r
Kangchenjunga, cle moeilijkste berg op aarde, bedwongen
HET STOND GESCHREVEN....
ZATERDAG 28 APRIL
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 4
Alleen mogelijk met de juiste mannen op de juiste plaats
En dan nog bij de juiste weersgesteldheid
Toen de eerste berichten de beschaafde wereld bereikten, dat de
top van Kangchenjunga was bereikt, wist vrijwel niemand, hoe dit
succes kon worden geboekt. Het staat voor mij echter onomstotelijk
vast, dat die beklimming het grootste, ooit op alpinistisch gebied
behaalde succes is geweest. Natuurlijk heeft' de Mount Everest,
's werelds hoogste berg, voor ons alleen een bijzondere bekoring en
glans, doch deze mogen ons niet blind doen zijn voor de waarlijk
formidabele prestatie, die de bedwinging van de top van de
Kangchengjunga was.
Deze berg toch bijna zo hoog als
de Mount Everest is in vrijwel ieder
opzicht heel wat moeliijker te beklim
men dan de, Mount Everest. Ja, ik
overdrijf niet, als ik verklaar, dat men
Westelijke top van de berg, ge
fotografeerd vanaf de hoogste top.
tot voor 1955 ln alpinistenkringen de
verovering van de Kangchenjunga's
top niet voor mogelijk hield. Douglas
Freshfield was de eerste, die de berg
verkende. Dat was in 1899. Sedertdien
zijn er tal van expedities, samenge
steld uit mannen van diverse nationa
liteiten, ondernomen om hem te be
dwingen.
slechts een paar honderd mijl verwij
derd van de GoM van Bengalen. En uit
deze golf 6tromen de moesson winden
landinwaarts. Dit betekent, dat zij met
volle kracht de Kangchenjunga tref
fen.
Het praktische gevolg hiervan is,
dat de weersomsbadigheden in het ge
bied van de Kangchenjunga verschil
len van die ln welk ander deel van de
Himalaya ook. Er valt me» sneeuw.
Dientengevolge ls het lawine-gevaar er
John Morris, bekend alpinist en
deelnemer aan de Mount Eve
rest expedities van 1922 en 1936,
vertelt U over de beklimming
van de op twee na /hoogste
berg ter wereld. Deze verovering
vond plaats in de zomer van
1955 en ging gepaard met gro
ter beklinuningsinoeilijkheden
dan waarvoor de mens zich
waar ook geplaatst kan zien.
was welhaast onvermijdelijk lange
tijd een geest van wedijver geheerst
om als eerste de toppen van de drie
hoogste bergen tea- wereld te bereiken.
Dit is begrijpelijk, al is het misschien
niet in alle opzichten toe te juichen,
want die wedijver, die naijver vaak,
leidde tot vele dodelijke ongelukken.
Thans echter zijn zowel de Mount Eve
rest als de K2 zo heet de op een na
hoogste berg) en de Kangchenjunga
Basiskamp Iff, op een hoogte
van 21.900 voet. eender zes basis
kampen. waarvan de expedi ie
tAch bediende.
Links Charles Evans, de leider
van de expeditie; rechts MacKin
non. een der leden.
Zij leden alle (behalve de laatste)
schipbreuk. Zij eindigden bovendien
veelal in een ramp. Zij brachten de
deskundigen tot het inzicht, dat de
technische moeilijkheden, verbonden
aan de bestijging van de Kangs-
chenjunga, waarschijnlijk zo groot
waren, dat zjj als onoverkomelijk
konden worden bestempeld.
Het gekke, zo U wilt, het merkwaar
dige, :s, dat de Kangchenjunga van
alle hoge bergen ter wereld het ge
makkelijkst bereikbaar is. Hemels
breed bedraagt de afstand van de berg
tot het gezochte vacantie-oord Dar-
jeeling nog geen volle 65 km. Ettelijke
duizenden mensen kennen de reus
achtige gestalte van de berg zeer goed.
