustige Australiërs aan het schier ongelooflijke. De gok-
koorts is losgebroken. Zij heeft zich als een epidemie over het land uitge
stort. Elke dag ivorden er elke seconde veertien loten verkocht in een bij
kans ontelbaar aantal loterijen, die met fantastisch grote bedragen als
hoofdprijs en honderden kleinere prijzen elke week verscheidene miljoe
nen kopers trekken.
100.000 gulden, Herman Lissing 50.000
gulden, J. van der Kroft bijna 10.000
gulden, en anderen, die kleinere prij
zen in de wacht sleepten. Met elke dag
een hoofdprijs van minstens 50.000 gul
den, elke week een van 100.000 gulden
en er tussen door een van 250.000 gul
den, is het geen wonder, dat herhaal
delijk een fortuin uit de hemel valt in
de schoot van arme mensen, arbeiders,
kantoorbedienden en ouden van dagen,
die tot dan toe op een klein pensioentje
leefden. Even herhaaldelijk komt het
voor, dat zo'n fortuin in de schoot van
rijke en schatrijke mensen valt. die dan
ronduit verklaren, dat zij niet weten
wat ze met het geld moeten doen. om
dat ze - zeggen ze - „het niet nodig
hebbenDat zij toch tot de geregelde
kopers van loten behoren, bewijst wel.
dat het gokken de Australiërs in het
bloed zit.
In Sydney elke maand
hoofdprijs van
250.000 gulden
In Sydney alleen al trekt elke dag
tenminste één loterij met een hoofdprijs
van 50.000 gulden, eens per week een lo
terij met een hoofdprijs van 100.000
gulden, en elke vier weken een met een
hoofdprijs van 250.000 gulden. Voor elk
dier loterijen worden honderdduizend
loten verkocht, variërende in prijs van
een rijksdaalder tot een gulden of ne
gen. Het komt herhaaldelijk voor. dat
er in Nieuw Zuid-Wales in vijf achter
eenvolgende dagen negen tot tien lote
rijen trekken, d.w.z. dat er in zo'n werk
week elke dag een miljoen mensen hun
geluk beproeven in het grote gokspel
der staatsloterijen, om niet te spreken
van hen. die het ook nog eens proberen
in de particuliere loterijen 'met twee
huizen en een auto als hoofdprijs), op
de paarden, op de honden en op de po
ke rmachines
Miljonair in Tasmanië
regeert Vrouwe Fortuna
De Australiërs staan bekend als de
grootste gokkers ter wereld. Nooit is
dit duidelijker tot uiting gekomen dan
nadat een 68-jarige Tasmaniër. de mil
jonair James Arthur Drysdale. korte
tijd geleden de wereld kond deed van
een ..Olympische loterij" met vijfhon
derdduizend Australische ponden (meer
dan 4.250.000 gulden) als hoofdprijs, uit
te betalen waar ook ter wereld en in
welke valuta ook!
Het totale bedrag aan prijzen in deze
„Olympische loterij" - die men zonder
tegenspraak de grootste ter wereld kan
noemen - beloopt meer dan twaalf mil
joen gulden. Het enige verband tussen
deze loterij en de in november in Mel
bourne te houden Olympische Spelen is
dat Drysdale belóófd heeft een „zeker"
(nader door hem te bepalen) percenta
ge van de winst aan de Australische
Olympische federatie af te dragen.
„Olympische loterij"
De „Olympische loterij" van Drysda
le is zo kolossaal, dat er geen woorden
te vinden zijn om haar te beschrijven.
Behalve de hoofdprijs van vier en een
kwart miljoen gulden, zijn er vijf pry-
zen van elk 170.000 gulden, twintig van
elk 40.000 gulden en meer dan 800 van
elk 10.000 gulden. De prys van een lot
bedraagt 25 pond, een goede 200 gulden.
Dit is een peuleschilletje vergeleken met
de duizend gulden, die meer dan drie
duizend mensen al hebben neergeteld
voor een lot in een andere „Olympische
loterij", waarvan de hoofdprijs „slechts"
I twee en een kwart miljoen gulden be
draagt. In deze laatste loterij zyn
slechts vijfduizend loten. Zij trekt vóór
de komende Kerstmis. Wanneer U naar
de Olympische Spelen komt, kunt U dus
een graantje meepikken, want er zyn
nog tweeduizend loten te koop.
