FILMS
300 jaar „Oprechte Haerlemsche"
Bestrijdt
VERKOUDHEID
met Aspirin*)
De Nederlandse haringreders
overwegen een vlootsanering
Nog niet vast omlijnd plan in studie
Rouw om Mistinguett is algemeen
ZATERDAG 7 JANUARI
Devies: rustig en betrouwbaar
Een van 's werelds oudste kranten jubelt
(Speciale berichtgeving)
Vandaag is het 300 jaar geleden, dat in Haarlem het eerste num
mer verscheen van de „Weeckelijcke Courante van Europa", waaruit later de
„Oprechte Haarlemsche Courant" voortkwam, die ook thans, samengesmolten
mei „Haarlems Dagblad", nog dagelijks verschijnt en daarmee tot de oudste
kranten ter wereld gerekend kan worden.
De „Weeckelijcke" was echter niet het eerste Nederlandse nieuwsblad. Reeds
in 1618 dus ruim 36 Jaar eerder gaf een zekere Caspar van Hllten ln
Amsterdam een weekblad met nieuwstijdingen uit, dat veel succes had en dat
de Haarlemse stadsdrukker Abraham C asteleyn op het Idee bracht, ook in die
richting zijn geluk eens te proberen.
Casteleyn was geen groentje in het
courantiersvak. Reeds lang voor 1656
maakte hij werk van het verzamelen
van nieuwsberichten, waarvan hij nu en
dan mededeling deed aan Caspar van
Hilten. Pas na diens dood besloot hij.
„geen slaaf van een ander te willen
blijven, doch nu zelf eene courant te
zullen oprichten, om op mijn eygen
kosten de nouvelles van de voornaamste
plaetsen van Europa te versaemeien
ende bekent te geeven."
Gezag in hoogste kringen
Het eerste nummer van de „Weecke-
lijkce Courante van Europa gedruckt
tot Haerlem voor Abraham Castelevn.
op de Marckt in de druckery" bestond
slechts uit twee bladzijden folio, ver
deeld in twee kolommen en gedrukt met
de nederduitse letter. Het zar er rustig
en betrouwbaar uit, twee eigenschappen,
die het blad door de eeuwen heen ge
kenmerkt hebben en die zijn stem gezag
gaven tot in de hoogste kringen en tot
ver in het buitenland. Dat was geen ge
ringe verdienste in die tijd. toen Staats
lieden met minachting neerzagen op de
nieuwsgeving en prominente figuren als
b v. Johan de Wit met fierheid verklaar
den, „nooit een krant gelezen te heb
ben, te lezen of te zullen lezen".
Onder invloed van de berichtgeving in
de „Weeckelijcke" die al spoedig twee
maal per week verscheen en herdoopt
werd in de „de Opregte Haerlemsche
Courant", werd dit anders.
De bekwame Abraham Casteleyn om
ringde zich met goede corresponden
ten en verwierf zich zoveel goodwill,
dat zelfs de leden der Staten-Gene-
raal hem nu en dan verslagen en
commentaren van hun vergaderingen
zonden. Een ander bewijs van de
betrouwbaarheid en de snelheid van
voorlichting in Abraham's krant ver
schaft de mededeling van de gedepu
teerden-te-velde, die in de oorlog van
1672 de Staten-Generaal op de hoogte
moesten houden van het verloop der
vijandelijkheden. Unaniem besloten
deze, geen gedetailleerde rapporten
meer over de krijgsverrichtingen te
verzenden, daar „sulck nieuws toch
den volgenden dag in de Opregte
Haerlem te leesen valle."
