TCJJjj/i m
DIJ V W c Vjr
lil Europa's deftigste passage is
bijna alles verboden
Pedellen in ouderwetse livrei
zorgen er voor de rust
HET DOORBREKEN DER GRENZEN VAN RUIMTE EN TIJD
GLASJE de glazenwasser
verfde alles groen
Zaterdag 25 Juni 1955
De bekende staatsman Lord
Beaconsfield kocht er zijn ver
maarde lavendelkleurlge hand
schoenen; Gladstone, een niet
minder bekend staatsman,
placht er zijn vermaarde hoge
boorden te kopen; zeldzame
kostbaarheden. wondermooie
antiquiteiten, gedlstmgueerde
kledingmen vindt ze alle
maal in Londens deftige over
dekte winkelstraten.
ET doorbreken der grenzen
van ruimte en tijd zit ons
mensen in het bloed. Geen
levend mens neemt er genoegen
mee zich te laten opsluiten bin
nen zijn eigen „wereldje". Hij
wil ook daarbuiten eens zien.
andere volkeren leren kennen,
andere gewoonten bestuderen,
andere kerken bezoeken. Daar
door wordt de blik verruimd. wy
zijn allen, denk ik, diep over
tuigd van de waarheid van het
door Koningin Juliana gespro
ken woord in de Pieterskerk, dat
wy nodig hebben „de wysheid
van een ruime blik".
Wy willen soms ook de gren
zen der ruimte overschryden
door ons te verdiepen in de we
reld buiten de aarde en een ant
woord trachten te vinden op die
boeiende vraag naar het leven
op andere planeten. Juist wan
neer wij in onze geest ons een
WOORD
VAN
BEZINNING
nen grenzen, om hem heen is
altyd een horizon. Dat is tragiek
van de mens. Maar er is geen
grens, of de mens zal proberen
en is vaak in staat die grens te
overschryden. Dat is zyn triomf.
Dat zich verdiepen in met-
menselijke gebieden, waar ruim
te en tijd wyken. kan een vlucht
zyn uit de menseiyke problema
tiek. een poging zijn zich met
zyn geest te vermelen in een
soort droomwereld.
eeuwige kathedraal. De eeuwig
heid bestaat niet zomaar, maar
geschiedt, overkomt ons. treedt
binnen in de tyd. Het is inder
daad een gebeurtenis, helaas
niet van lange duur. Helaas?
Gelukkig! Want wy ruimte- en
tijdgebondenwezens kunnen niet
zolang tegen het licht van de
eeuwigheid.
Toch moeten wy onszelf af
vragen hoe wy en onze samen
leving eruit zien vanuit deze
eeuwigheid. Dan heeft zo'n
eeuwigheidsbeleving ook zin voor
deze tijd Er is in het Museum
van Volkenkunde een interes
sante tentoonstelling te bezich
tigen: „Hoe zien zy on6?" U
kunt daar leren hoe niet-Euro-
peanen (negers b.v.) over ons
denken. Er is een vertaling van
de Koran uitgekomen, het hei
lige boek van de Mohammeda-
nen.In het voorwoord kunt D
ogenblik losmaken van de aar
de, dan wykt ons aardse ruimte
besef.
Hetzelfde beleven wy, als wy
met onze geest gaan doordrin
gen in „onheuglyke" tijden. De
tyd van de oudste beschavingen
in Egypte, Mexico of Tibet, van
de prae-hlstorische rotstekenin
gen. Maar nog boeiender wordt
het, als wy ons inleven in de
tyd, toen er nog geen mensen op
aarde waren, of toen er nog geen
aarde wasJuist als wy ko
men ln gebieden waar geen
sprake meer is van het mense
lijke, dan wijken de grenzen van
ruimte en tyd. Dat is boeiend,
maar ook angstwekkend.
Wat eigenaardig is de mense-
ïyke geest, dat hy deze dingen
kan beleven. U kunt zeggen: de
mens biyft altyd bevangen bin-
Maar anderzyds. hoe nodig is
het, dat wy eens verder zien dan
de bekende wereld van ons huis
houden, van ons werk, van ons
plezier. Voor ons ailen dreigt
het gevaar, dat het leven saai
wordt, dat het ons gaat vervelen,
soms ongemerkt: de ene dag
ïykt precies op de ander.