Drysdale heeft Australië al gelukkig
gemaakt met drie loterijen met 1.200.000
gulden als hoofdprys4, en drie met een
hoofdprijs van elk 2.125.000 gulden.
Fortuin voor Nederlanders
Nederlanders hebben daarin nog niet
I gedeeld. In de staatsloterij zyn zij ge
lukkiger geweest: Gerard van Rassel
Gastvrijheid in Oezbekistan: De
tafel buigt door onder het eten. de
delegatie kan komen.
De vijf ringen.
Nooit te voren is er echter zo'n or
kaan van goklust losgebroken sinds
Drysdale met zijn monster-loterijen be
gon. In de Australische Olympische fe
deratie ontstond een storm en in de boe
zem der regeringen van Victoria en
Nieuw Zuid-Wales ontwikkelde zich een
orkaan, waarvan men zich als Neder
lander nauwelijks kan voorstellen, dat
zoiets mogelijk is.
Drysdale maakt in zijn advertenties
(die een hele pagina in de dag- en
weekbladen beslaan) gebruik van de vijf
Olympische ringen.
Dit „gebruik voor commerciële doel
einden" van een embleem, dat in de we
reld van het sport-amateurisme een
apotheose van de sport betekent, is mis
bruikt. zei Hugh Weir, lid van de Aus
tralische Olympische Federatie. Hij
diende een protest bij de Federatie in
en toen dit niet werd aanvaard, vroeg
hij ontslag. Drysdale had met zijn mil
joenen gezegevierd'
Verwoede concurrentie
Zijn zegepraal strekt zich echter tot
veel hogere regionen, tot in regerings
kringen uit. Drysdale's invloed op de po
litiek van minstens drie staten is on
weerlegbaar. Daar is in de eerste plaats
de kleine staat Tasmanië (twee keer zo
groot als Nederland, maai- met. nauwe
lijks een half miljoen inwoners), die
evenzeer van de winst uit de miljoenen
van Drysdale profiteert als Drvsdale
zelf. Dan is er de regering van Nieuw
Zuid-Wales. die met lede ogen aanziet
hoe het geld het land uitstroomt naar
het altaar van Drysdale en daarom de
concurrentiestrijd heeft aanvaard: zij
heeft haar eigen staatsloterij met
250.000 gulden als hoofdprijs verhoogd
met een extra jackspot-prijs van 160 000
gulden, in de hoop dat de gokkende be
woners van Nieuw Zuid-Wales de goed
kopere loten de voorkeur geven. Het
enige gevolg is geweest, dat er nog meer
loterijen per week in Nieuw Zuid-Wales
trekken, omdat de loten vlotter van de
hand gaan. en de stroom geld naar het
Tasmanië van Drvsdale nog sneller
vloeit.
In Victoria is het hetzelfde liedje.
Daar heeft de regering enige tijd gele
den de toen nog beroemd'-- Tattersall-
loterij uit Tasmanië weggelokt, maar
sinds Drysdale daarna Tasmanië ver
rijkte met zijn monster-loterijen, heeft,
de regering van Victoria gepareerd met
verhoging van de hoofdprijs in haar ei
gen loterij.
Queensland, waar de staatsloterij geld
uit andere staten lokt door inschrijf
formulieren te verspreiden in Nieuw
Zuid-Wales. hoewel de verkoop van lo
ten uit andere staten verboden is 'het
kopen van zulke loten is niet straf
baar). heeft zo juist de hoofdprijs van
130 000 gulden verhoogd tot 850.000 gul
den!
Vermanende stemmen
Men ziet hier het weinig verheffende
schouwspel, dat de verschillende staten
elkaar de kaas van het brood trachten
te eten door tegen elkaar op te bieden,
wie de hoogste en de meeste prijzen uit
looft. Nieuw Zuid-Wales heeft zelfs een
troostprijs van 10.000 gulden ingesteld
voor degene, die net naast de hoofdprijs
grijpt. Élke Australiër boven negentien
jaar besteedt elke week tien gulden aan
loten, maar dit statistisch vastgestelde
cijfer zal, sinds Drysdale. de koning der
loterijen, zijn monster-gokspel is begon
nen. wel veel hoger liggen Deze mil
jonair lacht in zijn vuistje: zestig pro
cent van de opbrengst wordt uitbetaald
aan (tussen haakjes: belastingvrije)
prijzen, 30 procent gaat naar de Tas-
maanse staatskas en 10 procent steekt
Drysdale zelf in zijn zak!