Nog een staaltje van Abraham's door
tastendheid: tijdens een proces in 1676
tegen van Wlcquefort, translateur bij de
Griffie der Staten-Generaal. bleek dat
deze tegen betaling nieuws aan Caste
leyn verschafte, dat deze laatste plannen
had om ook een Franse krant te gaan
uitgeven en dat Casteleyn „sodanige
kennisse van de secreete affaires van de
Staat hadde als yemant in den lande"
Aan het einde van de 17e eeuw is er
zelfs in Engeland, onder de titel „The
Haarlem Courant" geruime tijd een
Engelse vertaling van „De Öpregte"
verschenen, waarvan nu nog enkele
nummers o.a. in 't British Museum be
waard worden. Dat het blad gevreesd
werd door de Engelse machthebbers,
blijkt uit de volgende mededeling, op
genomen in een dier vertaalde edities,
gedateerd 16 februari 1669 te Londen:
„All sorts of foreign gazetts are here
prohibited, especially the Hollanders
..printed news, upon paine of death"
'alle buitenlandse nieuwsbladen zijn
hier op straffe des doods verboden, in
het bizonder het gedrukte nieuws
Holland).
Bijna verdwenen..
Bijna 80 jaar werd De Opregte geredi
geerd, gedrukt en behreerd door Abra
ham Casteleyn en diens nazaten. Daar
na. in 1737. ging de courant over in
handen van de familie Enschede, het
bekende Haarlemse drukkersgeslacht,
die daarvoor tevens het monopolie van
„stadscourantiers" verwierven. Een van
de condities was, dat alle officiële me
dedelingen en berichten „die anderszins
het belang der burgerij dienen" gratis
afgedrukt moesten worden. Bovendien
moesten de Enschede's familie ieder jaar
'n som van 2500 gulden afdragen aan de
beheerders van de Haarlemse arm- en
werkhuizen.
Toen Izaak en Johannes Enschede de
krant overnamen, maakte het jaarlijks
een bruto winst van ongeveer 3000 gul
den B voor die tijd een respectabel be
drag. De inkomsten beliepen tot 10 mille
p. j„ de uitgaven inclusief 't beruchte
„zegelrecht" circa f. 8000. Na aftrek
van de verplichte 3 mille voor de arm
huizen resteerde er dus slechts f. 500 aan
netto-winst: een zeer riskante basis om
het bedrijf op voort te zetten. In de
volgende jaren leed men zelfs aanzien
lijke verliezen. Bijna was de „opregte"
toen van het tapijt verdwenen, maar op
het laatste moment besloot Haarlems
vroedschap, het hatelijke zegelrecht en
de andere verplichtingen der stadscou
rantiers te verlagen, om het voortbe
staan van de krant die zich inmiddels
ont wikkeld had tot een der belangrijkste
„Joumaux d'opinion" ln Europa zeker
te stellen.
Moedige daad
In de tijd van de Bataafse Republiek
werd de naam van het blad veranderd
in „Vrijheid. Gelijkheid en Broeder
schap Haarlemse Courant", net
wapenschild van Haarlem verdween
uit de kop, de toevoeging „Opregte"
eveneens. Nadat de Fransen Neder
land hadden ingelijfd, moest het blad
in twee talen verschijnen. In 1811 was
de krant gedegradeerd tot een adver
tentieblaadje onder de titel „Affiches,
annonces, ct avis divers de Harlem":
met een in hoofdzaak Franse tekst en
korte Nederlandse vertalingen. Deze
vernederende toestand duurde voorts
tot 16 november 1813, toen Johannes
Enschede, het Franse juk meer dan
moe, een dappere daad stelde die van
historisch belang werd. Nauwelijks
was in Haarlem een noodregerine ge
vormd, of hij bracht zijn krant in zijn
oude vertrouwde vorm en onder zijn
\Toegere naam op straat, terwijl de
stad nog volledig onder controle stond
van het Franse garnizoen. Deze daad.
die de vermetele Enschede zjin leven
gekost kon hebben, veroorzaakte over
al in den lande stormen van vreugde
en bijval.
In Zutphen en elders werd de plotse
linge herverschijmng van de „Opregte"
beschouwd als het bewijs, dat de Haar-
ABRAHAM CASTELEYN
oprichter van de ..Oprechte"
lemse opstand gelukt was. zodat de be
velhebbers van de verbonden legers
overhaast besloten, de IJssel over te
steken. Izaak en Johannes Enschede
hebben lange jaren zonder hulp de
krant geleid en beheerd, de eerste als
administrateur, de tweede in journalis
tieke zin. Later kwam Jan Christiaan
Seiz zich aan hun zijde scharen, die
onder de titel van translateur wel het
grootste deel der redactionele werkzaam
heden verricht zal hebben. Na Seiz'
dood echter was Johannes, naar uit de
familiekronieken blijkt, „meermalen ge
noopt. tijden achtereen geheel alleen de
krant vol te schrijven, waarvoor hij zich
ook op het Fransch. Duitsch, Engelsch
en Italiaans had moeten toeleggen".
