NEW ORLEANS IS EEN STAD
MET EEN GEMENGD KARAKTER
Nederlands danser maakt grandioze
furore in Parijs
Nog een paar jaartjes wachten....
ZATERDAG 21 JULI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA
Stad van „Tramlijn Begeerte
en tal van scheepvaartlijnen
Kunst en reclame
hand in hand
MALLE GEVALLEN
Dick Sanders (21) werd ster-danser
der Bahilée-balletten
Het silhouet van het groeiende New Orleans, gezien van de Mississippi af.
(Van onze correspondent in Washington)
Een mens met een goede neus weet in New Orleans soms niet
waar hij zich bevindt op de wereld: de geur van koffie in een restau
rant doet hem aan Turkije denken, maar wanneer een paar huizen
verder een winkeldeur opengaat, geurt het naar Franse parfum. De
magnolia-bomen op de pleintjes doen hem veronderstellen, dat hij in
het zuiden van de Verenigde Staten is, maar ineens ruikt het toch
weer naar Havana, naar Curagao, naar Egypte zelfs.
De bezoeker blijft zich ietwat onzeker voelen, tot het moment,
waarop hij constateert, dat het gemengde karakter kenmerkend is voor
deze stad.
Wart men hier de Franse wijk noemt, heeft eigenlijk een vrij
Spaans aanzien en 's avonds, in de vele cafe'tjes aldaar, proberen de
„girls" de bezoekers te bekoren met typisch Amerikaanse ,strip-tease'.
Dat de vele antiek-winkeltjes aan de melange meedoen, kan men
verwachten: men ziet er Engelse meubelen, een oud-hollandse bijbel
van 1660, Frans en Duits porselein.
Plotseling kort er een grote glanzende autobus door een der
smalle straatjes aanrijden. Voorop staat met grote letters „desire". En
men herinnert zich ineens, dat men in de stad is van Tennessee,
Williams' toneelstuk „tramlijn begeerte". Het merkwaardige is, dat de
bussen in beide richtingen dat opschrift drugen. Ik had waarschijnlijk
het antwoord op deze raadselachtige richting-aanduiding gemak
kelijk te weten kunnen komen, maar het leek me romantischer om
daar geen moeite voor te doen. Is het soms niet aardiger om te
veronderstellen, dat de begeerte in New Orleans alle kanten uit kan
New Orleans is met Houston en
Miami een stad, die de poort wil
den- en Zuid-Amerika is zich een
geweldige markt aan het ontwikkelen
en vele Zuidamerikanen kunnen het
zijn naar Latijns Amerika. In Mid-
zich bovendien veroorloven, als toe
risten naar de Verenigde Staten te
komen. Zo wel van die handel op
Latijns Amerika, als van de toeristen
wil New Orleans profiteren. Het was
niet alleen uit kunstliefde, dat kort
geleden het negentig man sterke
symfonie-orkest van deze stad een
tournee gemaakt heeft naar dertien
Midden- en Zuid-Amerikaanse staten.
De kostschooljongens in het Britse
Bushey konden zich niet langer be
heersen toen een van hen werd af
geranseld door een hulponderwijzer.
Ze hielden een protestdemonstratie
en duwden de hoofdonderwijzer een
verzoekschrift in handen waarin
stond: „Als er wat te slaan valt, doet
u het dan alstublief zelf".
De doodgraver in een Italiaans berg
dorpje vindt er niets meer aan. Er
gaat niemand dood. En dat brengt
de man geen geld in het laatje. Nu
heeft hij kaartjes laten drukken
waarop staat: „Als u niet dood wilt
gaan, help mij dan op andere wijze.
Ik kan zo niet blijven leven!"
Een handelaar in visvoer in Lowestoft
in het Britse graafschap Suffolk
twijfelde sinds lange tijd aan de eer
lijkheid van zijn leverancier van
wormen. Hij verdacht de man ervan
dat deze hem wel eens een wormpje
door de neus boorde. Toen hij
weer een lading kreeg liet hij twee
inspecteurs van de warendienst ko
men, die twee uur nodig hadden om
de vijfduizend wormen te tellen. Na
het volbrengen van hun taak meld
den zij: „Allen present".
In een maand heeft dit rondvliegende
orkest 26 concerten gegeven. Het suc
ces was bijzonder groot en de stad
New Orleans kreeg een publiciteit die
haar in de handel ten goede zal ko
men.