De stem van dominees en bisschop
pen, die vermanende woorden laten ho
ren en de regeringen waarschuwen, dat
de loteryen een leger van parasieten
scheppen, gaat verloren in de roes van
de loterij-razernij. „Houdt er mee op
voor het te laat is", schreef een der
grootste dagbladen van Australië, „ach
ter de glinsterende aristocratie der prijs
winnaars gluurt het verpauperiserende
leger der lotenkopers. Het zou beter
zyn terug te keren tot de oude gewoon
te om te wedden op paarden". Met zul
ke kritiek is het geen wonder, dat er
niet de minste kans is, dat de regeringen
der staten de hun welgevallige inkom
sten uit de loteryen en daarmee de lo
teryen zelf, ooit zullen afschaffen. De
weg, die naar het grote gokhuis leidt, is
een hele brede weg, waar elke dag weer
honderdduizenden met grage hand tol
betalen in de hoop. dat Vrouwe Fortu
na hun met schaterende lach zal be
groeten.
Bromfietser door zandauto
gedood
Gistermiddag is op het kruispunt
RijkswegLambertus Hortensiuslaan
Thierensweg te Naarden de 64-jarige
winkelier M. J. Rijpkema uit Hilversum,
die met zijn bromfiets overstak zonder
op het verkeer te letten, door een passe
rende zandauto gegrepen en zo ernstig
gewond, dat hij enige uren later in het
Diaconessenhuis te Naarden is overleden.
De chauffeur van de lege zandauto heeft
nog getracht de man te ontwijken.
Opheffing prijsstop voor
melk in bespreking
(Van onze Haagse redactie)
Op de eerste openbare vergadering
van het Bedryfschap Detailhandel in
Melk en Melk- en Zuivelprodukten,
welke gistermiddag in het gebouw van
de SER te Den Haag is gehouden, is
langdurig gediscussieerd over de vraag
of voor leden van de zgn. vrye orga
nisaties een aftrek op de contributie
voor het bedrijfschap moet worden
toegepast. Een voorstel van een der
leden van het bestuur om een derge
lijke aftrek niet toe te passen, werd
met 17 tegen 7 stemmen verworpen.
De ontwerpbegroting 1956 werd met
dezelfde stemverhouding goedgekeurd.
Een der leden van het bestuur ver
zocht de vraag in overweging te ne
men of het wenselijk is een advies uit
te brengen over de opheffing van de
prijsstop voor consumptiemelk.
Op deze eerste openbare bestuursver
gadering heeft de voorzitter, de heer A.
van Buuren, het belang van de totstand
koming van deze horizontale publiek
rechtelijke organisatie geschetst. De
melk- en zuivelhandelsondernemingen
vormen in de detailhandel een belang
rijke groep, aldus spr. Bij de circa 11.000
melkhandels- en 1750 zuivelhandelson
dernemingen zijn in totaal 29.000 per
sonen werkzaam De wyze van bedrijfs
uitoefening heeft een eigen karak
ter. Ongeveer 95Tr van de consump
tiemelk wordt thuisbezorgd. Dagelijks
zijn 20.000 mensen op stap om ervoor te
zorgen, dat de huisvrouw haar melk op
tijd in huis heeft. Van de totale jaar
lijkse melkprod-uktie wordt een derde
via de melkde-tailhandel afgeleverd aan
de binnenlandse consument.
Het bestuur van het Bedrijfschap
heeft reeds eerder besloten tot instel
ling van een zgn. saneringscommissie,
bestaande uit 14 leden. Vertegenwoor
digers van consumentenorganisaties zijn
uitgenodigd om in de commissie zitting
te nemen. Ook is een Commissie Tech
nische Inrichting van Bedrijven in het
leven geroepen.
JEUGDGESPREKSKRING
MENSELIJKE BETREKKINGEN
De jongerenbijeenkomst, die gisteren
te Nijmegen is gehouden als onderdeel
van de conferentie over menselijke be
trekkingen. heeft geleld tot de oprich
ting van een gesprekskring voor jonge
ren die de aan de orde gestelde vraag
stukken nader zal bestuderen. Deze ge
sprekskring zal worden gevormd uit een
groep uit de Nederlandse Jeugdgemeen
schap.