Juist in zijn gemakkelijke bereikbaar
heid schuilt evenwel de hoofdoorzaak
van alle moeilijkheden. Het Kanchen-
junga-massief ligt namelijk in het
oostelykse deel ran de Himalaya,
aanmerkelijk groter. De weersgesteld
heid heeft mede tot gevolg, dat de ijs-
formaties er eigenaardig zijn.
De fantastisch gegroefde witte
massa's zijn prachtig om naar te
kijken, doch een tocht over die met
een ijskorst bedekte overhangende
sneeuwranden en de naakte, zo
scherp ais een scheermes zijnde
kammen, betekent de overwinning
van dodelijke gevaren en van alpi-
nistische moeilijkheden zonder weer
ga.
Zo langzamerhand ls het geen ge
heim meer, dat geen enkele der hoog
ste bergen op aarde, al ls de expe
ditie nog zo goed voorbereid en sa
mengesteld, kan worden beklommen
zonder een behoorlijke dosis geluk.
Kort gezegd bedoel ik, dat zo'n „top-
succes" slechts kan worden behaald»
als de juiste mannen op de juiste
plaats en by de juiste weersomstan
digheden de poging doen. Er valt
niet aan te twijfelen, dat de Britse
expeditie, die in 1955 de Kangchen
junga optrok, geluk heeft gehad. Uit
wat ik zojuist schreef, volgt, dat de
betekenis van de prestatie daar beslist
met minder om is.
Ik wil deze korte beschouwing ein
digen met een persoonlijk woord. De
mens trekt voornamelijk de bergen in
roar zijn genoegen. Er heeft beft
bedwongen. Nog resten er een paar
honderd moeilijke toppen in de Hima
laya. die niet bedwongen en veroverd
zijn. Bij de pogingen om ze te beklim
men zou men goed doen, als men ze
ondernam in de geest van een echt
avontuur, dus vriendschappelijk en ln
hechte samenwerking.
(Nivano Nadruk verboden)
De Sherpa's gidsen en dra-
gers) in actie boven kamp III. Er
waren voor deze tocht 300 Sher
pa's ht dienst genomen.
Ons kort verhaal
door Amy Groskamp-ten Have
De zigeunerin boog zich over de
smalle jongemeisjeshand.
Moord, prevelde zij. ik zie
een moord in deze kleine hand.
Conny huiverde. Neen! riep ze
angstig, neen. dat kan niet!
Het noodlot vraagt niet, mom
pelde de oude. Het staat geschre
ven.
Verstikkend rees een adembeklem
mende afschuw in het jonge meisje
omhooe.
W. .wat ziet U nog meer? vroeg
zij met droge lippen; maar voor de
zigeunerin kon antwoorden, riepen de
anderen dat zy moest voortmaken.
Haastig duwde zy een geldstuk in de
bruine tanige hand en holde de an
deren achterna.
Waar bleef je? Waar was je?
Wat deed je toch? klonk het in koor.
Kijk die Con eens! riep één van
hit troepje. kind. je ziet er uit als
een Ujk! Wat heb je uitgevoerd? Heb
je een spook gezien?
Conny slikte Hetis niets.
bracht zij uit, laten we maar
gauw
Lange blonde Frans kwam naast
haar lopen. Wat is er Con?
Niets, fluisterde zij klappertan
dend. Frans dacht na. Opeens had hy
het. Zeg, Je hebt je toch geen Idiote
dingen laten vertellen door die oude
toverkol? vroeg hy streng. Ben je
daarom achtergebleven? Vooruit,
biecht eens op!
Onderzoekend keek hy in het mooie
gezichtje. Conny liet het hoofd han
gen. Frans, ze zeidatze
in de lijnen van mijn hand een moord
zag!
Frans schaterde het uit. Hij lachte
tot hij geheel buiten adem was
Schei uit! riep hij. Ik kryg
er wat van!
Conny keek hem aan. Geloof jij
er dan niet aan? vroeg ze.