Op een van de foto's bij dit artikel
ziet men de rivier de Mississippi
diep genoeg voor grote schepen en
op de achtergrond, vooral links de
moderne zakenwijk van de stad. In het
midden ziet men de brede Canalstreet.
waar ieder voorjaar de carnavals
optochten doorkomen, waar New Or
leans vermaard om is. De stad heeft
ongeveer 60.000 inwoners. De scheep
vaart is belangrijk, maar toch maakt
het aantal schepen, dat deze haven
per jaar aandoet, op een Nederlander
nog geen overweldigende indruk: drie
vier duizend. Uiteraard zijn de
meeste schepen Amerikaans: van de
buitenlandse schepen zijn de meeste
Noors. Nederland staat op de tweede
plaats. Engeland op de derde.
Wel enige romantiek, maar...
Niet ieders verlangen of begeerte
gaat echter uit naar handel in New
Orleans. Er is in deze stad een wijk.
die uniek is in Noord-Amerika. uniek
om haar gemengde sfeer. Ik bedoel het
„vieux carré", het oudste deel van
deze stad, dat in het verleden Frans
en Spaans is geweest. Pas sedert 1803
is New Orleans Amerikaans.
Er zijn in dit ten dele achttiende-
eeuwse stadsdeel niet zo heel veel wer
kelijk mooie huizen. Voor alles is deze
wijk typisch, met name door de vele
balkons met gietijzeren hekwerk, die
de kale huizen iets charmants geven.
Maandenlang kan het broeierig heet
zijn in deze zuidelijke delta-stad. Dat
de bewoners behoefte hadden aan
balkons om wat lucht te scheppen,
laat zich denken. Bovendien hebben
veel gebouwen, naar Spaanse trant,
een binnenplaats of patio. Op zulk een
patio staat dan dikwijls een bananen
boom.
In de oude stadsdeel vindt men veel
winkels met antiek, veel „tingeltan
gels" en een aantal wereldberoemde
restaurants, zoals „Antoine", „Gala-
toire" en „Arnaud". Laten die Franse
namen U overigens niet in de ver
onderstelling brengen, dat men nog
Frans spreekt in New Orleans. Wel
wordt hier en daar in de staat Loui
siana die taal nog gesproken, maar
alleen op het platteland en in dat
geval meestal door afstammelingen
van Fransen uit Canada, die naar het
zuiden gekomen zijn. Beroemd in de
oude wijk is ook het „Absinth-huis"
Waarlijk, men behoeft zich niet te
schamen, wanneer men daar binnen
gaat. Een marmeren plaat bij de deur
vermeldt, dat dit huis vroeger bezocht
is o.a. door: De la Fayette. Walt Whit
man, Oscar Wilde. Mark Twain, de
presidenten Theodore en Franklin D.
Roosevelt, generaal Pershing enz.
tegen veel dollars
Deze stad is dus een mengeling van
veel aspecten. De buslijn „Begeerte"
gaat in diverse richtingen. Toch lijkt
de begeerte om geld te verdienen wel
overheersend. Want ook het romanti
scher deel van New Orleans is com
mercieel. Dat neemt niet weg, dat men
er voortreffelijke jazz-muziek kan be
luisteren en dat men er beter kan eten
dan ergens anders in de Verenigde
Staten, maar telkens wordt men er
toch weer aan herinnerd, dat ritme,
romantiek en gastronomie niet geno
ten worden om haarzelfswil. doch dat
zij worden opgediend om aan toeris
ten dollars af te tappen
De portemonnaie var mevrouw Rubel in
het Britse Bristol was bijna leeg en
daarom ging zij het maar eens met
zakkenrollen proberen. Daar moet je
ook een beetje kijk op hebben. Die
dame in elk geval niet. Toen zij in
een groot warenhuis naar eerste
slachtoffer uitkoos, bleek dat een
vrouwelijke winkeldetective te zijn. „Je
moet het maar treffen," verzuchtte
mevrouw Rubel, wier portemonnaie
leeg bleef.
Het vieux carré" van New Orleans
(Van onze Parijse correspondent)
Aan het firmament van de Parijse danswereld is plotseling een
ster opgeschoten, die de naam draagt van een piepjonge Neder
landse danser, de naam van Dick Sanders, die in de Nederlandse bur
gerlijke stand overigens als Van Hoogstraten staat ingeschreven.