Standing
Met dat al verscheen de „Opregte" in
tegenstelling tot het Handelsblad en
andere sindsdien opgerichte kranten.
„Ideale keuze"
Na de bekendmaking van de verloving
van Pruis Rainier ni van Monaco en
de Amerikaanse filmster Grace Kelly is
uit de meeste gebouwen en huizen in
Monte Carlo de vlak uitgestoken. Over
al waaien Amerikaanse en Monagaske
vlaggen naast elkaar.
Men is het er algemeen over eens, dat
een Amerikaanse bruid een ideale keuze
is van een vorst, wiens vorstendom voor
namelijk leeft van vreemdelingenver
keer. Nu een Amerikaanse vrouw prin
ses wordt, zullen, naar men verwacht,
nog meer toeristen naar Monaco trek
ken. Een hoteleigenaar zei: „Dit is voor
de Cd te d'Azur een fortuin waard".
Op de afscheidsreceptie van de
Rotterdamse wethouder J. van Til
burg benoemd tot Gouverneur van
Suriname is hem door het dage
lijks bestuur van de Rotterdamse Kunst
stichting de penning van de Maze aan
geboden als blijk van waardering voor
het werk, dat hl) gedaan heeft in het
belang van de kunst. De penning draagt
de zinspreuk „Studium et cura" (toewij
ding en zorg).
PRINS WON VIERK AMP.
(Van onze correspondent te Djakarta)
Prins, spelend met wit, heeft ook de
vierde en laatste schaakpartij gewonnen
doordat Hoetagaloeng na 35 zetten op
gaf. Prins opende met de koningspion
waarop Hoetagaloeng met de Franse
verdediging antwoordde. Prins vervolg
de met een afruilvariant echter in een
nieuwe behandeling, wcardcor Hoeta
galoeng tenslotte de kwaliteit verloor.
Prins won de match met 2% punt,
hetgeen voor Hoetagaloeng, die zonder
buitenlandse ervaring is. een goed suc
ces mag worden genoemd.
(Ingez. Meded.-Adv.)
Het merk Aspirin en het
Bayerkruis op ieder tablet
geven U de garantie dat
U Aspirin hebt.
gedeponeerd handelsmerk
De visserijreders, leden van de redersvereniging voor de haringvisserij, be
studeren op het ogenblik een nog niet vast omlijnd plan om tot gezamenlijke
sanering van de loggervloot te komen.
Twee belangrijke vraagstukken leiden
daartoe. Het eerste is het vrij grote
aantal loggers, dat. ofschoon van goede
kwaliteit, voor wat betreft vangstcapa
citeit en accommodatie niet voldoende
kan concurreren met de moderne treil-
loggers. Het tweede vraagstuk is dat
van het te gering aanbod van geschikt
vlsserijpersoneel, dat er bovendien de
voorkeur aan geeft te monsteren opeen
modem schip met ruime accommodatie.
De modernste loggers zijn uitgerust
voor de treil visserij. De oudsten varen
uitsluitend met drijfnetten. De drijfnet-
visserij vergt meer personeel, dan de
treknetvisserij. Mede gezien het gebrek
aan personeel is de treknetvisserij voor
deliger.