Wanneer de mens de grenzen
van tyd en ruimte overschrydt.
kan hy in het niets staren, dat
maakt hem angstig, óf ln de
eeuwigheid, dat maakt hem klein
maar dankbaar. Toen een week
geleden de 8ste symphonie van
Bruckner in de Pieterskerk werd
uitgevoerd, hadden velen, dacht
ik, het gevoel, dat voor een
ogenblik de eeuwigheid in de tyd
kwam. Door Bruckners muziek
met hoorns en trombones werd
de kerk omgetoverd in een
lezen hoe Mohammedanen over
het Christendom denken wy
moeten eigeniyk deze dingen
weten. Zo behoren wij toch zeker
ook althans enig idee te heb
ben. hoe onze mensenwereld er
uit ziet. bezien vanuit de eeuwig
heid. Het antwoord hierop moet
U zelf maar proberen te geven.
Er zal zeker veel zyn, waarvoor
wy ons diep moeten schamen,
ook veel waarvoor wy dankbaar
kunnen zyn. Zo'n blik vanuit de
eeuwigheidgeeft zeker ook een
gevoel van verruiming en bevry.
ding. midden in ons eigen „we
reldje". Maar eerst zullen wy de
moed moeten verzamelen om ln
dit licht van de eeuwigheid te
gaan staan.
J. VAN GOUDOEVER,
Rem. predikant te Lelden.
mede eens die koninkiyke rijcoetuums
werden geknipt
Ten Westen van Piccadilly ligt nog
een passage, de Brompton Arcade, die
gemaakt werd in het begin onzer eeuw.
Wie sportartikelen zoekt, kan in
Brompton Arcade uitstekend terecht.
Dan is er nog een Arcade, die U in
Londen niet moogt vergeten, en dat is
de Royal Opera Arcade, een restant
uit het eerste kwart der vorige eeuw.
uit de dagen toen „Prinneyde latere
koning George IV, nog regent was voor
zyn vader. U vindt deze arcade in
Haymarket, aohter „Her Majesty's
Theatre". Vooral in antiek zilver is de
Royal Opera Arcade gesorteerd en me
nig verzamelaar tygt er heen om zyn
collectie te verryken en te genieten
van de kostbare en merkwaardige pro
ducten der edele zilversmeedkunst,
die er saamgebracht zyn. Misschien is
het wel aan deze „zilveren reputatie"
te danken, dat Royal Opera Arcade de
eerste Londense passage was. die gas
verlichting kreeg en nu de lAAtste Lon
dense passage is, die nog steeds gas
verlichting hééft!
Nadruk verboden)
Verhaal voor de kleintjes
val zijn) een wenk krijgt om de Ar
cade zo snel mogelyk te verlaten. Het
decorum moet bewaard blyven. zy
die daarvoor zorgen zyn de pedellen,
de „beadles", drie in getal. Deze pe
dellen behoren onverbrekelyk by de
passage. Zy zorgen voor het bewaren
van het decorum en zy zijn tevens
zelf een stuk van dat decorum. Deze
hoeders van rust en traditie worden
by voorkeur gekozen uit gepension-
neerde manschappen en onderofficie
ren van het Tiende Regiment Huza
ren. Waarom? Omdat leden van het
geslacht Chesham van 1879 tot 1926
eigenaars zyn geweest van Burlington
Arcade en omdat de Cheshams nauwe
banden hadden met het Tiende Regi
ment Huzaren!
In de zomermaanden zien de pedel
len er op hun fraaist uit. Zy dragen
dan een ouderwetse (vroeg-negentien-
de-eeuwse) livrei: geklede jas, kope
ren knopen, gouden tressen, geel vest
en een bolhoed. Deze uitrusting on
derstreept de deftigheid van Burling
ton Arcade en verhoogt het gezag der
pedellen. Tegen sluitingstijd gaat een
hunner rond met een ruim drie kilo
wegende antieke koperen bel en luidt
hiermede de avond in en de Lords,
mlllionnairs, filmdiva's, verzamelaars
en andere bezoekers uit. Geen hun
ner waagt het de waarschuwing van
pedel en koperen bel In de wind te
slaan.
Oude schaar
Niet ver van Burlington Arcade zyn
nog drie andere winkelpassages, die
weliswaar een zekere traditie en mooie
winkels bezitten, maar toch met te
vergelyken zijn met de beroemde Bur
lington Arcade. Het zyn de Piccadilly
Arcade, de Princes Arcade en de Royal
Arcade.
Piccadilly Passage en Prinsen Pas
sage verbinden Piccadilly met Jcrmyn
Street. Boeken, bloemen, antiek por-
celein. modern porcelein, ja. ook
schrijfmachines vindt men er te koop.
Bekender wellicht is de Koninklijke
Passage (Royal Arcade tussen Bond
Street en Albemarle Street.