Hij werd 21 jaar geleden geboren in Batavia als zoon van een
hoge ambtenaar van het Ministerie van Economische Zaken. Hij
volgde een middelbare school in het vaderland om daarna bij Kurt
Jooss in Essen twee jaar op diens dansschool te gaan studeren.
Sanders heeft daar veel geleerd, maar voelde niettemin behoefte 't
echte, ware hand (en voet- en been-) werk van de allrounddanser in
Parijs, dit Mekka aller balletomanen, te gaan perfectioneren.
Opnieuw hebben we ons er dezer da
gen van kunnen overtuigen dat Dick
Sanders een danser is. die met zijn
jonge lichaam en felle spieren en zijn
oergezonde muzikaliteit zeker tot de
grootste talenten behoort, die er in
Parijs vandaag te vinden zijn. En wij
constateerden achter de coulissen te
vens dat hij door de andere leden van
de troep, waarin- hij voor de dicipline
verantwoordelijk is. ook nog als een
goed kameraad van harte wordt ge
waardeerd. Is het niet wat jammer ei
genlijk. dat van zo'n jonge en emi
nente kracht het herboren Nederland
se balletleven geen profijt kan trek
ken? Ik stel Sanders dus de vraag
naar zijn bereidheid eventueel in Hol
land te gaan werken.
Kijk eens, voorlopig hebben we hier
nog contracten voor Engeland en
Duitsland en voor diverse festivals.
Daarna'1 Wie zal het zeggen. Sonia en
Macha hebben me voorstellen gedaan,
waarvan door allerlei omstandigheden
nog niets kon komen. Maar in de toe
komst zou ik graag iets in Holland
doen. Ook van Yvonne Georgi uit
Hannover kreeg ik een invitatie, waar
ik helaas niet op kon ingaan. Voorlo
pig geloof ik. dat een jong danser all
ik. in Parijs nog het meeste leren kan
En zo kwam hij dan twee jaar gele
den in de vermaarde „Studio Wacker"
terecht, waar de niet minder befaamde
Madame Nora zijn leidsvrouwe werd.
In haar klas leerde hij zo wat alle le
den van betekenis der jongste Europe
se dansgeneratie kennen en kwam in
contact met Béjart ook voor ons
land geen onbekende die op een
kwade, of beter voor Sanders goede
dag plotseling een invaller nodig had.
In twee dagen moest Sanders drie
nieuwe rollen instuderen en hij deed
dat zo grondig, dat Béjart hem ter
stond als vaste ster opnam in zijn
troep. Een troep overigens, die het lot
moest delen van vrijwel alle Franse
dansgezelschappen, die men hier dit
jaar bijna even snel zag opkomen als
verdwijnen. Gelijktijdig ontwierp deze
begaafde danser choregrafieën voor de
Ballettes Du tour d'Eiffel. die alge
mene aandacht trokken en door de
Parijse kritiek hooglijk werd geprezen.
Het beroep van danser is, intussen be
paald geen métier dan zijn beoefe
naars een zeer hoge mate van so
ciale veiligheid garandeert en ondanks
zijn grote successen was Sanders dan
ook nog geruime tijd verplicht het
schobberdebonk-bestaan te leiden, dat
er van buiten zo romantisch uitziet,
maar ook een wel heroïsch zelfver
trouwen vereist.
bij mensen als Babilée. Niet alleen
voor mijzelf, maar ook indirect later
voor mijn land. Er worden tenslotte
een paar opmerkingen gewisseld
het was intussen lang over midder
nacht geworden over zenuwen en
plankenkoorts.
En of ik die ken. de trac. Maar de
ergste tracvorm heb ik nu wel. omdat
mijn vader mij voor het eerst op de
planken zal zien. En dan liefst nog op
de planken van het Champs Elvsée-
theater. waar eens Palowa. Fokine. Ni-
sjinski en welke andere grootheden al
niet zijn opgetreden
JE STAAT er van te kijken
hoe tegenwoordig onze jon
gens en meisjes van héél
jong af op het verkeer zijn In
gesteld.
De verkeersbrigadiertjes voor
al zijn op dat verkeer, dat
"teeds snellere en drukker©
verkeer goed Ingeschoten. Zie
hoe vol ernst ze zijn. wan
neer ze parmantig een stel
broertjes en zusjes, zich volko
men bewust van dé dure plicht
tegenover de ouders, naar de
overkant van de straat lood
sen. Dat zou geen volwassen
verkeersagent met een veelja
rige routine, hen verbeteren.