Och kind, loop rond! Wees toch
wijzer! Hoe oud ben je eigenlijk?
Zeventien.
Nou je Hjkt wel zeven, vond
Frans. begrijp je nou niet, dat het
zo'n mens alleen maar te doen is om
de voorbygangers geld uit de zak te
kloppen?
Natuurlijk niet, schaapje! lachte
Frans en zijn gezonde lach werkte zo
aanstekelijk, dat Conny weldra het
hele voorval als een onbetekenend in
cident beschouwde cn prompt vergat.
Toen zy een jaar later, na een wel
geslaagd eindexamen, naar Leiden
ging om te studeren, was de gebeur
tenis, die haar zo'n schrik had aan
gejaagd, geheel en al uit haar geheu
gen gewist.
Lang vóór zij was afgestudeerd, ver
loofde zy zich met een zeer gefortu
neerd diplomaat en weldra volgde zij
hem naar zyn standplaats in het
Verre Oosten. Gedurende vijftien jaren
woonde zy afwisselend in Japan, in
(Egiypte en India. Het waren jaren van
weelde en oppervlakkigheid en van
nimmer gestild verlangen naar een ge
luk. dat zij slechts bij name kende.
Na de plotselinge dood van haar
man. die bij een auto-ongeluk om het
leven kwam, repatrieerde zy. een ge
desillusioneerde vrouw, die het Oos
ten haatte, omdat het haar haar enig
kind had ontnomen. Nog geen jaar oud
was het jongetje aan een ingewands
ziekte gestorven. Toen zy een half
jaar terug was. ontmoette zij Frans
en opeens was het of het verleden
weer ging leven In die dagen kwam
iets van de blijde zorgeloosheid van
haar meisjesjaren over haar. Als vroe-
Geloof jij er dan helemaal niet
aan? drong Conny aan
ger trokken zij samen de duinen in
én als vroeger maakten zij lange wan
delingen door bos en hel en altijd was
het Frans, die het initiatief nam en
alles bedisselde.
Toen het rouwjaar om was. trouw
den zij in alle stilte en zij waren ge
lukkig met een ademloze hevigheid,
als wilden zij het verlies van zovele
Jaren inhalen Zij kregen drie kinde
ren. twee meisjes en een jongen en
niets scheen aan hun geluk te entbre
ken. Conny had alras gemerkt, dat
Frans niet met zich liet spotten en
stijf en star vast hield aan zijn prin
cipes. Dat Conny vermogend was,
vond hij geen bezwaar, maar hij wei
gerde kortaf goede sier te maken van
het geld van zijn vrouw en ook voor
de kinderen en de huishouding mocht
daarvan niets worden gebruikt.
We moeten zuinig zyn placht hij
haar voor te houden en of zij hem
al met tranen in de ogen verzekerde,
dat wat van haar was toch ook van
hem was. halsstarrig bleef hij voet bij
stuk houden.
Van de merendeels zeer gefortu
neerde kennissen van zijn vrouw moest
Frans niets hebben In den beginne
kon het haar niet zoveel schelen, als
Frans nors en onvriendelijk deed. als
er vrienden uit India of Japan op be
zoek kwamen, en dat hy haar altijd
alleen liet gaan naar fuifjes en par
tijtjes. maar allengs begon haar dit te
verdrieten
Doe het dan om mij. al vind je
er niets aan. bedelde ze, maar Frans
was niet te bewegen zijn houding te
veranderen. Conny begreep Frans niet.
Zij vond hem zo stil en in zichzelf ge
keerd de laatste tijd Soms sloeg zij
hem ongemerkt gade en wat zij zag
was een vroeg-oude man. met een
zorgelijk verbeten gezicht.
We konden het zoveel prettiger
en beter hebben, als hij er maar niet
van die malle principes op na hield,
dacht zij wrevelig.