In deze Arcade is byvoorbeeld de
firma Brettell gevestigd, die vroeger
brei wol verkocht aan Koningin Victo
ria en ook rycostuums voor deze
vorstin maakte. Nog heden ten dage
gebruikt de coupeur der firma de meer
dan honderd jaar oude schaar, waar-
Niet zingen en fluiten
Het merkwaardige van Burlington
Arcade is. dat hard lopen, zingen en
fluiten er streng verboden zyn en dat
Iemand met handbagage (en dat kan
tijdens het winkelen tooh wel het ge-
Een kijkje in Europa's d:ftigste passage
Glasje de Dromer, zo werd hy in het
kaboterdorp genoemd. Glasje, omdat
hy glazenwasser was eigeniyk heet
te hy Rucodorus en de Dromer
nu Ja. omdat hy zo dromerig deed. Het
leek wel. alsof Glasje nooit met zyn
gedachten by de dingen was, die er om
hem heen gebeurden. Zo was hy eens,
terwyl hy met zyn laddertje en zyn
emmer water over het bospad liep,
zyn moeder tegengekomen. En Glasje's
moeder zei natuuriyk:
Goedemorgen Glasje. wat leuk
dat ik je hier zie!
En weet Je wat Glasje toen deed?
Hy maakte een beleefde buiging, voor
zover mogelyk was met de ladder en
de emmer en hy zei heel beleefd:
Goedenmorgen. mijnheer de bur
gemeester, Ja. dat zei Glasje tegen zijn
eigen moeder!
Het was ook eens voorgekomen dat
Glasje zo in zyn dromeryen verzonken
was. dat hy zonder het te bemerken
de beek inliep, rustig naar de overkant
zwom aan wal klauterde en weer ver
der wandelde. Pas toen een paar ka
bouters hem verwonderd vroegen at
er aan de hand was. drong het tot het
druipnatte Glasje door. wat hy gedaan
had..
Maar nu was er gisteren iets voor
gevallen. waar het hele dorp over
sprak. Het kwam eigeniyk allemaal
omdat Glasje voorby het huis van
Kwast de Sohllder was gekomen.
Glasje was op weg naar 't paleis van
de koning, die hem gevraagd had om
de ramen van het koninklyk paleis
goed schoon te maken.
En terwyl hy nu die ochtend naar
het palels ging, kwam hy dus. zoals
je weet, langs het huis van Kwast.
Kwast's vrouw was juist bezig een
paar sokken en een hansop van Kwast
en een heleboel luiers van het kleine
Kwastje aan de waslyn. die tussen het
huis en de lantaarnpaal was gespan
nen. te hangen.
Dag, Glasjet, riep ze vroiyk. Waar
ga Je naar toe?
Ik ga de ramen van het palels
wassen, zei Glasje. Hy bleef even
staan, zette de ladder tegen Kwast's
huis en zijn emmer op de grond. Toen
haalde hy een grote zakaoek uit zy-.
broekzak en veegde zich daarmee ov r
het voorhoofd.
Ben Je moe? vroeg Kwast's vrouw
Moe niet, maar warm. pufte
Olasje.
Ik zal je een lekker koel glas
limonade geven, bedacht Kwast's
vrouw. Nu. daar had Glasje wel oren
naar. en daarom volgde hy Kwast's
vrouw in het knusse hulskamertje. Hy
dronk snel de lekkere bosbessenlimo-
nade op. die Kwast's vrouw in een ge
weldig glas schonk, maakte nog een
praatje en zei tenslotte:
Nu, ik ga weer weg, ik moet op
tyd by het paleis zyn.
Je komt er wel uit. hè? vroeg
Kwast's vrouw, die ondertussen be
gonnen was de stoelen te stoffen.
Ja. hoor. antwoordde Glasje. en
hy wandelde naar buiten.
Buiten de deur stond, vlak naast het
emmertje water van Glasje. een grote
pot groene verf met een dikke kwast
er in. Die verf was natuuriyk van
Kwast, de Schilder. Maar nu begryp Je
waarschynlyk al, wat er gebeurde: het
verstrooide glazenwassertje pakte de
ladder enhet emmertje verf!
Daarmee wandelde hy verder, zyn
emmer water liet hy 6taan
By het palels gekomen, klom hy op
de ladder, en ging geheel gedachten-
loos de ramen ervan volkladderen met
groene verf, zonder te merken wat hy
nu wel deed
Gehéél gedaohtenloos was hy eigen
lijk niet hy bedacht hoe aardig de
wereld toch wel was; de zon scheen
er. de vogels jubelden, er was lekkere
bosbessenlimonade. er was een aardige
koning, die hem. Glasje, de glazen van
zyn paleis liet schoonmaken, en meer
van dergelyke dingen, dacht Glasje.
terwyl hy daar op die ladder het ene
raam na het andere groen verfde.