Ze weten best dat één moment
van aandachtsverflauwing de
grootste ongelukken kan bren
gen en ze houden zich stipt
aan de regels.
IK HEB er al eens meer op
gewezen, dat auto's, noch
motoren voor heel wat jon
geren geen raadsels meer heb
ben. Niet alleen kennen ze, al
of niet gestimuleerd door de
plaatjes, die de sigarettenfa-
briekanten zo vriendelijk zijn
bij het rookgerei te verstop
pen. de automerken op een
prik. ze zouden er 't allerliefst
als de kippen bij willen zijn.
om zelf zo'n auto of motor te
besturen en kunnen nauwe
lijks wachten op de wettelijk
voorgeschreven minimum
leeftijd, die 't hun veroorlooft
het te doen.
Kijk maar naar dit plaatje,
waar dit 8-jarige jongetje met
verheerlijkt gezicht op de mo
tor is gekropen en misschien
juist er vandoor wil schieten.
Maar de agent is op z'n post
en houdt zijn hand veiligheids
halve aan de bagabedrager: je
kunt immers nooit weten?
Vandoor is er vandoor, beter
ten halve gekeerd dan ten hele
gedwaald en Brammetje zou
immers de verleiding niet
kunnen weerstaan?
En brokken zijn gemaakt voor
iemand 't weet!
NIET dat Brammetje brok
ken zou willen maken.
Daar is hij veel te ver
standig voor.
Hij is al trots genoeg even
op de motor te mogen zitten,
Van een of ander rolletje voor een
televisiefilm viel hij in een gala-voor
stelling (pro-deo-gegevetn) en ook
heeft hij een tijdje meegedanst in een
kunstcabaret, dat onder directie stond
van Jacques Prévert, de dichter der
Parijse somberheid. Overigens heeft
hij juist op die vier vierkante meters,
die voor de danser waren gereserveerd,
om zo te zeggen, tussen de schoten
der bezoekers in. de details van zijn
techniek weten bij te vijlen en toe te
spitsen en spijt van deze episode heeft
Dick Sanders achteraf dan ook zeker
niet.
Ondertussen maakte na de rentree
van Roland Petit ook die andere
hoofdman der Jonge Franse choregra-
ien. Jean Babilée. zijn voornemen be
kend om een nieuwe troep te forme
ren. Babilée vroeg Dick Sanders toe te
treden, zogezegd tot het anonieme voet
volk van de compagnie. De kans werd
door onze jonge landgenoot niettemin
met beide handen aangepakt en dag
aan dag moest er van vroeg tot laat
worden gerepeteerd en gezwoegd. Na
twee weken vroeg Babilée Dick San
ders diens contract terug om het ver
volgens onder zijn ogen te verscheu
ren. Had hij misschien niet aan de ei
sen beantwoord? Die vrees werd ge
lukkig de volgende dag na een slape
loze nacht weer opgeheven. Babilée
liet hem namelijk een nieuw contract
tekenen waarin Sanders tot een dei-
zes sterren werd gepromoveerd. Een
maand later werd de geschiedenis nog
maals herhaald. En in het derde con
tract werd Dick ook nog met de titel
van „maitre de ballet'" begiftigd. De
hoogste functie naast directeur Babi
lée. wiens rechterhand hij nu gewor
den was.
maar bedenkt zich heus wel,
vóór hij de knalpot openzet.
Nog een paar jaartjes wachten
beste jongen en je tijd is geko
men!
Ik weet zeker, dat je dan
precies weet, hoe je de zaken
moet aanpakken. Als je dan
maar verstandig blijft en niet
verder springen wilt dan de
polsstok lang is. niet 100 km
wilt halen als je het met 70
km ook af kunt. goed op let
ook op het alcoholgehalte in je
bloed dan zul je nog heel
wat plezier beleven van de
motor, waar je nu alleen nog
maar op mag zitten, maar niet
mee wegrijden kunt.
Nog even geduld: de jaren
gaan gauw genoeg om!
Vlugger dan je denkt!
Als vader tegen die tijd een
goeie bui heeft, staat mis
schien wel een spiksplinter
nieuwe motor voor je klaar!
Eerst je best doen en vooral
geen bokkesprongen maken
andere komt er nooit iets van!
Afgesproken?
FANTASIO
(Foto L.D./Van Vliet.)