Het ligt dan ook voor de hand, dat de
eigenaren van drijfnetloggers met be
trekkelijk licht motorvermogen trachten
deze minder voordelige schepen van de
hand te doen. In het recente verleden
nog altijd drie maal per week: op dins
dag. donderdag en zaterdag. Tot de
dagelijkse uitgave werd pas in 1847
besloten, waarbij voor het eerst een
redacteur-van-buiten-af werd aange
trokken: jhr. D. Graafland. Hij was de
eerste van de lange rij prominente fi
guren. staatslieden, kunstenaars, weten
schapsmensen. juristen e d die sinds
dien de leiding over het blad gevoerd
hebben of anderszins aan zijn rubrieken
meewerkten. Samen met de Enschede's
hebben zij voortgebouwd aan de repu
tatie van betrouwbaarheid en standing,
die de „Opregte Haerlemsche Courant"
zich reeds onder Abraham Casteleyn
wist te verwerven en die ook thans
in de laatste oorlog werd het blad ver
enigd met „Haarlems Dagblad" on
veranderlijk wordt nagestreefd.
Grote voldoening
Het ligt in de bedoeling, omstreeks
eind maart in de Haarlemse vleeshal een
historische expositie in te richten om
trent de groei en bloei van de 300-jarige
courant. Haar samengaan met Haarlems
Dagblad is een reden tot grote voldoe
ning.
De nieuwe drukkerij in de „Heilige
Landen" zal dan in vol bedrijf zijn en
de Grote Markt zal als vanouds de
Haarlemse courant gastvrijheid verle
nen. precies als in de tijd. dat daar
300 Jaar geleden moeizaam op hand
persen Haarlemse couranten gedrukt
werden.
Piraten van Tripoli
Spannende romantiek
Rex Zeeslagen, duels op de sabel,
verovering van sultanrpaleizen. een Ja
loerse vrouw, die verraad met een
dodelijke dolksteek moet bekopen, een
prinses op de kamer van een piraat, ge
waagde rooftochten op kroonjuwelen
en een verjaagde vorstin, die haar red
der, een ogenschijnlijk ruwe, maar held
haftige zeerover in de armen valt
ziehier enkele grepen uit deze film in
technicolor, die de op spannende ro
mantiek beluste toeschouwer zich geen
ogenblik doet vervelen. .Piraten van
Tripoli" speelt in de zeventiende eeuw
(enkele anachronismen, zoals twintig
ste eeuwse deuren neemt men op de
koop toe), als de wrede Bey van Tunis,
Malek, het Noordafrikaanse vorstendom
Misurata binnenvalt. Prinses Karjan
vlucht naar het roversnest Tripoll, waar
zij de hoofdman der zeerovers. Gadrian,
in ruil voor een rijke schat aan kroon
juwelen, om hulp vraagt. Aanvankelijk
dreigt alles mis te lopen, maar op het
laatste nippertje weet de dappere piraat
de ten dode gedoemde prinses te be
vrijden
Op de Reeperbaan om
half één
Komisch en avontuurlijk
Luxor De Reeperbaan in Hamburg
is hèt bekende uitgaanscentrum voor de
zeelieden en de anderen, die zich willen
amuseren. Talloos zijn er de établisse
menten. waar ge plezier kunt maken,
talloos zijn er ook de avonturen, die
men er kan beleven.
Bij de dood van groot revue-artiste
Tachtig jarige leek onverwoestbaarsij
ivas een „soort staatsinstelling"
(Van onze correspondent te Parijs.)
Het schijnt welhaast een gemeenplaats, doch men kan gerust zeggen,
dat de rouw om Mistinguett in Frankrijk algemeen is. Donderdagavond, na
haar overlijden, hoorde men in de schouwburgen, in de bistro's, in de
restaurants, in de metro, en eigenlijk overal waar Parijzenaars bijeen
waren, over haar spreken. Met die vertedering, welke de Fransman kan
hebben wanneer het gaat om figuren uit de wereld van de film, het toneel
en het variété, de wereld, die hen vele malen uit zijn grauwe werkezel-
bestaan heeft gehaald en waarvan hij de beroemdheden pleegt te vereren.
Mistinguett, „La Miss", zoals men haar pleegde te noemen, was, ook al
is zij na 1949 niet meer opgetreden, een soort nationale figuur geworden,
de personificatie van de gelukkige jaren van voor de Eerste Wereldoorlog
en van die kort erna, welke wij in het perspectief van de tijd steeds meer
plegen te overschatten!