Hij werd in zyn overpeinzingen ge
stoord door een luide schreeuw van de
Hoftuinman, die toevallig langs kwam
en verschrikt zag wat Glasje gedaan
had. Ja en toen schrok Glasje zelf
natuuriyk ook. Wat zou de koning wel
zeggen' Nu, de koning zei niet veel.
Diep ln zijn hart vond hy Glasje's ver.
st-ooidheid wel grappig en daarom zei
hy alleen maar:
Je moet alle ramen maar met
benzine schoonpoetsen, Glasje. dan zie
je niets meer van de groene verf Maar
van de ramen van één zaal mag je de
verf niet verwyderen Die zullen we
zo laten en we noemen dat voortaan:
de groene zaal.
Glasje vond dat prachtig, hy was er
eigeniyk nog wel wat trots op ook. dat
er dank zy hem voortaan een groene
zaal in het palels zou zyn' M. F. B.
De pedel met zijn bel.
(Van een bijzondere medewerker)
Piccadilly 51 in Londen is het adres van Burlington Arcade, een
van 's werelds beroemdste winkelstraten, waar aristocraten, deftige
dames en wufte filmsterren zich voorzien van wat zij nodig hebben
of gaarne bezitten. Bij ons heet zo'n overdekte winkelstraat gemeen
lijk „passage". In Londen spreekt men van een „arcade".
Burlington Arcade ligt vlak naast de Koninklijke Academie voor
Beeldende Kunsten. Toch is het niet gemakkelijk om de ingang te
vinden, want deze is slechts ruim vier meter breed. Menigeen, die
Londen niet goed kent, loopt langs die ingang zonder te beseffen,
wat hij mist.
Is men eenmaal de Arcade binnengegaan en heeft men een blik
geslagen op de etalages der 72 winkeltjes (in de laatste oorlog wer
den er achttien door bominslag verwoest, doch thans is alles weer
I hersteld), dan is men, tien tegen een, onder de bekoring van de
I waarlijk exquise uitstallingen gekomen. Dan maakt het nauwelijks
meer indruk, als men hoort, dat deze passage, met zijn lengte van
I 183 meter, de langste is van Europa. Er is heel weinig veranderd
sedert Lord George Cavendish in 1819 deze overdekte winkelstraat
liet bouwen. Dat was in de regeringsdagen van koning George III.
Is het een speling van het toeval
dat de naam van een van Londens
deftigste zaken in heremode-artikeler
de firma Lord is? Sedert 1819 is deze
firma in hetzelfde pand in Burlingtor.
j Arcade gevestigd en men zegt wel eens
laohend. dat Lord meer Lords heeft
aangekleed dan alle kindermeisjes van
Engeland samen. Lord is Burlington
Arcade trouw gebleven. De Lords even
eens. Wat meer zegt, Burlington Ar
cade is zichzelf trouw gebleven. Er is
veel veranderd in de wereld, maar de
clientèle van Burlington Arcade niet.
Nog steeds bestaat hy uit de „upper
ten", waartoe heden ten dage ook
filmsterren worden gerekend. Eens
kocht Disraeli (de latere Lord Bea
consfield) er zyn fameuse lavendel-
kleurige handschoenen en plaatste
Gladstone er zyn orders voor dozynen
)an zyn vermaarde hoge boorden. Nu
I nog levert de firma Lord overhemden
aan de telgen van Engelands be
roemdste geslachten, maar ook aan
Amerikaanse millionnairs en aan
I manneiyke sterren van het witte doek.
Wie werkeiyk iets moois wil kopen
en Burlington Arcade tot jachtterrein
kiest, doet verstandig eerst zyn porte-
monnaie te controleren. Maar geeft
deze inspectie reden tot tevredenheid,
dan kan men hier prachtige dingen
vinden, want de winkeliers in deze
aristocratische winkelstraat zijn ken
ners en vakmensen by uitstek.
Zo is er een winkeltje, dat behoort
aan Ennl. Officieel heet hy Alex Ham
mond Emil is 's werelds grootste au
toriteit op het punt van schaakstuk
ken. Twee keer reeds deed hy zyn za
ken aan kant. maar hy hield het
.niets doen" niet uit en daarom open
de hy een winkel in schaakstukken in
Burlington Arcade, zyn eigen collectie
*'as zyn eerste voorraad. Emil is een
*t)sgeer en een droge humorist. Hy
publiceerde enige jaren geleden het
..Book of Chessmen". Hy heeft in
zi)n winkel een schitterende verzame
ling van schaakborden en schaakstuk
ken uit alle tyden en uit alle landen
ter wereld. Eens had hy een stel Chi
nese schaakstukken, twee-en-een-hal
ve eeuw oud. Twee mannen waren een
kwart eeuw bezig om de stukken te
znyden. Een pion woog by na een
pond
I