Ongemerkt sloop er iets van onge
duld en zelfbeklag in haar toon als zy
tegen hem sprak. Steeds vaker kwa
men er meningsverschillen voor en
niet meer zoals vroeger werden zij
voor het slapengaan bijgelegd en uit
gepraat.
Op een dag kwam er een invitatie
voor een liefdadigheidsbal.
Gaan we daar nu eens gezellig
samen heen? vroeg Conny.
Natuurlijk niet dat is niets voor
ons. Zo iets ko6fc handen vol geld. Zet
dat maar dadelijk uit Je hoofd, besliste
Frans, terwijl hij de beide helften van
de kaart ln de prullemand wierp.
Het was of zich in Conny plots alle
opgekropte gevoelens van verongelijkt
zijn en ontevredenheid een uitweg
baanden. In een heftige scène over
stelpte zij hem met een stortvloed van
verwijtenJij gunt mij niets,
niets.. snikte ze. Altijd ben je
erop uit mij te hinderen en te dwars
bomen. Je bent krenterig en gierig en
achterdochtig! Jy had nooit moeten
trouwen! Je weet helemaal niet hoe
je een vrouw gelukkig moet maken!
Je bent een akelige nare egoist
als je maar weet dat ik naar dat bal
ga met Freddat hebben we ver
leden week al afgesproken, als jij weer
niet mee zou willen
Conny zag niet hoe Frans ver
bleekte. Tevergeefs poogde hij iets in
het midden te brengen, maar zy gaf
hem geen kans In een wilde driftige
haast gooide zij alles eruit en reeds
terwijl zij het zeide. wist zij diep van
binnen, dat zij niets meende van al
die lelijke beschuldigingen. Maar het
was of iets wat sterker was dan zij,
haar dreefzij moest dit alles zeg
genzij moest kwetsentreffen,
verwonden
Frans strekte een hand uit. Con!
Het klonk zo bedroefd, zo gebroken,
het was of hij haar naar zich toe wil
de trekken met dat smekende gebaar,
maar als een wervelwind stoof zij
langs hem en even later nel de voor
deur met een dreunende slag dicht.
Vóór zij de vestibule bereikte, had
zij wel gehoord, dat hij haar riep
Even had zij haar driftige schreden
ingehouden Klonk zijn stem anders
dan gewoonlijkMaar dan liep ze
door. Ooh, kom, onzin!
Ze had het hem nu eens flink ge
zegd! Net goed! Dan moest hij maar
niet altijd zo doenStraks zou hy
wel voor rede vatbaar zijn en dan zou
ze het wel weer goed maken
Toen Conny na een uur met ver
waaide haren en een gezakte drift
terugkwam zat Frans nog op dezelfde
plaats in dezelfde houding.
Wat zit je daarbegon Conny
en toen trof haar iets stars in de hou
ding van de man, die daar zo onbe
weeglijk zat. De woorden bestierven
haar op de lippen. Er was maar één
gedachte in haardat niet. om
Godswildèt niet! Een waanzinnige
wurgende angst kneep haar de keel
dicht. FransFranszeg dan
toch wat! fluisterde zaj schor.
De in alleryl ontboden huisdokter
schudde meewarig het hoofd.
Niets meer aan te doen. hartver
lamming
Verleden week, vertelde hij
kwam hy op het spreekuur by me en
toen heb ik een ernstige hartafwijking
geconstateerd. Hy verbood me formeel
er voorlopig met U over te spreken.
Maak haar niet ongerust, zei hy.
Ik heb hem toen de raad gegeven
zich zeer in acht te nemen en iedere
emotie te vermijden. Hy moet dit al
veel langer hebben gehad
Dokter, vroeg Conny. met een
verstikte stem. kan voor zo iemand
opwinding dodelyk zyn?
Ongetwijfeld, klonk het
Conny wankelde.
Als wezenloos staarde zy voor zich
uit. Ik heb myn man vermoord
prevelde zij toonloos en op dat ogen
blik was het haar of zij een oude kra
kende stem hoorde, die mompelend
sprak: Het staat geschreven