Een typische Parisienne dansnummers en in haar chansons, de
ster, waarom het hele revuefirmament
Zjj vertoonde zich weinig in het open- van koormeisjes, mannequins en danse-
bare leven, doch wanneer zij, oud en ressen draaide,
stram geworden, nog wel eens aan de
arm van een vriendin in een schouw
burg kwam of een korte wandeling over
de Boulevard des Capucines maakte,
waar zjj woonde, werd zij door de Parij
zenaars van alle standen, van de politie
agent tot en met de schouwburg-direc
teur. van de midinette tot en met de
mode-koning, eerbiedig begroet.
Over haar leeftijd hebben altijd veel
verhalen de ronde gedaan
Zij werd in 1875 te Enghlen geboren
en telde bij haar dood dus ongeveer 80
Jaren, waarvan zü de last met ére heeft
gedragen. Haar onverwoestbaarheid,
haar lust tot werken en geld verdienen
(over een zekere schrielheid hebben al
tijd tientallen verhalen de ronde ge
daan). de gulheid, waarmede zij haar
benen placht te tonen, haar geschiede
nissen met minnaars, haar grote histo
rie met Maurice Chevalier, hebben
jarenlang de schandaalkronieken stof te
over geleverd. Zijzelf was er trouwens
niet afkerie van terwille van de publici
teit tot die verhalen het hare bij te dra
gen. Door noeste vlijt heeft zij zich. in
nog geen vijftien jaren, zo tussen 1895
en 1910, opgewerkt van een kleine ,gom-
meuse". een zangeresje in een der ontel
bare bescheiden „café-concerts" van
Parijs, tot de ster van het Casino de
Paris.
In de revue heeft zij haar grootste
tijd gehad en zij heeft daarin de refrei
nen gecreëerd, zoals .Valencia' of Mon
ihomme', die in feite onverwoestbaar zijn
gebleken, zoals zij het zelf scheen.
Zij ging met haar tijd mee
Voor de Fransman en de buitenlander
was zij de personificering van de Pari
sienne: een grote mond. pittig, bekoor
lijk. adrem en gul met zichzelf. Tien
tallen Jaren is er geen revue compleet
geweest zonder Mistinguett, die, gehuld
in zijde, pluimen, veren en juwelen, de
grote witte trap achterop het toneel af
daalde, begeleid door haar boys. zes of
twaalf in rok geklede bijzonder knappe
manspersonen. Zij was van zulk een re
vue de onvermoeide hoofdfiguur, die
meehield er de gehele voorstelling lang
de vaart ln te houden en zij was jn haar dit portret droeg zij op aan onze
,Miss' wist met haar tijd mee te gaan.
In haar laatste optreden in het ABC-
théatre in 1949 (later is zy met deze
show ook op tournee ln Scheveningen
geweest) danste zij een bebop, volkomen
in de stijl van Saint Germain des Prés
en tegen de dansers, die haar moesten
oppakken en boven de hoofden rond
draaien. zei zij reeds bij de eerste repe
titie: „Ik kan er wel tegen, je gaat je
gang maar".
Gewerkt heeft zij tot een jaar of vijf
voor haar dood en men zegt, dat zij
tot op de laatste dag altijd heeft ge
hoopt. dat zij nog op een of andere wijze
op de planken zou kunnen staan! Zij
heeft vele partners gehad, onder an
deren Max Dearly, Meyol, Dranem,
Maurice Chevalier, die zij tot roem heeft
geholpen en die het haar in zijn memoi
res slecht heeft vergolden, al heeft hij
geprobeerd het een dag voor haar dood
goed te maken door haar een vriende
lijk telegram uit Amerika te sturen.
Tot de minder bekende artisten, die
haar partners waren, behoorde ook de
Nederlandse zanger Leo Kok. die altijd
met haar bevriend is gebleven, hetgeen
een uitzondering mag worden genoemd.
Zij was wispelturig en zij wist dat zij
een beroemdheid was. „Een soort staats
instelling" heeft de schrijfster Colette
haar genoemd. „Zij Is een van de ka
riatiden (steunpilaren) van ons tijdperk
geweest", heeft Jean Cocteau haar ge
kenschetst. En de directeur van de Fo
lies Bergère zei van haar: .Ken voor
beeld van een artiste, die haar beroep
naar eer en geweten heeft uitgeoefend".
Mistinguett in haar glorie-jaren; correspondent in Parijs. Frank
Onnen.
VAN DEZE WEEK
in de film „Op de Reeperbaan, 's nachts
m half een", zyn het de van vroeger
uit vele films bekende Hans Albers en
Heinz Rühmann, beiden thans héél wat
ouder geworden, die in deze film, met
haar levensechte en ook dwaze gebeur
tenissen, de hoofdrollen spelen en heel
wat populaire zeemansliedjes ten beste
geven. Er loopt ook een draad door deze
film, een draad der „liefde", zonder
welke een film als deze natuurlijk on
denkbaar zou zijn.
Hans Albers in de rol van de zeeman
Hans Wedderkamp heeft een geheim,
dat voor hem eerst ook een geheim was.
Maar wanneer het hem door Pitter
Breuer (Heinz Rühmanngeopenbaard
wordt, levert hjj het niet u:t aan de
openbaarheid, maar verdwijnt zoals hij
gekomen is: een ietwat tragische fi
guur gaat in de richting van de haven
en men zal hem vermoedelijk niet dik
wijls meer in zijn geboortestad terug
zien.
Er zijn ook gangsters aan het werk.
Ook zij dragen bij tot de avontuurlijke
elementen in deze film, waarin Hans
Albers en Heinz Rühmann. ondanks het
ouder worden, toch dezelfde bleven van
veie jaren geleden, toen zü al onaf
scheidelijke vrienden waren
Hans Albers. de durfal en Heinz Rüh
mann, de schuchtere komiek, die zo
graag heldhaftig wil zijn, met vele an
dere figuren in een kleurenfilm vol con
flicten en humoristische situaties.
,jDe mooiste vrouw
ter wereld
Gina: dat zegt genoeg!
Lldo Of Gina Lollobrigida werkelijk
„de mooiste vrouw ter wereld" is. zal
leder voor zichzelf moeten beoordelen.
In ieder geval is zij een buitengewoon
aantrekkelijke vrouw, die ails actrice een
charmante indruk maakt op het ge
kleurde doek, waarop zich de veelbe
sproken film van deze naam ontrolt.
Gina Lollobrigida. de schone Italiaanse,
die in korte tijd tot ongekende roem ge
stegen is vindt misschien in haar land
genote Sofia Loren een concurrente:
overigens zullen er weinigen zijn, die
zich met haar kunnen meten. In ,JDe
mooiste vrouw ter wereld", vervaardigd
naar het leven van Lina Cavalieri, de
veelbewonderde opera-zangeres uit het
begin van deze eeuw. is zij de vrouw
aan wier voeten een schaar van admi-
rerende mannen ligt. Van een klein zan
geresje stijgt zü na veel strüd op tot de
toppen van de roem.
Aan een Russische prins, vertolkt door
Vittorio Gassman. heeft zy al vroegty-
dig haar hart verloren. Zij draagt zijn
beeld met zich mee. wéér zü is en wat
haar ook overkomt, tot zü hem na lange
tijd weer ontmoet.
Dan stügt de spanning: een moord
tijdens de ojyvoering van de opera „Tos-
ca". Wie is de dader? Van dit ogenblik
af komen de verwikkelingen. Wie nog
mocht twijfelen a3n de goede afloop,
heeft het mis. Natuurlijk krügt zij haar
Prins en wordt haar grootse droom ver
vuld.
Het verhaal speelt zich in hoofdzaak
af in een opeenvolgende ry van thea
ters, van klein naar groot, gelük het
leven van de beroemde zangeres inder
tijd van het kleine naar het grote is
verlopen. H?t geeft Gina Lollobrigida
alle gelegenheid haar vrouwelijke char
mes te ontplooien, alsook haar talent
als zangeres, dat zich echter niet boven
het middelmatige beweegt
Er zyn velen, wier hart in deze ge
schiedenis door haar bewogen of ont
roerd wordt, er zijn ook vrouwen, wier
jaloezie tot het uiterste geprikkeld is,
hetgeen tot komische situaties bijv.
het duel tussen twee vrouwen aanlei
ding geeft.
Een film. di? Gina Lollobrigida in het
centrum van alle handeling stelt, met
Vittorio Gassman als een evenwaardige,
eveneens imponerende partner
Een paar waarnaar men graag zal
kijken, gelijk naar deze ganse film. die
een kleurenweelde voor het oog bete
kent.
En Gina is door regisseur Robert Z.
Leonard vereeuwigd op een wüze, die
nauwelyks voor verbetering vatbaar
mirt!
Zegt dat op zichzelf al niet genoeg?
Gejaagd door de wind:
9 maal!!
Casino Van lezerszüae werd de
vorige week in twyfel getrokken of een
eohtste prolongatie van enige film in
een Leids theater wel een plaatselük
record zou betekenen. Eerlük gezegd
hebben we er geen statistiek van byge-
houden, maar gaan we slechts af op
onze persoonlüke herinnering, waarbij
we er overigens onze hand niet in het
vuur voor willen steken, dat we het
per sé aan het rechte eind hebben. Niet
temin mag in allen gemoede worden ge
constateerd, dat een zó veelvuldige her
haling op z'n zachtst gesproken tot de
hoge uitzonderingen behoort en in ieder
geval pielt voor de uitzonderlijke kwali
teiten van deze film.
Die ze dan ook ongetwüfelt bezit! In
middels is er weer een week bijgekomen
en Vivien Leleh en Clark Gable zijn
„stil! going strong". We waohten nu
ir rustig af hoe lang ze het nog zul
len volhouden
„Geen liefde duurt eeuwig"
Trianon Internationaal vermaarde
artisten als Trevor Howard. Frangoise
Arnoul en Daniel G:lin verleenden hun
medewerking aan de totstandkoming van
de film „Les Amants du Tage", vrü ver-
zün er reeds een paar naar Noorwegen
verkocht. De sloopwaarde dezer sche-
„1 r. 1' „V. i„» IC
Indien de reders ieder voor zich
zouden trachten hun oudere schepen
van de hand te doen. zal deze ge
bruikswaarde door het teveel aan aan
bod moeilijk kunnen worden gereali
seerd. Men zoekt daarom naar een
weg om tot gezamenlijke verkoop te
komen. De gedachten gaar er naar uit
om voorshands een nog niet omschre
ven deel van de loggervloot, schepen
dus met niet onaanzienlyke, doch on
der de huidige Néderlandse en West-
europese verhoudingen te geringe pro-
duktiecapaciteit, uit de vaart te ne
men, om daardoor het bemannen van
de modernste en meest produktieve
schepen niet in gevaar te brengen.
De eigenaren dezer schepen zouden
dan uit een op elk voor de wal ge
bracht kantje haring te leggen kleine
heffing een schadeloosstelling kunnen
krygen. Met Inbegrip van de uit even
tuele verkoop voortvloeiende revenuen
zou dan een basis kunnen worden ver
kregen voor de bouw van moderne sche
pen. Het ligt echter wel in de lün van
de verwachtingen, dat bü het uit de
vaart nemen en verkopen van oudere
loggers geen bouwprogramma voor een
zelfde aantal zal worden uitgevoerd.
Dit komt eensdeels, omdat men niet
verwacht voldoende bemanning te krij
gen, anderdeels, omdat de totale vangst
capaciteit dan te groot zou worden om
nog rendabel te zyn.
Gezien de vele bijkomstige vraagstuk
ken. die aan dit nóg niet vast omlijnde
saneringsplan kleven, kon een uitSche-
veningse, Katwykse. IJmuidense en
Vlaardingse reders samengestelde stu
diecommissie ook nog niet met een de
finitief werkplan voor den dag komen.
De principes hoopt men binnenkort tij
dens een algemene vergadering van de
redersvereniging voor de haringvisserij
nader te bespreken.
Het wordt in de haringvisserij alge
meen betreurd, dat de regering niet
heeft willen weten van het verstrek
ken van slooppremies in het belang
van de vernieuwing van de logger
vloot. De bouwkosten van een nieuwe
logger bedragen al gauw ruim een half
miljoen gulden, zodat het financie
ringsprobleem de modernisering ern
stig remt.
Het thans ontworpen plan voor ge
zamenlijke verkoop en schadeloosstelling
biedt wellicht perspectief. Daarbij moet
men niet verwachten, dat reeds op
korte termijn alle voor verkoop aan te
melden schepen uit de vaart zullen
worden genomen. Een aantal d^zer zal
wellicht moeten blüven liggen, zoals in
het afgelopen jaar het geval was. we
gens gebrek aan bemanning. Het zai dus
vermoedelijk dit jaar nog zo zyn, dat
de schepen, waar enigszins mogelijk, nog
ter haringvangst zullen gaan.
Jaarbeurs: 40 jaar
EXPOSITIE-OPPERVLAKTE VAN
63000 M2
De Koninklijke Nederlandse Jaarbeurs
zal dit jaar haar 40-jarig bestaan
vieren. Tijdens de van 13 tot 22 Maart
te houden voorjaarsbeurs, die geheel
in het teken van dit jubileum zal
staan en een netto-expositieoppcr-
vlakte krijgt van 63000 m2, zal een
derde expositiecomplex aan het ter
rein Croeselaan in gebruik worden
genomen. Men hoopt aan deze op
palen gebouwde hal wederom de naam
van een lid van het Koninklijk gezin
te mogen verbinden.
De expositieoppervlakte, die tijdens
de a.s. jubileumbeurs zal worden ge
creëerd, betekent een record in de
historie van de jaarbeurs en tevens de
bekroning van het in 1916 genomen
Utrechts initiatief dat van nationaal
belang is geweest.
De na-oorlogse ontwikkeling van de
Kon. Ned. Jaarbeurs komt tot uiting in
haar bouwactiviteit. In 1953 en 1954
kwamen twee expositiegebouwen tot
stand. resp. de Bemhardhal en de
Margriethal.
De gemeente Utrecht heeft naar
gemeld onlangs besloten op het Vree
burg een secretariaatgebouw voor de
Jaarbeurs te bouwen, terwijl door de
Jaarbeurs zelve hier enkele voorzienin
gen zullen worden getroffen die het
Vredenburg ten goede zullen komen.
taad als „Geen liefde duurt eeuwig", en
welker Inhoud aan belde titels beant
woordt doordat le het verhaal zich af
speelt in de Portugese hoofdstad Lissa
bon en 2e de hierin behandelde liefdes
geschiedenissen niets te maken hebbben
met eeuwen of zelfs met jaren, doch
zich beperken tot maanden en zelfs we
ken. Waarmede overigens niet gezegd
wil zün dat er in maanden of weken
niet ontzaglük veel kan gebeuren! Of
vindt U het soms niet avontuurlijk, wan
neer een Parüs parfumverkoopstertje in
het huwelijksbootje stapt met een Brits
edelman, zich evenwel met hem niet ge
lukkig voelt en hem deswege figuur
lijk. maar afdoend! over boord gooit.
De (nauwelüks) treurende weduwe
zoekt vergetelheid voor haar smart in
Lissabon en wordt hals-over-kop ver
liefd op een taxi-chauffeur, die op zyn
beurt evenmin kan terugzien op een gé
lukkig huwelüksleven en daaraan op
analoge wllze een einde heeft gemaakt.
De idylle van de nieuwe combinatie
wordt op wrede wyze verstoord door een
Britse detective, die op geraffineerde
wüze wantrouwen weet te zaaien tus
sen de beide gelieven en daardoor uit
eindelijk zijn opdracht weet te volvoe-
~»n.
Uit deze summiere samenvatting moge
reeds blijken, dat deze film vervuld is
van een dramatische gelatenheid, waar
in de „crime passionel", de misdaad uit
hartstooht, een grote rol speelt. En dan
kunt U het gerust aan het hierboven-
genoemde trio overlaten om dit gege-
••en op een meesterlijke wijze uit te
erken en weer te geven. Hetgeen ze dan
ook doen in een Portugese omgeving
met een Franse mentaliteit
